
Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Μετσόβου, της Μεταπολεμικής περιόδου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε και με την βοήθεια της Τένιας Παπαδάκη έχουμε:
| Ελένη Ακύλα | 1960 | Αμαλία Γιαννοπούλου Ηλίας Γιαννόπουλος |
1987 1986 |
| Ρέα Αργυριάδου – Μυλωνά | 1961 | Ιπποκράτης Μυλωνάς Φοίβος Μυλωνάς |
1984 1995 |
| Άννα Γκανά | 1961 | Πάνος Βερβενιώτης Μαρίνα Βερβενιώτη |
1992 1989 |
| Βασίλης Σαλαπάτας | 1961 | Antonios – OttoSalapatas | 1992 d |
| Νίκος Αβράσογλου | 1961 | Δημήτρης Αβράσογλου Άγγελος Αβράσογλου |
1988 1989 |
| Αλίκη Ορφανού (1961) Γιάννης Στάικος (1962) |
Έλλη Στάικου | 1994 | |
| Θανάσης Καλπαξής | 1962 | Φίλιππος Καλπαξής | 1998 |
| Γιώργος Ιωαννίδης (1963) Αιμιλία (Μίλι) Παπαγιάννη (1963*) |
1963 | Παύλος Ιωαννίδης Μαρίνα Ιωαννίδη |
1994 1995 |
| Μιχάλης Μητσός | 1963 | Αλέξανδρος Μητσός Μάρκος Μητσός |
1994 1991 |
| Ελένη (Νέλη) Βαφειάδου | 1963 | Φαίδρα Γρηγοριάδου | 1982 |
| Λένα Μερίκα | 1964 | Γιάννης Θεοδωρακάκος Στέφανος Θεοδωρακάκος |
1997 1998 |
| Φρόσω Δημάκου | 1964 | Μαργαρίτα Κιάου | 1994 |
| Μαρία Μακρυωνίτου | 1964 | Φίλιππος Λιναρούδης Αλέξανδρος Λιναρούδης |
1995 1997 |
| Νίκος Μπελλώνιας | 1964 | Λουκάς Μπελλώνιας | 2000 |
| Γιάννης Μπελλώνιας | 1964 | Ευάγγελος Μπελλώνιας Κρίτων Μπελλώνιας |
1999 2003 |
| Δημήτρης Κατσαράκης Αταλάντη Παπουτσάνη |
1965 1967 |
Γιάννης Κατσαράκης | 1995 |
| Γιώργος Αρεταίος Λυδία Λίποβατς |
1966 1966 |
Μυρτώ Αρεταίου Λιλιάνα Αρεταίου |
1998 1995 |
| Έφη Κεχαγιά | 1966 | Δημήτρης Καλοκούβαρος | 1995 |
| Τζέλα (Αγγελική) Μισαηλίδου | 1966 | Γεώργιος Κότσαλης Ευάγγελος – Μάριος Κότσαλης |
1992 1998 |
| Αθηνά-Μαρία Καταλειφού | 1966 | Κωνσταντίνος Κρίτσης Ιωάννα Παρασκελίδη |
1993 1998 |
| Καίτη Κουμαντάρου | 1967 | Μελίνα Σάββα Ειρήνη-Μυρτώ Σάββα |
1991 1995 |
| Μαίρη Καλαμιώτου | 1967 | Ελένη Φιμερέλη Δανάη Φιμερέλη |
1996 2003 |
| Γιάννης Ιατρού | 1967 | Φίλιππος Ιατρού | 2014 |
| Αλίκη Βαφειοπούλου | 1967 | Μιράντα – Γεωργία Στεφανουδάκη | 2003 |
| Θεόδωρος Σωηρόπουλος | 1967 | Ανθή Σωτηροπούλου-Νασίκα Νίκη Σωτηροπούλου-Νασίκα |
|
| Αριάδνη Μαλαμίτση | 1967 | Στέφανος Πούχνερ Κάρολος Πούχνερ |
1996 1997 |
| Ιάσων Δρόσος | 1967 | Ευάγγελος Δρόσος | 2008 |
| Ελίζα Παπαδάκη | 1967 | Άννα Παπαδάκη | 2008 |
| Χριστίνα Χριστοπούλου | 1967 | Κατερίνα Νιάρχου | 1995 |
| Αριστείδης Ορφανός | 1968 | Κλυταιμνήστρα Ορφανού | 2002 |
| Αλίκη Μακρυωνίτου | 1968 | Καρολίνα Παταριά | 1995 |
| Ευάγγελος Παναγιωτάτος (1968) και Ματίνα Αργυροπούλου (1973) |
1968 1973 |
Σπύρος Παναγιωτάτος Ελίζα (Ζωη-Ελένη) Παναγιωτάτου |
2004 2002 |
Εννέα Σεπτέμβρη, μετά τα εξηκοστά ένατα γενέθλιά μου. Ωραίος καιρός, ένα με ενάμιση μποφόρ. Περιγιάλι.
Τα ζωντανά και τα οχήματα έχουν μια σχέση. Όπως έχουν συνηθίσει. Ας πούμε οι γάτες στην Αθήνα περιμένουν ένα όχημα να κάνει θόρυβο, αμάξι, φορτηγό η μηχανάκι. Πολλές φορές τις τρομάζω με το ποδήλατο. Δεν περιμένουν σιωπηλό όχημα και την τελευταία στιγμή πηδάν τρομαγμένες από κάτι που τρέχει αλλά δεν κάνει θόρυβο.
Ρίχνω την βάρκα στο νερό, βάζω το τιμόνι, βίρα την μαϊστρα, βίρα την τζένοα, βίρα την άγκυρα και πάμε. Δυτικά.
Περνώντας μπροστά από το λιμάνι Άσσου, ένα οβάλ κεφάλι, έξω απ’το νερό, λίγα μέτρα πίσω από την πρίμη.
ΠΑΦ ! βουτάει και χάνεται. Όλα σε δέκα δευτερόλεπτα. Χελώνα. Τρώει μέδουσες σκέφτομαι. Εξετάζει αυτό το σιωπηλό που περνάει. Το είδε από μέσα και έβγαλε το κεφάλι να δει και το υπόλοιπο έξω στον αέρα. Πριν χρόνια ξέβρασε η θάλασσα νεκρή χελώνα μπροστά στον Αποστολόπουλο. Μεγάλη, ένα μέτρο. Υπάρχουν.
Φυσάει μια γλυκιά Γρέγο-τραμοντάνα. Κλειστά όρτσα πάει μόνο του με δεμένο τιμόνι παράλληλα με την ακτή. Άσσος, Βραχάτι, Νεράντζα.
Φτάνω κοντά στους κυματοθραύστες- νησάκια λίγο πριν το Κιάτο. Τακ προς φάρο. Μοιάζει να είναι πολύ κοντύτερα απ’ ότι από Περιγιάλι. Αρμενίζω, πάλι στον <<αυτόματο πιλότο>> καμιά ώρα. Με φέρνει ανάμεσα στον φάρο και την είσοδο της λίμνης. Περνάει ένα εμπορικό και μερικά ιστιοφόρα. Τσιμάρω να γυρίσω πίσω. Μπουνάτσα.
Κάνω υπομονή για δέκα λεπτά. Μόλις βγώ από την προστασία των βράχων θα φυσήξει.
Πράγματι, σιγά σιγά πνέει μια απαλή τραμοντάνα. Ωραία. Πάω δευτερόπριμα, καρίνα δεν χρειάζεται, την σηκώνω.
Είμαι πια στα μισά και λίγο προς Περιγιάλι.
Πλώρη και λίγο δεξιά, στα δεκαπέντε μέτρα, τρεις ράχες γκρίζες με φτερό, γυαλιστερές, σηκώνονται συντονισμένα στον αέρα.
Μου φεύγει ένα ΩΩΩ !
Αμέσως, στην ίδια θέση, ξαναπροβάλλουν δύο ράχες αυτή την φορά!
Ξανά ΩΩ εγώ, συνειδητά, με ακούνε, δεν μπορεί.
Τρίτη φορά επαναλαμβάνεται, μια ράχη αυτή την φορά. Μπαλέτο.
Πάλι ΩΩ εγώ. Πρέπει να αναγνωρίσω τον χαιρετισμό.
Αυτό. Τέλειωσε.
Κοιτάζω πίσω. Τι τέλειωσε;;
Πέντε έξι δελφίνια κόβουν δεξιά – αριστερά τα απόνερά μου. Μάτι έξω. Εξετάζουν το σιωπηλό πλεούμενο.
Ούτε ένας αφρός, όλη αυτή την ώρα, γλυστράν, αθόρυβα.
Πάλι ΩΩ, ΜΠΡΑΒΟ εγώ.
Πριν τελειώσει η νέα έκπληξη, βγάζουν ράχες έξι, πάλι πλώρα- δεξιά, μακρύτερα αυτή την φορά. Σύγχρονα,
άλλες δύο ράχες πιο πέρα. ΩΩ Ω μα αυτά είναι τουλάχιστον δέκα!
Σε λίγο πλησίασα στο σπίτι, μάινα την τζένοα, σηκώνω το τιμόνι, λίγα μέτρα απ΄ την ακτή, όρτσα και φούντο την άγκυρα.
Έφτασα, μα το μυαλό πίσω, στα βαθιά!
Ο Σπύρος Μοσκόβου ζει στην Αίγινα και έχει διατελέσει για πάρα πολλά χρόνια Διευθυντής του Ελληνικού Προγράμματος της DW στην Βόννη.
Αχ, τι υπέροχα δάχτυλα είναι αυτά, τρυφερά, αβροδίαιτα, άδολα, σαν βρεφικά. Επεξεργασμένη φωτογραφία που εστιάζει στα χέρια των ηγετών της ΕΕ σε κάποια Σύνοδο Κορυφής. Και από κάτω μια λέμβος με απελπισμένους, αγριωπές εκφράσεις, σκληροτράχηλα πρόσωπα, ακόμη και στο ακρόπρωρο είναι σφηνωμένη μια προσφυγοπούλα γοργόνα.
«Ασθενείς και οδοιπόροι» επιγράφεται η μεγάλη έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη που εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο στις παλιές φυλακές της Αίγινας, τμήμα του έργου του εν προόδω με τίτλο «Το γράμμα που δεν έφτασε». Ο εκθεσιακός χώρος, το παλιό καποδιστριακό ορφανοτροφείο ήταν τόπος εγκλεισμού για εκατό χρόνια, φυλακές για ποινικούς και πολιτικούς κρατουμένους και σήμερα έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό χώρο.
Ο Αριστείδης Παυλάκης αποφοίτησε από τη Σχολή το 1965 και πήρε το πτυχίο του από τηνΙατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 1971 μετά την λήψη της ειδικότητας του Χειρουργού – Ουρολόγου στην Ελλάδα το 1977, αποφοίτησε και από τα προγράμματα Ουρολογίας του Boston University και Παιδιατρικής Ουρολογίας του Harvard και είναι ένας από τους λίγους Έλληνες Ουρολόγους που είναι διπλωματούχοι του American Board of Urology.
Την τελευταία εικοσαετία εργάζεται συνεχώς σε διευθυντικές θέσεις στα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία της Αθήνας, ενώ έχει περισσότερες από 230 αναφορές των δημοσιεύσεών του στη διεθνή βιβλιογραφία.
Το επιστημονικό του ενδιαφέρον εστιάζεται στις παθήσεις του προστάτη, την Ανδρολογία (στειρότητα, στυτική δυσλειτουργία), την Ουρο-ογκολογία και τη Λιθίαση. Είναι τέλος ένας από τους λίγους Έλληνες που το επιστημονικό του έργο αναφέρεται σε συνεχείς εκδόσεις του κλασσικού ουρολογικού συγγράμματος αναφοράς “Campbell’s Urology”.
Μετά την εξαιρετική αποδοχή του από το κοινό πέρυσι «Ο Μουνής» συνεχίζει τις παραστάσεις για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Olvio.Ένα έργο για τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής επαρχίας με την αλληγορική, διεισδυτική ματιά της Λ. Κιτσοπούλου κάθε Σάββατο και Κυριακή στο OLVIO, σε σκηνοθεσία Νατάσας Παπαμιχαήλ.
Γλέντια, φωνές, τραγούδια, κλαρίνα και μαχαίρια, ανεκπλήρωτοι έρωτες και απραγματοποίητα όνειρα, παρελαύνουν σε ένα κομμωτήριο στην ελληνική επαρχία. Τα κουτσομπολιά πάνε κι έρχονται όπως τα ρόλεϊ στα κεφάλια των γυναικών που ανελέητα κρίνουν και κατακρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Μια νεαρή κοπέλα -ξεφυλλίζοντας περιοδικά- ελπίζει να έρθει η μέρα που θα μπει και η ίδια σε μια σελίδα στο περιοδικό.
Στο καφενείο, άντρες με κομπολόγια στα χέρια διαδίδουν νέα κι ένα μικρό αγόρι ονειρεύεται…
Οι ζωές των άλλων μπαίνουν στο μικροσκόπιο για να ξορκίσουν αμαρτίες. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες σε ρόλους κωμικοτραγικούς, τόσο βίαιους όσο και τρυφερούς. Το παραμύθι του έρωτα, του θανάτου αλλά και μια βίαια δομημένη κοινωνία, μέσα από τις ζωγραφιές πάνω σ’ ένα τραπεζομάντιλο καφενείου.
Και ο Μουνής, σα σκιάχτρο σε χωράφι, στέκει εκεί σα σύμβολο της ύπαρξής του, σταθερό, αινιγματικό, σιωπηλός παρατηρητής μιας κοινωνίας που ξέρει τα πάντα, αλλά δε λέει τίποτα.

Η Τερψιχόρη-Πατρίτσια Σκώττη αποφοίτησε από τη Σχολή το ’86. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην κατεύθυνση Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης. Με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο τμήμα, από το οποίο έλαβε και τον τίτλο του Διδάκτορος ―με θέμα διδακτορικής διατριβής σχετικό με τη βυζαντινή εικονογραφία.
Από το 1994 υπηρετεί ως αρχαιολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού και από το 1995 στο Βυζαντινό Μουσείο. Έχει διατελέσει για πολλά χρόνια επιμελήτρια της Συλλογής Αντιγράφων του Μουσείου, ενώ σήμερα είναι υπεύθυνη για τη Συλλογή Τριπτύχων. Έχει συμμετάσχει στη διοργάνωση πολλών περιοδικών εκθέσεων αλλά και στην προετοιμασία της νέας μόνιμης έκθεσης του ΒΧΜ.
Έχει συμμετοχές σε συνέδρια και δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά —με θέματα σχετικά με τη βυζαντινή εικονογραφία, καθώς και με την αντιγραφή βυζαντινών και μεταβυζαντινών έργων από σημαντικούς Νεοέλληνες ζωγράφους.
Ο Λάμπρος Γιαννίκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και είναι υιός του γυναικολόγου Κωνσταντίνου Γιαννίκου. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1968 και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, με τιμητικό τίτλο Υποτρόφου.
Στη συνέχεια εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό και περαιτέρω μετέβη στην τότε Δυτική Γερμανία όπου παρέμεινε επί 7 χρόνια σαν νοσοκομειακός ιατρός στη Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου “Koln Holweide” (Κολωνία).
Κατά το διάστημα αυτό ολοκλήρωσε την ειδικότητά του Μαιευτήρα – Γυναικολόγου και στη συνέχεια εργάστηκε ως Επιμελητής (Oberarzt) για δύο χρόνια στο ίδιο Νοσοκομείο. Εκ παραλλήλου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τη «Λαπαροσκόπηση».
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ανέλαβε καθήκοντα επιμελητή στη Γυναικολογική Κλινική του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών, από 1986 έως το 1993.
Το 1994 ανέλαβε Διευθυντής της Γυναικολογικής Κλινικής του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών απ’ όπου και παραιτήθηκε, το Νοέμβριο του 2001, για να συνεχίσει την πορεία του στο Νοσοκομείο «ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ», όπου εργάζεται μέχρι σήμερα – ως Διευθυντής της Γυναικολογικής Κλινικής.
Κατά τη διάρκεια της ιατρικής του σταδιοδρομίας εμφανίζει ερευνητικό, συγγραφικό και εκπαιδευτικό έργο όπως προκύπτει από τη Διεθνή και Ελληνική βιβλιογραφία.

Ο Αντώνης Σπανίδης γεννήθηκε στις 6.10.1953 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1971. Σπούδασε Ιατρική στην Χαϊδελβέργη μεταξύ 1972 και 1979, ενώ από το 1974 ήταν επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ανατομίας της ίδιας πόλης. Απο το 1975 έως το 1979 ήταν υπότροφος της Friedrich-Ebert-Stifutng. Μεταξύ 1979 και 1980 ειδικεύτηκε στην γενική χειρουργική στο Elisabethenstift Darmstadt και από 1980 έως το 1985 στην ουρολογία στο Darmstadt, όπου και πήρε την ειδικότητά του.
Το 1986 άσκησε την πρακτική του στο Reinheim.
Από τον Μάιο 2022 εντάχθηκε ως ουρολόγος στο δυναμικό του Urogate Bad Vilbel.
Η Αθανασία Παπαχελά γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα. Εμφανίστηκε πρώτη φορά στα μαθητολόγια της Σχολής την χρονιά 1935-36 στην Β’ Γυμνασίου και αποφοίτησε το 1940, μία χρονιά πριν η αδελφή της, Μαρία, εγγραφεί στην Α’ Γυμνασίου, η οποία όμως και δεν συνέχισε στην Σχολή. Πήγε στην Νομική και γνωρίστηκε με την παρέα του Κίτσου Μαλτέζου, τρισέγγονου του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάνη, που είχε ενταχθεί στην Αριστερά και συγκέντρωνε γύρω του την “ανήσυχη” νεολαία, ανάμεσα στην οποία και απόφοιτους όπως η Μαριέττα Ράδοβιτς, η Νάτα Μελά, ο Κώστας Αξελός, η Ξένη Σκουζέ, ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, ο Βύρων και ο Μικές Κουρουνιώτης και πολλοί άλλοι, όπως ο Άδωνις Κύρου, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος κλπ.
Ο πατέρας της, Αλέξανδρος Παπαχελάς (παππούς του δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά), υπήρξε αρχιμηχανικός της βρετανικής εταιρείας «Πάουερ» στην Ελλάδα, και στην δεκαετία του ’50, Γενικός Διευθυντής της ΗΕΜ (Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών), η οποία λειτούργησε τα πρώτα τρόλεϊ στην Αθήνα. Είχε μάλιστα τιμηθεί από την Βασίλισσα Ελισάβετ, διότι κατά την διάρκεια της Κατοχής φυγάδευε Εγγλέζους.
Το 1944 παντρεύτηκε τον Μάριο Σταυρίδη και το 1945 γεννήθηκε η κόρη της Αιμιλία, που αποφοίτησε από την Σχολή το 1963, και το 1965 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Γρηγόρη Παυλάκη.
Εργάστηκε στο περιοδικό “Γυναίκα”, μετέφρασε το βιβλίο του Χένρυ Μίλλερ “Ο Κολοσσός του Αμαρουσίου” που εκδόθηκε από τον “Γαλαξία” και διατήρησε την φιλία της με την Άννα Σκυλακάκη (θεία του μετέπειτα υπουργού Θεόδωρου Σκυλακάκη), η οποία εργάστηκε μαζί με μία άλλη απόφοιτο, την Βεατρίκη Δημητριάδου στο χωριό Pestalozzi, που υπέθαλψε ορφανά παιδιά από την Ελλάδα μετά τον Πόλεμο.
Από το 1973 (σε ηλικία 50 ετών) έως το 1982 εργάστηκε στον ΕΟΜΜΕΧ ως υπεύθυνη Εκθέσεων Εξωτερικού.
Απεβίωσε την 6η Ιουνίου 2004.
Ο Γρηγόρης Παυλάκης ήταν αξιωματικός του Ναυτικού. Είχε τιμηθεί από την Γαλλική Δημοκρατία με το ανώτατο παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Το 2004 και με αφορμή τον εορτασμό των 60 χρόνων από την Απόβαση στην Νορμανδία, είχε προσκληθεί στο Παρίσι ως ο μόνος Έλληνας επιζών από την απόβαση, στην οποία η Ελλάδα συμμετείχε με έξι πλοία, ενώ ο ίδος ήταν ύπαρχος της κορβέτας Κριεζης. Παραμονή της τελετής η Σίσσυ παθαίνει εγκεφαλικό και ο ίδιος αναγκάζεται να μεταβεί μόνος, όπου μόλις προσγειώνεται του ανακοινώνεται ο θάνατος της συζύγου του.

η οικογένεια Παπαχελά: επάνω αριστερά η Σίσσυ (Αθανασία), δίπλα της, δεξιά, ο Μένιος (Αριστομένης) Παπαχελάς (πατέρας του δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά), δεξιά, διπλα στην μητέρα, η Μαρία Παπαχελά και κάτω καθιστός ο Ευγένιος.

Η Σίσσυ σε ηλικία 15 χρονών

…
Ο Γρηγόρης Παυλάκης
Πέθανε ο Ελληνας ήρωας της απόβασης στη Νορμανδία, Γρηγόρης Παυλάκης…
Ο άνθρωπος που έσωσε το θωρηκτό Αβέρωφ, όταν ο βασιλιάς Παύλος πρότεινε τη διάλυσή του…
Αφιερώσεις από το λεύκωμα της Σίσσυς Παπαχελά

από την αδελφή της Μαρία Παπαχελά

……

…

από την Άννα Σκυλακάκη

από την Βάνα Σβορώνου

από την Ντορίτα Βλαχοπούλου

από την Μαριέττα Ράδοβιτς

…
Η “Sütterlin Schrift” πήρε το όνομά της από τον γραφίστα Ludwig Sütterlin, στον οποίο είχε ανατεθεί από το Πρωσσικό Υπουργείο Επιστημών, Τέχνης και Πολιτισμού (Preußisches Ministerium für Wissenschaft, Kunst und Volksbildung) το έργο της δημιουργίας μίας μοντέρνας καλλιγραφικής γραφής το 1911. Ο προτεινόμενος από αυτόν τρόπος αντικατέστησε τους παλαιότερους “συνεχόμενους καλλιγραφικούς” τρόπους γραφής, που αναπτύχθηκαν τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την χρήση των “τεμαχισμένων γραμμάτων” που εμφανίστηκαν στα βιβλία (Fraktur). Ο όρος Sütterlin χρησιμοποιείται σήμερα συχνά στις αναφορές όλων των εναλλακτικών τρόπων γραφής των “παλαιών γερμανικών”, παρ’ όλο που αυτή η ειδική γραφή διδασκόταν σε όλα τα γερμανικά σχολεία από το 1915 έως το 1941.

pelican schreibübungsblatt deutsche schrift
Περισσότερα: https://en.wikipedia.org/wiki/S%C3%BCtterlin
Ο Γερμανός πρέσβης στην Ελλάδα, Γενς Πλαίτνερ, συνάντησε σήμερα το πρωί στην Γερμανική Σχολή Αθηνών, τον 31χρονο Βολιώτη αθλητή κολύμβησης, με πρόβλημα τετραπληγίας, Απόστολο Τσαούση, που αύριο αναχωρεί για το Μεξικό, προκειμένου να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης ΑμεΑ.
«Ευχόμαστε στον Απόστολο καλή επιτυχία στους Αγώνες του Μεξικού», δήλωσε ο Γενς Πλαίτνερ η οποία μάλιστα κοινοποιήθηκε και στο Twitter της γερμανικής πρεσβείας.
Ευχόμαστε στον Απόστολο Τσαούση καλή επιτυχία στους Αγώνες του Μεξικού!
Apostolos Tsaousis fährt zu den Schwimmweltmeisterschaften nach Mexiko! Wir drücken die Daumen und wünschen viel Erfolg!
Υπενθυμίζεται ότι οι αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κολύμβησης ΑμεΑ είχαν αναβληθεί λόγω των καταστροφικών σεισμών, που έπληξαν την Πόλη του Μεξικού στις 19 Σεπτεμβρίου, συμπτωματικά ημέρα γενεθλίων του Απόστολου, και μέχρι πρότινος ήταν άγνωστο το που και το πότε θα διεξαχθούν. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία ανακοίνωσε ότι οι Αγώνες θα διεξαχθούν στο ίδιο τόπο, στην Πόλη του Μεξικού δηλαδή, μεταξύ 27 Νοεμβρίου και 7 Δεκεμβρίου 2017.
Αναλυτικότερα, στη σύντομη συνομιλία που είχε ο Γερμανός πρέσβης με τον Απόστολο Τσαούση, του ευχήθηκε καλή επιτυχία για τους Αγώνες, αλλά και τον συνεχάρη επειδή πρόσφατα (8/11) ορκίστηκε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και μάλιστα με βαθμό 8,89!
| Αγγελική Γεωργίου | 1970 | Κωνσταντίνος-Θωμάς Παπαδημητρόπουλος Βασίλης Παπαδημητρόπουλος |
1995 1997 |
| Σπυριδούλα Αδαμάκη | 1970 | Φωτεινή Πριαγγέλου Αλέξανδρος Πριαγγέλου |
1995 1997 |
| Ρένα Παναγιωτάτου | 1970 | Ζωή Δοξανίδη | 2013 |
| Σπύρος Πινακουλάκης | 1970 | Κορίννα Πινακουλάκη | 2007 |
| Δημήτρης Δημάκος | 1970 | Αριάδνη Δημάκου – Μπέρτελς | 2010 |
| Χριστίνα Παπουτσάνη | 1970 | Τερέζα Μαρτώνη | 1999 |
| Βέρνερ Χέρμαν | 1970 d | Ανδρέας Χέρμαν Δημήτρης Χέρμαν |
2006 d 2008 d |
| Ρόζα Γιούστου | 1971 | Έλενα Μίχου Κατερίνα Μίχου |
|
| Πέτρος Πετρακόπουλος Τέμη (Πολυτίμη) Βώκου |
1972 1976 |
Φίλιππος Πετρακόπουλος | 2004 |
| Λίζα Γεωμπρέ | 1973 | Αντώνης Αναπολιτάνος Ελεάνα Αναπολιτάνου |
2008 2012 |
| Μάκης Δριμαρόπουλος | 1973 | Τερέζα Δριμαροπούλου | 2001 |
| Ευάγγελος Παναγιωτάτος Ματίνα Αργυροπούλου |
1968 1973 |
βλέπε Απόφοιτοι Μετσόβου | |
| Έφη Βουδούρη | 1973 | Κωνσταντίνος Δημητρίου Ιάκωβος Δημητριου Ελισσάβετ Δημητρίου |
2006 2007 2013 |
| Πέτρος Πιτσίνης | 1974 | Γιώργος Πιτσίνης | 2019 |
| Γιώργος Καπετάνης (1974) Άννα Ραφτοπούλου (1976) |
1974 1976 |
Νικόλας Καπετάνης Ανδρίκος Καπετάνης |
2009 2012 |
| Κώστας Γαλάνης | 1974 | Θοδωρής Γαλάνης Μαρία Γαλάνη |
2017 2019 |
| Χαρά Στρώνη | 1974 | Άννα Νάκου | 2008 |
| Κατερίνα Μητραλέξη | 1974 | Σωτήρης Μητραλέξης-Γεωργακάκος | 2006 |
| Thomas Greve | 1976 d | Φαίδρα Γκρέβε – Μιχαλοπούλου Μυρτώ Γκρέβε – Μιχαλοπούλου |
2010 2013 |
| Γιάννης Αντωνιάδης | 1977 | Δημήτρης Αντωνιάδης Γιώργος Αντωνιάδης |
2005 2007 |
| Μηνάς Σακιώτης | 1978 | Νίκος Σακιώτης | 2007 |
| Κοστάντζα (Κωνσταντίνα) Μπριλλάκη | 1978 | Δέσποινα Μπριλλάκη-Ανδρουλακάκη | 2019 |
| Χρήστος Καλός | 1980 | Γιοχάννα Καλού Γκέοργκ Καλός |
2009 2011 |
| Σοφία Χριστοφορίδου | 1980 | Μενέλαος Φωτιάδης | 2017 |
| Άννα Δημητράκου | 1980 | Adnane Behdaoui Thouria Behdaoui |
|
| Χρήστος Καραμπάτος Χριστίνα Αλιβέρτη |
1981 | Νικόλας Καραμπάτος Μελίνα Θεοδώρα Καραμπάτου |
|
| Ασπασία Τριανταφυλλίδου | 1982 | Μαρίνα Ξανθοπούλου | 2011 |
| Βίκυ Απέργη | 1982 | Μιχάλης Κύκνας Ιάσων Κύκνας Γιώργος Κύκνας |
2011 2013 |
| Γιώργος Ζολώτας | 1982 | Δανάη Ζολώτα | 2019 |
| Αικατερίνη Βοσνιάκου | 1982 | Θεόδωρος Κοσιώρης | 2013 |
| Λάζαρος Φραντζής Φαίδρα Γρηγοριάδου |
1982 1982 |
Ίλια Φραντζή Ναταλία Φραντζή |
2019 2018 |
| Μπέτυ Αλεβιζοπούλου | 1982 | Δανιήλ Τριανταφύλλης | 2019 |
| Παρασκευή (Εύη) Καλλιγέρη Stefan Mittmann |
1982 1983 d |
Iris Mittmann | 2017 d |
| Στέφανος Μισκίας | 1983 | Πάρης Μισκίας | |
| Γιάννης Πατρινός | 1983 | Θέμις Πατρινός | 2019 |
| Γιώργος Αλεβιζόπουλος | 1984 | Σεσίλια Αλεβιζοπούλου | 2019 |
| Ιπποκράτης Μυλωνάς | 1984 | Γιάννης Μυλωνάς | 2019 |
| Βασιλική Σουλτανοπούλου | 1985 | Κατερίνα Νταλ Λίντα-Μαρία Νταλ Άννα Νταλ |
2014 2018 |
| Χριστίνα Δήμου | 1985 | Ροδάνθη Αλεξίου | 2019 |
| Χριστίνα Ζαχμάνογλου | 1985 | Γιώργος Τσολάκης | 2019 |
| Δήμος Πασάς Χριστίνα Σπαντιδάκη |
1987 1988 |
Γιώργος Πασάς (2019) | 2019 |
| Πέγκυ Αλεξανδροπούλου | 1988 | Γιώργος Τσιλιμίγκρας | 2019 |
| Δημήτρης Καραδήμας | 1988 | Νάσος Καραδήμας | |
| Κώστας Κολυμπάρης | 1988 | Ναταλία Κολυμπάρη Γιώργος Κολυμπάρης |
|
| Χάρης (Χαρίλαος) Κατσίχτης Χριστίνα (Χρυσάνθη) Ηλιάδου-Κατσίχτη |
1989 | ΜαρίαΚατσίχτη ΘοδωρήςΚατσίχτης |
|
| Κώστας Καραγιάννης | 1989 | ||
| Petra Schweiger | 1990 | Δημήτρης Γεωργακόπουλος Φραντσέσκα Γεωργακοπούλου |
2016 2019 |
| Δημήτρης Παπακώστας Δήμητρα Ριζά |
1996 | Ευθυμία Παπακώστα Σπύρος Παπακώστας |
|
| Βανέσσα Μαυροειδή | 1997 | Δημήτρης Τσάκωνας |
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού ” Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός” η Naif AMKE παρουσίασε μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση για εφήβους, εμπνευσμένη από τις εφηβικές αναμνήσεις ανθρώπων που μεγάλωσαν στα Τρίκαλα, και σήμερα ζουν εκεί ως μέλη της τρίτης ηλικίας. Η παράσταση ήταν αποτέλεσμα ενός ευρύτερου καλλιτεχνικού εγχειρήματος που συνδύασε την προφορική ιστορία, τη θεατρική δημιουργία και τη διαγενεακή συνάντηση.
Η ομάδα επισκέφθηκε σπίτια, καφενεία και ΚΑΠΗ των Τρικάλων, όπου συνομίλησε και ηχογράφησε ιστορίες, μύθους και εμπειρίες σχετικές με την εφηβεία των σημερινών παππούδων και γιαγιάδων. Πώς διασκέδαζαν, πού σύχναζαν, πώς ερωτεύονταν; Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα θεατρικό έργο που παρουσιάστηκε στο Οθωμανικό Τέμενος Οσμάν Σααχ (Κιουρσούμ Τζαμί) για 2 παραστάσεις στις 16 και 17 Ιουλίου 2025.
Μετά την ολοκλήρωση της παράστασης ακολούθησε ανοιχτός διάλογος με το κοινό πάνω στη βάση του κοινού βιώματος της εφηβείας στον ίδιο τόπο σε άλλους χρόνους. Οι σημερινοί έφηβοι αλλά και οι φθινοπωρινοί νέοι και νέες αντάλλαξαν ιστορίες, ερωτήσεις και εμπειρίες, εξερευνώντας προβληματισμούς για το σήμερα και το τότε, ανακαλύπτοντας πτυχές της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς. (περισσότερα…)
Εμπνεόμαστε από τη θάλασσα, μοιραζόμαστε την τέχνη, αφηγούμαστε τις δικές μας ιστορίες μέσα από τον φωτογραφικό μας φακό!
Είσαι 13-18 ετών και σου αρέσει η φωτογραφία; Πάρε μέρος στον διαγωνισμό και βγες νικητής! Η φωτογραφία σου μπορεί να γίνει έργο βιντεοτέχνης!
Σκοπός του διαγωνισμού είναι η ανάδειξη νησιωτικών και όχι μόνο περιοχών του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους αλλά και η συμμετοχή των διαγωνιζομένων, με τα φωτογραφικά τους έργα, στον εμπλουτισμό της εφαρμογής poesea.gr.
Υποβολή έργων έως 31 Οκτωβρίου 2025

Ο αθλητισμός κυλούσε στο αίμα του, από τα πρώτα του κιόλας βήματα. Ο Απόστολος Τσαούσης, εγγονός του αείμνηστου Θανάση Τσαούση που έγραψε ιστορία στο βολιώτικο αθλητισμό, έμαθε να επιβιώνει στα δύσκολα. Παρά το ατύχημα που είχε σε νεαρή ηλικία, που τον υποχρέωσε να καθίσει σε αναπηρικό αμαξίδιο, δεν το έβαλε κάτω και αφού κατάφερε να βγει νικητής από μια σκληρή αλλά και άνιση μάχη, τώρα ετοιμάζει βαλίτσες για μια σπουδαία αγωνιστική πρόκληση. Την πρώτη μεγάλη της καριέρας του: το παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης ΑμεΑ που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες ημέρες από σήμερα, στο Μόντρεαλ του Καναδά. Ο ίδιος ξέρει ότι εκτός από τους αντιπάλους του μέσα στην πισίνα, θα έχει να αντιμετωπίσει και το άγχος, το οποίο πάντως σκοπεύει να… εξαφανίσει λίαν συντόμως, προκειμένου να απολαύσει τον αγώνα. Τον πρώτο αλλά ουσιαστικό αγώνα της έως τώρα αθλητικής σταδιοδρομίας του μέσα στις πισίνες, αφού εκτός όλων των άλλων αποτελεί… σκαλοπάτι για τη συμμετοχή του στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016…
ΕΡ: Πρώτη συμμετοχή σε παγκόσμιο πρωτάθλημα… Πως την φαντάζεσαι τη συγκεκριμένη αγωνιστική πρόκληση; Η προσμονή παραμερίζει το άγχος;
«Από την μια επικρατεί αρκετός ενθουσιασμός, γιατί βλέπω τους κόπους μια ολόκληρης χρονιάς και σκληρών προπονήσεων να αποδίδουν με την πρόκριση μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Από την άλλη όμως υπάρχει και το άγχος της πρώτης μου συμμετοχής με την εθνική ομάδα και πόσο μάλλον σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση, όπως αυτή του Μόντρεαλ. Θα είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση για εμένα, την οποία σκοπεύω όμως να απολαύσω όσο γίνεται περισσότερο. Θα δοκιμάσω τις δυνάμεις μου απέναντι σε κορυφαίους αθλητές και ανεξαρτήτως αποτελέσματος μόνο κερδισμένος θεωρώ ότι μπορώ να βγω στο μέλλον από αυτή την εμπειρία». (περισσότερα…)
Ο Γιάννης Κατσαράκης αποφοίτησε από την Σχολή το 1995 και είναι γιός του Δημήτρη Κατσαράκη, αποφ. του ’65 και της Αταλάντης Παπουτσάνη, αποφ. του ’67’. Μετά την αποφοίτησή του και έως το 2013 ασχοληθήθηκε με τον πατέρα του με στην ανέγερση πολυκατοικιών και τις ανακαινίσεις ακινήτων και επαγγελματικών χώρων.
Το 2014 μετακόμισε στην Γερμανία όπου και ασχολήθηκε 11 χρόνια με μαγαζιά VODAFONE (τηλεπικοινωνίες, κινητά κλπ) και το 2025 επέστρεψε στην Ελλάδα με κύριο αντικείμενο τις ανακαινίσεις κατοικιών και επαγγελματικών χώρων με έμφαση στην κατασκευή κουζίνας και ντουλάπας, ενώ ξεκίνησε μια συνεργασία με την εταιρία EXPOFORM, που ειδικεύεται με το στήσιμο εκθεσιακών περιπτέρων σε όλη την Ευρώπη και με τα Events.
Περισσότερες πληροφορίες: 6985 081751
https://www.expoform.gr/seventy-five-layout/services/stage-construction/
Ο Χαρίλαος Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών (Dörpfeld Gymnasium) απ’ όπου και αποφοίτησε το 1972. Σπούδασε Ιατρική και Οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκπαιδεύτηκε στη Γενική Χειρουργική και στη Γναθοπροσωπική Χειρουργική στα Πανεπιστήμια του Leiden και Nijmegen της Ολλανδίας.
Εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στο Πολεμικό Ναυτικό σαν Επιμελητής της Ωτορινολαρυγγολογικής Κλινικής του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών.
Παρουσίασε επιτυχώς τη διατριβή του με θέμα τις ενδοαρθρικές μεταμοσχεύσεις χόνδρου και ανακηρύχθηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου του Nijmegen το 1987. Εκπαιδεύτηκε περαιτέρω στη Γενική Χειρουργική και στη Πλαστική και Επανορθωτική Χειρουργική στα Πανεπιστήμια της Λουβένης (Βέλγιο) και του Λονδίνου (Μεγ. Βρετανία), εξειδικεύθηκε δε στην Χειρουργική Ογκολογία Κεφαλής – Τραχήλου και στην Μικροχειρουργική. Πήρε τον τίτλο του Αναπληρωτού Καθηγητού της Χειρουργικής με γνωστικό αντικείμενο τη Χειρουργική Κεφαλής-Τραχήλου στο Πανεπιστήμιο της Λουβένης και τον τίτλο του Διευθυντού Πλαστικού Επανορθωτικού Χειρουργού (Consultant) στο Νοσοκομείο Middlessex, του Trust του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (University College London Hospitals) και του νοσοκομείου Whittington (Λονδίνο), όπου εργάστηκε έως το 2003. Έκτοτε εργάζεται στην Αθήνα, αρχικά ως μερικής απασχόλησης και αργότερα ως πλήρους απασχόλησης, ασκώντας το πλήρες φάσμα της πλαστικής και επανορθωτικής χειρουργικής συνεργαζόμενος κυρίως με τον όμιλο ΙΑΣΩ και άλλα νοσοκομεία. (περισσότερα…)
Ο Δημήτρης Δημόπουλος – ηθοποιός, σκηνοθέτης και ένας από τους κορυφαίους stand-up κωμικούς της χώρας – ανεβαίνει στη σκηνή και μας υπόσχεται ανεπανάληπτες στιγμές γέλιου και… σκληρές αλήθειες με χαμόγελο!
Παρασκευή 18 Ιουλίου 20:30 με δωρεάν είσοδο
Αίθριο Δημαρχείου Κηφισιάς (Διονύσου & Μυρσίνης)
Στο πλαίσιο του θεσμού «Επί Σκηνής – Καλοκαίρι στην Κηφισιά», η Αντιδημαρχία Πολιτισμού φέρνει το χιούμορ… εκεί που το έχουμε όλοι ανάγκη: στην καρδιά της πόλης και της καθημερινότητας!
