Ο γενικός τίτλος της έκθεσης «Χωρίς ήχο» λειτουργεί ως παραδοξολογία καθώς η ανάγνωση των έργων τελείται υπό τους ήχους και την προφορική αφήγηση του ομώνυμου βίντεο. Πρόκειται για έναν γυναικείο μονόλογο, ένα αυθόρμητο ερωτικό παραλήρημα που σκιαγραφεί τη μοναχικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης την εποχή της καραντίνας.

Η ρυθμική φωνή της ηρωίδας «ντύνει» το κινηματογραφικό έργο το οποίο συνενώνει τρία διαφορετικά βίντεο σε ένα.

Οι κινηματογραφικές φρίζες απαρτίζονται από ζωγραφιές και σχέδια της Μαίρης Χρηστέα, κυρίως πορτρέτα και σωματικά μέλη της ίδιας και άλλων γυναικών, καθώς και από φωτογραφίες που στην πλειονότητα τράβηξε εκείνη: τοπία με θάλασσες, βουνά και ηλιοβασιλέματα. Τα πλάνα είναι πολλές φορές αμφίσημα. Η εικονογραφική συνάφεια των καμπυλών του γυναικείου σώματος με την οργανική μορφολογία της μητέρας-γης, ευρύτερο χαρακτηριστικό της εργασίας της, στοιχειοθετεί ένα οικο-φεμινιστικό σχόλιο. Μια υποδόρια φιλοσοφική αναφορά στο κοσμικό γίγνεσθαι, τις έννοιες της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης.

Δείτε όλο το άρθρο του culturenow.gr:

https://www.culturenow.gr/mairi-xristea-xoris-ixo-ekthesi-stin-batagianni-gallery/

Στις 22 Ιανουαρίου 2025 εγκαινιάστηκε στον Ενδιάμεσο Χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης ένα θεματικό αφιέρωμα στην ελληνική τέχνη με τίτλο “Η Σαγήνη του Αλλόκοτου”. Στην ομαδική έκθεση περιλαμβάνονται έργα δέκα καλλιτεχνών που από διαφορετικές αφετηρίες εναγκαλίζονται και εικονίζουν το αλλόκοτο, το υβριδικό, και το γκροτέσκο. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες είναι  και η Μαλβίνα Παναγιωτίδη, απόφοιτος του 1985.

Ένα θεματικό αφιέρωμα στην ελληνική Τέχνη

Η επιδραστικότητα της ανατρεπτικής θέασης του κόσμου από τον Goya αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτική στο χρόνο. Κάνει εμφανή την παρουσία της στην απελευθερωτική έκρηξη των σουρεαλιστικών οραμάτων και της ποιητικής γλώσσας του μοντερνισμού, ενώ συνεχίζει μέχρι σήμερα να μας προσφέρει μια πολύτιμη δεξαμενή πρωτότυπων εικαστικών ερμηνειών για τη σχέση μας με τον κόσμο και τα όντα που τον συναποτελούν. Τα χαρακτικά του διακρίνονται για την αληθοφάνεια του τερατώδους, την πειστικότητα του παραλόγου και την έλξη του αποτρόπαιου. Αξιοποιώντας τη θεατρικότητα της καρναβαλικής παράδοσης και της Commedia dell’ Arte, ο Goya συνθέτει ένα καινοφανές σύμπαν στο οποίο κυριαρχεί η αμφισημία και η υβριδικότητα, η διαρκής αιώρηση ανάμεσα στο οικείο και το ανοίκειο, αίσθηση που οφείλεται στην αριστοτεχνική συναρμογή δημοφιλών, καθημερινών θεμάτων με παράταιρες, απειλητικές, αποκρουστικές ή και δυσερμήνευτες μορφές οι οποίες παραδόξως μας έλκουν αντί να μας απωθούν, ίσως διότι σ’ αυτές αναγνωρίζουμε διαισθητικά κάτι βαθιά δικό μας. (περισσότερα…)

Ο Θόδωρος Σωτηρόπουλος δημοσίευσε στο Τεύχος 161 (Φεβρουάριος 2025) του περιοδικού Book Journal ένα άρθρο με τίτλο “Η μέθοδος Σημίτη”

Τον Φεβρουάριο του 1997 ο Πρέσβης μου στη Βόννη, όπου υπηρετούσα ως Σύμβουλος, με κάλεσε στο Γραφείο του και με ρώτησε εάν γνωρίζω τον Πρωθυπουργό.Του είπα όχι, αλλά εκείνος απάντησε πως πρέπει να πετάξω στην Ελλάδα για συνέντευξη με τον Σημίτη. Αργότερα έμαθα πως το όνομά μου ήταν σ’ ένα μικρό κατάλογο, που του είχε δοθεί. Η πρώτη συνάντηση δεν κράτησε ούτε δέκα λεπτά. Με συνόδευσε ο τότε ΥΠΕΞ Πάγκαλος, που έσπευσε να πει πως ξέρω γερμανικά και διάφορα καλά λόγια. Η συζήτηση ήταν μάλλον τυπική. Στο τέλος ο Σημίτης μου είπε να τον δω ξανά αύριο, μόνος μου. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια από την πρώτη επίσκεψή μου στου Μαξίμου: όλες οι πόρτες ήσαν κλειστές, δεν είδα άνθρωπο στους διαδρόμους,δεν περιμέναμε ούτε λεπτό να μας δεχθεί. Η δεύτερη συνάντησή μας κράτησε σχεδόν μία ώρα και ήταν ουσιαστική, αφού διατρέξαμε όλα τα σημαντικά ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Προς το τέλος του είπα πως είχα υπηρετήσει και στο Διπλ.Γραφείο του Γ.Ράλλη ως ΥΠΕΞ (όταν στα Γραφεία αυτά εργάζονταν δύο όλοι κι’όλοι υπάλληλοι).Έκανε μία χειρονομία που υποδήλωνε το άσχετο της πληροφορίας με τη συζήτηση μας. Ανέφερε πως θα ερχόταν τον Απρίλιο στη Γερμανία και θα μου ανακοίνωνε την απόφαση του. Όντως στη Βόννη μου απάντησε θετικά.Θα αναλάμβανα ως διευθυντής του Διπλ. Γραφείου τον Οκτώβριο του 1997.Έτσι πήρα και το πρώτο μάθημα επιλογής συνεργατών και, κυρίως, προγραμματισμού. (περισσότερα…)

Στον Romuald Karmakar απονεμήθηκε το βραβείο για το καλύτερο ντοκυμαντέρ του 2024 που έκανε πρεμιέρα στην Berlinale 2024 και βαρβεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2025.

Während der Berlinale 2025 verlieh der Verband der deutschen Filmkritik (VdFk) in zwölf Kategorien ihre Preise für das Jahr 2024. In der Kategorie BESTER DOKUMENTARFILM wurde DER UNSICHTBARE ZOO von Romuald Karmakar ausgezeichnet, der 2024 bei der Berlinale im Forum seine Uraufführung hatte. Die Preisverleihung fand am Sonntag, dem 16. Februar 2025, in der Akademie der Künste in Berlin statt.

Η ταινία περιγράφει την ζωή στον Ζωολογικό Κήπο της Ζυρίχης, έναν από τους κορυφαίους ζωολογικούς κήπους της Ευρώπης εστιάζοντας στα ζώα, τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες διερευνώντας την σχέση μεταξύ των “εγκλωβισμένων” πλασμάτων και του κοινού.

https://www.romuald-karmakar.de/film/der-unsichtbare-zoo

https://www.romuald-karmakar.de/news/preis-der-deutschen-filmkritik-2024-der-unsichtbare-zoo-the-invisible-zoo

Ο γνωστός πιανίστας Δημήτρης Γιάκας συνοδεύει στο πιάνο μια σειρά 2 συναντήσεων με θέμα τον διάλογο ποίησης και μουσικής στην Ελλάδα από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα, στην οποία συμμετέχουν νεότεροι, αλλά και παλαιότεροι λυρικοί τραγουδιστές. Καλλιτεχνική επιμέλεια από τη μεσόφωνο Ειρήνη Καράγιαννη.

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2025, 20.00

Τετάρτη 9 Απριλίου 2025, 20.00

ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ

Ακαδημίας 59, Ομόνοια Αθήνα, 210 881 7072 9:00 – 21:00, Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 8 €

https://www.ticketplus.gr/event/otan-i-poiisi-milaei-sti-mousiki/

Η Γερμανική Σχολή της Αραχώβης αποτελούσε πρώτη επιλογή για πολλές οικογένειες, που ήθελαν τα παιδιά τους να πάνε σε ένα καλό σχολείο. Ήταν επόμενο λοιπόν, εκείνα τα χρόνια τα προπολεμικά, πολλοί να στείλουν τα παιδιά τους και στην συνέχεια να ξεσπάσει ο Πόλεμος και πολλές οικογένειες να βρεθούν μπροστά στο δίλημμα να αφήσουν τα παιδιά τους εκεί ή να τα πάρουν.

Ανάμεσα στις οικογένειες αυτές ήταν και κάποιες οι οποίες είχαν στις τάξεις τους διακεκριμένους επιστήμονες, οι οποίοι διετέλεσαν και υπουργοί και εδώ θα ζητήσουμε και την βοήθεια όσων γνωρίζουν πρόσωπα εκείνης της εποχής να συνεισφέρουν με πληροφορίες.

Θα ξεκινήσουμε με την Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κοριζή (Ιανουάριος-Απρίλιος 1941), ο οποίος από τα τέσσερα παιδιά του είχε στείλει τις δύο κόρες του στην Γερμανική, την Ελένη (Λένα, «Κυρία επί των Τιμών» της βασίλισσας Φρειδερίκης) και την Ειρήνη (Ρένα, σύζυγο του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη).

Θα δούμε στην Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη, η οποία ήταν η τρίτη και τελευταία κυβέρνηση της περιόδου της Γερμανικής κατοχής της Ελλάδας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έμεινε στην εξουσία από τον Απρίλιο 1943 έως Οκτώβριο 1944, ποιοί υπουργοί είχαν ήδη τα παιδιά τους στην Αραχώβης. Να προσθέσουμε εδώ ότι την ίδια περίοδο η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας βρισκόταν στην Αίγυπτο.

Έχουμε λοιπόν:

«Επί των Θρησκευμάτων και Εθνικής παιδείας υπουργός»: Νικόλαος Λούβαρις – Ο Αλφρέδος Λούβαρις ήταν μαθητής πολύ πριν φθάσει ο Πόλεμος στην Ελλαδα.

«Επί των Εσωτερικών υφυπουργός» : Δημήτριος Μπακογιάννης, (από 21 Ιουλίου 1944) – Η Ρένα Μπακογιάννη ήταν μαθήτρια του 8-ταξίου.

Επίσης:

“Σύμβουλος Επικρατείας”: Αντώνιος Ραγκούσης – Χαρίκλεια και Μαρία-Μαγδαληνή Ραγκούση

Ο μαέστρος Νίκος Αθηναίος συμμετέχει ως κύριο πρόσωπο σε ένα διμερές αφιέρωμα που οργανώνει το Ωδείο Αθηνών προς τιμήν του, στις 12 και 14 Μαρτίου.

Στο πρώτο μέρος (12/3, στην Αίθουσα Άρης Γαρουφαλής) θα υπάρξουν διάφορες ομιλίες και στην συνέχεια θα ακολουθήσει μία μικρή συναυλία με έργα του.

Στο δεύτερο μέρος, που θα ακολουθήσει στις 14/3 και θα γίνει στο Αμφιθέατρο Ι. Δεσποτόπουλος, ο Νίκος Αθηναίος θα διευθύνει σε μία συναυλία με την Εθνική Συμφωνική της ΕΡΤ το έργο του “Ιθάκη” και την 8η Συμφωνία του Schubert.

Συγκεκριμένα:

Τετάρτη 12.3.2025 – Αφιέρωμα στον Νίκο Αθηναίο (Ι)

ώρα 18.oo – Ημερίδα, Αίθουσα Άρης Γαρουφαλής, Είσοδος Ελεύθερη , συζητούν οι: Νίκος Τσούχλος, Γιάννης Βακαρέλης, Σίμος Παπάνας, συντονισμός: Στέλλα Κουρμπανά

ώρα 20.οο –  Συναυλία Μουσικής Δωματίου με έργα του Νίκου Αθηναίου

https://www.athensconservatoire.gr/2025/02/imerida-synavlia-afieroma-ston-niko-athinaio-i-12-3-2025/

Παρασκευή 14.3.2025 – Αφιέρωμα στον Νίκο Αθηναίο (ΙΙ)

ώρα 20:30 – Αμφιθέατρο Ιωάννης Δεσποτόπουλος, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ παρουσιάζει έργα Νίκου Αθηναίου και Franz Schubert

https://www.athensconservatoire.gr/2025/02/afieroma-ston-niko-athinaio-ii-synavlia-me-tin-ethniki-symfoniki-orchistra-ert-14-3-2025/

Πολλοί απόφοιτοι είτε από τον χώρο του Τύπου, είτε από τον χώρο της Πολιτικής είτε της Τέχνης αρθρογραφούν ανά τακτά διαστήματα σε εφημερίδες, σε ιστοσελίδες, με συνεντεύξεις στην Τηλεόραση κλπ.

Συγκετρώσαμε όλες και όλους με τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις, όπου κατά κύριο λόγο έχουμε την εμφάνιση των αναρτήσεών τους και τις παρουσιάζουμε ανά ιδιότητα:

Δημοσιογράφοι:

Άγγελος Κωβαίος: www.protagon.gr/author/aggelos-kovaios

Άγγελος Κωβαίος: www.reporter.gr

Ξένια Κουναλάκη: www.kathimerini.gr/author/xenia-koynalaki/

Πάνος Λουκάκος:  www.protothema.gr/blogs/panos-loukakos/

Πάνος Λουκάκος:  www.athensvoice.gr/contributors/1852/panos-loykakos/

Χάρης Ιωάννου: www.thetoc.gr/author/xaris-iwannou/

Ronald Meinardus: www.eliamep.gr/human_resources/ronald-meinardus/

Silke Weattach: https://www.bruegel.org/people/silke-wettach

Silke Wettach: www.wiwo.de/autoren/silke-wettach/4625438.html

Silke Wettach: https://www.politico.eu/author/silke-wettach/

Γιάννης Παπαδημητρίου: www.deutschwelle.com

Στέφανος Γεωργακόπουλος: www.deutschewelle.com

Γιώργος Πασσάς: www.deutschewelle.com

Παύλος Αγιαννίδης: www.protagon.gr/author/pavlos-agianidis

Νίκος Α. Δοντάς:  www.kathimerini.gr/author/nikos-a-dontas/

Γιώργος Ευγενίδης:  www.protothema.gr/article-author-page/giorgos-eugenidis/

Πέτρος Πιτσίνης: www.ieidiseis.gr/author/petros-pitsinis/

Σωτήρης Κωσταβάρας:  https://www.sportal.gr/author/sotiris-kostavaras-2022112113322759822

Στην Τηλεόραση και το ραδιόφωνο:

Έλενα Χατζηιωάννου:  athina984.gr/tag/elena-chatziioannoy/

Έλενα Παπαβασιλείου: www.youtube.com/playlist?list=PLFvgelOyziNnToi-iwn-bEm33LPAppRhq

Χάρης Ιωάννου:  athina984.gr/tag/charis-ioannoy/

Πάνος Πολυζωίδης:  athina984.gr/tag/panos-polyzo-dis/

Πολιτική:

Ντόρα Μπακογιάννη: www.dorabak.gr/

Τάσος Γιαννίτσης: www.kathimerini.gr/tag/tasos-giannitsis/

Παναγιώτης Πικραμμένος: www.kathimerini.gr/tag/panagiotis-pikrammenos/

Γιάννης Βαληνάκης:  valinakis.gr/category/nea-dimosieysi/

Γιάννης Θεολογίτης: www.imte.gr/reports.htm

Νίκος Ψαρρός:  booksjournal.gr/gnomes/author/8734-nikospsarros

Ειρήνη Σωτηροπούλου: booksjournal.gr/gnomes/author/23470-eirhnhswthropoyloy

Ειρήνη Σωτηροπούλου: https://insidestory.gr/author/irinisotiropoulou

Mittwoch 12. März 2025, 18:00

Samos at the Crossroads:

An Integrated Ceramic Approach to a Prehistoric Islandscape and its Shifting Interaction Networks

Veranstaltungsort: Vortragssaal im 2. Stock

https://www.dainst.org/veranstaltungen/hauskolloquium-hybrid-sergios-menelaou/249

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, σύζυγος της Σοφίας Μεσκούρη (απόφ.΄67) εξέδωσε το  παιδικό-εφηβικό βιβλίο “Το φανταστικό ταξίδι του Όσκαρ στον ουρανό” σε εικονογράφηση Αλίκης Αρναούτη. Το βιβλίο κυκλοφόρησε και στα γερμανικά, σε μετάφραση του αδελφού της Σοφίας, και επίσης αποφοίτου, Κώστα Μεσκούρη (΄64).

Ο Όσκαρ αγαπάει πολύ να θαυμάζει τον νυχτερινό ουρανό με τα αμέτρητα αστέρια, που σχηματίζουν διάφορα παράξενα σχήματα, τους αστερισμούς. Ο πατέρας του, συχνά του διηγείται τις ιστορίες που είχαν πλάσει οι αρχαίοι Έλληνες για τους αστερισμούς, που τους φαντάζονταν σαν ζωντανά μυθικά πλάσματα. Όμως ο φίλος μας δεν μπορούσε να διακρίνει τέτοια πλάσματα στον ουρανό, έτσι ξεκινάει να πάει κοντά στους αστερισμούς, να τους γνωρίσει και να μιλήσει μαζί τους, αν ήταν πραγματικά ζωντανοί. (Τέτοια ταξίδια βέβαια, γίνονται μόνο στα όνειρα, τα παιδιά όμως μπορούν τα όνειρά τους να τα κάνουν πραγματικότητα). Συντροφιά με έναν παράτολμο συγγραφέα – ιππότη, το Cyrano de Bergerac, παλιό ταξιδευτή του ουρανού, θα επιδιορθώσουν ένα παμπάλαιο διαστημόπλοιο και θα βάλουν πλώρη για τον Πολικό Αστέρα.

Για ηλικία 8 – 18 ετών. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. (περισσότερα…)

Πέντε είναι τα συμπεράσματα από την προχθεσινή αναμέτρηση στη Γερμανία. Δημιουργούν ελπίδες, αλλά και προβληματίζουν. Ο σχηματισμός του μεγάλου συνασπισμού (GroKo) δεν θα είναι ανέφελος και η AfD θα καραδοκεί στη γωνία. Η χώρα παραμένει διχασμένη, γεωγραφικά, δημογραφικά και κοινωνικά. Ουδείς είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την εμφάνιση του κόμματός του, αλλά η αυτοκριτική σπανίζει. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το κόμμα της Αριστεράς, Die Linke.

Οι δυσκολίες του GroKo

Ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD) δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά μέσα στον χρονικό ορίζοντα που έθεσε ο νικητής των εκλογών, Φρίντριχ Μερτς, έως το Πάσχα. Στο SPD αναλαμβάνει μεν η δεξιά πτέρυγα των «ρεαλιστών» την ηγεσία (ο επικεφαλής Λαρς Κλινγκμπάιλ και o υπουργός Αμυνας Μπόρις Πιστόριους), αλλά η βάση είναι δυσαρεστημένη. Θεωρεί ότι η συμμετοχή στην εξουσία και οι συναπτοί συμβιβασμοί οδήγησαν το κόμμα στο χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του. Δεν αποκλείεται μάλιστα το κόμμα να κληθεί να εγκρίνει την προγραμματική συμφωνία, κι εκεί όλα είναι ανοιχτά. Τα δύο κόμματα δεν συμφωνούν στο μεταναστευτικό, η αύξηση των αμυντικών δαπανών είναι κοινός τόπος για αμφότερα τα κόμματα, που διαφέρουν όμως στον τρόπο χρηματοδότησής τους. Στο τραπέζι βρίσκονται οι περικοπές δημοσίων δαπανών και η χαλάρωση του συνταγματικά κατοχυρωμένου φρένου χρέους που χρειάζεται πλειοψηφία δύο τρίτων στη Βουλή. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο νικητής των εκλογών εξετάζει το ενδεχόμενο να περάσει τη μεταρρύθμιση στην τρέχουσα Βουλή και όχι στη νέα που θα προκύψει από τις προχθεσινές εκλογές. Παράλληλα, ο Μερτς φέρεται ότι υποχρέωσε τον Σολτς να μη λαμβάνει αποφάσεις στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ή άλλες υπουργικές αποφάσεις χωρίς να τον ενημερώνει προηγουμένως.

(περισσότερα…)

Όλα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις. Αυτό όμως που τα συνδέει είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού.

Συνδέονται, βεβαίως, με αστρονομικά φαινόμενα, και ειδικά τον ήλιο και τη σελήνη ή τον συνδυασμό των κινήσεών τους (αστρονομικό έτος), αλλά η Πρωτοχρονιά είναι μια επαναλαμβανόμενη «εφεύρεση», μέχρι να επιβληθεί η 1η Ιανουαρίου.

Η ημερολογιακή αρχή της χρονιάς ήταν διαφορετική πολλές φορές σε διάφορες εποχές.

Διέφερε ακόμη και μέσα σε ίδιες εποχές από διάφορες εθνικές ή άλλες ομάδες. Ο κυρίαρχος σήμερα τρόπος μέτρησης του πολιτικού και εκκλησιαστικού χρόνου, που εισηγήθηκε ο μοναχός Διονύσιος ο Μικρός (6ος αιώνας), ήταν η ωριμότερη έως τότε σκέψη.

Δείτε το άρθρο που ανάρτησε το enikos.gr από δημοσίευμα του www.24grammata.com… 

Αποτελεί η σαρωτική νίκη της γερμανικής Αριστεράς ένδειξη μιας αριστερής ριζοσπαστικοποίησης των νέων ψηφοφόρων στη Γερμανία;

Στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2021, το κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία (die Linke) έλαβε ποσοστό 8% στους νέους ψηφοφόρους, ενώ ώς πρόσφατα ήταν αμφίβολο αν θα ξεπερνούσε το όριο του 5% για να μπει φέτος στη Γερμανική Βουλή. Τον Ιανουάριο κινούνταν ακόμα στο 3-4% στις δημοσκοπήσεις. Μετά, στα μέσα Φεβρουαρίου, μάθαμε πως σημείωσε ρεκόρ στον αριθμό μελών του κόμματος, με 81.200 μέλη, τα περισσότερα που απέκτησε ποτέ ξεκινώντας από την ίδρυση του κόμματος το 2007. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής θριάμβευσε τόσο συνολικά, με το απίστευτο ποσοστό 8,8%, όσο και στους νέους (18-24), όπου φαίνεται πως είναι πρώτο κόμμα με ποσοστό 24%. Δεύτερο κόμμα στους νέους είναι η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με 21%, ενώ τις μεγαλύτερες απώλειες σε αυτή την ηλικιακή ομάδα σημείωσαν οι Πράσινοι, οι οποίοι το 2021 είχαν 23% και την Κυριακή καταβαραθρώθηκαν στο 10%, πέφτοντας χαμηλότερα ακόμα και από τους Χριστιανοδημοκράτες (13%) και τους Σοσιαλδημοκράτες (12%), κόμματα που συνήθως προσελκύουν ψηφοφόρους μεγαλύτερων ηλικιών. (περισσότερα…)

Εισαγωγή και Γενική Επιμέλεια: Ρένος Ηρ. Αποστολίδης

Τις πρώτες 150 μέρες του ’80 πάλευα με την εισαγωγή αυτή στον κόσμο και το έργο του φίλου μου του Φαίδρου – και να πη κανείς πως δεν τον ήξερα; Ή πως δεν τον εκτιμούσα, και δεν τον αγαπούσα, όσο λίγους; Ή πως δε συμφωνώ σε τόσα και τόσα μαζί του [έστω κι αν όχι σ’ όλα (τα κριτικά του ιδίως)], και δεν τον έχω επηρεάσει, ή και μ’ επηρέασε, μια εικοσπενταετία (και τόσο κρίσιμη) πούμασταν φίλοι, ώσπου πέθανε (16-6-75), μόνο 50 χρονώ, παρά κάτι μέρες (γεννήθηκε: 28-6-25) – και δε μ’ άρεσε τίποτ’ απ’ ότι άρχιζα να γράφω, κι όλο έπιανα κάτι άλλο, αλλιώτικο – μ’ άλλο ύφος, απ’ άλλη πλευρά, μ’ άλλο πρίσμα, σ’ άλλο ρυθμό, μ’ άλλη διάθεση – και τίποτα, μορέ τίποτα δε μ’ άρεσε, δε μου πήγαινε όπως τόθελα για το Φαίδρο, για το με τόσες ακριβές ποιότητες έργο του, λόγο του, ποίησή του (που πάντα χαιρόμουν) – τίποτα! […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

https://www.politeianet.gr/books/9789608743175-mparlas-faidros-ta-nea-ellinika-mparlas-apanta-chartodeti-ekdosi-240731

Στην ιστοσελίδα “Ποιητική Αλήθεια” υπάρχουν πολλές αναφορές στο ποιητικό του έργο:

poihtikhalitheia.wordpress

Οι “ΣΕΛΙΔΕΣ” κυκλοφόρησαν το 1965 και ήταν πρωτοβουλία της τάξης 1966-67, όταν τα παιδιά ήταν ακόμη στην Β’ Λυκείου. Το πρώτο τεύχος εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1965, το 2ο τον Απρίλιο του 1966, το 3ο τον Ιούλιο του 1966 και το 4ο τον Δεκέμβριο του 1966, όταν πιάη τάξη έφτασε στην Γ΄ Λυκείου.

Η Τένια Παπαδάκη “φύλαξε” τα τρία από τα 4 τεύχη και η Μαίρη Καλαμιώτου – Φιμερέλη το 1ο.

Τα ονόματα που βλέπουμε ανάμεσα στις σελίδες είναι αυτά των: Θεόδωρου Σωτηρόπουλου, Γιάννη Ιατρού, Άγγελου Παναγάκη, Ιωάννας Παπαλεξοπούλου, Πάνου Λουκάκου, Τένιας Παπαδάκη, Κώστα Ανδριόπουλου, Λύντιας Βελισσαρίου, Ευθύμη Δημητρίου, Ράνιας Γεωργίου, Θέμι Δημίδη, Δημήτρη Δαφίνη, Σταμάτη Εγγλεζάκη, Μαίρης Ζαμπέλη, Γιάννη Καπαγιαννίδη, Γιάννας Κουτρολίκου, Γιώργου Κυριακόπούλου, Δημήτρη Κόστιτς, Σταύρου Νικολαΐδη, Μαλάμως Μπρούζου, Αλεξάνδρας Νομίδου, Ηρακλή Οικονόμου, Θανάση Παπαγεωργίου, Χρήστου Σπηλιόπουλου, Αντώνη Φραγκάτου, Χριστίνας Χριστοπούλου, Στέλλας Πρόφη.

(*) στο τεύχος που έχουμε στα χέρια μας εμφανίζεται τυπωμένη δύο φορές η 5η στην σειρά σελίδα, που ξεκινά με “Απο.. …Για” και θεωρώντας ότι προκειται περί λάθους αφαιρέσαμε την επανάληψη. Επίσης πίσω από το εξώφυλλο η σελίδα είνα λευκή, οπότε την παραλείψαμε και αυτήν.

Μαρία-Ελισάβετ (Λίζα) Σκουζέ (43*) (1925-199?)

«Ο Μουνής» ένα έργο για τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής επαρχίας με την αλληγορική, διεισδυτική ματιά της Λ. Κιτσοπούλου ανεβαίνει από 1η Μαρτίου κάθε Σάββατο και Κυριακή στο OLVIO, σε σκηνοθεσία Νατάσας Παπαμιχαήλ. Παραστάσεις μέχρι 13 Απριλίου.

Θέατρο OLVIO, Ιεράς Οδού 67 & Φαλαισίας 7 – Αθήνα

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/o-mounis-tis-lenas-kitsopoulou/

Μία σειρά από σκίτσα και ζωγραφιές με στρατιώτες από το τετράδιο του Γκέοργκ Άντον Νίτσε, που γεννήθηκε το 1925 στο Reinbeck κοντά στο Αμβούργο.

Ο πατέρας του, Eugen Nitsche, υψηλόβαθμο στέλεχος της Lufthansa, αλλά και μανιώδης φωτογράφος, μετακόμισε το 1931 στο Βερολίνο και στην συνέχεια, το 1937 στην Αθήνα, όπου ο 12χρονος Γκέοργκ Άντον φοίτησε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών έως την αποφοίτησή του το 1944. Προηγουμένως όμως και όσο διάστημα κατοικούσε η οικογένεια στο Βερολίνο, ο πατέρας του δεν του επέτρεψε να ενταχθεί στην Νεολαία του Χίτλερ (Hitler-Jugend).

Όταν επρόκειτο να ξεσπάσει ο Πόλεμος οι Γερμανοί έλαβαν διαταγή να επιστρέψουν στην Γερμανία, όμως ο πατέρας του κρύφτηκε με την βοήθεια της οικογένειας Αλιφραγκή, που διαχειριζόταν ρυμουλκά στην Διώρυγα του Σουέζ και σαν αποτέλεσμα της απείθειάς του, απολύθηκε αμέσως από την Lufthansa και η οικογένεια άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικα προβλήματα και η μόνη μικρή πηγή εσόδων του ήταν η παράδοση μαθημάτων γερμανικών. (περισσότερα…)

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1946.

Ο Τίτσιαν Παπαχρήστου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1944. Πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην 1η 8ταξίου (5η Δημοτικού) και παραμένει έως το έτος 1942-43 στην 5η 8ταξίου (Γ’ Γυμνασίου).

Αμέσως μετά πήγε στις ΗΠΑ και πήρε το πτυχίο του αλλά κι το Master of Fine Arts στην Αρχιτεκτονική από το Princeton University. Νυμφεύθηκε την Judith, που μόλις είχε αποφοιτήσει από το Barnard College και ο Τίτσιαν εξασφάλισε, μετά από την αποστολή βιογραφικού του, μία θέση στο γραφείο του αρχιτέκτονα James Hunter στην πόλη Μπόλνερ (Boulder) του Colorado.

Το ζεύγος μετακόμισε λοιπόν το 1954 προς δυσμάς με ένα λεωφορείο της εταιρείας Greyhound. Έως το 1956 άνοιξε το δικό του γραφείο. Ένα χρόνο μετά ο Charles Haertling προσλήφθηκε στο γραφείο του, που είχε έδρα στην 1245 Pearl Street.

Από το 1958 έως το 1962 δίδαξε σχέδιο στο University of Colorado και βοήθησε τον αρχιτέκτονα I.M. Pei (γνωστό και για την γυάλινη πυραμίδα του στο Μουσείο του Λούβρου) στην έρευνά του για το National Center for Atmospheric Research, αλλά και τον σχεδιασμό του.

Ο I.M. Pei τον συνέστησε στον Marcel Breuer (γνωστός και για τον σχεδιασμό της περίφημης Wassily chair) και έτσι το 1965 προσλήφθηκε στο γραφείο του και το 1974 έγινε συνέταιρός του, ενώ το 1970 έγραψε μαζί με τον Breuer το βιβλίο “Marcel Breuer: New Buildings and Projects, 1921-69”.

Το 1976 ο Breuer εγκατέλειψε την ενεργό δράση και πέντε χρόνια μετά απεβίωσε. Στον Τίτσιαν, που ήταν συνέταιρος των Marcel Breuer Associates, δόθηκε το γραφείο του Breuer, το οποίο και παρέμεινε στο σπίτι της οικογένειας Παπαχρήστου στο Sheffield, Massachusetts, και σύμφωνα με την Judith Papachristou, σύζυγο του Τίτσιαν χρησιμοποιήθηκε από τον Τίτσιαν για να συγγράψει τα απομνημονεύματά του.

Το  2019 η σύζυγός του Judith Papachristou επικοινώνησε με το Syracuse University μέσω του αρχιτέκτονα Bruce Fowle, απόφοτο του ’60 της αρχιτεκτονικής Σχολής και πρώην μέλος του Συμβουλίου της Σχολής και δώρησε το γραφείο, δηλώνοντας “If Tician were alive today, he would agree that Breuer’s desk belongs at Syracuse University.”

(απόσπασμα από το άρθρο Syracuse Architecture Receives Gift of Vintage Marcel Breuer Desk)

Ο Τίτσιαν Παπαχρήστου απεβίωσε στις 18 Ιουνίου 2018

	Το βιβλίο της Judith Papachristou συζύγου του Tician που εκδόθηκε τον Μάρτιο 2013, πέντε χρόνια πριν απο τον θάνατο του Tician: In nineteen twenties Berlin, Lotte falls in love with Niko, an exotic Greek architect and follows him to his native country. Tician, their adored only child, is born there. The family soon includes Papous, the boy’s grandfather and companion, Rosa the black maid, and Kaiti, who introduces Tician to the ways of carnal love. An idyllic childhood ends when Germans occupy Greece. There are cadavers in the street and Nazi teachers in school. The bitter civil war that follows forces the family to flee through combat lines to safety. Three decades of Europe’s most explosive time form the background of this memoir. Events range from the 1936 Berlin Olympics and the famous Greek “Oxhi” of 1940, to the horrors of Auschwitz. History becomes personal when the author sees Hitler in Berlin and cheers Churchill in Athens. Περισσότερα…
	Marcel Breuer, New Buildings and Projects, 1921-69 Papachristou, Tician; Breuer, Marcel ISBN 10: 0500340412 / ISBN 13: 9780500340417Published by Thames & Hudson Ltd, London, 1970 Marcel Breuer. Neue Bauten und Projekte. (A. d. Amerik. übers. v. E. Rockwell). PAPACHRISTOU, Tician: Published by Stuttgart Verlag Gerd Hatje, 1970 MARCEL BREUER: PROJETS ET REALISATIONS RECENTES Breuer, Marcel; with Papachristou, Tician; and Flitz, Janine, trans Published by Editions Vincent, Freal & Cie, Paris, 1970

Περισσότερα για τα έργα του Τίτσιαν Παπαχρήστου…