Η Αλίκη Ζάννου, όπως και η δίδυμη αδελφή της Μιράντα, γεννήθηκαν στις 19 Ιουνίου 1928 με την Μιράντα να προηγείται κατά τρία λεπτά. Και τα δύο κορίτσια πρωτοεμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην Α’  Γυμνασίου και συνεχίζουν me tn  έως την αποφοίτησή τους το 1943. Όπως αναφέρει η Μιράντα Ζάννου στο βιβλίο της “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, “… μας άλλαξαν σχολείο το 1943 έχοντας ήδη φοιτήσει πέντε χρόνια στην Γερμανική και μας έμεναν άλλα τρία για να το τελειώσουμε, …έτσι συνεχίσαμε την 6η, 7η και 8η τάξη του 8ταξίου στο Αρσάκειο του Ψυχικού…”. Προφανώς αυτό, που καταγράφεται στα Μαθητολόγια ως Α’ Γυμνασίου είναι η 1η του 8ταξίου, δηλαδή η 5η Δημοτικού. Άρα τα δύο κορίτσια αν συνέχιζαν θα αποφοιτούσαν το 1946.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες στο βιβλίο της Μιράντας, “η Αλίκη δεν αισθανόταν αποστροφή όταν έβλεπε τραυματισμένους μαθητές και ούτε το αίμα της προκαλούσε απέχθεια και έτρεχε να τους βοηθήσει”.

Το 1947 κληρώθηκε να να λάβει μέρος σε μία διεθνή κατασκήνωση στην Pennsylvania των ΗΠΑ και από εκεί “βρέθηκε” φοιτήτρια στο περίφημο “Vassar College”, από όπου πήρε πτυχίο στην Βιολογία-Ζωολογία, και το καλοκαίρι του 1950 η Διεύθυνση του Vassar της εξασφάλισε υποτροφία στην Ιατρική Σχολή του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυττού, όμως λόγω του Πολέμου της Κορέας το πανεπιστήμιο αναγκάστηκε να κλείσει προσωρινά. (περισσότερα…)

Ο Νίκος Παπαϊωάννου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1963 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου πήρε το πτυχίο του το 1970. Το 1979 πήρε την ειδικότητα του στην Ορθοπαιδική Χειρουργική και Τραυματολογία από την Α΄ Πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική Κλινική στο Νοσοκομείο ΚΑΤ και το 1981 έκανε διετή μετεκπαίδευση στην Ορθοπαιδική Κλινική του Πανεπιστημίου του Δυτικού Βερολίνου και στο Νοσοκομείο ENDOKLINIK του Αμβούργου. Το 1983 ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ως ειδικευμένος Ορθοπαιδικός, υπηρέτησε στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο ως Επιμελητής Α΄ έως το 1989. Από το 1989 μέχρι το 2006 ανήκε στο ΔΕΠ της Ορθοπαιδικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών , ενώ από το 2006 στο ΔΕΠ του Εργαστηρίου Ερευνας Μυοσκελετικών Παθήσεων, του οποίου την διεύθυνση ανέλαβε από τον Ιούλιο του 2008.

Είναι μέλος σε 9 επιστημονικές Εταιρείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέλος Εκδοτικής Επιτροπής σε 3 επιστημονικά περιοδικά, Πρόεδρος (2009) του τμήματος Ορθοπαιδικής Ερευνας της ΕΕΧΟΤ και Πρόεδρος (2008-2010) της Ελληνικής Εταιρείας Βιοϋλικών.

Ο Ρένος – Παναγιώτης Ρώτας γεννήθηκε στις 28.3.1922 στη Γερμανία, όπου ζούσαν οι γονείς του και ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά του ποιητή και λογοτέχνη Βασίλη Ρώτα. Πήγε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε το 1940. Στα 17 του χρόνια αντιμετώπισε το δίλημμα των σπουδών. Οι θείες του, αδελφές του πατέρα του, από τότε που ήταν μωρό έλεγαν: “ο Ρένος μας θα γίνει γιατρός σαν τον παππού του”. Ο Ρένος έλεγε πάντα: «ο πατέρας μου μ’ έστειλε να συζητήσω το πρόβλημα με τον φίλο του, διακεκριμένο γιατρό της εποχής, Νικόλαο Σμπαρούνη. Ο Σμπαρούνης μου ‘πε: “κοίτα να δεις, όλες οι επιστήμες είναι ένα σύνολο ειδικών γνώσεων. Η ιατρική έχει και αυτή τις πολύ σημαντικές γνώσεις της, ωστόσο προϋποθέτει και κάτι άλλο: την ανθρωπιά του γιατρού, που πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται για την ατομική ιδιαιτερότητα, για το γεγονός ότι κανένα ανθρώπινο άτομο επί της γης δεν είναι ακριβές αντίγραφο ενός άλλου. Η ανίχνευση αυτής της ιδιαιτερότητας είναι καθοριστική για αποτελεσματική θεραπεία της ατομικής αρρώστιας και ο γιατρός δεν έχει το δικαίωμα να κουραστεί και να παρατήσει τα πράγματα στη μέση”. Έφυγα χοροπηδώντας από το διαμέρισμα του εκλεκτού φίλου του πατέρα μου και ακολούθησα το δρόμο του γιατρού. Δούλεψα κοντά 70 χρόνια ως γενικός γιατρός και παθολόγος. Θεωρούσα δουλειά μου όχι να κρίνω τους α-σθενείς μου, αλλά, όπου μπορώ, να τους βοηθήσω και με τη δική μου δύναμη, να δυναμώσουν».

Ο πατέρας του, εκτός από ποιητής και λογοτέχνης ήταν ενός από τους πνευματικούς στυλοβάτες της Εθνικής Αντίστασης, έτσι ο Ρένος από πολύ νέος ενστερνίστηκε τις αριστερές ιδέες. Σύντομα εντάχθηκε στο ΕΑΜ Νέων και τέλος στην ΕΠΟΝ. Το σπίτι της οικογένειας, στην οδό Αστυδάμαντος 15 στο Παγκράτι, είχε γίνει κέντρο διακίνησης των αντιστασιακών διανοουμένων. Τον Απρίλιο του 1944 βγήκε στο βουνό και μαζί του βγήκαν και τα δυο παιδιά του, ο Ρένος και ο Νικηφόρος, γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο να μείνουν στην Αθήνα. Για ένα διάστημα έμεινε στη Βίνιανη της Ευρυτανίας, ως βοηθός του Πέτρου Κόκκαλη, (γραμματέα) υπουργού της Λαϊκής Παιδείας. Πήρε μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις της οργάνωσης στο λίγο διάστημα που μεσολάβησε από την απελευθέρωση ώς τις αρχές Δεκεμβρίου, καθώς και στη Μάχη της Αθήνας που επακολούθησε και κράτησε ώς το τέλος του 1944. Ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Δήμου τον έχει αξιολογήσει στους τέσσερις σημαντικότερους ανθρώπους που συνάντησε στη ζωή του. Τον χαρακτηρίζει γιατρό ψυχών και σωμάτων, σοφό παλαιάς κοπής, εσωστρεφή, στοχαστικό και ολιγαρκή. Στο ερημητήριο του, στην Παλαιά Κόρινθο, πορευόταν χρόνια χωρίς ηλεκτρικό και σύγχρονες ανέσεις – γεωργός και συλλέκτης των Ομηρικών χρόνων. Πέθανε στο τέλος Ιουνίου του 2012.

Hauskolloquium: Alkestis Papadimitriou (Nafplio) «Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν» […]

27. November 2024 um18:00 Uhr. ART DER VERANSTALTUNG: Hybrid

Μία Μυκηναϊκή Ακρόπολη στον 21ο αιώνα

https://www.dainst.org/veranstaltungen/noslug/191

Winckelmann-Feier. Jahresbericht 2024 der Leitenden Direktorin und Festvortrag: Christian Kunze (Regensburg)

13. Dezember 2024 um18:52 Uhr. ART DER VERANSTALTUNG: Hybrid

Jahresbericht 2024 der Leitenden Direktorin

Festvortrag: Christian Kunze (Regensburg). Forschungen an der Quelle: Deutsche Archäologie in Griechenland 1874–1936

https://www.dainst.org/veranstaltungen/noslug/192

Abteilung Athen Fidiou 1, 10678 Athen, Tel. +30 0210 33 07 400, E-Mail sekretariat.athen@dainst.de, Öffnungszeiten Mo-Fr: 09.00 – 16.00 Uhr

Ο Γιάννης Θεολογίτης μας παρουσιάζει την τελευταία έκθεση “Crisis in the Middle East (2) Updated Edition”, όπου μέσω του IMTe επιχειρεί μια αξιολόγηση των επιπτώσεων και των πιθανών αποτελεσμάτων της συνεχιζόμενης και αυξανόμενης σε ένταση κρίσης στη Μέση Ανατολή,τονίζοντας βεβαίως ότι: “οι θέσεις και οι προβλέψεις του IMTe δεν θέτουν καμία αξίωση ότι τα περιγραφόμενα γεγονότα και οι εξελίξεις θα υλοποιηθούν ή ότι οι εκτιμήσεις μας μπορεί να είναι πιο έγκυρες από άλλες αναλύσεις”.

Δείτε την έκθεση και όλες τις δημοσιεύσεις: https://www.imte.gr/reports.htm

Ο Νίκος Παπατρέχας νοικιάζει διαμέρισμα στο Μαρούσι:

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο που έγραψε η νομικός και ιστορικός Λύντια Βελισσαρίου – Τρίχα: “Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος: Ο εμπνευστής του συνταγματικού κράτους” (εκδόσεις Πατάκη).

Η συγγραφέας Λύντια Βελισσαρίου – Τρίχα σπούδασε νομικά στην Αθήνα και από το 1987 ασχολείται με την έρευνα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Έχει επεξεργασθεί το αρχείο του Χαρίλαου Τρικούπη και καρπός της μακράς της ενασχόλησης είναι τα δύο προηγούμενα βιβλία της: Χαρίλαος Τρικούπης – Ο πολιτικός του «Τις πταίει;» και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και Σπυρίδων – ο άλλος Τρικούπης (1788 – 1873).

Ο τίτλος του βιβλίου αυτού θα μπορούσε κάλλιστα να είναι «Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Ο αδικημένος της Ιστορίας». Ο Μαυροκορδάτος υπήρξε και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι μια προσωπικότητα εξαιρετικά γοητευτική, αλλά και ιδιαίτερα αδικημένη, καθώς θεωρείται ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους πολιτικούς της εποχής του. Ωστόσο σήμερα, διακόσια χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, με την επανεκτίμηση προσώπων και γεγονότων, επιβεβαιώνεται πλέον ότι πρόκειται για μια μοναδική μορφή. Είναι ένας από τους πιο προικισμένους Έλληνες και τους σημαντικότερους πολιτικούς μας, εκσυγχρονιστής, φιλελεύθερος, πολύ μορφωμένος και βαθύτατα συνταγματικός, που ταυτίστηκε όσο κανένας άλλος με τις συνταγματικές εξελίξεις του τόπου.

https://www.patakis.gr/product/682902/patakis-nees-kuklofories-ana-kathgoria-anthropistikes-kai-koinonikes-episthmes/Aleksandros-Maurokordatos-O-empneusths-tou-suntagmatikou-kratous/

Η Greta Huck, μαθήτρια των χρόνων της Αραχώβης, ζήτησε από τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές της να ζωγραφίσουν και να υπογράψουν το λεύκωμά της λίγο πριν κλείσει η Σχολή το 1944.

Η Greta (Margerite) Huck γεννήθηκε στις 6.11.1931 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του Paul Huck και της Δανάης Σώχου, το γένος Μαλακατέ. Φοίτησε για λίγα χρόνια στην Γερμανική και αν η Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944, θα αποφοιτούσε το 1949.

Ανάμεσα στα ονόματα βλέπουμε τον αδελφό της Stefan, μαθητή και αυτός της Γερμανικής και τους γονείς της να συμπληρώνουν τις αφιερώσεις των:

Alba Resch (Αλμπα Ρες), Irene (?), Luise v.Hirst (Λουίζε φον Χιρστ), Olga (Όλγα Τριβιζά ? δεν αναγράφεται επώνυμο), Dina Gheghiou (Κωνστανίνα Γκέγκιου), Mairi (?), Alexandra Londu (Αλεξάνδρα Λόντου), Kostas Katsifos (Κώστας Κατσιφός), P. Kamarineas (Παναγιώτης Καμαρινέας), Konstantin Filias (Κωνστανίνος Φίλιας), Michel Kanakaris (Μιχάλης Κανακάρης), Lore Vasiliou (Λόρε Βασιλείου), Nelly Neukomm (Νέλλυ Νεικόμε, όπως αναγράφεται στα Μαθητολόγια), Antonia Moisisadou (Αντωνία Μωυσιάδου), Stamatia Matsouki (Σταματία Ματσούκη), Xeni Theophilopoulou (Ξένη Θεοφιλοπούλου) και Barbara Ambatiello (Βαρβάρα Αμπατιέλλου).

(σημ.: πολλά από τα ονόματα, όπως και αυτό της Greta Huck. αλλά και του αδελφού της, Stefan, δεν αναφέρονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης, όμως κάποια από αυτά εμφανίζονται σε σημειώσεις άλλων μαθητών, άλλα και ντοκουμέντα, όπως μαθητικές εφημερίδες κλπ.)

(περισσότερα…)

Η Ξένη Σκουζέ γεννήθηκε το 1924. Πατέρας της ήταν ο Πέτρος Σκουζές και μητέρα της η Ματίνα, το γένος Ροϊλού. Εμφανίζεται την χρονιά 1930-31 στην Α’ Δημοτικού (όμως μάλλον πρόκειται περί λάθους σύμφωνα με την κόρη της, Ελίζα Παπαδάκη, η οποία γνωρίζει ότι η Ξένη Σκουζέ πήγε στο Γυμνάσιο στην Γερμανική) και αποφοιτά από την Σχολή την χρονιά 1941-42 από την ΣΤ’ Γυμνασίου.

Παντρεύτηκε το 1948 τον Γιάννη Παπαδάκη, Αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού.

Εργάστηκε στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών της Άννας Ποταμιάνου, η οποία ήταν φίλη της και ακολούθως στον ΟΒΑ (Οργανισμός Βιομηχανικής Ανάπτυξης, μετέπειτα ΕΤΒΑ), από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Έστειλε την κόρη της Ελίζα Παπαδάκη στην Σχολή, η οποία αποφοίτησε από την Μετσόβου το 1967, και η οποία, με τη σειρά της, έστειλε τη δική της κόρη Άννα Παπαδάκη στο Μαρούσι, η οποία αποφοίτησε το 2008.

Απεβίωσε το 1984 σε ηλικία 60 ετών.

Η Ελίζα Παπαδάκη εντόπισε μία φωτογραφία από το προαύλιο της Αραχώβης σημειώνοντας: Η Ξένη άκρη αριστερά, δίπλα της η Νίκη Κεφαλά, κατόπιν Γουλανδρή. Τον καθηγητή δεν τον γνωρίζω. (περισσότερα…)

Στο βιβλίο του J.G.Hansen αναφέρονται στην σελιδα 18 τα ονόματα των 11 παιδιών της πρώτης εκείνης τάξης, με την οποία ξεκίνησε την λειτουργία της η Γερμανική Σχολή στην οδό Σκουφά το 1896, όταν ιδρύθηκε, και που όπως είναι γνωστό, τα πρώτα μαθήματα άρχισαν στις αρχές Ιανουαρίου 1897.

Ανάμεσα στα παιδιά αυτά διαβάζουμε δύο ονόματα, που μάλλον προκειται για δύο αδέλφια: τον Kimon Grundmann (γεννημένος το 1891, 5 ετών το 1896) και την Sophie Grundmann. Για την Sophie δεν βρέθηκαν στοιχεία, για τον Kimon όμως είδαμε ότι εξελίχθηκε σε σημαντικό αρχαιολόγο, συνεργάτη του DAI (Γερμανικό Αραχαιολογικό Ινστιτούτο).

Όπως προκύπτει από την εξαιρετική εργασία της Alexandra Kankeleit, ερευνήτριας του DAI, ο Kimon Grundmann αναφέρεται πρώτη φορά το 1930 ως βοηθός την εποχή που Διεθυντής στο DAI στην Αθήνα ήταν ο Georg Karo και 2ος Διευθυντής ο Walther Wrede (το όνομα του Wrede το έχουμε αναφέρει και στο άρθρο “Τα παιδιά των αρχαιολόγων στα χρόνια της Αραχώβης”) και παραμένει και την περίοδο 1941-44 όταν πλέον Διευθυντής είναι ο Wrede.

Ο Kimon Grundmann (1891-1968) υπήρξε λόγω γέννησης, οικογένειας και σπουδών στενά συνδεδεμένος με την Ελλάδα (ήταν προφανώς από την πλευρά της μητέρας του κατά το ήμισυ Έλληνας και ένας από τους πρώτους μαθητές της Γερμανικής Σχολής

Αθηνών). Το 1928 ξεκίνησε τη συνεργασία του με το ΓΑΙ Αθηνών ως διοικητικός υπάλληλος και ήταν αυτοδίδακτος αρχαιολόγος. Σταδιακά ασχολήθηκε και με αρχαιολογικά ζητήματα, κυρίως με ανασκαφές προϊστορικού ενδιαφέροντος. Επιπλέον τον διέκρινε μεγάλο ταλέντο στο αρχαιολογικό σχέδιο.

Το 1934 έγινε μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, ενώ το 1942 αναδείχθηκε σε επιστημονικό τμηματάρχη του ΓΑΙ Αθηνών και διηύθυνε δικές του ανασκαφές. Μετά τον πόλεμο ήταν ανεπιθύμητος στην Ελλάδα, σύμφωνα με δική του μαρτυρία, γεγονός που του στοίχισε πολύ. Το 1955 του επετράπη ξανά η είσοδος στη χώρα και έγινε βοηθός του Vladimir Milojčić στην ανασκαφή στην Άργισσα Μαγούλα, στη Θεσσαλία.

Review of: Alram-Stern, E. & Dousougli-Zachos, A. (2015). Die deutschen Ausgrabungen 1941 auf der Visviki-Magula/Velestino. Die neolithischen Befunde und Funde

https://www.kankeleit.de/pdfs/dai-athen-2018_1-64-87-mc.pdf

Ο Νίκος Περάκης γεννήθηκε το 1944 στην Αλεξάνδρεια, και ένα χρόνο μετά οι γονείς του επέστρεψαν στην Αθήνα, όπου πήγε σχολείο. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962 και το διάστημα μέχρι το 1966 σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου, ενώ εργάσθηκε σαν σκηνογράφος σε μικρές θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Μετά την στρατιωτική του θητεία στην ΤΕΔ (Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων) το 1966-69 επέστρεψε στην Γερμανία, όπου εργάσθηκε σαν σκηνογράφος, ενδυματολόγος και σχεδιαστής παραγωγής (production designer) και παράλληλα σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός πρώτα στην Γερμανία και αργότερα στην Ελλάδα, όπου γύριζε τις ταινιες του και όπου αποφάσισε να εγκατασταθεί το 2000.

Στις αρχές της δεακετίας του ‘70 θα ξεκινήσει να κάνει τις πρώτες του ταινίες σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός και μέσα στην δεκαετία αυτή θα σκηνοθετήσει το «Bomber und Paganini» (1976), ενώ θα είναι productiondesigner στην ταινία του Volker Schlöndorff «Die Blechtrommel» (The Tin Drum, 1979).

Στην Ελλάδα θα γίνει ευρύτερα γνωστός την επόμενη δεκαετία με το «Άρπα Colla» (1982), το «Λούφα και Παραλλαγή» (1984), που πραγματεύεται την κωμική πλευρά μιας δύσκολης περιόδου, υπό το καθεστώς δικτατορίας, και το γέλιο ως φυσική αντίδραση στην καταπίεση και τη στέρηση της ελευθερίας, και το BIOS και Πολιτεία (1987).

Στην δεκαετία του ’90 ανάμεσα στα άλλα θα σκηνοθετήσει το «Προστάτης Οικογένειας» (1997), αλλά θα εργαστεί και πάλι με τον Σλαίντορφ ως productiondesigner στο «Homo Faber» (The Voyager,1990). Το 2005 θα σκηνοθετήσει το «Σειρήνες στο Αιγαίο» (2005) (η τρίτη του ταινία στην δεκαετία αυτή), αλλά θα άναλάβει και τηλεοπτικές σειρές για την Βαυαρική τηλεόραση και τη ΝΕΤ σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. www.nikosperakis.gr

Ο Τάσος Καβαδέλλας αποφοίτησε από την Σχολή το 1971. Σπούδασε Βιοχημεία και Ιατρική στις ΗΠΑ, όπου κι εργάστηκε.

Επέστρεψε στην Αθήνα το 1986 με ιατρική ειδικότητα Ακτινοδιαγνωστικής.

Νοσοκομείο Παίδων, Νοσοκομείο Ελπίς, Κλινική δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ), ιδιωτική άσκηση.

Έχει δύο παιδιά και τρία εγγόνια. Έχει σαν χόμπι την ορειβασία, την ιστιοπλοΐα και το διάβασμα.

Από το 2010 μοιράζεται με συν-απόφοιτους την αγάπη της φύσης με τα γνωστά Wandertage.

.

Ο Δημήτρης Γιάκας συνοδεύει τη σοπράνο Άννυ Φασσέα και τον βαρύτονο Γιώργο Ιατρού στη συναυλία – αφιέρωμα στο “Bel Canto“ με μουσικά κομμάτια των Rossini, Bellini και Donizetti. Θα ακουστούν γνωστές άριες και ντουέτα από τις όπερες Lucia di Lammermoor, Don Pasquale, Sonnambula, I puritani, Guillaume Tell κ.ά.

Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη, Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, τηλέφωνο 210 3611206

Ημερομηνία/Ώρα: Πέμπτη 07/11/2024, στις 20:30

https://thf.gr/el/events/afieroma-sto-bel-canto-me-erga-bellini-donizetti-rossini-k-a/

Η Ειρήνη Κουτσογιάννη γεννήθηκε το 1918 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1937. Εμφανίζεται στα μαθητολόγια την περίοδο 1926-27 στην Β’  Δημοτικού και παραμένει έως την αποφοίτησή της στην ΣΤ’  Γυμνασίου την χρονιά 1936-37.

Παντρεύτηκε το 1945 τον ιατρό Γιώργο Μερίκα, με τον οποίο ήσαν μαζί ήδη από το 1937 και έστειλε και τα τρία της παιδιά στην Σχολή: τον Μανώλη και την Λένα στην Μετσόβου και τον Γιώργο στο Μαρούσι. Απεβίωσε το 1971.

Ο σύζυγός της, Γιώργος Μερίκας, ήταν διευθυντής της Δ΄ Παθολογικής Κλινικής του Ευαγγελισμού (1960 – 1970). Το 1970 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Β’ Παθολογικής Κλινικής στο “Ιπποκράτειο Νοσοκομείο”, διετέλεσε Πρόεδρος του ΠΑΟ το 1970, και στις 25 Νοεμβρίου 1977 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας το 1988 διετέλεσε πρόεδρος. Στην κυβέρνηση Ζολώτα διετέλεσε Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και απεβίωσε το 1996.

Η κόρη της, Λένα Μερίκα, έστειλε με την σειρά της τους δύο γιούς της, Γιάννη και Στέφανο Θεοδωρακάκο στην Σχολή.

(*) αν δεν είχε φύγει από το σχολείο θα αποφοιτούσε το 1942

Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Ιουνίου 1924 και ήταν γιός εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του, από το Ρέθυμνο, ήταν παθολόγος, διευθυντής στον Ευαγγελισμό και η μητέρα του καταγόταν από παλιά αθηναϊκή οικογένεια. Τις πρώτες και τις γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στη Σχολή Μακρή και στο Βαρβάκειο Λύκειο παρακολουθώντας παράλληλα το Γαλλικό Ινστιτούτο και τη Γερμανική Σχολή. Στη συνέχεια εγγράφεται στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και κάνει εκτός από νομικές και οικονομικές σπουδές.

Ο πόλεμος τον προσανατολίζει προς την πολιτική και κατά τη διάρκεια της Κατοχής παίρνει εναργά μέρος στην Αντίσταση, και αμέσως μετά κατά τον Εμφύλιο οργανώνεται στο ΚΚΕ από το οποίο θα διαγραφεί το 1945. Μετά την διαγραφή του και την συνακόλουθη καταδίκη του σε θάνατο από στρατοδικείο, θα διαφύγει στο Παρίσι (όπου και θα ζήσει μέχρι τον θάνατό του) με το θρυλικό πλοίο «Ματαρόα» και με την αμέριστη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ, έχοντας μαζί του μια ανεπανάληπτη συντροφιά: τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Κώστα Παπαϊωάννου, τη Μιμίκα Κρανάκη, τον Νίκο Σβορώνο, τον Κώστα Κουλεντιανό, κ.ά.

Στη Γαλλία εργάστηκε από το 1950 ώς το 1957 στο Εθνικό Κέντρο Ερευνας, ετοιμάζοντας και τις διατριβές του, τις οποίες υποστήριξε το 1959 και είχαν θέμα: «Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία» και «Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής». Δίδαξε για πολλά χρόνια στη Σορβόννη (1962-1973) αλλά ποτέ δεν έγινε καθηγητής, γιατί πίστευε ότι «το πανεπιστήμιο δεν είναι ο χώρος της ριζικής σκέψης».

Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε πολύ νωρίς, το 1952, με τίτλο «Οι φιλοσοφικές δοκιμές». Από τότε έχει δώσει πολλά βιβλία τα οποία κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά, αφού παρά την επιλογή του να ζήσει μόνιμα στο Παρίσι δεν ξέχασε ποτέ τη χώρα του.

Το 1992 το Πάντειο Πανεπιστήμιο τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα, ενώ μόλις τον Απρίλιο του 2009 με τον ίδιο τρόπο τον τίμησε και η Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Απεβίωσε στις 4 Φεβρουαρίου 2010.

Στο αρχείο της ΕΡΤ υπάρχoυν δύο εξαιρετικές συνεντεύξεις του, όπου στην πρώτη ο ίδιος αφηγείται τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια, τα χρόνια των σπουδών στο Παρίσι, το έργο του εν γένει κάνοντας και μία αναφορά στη Γερμανική Σχολή της οδού Αραχώβης (00:14:07), αλλά και στη δεύτερη (00:10:09), όπου γίνεται αναφορά στη Σχολή και το Γαλλικό Ινστιτούτο.

O Gerd Hermjacob δίδαξε Βιολογία με επιπλέον μαθήματα τα Αγγλικά και Γεωγραφία στην Σχολή από 1965 έως το 1973, όμως αγάπησε την Ελλάδα και την επισκέπτεται τακτικότατα. Ο Άρις Μασουρίδης επικοινώνησε με τον γιό του, Peter, και εκείνος μας έστειλε ένα άρθρο με τίτλο “Erinnerungen an Orchideenjahre in Griechenland”, αποτέλεσμα της πολύχρονης μελέτης του της τοπικής χλωρίδας και πανίδας στην περιοχή του Μαραθώνα, παράλληλα με την εργασία του ως καθηγητής.

(περισσότερα…)

Ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ επισκέπτονται από τις 29 έως τις 31 Οκτωβρίου 2024 την Ελληνική Δημοκρατία.

Ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ επισκέπτονται από τις 29 έως τις 31 Οκτωβρίου 2024 την Ελληνική Δημοκρατία. Το εύρος και το βάθος των ελληνογερμανικών σχέσεων αντικατοπτρίζονται στα θέματα, στα οποία θα επικεντρωθεί αυτή η επίσκεψη: από την ιστορική μνήμη, τις πολιτικές προκλήσεις, όπως μετανάστευση και βιωσιμότητα, έως τη συνεργασία στους τομείς της οικονομίας, της επιστήμης και του πολιτισμού.

Στις 29 Οκτωβρίου ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ, συνοδευόμενοι από την Προέδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, θα επισκεφτούν τον χώρο του μελλοντικού Μουσείου Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια έχει προγραμματιστεί μία συζήτηση στο Ινστιτούτο Γκαίτε σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση των ελληνογερμανικών σχέσεων. Το απόγευμα ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ θα μεταβούν στην Αθήνα, όπου και θα επισκεφτούν τις εγκαταστάσεις παραγωγής της Boehringer Ingelheim. Το βράδυ πρόκειται να πραγματοποιηθεί επίσκεψη σε ένα καλλιτεχνικό ατελιέ και ανταλλαγή απόψεων με καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες της Μπιενάλε της Αθήνας. (περισσότερα…)

Οι εκδόσεις Ακακία σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Αργυριάδη «μέλος της Εταιρείας των Ελλήνων Συγγραφέων Γερμανίας», Εκδόσεις «ΑΚΑΚΙΑ», σελίδες 517

«Σε Αναζήτηση Ταυτότητας»: Μια Ιστορία που απεικονίζει την Κοινωνική και Ιστορική Πραγματικότητα Το νέο μυθιστόρημα του Σταύρου Αργυριάδη διερευνά τις ρίζες και τα αίτια των συλλογικών μας πεποιθήσεων, τα οποία επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αλληλοεπιδρούμε και διαμορφώνουμε τον κόσμο μας. Το βιβλίο προκαλεί τους αναγνώστες να σκεφτούν και να αποφασίσουν εάν οι παραδόσεις μας έχουν όλες την ίδια αξία ή αν θα πρέπει να αλλάξουμε κάποιες από αυτές, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Επιλογή ή ιστορική κληρονομιά;

Βασιζόμενοι στις νεότερες επιστημονικές ανακαλύψεις και τις ακαδημαϊκές έρευνες, ο συγγραφέας εξετάζει ποιες πράξεις στο παρελθόν οδήγησαν ορισμένα έθνη στην επιτυχία και ποιες στην αποτυχία. Ποια στοιχεία τα έκαναν επιτυχημένα; Είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ή απλά ακολούθησαν τη μοίρα τους;

Ο συγγραφέας θα ταξιδέψει από την Χαϊδελβέργη στην Αθήνα για να παρουσιάσει το βιβλίο του και να συνομιλήσει με τους αναγνώστες.

Θεσσαλονίκη: Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, Βιβλιοπωλείο Ψαράς (Φιλικής Εταιρείας 39)

Αθήνα: Τετάρτη 13 Νοεμβρίου στις 19:00, στο Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης στη Στοά (Ανδρέα Παπανδρέου 11, Χαλάνδρι), όπου παρουσιάζει και ανοίγει την παρουσίαση ο φιλόλογος (τέως) Καθηγητής μας Γιάννης Μυλωνάς. (περισσότερα…)

Ο Γεράσιμος Μονοκρούσος εντόπισε ένα αφιέρωμα (απόσπασμα από την ομιλία) του Καθηγητή Δημήτρη Τομπαΐδη, Πρέδρου της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών (1990-2010) στο facebook:

21 Οκτωβρίου 2007

Φιλολογικό μνημόσυνο για τον Οδυσσέα Λαμψίδη

ΜΝΗΜΗ ΟΔΥΣΣΕΑ ΛΑΜΨΙΔΗ

Νέα Σμύρνη, 21-10-2007

[Απόσπασμα από την ομιλία του Καθηγητή Δημητρίου Τομπαΐδη]

«Η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών δεν μπορούσε να αγνοήσει ή να μείνει απαθής μπροστά στο γεγονός του θανάτου του Οδυσσέα Λαμψίδη, ενός έγκριτου φιλολόγου και βυζαντινολόγου διεθνούς εμβέλειας, και ενός από τους σημαντικότερους προέδρους της. Ο θάνατός του μας λύπησε βαθιά και μας καταστενοχώρησε όλους, γιατί χάθηκε ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος και ένας εξαίρετος επιστήμονας. Μοναδική παρηγοριά μας αποτελεί το σπουδαίο, σε ποσότητα και ποιότητα, έργο του – αδιάψευστη μαρτυρία για τον άνθρωπο Οδυσσέα Λαμψίδη και για τη δράση του εν ζωή. Έτσι αυτή η σημερινή λιτή – αλλά ουσιαστική, ελπίζω – εκδήλωση της Ε.Π.Μ. αποτελεί φόρο τιμής και μνήμης στον διακεκριμένο επιστήμονα και για πολλά χρόνια λαμπρό πρόεδρο της Επιτροπής μας, η οποία ευτύχησε να έχει έναν πρόεδρο του αναστήματός του.

(περισσότερα…)