Ο Πολύβιος Μαρσάν δεν είχε φοιτήσει στην Σχολή. Ήταν αδελφός της Αιμιλίας Μαρσάν-Γούστη, αποφοίτου του 1944 και τον έχουμε αναφέρει πολλές φορές, αφού ήταν βιογράφος της Ελένης Παπαδάκη, της ηθοποιού, που τόσο άδικα σκοτώθηκε κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών. Ο Πολύβιος Μαρσάν έφυγε από την ζωή πριν από 17 χρόνια, τον Απρίλιο του 2003.

Δείτε το άρθρο που δημοσίευσε η εφημερίδα Καθημερινή στις 3.4.2003…

Ο Δημήτρης Ηλιόπουλος, απόφοιτος του 1969, έστειλε μία επιστολή που του απηύθυνε ο Πολύβιος Μαρσάν:

Ο Φωκίων Φωτιάδης Νεγρεπόντης ήταν μαθητής στην Αραχώβης στα χρόνια του Πολέμου, και όχι μόνον. Μετά τον Πόλεμο, έστειλε και τον γιό του Εμμανουήλ στη Σχολή, όταν αυτή άνοιξε πάλι. Όπως μάλιστα μας διευκρίνισε, ο πατέρας του εγεννήθη ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΩΤΙΑΔΗΣ, αλλά “όταν απεβιωσεν ο πατήρ του ο εν λόγω ήτο μόλις 16 ετων και υιοθετήθη από τον άκληρον αδελφόν της μητρός του ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗΝ. Εκράτησε και τα δύο επίθετα από σεβασμόν προς τους δύο και τα οποία μας εκληροδότησε σε εμένα και στον υιόν μου και στους μεταγενέστερους“.

Ψάχνοντας στα αρχεία του εντόπισε δύο χειρόγραφά του, αντίγραφα από το Klassenbuch της τάξης του. Το σημαντικό είναι ότι πρόκειται για πληροφορίες από το Γερμανικό Τμήμα, από το οποίο δεν έχουμε κανένα στοιχείο.

Η χρονιά του θα αποφοιτούσε κανονικά το 1947, όμως επειδή η Σχολή έκλεισε το 1944 αντιλαμβανόμαστε ότι ανήκε σε αυτούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν λόγω των συνθηκών να αλλάξουν σχολείο. Βρέθηκε στου Δ.Ν.Μακρή (επί της οδού Βασ.Σοφίας 23, μετέπειτα Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου), όπως και πολλοί άλλοι της Γερμανικής Σχολής εκείνων των χρόνων.

Οι δύο πίνακες αναφέρονται στα δύο τμήματα: το γερμανικό και το ελληνικό, ή ορθότερα σε εκείνο που οι γνώσεις των γερμανικών δεν ήταν προχωρημένες και όπως διαπιστώνουμε το γερμανικό είχε και τους περισσότερους μαθητές. Επειδή είναι δυσανάγνωστοι ζητήσαμε την βοήθεια του συμμαθητή μας, τους διαβάσαμε μαζί και ξαναγράψαμε τα ονόματα.

Mina Aspioti, Nikoletta Karavia, Dieter Clemm von Hohenberg, Jutta Fanny, Dora Gegiou, Freddy Koschik, Gert Kyriazides, Wirginia Nikolaieff, Tania Maniadaki, Helene Olivieri, Rena Bakojanny, Stefan Reichel, Franz Resch, Alexandra Stavropoulou, Erika Unz, Wladimir Uschakov.

Michel Molokotos (Μιχαήλ Μολοκότος), Georg Papadakis , Georg Papapostolou, Panayotis Philippas, Phokion Photiadis (Φωκίων Φωτιάδης), Rudi Alter, Michel Papalekas, Gerasimos Piniatoros (Γεράσιμος Πηνιατώρος). (περισσότερα…)

DieDEUTSCHE SCHULE ATHENsucht zum 1. September 2020eineTeilzeit – Betreuungskraft (13,75 h)im Bereich des Nachmittagsprogramms der Grundschule

Die Deutsche Schule Athen (DSA) ist eine deutsche Auslandsschule in Griechenland mit einemumfassenden Bildungsangebot für Kinder ab 3 Jahren vom Kindergarten über die Grundschule bis zumdeutschen internationalen Abitur.

Wir erwarten:

– Pädagogische Erfahrung bei der Betreuung von Grundschulkindern (Klasse 1 bis 4)

– Muttersprachliche Deutschkenntnisse und gute Griechischkenntnisse

– Teamfähigkeit, Belastbarkeit, Kreativität

– Hohes Engagement und Freude an der Arbeit mit Kindern

Aufgabengebiete:

– Beaufsichtigung der Kinder im Betreuungsprogramm der Grundschule (täglich bis zu 130 Kinder)

– Betreuungszeit: Mo – Fr 13.15 Uhr – 16.00 Uhr (Abweichungen z.B. vor Ferien oder Feiertagen möglich)

– Koordination von Abholzeiten und AG-Zeiten

– Kommunikation und Kooperation mit Eltern

– Anbindung ans Grundschulteam, Teilnahme an Schulveranstaltungen

– Entwicklung kreativer Zusatzangebote für Kinder im Rahmen der Betreuungszeit, z.B.Spielangebote oder Bastelangebote zur Schuldekoration.

Wir bieten:

– Ein angenehmes Arbeitsumfeld

– Gute kollegiale Zusammenarbeit

– Angemessene Bezahlung nach gehobener Ortsüblichkeit

– Kranken- und Rentenversicherung nach ortsüblichen Bedingungen

Bewerbungen richten Sie bitte bis spätestens 15. Mai 2020 in deutscher Sprache (Anschreiben,Motivationsschreiben, Lebenslauf, Lichtbild und Zeugnisse) per E-Mail (PDF, Word, ggf. komprimiert)

unter Angabe der angestrebten Position in der Betreffzeile an sekretariat@dsathen.gr

Bei den folgenden Texten handelt es ich sich um Transkripte aus dem Mitteilungsbuch der damaligen DSA vom April 1939 bis November 1942. Die zahlreichen Einträge des Direktors und der Lehrkräfte beschreiben viele schulorganisatorische Abläufe, außerschulische Aktivitäten und Veranstaltungen sowie schulinterne Regelungen und Feiern an der damaligen DSA. In dieser Hinsicht erlaubt uns das Mitteilungsbuch einen recht genauen Einblick in eine Auslandsschule der NS-Zeit. Ausgehend von der Fragestellung, wie sehr die NS-Ideologie und der NS-Staat Schule, Bildung und Schulalltag prägten, untersuchten wir die zahlreichen Einträge. Dabei stellten wir fest, dass die bildungspolitischen Vorgaben des Dritten Reiches und damit auch der NS-Weltanschauung eine deutsche Auslandsschule in Athen – deren Unterricht, Lehrpläne, Lehrmittel, Abläufe, Veranstaltungen – in einem für uns erstaunlich hohem Maß, prägten, lenkten und kontrollierten. Veranstaltungen und Feiern haben vielfach eine nationalsozialistische Ausrichtung. Der Führerkult sowie die Verbände der NSDAP sind auch an der DSA omnipräsent. Mit Hilfe der hier bereitgestellten Transkripte bzw. Auszüge aus dem Mitteilungsbuch könnt ihr selbst nachlesen und nachforschen, wann und in welchem Ausmaß griechische bzw. deutsche SchülerInnen, ob sie wollten oder nicht, in einem Schuljahr mittelbar oder unmittelbar der NS-Ideologie ausgesetzt waren.

Περισσότερα…

Ποτέ δεν φαντάστηκα τόσο ιδιαίτερες συνθήκες για το εκατοστό περπάτημα!

Ας είναι, προσαρμοζόμαστε: Όχι πάνω από τρεις σε κάθε αμάξι(με μάσκα), εκτός αν πρόκειταιγια συγκάτοικους.

Απόσταση2 -3 μέτρα μεταξύ μας στην εξοχή..

Περίπου 3 -4 ώρες το πολύ, χωρίς σημαντική ανάβαση.

Διαδρομή με επιστροφή από τα ίδια (μπρος-πίσω). Έτσι κάποιος μπορεί να περπατήσειλιγότερο.

Καπέλο, μπαστουνάκι, νεράκι.

Με δύναμη προς τα βουνά! Και προς την νέα εποχή!

Οι πεζοπόροι της DSA

Στις αλλαγές που φέρνει στη ζωή μας η πανδημία του κορονοϊού είναι επικεντρωμένη η εκδήλωση που οργανώνει διαδικτυακά την Τετάρτη 22 Απριλίου το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής με το γερμανικό ίδρυμα Hans Seidel.

Το θέμα της συζήτησης είναι: «Πώς αλλάζει τον κόσμο μας ο κορονοϊός; Οι προκλήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωπαϊκή οικονομία».

Η συζήτηση θα αρχίσει στις 19:00 και θα μεταδοθεί από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος https://live.idkaramanlis.gr όπως και από το Facebook: https://www.facebook.com/idkaramanlis.

Θα διατίθεται διερμηνεία.

Ομιλητές θα είναι:

ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας,

ο συντονιστής του ΕΛΚ στην επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρκους Φέρμπερ,

ο καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και βουλευτής της ΝΔ Χρήστος Ταραντίλης.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Μαριάνα Πυργιώτη.

Ο Χρήστος Μπαλόγλου μας έστειλε το εξής μήνυμα μαζί με ένα άρθρο του για τον Απόστολο Φίλιππο:

Ευρισκόμενοι εις την Εβδομάδα των Παθών, ας προσπαθήσωμε να ζήσωμε βαθύτερα την χριστιανική εμπειρία, που οδηγεί από τον πόνο του Σταυρού και από την οδύνη του Πάθους στην αγαλλίαση της Αναστάσεως . Πνευματοφόρον Ανάστασι, με το πασχαλινό φώς της ειρήνης και της ελπίδος στην καρδιά μας!

Με την σημερινή ευκαιρία της επικοινωνίας μας, Σας αποστέλλω , συνημμένως, πρόσφατον μελέτην μου, επίκαιρη και λόγω της συναντήσεως του Χριστού με τους Έλληνες!

Είχαμε κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην εκπομπή του Τάσου Τέλλογλου στο πλαίσιο της σειράς “Special Report” για την Γερμανική Σχολή της Αραχώβης. Ο τίτλος τη εκπομπής ήταν  Η “Άγνωστη Ιστορία” της Γερμανικής Σχολής την περίοδο του ναζισμού και ένα από τα κομμάτια που μας άρεσε πολύ ήταν αυτό της περιήγησης στο εσωτερικό του κεντρικού κτιρίου.

Να θυμίσουμε ότι το σύμπλεγμα των κτιρίων του τετραγώνου “Αραχώβης-Ασκληπιού-Βαλτετσίου-Πρασσά” περιλαμβάνει τρία κτίρια της Γερμανικής Σχολής: δύο του Dörpfeld και ένα κτισμένο λίγο αργότερα: του Eglau απέναντι ακριβώς από τον Άγιο Νικόλαο. Το αρχικό κτίριο του Dörpfeld ενώθηκε με αυτό του Eglau, όπου στην ένωση μεσολαβεί το Treppenhaus, το κλιμακοστάσιο, που ήταν το βασικό πλάνο της αφίσσας της εκδήλωσης του 2013 για τους Αποφοίτους του Πολέμου.

Το άλλο κτίριο του Dörpfeld είναι από την πλευρά της Βαλτετσίου και αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί σαν σπίτι καθηγτών (Lehrerhaus), αλλά σήμερα είναι ακατοίκητο. Στο τετράγωνο υπάρχουν και άλλα τρία κτίσματα, που δεν ανήκαν στο σχολείο. Είναι κτίσματα που κτίστηκαν σε οικόπεδα, που αναγκάστηκε η Γερμανικήν α πούλησει ώστε να αποκτήσει πόρους και να μπορέσει να ολοκληρώσει την ανέγερση του κτιρίου του Eglau.

Στην ενότητα “Ιστορικά Θέματα” έχουμε ένα άρθρο για την εκκένωση των κτιρίων της Αραχώβης στις 23 Σεπτεμβρίου 2019, που είχαν καταληφθεί από μετανάστες. Η είσοδος τότε από την πλευρά της Αραχώβης σφραγίστηκε, κτίστηκε με τσιμεντόλιθους. Ο παρουσιαστής με τον οπερατέρ χρησιμοποιούν την πίσω πόρτα από την οδό Πρασσά (είναι ο πεζόδρομος που χωρίζει το Γαλλικό Ινστιτούτο από την παλαιά Γερμανική Σχολή, όπως ο ποταμός Ρήνος, που σε ένα τμήμα του χωρίζει την Γαλλία από την Γερμανία.

Δείτε μερικές φωτογραφίες από την περιπλάνηση της κάμερας στον εσωτερικό χώρο:

από το εσωτερικό της αυλής δεξιά ελιναι ο πεζόδομος της Πρασσά, δεξιά στην γωνία φαίνεται το πρώτο κτίριο του Dörpfeld και ακριβώς αριστερά του το κλιμακοστάσιο του κτιρίου του Eglau	από το εσωτερικό της αυλής μπροστά το άλλο κτίριο του Dörpfeld, αυτό από την πλευρά της Βαλτετσίου, που είναι ακριβώς αριστερά του και ακόμη πιό αριστερα διακρίνεται οριακά ο τοίχος της αυλής
από το εσωτερικό της αυλής το κλιμακοστάσιο	η σκάλα επιρροής Bauhaus όπως και το κτίριο Eglau
πλάνο της σκάλας από κάτω
στο βάθος ο Άγιος Νικόλαος και σε πρώτο πλάνο το πρώτο κτίριο του Dörpfeld. Ανάμεσα στα δύο κτίρια είναι η Αραχώβης και αριστερά αλλά εκτός του πλάνου η Ασκληπιού	από το εσωτερικό της αυλής: αριστερά το κλιμακοστάσιο του κτιρίου Eglau και δεξιά το πρώτο κτίριο του Dörpfeld, το οποίο έχει ακόμη κεραμίδια, που αργότερα θα φύγουν και προστεθεί ένας όροφος.
	Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες που εμφανίζονται στο αφιέρωμα είναι δανεισμένες από αρχείο της Σχολής και από το αρχείο του Λευτέρη Σκιαδά. Αριστερά ένας γάιδαρος κουβαλάει την πραμάτεια του αφεντικού και στέκεται μπροστά στα σκαλιά του Αγίου Νικολάου Επάνω αριστερά μαθητές στο εσωτερικό της αυλής επιστέφουν στο μάθημα και δεξιά ένα πλάνο της περιοχής με τον Άγιο Νικόλαο δεξιά και αριστερα το κτίριο με τα κεραμίδια του Dörpfeld, προς τα κάτω το κτίριο Eglau, αριστερά τους η αυλή και ακόμη πιό αριστερα διακρίνεται το δεύτερο κτίριο του Dörpfeld

Σε κάθε περίπτωση αξίζει να δείτε την εκπομπή…

Η iefimerida δημοσίευσε ένα εντυπωσιακό βίντεο, που απεικονίζει τον χάρτη της Ευρώπης, και δείχνει την πορεία των κρουσμάτων του κορωνοϊού στην ήπειρο, από τις 24 Ιανουαρίου, όταν επιβεβαιώθηκαν τα πρώτα κρούσματα στην Γαλλία, μέχρι και την Μ. Τετάρτη, όταν τα κρούσματα στην ήπειρο είχαν ήδη ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο. Εμείς θα προσθέταμε εδώ ότι οι Ιταλοί δεν ήσαν οι πρώτοι, που υποδέχθηκαν τον ιό, ήταν όμως οι πρώτοι που άφησαν τα πράγματα ανεξέλεγκτα με τα γνωστά αποτελέσματα.Δείτε το βίντεο…

Το Ίδρυμα Ωνάση προσθέτει, από την Παρασκευή 17 Απριλίου (2020), και άλλες σημαντικές στιγμές από το πλούσιο πρόγραμμά του σε Ελλάδα και Αμερική στο ψηφιακό κανάλι του στο YouTube. Το κανάλι έχει προσελκύσει λάτρεις των τεχνών από 54 χώρες, από τη Βραζιλία έως τη Νότια Αφρική, από τη Νέα Ζηλανδία έως την Ουρουγουάη, από τον Καναδά έως το Βιετνάμ σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, φτιάχνοντας ένα εργαστήριο ιδεών, εικόνων, παραστάσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων, σε συνεχή ροή και ανανέωση. Πέρα από τις παραστάσεις αρχείου Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και τις πανελλήνιες πρεμιέρες, αυτή την εβδομάδα προστίθενται και podcasts σπουδαίων διανοούμενων που προσπαθούν να μας βοηθήσουν να αποκωδικοποιήσουμε τον νέο τρόπο ζωής.

Με την ευκαιρία αυτή δείτε την δική μας Λένα Κιτσοπούλου, κινηματογραφημένη με την ιδιαίτερη αισθητική του SHOWstudio στο Λονδίνο, να τραγουδάει την “Παραστρατημένη” του Απόστολου Καλδάρα….

Δείτε επίσης την Λένα να τραγουδά πριν από ένα χρόνο, στις 12.4.2019, και με τίτλο “Η Λένα Κιτσοπούλου τραγουδά τα ρεμπέτικα: Τα μπλουζ της Ελλάδας | Lena Kitsopoulou sings Rebetika: The Blues of Greece”. Η παράσταση δόθηκε στο Public Theater της Νέας Υόρκης στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Democracy Is Coming” (έχει πάρει το όνομά του από το τραγούδι του Leonard Cohen, “Democracy Is Coming to the USA”) και οι μουσικοί που την συνόδευαν ήταν: ο Μπάμπης Παπαδημητρίου (κιθάρα), Δημήτρης {α[αδάμης (ακορντεόν) και ο Γιώργος Πετρούνης (μπουζούκι).Δείτε την συναυλία…

am Freitag, dem 16. September 2022 um 20:00 Uhr im Garten unseres Vereinszentrums in Maroussi-Polydrosso.

Ο Ελληνογερμανικός Σύνδεσμος Philadelphia εορτάζει την 185η επέτειο από την ίδρυσή του στις εγκαταστάσεις του στο Πολύδροσο, οδός Μονεμβασίας & Κριεζή 62 – 64, Μαρούσι, τηλ. 210 6848009.

Τον Απρίλιο 2022, στο πλαίσιο της έκδοσης Rundschau Nr.4 April 2022, δημοσίευσε οHubert Eichheimένα εξαιρετικό ιστορικό άρθρο με φωτογραφίες από τους Πρώτους Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στο Καλλιμάρμαρο.

Δείτε το άρθρο:

Εμείς εδώ, θα αναφέρουμεμία παλαιότερη δημοσίευσή μας από το περιοδικό “journal of Olympic History”, όπου, σε μία από τις φωτογραφίες που δημοσιεύονται, γίνεται αναφορά στην Γερμανική Σχολή Αθηνών.

Journal of Olympic History: “Say cheese! Herr Meyer…”…

Δείτε επίσης:

http://isoh.org/wp-content/uploads/2019/02/372.pdf

Η οικογένεια Κοριζή ήταν τα χρόνια του Μεσοπολέμου πολύ γνωστη στην ελληνική κοινωνία.

Το επώνυμο συναντάται με δύο ορθογραφίες μία με “υ” και μία με “ι”, αλλά η συνηθέστερη είναι με “ι”, έτσι όπως το συναντάμε στα μαθητολόγια της Αραχώβης και στον Τύπο της εποχής. Ακόμη, με “ι” υπογράφει ο ίδιος σε επιστολή του ως Διοκητής της Εθνικής Τράπεζας, υπογράφει ως “Κοριζής”.

Πριν από τον Πόλεμο ο Αλέξανδρος Κοριζής ήταν Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας (1939-1941), ενώ είχε διατελέσει Υπουργός Οικονομικών (1933), Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως (1936-1939) και στις 29 Ιανουαρίου του 1941, αμέσως μετά τον θάνατο του Ι. Μεταξά, και διαρκούντος του πολέμου, ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ τον επέλεξε και του ανέθεσε απευθείας την πρωθυπουργία.

Ως Πρωθυπουργός ο Κοριζής είπε το δεύτερο “ΟΧΙ” όταν στις 6 Απριλίου του 1941, πιστός στην παρακαταθήκη του προκατόχου του, απέρριψε το αίτημα των Γερμανών για απομάκρυνση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα απορρίπτοντας το τελεσίγραφο που του επέδωσε ο Γερμανός πρεσβευτής Έρμπαχ-Σένμπεροχ, μισή ώρα μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής κατά σαφή παράβαση της σχετικής Σύμβασης της Χάγης, όπου υπ’ αυτές τις συνθήκες ο πόλεμος χαρακτηρίζεται “αιφνίδιος”.

Στις 18 Απριλίου, δώδεκα ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής, και ενώ μαίνονταν οι μάχες ο Κοριζής συμμετείχε σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Αυτού ακολούθησε κατ’ ιδίαν συνομιλία με τον βασιλέα Γεώργιο. Το τι ειπώθηκε ακριβώς σ’ αυτή τη συνομιλία δεν έγινε ποτέ γνωστό, αν και εικάζεται ότι οι δύο άνδρες μπορεί να διαφώνησαν ως προς την συνέχιση του αγώνα με ενδεχόμενη μετακίνηση της ελληνικής κυβέρνησης στην Κρήτη, ή την αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Πάντως, ο Κοριζής εξήλθε συντετριμμένος από τη συνάντησή του με τον Βασιλέα με κατεύθυνση την οικία του στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.

Ο Βασιλεύς ανησυχώντας για τον Κοριζή, που πολύ πιθανόν κάτι να είχε υπονοήσει στο λόγο του, έστειλε τον διάδοχο Παύλο στην οικία του. Φθάνοντας ο Παύλος και καθ’ ον χρόνο μιλούσε στην είσοδο της πρωθυπουργικής κατοικίας με την σύζυγο του Κοριζή, ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί από τον πρώτο όροφο. Ο Κοριζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιακή χώρα.

Ο Αλέξανδρος Κοριζής είχε δύο κόρες στην Αραχώβης, την Ελένη (Λένα, «Κυρία επί των Τιμών» της Βασίλισσας Φρειδερίκης) και την Ειρήνη (Ρένα, σύζυγος του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη). Τα άλλα δύο του παιδιά, η Αικατερίνη και ο Γεώργιος δεν ήταν στην Γερμανική Σχολή ή τουλάχιστον δεν αναφέρονται στα μαθητολόγια.

Ο αδελφός του Στέλιος Κοριζής συνελήφθη στα Δεκεμβριανά απο ΕΛΑΣίτες και εκτελέστηκε αργότερα ως αιχμάλωτος. Είχε όμως και αυτός ένα γιό, τον Χαρίτωνα και αυτός μαθητής στην Αραχώβης, ο οποίος ακολούθησε πολύ σημαντική ακαδημαϊκή καριέρα. (περισσότερα…)

Ο Μιχάλης, η Βέρα (Βαρβάρα) και η Μαρία (Μάρω) Mολoκότου γεννήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και ήρθαν στην Αθήνα σε μικρή ηλικία. Ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1929, η Μάρω το 1926 και η Βέρα το 1924 και ήταν συμμαθήτρια της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, όχι όμως στην Γερμανική, αλλά στο δημοτικό σχολείο στο Παγκράτι. Οπατέρας τους, Αθανάσιος Μολοκότος, τους ίδρυσε λίγο μετά τον Πόλεμο την εταιρεία “Μαλλιά Μολκότου” στις τρεις Γέφυρες.

Ο Μηνάς Πρατικάκης δεν ήταν απόφοιτος. Η οικογένεια του είχε επιχείρηση υαλικών στα Χανιά και ήρθε στην Αθήνα, σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ ανοίγοντας ένα αντίστοιχο κατάστημα με τίτλο “Μηνάς Πρατικάκης” στην οδό Ερμού. Το 1948 νυμφεύθηκε την Βέρα Μολοκότου και απέκτησαν δύο παιδιά: τον Παναγιώτη Πρατικάκη (απόφοιτο του 1967) και την Αγγέλα Πρατικάκη (απόφοιτο του 1969), τα οποία μετά την αποφοίτησή του σπούδασαν οικονομικά, ο δε Παναγιώτης νυμφεύθηκε την Αγάθη Αγκριθαράκη, απόφοιτο του 1977, η οποία σπούδασε στην Χαϊδελβέργη και είναι διερμηνέας. Τέλος, το κατάστημα επεξέτεινε την δραστηριότητά του και στα μαλλιά και εξελίχθηκε σε μία μεγάλη επιχείρηση του εμπορικού κέντρου των Αθηνών.

πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη – Ο Μιχάλης, η Βέρα (Βαρβάρα) και η Μαρία με την μητέρα τους Κορίννα

ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΛΟΚΟΤΟΥ –Περισσότερα από 80 χρόνια στην Πρωτοπορία

Όπως οι περισσότεροι σπουδαίοι ‘Ελληνες εριοβιομήχανοι και κλωστοϋφαντουργοί, έτσι και η οικογένεια Μολοκότου ήρθε στην Αθήνα από την Μικρά Ασία. Εκεί, άλλοι στα Σπάρτα, άλλοι στην Σμύρνη και άλλοι στην Πόλη, οι Ελληνες είχαν αναπτύξει όλες τις τέχνες γύρω από την παραγωγή, βαφή και ύφανση νημάτων.

πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη – Ο Αθανάσιος Μολοκότος στο μέσον

Ο Αθανάσιος Μολοκότος ήρθε στην Αθήνα από την Κωνσταντινούπολη και πρωτοπόρησε όταν το 1930 δημιούργησε βαφείο νημάτων στο Παγκράτι.

πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη

Τα χρόνια πέρασαν, η επιχείρηση αναπτύχθηκε, δημιουργήθηκε κατάστημα λιανικής πώλησης στο Εμπορικό Κέντρο της Αθήνας και αργότερα ιδρύθηκε εργοστάσιο παραγωγής νημάτων στις Τρεις Γέφυρες.

Στις αρχές τις δεκαετίας του ’50, η εταιρεία ήταν ήδη Α.Ε. και ιδιοκτήτρια μίας πρότυπης βιομηχανικής μονάδας, ενώ η δεύτερη γενιά της οικογένειας είχε ήδη εμπλακεί ενεργά στις δραστηριότητες της.

Εκείνη την εποχή η Εταιρεία δημιούργησε τα ιστορικά νήματα “Χρυσό προβατάκι” και “Κρόκους” που παράγονται με τις ίδιες ακριβώς προδιαγραφές ακόμη και σήμερα.

Στην δεκαετία το ’70 η εταιρεία που ήδη μεσουρανούσε στο χώρο των μαλλονημάτων, δημιούργησε δεύτερο εργοστάσιο προκείμενου να αναπτύξει την πολυετή και επιτυχημένη εξαγωγική της δραστηριότητα, κατά την διάρκεια της οποίας διέθεσε τα προϊόντα της στους γνωστότερους Ευρωπαϊκούς Οίκους χειροπλεκτικής όπως οι Penguin Γαλλίας, Rowan Βρετανίας, καθώς και οι Γερμανικοί Schachenmayer, Stahl και Hohenloher wolle. Παράλληλα συμμετείχε σε εκθέσεις στο εξωτερικό, ενώ το 1981 προχώρησε στην έκδοση του περιοδικού “Εσείς και το Πλέξιμο”.

Όμως, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής στο τέλος του ’80 έστρεψαν τους καταναλωτές προς τα έτοιμα ενδύματα και η χειροπλεκτική πέρασε κάμψη. Έτσι στις αρχές του ’90 το σύνολο της ΜΟΛΟΚΟΤΟΣ πωλήθηκε στην Εριοβιομηχανία Μπριτάνια, ενώ λίγο αργότερα η εμπορική δραστηριότητα της εταιρεία (λιανική και χονδρική πώληση), διαχωρίστηκε και περιήλθε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Παπαζογλου, μιας οικογένειας υφαντουργών με καταγωγή από τα Σπάρτα της Μικράς Ασίας.

Περισσότερα…

Lila Assonitou: “Schamgefühle”…

Με αφορμή κάποια ανάρμοστα σχόλια στην σελίδα του facebook “Μαθητές/Καθηγητές της DSA” αντί σχολίου η Λίλα Ασωνίτου ανήρτησε ένα μοναδικό ντοκουμέντο, ένα γράμμα από πρώην καθηγητές της Γερμανικής Σχολής, το οποίο είχε δημοσιευτεί στις 7 Φεβρουαρίου 1993 στην εφημερίδα “Καθημερινή” και της το έδωσε η Άννα Γκανά. Η αφορμή δόθηκε από ένα ξέσπασμα ακροδεξιών ομάδων κατά των ξένων στην Γερμανία. Το κείμενο υπογράφουν οι Otto Blay, Manfred Bornau, Herrmann Caspary, Folkert Fiebig, Martin Kölle, Dietre Motzkus και ο πρώην διευθυντής Kurt Roeske.

Θα θυμίσουμε ότι ήδη από τον Δεκέμβριο του 1988 υπήρξαν στην Γερμανία περιπτώσεις βίας κατά των μεταναστών. Σε μία από αυτές έναςΓερμανός ακροδεξιός, ο Josef Seller, έβαλε φωτιά στο κτίριο “Habermeier Haus” στο Schwandorf της Βαυαρίας, σκοτώνοντας ένα ζευγάρι Τούρκων τους Fatma και Osman Can, μαζί με τον γιο τους Mehmet, ενώ η εμπρηστική επίθεση κόστισε τον θάνατο σε ένα Γερμανό πολίτη, τον Jürgen Hübner. Τον Σεπτέμβριο του 1991, βίαια επεισόδια στην Hoyerswerda υποχρέωσαν την εκκένωση ενός ξενώνα αιτούντων άσυλο και κατά τη διάρκεια της τριήμερων ταραχών στο Rostock-Lichtenhagen τον Αύγουστο του 1992, αρκετές χιλιάδες άνθρωποι περικύκλωσαν ένα πολυώροφο κτίριο και επευφημούσαν διαδηλωτές που έριχναν κοκτέιλ μολότοφ. Οι Βιετναμέζοι κάτοικοι του κτιρίου μόλις κατάφεραν να διασωθούνν καταφεύγοντας στη στέγη. Τέλος, τον Νοέμβριο του 1992, ένας εμπρησμός στο Mölln που διαπράχθηκε από νεαρούςακροδεξιούς σκότωσε τρεις Τούρκους.

Τον Δεκέμβριο του 1992, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις κατά της ξενοφοβίας σε όλη τη Γερμανία, με περισσότερους από 700.000 συμμετέχοντες, με αποτέλεσμα αρκετές νεοναζιστικές ομάδες να τεθούν σε παρανομία. Παρόλα αυτά τα βίαια επεισόδια δεν θα τερματιστούν. Στις 29 Μαΐου 1993, τέσσερις ακροδεξιοί Γερμανοί ηλικίας μεταξύ 16 και 23 ετών θα πυρπολήσουν το σπίτι μίας τουρκικής οικογένειας στο Solingen προκαλώντας τoν θάνατο τριών κοριτσιών και δύογυναικών, ενώ τρεις ημέρες νωρίτερα (στις 26 Μαΐου) το Bundestag είχε αποφασίσει να αλλάξει το γερμανικό σύνταγμα (Grundgesetz) για να περιορίσει τον αριθμό των αιτούντων άσυλο. Θα θυμίσουμε εδώ ότι μέχρι εκείνη την στιγμή το σύνταγμα προέβλεπε ότι κάθε πολιτικός πρόσφυγας μπορούσε να αποκτήσει πολιτικό άσυλο στην χώρα.

Mit großer Befriedigung sahen wir den Beitrag von Lila Assonitou und Anna Gana gegen einige der ungemessenen Kommentare. Sie veröffentlichten auf der Facebook-Seite einen Brief von ehemaligen Professoren der Deutschen Schule Athen. Dieser Brief wurde schon am 07. Februar 1993 von der Zeitung „Kathimerini“ veröffentlicht. Anlass war ein Ausbruch rechtsradikaler Gruppen gegen Ausländer in Deutschland. Der Text ist von Otto Blay, Manfred Bornau, Hermann Caspary, Folkert Fiebig, Martin Kölle, Dieter Motzkus und vom ehemaligen Schulleiter Kurt Roeske unterschrieben.

Wir erinnern uns, dass es schon Im Dezember 1988 Fälle von Gewalt gegen Einwanderer in Deutschland gegeben hat. Ein rechtsradikaler Deutscher, Josef Seller, zündete das Habermeier-Haus in Schwandorf, Bayern, an und tötete ein türkisches Ehepaar, Fatma und Osman Can, zusammen mit ihrem Sohn Mehmet. Während dem Brandanschlag kam auch ein deutscher Staatsbürger, Jürgen Hübner, ums Leben. Im September 1991 erzwangen gewaltsame Zwischenfälle in Hoyerswerda die Evakuierung einer Herberge von Asylbewerbern, und während der dreitätigen Unruhen in Rostock-Lichtenhagen im August 1992 umzingelten mehrere tausend Menschen ein mehrstöckiges Gebäude und applaudierten Demonstranten, die mit Molotof-Cocktail schmissen. Die vietnamesischen Bewohner des Gebäudes konnten gerade noch, indem sie auf das Dach gingen, entkommen. Schließlich tötete im November 1992 ein Brandanschlag junger Rechtsradikaler in Mölln drei Türken.

Im Dezember 1992 fanden in ganz Deutschland groß angelegte Demonstrationen gegen Fremdenfeindlichkeit mit mehr als 700.000 Teilnehmern statt. Die Folge war, dass mehrere Neonazi-Gruppen verboten wurden. Trotzdem endeten die gewalttätigen Vorfälle nicht. Am 29. Mai 1993 zündeten vier rechtsradikale Deutsche im Alter zwischen 16 und 23 Jahren das Haus einer türkischen Familie in Solingen an und töteten drei Mädchen und zwei Frauen. Drei Tage davor (am 26. Mai) hatte der Bundestag beschlossen, die deutsche Verfassung zu ändern, und zwar das Grundgesetz zur Begrenzung der Zahl der Asylbewerber. Hier ist zu erwähnen, dass bis dahin jeder politische Flüchtling im Land politisches Asyl erhalten konnte.

Η Έλενα Χατζηιωάννου ανάρτησε στη σελίδα της στο fb φωτογραφίες από την εκδήλωση σχολιάζοντας ότι είναι από την τάξη του 1982 με την κ. Πατσιοπούλου προσθέτοντας: “Ηταν η αγαπημένη μας μαθηματικός στο γυμνάσιο η Γκαμπριέλε Πατσιοπούλου – Σίναμπεκ. Φωτογραφηθήκαμε μαζί της όσοι συμμαθητές βρεθήκαμε απόψε στη Γερμανική Σχολή. Θα μπορούσε να είναι συμμαθήτριά μας…”

Στην πρώτη φωτογραφία είναι οι: Γιάννης Παπαδαντωνάκης, Μπέττυ Αλεβιζοπούλου, Σμαράγδα Δάφνη- με Τίνα Μικέλη και Ασπασία Τριανταφυλλίδου.

Στην σελίδα της Έλενας υπάρχει και το καταπληκτικό video με τον Νίκο Βασιλείου να τραγουδά…

Η εβδομάδα των Παθών ξεκίνησε, τα δε πάθη για όλη την ανθρωπότητα έχουν ξεκινήσει εδώ καιμερικούς μήνες.

Εύχομαι κατ αρχάς υγεία για όλους σας και εύχομαι να μας βρει το τέλος της πανδημίας όρθιους για ναμπορέσουμε να βάλουμε ορισμένα πράγματα πάλι σε τάξη.

Στο τελευταίο montags αναφέρεται ότικάποιος θεωρείται απόφοιτος έστω και μια μέρα να εχει περάσει απο το σχολείο. Διαφωνώ κάθετα μεαυτήν την τοποθέτηση. Προσωπική μου άποψη αλλά και άλλων δεκάδων αποφοίτων, πασιφανές μέσωτης σελίδας «Μαθητές/Καθηγητές της DSA» στο FB, είναι ότι για να θεωρηθεί κάποιος απόφοιτοςπρέπει να έχει φοιτήσει στο σχολείο μας τουλάχιστον 3 χρόνια, μόνο έτσι μπορεί να έχει εμπειρίες καικοινές εικόνες από το σχολείο αυτό. Ούτε συγγενείς έως β΄ βαθμού ούτε φίλοι μπορούν να έχουνεαναμνήσεις από το σχολείο. Απορώ, πώς σας ήρθε αυτή η έμπνευση. Δεν καταλαβαίνω τι υπάρχει πίσωαπό όλη αυτήν την ιστορία. Η δε απόφαση πάρθηκε σε μια εμβόλιμη ΓΣ απο 18-20 άτομα στην οποία δεν παρευρέθηκαν ούτε καν όλα τα μέλη του ΔΣ. Και μετά λέμε ότι έχουμε σύλλογο με 3000 μέλη.

Κατάτην ταπεινή άποψή μου θα έπρεπε να είχε μπει το θέμα αλλαγής καταστατικού σε διαβούλευση μεδιορία 2 μηνών, ώστε να πουν την αποψή τους τα μέλη, καθώς και το κόστος της αλλαγής αυτής.

Ο πρώην ΓΓ Πέτρος Πετρακόπουλος, με τον οποίο επικοινώνησα τηλεφωνικά, μου είπε ότι βλέπειμακρυά. Έλεος, τι είναι αυτό το μακρυά, που δεκάδες άλλοι δεν το βλέπουν; Όσον αφορά άτομα(έφυγαν λόγω αντίστασης κλπ, κλπ ) που αναφέρονται στο Montags, υπάρχει και ο θεσμός τουεπίτιμου μέλους και θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρχει και στο μέλλον. Παραδείγματα ουκ ολίγα.

Βέβαια, το τι θα γίνει με τους μελλοντικούς αποφοίτους μετά την τραγική μεταρρύθμιση Φισερ (πρώηνΔ/ντή της σχολής) ουδείς το γνωρίζει ακόμα.

Ελπίζω σύντομα να γίνει εκ νέου αλλαγή καταστατικού, στην οποία θα έπρεπε να συμπεριληφθεί καιένα άρθρο, που να λέει ότι δεν επιτρέπεται να είναι κάποιος μέλος του ΔΣ αν έχει παιδί που φοιτά στοσχολείο .

Με φιλικούς χαιρετισμούς και πολύ ΥΓΕΙΑ

Μάκης Δριμαρόπουλος

ΥΓ: θα παρακαλούσα να δημοσιευθεί στο Montags

Τις ημέρες αυτές του εγκλεισμού ήταν προσκεκλημένος στο OPEN tv ο Στέλιος Χατζηπαναγιώτου, απόφοιτος 1976, Καθηγητής Μικροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας. Δείτε το βιογραφικό του…

Η Αλεξία Ηλιάδου είναι απόφοιτος του 1985 και με αφορμή τις ανάγκες των ημερών όπου όλοι πλέον επικοινωνούν μέσω skype μας έστειλε μία πρόταση για την

Αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων (100 ώρες)Επιστημόνων & Ελεύθερων Επαγγελματιών με τηλεκπαίδευση

Οι αιτήσεις υποβάλλονται έως τις 16 Απριλίου.

Επωφεληθείτε άμεσα της παροχής επιταγής κατάρτισης (voucher) σε 166.000 επιστήμονες & ελεύθερους επαγγελματίες που ανήκουν στους 6 επιστημονικούς κλάδους:

Δικηγόροι

Γιατροί (συμπεριλαμβάνονται οδοντίατροι, ψυχίατροι, λογοθεραπευτές, διατροφολόγοι, φυσιοθεραπευτές, ιατρικό & νοσηλευτικό προσωπικό κ.α.)

Μηχανικοί – Αρχιτέκτονες

Οικονομολόγοι – Λογιστές

Εκπαιδευτικοί (μη μισθωτοί)

Ερευνητές

Εκπαιδευτικό επίδομα: 600 ευρώ (2 δόσεις τον Απρίλιο)

Αντικείμενο: αναβάθμιση ψηφιακών δεξιοτήτων

Πιστοποίηση: παροχή πιστοποιητικού γνώσεων & δεξιοτήτων

Μέθοδος: ασύγχρονη τηλεκατάρτιση

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαιδευτική πλατφόρμα από όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκονται, οποιαδήποτε ώρα και μέρα επιθυμούν.

Η εκπαίδευση θα πραγματοποιηθεί μέσω της πλατφόρμας ECDL…