Η Κατερίνα Λογοθετούλου-Τσιλιμίγκρα ήταν κόρη του Ηλία Λογοθετόπουλου και αδελφή του Ιωάννη και του Ξενοφώντα, που ήσαν επίσης μαθητές στην Γερμανική. Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1925 και στα μαθητικά της χρόνια την αποκαλούσαν Κατίνα, και έτσι εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης μία μόνον χρονιά, το 1930-31 ατην Α’ Δημοτικού, ενώ εάν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1942.

Μαθήτρια της μεγάλης παιδαδωγού Κούλας Πράτσικα κι αργότερα συνεργάτιδά της, έλαβε στέρεη και πολύπλευρη παιδεία δίπλα σε εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Το 1944 ξεκινά τις σπουδές της στην Επαγγελματική Σχολή Γυμναστικής – Ρυθμικής – Χορού της Κούλας Πράτσικα. Επρόκειτο για την πρώτη επαγγελματική σχολή αξιώσεων στην Ελλάδα, αναγνωρισμένη από το κράτος και με ένα ευρύ πρόγραμμα, εφάμιλλο των τότε σύγχρονων σχολών χορού της Ευρώπης.

Εκτός από τα καθαρά τεχνικά, κινησιολογικά μαθήματα, διδάσκονταν κι άλλα βοηθητικά από κορυφαίους πνευματικούς δασκάλους: Μουσική, ιστορία τέχνης ελληνική ιστορία, ανατομία, σχέδιο, παιδαγωγικά, ψυχολογία κ.α. από τους Γιάννη Μηλιάδη (έφορο αρχαιοτήτων), Θρασύβουλο Γεωργιάδη (μουσικολόγο, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μονάχου), Μίνω Δούνια (μουσικολόγο, κριτικό, καθηγητή Πανεπιστημίου Βερολίνου), Αλέκα Στύλου – Διαμαντοπούλου (ζωγράφο), Λίνο Πολίτη (καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), Αλέξη Διαμαντόπουλο (φιλόλογο), Σίμωνα Καρά (μελετητή της Βυζαντινής μουσικής).

Αποκτά το δίπλωμά της το 1949 μετά τις «συγκινητικά θριαμβευτικές εξετάσεις», όπως τις χαρακτηρίζει ο δημοσιογράφος του Βήματος Θ.Ν. Συναδινός (11/9/1949). Θα ενταχθεί ως χορεύτρια στο επαγγελματικό δυναμικό της σχολής σε παραστάσεις με τις οποίες ο έντεχνος χορός στην Ελλάδα άρχισε να δημιουργεί ιστορία. Εκπροσωπώντας το 1949 την Ελλάδα στο Καλλιτεχνικό Φεστιβάλ των Παρισίων, η ομάδα της Πράτσικα παρουσιάζει πρόγραμμα στη μεγάλη σκηνή του θεάτρου των Champs Elysees στο πλαίσιο των εκδηλώσεων υπό την αιγίδα της Unesco για την έναρξη λειτουργίας των Ηνωμένων Εθνών με συνεργάτες τον Στράτη Μυριβήλη (πρόλογο, χορικά, επίλογο), Νίκο Σκαλκώτα (μουσική ενορχήστρωση), Κούλα Πράτσικα και Ραλλού Μάνου (χορογραφία), Μουσείο Μπενάκη (κοστούμια, όργανα).

Παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Τσιλιμίγκρα με τον οποίο απέκτησαν τον πολυαγαπημένο τους γιο, Διονύση, μαθητή της Γερμανικής από το 1968 έως το 1970 και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στη Ζάκυνθο, τόπο καταγωγής του συζύγου της. Απεβίωσε τον Αύγουστο του 2024. (περισσότερα…)

Σύμφωνα με τα μαθητολόγια η Καλλιόπη Πράτσικα του Ανδρέα, γεννημένη το 1929, εγγράφεται στην Β’  Γυμνασίου την χρονιά 1939-40 και στην Γ’  Γυμνασίου την επομένη 1940-41, ενώ αν συνέχιζε την φοίτησή της θα αποφοιτούσε το 1946, αφού στο τότε 8τάξιο γυμνάσιο η Α’ Γυμνασίου ήταν η 5η Δημοτικού.

Σπούδασε Ιατρική στην Γενεύη και ειδικεύτηκε στην Παθολογοανατομία.

Το 1975 εξελέγη Πρόεδρος της ΕΕΠΑ («Η εν Αθήναις Εταιρεία Γενικής Παθολογίας και Παθολογικής Ανατοµικής»), η οποία είχε συσταθεί το 1964) και ήταν μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων. Την περίοδο 1963-66 διετέλεσε Β’  Αντιπρόεδρος επί προεδρίας Νίκης Γουλανδρή.

(η φωτογραφία είναι του 1976, πηγή: Ελπίδα Δαλιεράκη, ειδικευόμενη παθαλογοανατόμος συνεργάτιδα της Καλλιόπης Πράτσικα στην δεκαετία του ’70)

Ο πατέρας της, Ανδρέας Πράτσικας, ήταν καθηγητής ιατρικής, Διευθυντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και γιός του Παναγιώτη Πράτσικα, συζύγου της Καλλιόπης Ναούμ, από την οποία πήρε και το όνομά της, ενώ η γνωστή χορεύτρια, καθηγήτρια ρυθμικής και χορού και χορογράφος Κούλα Πράτσικα (γεννημένη το 1899) ήταν θεία της, αδελφή του πατέρα της.

Η οικογένεια Πράτσικα ήταν παλιά εμπορική οικογένεια της Πάτρας και μέλη της ασχολήθηκαν και με την πολιτική. Αναφέρεται ότι ο Σιδέρης Πράτσικας ήταν ένας από τους εννέα πατρινούς φιλομοναρχικούς κτηματίες που βραβεύθηκαν από τον Όθωνα, το 1847. Ο ίδιος μάλιστα είχε εκλεχθεί πολλές φορές δημοτικός σύμβουλος και το 1850 βουλευτής Πατρών, ενισχύοντας έτσι την αίγλη της οικογένειας. Η οικογένεια συμμετείχε στην ίδρυση και στην διεύθυνση της ασφαλιστικής εταιρείας Πρόοδος, ενώ είχε στην κατοχή της και ένα εργοστάσιο παραγωγής ποτάσας στο Αντίρριο. (περισσότερα…)

Τη απογευματινή ενημέρωση ενισχύει ο Αθήνα 9,84 με την εκπομπή «Ράδιο City», που θα μεταδίδεται από τις 6 έως τις 7 από Δευτέρα έως Πέμπτη, με την Έλενα Χατζηιωάννου και τον Πάνο Πολυζωΐδη στα μικρόφωνα του σταθμού της πόλης.

Πριν από το βραδινό μεγάλο ενημερωτικό μαγκαζίνο του σταθμού, οι δύο δημοσιογράφοι παρουσιάζουν τα μεγάλα θέματα από την επικαιρότητα της ημέρας ή της επόμενης ημέρας, σε μία προσπάθεια ενδοσκόπησης, ώστε να αναδεικνύονται οι ουσιαστικές πτυχές και συνέπειες των γεγονότων, από το χώρο της κοινωνίας, της πολιτικής, από την Ελλάδα και τον κόσμο.

Η εκπομπή εστιάζει ακόμη στα θέματα που αφορούν στη ζωή της πόλης. Θα μεταφέρει εικόνες από την Αθήνα και θα φωτίζει τα προβλήματα των κατοίκων, αλλά και τις λύσεις τους.

Ράδιο City, με την Έλενα Χατζηιωάννου και τον Πάνο Πολυζωΐδη, από Δευτέρα έως Πέμπτη, στις 6 το απόγευμα, στον Αθήνα 9,84.

Ο Χάρης Ιωάννου (΄99), πρόσφατα ξεκίνησε τη συνεργασία του στον Αθήνα 984, με την εκπομπή του “Έχε χάρη”, Δευτέρα έως Πέμπτη 16:00 – 17:00. Μια ώρα μετά τη λήξη της εκπομπής του, αρχίζει στον σταθμό η εκπομπή “Ράδιο City”, που θα μεταδίδεται από τις 18.00 έως τις 19.00 από Δευτέρα έως Πέμπτη, με την Έλενα Χατζηιωάννου και Πάνο Πολυζωΐδη στα μικρόφωνα.

Ακούστε την πρόσφατη εκπομπή (6.3) του Χάρη Ιωάννου …  

Η Σοφία Βελιμέζη γεννήθηκε το 1920 και απεβίωσε το 1986. Στην Σχολή έμεινε μέχρι την Ε’ Δημοτικού την χρονιά 1929-30 και αν συνέχιζε θα είχε αποφοιτήσει το 1937.  Ο πατέρας της Ιωάννης Βελιμέζης (1859-1934) ήταν Πρόεδρος Εφετών, η μητέρα της ήταν η Ευγενία Βελιμέζη το γένος Ιορδανίδη (1883-1971) και το σπίτι τους ήταν στην οδό Δημοκρίτου 16 στο Κολωνάκι, δίπλα ακριβώς από το Λύκειο Ελληνίδων, και το οποίο κατεδαφίστηκε γύρω στο 2005. Στο σπίτι αυτό έζησαν και τα τέσσερα παιδιά: ο Αιμίλιος (1901-1946, ο οποίος δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη την συλλογή του από εικόνες), ο Κωστής (1898-1960, ποιητής, σκηνοθέτης, μεταφραστής και συγγραφέας, ο οποίος έγινε γνωστός ως Κωστής Βελμύρας), ο Θεόδωρος (1905-1979) και η Σοφία, που ήταν η μικρότερη, για την οποία όμως δεν γνωρίζουμε πολλά, πέραν όσων αναφέρονται στο velimezisicon.gr, από όπου αντιγράφουμε:

Με τον αιφνίδιο θάνατο του του Αιμιλίου Βελιμέζη, το 1946, το έργο του παραμένει ημιτελές: αρκετές από τις εικόνες, που είχε μέχρι τότε συγκεντρώσει, ίσως ενενήντα τον αριθμό, δεν πρόλαβε να φωτογραφήσει ο Εμίλ Σεράφ, άλλες παρέμειναν χωρίς πλαίσια από τους ξυλογλύπτες «Πρίαμος» και η μελέτη της συλλογής δεν ολοκληρώθηκε. Εβδομήντα μόνο δακτυλογραφημένες σελίδες είναι το πρώτο και μοναδικό τμήμα της μελέτης που είχε συντάξει ο Μανόλης Χατζηδάκης μέχρι το 1945 και είχε παραδώσει στον Αιμίλιο.

Ακολουθεί βαρύτατο πένθος στην οικογένεια Βελιμέζη και στην κατοικία της οδού Δημοκρίτου 16 σβήνουν τα φώτα. Για πολλά χρόνια.

Εντούτοις η μητέρα του και οι οικογένειες των αδελφών του, σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του αγαπημένου τους Αιμιλίου, ήρθαν σε συνεννόηση με τον Αντώνη Μπενάκη και τον Μανόλη Χατζηδάκη καλώντας τους να επιλέξουν όσες και όποιες εικόνες θα ήθελαν για τη συλλογή του Μουσείου Μπενάκη, πέραν εκείνων που είχε δωρίσει εν ζωή ο Αιμίλιος Βελιμέζης.

Στα αρχεία της οικογένειας υπάρχει και το dossier, στο οποίο η δέσποινα Eυγενία I. Bελιμέζη, μητέρα του συλλέκτη, φύλαξε τα σχετικά με τη δωρεά εικόνων από την οικογενειακή συλλογή, σύμφωνα με την επιθυμία του, στο Mουσείο Mπενάκη.

«Ἐχαρίσθησαν κατ’ ἐντολὴν τοῦ Aἰμιλάκου μας εἰς τὸ Mουσεῖον Mπενάκη οἱ ἐσώκλειστες Eἰκόνες -καὶ ἄλλες- ποὺ δὲν ἔχω φωτογραφίες τους. Ἐκ μέρους μου καὶ ἐκ μέρους τοῦ Kωστῆ μου, Nτόντου μου καὶ Σοφίκας μου, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ μείνη αὐτὴ ἡ δωρεά του ὅσο ὑπάρχει τὸ Mουσεῖον Ἀντωνίου Mπενάκη ποὺ τόσο κουράστηκε ὁ χρυσός μου Aἰμίλιος γιὰ τὸ Mουσεῖον».

Το γραφείο του Αιμιλίου στην κατοικία του επί της οδού Δημοκρίτου 16 διαμορφώθηκε από την αδερφή του Σοφία, όπως θα επιθυμούσε και εκείνος και, έκτοτε παρέμεινε κλειστό.

Το 1986 η Σοφία «φεύγει» για να συναντήσει εκεί ψηλά όσους από την οικογένεια είχαν ήδη προηγηθεί και αφήνει παρακαταθήκη στους γιους της Χρήστο και Αιμίλιο να φροντίσουν τις εικόνες, σύμφωνα με το «πνεύμα της οικογένειας».

Σε δύσκολες στιγμές χρειάστηκε να εκποιηθούν ακίνητα και κινητά της οικογένειας, ποτέ όμως οι εικόνες της συλλογής του Αιμιλίου. Η εντολή της μητέρας Σοφίας είναι σαφής και ρητή: «Φροντίστε οι Εικόνες μας να δωρηθούν σε μουσείο ή ίδρυμα, όπου θα μπορεί ο κάθε επισκέπτης να τις θαυμάζει, αλλά και να προσεύχεται μπροστά τους…».

1934-1991 Στην οικία της οικογένειας Βελιμέζη…

Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη: Η περίφημη συλλογή Βελιμέζη ελεύθερη ψηφιακά…

Πίστη και Τέχνη Επιλεγμένες Εικόνες από τη Συλλογή Αιμιλίου Βελιμέζη…

Έφυγε στις 15 Δεκεμβρίου 2024 σε ηλικία 71 ετών ο Νίκος Κονδυλόπουλος, απόφοιτος του 1971. Ο Νίκος είχε σπουδάσει Ναυπηγός και είχε ιδρύσει το 1984 την εταιρεία NEK DESIGN με αντικείμενο την σχεδίαση, και τον έλεγχο μηχανοκίνητων και ιστιοφόρων σκαφών.

Νίκος Κονδυλόπουλος (71) (1953-2024)

Ο Χρήστος Μπαλόγλου και με αφορμή τα τεκταινόμενα και τίτλο “περί των πολιτικών και των τεμπών“, θυμήθηκε τον ελληνολάτρη, φιλόσοφο, ρήτορα Μάρκο Τύλλιον Κικέρωνα [Αρπίνο 3.1.106 – Φόρμα 7.12.43 π.Χ.], ο οποίος δυστυχώς αποκεφαλίσθηκε και δεν πρόλαβε να γεράση-δεδομένου ότι μας άφησε μία πραγματεία περί γήρατος [De senectute]-, αυστηρόν διαχειριστήν των οικονομικών της Κιλικίας και Κύπρου, όπου διετέλεσε έπαρχος και άφησε μνήμη αγαθή, με την μοναδική θεωρία που διετύπωσε κατωτέρω. Νομίζω, ότι μας καλύπτει όλους και όλες!

Η Θεωρία του Κικέρωνα:

Ο πτωχός, εργάζεται.

Ο πλούσιος, τον εκμεταλλεύεται.

Ο στρατιώτης, προστατεύει και τους δυό.

Ο φορολογούμενος, πληρώνει και για τους τρεις.

Ο απατεώνας, εκμεταλλεύεται και τους τέσσερεις.

Ο μεθύστακας, πίνει στην υγεία και των πέντε.

Ο τραπεζίτης, εξαπατά και τους έξι.

Ο δικηγόρος, αγορεύει ξεγελώντας και τους επτά.

Ο γιατρός, σκοτώνει και τους οκτώ.

Ο νεκροθάφτης, θάβει και τους εννέα.

Ο πολιτικός, ζει σε βάρος και των δέκα.

Επιβεβαίωση: Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια !…

Γι’ αυτό και ο Πόπλιος Οβίδιος έγραψε: Bene qui latuit,bene vixit, δηλαδή όποιος κάνει το κορόιδο ζει ωραία! (περισσότερα…)

Ο Φαίδρος Μπαρλάς (Αθήνα 28 Ιουνίου 1925 – Αθήνα, 16 Ιουνίου 1975) ήταν Έλληνας ποιητής, κριτικός, πεζογράφος και δημοσιογράφος. Εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Γερμανικής Σχολής το 1930-31 στο Νηπιαγωγείο της Γερμανικής Σχολής κι αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1943.

Εργάστηκε σε αθηναϊκές εφημερίδες και έγραψε ποιήματα και πεζογραφήματα. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική κριτική και τη χρονογραφία. Τα πεζά του κείμενα εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1956 στη συλλογή Πολύεδρον, στην οποία συμπεριελήφθηκαν ποιήματα, μελέτες του και κριτικά δοκίμια.

Το 1963 εκδόθηκαν 21 διηγήματά του στη συλλογή Η επίσκεψις. Τα άπαντά του κυκλοφόρησαν το 1980 σε επιμέλεια και εισαγωγή του Ρένου Αποστολίδη

Υπήρξε, επίσης, διευθυντής σύνταξης της Μηνιαίας Λογοτεχνικής και Κριτικής Έκδοσης Στάχυς

Πέθανε στην Αθήνα από καρκίνο των πνευμόνων.

Πατέρας του ήταν ο Τάκης Μπαρλάς (1893 – 1974), δημοσιογράφος και λογοτέχνης, ο οποίος γεννήθηκε το 1893 στη Λευκάδα. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα ξεκίνησε να δημοσιεύει στίχους και μεταφράσεις σε λογοτεχνικά έντυπα της εποχής. Κατά τη διάρκεια της ζωής του εργάστηκε τόσο σε οργανικές θέσεις του Κράτους (υπάλληλος Υπουργείου Οικονομικών, Νομάρχης, Επιτροπή Λογοκρισίας, Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Τύπου) όσο κι από διάφορα πόστα σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής (Πολιτεία, Καθημερινή, Ελεύθερος Λόγος, Βραδυνή, Νέα Εστία, Νεοελληνικά Γράμματα, Ελληνικά Γράμματα κ.ά.). Δεξιών πεποιθήσεων, υποστήριξε τη φιλοβασιλική πλευρά κατά την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και της διαμάχης μεταξύ Φιλοβασιλικών και Φιλοβενιζελικών, ερχόμενος χαρακτηριστικά σε ρήξη με τον φίλο του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τη Μικρασιατική Εκστρατεία συμμετείχε στα μέτωπα των συγκρούσεων. Την περίοδο της Δικτατορίας Μεταξά εργάστηκε ως μέλος της επιτροπής λογοκρισίας ενώ στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής φυλακίστηκε από τα γερμανικά στρατεύματα, κατηγορούμενος για αντιβουλγαρική προπαγάνδα, και απελευθερώθηκε μετά από μεσολάβηση της Ένωσης Συντακτών. (πηγή:wikipedia) (περισσότερα…)

Νύχτα, καφενείο, τελευταίο απασχολημένο τραπέζι. Δύο πελάτες λογομαχούν για την επόμενη κίνηση πάνω από μια σκακιέρα. Ο ιδιοκτήτης, που μαζεύει για να κλείσει, τους προειδοποιεί, Και μία, και δύο, και τρεις. Συνεχίζουν εκείνοι, σαν να μην άκουσαν τίποτα. Βγαίνει έξω ο ιδιοκτήτης, κλειδώνει, κατεβάζει τα κεπένγκια, και γεια σας. Μια λάμπα φωτίζει ακόμα τους σκακιστές που, αδιάλειπτα απορροφημένοι, εξακολουθούν να τσακώνονται με το βλέμμα καρφωμένο στα πιόνια, πίσω από τη σιδεριά.

Την εβδομάδα αυτήν ανεβαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες το “Πανελλήνιον“, η ταινία του Σπύρου Μαντζαβίνου, απόφοιτου του 2003 ξεκινώντας από τον κινηματογράφο CINOBO ΠΑΤΗΣΙΩΝ (πρώην ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ) στην οδό Πατησίων 77-79: .

Το απόσπασμα είναι από το άρθρο του flix.gr:  https://flix.gr/articles/panellinion-interview.html

Το Αθηνόραμα δημοσίευσε ένα επίσης πολύ ενδιαφέρον άρθρο: Οι σκακιστές του καφενείου “Πανελλήνιον” γίνονται πιόνια σε μια φανταστική παρτίδα

Wir freuen uns, Sie zum diesjährigen Frühlingskonzert am Freitag, den 14.3. um 19.30 Uhr in der Aula der DSA begrüßen zu dürfen. Beim Konzert werden die AGs Chor, Instrumentalensemble, Rockband, JU-Musicians und die Fachschaft Musik der DSA musizieren und singen.

Wir freuen uns sehr über Ihr Kommen! Fabian Emde und Philipp Schwahn

https://www.dsathen.gr/de/veranstaltungen/fruehlingskonzert-2025

Σας περιμένουμε με πολλή χαρά στη φετινή ανοιξιάτικη συναυλία μας, η οποία θα γίνει την Παρασκευή 14.3, ώρα 19.30’, στην Aula της DSA. Στη συναυλία θα συμμετάσχουν με μουσική και τραγούδι οι Όμιλοι Χορωδία, Σύνολο Μουσικών Οργάνων, Ροκ Μπάντα, JU Musicians και ο Τομέας Μουσικής της DSA.

https://www.dsathen.gr/el/ekdiloseis/anoixiatiki-synaylia-2025

Ο γενικός τίτλος της έκθεσης «Χωρίς ήχο» λειτουργεί ως παραδοξολογία καθώς η ανάγνωση των έργων τελείται υπό τους ήχους και την προφορική αφήγηση του ομώνυμου βίντεο. Πρόκειται για έναν γυναικείο μονόλογο, ένα αυθόρμητο ερωτικό παραλήρημα που σκιαγραφεί τη μοναχικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης την εποχή της καραντίνας.

Η ρυθμική φωνή της ηρωίδας «ντύνει» το κινηματογραφικό έργο το οποίο συνενώνει τρία διαφορετικά βίντεο σε ένα.

Οι κινηματογραφικές φρίζες απαρτίζονται από ζωγραφιές και σχέδια της Μαίρης Χρηστέα, κυρίως πορτρέτα και σωματικά μέλη της ίδιας και άλλων γυναικών, καθώς και από φωτογραφίες που στην πλειονότητα τράβηξε εκείνη: τοπία με θάλασσες, βουνά και ηλιοβασιλέματα. Τα πλάνα είναι πολλές φορές αμφίσημα. Η εικονογραφική συνάφεια των καμπυλών του γυναικείου σώματος με την οργανική μορφολογία της μητέρας-γης, ευρύτερο χαρακτηριστικό της εργασίας της, στοιχειοθετεί ένα οικο-φεμινιστικό σχόλιο. Μια υποδόρια φιλοσοφική αναφορά στο κοσμικό γίγνεσθαι, τις έννοιες της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης.

Δείτε όλο το άρθρο του culturenow.gr:

https://www.culturenow.gr/mairi-xristea-xoris-ixo-ekthesi-stin-batagianni-gallery/

Στις 22 Ιανουαρίου 2025 εγκαινιάστηκε στον Ενδιάμεσο Χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης ένα θεματικό αφιέρωμα στην ελληνική τέχνη με τίτλο “Η Σαγήνη του Αλλόκοτου”. Στην ομαδική έκθεση περιλαμβάνονται έργα δέκα καλλιτεχνών που από διαφορετικές αφετηρίες εναγκαλίζονται και εικονίζουν το αλλόκοτο, το υβριδικό, και το γκροτέσκο. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες είναι  και η Μαλβίνα Παναγιωτίδη, απόφοιτος του 1985.

Ένα θεματικό αφιέρωμα στην ελληνική Τέχνη

Η επιδραστικότητα της ανατρεπτικής θέασης του κόσμου από τον Goya αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτική στο χρόνο. Κάνει εμφανή την παρουσία της στην απελευθερωτική έκρηξη των σουρεαλιστικών οραμάτων και της ποιητικής γλώσσας του μοντερνισμού, ενώ συνεχίζει μέχρι σήμερα να μας προσφέρει μια πολύτιμη δεξαμενή πρωτότυπων εικαστικών ερμηνειών για τη σχέση μας με τον κόσμο και τα όντα που τον συναποτελούν. Τα χαρακτικά του διακρίνονται για την αληθοφάνεια του τερατώδους, την πειστικότητα του παραλόγου και την έλξη του αποτρόπαιου. Αξιοποιώντας τη θεατρικότητα της καρναβαλικής παράδοσης και της Commedia dell’ Arte, ο Goya συνθέτει ένα καινοφανές σύμπαν στο οποίο κυριαρχεί η αμφισημία και η υβριδικότητα, η διαρκής αιώρηση ανάμεσα στο οικείο και το ανοίκειο, αίσθηση που οφείλεται στην αριστοτεχνική συναρμογή δημοφιλών, καθημερινών θεμάτων με παράταιρες, απειλητικές, αποκρουστικές ή και δυσερμήνευτες μορφές οι οποίες παραδόξως μας έλκουν αντί να μας απωθούν, ίσως διότι σ’ αυτές αναγνωρίζουμε διαισθητικά κάτι βαθιά δικό μας. (περισσότερα…)

Ο Θόδωρος Σωτηρόπουλος δημοσίευσε στο Τεύχος 161 (Φεβρουάριος 2025) του περιοδικού Book Journal ένα άρθρο με τίτλο “Η μέθοδος Σημίτη”

Τον Φεβρουάριο του 1997 ο Πρέσβης μου στη Βόννη, όπου υπηρετούσα ως Σύμβουλος, με κάλεσε στο Γραφείο του και με ρώτησε εάν γνωρίζω τον Πρωθυπουργό.Του είπα όχι, αλλά εκείνος απάντησε πως πρέπει να πετάξω στην Ελλάδα για συνέντευξη με τον Σημίτη. Αργότερα έμαθα πως το όνομά μου ήταν σ’ ένα μικρό κατάλογο, που του είχε δοθεί. Η πρώτη συνάντηση δεν κράτησε ούτε δέκα λεπτά. Με συνόδευσε ο τότε ΥΠΕΞ Πάγκαλος, που έσπευσε να πει πως ξέρω γερμανικά και διάφορα καλά λόγια. Η συζήτηση ήταν μάλλον τυπική. Στο τέλος ο Σημίτης μου είπε να τον δω ξανά αύριο, μόνος μου. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια από την πρώτη επίσκεψή μου στου Μαξίμου: όλες οι πόρτες ήσαν κλειστές, δεν είδα άνθρωπο στους διαδρόμους,δεν περιμέναμε ούτε λεπτό να μας δεχθεί. Η δεύτερη συνάντησή μας κράτησε σχεδόν μία ώρα και ήταν ουσιαστική, αφού διατρέξαμε όλα τα σημαντικά ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Προς το τέλος του είπα πως είχα υπηρετήσει και στο Διπλ.Γραφείο του Γ.Ράλλη ως ΥΠΕΞ (όταν στα Γραφεία αυτά εργάζονταν δύο όλοι κι’όλοι υπάλληλοι).Έκανε μία χειρονομία που υποδήλωνε το άσχετο της πληροφορίας με τη συζήτηση μας. Ανέφερε πως θα ερχόταν τον Απρίλιο στη Γερμανία και θα μου ανακοίνωνε την απόφαση του. Όντως στη Βόννη μου απάντησε θετικά.Θα αναλάμβανα ως διευθυντής του Διπλ. Γραφείου τον Οκτώβριο του 1997.Έτσι πήρα και το πρώτο μάθημα επιλογής συνεργατών και, κυρίως, προγραμματισμού. (περισσότερα…)

Στον Romuald Karmakar απονεμήθηκε το βραβείο για το καλύτερο ντοκυμαντέρ του 2024 που έκανε πρεμιέρα στην Berlinale 2024 και βαρβεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2025.

Während der Berlinale 2025 verlieh der Verband der deutschen Filmkritik (VdFk) in zwölf Kategorien ihre Preise für das Jahr 2024. In der Kategorie BESTER DOKUMENTARFILM wurde DER UNSICHTBARE ZOO von Romuald Karmakar ausgezeichnet, der 2024 bei der Berlinale im Forum seine Uraufführung hatte. Die Preisverleihung fand am Sonntag, dem 16. Februar 2025, in der Akademie der Künste in Berlin statt.

Η ταινία περιγράφει την ζωή στον Ζωολογικό Κήπο της Ζυρίχης, έναν από τους κορυφαίους ζωολογικούς κήπους της Ευρώπης εστιάζοντας στα ζώα, τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες διερευνώντας την σχέση μεταξύ των “εγκλωβισμένων” πλασμάτων και του κοινού.

https://www.romuald-karmakar.de/film/der-unsichtbare-zoo

https://www.romuald-karmakar.de/news/preis-der-deutschen-filmkritik-2024-der-unsichtbare-zoo-the-invisible-zoo

Ο γνωστός πιανίστας Δημήτρης Γιάκας συνοδεύει στο πιάνο μια σειρά 2 συναντήσεων με θέμα τον διάλογο ποίησης και μουσικής στην Ελλάδα από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα, στην οποία συμμετέχουν νεότεροι, αλλά και παλαιότεροι λυρικοί τραγουδιστές. Καλλιτεχνική επιμέλεια από τη μεσόφωνο Ειρήνη Καράγιαννη.

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2025, 20.00

Τετάρτη 9 Απριλίου 2025, 20.00

ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ

Ακαδημίας 59, Ομόνοια Αθήνα, 210 881 7072 9:00 – 21:00, Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 8 €

https://www.ticketplus.gr/event/otan-i-poiisi-milaei-sti-mousiki/

Η Γερμανική Σχολή της Αραχώβης αποτελούσε πρώτη επιλογή για πολλές οικογένειες, που ήθελαν τα παιδιά τους να πάνε σε ένα καλό σχολείο. Ήταν επόμενο λοιπόν, εκείνα τα χρόνια τα προπολεμικά, πολλοί να στείλουν τα παιδιά τους και στην συνέχεια να ξεσπάσει ο Πόλεμος και πολλές οικογένειες να βρεθούν μπροστά στο δίλημμα να αφήσουν τα παιδιά τους εκεί ή να τα πάρουν.

Ανάμεσα στις οικογένειες αυτές ήταν και κάποιες οι οποίες είχαν στις τάξεις τους διακεκριμένους επιστήμονες, οι οποίοι διετέλεσαν και υπουργοί και εδώ θα ζητήσουμε και την βοήθεια όσων γνωρίζουν πρόσωπα εκείνης της εποχής να συνεισφέρουν με πληροφορίες.

Θα ξεκινήσουμε με την Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κοριζή (Ιανουάριος-Απρίλιος 1941), ο οποίος από τα τέσσερα παιδιά του είχε στείλει τις δύο κόρες του στην Γερμανική, την Ελένη (Λένα, «Κυρία επί των Τιμών» της βασίλισσας Φρειδερίκης) και την Ειρήνη (Ρένα, σύζυγο του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη).

Θα δούμε στην Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη, η οποία ήταν η τρίτη και τελευταία κυβέρνηση της περιόδου της Γερμανικής κατοχής της Ελλάδας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έμεινε στην εξουσία από τον Απρίλιο 1943 έως Οκτώβριο 1944, ποιοί υπουργοί είχαν ήδη τα παιδιά τους στην Αραχώβης. Να προσθέσουμε εδώ ότι την ίδια περίοδο η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας βρισκόταν στην Αίγυπτο.

Έχουμε λοιπόν:

«Επί των Θρησκευμάτων και Εθνικής παιδείας υπουργός»: Νικόλαος Λούβαρις – Ο Αλφρέδος Λούβαρις ήταν μαθητής πολύ πριν φθάσει ο Πόλεμος στην Ελλαδα.

«Επί των Εσωτερικών υφυπουργός» : Δημήτριος Μπακογιάννης, (από 21 Ιουλίου 1944) – Η Ρένα Μπακογιάννη ήταν μαθήτρια του 8-ταξίου.

Επίσης:

“Σύμβουλος Επικρατείας”: Αντώνιος Ραγκούσης – Χαρίκλεια και Μαρία-Μαγδαληνή Ραγκούση

Ο μαέστρος Νίκος Αθηναίος συμμετέχει ως κύριο πρόσωπο σε ένα διμερές αφιέρωμα που οργανώνει το Ωδείο Αθηνών προς τιμήν του, στις 12 και 14 Μαρτίου.

Στο πρώτο μέρος (12/3, στην Αίθουσα Άρης Γαρουφαλής) θα υπάρξουν διάφορες ομιλίες και στην συνέχεια θα ακολουθήσει μία μικρή συναυλία με έργα του.

Στο δεύτερο μέρος, που θα ακολουθήσει στις 14/3 και θα γίνει στο Αμφιθέατρο Ι. Δεσποτόπουλος, ο Νίκος Αθηναίος θα διευθύνει σε μία συναυλία με την Εθνική Συμφωνική της ΕΡΤ το έργο του “Ιθάκη” και την 8η Συμφωνία του Schubert.

Συγκεκριμένα:

Τετάρτη 12.3.2025 – Αφιέρωμα στον Νίκο Αθηναίο (Ι)

ώρα 18.oo – Ημερίδα, Αίθουσα Άρης Γαρουφαλής, Είσοδος Ελεύθερη , συζητούν οι: Νίκος Τσούχλος, Γιάννης Βακαρέλης, Σίμος Παπάνας, συντονισμός: Στέλλα Κουρμπανά

ώρα 20.οο –  Συναυλία Μουσικής Δωματίου με έργα του Νίκου Αθηναίου

https://www.athensconservatoire.gr/2025/02/imerida-synavlia-afieroma-ston-niko-athinaio-i-12-3-2025/

Παρασκευή 14.3.2025 – Αφιέρωμα στον Νίκο Αθηναίο (ΙΙ)

ώρα 20:30 – Αμφιθέατρο Ιωάννης Δεσποτόπουλος, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ παρουσιάζει έργα Νίκου Αθηναίου και Franz Schubert

https://www.athensconservatoire.gr/2025/02/afieroma-ston-niko-athinaio-ii-synavlia-me-tin-ethniki-symfoniki-orchistra-ert-14-3-2025/

Πολλοί απόφοιτοι είτε από τον χώρο του Τύπου, είτε από τον χώρο της Πολιτικής είτε της Τέχνης αρθρογραφούν ανά τακτά διαστήματα σε εφημερίδες, σε ιστοσελίδες, με συνεντεύξεις στην Τηλεόραση κλπ.

Συγκετρώσαμε όλες και όλους με τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις, όπου κατά κύριο λόγο έχουμε την εμφάνιση των αναρτήσεών τους και τις παρουσιάζουμε ανά ιδιότητα:

Δημοσιογράφοι:

Άγγελος Κωβαίος: www.protagon.gr/author/aggelos-kovaios

Άγγελος Κωβαίος: www.reporter.gr

Ξένια Κουναλάκη: www.kathimerini.gr/author/xenia-koynalaki/

Πάνος Λουκάκος:  www.protothema.gr/blogs/panos-loukakos/

Πάνος Λουκάκος:  www.athensvoice.gr/contributors/1852/panos-loykakos/

Χάρης Ιωάννου: www.thetoc.gr/author/xaris-iwannou/

Ronald Meinardus: www.eliamep.gr/human_resources/ronald-meinardus/

Silke Weattach: https://www.bruegel.org/people/silke-wettach

Silke Wettach: www.wiwo.de/autoren/silke-wettach/4625438.html

Silke Wettach: https://www.politico.eu/author/silke-wettach/

Γιάννης Παπαδημητρίου: www.deutschwelle.com

Στέφανος Γεωργακόπουλος: www.deutschewelle.com

Γιώργος Πασσάς: www.deutschewelle.com

Παύλος Αγιαννίδης: www.protagon.gr/author/pavlos-agianidis

Νίκος Α. Δοντάς:  www.kathimerini.gr/author/nikos-a-dontas/

Γιώργος Ευγενίδης:  www.protothema.gr/article-author-page/giorgos-eugenidis/

Πέτρος Πιτσίνης: www.ieidiseis.gr/author/petros-pitsinis/

Σωτήρης Κωσταβάρας:  https://www.sportal.gr/author/sotiris-kostavaras-2022112113322759822

Στην Τηλεόραση και το ραδιόφωνο:

Έλενα Χατζηιωάννου:  athina984.gr/tag/elena-chatziioannoy/

Έλενα Παπαβασιλείου: www.youtube.com/playlist?list=PLFvgelOyziNnToi-iwn-bEm33LPAppRhq

Χάρης Ιωάννου:  athina984.gr/tag/charis-ioannoy/

Πάνος Πολυζωίδης:  athina984.gr/tag/panos-polyzo-dis/

Πολιτική:

Ντόρα Μπακογιάννη: www.dorabak.gr/

Τάσος Γιαννίτσης: www.kathimerini.gr/tag/tasos-giannitsis/

Παναγιώτης Πικραμμένος: www.kathimerini.gr/tag/panagiotis-pikrammenos/

Γιάννης Βαληνάκης:  valinakis.gr/category/nea-dimosieysi/

Γιάννης Θεολογίτης: www.imte.gr/reports.htm

Νίκος Ψαρρός:  booksjournal.gr/gnomes/author/8734-nikospsarros

Ειρήνη Σωτηροπούλου: booksjournal.gr/gnomes/author/23470-eirhnhswthropoyloy

Ειρήνη Σωτηροπούλου: https://insidestory.gr/author/irinisotiropoulou

Mittwoch 12. März 2025, 18:00

Samos at the Crossroads:

An Integrated Ceramic Approach to a Prehistoric Islandscape and its Shifting Interaction Networks

Veranstaltungsort: Vortragssaal im 2. Stock

https://www.dainst.org/veranstaltungen/hauskolloquium-hybrid-sergios-menelaou/249

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, σύζυγος της Σοφίας Μεσκούρη (απόφ.΄67) εξέδωσε το  παιδικό-εφηβικό βιβλίο “Το φανταστικό ταξίδι του Όσκαρ στον ουρανό” σε εικονογράφηση Αλίκης Αρναούτη. Το βιβλίο κυκλοφόρησε και στα γερμανικά, σε μετάφραση του αδελφού της Σοφίας, και επίσης αποφοίτου, Κώστα Μεσκούρη (΄64).

Ο Όσκαρ αγαπάει πολύ να θαυμάζει τον νυχτερινό ουρανό με τα αμέτρητα αστέρια, που σχηματίζουν διάφορα παράξενα σχήματα, τους αστερισμούς. Ο πατέρας του, συχνά του διηγείται τις ιστορίες που είχαν πλάσει οι αρχαίοι Έλληνες για τους αστερισμούς, που τους φαντάζονταν σαν ζωντανά μυθικά πλάσματα. Όμως ο φίλος μας δεν μπορούσε να διακρίνει τέτοια πλάσματα στον ουρανό, έτσι ξεκινάει να πάει κοντά στους αστερισμούς, να τους γνωρίσει και να μιλήσει μαζί τους, αν ήταν πραγματικά ζωντανοί. (Τέτοια ταξίδια βέβαια, γίνονται μόνο στα όνειρα, τα παιδιά όμως μπορούν τα όνειρά τους να τα κάνουν πραγματικότητα). Συντροφιά με έναν παράτολμο συγγραφέα – ιππότη, το Cyrano de Bergerac, παλιό ταξιδευτή του ουρανού, θα επιδιορθώσουν ένα παμπάλαιο διαστημόπλοιο και θα βάλουν πλώρη για τον Πολικό Αστέρα.

Για ηλικία 8 – 18 ετών. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. (περισσότερα…)