Η Ντορίτα Βλαχοπούλου γεννήθηκε το 1926 στην Κέρκυρα και ήταν πρώτη εξαδέλφη της ηθοποιού Ρένας Βλαχοπούλου.

Η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα και στα μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζεται την χρονιά 1937-38 στην Α’ Γυμνασίου και παρεμένει έως το έτος 1939-40 στην Γ’ Γυμνασίου και αν είχε συνεχίσει θα αποφοιτούσε το 1943.

Παρακολούθησε στο Παρίσι την Σχολή Καλών Τεχνών και ζωγράφιζε στις ελεύθερες ώρες της.

Παντρεύτηκε τον Αξιωματικό του Ναυτικού Βασίλειο Ζήση, με τον οποίο απέκτησαν μία κόρη, την Νάντια, η οποία αποφοίτησε από την Σχολή το 1974.

Εργάστηκε στις Δημόσιες Σχέσεις της ΕΤΒΑ από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Απεβίωσε το 2010.

Το τεράδιο Φυσικής της Ειρήνης Κριεζή από το έτος 1938-39 που εντόπισε ο γιατρός Μιχάλης Καΐρης, γιός της Έρεικας Γερουλάνου. (περισσότερα…)

Ο Γιάννης και η Μαρίνα Αλεξάνδρου, το γνωστό και πολυγραφότατο λογοτεχνικό ζεύγος που αποτελείται από τον απόφοιτό μας Γιάννη Γεωργακάκη και τη σύζυγό του Μαρίνα, εξέδωσε προσφάτως (εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ) το τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο “Στις Όχθες του Νείλου”, στο οποίο μας καλούν να ανακαλύψουμε τη μαγεία της Αλεξάνδρειας.

Τρεις γυναίκες από διαφορετικές εποχές συναντιούνται στην Αλεξάνδρεια. Περπατώντας μαζί τους στα δρομάκια και στις γειτονιές της ιστορικής πόλης, αφουγκραζόμαστε τον ψίθυρο που έρχεται από τη μακρινή έρημο και τριγυρνάμε στις καλαμιές του Νείλου, ξεκινώντας από την εποχή των Πτολεμαίων και μετά από μακρά και πλήρη ιστορική αναδρομή μεταφερόμαστε τελικά στο σήμερα.

Το συγγραφικό ζεύγος μας προσκαλεί στη βιβλιοπαρουσίαση η οποία θα γίνει την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου | 19.30, στο cafe IANOS, Σταδίου 24, τηλ. 2103217917.

Πληροφορίες για το βιβλίο: https://minoas.gr/product/stis-ochthes-toy-neiloy/

Η Σοφίκα Ελευθερουδάκη μας έστειλε τα ευχάριστα νέα:

Στις 16 Οκτωβρίου κάναμε ένα mini reunion τάξης ’72 στο bar MARLEY στο Μαρούσι, ιδανικό χώρο για τέτοιες συναντήσεις. Δεν κάναμε μεγάλη προετοιμασία, βρήκαμε το μέρος, ορίσαμε την ημέρα και την ώρα και οι…πιστοί προσήλθαν!

Μαζευτήκαμε 29 άτομα, περάσαμε υπέροχα και το γεγονός ότι τα παιδιά του μαγαζιού μας περίμεναν για να…κλείσουν, το επιβεβαιώνει! Ήπιαμε, φάγαμε, αγκαλιαστήκαμε, είπαμε πολλά με πολλούς (αλλά δεν προλάβαμε να κάνουμε ένα catch up με όλους).

Θα ξαναπώ τα τετριμμένα, ότι αυτές οι …σχολικές συναντήσεις μας φέρνουν πίσω σε μια εποχή αθωότητας. Δεν ξέρω πώς είναι τα σημερινά παιδιά της αντίστοιχης ηλικίας, αλλά εμείς τότε ασχολούμαστε με τους φίλους, τα φλερτ, τις σπουδές, τους καθηγητές και τα μαθήματά μας. Δεν κάναμε επίδειξη πλούτου ο ένας στον άλλον. Δεν είχαμε κινητά. Μιλούσαμε επί ώρες στο…σταθερό τηλέφωνο. Οι φιλίες μας ήταν αγνές, χωρίς να νοιαζόμαστε για τις δουλειές των μπαμπάδων μας και το ποιος ήταν πλούσιος ή φτωχός. Δεν ξέραμε τι σημαίνει bullying. Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.

Και όταν βλεπόμαστε τώρα, βλέπουμε ο ένας τον άλλον πάλι με τα μάτια του “τότε”. Το βρίσκω αυτό εξαιρετικά ανακουφιστικό. Είναι σαν να σου χαρίζει κάποιος μια δόση νιάτων σου.

Το mini reunion τελείωσε με:

– πολύ γέλιο και συγκίνηση

– την υπόσχεση να βρισκόμαστε συχνότερα («έτσι ξαφνικά και όποιος μπορεί»)

– την πολύ ελκυστική πρόταση του παλιού μας συμμαθητή Λουκά Μητρόπουλου να μας οργανώσει εκδρομή για winetasting με πούλμαν (!!!)

Εις το επανιδείν!, Σοφίκα Ελευθερουδάκη ‘72

Όσοι από εμάς φοίτησαν στην Γερμανική Σχολή, είχαμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε ένα αρκετά χρήσιμο εφόδιο στη ζωή μας. Τη δυνατότητα να μπορούμε να σταθούμε σε δύο πόδια, σε δύο αρκετά διαφορετικούς πολιτισμούς μεταξύ τους, κάτι που μετέπειτα μας διευκόλυνε το άνοιγμα και σε πολλούς περισσότερους αργότερα. Αρκετοί από εμάς απέκτησαν με αυτόν τον τρόπο την δυνατότητα να βλέπουν και να κατανοούν με αυτήν την διαφοροποιημένη οπτική γωνία καλύτερα τα πράγματα σε διάφορες καταστάσεις στην ζωή μας.

Έτσι και εγώ ο ίδιος, διαθέτοντας αυτό το χρήσιμο εφόδιο, εργαζόμενος σε πολλές χώρες, κατάφερα να προσθέσω αρκετές ακόμα οπτικές γωνίες στον αντιληπτικό μου ορίζοντα, όπως αυτή των Αραβικών, Σκανδιναβικών, Αγγλοσαξονικών, και άλλων Ευρωπαϊκών, Ασιατικών χωρών, της Ρωσίας, Ιαπωνίας, κλπ.

Πεποίθηση μου είναι ότι, ύστερα από αυτή την επαφή μου με διαφορετικούς πολιτισμούς του πλανήτη μας, κανείς δεν προόδευσε εν αλαζονεία. Τουναντίον, διδάσκεται κανείς από τα λάθη του και κατόπιν προχωρά μπροστά. Πειραματιζόμενος, ακολουθώντας νέα μονοπάτια, αφήνοντας την πεπατημένη “comfortzone” πίσω του, κρατώντας μόνο τα χρήσιμα και πρακτικά από αυτήν. Έτσι, το βιβλίο αυτό στέκεται στα κακώς κείμενα, στα λάθη, στις λύσεις και τις δυνατότητες που παρουσιάζονται μπροστά μας, αναλύοντας τις ιστορικές καταβολές, τα αίτια, τα «γιατί?».

Αναλύει την τρέχουσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση καθώς και τις προοπτικές στην Ευρώπη βασιζόμενος πάντα σε επιστημονικά, πολιτιστικά και ιστορικά ευρήματα, καθώς και στις προσωπικές μου εμπειρίες. Με τον τρόπο αυτό, προσφέρει σαφήνεια σε ένα επίκαιρο και συχνό ερώτημα, αυτό της ταυτότητας μας: “Γιατί αυτή η χώρα σκέφτεται και ενεργεί διαφορετικά από εμάς; Αφορά επιλογή ή ιστορική κληρονομιά?”. Επιπλέον, εξετάζει ιστορικά ερωτήματα από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας, όπως για παράδειγμα: “Πώς δημιουργήθηκαν η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός στην Ευρώπη; Ποιοι παράγοντες και ποιοι άνθρωποι επηρέασαν αυτή τη χρονική στιγμή καμπής στην Ευρωπαϊκή ιστορία; Γιατί αυτό συνέβη στην Ιταλία/Ευρώπη τον 15ο αιώνα και όχι νωρίτερα, αργότερα ή σε άλλη ήπειρο;”

Σταύρος Αργυριάδης: “Σε Αναζήτηση Ταυτότητας”

Discovering the “Mysteries of Flourishing” From Ancient Roots to Modern Blossoms

2nd New Eleusis Symposion: 25-27 September, Key Messages and Learnings

The 2nd New Eleusis Symposion, themed “Mysteries of Flourishing,” was completed with great success on September 25-27 at the historic old paint factory, IRIS in Eleusis. The World Human Forum, in collaboration with Eleusis 2023 European Capital of Culture, brought together distinguished scientists, intellectuals, artists, academics, civil society representatives, and active citizens from various parts of the world to explore what “eudaimonia” means in the modern world and how we can approach it on both an individual and collective level.

Meaning of Flourishing:

Key Action Pillars:

Empowerment of the Local Community, Creative Policies, Shifting Mindsets (περισσότερα…)

Με ιδιαίτερη επιτυχία και μεγάλη συγκίνηση, σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο, πραγματοποιήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2024, παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας και πολλών διπλωματών, η μεγάλη συναυλία της Εταιρείας για τον Ελληνισμό και Φιλελληνισμό (ΕΕΦ) και του Μουσείου Φιλελληνισμού για τα 200 χρόνια από το θάνατο του Λόρδου Βύρωνα και τους Φιλέλληνες.

Την εκδήλωση προλόγισαν ο πρόεδρος της ΕΕΦ κ. Κωνσταντίνος Βελέντζας, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Νίκος Δένδιας και ο Βρετανός πρέσβης κ. Matthew Lodge.

H συναυλία, την καλλιτεχνική επιμέλεια της οποίας είχε η κα Λίνα Νικολακοπούλου, ξεκίνησε με απαγγελίες ποιημάτων του Λόρδου Βύρωνα και άλλων Ελλήνων και Φιλελλήνων ποιητών από την ίδια, την συγγραφέα και δημοσιογράφο Victoria Hislop, την καθηγήτρια ποίησης στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Alicia E. Stallings.

Στο πρώτο μέρος εμφανίσθηκε η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και αρχιμουσικό τον κ. Γιώργο Αραβίδη που έπαιξε έργα του φιλέλληνα Βρετανού συνθέτη Tom Smail και τραγούδια και μουσικά ακούσματα Ελλήνων συνθετών ταυτισμένα με τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία.

Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας προέβαλαν στον τοίχο του Ηρωδείου τα πορτραίτα 80 εμβληματικών Φιλελλήνων, το καθένα με την σημαία της χώρας του. (περισσότερα…)

Η Χριστίνα Βάζου δημοσιοποίησε την εκστρατεία crowdfunding για το ντοκιμαντέρ, που ετοίμασε:

Nasir, Omran & Ferdinand, refugee boys from Afghanistan, Syria / Palestine, and Burundi, arrived in Athens and from that day our common journey began.

The documentary “I want to be a winner” focuses on these teenagers, hosted by the organization Kinoniko EKAV, from 2021 to 2023. Christina Vazou, a shelter staff member, photographer, and filmmaker, started documenting their everyday life. Through the videos she shot, we wish to report the reality of their journey, and above all we want to raise awareness. We hope to open the doors of a world unknown to the general public and reduce the distance between us.

How your support makes a difference??? Your generous contribution will directly fund the production and post-production of our documentary. Make the difference!

https://chuffed.org/project/i-want-to-be-a-winner-a-documentary-about-3-minor-refugees

Διαμέρισμα 101 τ.μ. επί Πύρρας 20 και γωνία Σφιγγός

Όπισθεν Αγίου Σώστη, στον Δήμο Αθηναίων, στα όρια Νέας Σμύρνης και Νέου Κόσμου

Έτος κατασκευής : 1971, πλήρως ανακαινισμένο το 2008

Σε απόσταση αναπνοής από Τράμ (στα 250 μ.), λεωφορεία (Λεωφ. Συγγρού) και Μετρό (ΦΙΞ)

Στην περιοχή υπάρχουν :

3 Σούπερμαρκετ, 3 Φαρμακεία, Φούρνος/Ζαχαροπλαστείο, Στεγνοκαθαριστήριο, Κομμωτήρια, Τράπεζα, Α.Τ.Μ. και Σχολεία

Επίσης :

Καφέ, ταβερνίτσες, Υδραυλικοί, Ηλεκτρολόγοι (κατάστημα), Ηλεκτρονικά είδη + Τηλεόρασης, Κλειδαράς, Βιβλιοπωλείο , Χασάπικο, Ψαράδικο κλπ

Ακόμα :

«Στέγη πολιτιστ.Ιδρύμ. Ωνάση» , 3 μεγάλα Ξενοδοχεία

Πρόκειται :

για ρετιρέ 5 ου ορόφου, μεγάλες βεράντες, με ηλεκτρικές τέντες, ηλεκτρικά Ρολλα, σύστημα Συναγερμού, πόρτα Ασφαλείας, κουφώματα (με

διπλά τζάμια) Αλουμινίου, Ηλιακό θερμοσίφωνα, Ατομική Θέρμανση με Φυσικό Αέριο

Διαρρύθμιση :

Χώλ εισόδου με μεγάλη ντουλάπα, μεγάλη σαλοτραπεζαρία, οφφις με ντουλάπα και πατάρι, 2 υπνοδωμάτια με πολλές ντουλάπες,

μεγάλη φωτεινή , κουζίνα (πολλά εντοιχισμένα ντουλάπια, με σήτες στα παράθυρα και πατάρι), 1 λουτρό (με σήτα) στο παράθυρο, μικρή συσκευή Jakuzzi και 1 W.C.

Δάπεδα παρκέ ξύλινα

Ανελκυστήρας, Κοινόχρηστα : περίπου 40 ευρώ/δίμηνο

Ενεργειακή κλάση : ΠΕΑ υπό έκδοση

ΜΕΣΙΤΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ !!

Πληροφορίες :

τηλ. 697 3645 718 και 697 068 0268 (πλην ωρών κοινής ησυχίας).

Οκτώβρης 2024

Από το αρχείο της Ελένης Berner Γιοτσαλίτου

https://www.ex-dsathen.gr/anakoinoseis/eidiseis/apo-to-archeio-tis-elenis-berner-giotsalitou/

Τρεις φωτογραφίες από τον Κώστα Μεσκούρη

https://www.ex-dsathen.gr/ekdoseis/klassenzimmer/1964/5403-treis_fotografies_apo_kosta_meskouri/

Αλλες τρεις φωτογραφίες από τον Κώστα Μεσκούρη

https://www.ex-dsathen.gr/ekdoseis/klassenzimmer/1964/5832-alles_treis_fotografies_apo_ton_kosta_meskouri/

Η τάξη του ’64 μετά από 50 χρόνια

https://www.ex-dsathen.gr/ekdoseis/klassenzimmer/1964/2524-i-taksi-tou-64-meta-apo-50-xronia/

Από το αρχείο της Φρόσως Δημάκου

https://www.ex-dsathen.gr/ekdoseis/klassenzimmer/1964/apo-to-archeio-tis-frosos-dimakou-kiaou/

Η Χαρά Καλομοίρη, απόφοιτος του ’66 και Γενική Διευθύντρια του Εθνικού Ωδείου επιμελέιται μία εκδήλωση στη μνήμη του παππού της, του εθνικού μουσουργού Μανώλη Καλομοίρη, ο οποίος είχε πάντοτε ισχυρούς δεσμούς με μουσικούς κύκλους στη Γερμανία.

Στις 12 Οκτωβρίου 2024, το Εθνικό Ωδείο θα παρουσιάσει στη Σύρο, το δρώμενο με τίτλο “Μανώλης Καλομοίρης το όνομά μου” που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του ιδρυτή του, με αφορμή τα 140 χρόνια από τη γέννησή του.

Η εκδήλωση που θα φιλοξενηθεί στο υπέροχο Θέατρο «Απόλλων» της Ερμούπολης, έχει τη μορφή μουσικοθεατρικού αναλογίου γύρω από τη ζωή, τις ιδέες και το έργο του συνθέτη με βάση αποσπάσματα από κείμενα του Καλομοίρη, όπως είναι η αυτοβιογραφία του Η ζωή μου και η τέχνη μου, τα μουσικά του απομνημονεύματα Από τη ζωή και τους καημούς του Καπετάν Λύρα σε συνδυασμό με την εκτέλεση μουσικών έργων του.

Την επιλογή και επιμέλεια των κειμένων και του μουσικού προγράμματος έκανε η Χαρά Καλομοίρη, εγγονή του συνθέτη και Γενική Διευθύντρια του Εθνικού Ωδείου. Στην εκδήλωση συμμετέχει ως αφηγήτρια η ηθοποιός Μάγδα Μαυρογιάννη.

Η παράσταση θα συνοδεύεται από οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο έχει επιμεληθεί η Χαρά Καλομοίρη με την υποστήριξη της μουσικολόγου Μυρτώς Οικονομίδου η οποία και θα προλογίσει την εκδήλωση.

Το αφιέρωμα πλαισιώνουν μουσικά σπουδαστές, απόφοιτοι και καθηγητές του Εθνικού Ωδείου και των Παραρτημάτων του, καθώς και η «Παιδική – Νεανική Χορωδία της Ορχήστρας των Κυκλάδων» υπό τη διεύθυνση της Χριστίνας Ασημακοπούλου.

Η εκδήλωση αποτελεί συνδιοργάνωση του Εθνικού Ωδείου με τον Δήμο Σύρου – Ερμούπολης και των Σύλλογο Μικρασιατών Ερμούπολης Σύρου.

Έργα για πιάνο, μονωδία και πνευστά του Καλομοίρη θα ερμηνεύσουν οι εξής:

Μαρία Βασιλείου και Σάββας Ζαφειρόπουλος, πιάνο (καθηγητές) Ελένη Κλάψη, Άντζελα Τκατς, μονωδία (απόφοιτες ), Ιάσων Μπλούνας, πιάνο (απόφοιτος), Ερμιόνη Κουκουλή, φλάουτο (σπουδάστρια), Άννι Μιλένα Πρίφτι και Αntonina Zhurak, πιάνο (σπουδάστριες).

ΕΘΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ Μάγερ 18, Πλατεία Βάθη, ΑΘΗΝΑ

Για περισσότερες πληροφορίες: 210-52 33 175, 210-52 48 304

Ο Απόστολος Σερράος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, από πατέρα Κεφαλλονίτη και μητέρα Τήνια και έφυγε από τη ζωή, μετά από μακρά και εξελισσόμενη ασθένεια, το 2008.

Πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 ατην Α’ Γυμνασίου και απαρμένει έως το έτος 1942-43 στην Ε’ Γυμνασίου, όμως είναι πιθανόν να φοίτησε και την επομένη χρονιά 1943-44.

Σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εν συνεχεία, μερικά χρόνια μετά την αποφοίτησή του, και Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια διακρινόταν για το πάθος του για τη γνώση και τη μάθηση, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ιστορία, την ελληνική και ξενόγλωσση Λογοτεχνία καθώς επίσης και τη Φιλοσοφία. Μιλούσε και έγραφε με άνεση, πέρα από τα Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.

Μεγάλη του αγάπη υπήρξε επίσης και η Φωτογραφία. Ως ένα από τα πρώτα μέλη της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας, περιηγήθηκε ήδη από τη δεκαετία του 1950 την Ελλάδα και φωτογράφησε τοπία της Ελλάδας, αλλά και ανθρώπους της εποχής, στις πόλεις και στην ύπαιθρο.

Άσκησε για μια σχεδόν 40-ετία την ενεργό μαχόμενη δικηγορία, όμως τον ελεύθερο χρόνο του γέμιζε πάντα η αγάπη του για την οικογένειά του και για τα βιβλία του.

(πηγή: ο γιός του Απόστολου, Κώστας Σερράος, Καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ)

Η ταράτσα της Αραχώβης από το αρχείο του Απόστολου Σερράου…

Μια πολύ σημαντική δωρεά δέχτηκε η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου…

(περισσότερα…)

Με αφορμή την συμπλήρωση 60 χρόνων από την αποφοίτησή τους η Ελένη Berner Γιοτσαλίτου έστειλε φωτογραφίες της τάξης του ’64. (περισσότερα…)

Ο Γιάννης Τρύφων γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1922 στην Αθήνα και εμφανίζεται πρώτη φορά στα μαθητολόγια της Σχολής την χρονιά 1928-29 στην Α’ Δημοτικού. Η αδελφή του Βικτωρία, η οποία όμως ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη, εμφανίζεται εγγεγραμμένη την ίδια χρονιά στην Α’ Δημοτικού, όμως διορθώνει στην πορεία τις τάξεις και αποφοιτά το 1939.

Ο πατέρας του, Αναστάσιος Τρύφων, ήταν γνωστός πολιτικός μηχανικός (συμμετείχε στην μελέτη του Εργοστασίου του Φιξ) και η μητέρα του, Ελισαβετ Μπαχάουερ (Bachauer) αυστριακής καταγωγής και θεία της γνωστής πιανίστριας Τζίνας Μπαχάουερ.

Είχε τρία αδέρφια, την Βικτωρία, τον Νίκο και τον Αλέξιο, που, όπως και αυτός, φοίτησαν στην Γερμανική σχολή. Μετά την αποφοίτησή του το 1940 από την ΣΤ’ Δημοτικού, μετέβη στην Γερμανία, όπου σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Μονάχου.

Οταν πήρε το πτυχίο δούλεψε σαν βοηθός έδρας στατικής. Στο Μόναχο γνώρισε και παντρεύτηκε την Μargit Huber. Το 1949 γύρισε στην Αθήνα με την γυναίκα του και τα 4 παιδιά του, Αικατερίνη-Ούρσουλα, Βαρβάρα-Ζίγκριντ, Ελισάβετ-Πούψη και Αναστασία-Πόπηλε, που και αυτά με την σειρά τους πήγαν στην Γερμανική.

Στην Αθήνα δούλεψε στο γραφείο του πατέρα του μαζί με τα δυο αδέρφια του, που ήταν και αυτοί πολιτικοί μηχανικοί. Στα τέλη του 50 συνεργάστηκε με την αρχιτέκτονα Ελένη Σουφλή με βασικότερο έργο το τουριστικό συγκρότημα του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη, ένα από τα πρώτα τουριστικά συγκροτήματα της εποχής εκείνης. Οι επόμενες δουλειές του τον απασχόλησαν στην Κέρκυρα, όπου και εγκαταστάθηκε στις αρχές του 70. Εκεί ασχολήθηκε με μελέτες και κατασκευές Τουριστικών συγκροτημάτων, ξενοδοχείων, πολυκατοικιών οικιών, κλπ. Το 1986 συνταξιοδοτήθηκε και ανέλαβε το γραφείο η κόρη του Αικατερίνη Τρύφων, που τελείωσε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Darmstadt Γερμανίαs. Ο Γιάννης Τρύφων πέθανε στην Κέρκυρα στις 17 Απριλίου 2011.

Ο Ροδόλφος (Ρούντι) Γκρόμαν γεννήθηκε το 1917 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1929-30 στην Α’ Γυμνασίου και το αμέσως επόμενο στην Β’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε to 1935. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό. Νυμφεύτηκε την Λούλα Λεκατσά και απέκτησε δύο παιδιά, την Ισμήνη και τον Γιάννη. Απεβίωσε από καρδιακό επεισόδιο την 1.9.1994.

(όλες οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Steven Zannos)

O Γεώργιος Γκρόμαν (1875-1945), ο οποίος είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, απέκτησε επτά παιδιά με τη σύζυγό του, Ισμήνη Ζάννου (1883-1970), η οποία δεν αναφέρεται στα μαθητολόγια. Τα έστειλε να σπουδάσουν στην Γερμανία και δύο από αυτά ήρθαν στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ντυμένα με την στολή του γερμανικού στρατού –ο ένας είχε την ευθύνη του ανεφοδιασμού του γερμανικού στρατού με φρέσκα λαχανικά από την Κρήτη.

Δεν ήταν όμως και τα επτά παιδιά του Γκρόμαν στο ίδιο μήκος κύματος. Ο Ροδόλφος (Ρούντι) πολέμησε ενάντια στους Ιταλούς στην Αλβανία, ενώ και τα μικρότερα αδέλφια του «πάλευαν ανάμεσα στις δύο ταυτότητες, την ελληνική και τη γερμανική» όπως εξομολογήθηκε μέλος της οικογένειας στο inside story και τον Τάσο Τέλλογλου .

Όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε, οι περισσότεροι γιοι ακολούθησαν τον γερμανικό στρατό και τον πατέρα τους, που κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των κατοχικών δυνάμεων, πίσω στην ανατολική Γερμανία. Όταν λίγους μήνες αργότερα αυτή καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι Γκρόμαν πήγαν στη Δυτική Γερμανία. Ο Ρούντι έμεινε πίσω κι έγινε Έλληνας υπήκοος, διατηρώντας έτσι κομμάτι της ιδιοκτησίας της οικογένειας στο Λεμονοδάσος του Πόρου, το οποίο είχε αγοράσει ο Γεώργιος το 1918 και όπου οι Γκρόμαν περνούσαν τα καλοκαίρια.

Τον χειμώνα τον περνούσαν στην περίφημη Βίλα Γκρόμαν (“Πικροδάφνη”) στο Καλαμάκι, η οποία μετά τον πόλεμο κηρύχθηκε εχθρική ιδιοκτησία και αρχικά φιλοξένησε ανάπηρους πολέμου. Ήταν ένα δίπατο σπίτι πνιγμένο στα δέντρα (κυρίως λεμονιές), με χωμάτινο γήπεδο τένις και ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα. Το κτήμα ήταν πολύ μεγαλύτερο, και περιλάμβανε την έκταση όπου σήμερα βρίσκεται το νεκροταφείο.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Μιράντας Ζάννου-Παπαδοπούλου “Μία οικογένεια δύο αιώνες. Το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, με την έναρξη του Πολέμου η οικογένεια άρχισε να “σκορπάει”. Τα πέντε από τα έξι αγόρια έφυγαν για την Γερμανία.

– ο  δευτερότοκος Κάκης (Κλεάνθης, γεν. 7.5.1907) πήγε στον γερμανικό στρατό και σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο στις 22.12.1944. Είχε ωυμφευθεί την Αθηνά Καραβία και είχε αποκτήσει 7 παιδιά.

– ο πρωτότοκος Αιμίλιος (γεν. 21.1.1906) σκοτώθηκε στις 23.1.1968 σε ηλικία 62 ετών από στρατιωτικό αυτοκίνητο. Είχε νυμφευθεί την Μαριάνθη Γερουλάνου, αδελφή της Έρεικας Γερουλάνου, η οποία φοίτησε στην Γερμανική μεταξύ 1913 και 1917.

– ο Έρικ (γεν. 24.10.1914) πηγαίνοντας με το ποδήλατό του χτυπήθηκε επίσης από αυτοκίνητο και σκοτώθηκε στις 3.2.1950. Είχε νυμφευθε’ι την Αγλαΐα Τουφεξή.

– ο Ρόλαντ (γεν. 30.3.1911), που νυμφεύθηκε την Γερμανίδα Irmin Laddecke, πέθανε στο Παρίσι από φυσιολογικό θανατο το 1994 σε ηλικία 83 ετών, ενώ

– ο Αντρέας έζησε στο Herford με την Γερμανιδα γυναίκα του Vera Marshal.

https://www.discover-serifos.com/el/anakalupste/serifos/metalleia/oikogeneia-gkroman

https://www.notia.gr/2017/08/gnosti-sto-theo

https://anokatostokalamaki.wordpress.com/2021/02/22/liga_istorika_stixia_perioxi_groman/

https://www.mixanitouxronou.gr/oi-germanoi-dynastes-tis-serifoy-poy-aimatokylisan-toys-metallorychoys-kai-synergastikan-me-toys-nazi-ti-diekdikoyn-simera/

O Karlhans Höflinghaus γεννήθηκε το 1917 και ήταν ο πρώτος μεταπολεμικός Πρόεδρος του Συμβουλίου της Γερμανικής Σχολής. Διετέλεσε μέλος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, της Γερμανικής Λέσχης «Φιλαδέλφεια» και εν γένει η ζωή του χαρακτηριζόταν προ πάντων από την προθυμία του να αναλαμβάνει δημόσια και σε υπέρμετρο βαθμό την ευθύνη για τα τιμητικά αξιώματα που κατείχε.

Σαν Αντιπρόεδρος της Ενώσεως Γερμανικών Νεκροταφείων στην Ελλάδα, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνέβαλε αποφασιστικά ώστε να δημιουργηθούν και να φροντίζονται αξιοπρεπώς στρατιωτικά νεκροταφεία.

Το Γερμανικό Κέντρο Επαφών και Πληροφόρησης – θυγατρικό της Γερμανικής Λέσχης «Φιλαδέλφεια» συνιδρύθηκε από αυτόν και η Ευαγγελική γερμανόφωνη εκκλησία είχε βρει στο πρόσωπό του έναν άξιο αντιπρόσωπο.

Τέλος, σαν απόφοιτος της Σχολής διετέλεσε μέλος του Συλλόγου των Αποφοίτων την περίοδο 1982-1984.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 15 Σεπτεμβρίου 1987 ύστερα από μακρόχρονη ασθένεια την οποία άντεξε με μεγάλη υπομονή.

Ο Ulf-Dieter Klemm, απόφοιτος του ’63 και στενός φίλος του Συλλόγου συμμετέχει στην συντακτική ομάδα του περιοδικού “εξάντας“, που βγαίνει δυο φορές το χρόνο στο Βερολίνο με άρθρα στα γερμανικά, μεταφρασμένα στα ελληνικά, με τίτλο στα ελληνικά και με ένα επιτελείο εξαιρετικά υψηλού επιπέδου.

Τον Αύγουστο του 2024 εξέδωσε ο “εξάντας” ένα αφιέρωμα με τίτλο:

“O εκτοπισμός και η καταστροφή της ρωμανιώτικης κοινότητας των Ιωαννίνων”

που συνοδεύεται με το σημείωμα της σύνταξης:

Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες,

Αυτό το τεύχος είναι αφιερωμένο στους «Ρωμανιώτες» των Ιωαννίνων, μια από τις παλιότερες εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης. Πριν από 80 χρόνια, στις 25 Μαρτίου 1944, η ρωμανιώτικη κοινότητα των Ιωαννίνων εκτοπίστηκε από τους Γερμανούς στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, όπου οι περισσότεροι δολοφονήθηκαν. Η ιστορία αυτής της κοινότητας είναι σχεδόν άγνωστη στη Γερμανία, στην Ελλάδα εξερευνάται τα τελευταία χρόνια με επιστημονικές έρευνες και ντοκιμαντέρ. (περισσότερα…)

Ο Πάνος Λασκαρίδης στην εκπομπή “Ανταλλακτήριο Ιδεών” στο Κανάλι της Ναυτεμπορικής στον Λάμπη Ταγματάρχη.