Ο Σύλλογός μας, επιθυμώντας να στηρίξει τους αποφοίτους στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία, εγκαινίασε τον Μάιο του 2012 έναν κύκλο θεματικών ενημερωτικών συναντήσεων.

Στο πλαίσιο των συναντήσεων αυτών δίνεται η ευκαιρία στους αποφοίτους να έρθουν σε επαφή και να συζητήσουν με διακεκριμένους επαγγελματίες πάνω σε τομείς που άπτονται της εξειδίκευσης και των ενδιαφερόντων τους, και μάλιστα σε ένα περιβάλλον πολύ πιο χαλαρό από αυτό ενός επίσημου δείπνου. Προκειμένου να διεξαχθεί μία ουσιαστική συζήτηση, οι θέσεις είναι περιορισμένες (10-15 άτομα), ενώ τηρείται αυστηρά σειρά προτεραιότητας.

Οι δύο πρώτες συναντήσεις, που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές Μαΐου και Ιουνίου 2012, αντίστοιχα, σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.

Επικοινωνήστε μαζί μας για να προτείνετε θεματικές συναντήσεις σε τομείς που σας ενδιαφέρουν!

Ο Κώστας Παπαηλιού, που εξελέγη τον Αύγουστο του 2024, Πρόεδρος στο CIGRE (Διεθνές Συμβούλιο για τα Μεγάλα Ηλεκτρικά Συστήματα)  διαδεχόμενος τον Μισέλ Ογκονέτ, έδωσε μία συνέντευξη στον Κώστα Βουρνά, στο ηλεκτρονικό περιοδικό “Πυλώνες”, η οποία, μάλιστα, δημοσιεύει και μία φωτογραφία της τάξης του στην Γερμανική Σχολή.

Η εκλογή σας ως Προέδρου της διεθνούς CIGRE είναι μια μεγάλη επιτυχία σε μια ήδη λαμπρή σταδιοδρομία. Θερμά συγχαρητήρια εκ μέρους των Πυλώνων και πολλές ευχές για μια επιτυχημένη θητεία.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και ιδιαίτερα την Ελληνική Επιτροπή CIGRE η οποία από την αρχή στήριξε αυτή μου την προσπάθεια.

Θα θέλαμε να μας πάτε πίσω στην αρχή, στα πρώτα χρόνια, στο Σχολείο και στις σπουδές σας.

Είχα την καλή τύχη η αδελφή του πατέρα μου να είναι δασκάλα και καθώς η ίδια δεν είχε παιδιά, είχε αναλάβει την εκπαίδευση μου στο 75o Δημοτικό Σχολείο στην Πλάκα όπου υπηρετούσε. Και παρόλο που η ίδια ήταν στην Κατοχή στην Αντίσταση και ήταν καταζητούμενη από τους Γερμανούς, οι γονείς μου με έστειλαν στη Γερμανική Σχολή Αθηνών που θεωρείτο καλό σχολείο, όπως πράγματι και ήταν. Και αυτό ήταν και το εφαλτήριο για τις σπουδές μου στη Γερμανία.

Στην τελευταία τάξη του (εξατάξιου) Γυμνασίου (κάτω σειρά, τρίτος από αριστερά)

(περισσότερα…)

Η Άννα Φιλίνη προσκαλεί στα εγκαίνια της έκθεσης “ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ” στο Μουσείο Τσιτσάνη στα Τρίκαλα,  την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024, ώρα 19.00 και μας ενημερώνει:

Μου έγινε πρόταση από τον επιμελητή της έκθεσης  Χριστόφορο Μαρίνο να συμμετέχω  μαζί με άλλους καλλιτέχνες σε αυτή τη σημαντική έκθεση για το Ρεμπέτικο στα Τρίκαλα και δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Πριν αρκετά χρόνια είχα εκθέσει σε κεντρικό χώρο του Δήμου Ερμούπολης στη Σύρο ένα αφιέρωμα στον μεγάλο πρωτοπόρο μουσικό λαϊκό καλλιτέχνη των κατατρεγμένων όπου γης, τον Μάρκο Βαμβακάρη. Τώρα , η πρόσκληση συμμετοχής σε έκθεση στα Τρίκαλα για το Ρεμπέτικο είναι μια νέα σπουδαία πρόκληση για δημιουργία που επικεντρώνεται στον Τσιτσάνη, αυτόν τον κορυφαίο  καλλιτέχνη του ρεμπέτικου λαϊκού τραγουδιού που γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας και σημάδεψε με τη μουσική του ιδιαίτερα τα χρόνια της Κατοχής, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο και όλη τη μεταπολεμική περίοδο στην πατρίδα μας μέχρι τον θάνατό του.

Έφτιαξα ένα τρίπτυχο μέσα στο οποίο θέλησα να επικεντρωθώ στο σπουδαίο έργο του Τσιτσάνη που είναι η Συννεφιασμένη Κυριακή και  σε όλη την περίοδο της  δημιουργίας του-σφραγισμένη από τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του ΄40- με Κατοχή, Αντίσταση , Εμφύλιο. Η ματωμένη «Συννεφιασμένη Κυριακή» (κέντρο),  το «Χωρίσαμε ένα δειλινό» (αριστερά) και «Ο Τραυματίας» (δεξιά) ,βγαίνουν μέσα στις εικόνες μου από τις ιστορίες και το μπουζούκι του Τσιτσάνη και από τις φωνές της Μαρίκας Νίνου, της Σωτηρίας Μπέλλου και του Τσαουσάκη. Η Θεσσαλονίκη, με το συννεφιασμένο ουρανό της τα χαράματα εκείνης της Κυριακής και το μαγευτικό ρυθμό των κτιρίων της πόλης στο Μεσοπόλεμο, δίνουν τη μουσική, τα εννέα όγδοα και την τελική λύτρωση.

Άννα Φιλίνη (περισσότερα…)

Είμαστε δυό ώρες δρόμο από τον πλησιέστερο αυτοκινητόδρομο, σε κάποια κοιλάδα, δεν χρειάζομαι κήρυγμα να ξέρω ότι είμαστε δεμένοι, βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Ότι και να γίνει. ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ.

Καθισμένοι σε βραχάκια που προβάλλουν πάνω από ρεματιά, βλέπουμε το πευκοδάσος κάτω μας, ατενίζουμε την πρώτη κορυφή απέναντι. Και οι αγωνιστές του Κολοκοτρώνη, πριν διακόσια χρόνια, τα ίδια έβλεπαν. Αναγνωρίζω τους διάφορους θάμνους, τα κοινά λουλούδια. ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΑ.

Προσέχω τον πεζοπορικό χάρτη, <<διαβάζουμε>> το χώμα να κρατηθούμε στο μονοπάτι, με ήλιο σκεφτομαι σε ποιά κατεύθυνση πορεύομαι τώρα, συσχετίζω την θέση μου με γνωστούς δρόμους, κορυφές. Συμβουλεύομαι το ρολόι να εκτιμήσω πόση απόσταση διέτρεξα. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ Προπονούμαι απλά καθημερινά. Χωρίς χρήση του ασανσέρ, περπατώντας περισσότερο. Κατά την πεζοπορία κάνουμε οικονομία δυνάμεων. ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ.

Απολαμβάνουμε την ομορφιά του πραγματικού κόσμου, με λιακάδα, συννεφιά, χιόνι και τον …καθαρό αέρα.

Εάν πάτε στο σούπερ μάρκετ, μπορείτε να έρθετε σε απλή πεζοπορία.

Είναι εθιστικό! Μετά την εκδρομή της Κυριακής, πολλοί λένε -<<Γέμισα εικόνες για όλη την εβδομάδα που έρχεται!>>

Σύντομα θα θέλετε να ξαναπερπατήσετε !

Είναι θέμα πείρας και αυτοπεπίθησης, παρά ότι άλλο.

Μόνο ο έρωτας είναι πιό δυνατή εμπειρία…

Περίπου 3 ώρες βόλτα.

Ελάτε να αποχαιρετήσουμε το 2024 !

Εκκίνηση 10:50

Συμμετοχές στο tasoskavadellas@gmail.com

με φιλικούς χαιρετισμούς

πεζοπόροι της DSA

Ο Peter Rudolf Mordo γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1923 στο Oldenburg και ήταν γιός του Renato Mordo, μετέπειτα ιδρυτή και διευθυντή της Λυρικής Σκηνής στην Αθήνα. Όταν γεννήθηκε ο Πέτερ, ο πατέρας του ήταν γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου του Oldenburg.

Μετά το Oldenburg, τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε αρχικά στην Βιέννη, όπου ο πατέρας του ήταν διευθυντής του Deutsches Volkstheater (1924-25), στην συνέχεια διευθυντής στο Lobe Theater του Breslau (1925-26) και στην Δρέσδη (1926-28). Από το 1928 έως το 1932 έμεινε στο Darmstadt, όπου η οικογένειά του είχε μετακομίσει και ο πατέρας του διατελούσε γενικός διευθυντής του Hesse Theater.

Η ταραγμένη πολιτική κατάσταση στην Γερμανία οδήγησε την οικογένεια να μετακομίσει στην Πράγα όπου ο πατέρας του έγινε γενικός διευθυντής του Deutsches Theater κα παράλληλα δίδασκε στην εκεί Γερμανική Ακαδημία Μουσικής.

Το 1939, σε ηλικία 16 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στην Ελλάδα, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Αυστρία και φοίτησε στην Σχολή.

Αποφοίτησε από την Σχολή το 1941 και σπούδασε μουσική, έγινε συνθέτης και εργάστηκε σαν μαέστρος και υπέυθυνος προγράμματος στο Stuttgart Radio.

Πέθανε στις 12 Μαρτίου 1985 στην Στουτγκάρδη

Περισσότερα…

Βιογραφία του Renato Mordo, πατέρα του Πέτερ…

Ένα πιστοποιητικό της Γιολάντας Μαλασπίνα έλαβε ο Σύλλογος Αποφοίτων που αναφέρει την Γερμανική Σχολή Αθηνών. Η Γιολάντα Μαλασπίνα εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Σχολής πρώτη φορά την χρονιά 1935-36 στην Α’  Γυμνασίου και φοίτησε σε όλες τις τάξεις μέχρι την αποφοίτησή της το 1941 από την ΣΤ’ Γυμνασίου. Στο πιστοποιητικό αναφέρεται ότι η “Ιολάντα” ενεγράφη στην Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στις 15.3.1942 για το Πανεπιστημιακό Έτος 1941-42. Το πιστοποιητικό υπογράφει ο Μιχαήλ Δένδιας, πρύτανης του ΕΚΠΑ και μετέπειτα υπουργός βιομηχανίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη (1963).

Όπως αναφέρεται στην wikipedia, ο πατέρας της, Σπυρίδων Μαλασπίνας (Σαντορίνη 1890 – 11 Ιουνίου 1983) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός γεννήθηκε στη Σαντορίνη και ήταν γιος του πολιτικού Αλέξανδρου Μαλασπίνα. Καταγόταν από παλιά οικογένεια της Σαντορίνης και παππούς του ήταν ο Σπυρίδων Μαλασπίνας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1914 διορίστηκε σύμβουλος στρατιωτικής δικαιοσύνης και το 1929 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του πλοιάρχου. Το 1936 εξελέγη βουλευτής Κυκλάδων.

Είχε πλούσια κοινωνική δράση και διετέλεσε αντιπρόεδρος του ΠΙΚΠΑ και του Ερυθρού Σταυρού (από το 1977 ως το θάνατό του). Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Γεωργακόπουλου (1958) διορίστηκε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει παιδιά, τη Γιόλα (σύζυγο του Frank Wear) και τον Αλέξανδρο (Alex), επιχειρηματία, στελέχους και αντιπροέδρου της Coca Cola στις ΗΠΑ.

Πέθανε στις 11 Ιουνίου 1983 και κηδεύτηκε στις 14 Ιουνίου από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών.

Ο Νίκος Αποστολίδης κάθισε στα θρανία της Αραχώβης στα χρόνια του Πολέμου. Γεννήθηκε στις 11.12.1926, συμπλήρωσε 98 συναρπαστικά χρόνια ζωής, κέρασε συγγενείς και φίλους, ανήμερα των γενεθλίων του, έσβησε κεράκια και αφηγήθηκε ιστορίες.

Πρωτοεμφανίστηκε στα Μαθητολόγια το έτος 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου  και το 1945 φοίτησε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ (Τμήμα Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών), από την οποία πήρε το δίπλωμα το 1953, αφού ενδιάμεσα υπηρέτησε στο στρατό (1948-1951). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Colorado School of Mines, USA (1953 – 1955) και στη συνέχεια εργάσθηκε για ένα διάστημα ως μηχανικός μεταλλείων στις ΗΠΑ (1955-1956). Από το 1984 έως το 1994 δίδαξε ως καθηγητής στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ, της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος.

Ανάμεσα στα πιάτα του γεύματος, που διήρκεσε τρεις ολόκληρες ώρες, η διήγηση επικεντρώθηκε στα χρόνια αμέσως μετά τον Πόλεμο:

Το 1945 μπήκα στο Πολυτεχνείο και πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου, το 1947 εξεδόθη διαταγή, που απαιτούσε όλοι η φοιτητές να καταταγούν στον στρατό. Βλέπετε, ο Εμφύλιος ήταν σε πλήρη εξέλιξη και η τότε κυβέρνσηση θεώρησε ότι στην “μάχη” αυτήν έπρεπε να πάρουν μέρος όλοι. Οι νεοσύλλεκτοι τότε ρωτήθηκαν αν γνωρίζουν αγγλικά. Δήλωσαν κάμποσοι, και οι 50 πρώτοι θα επιλέγονταν ως μεταφραστές. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα παιδια ήταν και ο μετέπειτα σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας, Μίνως Βολανάκης, ο μετέπειτα σκηνογράφος και ενδυματολόγος, Νίκος Γεωργιάδης και πολλοί άλλοι. Ο λόγος της επιλογής αγγλομαθών ήταν βεβαίως η αναγκαία μετάφραση και συνεννόηση με Άγγλους. που στελέχωναν τις διάφορες μονάδες του στρατού στην μάχη με τις αντάρτικες δυνάμεις.

(περισσότερα…)

Η παράσταση που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό και έλαβε εξαιρετικές κριτικές συνεχίζει την πορεία που ξεκίνησε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και έπειτα το Σύγχρονο θέατρο, και επιστρέφει τώρα για τρίτη χρονιά και για δέκα παραστάσεις στο Θέατρο Χώρα. Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των “σκηνών”, η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τον Νίκο Ψαρρά και τη Μαρίνα Ασλάνογλου στο εμβληματικό έργο του Μπεργκμαν, με βοηθό σκηνοθέτη την Ανθή Φουντά.

5 – 20 Μαρτίου, Αμοργού 18-20 Θέατρο Χώρα – Κυψέλη

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/skines-apo-ena-gamo-sto-theatro-xora/

Sehr geehrte Damen und Herren, das Jahr neigt sich dem Ende zu, und wir möchten uns herzlich für Ihr Interesse und Ihre Treue bedanken. 2024 war ein ereignisreiches Jahr – sowohl für die Weltpolitik, Griechenland und Zypern, als auch für unseren Podcast „Yiasas Adenauer“.

Zum Abschluss des Jahres möchten wir Ihnen die aktuelle Folge 24 unseres Podcasts empfehlen. In dieser Episode analysieren wir mit Vasilis Nedos, Journalist der Athener Tageszeitung Kathimerini, über das Thema: „Zypern und der mögliche NATO-Beitritt“. Dabei beleuchten wir die geopolitischen Herausforderungen und die regionalen Spannungen, die dieses Vorhaben begleiten und auch auf die aktuelle Lage in Syrien blicken.

🎧 Hören Sie die Folge hier: Yiasas Adenauer

(*) το κείμενο δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο 1995 στο τεύχος 9 του περιοδικού του ΣΑΓΣΑ “Der Dörpfeldianer”, όταν ο 72χρονος τότε Γένιο Σαντορίνης το έστειλε από την Αμερική, όπου ζούσε, στον Σύλλογο.

Με μεγάλη χαρά απευθύνομαι μέσω των φιλόξενων αυτών σελίδων σαν τέως μαθητής και απόφοιτος της προπολεμικής Γερμανικής Σχολής των ετών 1929-40 στους απόφοιτους της νέας Γ.Σ.. Από την εποχή αυτή σχετικά λίγα είναι γνωστά σήμερα μετά πάροδον εξήντα σχεδόν ετών, ξένους και εμφύλιους πολέμους, Κατοχή, λόγω προχωρημένης ηλικίας όλων μας, διασποράς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και θανάτου πολλών καθηγητών και μαθητών. Νοσταλγούμε τα περασμένα και ευτυχή χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, που μας προετοίμασαν για την άγνωστη και υπεύθυνη ζωή που ήταν μπροστά μας.

Η προπολεμική Σχολή διέφερε πολύ σημαντικά από την σημερινή μεταπολεμική στο ότι ήταν ίδρυμα απολύτως ίδιο με τα εντόπια σχολεία της Γερμανίας, δηλ. ήταν σχολείο παρμένο μονοκόμματο μέσα από τη Γερμανία και βαλμένο χωρίς καμμία αλλαγή στην Αθήνα. Όλα τα μαθήματα, εκτός ολίγων, που γίνοταν στα ελληνικά, εδιδάσκοντο γερμανικά, ήτοι γερμανική γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, βιολογία, μαθηματικά, φυσική, χημεία, μουσική, γυμναστική, χειροτεχνία, σχέδιο. Υποχρεωτική γλώσσα ήταν τα γερμανικά. Υπήρχε μάλιστα ειδική βαθμολογία για την αποκλειστική χρήση της γερμανικής (Deutschsprechen) ακόμη και στα διαλείμματα! Ελληνικά εδιδάσκοντο μόνο τα αρχαία, νέα, ελληνική ιστορία, θρησκευτικά και στις δύο τελευταίες τάξεις ψυχολογία, ηθική και λογική.

Κατόπιν του γνωστού νόμου περί ξένων σχολών μεταξύ 1930/31 και 1933/34 αποκλείσθηκαν από τη Γερμανική Σχολή όλα τα παιδιά ελληνικής ιθαγένειας και ξαναμπήκαν ελάχιστα το σχολικό έτος 1933/34 και περισσότερα το 1934/35. Λόγω της γερμανοφώνου οικογενείας μου έγινε για μένα μια εξαίρεση και έτσι ήμουν επί τρία χρόνια ο μόνος Έλληνας μαθητής στην τάξη μου, ίσως δε και σ΄ολόκληρη τη Σχολή. Ομοίως ήμουν και ο μόνος μαθητής της τάξεώς μου που μαζί με την Ελβετίδα Verena Huber περάσαμε ανελλειπώς και χωρίς διακοπή όλες τις τάξεις από την πρώτη μέχρι το απολυτήριο (1929-40). Κατωτέρω δίνω λεπτομέρειες για κάθε τάξη που πέρασα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΤΑΞΗΣ

Οι τάξεις με τις τότε χρησιμοποιούμενες για τα γερμανικά γυμνάσια λατινικές ονομασίες, ήσαν όπως ανφέρονται παρακάτω. Η τελευταία τάξη ονομάζοταν Prima για τους Γερμανούς τελειόφοιτους και «όγδοη» για τους Έλληνες.

Ώρες διδασκαλίας ήταν 8.00-8.45, 8.55-9.40, 9.50-10.30, 10.45-11.30, 11.45-12.30, και 12.40-13.20. Μετά την Sexta ή Quinta υπήρχαν και απογευματινά μαθήματα, στις ανώτερες τάξεις μέχρι 3 απογεύματα την εβδομάδα, ως εξής: 15.30-16.10, 16.20-17.00 και 17.10-17.50.

1.Klasse, 1929-30. Διευθυντής της Σχολής μέχρι το 1932-33 ο Herr Hell. Λόγω του μεγάλου αριθμού και των Ελλήνων μαθητών, η τάξη διαιρέθηκε σε τρία τμήματα: 1A, 1B και 1C. Οι Klassenlehrer ήταν αντιστοίχως η Frl. Josefine Eisenreich, o Herr Josef Hampf και η Frl. Hilsenbeck, η τελευταία και δική μου δασκάλα στην 1C. Συμμαθητές μου, μεταξύ πολλών άλλων, οι Δημ. ( ; ) Λάϊος, Μαρία Δελαγραμμάτικα, Ασπασία Χοϊδά, που σαν Ελληνόπουλα, έφυγαν στο τέλος του σχολικού έτους συνέπεια του νόμου περί ξένων σχολών. Όσοι συνέχισαν στη δεύτερη τάξη ήταν οι Παύλος Ιωαννίδης (Κύπριος), Verena Huber, Wolfgang von Kieseritzky, Oskar Heberlein, εγώ και άλλοι.

2.Klasse, 1930-31. Οι τρεις προηγούμενες τάξεις συνεπτύχθηκαν σε μία. Klassenlehrer ο ανωτέρω Hampf. Νέος μαθητής ο Pierre ( ; ) Petitmermet, υιός Ελβετού διπλωμάτου. Ελληνίδα καθηγήτρια η δις Κωνσταντινίδου με ανάγνωση την Οδύσσεια σε μορφή παιδικού διηγήματος. Θυμάμαι την απορία μου με τους …Λωτοφάγους, της Σκύλλα και τη Χάρυβδη!

3.Klasse, 1931-32. Klassenlehrer ξανά ο Hampf. Νέος καθηγητής και ο κος Δημάρατος με όμοιο ανάγνωσμα της Ιλιάδας. Νέοι συμμαθητές: Gustav Walther, Marga Ventenni, Miriam Preston και Emmanuel Pölt.

Sexta, 1932-1933. Ο καθηγητής Dr. Werner Preibisch αναλαμβάνει καθήκοντα αναπληρωτού διευθυντού στο δεύτερο εξάμηνο από τον Hell. Τον Γεννάρη του 1933 κυβέρνηση Χίτλερ στη Γερμανία, που έλαβε τον επόμενο χρόνο ριζικά μέτρα απομάκρυνσης μερικών άριστων Γερμανοεβραίων καθηγητών. Klassenlehrerin Fr. Dr. Schäfer. Στοιχεία γερμανικής μυθολογίας με τους σκοτεινούς, βαρβάρους νορδικούς θεούς που μ΄εφόβησαν. Στοιχεία αριθμητικής και γεωγραφίας με τον Josef Heichele. Ελληνική μυθολογία με τη δίδα Ειρήνη Φίλτσου. Νέοι συμμαθητές: Γιολάντα Τερέντσιο, Χαρίκλεια Μπαλτατζή, Willi Breischa, Maritsa Choisy, Rolf Reil, Peter Rietz, Hans Kaleja, Hans Schmeikal, Odette Gredinger, Sylvio Calamaro και Christian Queisser.

Quinta, 1933-34. Νέος διευθυντής μέχρι το 1944 ο νεοφερμένος από τη Γερμανία Prof. Dr. Alfred Romain, προέχων μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και έμπιστος του νέου καθεστώτος, Klassenlehrerin η Frl. Dr. Erna Vohsen, γερμανικά με τον Dr. Ernst Lichtenstein. Νέα μαθήματα: Γαλλικά με τον Dr. Werner Preibisch, αριθμητική (κλάσματα) με την Vohsen, βυζαντινή ιστορία με την δίδα Φίλτσου και γεωγραφία της Γερμανίας. Νέοι μαθητές: Γιάννης Τρύφων, Λευτέρης Κοτζαμάνης, Karl Wilhelm Romain, Bruno Hotze. Απολύθηκαν οι Vohsen, Preibisch και Lichtenstein στο τέλος του έτους.

Quarta, 34 – 35. Klassenlehrer και γερμανικά με τον Hans Wende. Μαθηματικά (δεκαδικά κλάσματα) με την Frl. Ursula Groos, Γαλλικά με τον Dr. Hermann Kaspar. Αρχαία και νέα ελληνικά με τον κ. Δημάρατο. Νέοι συμμαθητές: Ευάγγελος Κοφινιώτης, Γιάννης Κακαβάς, Ελένη Δεσποτάκη, Ασπασία Χοϊδά, Λέλα Σακελλαρίου, Ελένη Γεωργοπούλου, Χριστίνα Μαλανδρίνου και Fritz Baronigian. Το ζεύγος Wende απέκτησε τον Μάρτη 1935 γιο ονόματι Peter προς μεγάλη χαρά των συμμαθητριών μας.

Untertertia, 1935-36. Klassenlehrer και γερμανικά ξανά ο Wende. Μαθηματικά με τον Paul Lauth. Νέοι συμμαθητές: Θέμος Πάνος, Φιλοκτήτης Κυριαζόπουλος, Ralph Beyer και Elisabeth Hoffmann.

Obertertia, 1936-37. Klassenlehrer και γερμανικά ξανά ο Wende. Νέα μαθήματα: Φυσική (θερμότητα) και μαθηματικά (εξισώσεις με δύο αγνώστους, γραφικές παραστάσεις με δύο άξονες) με τον Lauth. Λατινικά (Regina rosas amat!) με τον Wende. Στα γερμανικά το δράμα Wallenstein του Schiller και διηγήματα του Eichendorff. Αρχαία ελληνικά (Ηρόδοτο και Κύρου Ανάβαση) με την αγαπητή δίδα Ρίτσα και τότε Αναστασιάδου. Νέοι συμμαθητές: Αλεξάνδρα Σκέφερη, Ειρήνη Λύτρα, Ρίτα Ζέρβα, Σοφία Αρσλάνογλου (από τη Γ.Σ. Θεσσαλονίκης), Έφη Κομηνού και Hans Kögler.

Untersekunda, 1937-38. Νέος υποδιευθυντής της Σχολής ο Dr. Hermann Kaspar. Klassenlehrer, γερμανικά, ιστορία και λατινικά ο Dr. Georg von Reutern με διηγήματα του συμπαθούς Storm, ποιήματα του φιλέλληνα Wilhelm Müller και απολογία του Σωκράτους σε γερμανική μετάφραση. Αρχαία με τον κο Αγγελόπουλο, θρησκευτικά με τον κο Φαρδούλη, μαθηματικά (δυνάμεις και δευτεροβάθμιες εξισώσεις, Πυθαγόρειο θεώρημα) με τον Lauth. Χημεία και οπτική με την Frl. Maria Moseke. Γερμανική ιστορία: Γαλλική επανάσταση, Μ. Ναπολέων και Γερμανία μέχρι το 1870 με τον Reutern. Νέοι μαθητές: Irmgard (Ira) Acker, Walter Jesuiter και Ferdinand Wahl. Το καλοκαίρι του 1938 ο von Reutern αρραβωνιάσθηκε στη Γερμανία με την Gisela von Mecklenburg.

Obersekunda, 1938-39. Klassenlehrer και γερμανικά ο Werner Lau με μεσαιωνικά γερμανικά έπη. Λατινικά (συντακτικό, Γερούνδιο και Οβίδιο) με τον Reutern. Μαθηματικά (τριγωνομετρία και δεκαδικοί λογάριθμοι) με την Moseke. Ψυχολογία με τον Δημαράτο. Γερμανική ιστορία (Γερμανία από 1870-1914) με τον Reutern. Νέος συμμαθητής: ο Αντώνης Αντωνιάδης.

Όγδοη τάξη, 1939-40. (Τμήμα για ελληνικό απολυτήριο). Έλληνας υποδιευθυντής ο δρ. Μπόνης. Klassenlehrer, γερμανικά (Faust I και ΙΙ και Macbeth σε γερμανική μετάφραση) και γερμανική ιστορία (η Δυτική Ευρώπη των Φράγκων στη Πελοπόννησο) με τον Reutern. Μαθηματικά (τριγωνομετρία) με τον Νασσόπουλο, φυσική (οπτική, ηλεκτρισμός), χημεία και κοσμογραφία με τον Μητρόπουλο, Λατινικά (Αινειάδα του Βιργιλίου και Οβίδιο) με τον Ζήση Σούρλα. Ηθική με τον κ. Μπόνη, αριστοτέλεια λογική, αρχαία, νέα και ελλ. Ιστορία (19ος αιώνας μέχρι Βαλκανικών Πολέμων) με τον Δημαράτο. Νέοι συμμαθητές: Βάννα Σβορώνου, Σοφία Αναστασιάδου, Μαριέττα Ράδοβιτς, Λίνα Αιλιανού, Αλέκος Ζάννος, Λίλιαν Ζάννου, Κώστας Νεύρος, Χάρης Γεωργιάδης, Γιάννης Κροκόδειλος, Άλκης Πιερράκος (Γ.Σ. Θεσσαλονίκης), Ευγενία Λύτρα, Πάνος Ρώτας, Καίτη Προδρομίδου.

Γραμματέας του διευθυντού και ταμίας ήταν στα έτη 1934 – 38/39 η και μετέπειτα γνωστή και αγαπητή Maria Dilernia που την διαδέχτηκε μέχρι τα χρόνια τη κατοχής ο Herr Jedermann.

Δεν πρέπει να ξεχασθεί εδώ και ο καμμιά φορά αξύριστος κυρ Τάσος που εμάζευε γύρω του στα διαλείμματα πολλά παιδιά που είχαν μεν χορτάσει πνευματικά, αλλά είχαν άδειο το στομάχι. Στο φορητό του τραπεζάκι πουλούσε κουλούρια, τυρί κασέρι και απλά γλυκά του φούρνου με σταφίδες. Στους απένταρους έδινε και «με πίστωση» μέχρι την επόμενη!

ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ

Τα περισσότερα παιδιά προήρχοντο από συντηρητικές ξένες και παραδοσιακές ελληνικές οικογένειες που ενθάρρυναν τη μόρφωση και την απόκτηση χαρακτήρα των παιδιών τους. Η τάξη και η πειθαρχία στο σχολείο ήταν παραδειγματικές, Τούτο συμφωνούσε με τις απόψεις και τα αιτήματα της κοινωνίας και των δικτατορικών τότε καθεστώτων στη Γερμανία και εδώ. Στη δική μου περίπτωση ήταν στοιχείο θετικό, ώστε μετά τα πειθαρχημένα παιδικά μου χρόνια, αλλά συνάμα με ανοιχτά τα μάτια, βρέθηκα άριστα προετοιμασμένος για ζωή μέσα σε πολλές ξένες χώρες.

Καθώς φαίνεται από το σχολικό ωρολόγιο και τον μεγάλο αριθμό των Γερμανών εκπαιδευτικών της παλαιάς Σχολής, τούτη ήταν κατά 80 τουλάχιστον τοις εκατόν γερμανική και όχι ελληνική Σχολή. Τους Γερμανούς συμμαθητάς τους παρασκεύαζε άριστα για επιτυχή ζωή στη Γερμανία. Πολλούς από μας τους Έλληνες όμως μας έβγαλε καλομορφωμένους μεν, αλλά κατά το ήμισυ Γερμανούς. Ελληνικό φρόνημα απέκτησα στις 28 Οκτωβρίου 1940 και στην Κατοχή.

Το σχολικό πρόγραμμα στις φυσικομαθηματικές επιστήμες υστερούσε σημαντικά εν συγκρίσει με τα γαλλικά και ελληνικά γυμνάσια, όπου μελετούσαν τις θαυμάσιες θεωρίες της Ευκλείδιου γεωμετρίας, της άλγεβρας κ.λ.π., ενώ τα γερμανικά γυμνάσια περιορίζοντο σε πρακτικές μόνο εφαρμογές σαν εύρεση εμβαδών ή υπολογισμό τόκων. Έτσι συνάντησα τεράστιες δυσκολίες προετοιμαζόμενος για εισαγωγικές του Πολυτεχνείου.

Άσχετα με την αρπακτική και ιμπεριαλιστική γερμανική πολιτική της προπολεμικής εποχής, ακόμα και στον εκπαιδευτικό τομέα σε σχολεία βρισκόμενα έξω από τη Γερμανία, όλοι ανεξαιρέτως οι καθηγηταί μας, Έλληνες και Γερμανοί, ήσαν διαλεγμένοι και εξαιρετικής παιδαγωγικής ικανότητος και με ανώτατο ηθικό χαρακτήρα. Το ωρολόγιο των μαθημάτων δείχνει ότι η εκπαίδευση ήταν πολύ πλατειά και βαθειά, και στην τελευταία τάξη έφθανε συχνά πανεπιστημιακό επίπεδο. Πολλοί από τους καθηγητάς μας ήσαν ήδη διακεκριμένοι ή διακρίθηκαν μετέπειτα. Μεταπολεμικά ο Dr. Lichtenstein έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και κοσμήτωρ στο Münster. Ο Dr. Preibisch έγινε λέκτωρ σε Πανεπιστήμιο της Ιαπωνίας. Αυτός και ο Dr. Kaspar συνέγραψαν διατριβές που περιλαμβάνονται μόνιμα στη βιβλιοθήκη του αμερικανικού Κογκρέσσου, της μεγαλύτερης του κόσμου. Ο von Reutern δημοσίευσε μια χαριτωμένη συλλογή περιγραφών ελληνικών τοπίων από αρχαίους ιστορικούς υπό μορφή σύγχρονου ξεναγού με τα αρχαία κείμενα και γερμανική μετάφραση. Ο Rottke έγινε διευθυντής της Γ.Σ. Θεσσαλονίκης. Η δις Φίλτσου ίδρυσε δικό της εκπαιδευτήριο. Ο Δρ. Μπόνης έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Σούρλας γυμνασιάρχης. Ο Lau υπηρέτησε στο γερμανικό στρατό και διακρίθηκε με ανώτατο παράσημο ανδρείας, του ιππότου του Σιδηρού Σταυρού. Σε όλους τους καθηγητές μας χρωστάμε πολλές ευχαριστίες για τις προσπάθειές τους να μας κάνουν χρήσιμους και ανεξάρτητους ανθρώπους.

Τραγική τύχη είχαν τα θύματα του εθνικοσοσιαλισμού. Ο καθηγητής Brink, μετά την επιστροφή του απ΄την Ελλάδα, αυτοκτόνησε στη Γερμανία. Για πολιτικούς λόγους. Μεταξύ των καθηγητών μας εξέχουσα θέση είχαν και οι εξής Γερμανοεβραίοι που απολύθηκαν το 1934: H Dr. Vohsen αναγκάσθηκε ν΄αρχίσει καινούργια ζωή στην Αγγλία. Ο Dr. Preibisch, άνθρωπος πραγματικά ευρωπαϊκής μορφώσεως και καρδιοπαθής, υπεβλήθη σε σωστή οδύσσεια, ώσπου να βρει θέση σε Πανεπιστήμιο στην Ιαπωνία όπου και απέθανε μεταπολεμικά. O Dr. Lichtenstein ταλαιπωρήθηκε παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα στην Καβάλα και την Αθήνα. Όλοι αυτοί ζούσαν επί χρόνια απομονωμένοι σαν ανεπιθύμητοι και ύποπτοι πρόσφυγες στη στενή και καχύποπτη τότε Ευρώπη με μια βαλίτσα, χρήματα από τη μία μέρα στην άλλη και άγνωστο το αύριο.

Πρόωρα σκοτώθηκαν στον πόλεμο οι καθηγητές von Reutern, Nordmann και Lauth και οι συμμαθητές, συχνά μόλις εικοσαετείς, Josef Just, Hans Kögler, Christian Queisser και Rolf Reif. Στα Δεκεμβριανά βρήκε φρικτό θάνατο η Ευγενία Λύτρα και το 1948, μόλις διπλωματούχος μηχανικός, απέθανε ο Ευάγγελος Κοφινιώτης. Αυτά όσα μας είναι γνωστά μέχρι το 1950. Σ΄όλους θ΄άξιζε να ζήσουν περισσότερο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Ευγένιος (Genio) Σαντορίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923. Από το 1929-40 μαθητής της Γερμανικής Σχολής. 1942-48 σπουδαστής του Ε.Μ. Πολυτεχνείο. 1948 δίπλωμα αρχιτέκτονος. 1948-50 θητεία στο Π. Ναυτικό. 1951-54 αρχιτέκτων στην Κ.Τ.Α.Μ. της Ν. Υόρκης στο γραφείο Αθηνών. 1954 στον Καναδά, 1955 μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ σε προάστειο της Ουάσιγκτον. Εργάσθηκε σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ και σε πολλές χώρες της Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης. Τώρα πια συνταξιούχος ζει με τη σύζυγό του και τις τρεις κόρες στη Bethesda. Θα χαρεί πολύ να λάβει ειδήσεις και να κάνει επαφή με φίλους και παλαιούς συμμαθητές…

Unsere Website sowie „montags“  können nun auch auf Deutsch angezeigt werden, indem Sie einfach die Sprache auswählen.

Für die Übersetzung wird Google Translate verwendet und daher sind einige der deutschen Texte vielleicht nicht ganz korrekt, aber zugegebenermaßen ist das Ergebnis beeindruckend und vor allem direkt.  Übersetzt  werden im Wesentlichen alle 8000 Artikel und etwa 500 Ausgaben.

Um „montags“ auf Deutsch zu lesen, wählen Sie bitte eine Ausgabe unter www.ex-dsathen.gr/archive-montags/

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

09.30 -10.00 Χαιρετισμοί

Πρόεδρος Μουσείου Φιλελληνισμού, Κωνσταντίνος Βελέντζας

Πρόεδρος Ιδρύματος Π. Μ. Ε., Επιτ. Καθηγητής Δρ Σπυρίδων Καμαλάκης

Αντιπρύτανης Ιονίου Πανεπιστημίου, Καθηγητής Δρ Ηλίας Γιαρένης

Πρόεδρος Εκπαιδευτικού Οργανισμού Γιαννοπούλου, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

10.00-12.00 Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει ο Αντιναύαρχος Δρ Στυλιανός Πολίτης)

Χαρίκλεια Γ. Δημακοπούλου, Το φαινόμενο του Φιλελληνισμού και οι εκφάνσεις του.

Ευστάθιος Πουλιάσης, Το φιλελληνικό κίνημα στα πρώτα ιστοριογραφικά έργα για την Ελληνική Επανάσταση.

Γεράσιμος Παγκράτης, Φιλέλληνες και Μισέλληνες στους προεπαναστατικούς χρόνους: το έργο του Λουδοβίκου Σωτήρη.

Δέσποινα Μιχάλαγα, Οι άλλοι Φιλέλληνες. Οθωμανοί στην Ελληνική Επανάσταση.

Θανάσης Χρήστου, «Ο Γερμανικός Φιλελληνισμός, οι απαρχές και οι πρωταγωνιστές του».

Διονύσιος Μουζάκης, Οι Γερμανοί Φιλέλληνες κατά τα πρώτα έτη της Επανάστασης του 1821.

Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, Ήταν οι Βαυαροί Φιλέλληνες;

Στέφανος Γερουλάνος, Ο Φιλέλλην Ιωάννης – Αλέξανδρος Στρέιτ.

Παναγιώτης Κιμουρτζής – Αννα Μανδηλαρά, Ο Φιλελληνισμός των βασιλέων ΄Οθωνα και Αμαλίας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

12.00-12.15 Ξενάγηση στο Μουσείο Φιλελληνισμού

ΚΑΦΕΣ-ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ

12.15-14.15 Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Ελένη Ράπτη)

Αθανάσιος Τρικούπης-Δημοσθένης Φιστουρής, Μουσικός Φιλελληνισμός κατά τον 19ο αιώνα: Πολιτικές και πολιτιστικές διαστάσεις.

Παύλος Βεντούρας, Φιλελληνισμός και Μουσική.

Κωνσταντίνος Καρδάμης, Σεβεριάνο Φογκάτσι.

Στέφανος Μίλεσης, Ο Φιλανδός Φιλέλληνας Αύγουστος Μαξιμιλιανός Μύρμπεργκ.

Πηνελόπη Αβούρη, «Είμαστε όλοι ΄Ελληνες»: ο Φιλέλληνας Πέρσι Σέλλεϋ και η αφιερωμένη στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο τραγωδία «Ελλάς».

Μαριέττα Μινώτου, Louis Dupré, Γάλλος, ζωγράφος, Φιλέλληνας και αρχαιολάτρης.

Στέλιος Μουζάκης, Ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός και Τέχνη. Διακοσμητικά αντικείμενα του 19ου αι.

Πάνος Στάμου, Ο Λάμπρος Κατσώνης εμπνέει τον Βύρωνα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

ΑΠΟΓΕΥΜΑ

17.00-19.00 Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Πιερρίνα Κοριατοπούλου-Αγγέλη).

Σπυρίδων Φλογαΐτης-Χριστίνα Παπακώστα, «Ιταλικός φιλελληνισμός και Ιωάννης Καποδίστριας».

Στέλιος Αλειφαντής, Η Φιλόμουσος Εταιρεία ως «όχημα» ευρωπαϊκής συνεννόησης και Ελληνικής χειραφέτησης: Ο Ι. Καποδίστριας και το Ελληνικό Ζήτημα (1813-1820).

Ανδρέας Κούκος, «Η αλληλογραφία Καποδίστρια-Εϋνάρδου (1826-1831) ως πηγή προσέγγισης της Ελληνικής Επανάστασης και της ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους».

Παναγιώτης Αμπελάς, Ειδήσεις για τον Φιλελληνισμό των «ιδρυτών πατέρων» των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Εμμανουήλ Δρακάκης, Ο Αμερικάνος Φιλέλληνας και γιατρός Σάμιουλ Χάου (Samuel Howe) και οι Επαναστάτες της Γραμβούσας (1825-1829).

Παναγιώτης Πασπαλιάρης, Μυστικοί Φιλέλληνες: Η περίπτωση του λόρδου Άμπερντιν.

Χαράλαμπος Βλαχόπουλος, Πατριωτισμός, Τεκτονισμός, Φιλελληνισμός: Σχέσεις και συνάφειες στη Ζάκυνθο της Επανάστασης.

Νικόλαος Κ. Κουρκουμέλης, Κείμενα του Αμερικανικού Φιλελληνισμού από τις συλλογές της Αναγνωστικής Εταιρίας Κερκύρας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

19.00-19.15 ΚΑΦΕΣ-ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ

19.15- 20.30 Δ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Σπυριδούλα Αράθυμου).

Σπυρίδων Γαούτσης, Ο Φιλελληνισμός των Αυτοκρατορικών Γάλλων.

Στέφανος Καβαλλιεράκης, Ο «εκπαιδευτικός Φιλελληνισμός». Ξένα σχολεία και συγκρότηση κράτους.

Αικατερίνη Μπρέγιαννη, Μνήμη και ανάμνηση της Επανάστασης: Ο φιλελληνισμός ως σημείο διπλωματικής ισορροπίας και η ίδρυση του Τάγματος του Σωτήρος κατά την καποδιστριακή περίοδο.

Γιώργος Γεωργής, Εστεμμένοι φιλέλληνες.

Γεώργιος Ματσόπουλος, Η Αδελφότητα των Φιλοδικαίων.

Μίρκα Παλιούρα-Κατερίνα Κοντοπανάγου, Από τον αρχαιογνωστικό συλλεκτισμό στον φιλελληνισμό: Η περίπτωση του λόρδου Guilford.

Σπυρίδων Πλουμίδης, Ο Αγγλοελληνικός Σύνδεσμος (1913 – 1920): Ένα φιλελληνικό σωματείο του Λονδίνου.

Εμμανουήλ Βαρβούνης, Ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός και έδρες Νεοελληνικών Σπουδών: Μια αμφίδρομη δυναμική σχέση.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

21.00 ΣΥΝΟΨΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ Γεώργιος Ματσόπουλος.

  Ο Ιωάννης Ν. Παντελάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31/1/1920. Φοίτησε στο νηπιαγωγείο της Γερμανικής Σχολής όμως  δεν συνέχισε στο Δημοτικό  λόγω του νόμου του Μεταξά που απαγόρευε στα Ελληνόπουλα  να φοιτήσουν στα ξένα Δημοτικά σχολεία πάρα μόνο στα Γυμνάσια. Έτσι πήρε τα μαθήματα του δημοτικού στο σπίτι και συνέχισε το Γυμνάσιο στη Γερμανική Σχολή απ΄όπου και αποφοίτησε. Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Α’ Δημοτικού και επανέρχεται στο Γυμνάσιο, όπου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1936-37 στην ΣΤ’ Γυμνασίου.

Συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Σχολή Χημείας. Όμως η απόφαση των Γερμανών κατακτητών να επιστρατεύσουν όλους τους νέους για αναγκαστική εργασία  στη Γερμανία, ώθησε τους γονείς του να  τον φυγαδεύσουν στην Φειγαλία Πελοποννήσου, για να εργαστεί στα ορυχεία του συγγενούς τους Κωνσταντίνου Νέγρη. Αυτό ήταν η αιτία να εγκαταλείψει τις σπουδές του και όταν επέστρεψε στην Αθήνα  εργάστηκε ως Αντικρυστής  στο χρηματιστηριακό γραφείο του πατέρα του Χρηματιστή Νικολάου Παντελάκη.

Ο Ιωάννης Παντελάκης έγινε Χρηματιστής διαδεχόμενος τον πατέρα το έτος 1954. Ανέπτυξε το Χρηματιστηριακό γραφείο έτσι ώστε το έτος 1991 δημιούργησε με την Αγγλική Τράπεζα Midland Bank PLC την Χρηματιστηριακή Εταιρία Midland Pantelakis Χρηματιστηριακή ΑΕ στη συνέχεια HSBC Pantelakis Χρηματιστηριακή ΑΕ , της οποίας υπήρξε Προέδρος ΔΣ μέχρι το θάνατό του .

Υπήρξε επί σειρά ετών Αντιπρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών.

Παντρεύτηκε το 1954 την Αλεξάνδρα Ρωσσώνη, επίσης μέλος οικογένειας Χρηματιστών και απέκτησαν μαζί δυο παιδιά τον Νίκο Παντελάκη (Χρηματιστή) και Ανδρέα Παντελάκη (Δικηγόρο).

Απεβίωσε στην Αθήνα 13 /1/2003

(πηγή: Ανδρέας Παντελάκης, υιός του Ιωάννη Παντελάκη )

στα χρόνια του σχολείου

Τα Μαθητολόγια που έχουμε στην διάθεσή μας στη Σχολή ξεκινούν από το 1926 και φτάνουν μέχρι το 1944, οπότε η Σχολή κλείνει για να επαναλειτουργήσει το 1956. Η περίοδος των πρώτων χρόνων δηλαδή από το 1896 στην Σκουφά και μετά στην Ομήρου, μέχρι και το 1926 δεν έχουν βρεθεί. Στην πραγματικότητα τα μαθητολόγια του Μεσοπολέμου, που μας λείπουν είναι αυτά μεταξύ 1921 και 1926. Να θυμίσουμε ότι η Σχολή είχε κλείσει από το 1917 λόγω των πολιτικών εξελίξεων και οικονομικών προβλημάτων και τα μαθήματα  ξαναξεκίνησαν το 1921. Για περισσότερα στοιχεία δείτε το Χρονικό της Γερμανικής Σχολής, που είχε επιμεληθεί η Αγγελική Κανελλακοπούλου…

Ξεφυλλίζοντας λοιπόν τα Μαθητολόγια από το 1926 εντοπίσαμε κάποια επώνυμα που επαναλαμβάνονταν από χρονιά σε χρονιά και διαπιστώσαμε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες ανήκαν σε οικογένειες επώνυμες η μη της εποχής που επέλεγαν να στείλουν όλα τα παιδιά τους στη Σχολή που τότε ήταν στην Αραχώβης.

Ξεχωρίσμαμε μερικά ονόματα:

Αλέξανδρος Di Lernia, μετέπειτα σύζυγος της Maria Di Lernia

Γένιο (Ευγένιος) Santo Rini, γιός του Παύλου Σαντορίνη, καθηγητή του ΕΜΠ…

Αναστασία Ρόγκα, διευθύντρια της Εδρας Ασύρματης Τηλεπικοινίας της Σχολή Ηλεκτρολόγων ΕΜΠ

Δείτε μερικά παραδείγματα:

Οικογένεια Δραγούμη

Λίζα Δραγούμη (1926-

Ελένη Δραγούμη (1926-Τάξη Δ,

Στέφανος Δραγούμης

Νάτα Μελά

και αργότερα η Ελένη Δραγούμη (απόφοιτος 1974)

Δείτε στην wikipedia περισσότερα γα την οικογένεια…

Οικογένεια Ζάννου

Αλίκη Ζάννου (1928 – 1986)

Μιράντα Ζάννου (1928-1952)

Αλέξανδρος (Αλέκος) Ζάννος (1922-2004)

Λίλιαν Ζάννου (1921-2010)

Ιωάννα Ζάννου (1926-2009)

Ολυμπία (Λία) Ζάννου

Οικογένεια Λύτρα

Ευγενία Λύτρα (1926-Νηπιαγωγείο, 5 ετών, δολοφονήθηκε το 1944)

Ειρήνη Λύτρα

Οικογένεια Μαγκάκη

Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης

Άννα Μαγκάκη

Οικογένεια Alter

Έντελτραουτ Άλτερ

Έντμουντ Άλτερ

Ελμίνα Άλτερ

Έλσα Άλτερ

Εδουάρδος Άλτερ

Ρούντολφ Άλτερ

και αργότερα ο Rheini Alther

Οικογένεια Πίτσου

Ευάγγελος Πίτσος

Απόστολος Πίτσος

Οικογένεια Ιωάννη Μάνου

Νίκος Μάνος

Δάφνη Μάνου

Οικογένεια Νικολάου Νικολαΐδη

Ιάκωβος Νικολαΐδης

Γιώργος Νικολαΐδης

Δείτε το βιογραφικό του αρχιτέκτονα Νίκου Νικολαΐδη…

Οικογένεια Τρύφων

Νίκος Τρύφων

Ιωάννης Τρύφων

Βικτωρία Τρύφων

Αλέξιος Τρύφων

και αργότερα η  Αικατερίνη-Ουρσουλα, η Βαρβάρα-Ζιγκριντ, η Ελισάβετ-Πούψη και η Αναστασία-Πόπηλε στην Μετσόβου

Οικογένεια Αποστολίδη

Νίκος Αποστολίδης

Ίρις Αποστολίδη

Οικογένεια Αργυριάδη

Έρση Αργυριάδου

Δώρος-Κωνσταντίνος Αργυριάδης

Άλκης Αργυριάδης

και αργότερα  η Ρέα Αργυριάδου-Μυλωνά και ο Άγης Lange, γιός της ‘Ερσης

Οικογένεια Εξερτζή

Αντώνης Εξερτζής

Μαρία Εξερτζή

Κική Εξερτζή

Βαρθολομαίος Εξερτζής

Οικογένεια Κουντς

Οικογένειες Φορτούνα

Διονυσία Φορτούνα

Ελένη Φορτούνα

Αργύρης Φορτούνας

Παναγιώτης Φορτούνας

Αικατερίνη Φορτούνα

Ο χάρτης της περιοχής του σημερινού Κολωνακίου δείχνει την οδό Αγχεσμού (από το 1913 και μετά: Βουκουρεστίου) στην διασταύρωση της οποίας με την οδό Σκουφά (Σκουφά 35) ξεκίνησαν το 1897 τα πρώτα μαθήματα της νεοσύστατης τότε Γερμανικής Σχολής και ένα χρόνο μετά, επειδή ο χώρος ήταν μικρός η Σχολή μεταφέρθηκε στην οδό Ομήρου, λίγο πιό πάνω από την οδό Πανεπιστημίου, εκεί που τότε ήταν ο “Σύλλογος Φιλαδέλφεια” και σήμερα είναι το “Ινστιτούτο Γκαίτε”.

Στον χάρτη βλέπουμε τις οδούς Δημοκρίτου και Ηρακλείτου να ξεκινούν πιό ψηλά από ότι ξεκινούν η σημερινή Βουλή των Ελλήνων να αναφέρεται ως Βασιλικό Ανάκτορο.

Αγχεσμός ήταν η ονομασία της περιοχής μέχρι το 1832 και μετά άλλαξε όπως άλλαξαν ή χάθηκαν άλλες ονομασίες περιοχών. Ανδημοσιεύουμε το κείμενο της Κατερίνας Μαντά που δημοσίευσε στις 15 Μαΐου 2013 το περιοδικό “the K-magazine”:

Παλιές ονομασίες περιοχών της Αθήνας !‏

Από Κατερίνα Μαντά | 15 Μαΐου, 2013

Αλήθεια που μένετε στην Αθήνα; στο Βατραχονήσι; στον Βουρλοπόταμο; στον Δράκο; ή στις Αγελάδες;

Τι, δεν σας θυμίζουν τιποτα, δεν τις γνωρίζετε αυτές τις περιοχές; Κι όμως πρόκειται για την περιοχή του Ζαπείου, το Παγκράτι, την Αμφιθέα!

Ναι, οι περισσότερες περιοχές της Αθήνας, αλλά και προάστια πριν μερικές δεκαετίες είχαν κάποιες διαφορετικές ονομασίες, που έχουν απίστευτο ενδιαφέρον να μάθουμε!

-Αγά Βρύση : Η πλατεία Αγίου Παντελεήμονα

-Αγάμων (πλατεία) : Η πλατεία Αμερικής

-Αγελάδες : Σημείο του κήπου του Ζαππείου προς το τέρμα της οδού Ηρώδου του Αττικού.

-Αγιότρηση : Περιοχή στα Νέα Λιόσια

–Αγχεσμός : Μέχρι το 1832 ο Λυκαβηττός, μετά τα Τουρκοβούνια

-Αέρηδες : Τέρμα της Αιόλου

-Αλώνια : Πλατεία Θησείου

-Αμπατζήδικα : Τσαρουχάδικα, ονομασία της οδού Πανδρόσου στο Μοναστηράκι

-Αναφιώτικα : συνοικία της Αθήνας στη βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης στα όρια της συνοικίας της Πλάκας

-Ασπροχώματα : νότια της Πέτρου Ράλλη, από την Αγία Αννα μέχρι τη Νίκαια

-Βαριές : Κάτω Κηφισιά

-Βατραχονήσι : τμήμα μεταξύ του Παναθηναϊκού Σταδίου και του Παγκρατίου

-Βοϊδολίβαδο : Περιοχή της φαληρικής παραλίας στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού

-Βουρλοπόταμος : Η Αμφιθέα

-Βοϊδοπνίχτης :Χείμαρρος που κατέβαινε από το Λυκαβηττό

-Βρωμολίμνη : Λίμνη Βουλιαγμένης

-Γούβα : Αθηναϊκή συνοικία που εκτείνεται από το Α” Νεκροταφείο ως την περιοχή της Δάφνης

-Δαρδανέλια : Τοπωνύμιο περιοχής του κέντρου της Αθήνας στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου και Κριεζώτου

-Δεκοχτούρα : Ονομασία υψώματος απέναντι από το Γηροκομείο στη λεωφόρο Κηφισίας

-Δικηγορικά : περιοχή στη Γλυφάδα

-Δράκος : Το λιμάνι του Πειραιά

-Ελαιοτριβεία : Περιοχή στη συμβολή των λεωφόρων Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών και της οδού Σερρών

-Εφοριακά : οικισμός του Δ. Αλίμου

-Θεόσπιτα : Ονομασία της περιοχής της πειραϊκής χερσονήσου μεταξύ της Νέας Καλλίπολης και της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων

-Θων : Ονομασία της περιοχής του τέρματος των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Αλεξάνδρας, στους Αμπελοκήπους, όπου υπήρχε η έπαυλη του Θων, επιμελητή των ανακτόρων επί Γεωργίου Α”

-Καρβουνιάρικα : το βορειοδυτικό άκρο του λιμένος Πειραιώς

-Κατσικάδικα : Γύρω από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα δηλ. η περιοχή μεταξύ της οδού Πειραιώς & της γραμμής του τρένου των ΗΣΑΠ

-Κατσιπόδη : Νέος Κόσμος

-Κερατόπυργος : Γειτονιά του Κερατσινίου

-Κλωναρίδη : περιοχή στα Κάτω Πατήσια

-Κουκουριάνοι : Περιοχή από τα Νέα Λιόσια μέχρι το Καματερό στους πρόποδες του Αιγάλεω

-Καράουσι: Τουρκική ονομασία της δυτικής πλευράς του Αρείου Πάγου

-Κόκκινα χώματα : Περιοχή στους Αμπελοκήπους

-Κουκουβάουνες : H Μεταμόρφωση

-Λαδοξύστης : Η Αγίας Άννης και η γύρω περιοχή, στα όρια του Αιγάλεω

-Λεβίδη : Η περιοχή της οδού Πατησίων, μεταξύ των οδών Κεφαλληνίας και Αγ. Μελετίου)

-Λυκότρυπα : Η Λυκόβρυση

-Μαγκουφάνα : Ανάμεσα Πεύκη και Μαρούσι

-Μουνιχία : Το Τουρκολίμανο

Από το βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη “Παληές Γειτονιές” γίνεται μία αναφορά στις περιοχές του Λυκαβηττού, της Δεξαμενής και του Κολωνακίου. Η οδός αναφέρεται ως “Αγχέσμου” (τονίζεται στην παραλήγουσα) και επιβεβαιώνετια το γεγονός της αλλαγής της ονομασίας σε “Βουκουρεστίου” το 1913.

	Η οδός Πινδάρου, εκεί που σήμερα είναι τα σκαλάκια πάνω από την οδό Αναγνωστοπούλου. Στο βάθος μπροστά από το κτίριο όπου τελειώνει η Πινδάρου πρέπει να περνά η οδός Ακαδημίας.Η περιοχή χρησιμοποιείτο ως βοσκότοπος γύρω στο 1920. Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από την εκπομπή: ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Η οδός Ομήρου στην διαστύρωσή της με την Ακαδημίας, στην οποία διακρίνονται και οι γραμμές του τραμ. Στο βάθος φαίνεται ο Λυκαβηττός.	1900: Η οδός Λυκαβηττού στην διαστύρωσή της με την οδό Σκουφά, στην οποία διακρίνονται αρστερά το σημείο που σήμερα είναι το “Φίλιον” (πρώην “Dolce”), δεξιά το οικόπεδο όπου σήμερα βρίσκεται ο Άγιος Διονύσιος. η φωτογραφία είναι από το Παλιατζίδικο των Αναμνήσεων

Ο Αλέξανδρος Κουδουνάς έδωσε μία συνέντευξη στο newmoney.gr.

Σε επέκταση του αποτυπώματος της στην ελληνική αγορά προχωρά η International Workspace Group (IWG), ο μεγαλύτερος πάροχος ευέλικτων χώρων εργασίας στον κόσμο (coworking spaces), με τα σήματα Regus, Spaces, HQ και Signature. Όπως έλεγε χθες (10/12) σε ενημερωτική εκδήλωση ο Γενικός Διευθυντής της IWG για την Ελλάδα και την Κύπρο κ. Αλέξανδρος Κουδουνάς, το 2025 αναμένεται να προστεθούν τρεις νέες δομές στην Αττική, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό αριθμό σε 16. Παράλληλα έχει ξεκινήσει η διερεύνηση ευκαιριών και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας καθώς στρατηγική απόφαση του Ομίλου IWG είναι αφενός η ενίσχυση της παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, όπου σήμερα λειτουργεί μία δομή, αλλά και η επέκταση και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας, όπως η Πάτρα, τα Ιωάννινα, το Ηράκλειο και ο Βόλος.

Προς το παρόν οι τρεις νέες δομές ή κέντρα, όπως τα χαρακτηρίζει η εταιρεία, προετοιμάζονται στην Αττική. Η πρώτη δομή, που θα είναι και η μεγαλύτερη απ’ όλες όσες διαχειρίζεται σήμερα στη χώρα μας η IWG (άνω των 3.000 τμ) και θα βρίσκεται στην Καλλιθέα, επί της Θησέως υπό το brand Spaces. Η δεύτερη δομή κατασκευάζεται εντός του εμπορικού κέντρου River West Open υπό το μπραντ Regus και η τρίτη επί της Λ. Βουλιαγμένης στην Αργυρούπολη επίσης με το μπραντ Spaces. (περισσότερα…)

Ο Τρύφων Αλεξόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1974. Έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο Αμβούργου Γερμανίας το 1980. Έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορος της Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ Γερμανίας το 1980. Εκπαιδεύτηκε στην ειδικότητα της Νευρολογίας στην Πανεπιστημιακή Νευρολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αμβούργου Γερμανίας από το 1980 έως το 1984. Εκπαιδεύτηκε στην κλινική Νευροφυσιολογία στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου Γερμανίας από το 1982 έως το 1984.

Είναι μέλος της Γερμανικής Νευρολογικής και της Γερμανικής Νευροφυσιολογικής Εταιρείας από το 1984. Έκτοτε έχουν δημοσιευθεί πολλές επιστημονικές εργασίες του σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά και ανήκει στους συγγραφείς του βιβλίου «Mobile Long-term EEG Monitoring» του εκδοτικού οίκου «Gustav Fischer Verlag» Stuttgart – New York. Επίσης, έχει λάβει ενεργά μέρος σε πολλά διεθνή και ελληνικά Συνέδρια Νευρολογίας, Ψυχιατρικής και Νευροφυσιολογίας. Από το 1993 διευθύνει το Νευρολογικό -Νευροφυσιολογικό Τμήμα του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών.

Το 2009 εξέδωσε το βιβλίο «Ναυάγια στις Σχέσεις των Ανθρώπων» και το 2015 το βιβλίο «Καταδικασμένοι να ζούμε μαζί».

https://www.politeianet.gr/sygrafeas/alexopoulos-trufon-91810