Ο Νικόλαος Μπρούζος γεννήθηκε στην Φρεαττύδα το 1901 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μπρούζος (πρώτος Γενικός Ταμίας του Κράτους) και μητέρα του η Ελένη Ευταξία, ανηψιά του οικονομολόγου και πολιτικού Αθανασίου Ευταξία (1845-1927), που διετέλεσε πρωθυπουργός το 1926.
Σε ηλικία 5 ετών έχασε τον πατέρα του και μαζί με τα άλλα δύο αδέλφια του και την μητέρα του έζησαν με τον αυστηρό θείο, που είχε άλλα σχέδια για τα ανήψια του. Στα δεκαέξι του πέτυχε την εισαγωγή του στην τότε Φυσικομαθηματική Σχολή και είκοσι ετών ήταν πλέον καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης.
Υπηρέτησε αρχικά στο Γυμνάσιο Χανίων Κρήτης και, μετά από οκτώ χρόνια, στην Ανωτάτη Εμπορική (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.). Στη δημόσια εκπαίδευση δίδαξε συνολικά 40 έτη και για μία δεκαετία στην ιδιωτική εκπαίδευση στη Σχολή Μωραΐτη και στην Γερμανική Σχολή Αθηνών από το 1959 έως το 1966.
Νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για την φωτογραφία, την εκμάθηση ξένων γλωσσών και την μετάφραση ιστορικών και φιλοσοφικών κειμένων. Έλαβε μέρος στο Μικρασιατικό Πόλεμο ως ασυρματιστής (1920-21) και με την ίδια ειδικότητα στο Αλβανικό μέτωπο (1940). Σημαντική αντιστασιακή δράση ανέπτυξε κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής (1940-44). Ανέλαβε την επιμόρφωση των νεοσύλλεκτων καθηγητών-ανταρτών στο Καρπενήσι (στη λεγόμενη “Κυβέρνηση του Βουνού”). Αναγνωρίστηκε επίσημα ως αντιστασιακός με το προσωνύμιο “Λύρης”, αλλά δεν αποδέχθηκε τη συνταξιοδότησή του από την Εθνική Αντίσταση λόγω αρχών.
Τα 35 τελευταία χρόνια της ζωής του διέμενε στα Σελήνια της Σαλαμίνας . Πέθανε σε ηλικία 105 ετών, στο σπίτι του στα Σελήνια, έχοντας δίπλα του την αγαπημένη του κόρη.
Έγραψε αρκετά βιβλία Μαθηματικών, εισάγοντας πρωτοποριακές διδακτικές μεθόδους Ευρωπαϊκών Σχολών. Μετέφρασε από τα γαλλικά, Ροβεσπιέρο, Νίτσε, Μαρξ, Ένγκελς χρησιμοποιώντας το φιλολογικό ψευδώνυμο “Φ.Φωτίου” (Εκδόσεις Θεμέλιο, Σύγχρονη Μαρξιστική Σκέψη). Επίσης μετέφρασε έργα των ιστορικών Άλφαρυς, Πέπυς και Τόλαντ, των μαθηματικών Νιούμαν, Τόμασεκ και Σέφερ και του αστρονόμου Λίτροου. Οι φωτογραφικές του λήψεις ήταν μοναδικής καλλιτεχνικής αξίας και γι’αυτό τιμήθηκε με βραβεία ως ερασιτέχνης φωτογράφος στην ασπρόμαυρη φωτογραφία.
(*) το κείμενο υπογράφεται από την Μαλάμω Τσικουδάκη Walther και μας το έστειλε η Ντόλλυ Κόνγκου, απόφοιτος.
Σχετικά άρθρα:
Η ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας Νάνα Παπαδάκη (’90), εμπνεύστηκε, δημιούργησε και παρουσιάζει το οπτικοακουστικό δοκίμιο με τίτλο «No Signal», το οποίο είναι βασισμένο στην πράξη της αυτοχειρίας ενός 22χρονου ναύτη, του Γεώργιου Λαμπίρη, όπως σημειώνει και η ίδια στο σκηνοθετικό της σημείωμα. Τα υλικά της δημιουργού είναι ποικίλα και ετερογενή. Θραύσματα μνήμης απ’ τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ιστορία της Ελλάδας έως το 1933, φανταστικές ημερολογιακές καταγραφές, πλάνα αρχείου, αυτόματη γραφή, αποσπάσματα από ταινίες της εποχής, ντοκιμαντέρ, πρωτογενές υλικό και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις με βάση το ρεμπέτικο. Στην ταινία ακούγεται επίσης απόσπασμα απ’ το «Ταξίμ Ζεϊμπέκικο» (1937) του Μάρκου Βαμβακάρη και το «Je Crois Entendre Encore» (1863) του George Bizet.
Ο Νίκος Κουτρουμπάς(’63) (στην φωτογραφία) και ο Γιώργος Παπαπαύλου (’69) συμμετέχουν στην νέα διακαλλιτεχνική περφόρμανς – συναυλία Hello to Emptiness η οποία έρχεται σε πρώτη παρουσίαση στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για δύο μοναδικές παραστάσεις στις 16 και 17 Απριλίου 2022. Με αφετηρία τα ελληνικά παραδοσιακά μοιρολόγια, το έργο Hello to Emptiness εξερευνά διαπολιτισμικούς τρόπους διαχείρισης του πένθους. Πέντε διεθνείς καλλιτέχνες με διακαλλιτεχνική πείρα (με επικεφαλής τη σκηνοθέτρια Στέφανι Τηρς η δουλειά της οποίας εμπλέκεται σε βάθος με θέματα κοινωνικού σχεδιασμού και ευθύνης), η πολυσχιδής συνθέτρια, τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια Μάρθα Μαυροειδή και η δημοφιλής Ουκρανή τραγουδίστρια και συνθέτρια Μαριάνα Σαντόφσκα, ο Ισπανός χορευτής Χουάν Κρουθ Ντίαθ ντε Γκαράιο Εσναόλα, ο Γάλλος χορευτής Ζυλιέν Φερραντί και η Γαλλίδα χορεύτρια, τραγουδίστρια και μουσικός Μανόν Παράν. Συμμετέχει η Χορωδία 65+ των Εκπαιδευτικών & Κοινωνικών Δράσεων της ΕΛΣ, η οποία δρα ως ηχογόνο σώμα όπου αντηχούν ταυτόχρονα το παρελθόν και το μέλλον, υφαίνοντας ιστορικοπολιτισμικά νήματα.
«Εάν η Μόσχα τελικά δεν τα καταφέρει, τότε θα έχει δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα παγκοσμίως και προς τους υπόλοιπους επίδοξους επιτιθέμενους», επισημαίνει ο Ερνστ Ράιχελ.
Το Open House είναι ένας από τους σημαντικότερους διεθνείς θεσμούς για την ανάδειξη και προώθηση της αρχιτεκτονικής. Η ιδέα ξεκίνησε από το Λονδίνο το 1992 και μέχρι σήμερα διαδόθηκε σε πολλές πόλεις ανά την υφήλιο αποκτώντας συστηματικούς επισκέπτες και υποστηρικτές. Η δράση Open House προσκαλεί το ευρύ κοινό να εξερευνήσει και να κατανοήσει την αξία της αρχιτεκτονικής και του δομημένου περιβάλλοντος. Κάθε χρόνο για ένα Σαββατοκύριακο δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν και η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, με εκθέματα τα ίδια της τα κτίρια και την αρχιτεκτονική της. Έτσι, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, 9 & 10 Απριλίου, διεξήχθη το 9ο OPEN HOUSE Athens με δια ζώσης ξεναγήσεις και πλαισιώθηκε από διάφορες παράλληλες δράσεις στο πρόσφατα ανακαινισμένο Goethe-Institut Athen, και να θυμίσουμε ότι στην ανακαίνιση αυτή συνεργάστηκαν και συνέβαλαν απόφοιτοι όπως οι Τόμας Γκρέβε και Μιχάλης Αθανασιάδης (PLAN OE), Αντώνης Κανελλόπουλος (Cubus Hellas) και ο Γιώργος Διαμαντούρος (HM Engineering).
Από τον Κώστα Παπαηλιού:
«Τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας αγάπησα και θαύμασα από μικρό παιδί τότε που οι γονείς μου με οδηγούσαν σχεδόν κάθε Κυριακή πρωί στον τότε Βασιλικό Κήπο. Καθώς φτάναμε στην είσοδο, κοντοστεκόμουν να θαυμάσω τα μεγαλόπρεπα μέγαρα που απλώνονταν επιβλητικά μπροστά στα μάτια μου. Και μακάριζα τους ευτυχείς ενοίκους που κατοικούσαν σε αυτά τα αρχοντικά. Όταν μεγαλώσω, σκεπτόμουν, θα καταγράψω την ιστορία αυτής της μοναδικής λεωφόρου».
Κυκλοφόρησε το τεύχος του Απριλίου 2022 της Οικονομικής Επιθεώρησης με θέμα “Αλλαγή σελίδας ή κεφαλαίου”μεδύο συνομιλίες: με τον Νίκο Χριστοδουλάκη, πρώην υπουργό Οικονομικών, καθώς και τον Μιχάλη Αργυρού, πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της κυβέρνησης:
Η Βίκυ Βολιώτη (’88) εμφανίζεται από τις αρχές της φετινής σεζόν στο θέατρο Άνεσις, στην παράσταση “Μια ιστορία αγάπης”, το πέμπτο κατά σειρά έργο του Γάλλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Alexis Michalik, που θεωρείται πλέον το νέο μεγάλο ταλέντο της γαλλικής θεατρικής σκηνής. Η παράσταση ανέβηκε το 2020 στο Παρίσι και σημείωσε τεράστια επιτυχία κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Βραβευμένο με 4 βραβεία Molière, το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα.
Ο Χρήστος Ράμμος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951.Τελείωσε Γυμνάσιο και Λύκειο στην Γερμανική Σχολή Αθηνών (1969) και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά την λήψη του πτυχίου του (1975), ύστερα από την στρατιωτική του θητεία και μετά από ένα σύντομο διάστημα δικηγορίας συμμετείχε στον εισαγωγικό διαγωνισμό για δικαστικός λειτουργός του Συμβουλίου της Επικρατείας του 1979, στον οποίο και πέτυχε.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, απένειμε την Τρίτη 5 Απριλίου 2022 τα παράσημα:
Πρόσφατα, η κόρη του, ενδυματολόγος – σκηνογράφος Κατερίνα Καμπανέλλη, ανακάλυψε «κρυμμένο» σε ένα μεταλλικό ντουλάπι, στη βεράντα του διαμερίσματος του πατέρα της, ένα σημείωμά του που ξεκινά με τη φράση: «Είμαι ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους στο SS στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν (…)» 
Ιδιαίτερα επιτυχής η προβολή του docudrama ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΠΡΙΜΟ που πραγματοποιήθηκε στις 29/3/2022 στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Θυμάμαι στις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα το 2011, όταν περνούσα τυχαία από μέσα για να δω τι γίνεται, άκουγα διαρκώς το σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Το φώναζαν με πάθος οι παριστάμενοι κατευθείαν μέσα στα αυτιά μου, και με ενοχλούσε τρομερά η γενίκευση. Προσπαθούσα τότε να καταλάβω τι προκαλεί τέτοιο μένος για ένα επάγγελμα το οποίο χτυπήθηκε αδυσώπητα από την κρίση και δημιούργησε ένα μαζικό προλεταριάτο από νέους, άνεργους ή κακοπληρωμένους, ενίοτε ανασφάλιστους, εργαζομένους.