Διασκευή – Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου

Μουσική επιμέλεια: Ecati

Σκηνικά- Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά): Λένα Κιτσοπούλου, Πάνος Παπαδόπουλος, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Θοδωρής Σκυφτούλης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Θέατρο Ψυρρή Σαχτούρη 4, Αθήνα 105 54 (Ψυρρή)

Έναρξη: Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2025

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο : 21:00 & Κυριακή : 20:00

Διάρκεια παράστασης : 90 λεπτά

– Τίτλος προσωρινός, συγγραφέας προσωρινός, όπως προσωρινή θέλω να είναι η ζωή μου. Αλίμονο σ’ αυτούς που τον Ιούνιο ξεστομίζουν τη λέξη Σεπτέμβριος.

Θλίψη. T.S. Eliot (περισσότερα…)

Η Αγγελική Παπανδρέου, την Πέμπτη 28 Αυγούστου 2025 και ώρα 9.00 μμ θα μας περιμένει, με απίθανο μουσικό παρεάκι, στο υπέροχο Bar – Restaurant Remezzo στον Ελαιώνα μόλις λίγα χλμ από το Αίγιο. Σ’ ένα “καλοκαιρινό ραντεβού για πάντα”, εκεί που το “summertime” συναντιέται με την “αχάριστη” σε τόνο μι μινόρε! “τι τζαζ”, τι “χι- τζαζ”… για ένα αιγι(αλλοιώτικο) μουσικό σεργιάνι, δίχως αρχή και τέλος. (περισσότερα…)

Η μπάντα που εδώ και χρόνια συνοδεύει τις πιο φωτεινές στιγμές του καλοκαιριού συνεχίζει την περιοδεία της ανά την Ελλάδα, με στάσεις σε πόλεις, νησιά και ανοιχτά θέατρα.

Με μια μίξη από reggae, ska, latin, rock και ελληνικούς παραδοσιακούς ρυθμούς, οι Locomondo καταφέρνουν κάτι μοναδικό: να ξεσηκώνουν κοινά κάθε ηλικίας και να μας ενώνουν όλους σε μια μεγάλη παρέα, σε έναν ατελείωτο χορό γεμάτο θετική ενέργεια.

Έχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα σε σκηνές σε όλη την Ελλάδα (και όχι μόνο), με αμέτρητες live εμφανίσεις στο ενεργητικό τους, οι Locomondo ξέρουν πώς να δίνουν τον παλμό. Με τους “ανεβαστικούς” τους ρυθμούς και τα τραγούδια που έχουμε αγαπήσει – «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα», «Μαγικό χαλί», «80’s» και φυσικά τον εκρηκτικό τους ήχο από rap, ska, reggae, hip-hop, dub, one drop – κάθε εμφάνισή τους μετατρέπεται σε μια γιορτή χωρίς τέλος.

Μετά την καλοκαιρινή τους περιοδεία στην Ελλάδα συνεχίζουν τον Νοέμβριο σε Βέλγιο και Γερμανiα. (περισσότερα…)

Ο διάσημος Έλληνας βιολιστής Λεωνίδας Καβάκος ίδρυσε το 2022 το Apollωn Ensemble, που αποτελείται από μια ομάδα κορυφαίων ελλήνων μουσικών της νέας γενιάς. Το μουσικό σχήμα έχει τραβήξει την προσοχή με τις εμφανίσεις του, συμπεριλαμβανομένου του επιτυχημένου ντεμπούτου του στο Golden Hall της Βιέννης. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες συναυλίες, παρουσιάζοντας έργα όπως τα “κοντσέρτα για βιολί” του Μπαχ. Οι μουσικοί του Apollωn Ensemble είναι: Noé Inui και Alexandros Sakarellos – βιολιά, Ilias Livieratos – βιόλα, Timotheos Petrin – τσέλο, Michalis Semsis – κοντραμπάσο, Jason Marmaras – τσέμπαλο, Leonidas Kavakos, μαέστρος – βιολί.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει κοντσέρτα για βιολί του Μπαχ από το τελευταίο άλμπουμ του Apollωn Ensemble από την ηχογράφηση το 2022 “Sonatas and Partitas’ του cantor (κάντορας, πρωτοψάλτης) της Λειψίας.

Το πρόγραμμα του Αυγούστου περιλαμβάνει τρεις εμφανίσεις:

19 August 2025 – Festival Santander

21 August 2025 – Festival de Torroella

23 August 2025 – Edinburgh International Festival (Η παράσταση αυτή στο Queen’s Hall του Εδιμβούργου θα μεταδοθεί από το BBC Radio 3 την Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου)

(περισσότερα…)

Με τη συνοδεία του διακεκριμένου πιανίστα Δημήτρη Γιάκα (’75), oι ξεχωριστοί λυρικοί καλλιτέχνες Ειρήνη Καραγιάννη (μεσόφωνος), Πάρις Δημάτσας (βαρύτονος) και οι υψίφωνοι Δέσποινα Δρανδάκη και Παναγιώτα Πολυζωίδου, θα ερμηνεύσουν πρόγραμμα με τραγούδια Επτανησίων συνθετών.

Τετάρτη 27/8 Ίδρυμα Βεργωτή (τηλ. 2671042255), Κουρκουμελάτα Κεφαλονιάς.

Φάρος σημαίνει ζωή, ελπίδα, φως. Φάρος σημαίνει προστασία, ασφάλεια συντροφιά κι υπερηφάνεια. Στενά συνδεδεμένοι με τη ναυτική παράδοση της Ελλάδας, σημείο αναφοράς για τους ναυτικούς, οι φάροι ανήκουν στα σημαντικότερα σύγχρονα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Πολλοί απ’ αυτούς, παραδομένοι στη φθορά του χρόνου, αργοσβήνουν.

Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, με βασικό πυλώνα το ενδιαφέρον για την πολιτιστική και ναυτιλιακή μας κληρονομιά, έναν ζωντανό οργανισμό, του οποίου η συντήρηση συμβάλλει στη σύγχρονη εξέλιξή μας, ολοκλήρωσε την αποκατάσταση τριών φάρων, του Ταινάρου, του Μαλέα αλλά και της Ντάνας Πόρου, από το 2008 έως το 2010.

Mπορείτε να περιηγηθείτε εικονικά στο εσωτερικό ενός εκ των ιστορικότερων φάρων της Ελλάδας, του φάρου στο Ακρωτήριο Ταίναρο, με πλήθος πληροφοριών γύρω από τις ναυτικές συλλογές του Ιδρύματος αλλά και τη ζωή στους φάρους, με τη διαδραστική εφαρμογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη!

Περιηγηθείτε εδώ: https://faros.laskaridisfoundation.org/

Δείτε περισσότερα: https://www.laskaridisfoundation.org/…/anakainisi…/

Δείτε τους επισκέψιμους φάρους στις 17 Αυγούστου 2025: https://tinyurl.com/44n79awe

Η ΔΟΜΙΚΗ ΛΑΥΡΙΟΥ Κατασκευαστική Εταιρεία με έδρα το Λαγονήσι, Αθήνα, αναζητά εργοταξιάρχη για πλήρη απασχόληση και ουσιαστική συνεργασία με προοπτική εξέλιξης.

Τομείς Δραστηριότητας:

Η εταιρία δραστηριοποιείται στον τομέα των κατασκευών, με έργα που εκτείνονται

σε:

– Ιδιωτικά και δημόσια τεχνικά έργα

– Κατοικίες και κτίρια επαγγελματικής χρήσης

– Ανακαινίσεις κτιρίων

– Τεχνικές μελέτες και διαχείριση έργων (περισσότερα…)

Η Λητώ Ντάκου, εκ των εμπνευστριών του Φεστιβάλ, και ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης, μακροχρόνιος συνεργάτης του θεσμού, μίλησαν στον ρ/σ του «στο Νησί. gr» για τη φετινή διοργάνωση, που συνδυάζει την υψηλού επιπέδου κλασική μουσική με την ανάδειξη αρχαιολογικών και φυσικών θησαυρών της Λέσβου.

Από τις 12 έως τις 19 Αυγούστου, το 11ο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου επιστρέφει, πιο ώριμο και διεισδυτικό από ποτέ, επιλέγοντας ως φετινή του θεματική το «Χάος». Μια έννοια που –όπως λένε οι συντελεστές– αντανακλά όχι μόνο τη σημερινή παγκόσμια συγκυρία, αλλά και τη δυναμική της δημιουργίας που πηγάζει από την αταξία.

Η Λητώ Ντάκου, εκ των εμπνευστριών του Φεστιβάλ, και ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης, μακροχρόνιος συνεργάτης του θεσμού, μίλησαν με πάθος στον ρ/σ του «Ν» για τη φετινή διοργάνωση, που συνδυάζει την υψηλού επιπέδου κλασική μουσική με την ανάδειξη αρχαιολογικών και φυσικών θησαυρών της Λέσβου.

https://www.stonisi.gr/post/93897/apo-ton-mpax-ston-stravinski-to-kalokairi-ths-lesvoy-me-fonto-to-11o-diethnes-festival-molyvoy-video-synenteyksi?fbclid=IwY2xjawLwS-dleHRuA2FlbQIxMQABHndvGc0YjojU1RJ-V-SWKt_9x3MyTJ2vlXmtf3v6nMxgM7qC-K0K–0f2jef_aem_etd3Zf1Fu1ETcRDD2YhkeA

Sehr geehrte Damen und Herren,

Mein Name ist Ariann Burger und ich unterstütze Tierarzt Plus Partner als Recruiterin bei der Suche nach neuen Talenten im veterinärmedizinischen Bereich.

Wir würden uns sehr freuen, wenn Sie diese Information in Ihrem Alumni-Netzwerk weitergeben könnten, mit der Hoffnung, dadurch Tierärztinnen und Tierärzte zu erreichen, die an einer Deutschen Schule ausgebildet wurden und nun nach neuen beruflichen Möglichkeiten in Deutschland suchen

Wer wir sind:

Tierarzt Plus Partner ist ein deutschlandweites Netzwerk aus inzwischen über 100 Tierarztpraxen und Tierkliniken. Wir verbinden die Vorteile einer starken Gemeinschaft mit der Individualität jedes einzelnen Standorts. Unser Ziel ist es, die Tiermedizin der Zukunft nachhaltig zu gestalten – mit hoher medizinischer Qualität, modernen Strukturen und einer Kultur des Miteinanders.

Was musst du mitbringen? (περισσότερα…)

Σήμερα έχουμε αποφοίτους από την Αραχώβης (που αποφοίτησαν έως το 1944), από την Μετσόβου (έως το 1968) και βέβαια από το Μαρούσι. Πολλοί από αυτούς έστειλαν τα παιδιά τους στην Γερμανική Σχολή. Πολλοί μάλιστα, όπως διαπιστώσαμε είναι παιδιά τριών γενιών (!), όπως:

–Ειρήνη Κουτσογιάννη, απόφοιτος Αραχώβης (1938) έστειλε:

την κόρη της Λένα Μερίκα, απόφοιτο 1964, Μετσόβου

τον γιό της Μανώλη Μερίκα, απόφοιτο 1967, Μετσόβου, και

τον γιό της Γιώργο Μερίκα, απόφοιτο 1974, Μαρούσι.

και,

η Λένα Μερίκα με την σειρά της έστειλε τους γιούς τηςΓιάννη Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1997 καιΣτέφανο Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1998.

– Η Ξένη Σκουζέ, απόφοιτος Αραχώβης 1942 (μετά το γάμο της Ξένη Παπαδάκη), έστειλε την κόρη της Ελίζα Παπαδάκη στη ΓΣΑ (απόφοιτος Μετσόβου 1967), η οποία με τη σειρά της έστειλε τη δική της κόρη Άννα Παπαδάκη στη ΓΣΑ στο Μαρούσι (απόφοιτος 2008).

– ΗΡέα Αργυριάδου – Μυλωνά (1961) έστειλε τους γιούς της Ιπποκράτη (1984) και Φοίβο (1995), και ο Ιπποκράτης τον γιό του Γιάννη, απόφοιτο του 2019.

– Η Νέλη Βαφειάδου (1963) έστειλε την κόρη της Φαίδρα Γρηγοριάδου (1982), η οποία είναι σύζυγος του Λάζαρου Φραντζή (1982), που με την σειρά τους έστειλαν τις κόρες τους Ναταλία Φραντζή (2018) & Ίλια Φραντζή (2019).

– Η Γιολάνδα Αγαλλίδου (δεκαετία ’30) ‘εστειλε:

τηνκόρη της Μαριάνα Καναβαριώτου (1963), που έστειλε τον γιό της Νίκο Πετρόπουλο.

τονγιο της Κώστα Καναβαριώτη (1967)

την κόρη της Ελένη Καναβαριώτου, που έστειλε τις κόρες της Μαρίνα Τσολάκη (2006) και Χριστίνα Τσολάκη (2008).

Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν όλους:

Απόφοιτοι της Αραχώβης…

Απόφοιτοι της Μετσόβου…

Απόφοιτοι του Αμαρουσίου…

Τρεις γενιές DSA Καναβαριώτου…

Από το insidestory.gr αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο της Ειρήνης Σωτηροπούλου και της Ραφαέλλας Μανέλη με φωτογραφίες της Ειρήνης Σωτηροπούλου για του κινδλυνους που παραμονεύουν στον Υμηττό.

Ο Υμηττός, το βουνό που αγκαλιάζει ολόκληρη την ανατολική Αττική, είναι το τελευταίο άκαυτο καταφύγιό της. Με δεδομένο πως η επικινδυνότητα για πυρκαγιά στην Αττική τους καλοκαιρινούς μήνες σκαρφαλώνει καθημερινά στους βαθμούς 4 και 5, θα περίμενε κανείς ότι η Πολιτεία θα έκανε τα πάντα για την αντιπυρική θωράκιση του δάσους του. Δεν είναι όμως έτσι. Αντί γι’ αυτό, ακόμα και στα πιο πολυσύχναστα σημεία, όπου οι Αθηναίοι καταφεύγουν καθημερινά για να πάρουν μια ανάσα και να δροσιστούν, παρατηρούνται ελλιπείς καθαρισμοί και ανεπαρκής αποκομιδή της ξερής και εύφλεκτης ύλης, τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια, η ξηρασία που έχει πλήξει το δάσος το καθιστά ήδη εξαιρετικά ευάλωτο στις πυρκαγιές. Για να αποκτήσουμε την πληρέστερη δυνατή εικόνα πραγματοποιήσαμε αυτοψίες σε διαφορετικές πλευρές του βουνού: από τα πιο πολυσύχναστα σημεία κοντά στη Μονή Καισαριανής και το Αισθητικό Δάσος, μέχρι τον Βύρωνα και την ευρύτερη περιοχή Χολαργού-Παπάγου.

Τα ακριβή σημεία μπορείτε να δείτε στον παρακάτω χάρτη, στα εικονίδια με τα έλατα.

https://insidestory.gr/article/giati-moiazei-me-pyritidapothiki-dasos-toy-ymittoy

Αριστούχος, υπότροφος, δίγλωσση καθηγήτρια Γερμανικής Φιλολογίας Παν/μίου Αθηνών, με μεταπτυχιακό στη Γερμανική Γλωσσολογία, απόφοιτος Γερμανικής Σχολής Αθηνών (Deutsche Schule Athen), κάτοχος Abitur και Großes Deutsches Sprachdiplom Ινστιτούτου Goethe Αθηνών, με δεύτερη μητρική γλώσσα τα Γερμανικά και διδακτική πείρα ετών, παραδίδει μαθήματα Γερμανικών όλων των επιπέδων. Το μάθημα προσαρμόζεται στις ανάγκες του μαθητή, με συνεχή παρακολούθηση της πορείας και της επίδοσής του, με σκοπό την αποφυγή κενών, την εμπέδωση της ύλης και την επίτευξη του εκάστοτε στόχου. Εκμάθηση σωστής προφοράς, υψηλά ποσοστά επιτυχίας, προετοιμασία για Διπλώματα Ινστιτούτου Goethe και ÖSD, ειδικά για τα επίπεδα C1 και C2, εξειδικευμένη βοήθεια σε μαθητές της Γερμανικής Σχολής Αθηνών για το Abitur, το μάθημα των Γερμανικών και τα θεωρητικά μαθήματα, εκμάθηση της γλώσσας σε παιδιά και νήπια με παιγνιώδη τρόπο.

Τηλ. 210 6819071 / 698 0943569

O Émile Emmanuel Gilliéron (1850–1924), συχνά γνωστός ως Émile Gilliéron père για να ξεχωρίζει από τον γιο του Émile fils (1885-1935) , ήταν Ελβετός καλλιτέχνης και αρχαιολόγος σχεδιαστής περισσότερο γνωστός για τις ανακατασκευές του μυκηναϊκών και μινωικών αντικειμένων από την εποχή του Χαλκού. Από το 1877 μέχρι τον θάνατό του, συνεργάστηκε με αρχαιολόγους όπως ο Heinrich Schliemann, ο Arthur Evans και ο Georg Karo, σχεδιάζοντας και αποκαθιστώντας αρχαία αντικείμενα από τοποθεσίες όπως η Ακρόπολη της Αθήνας, οι Μυκήνες, η Τίρυνθα και η Κνωσός.

Από το 1909-1910 περίπου, ο Gilliéron εισήγαγε σταδιακά τον γιο του στην επιχείρησή του. Ο νεότερος Gilliéron εργάστηκε με τον πατέρα του στο Βόλο της Θεσσαλίας και στην Κνωσό το 1910-1912. Μεταξύ 1906 και 1933, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης αγόρασε σχεδόν επτακόσια έργα τέχνης από τους Gilliérons.

Το αναμνηστικό άλμπουμ εξώφυλλο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, που διεξήχθησαν στην Αθήνα το 1896, θεωρείται εδώ και καιρό η πρώτη ολυμπιακή αφίσα. Παρουσιάζει μια Ελληνίδα, που κρατά ένα στεφάνι ελιάς και κλαδιά μυρτιάς, τα βραβεία των νικητών. Μέχρι πρόσφατα, κανείς δεν ήξερε ποιος το είχε δημιουργήσει. Αλλά το 2018, έρευνα της École Française d’Athènes (Γαλλική Σχολή Αθηνών) αποκάλυψε τελικά τον σχεδιαστή: Ο Ελβετός καλλιτέχνης Emile Gilliéron σχεδίασε την αφίσα, τα τρόπαια και τις αναμνηστικές σφραγίδες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στην Αθήνα.

Ο Alfred Gilliéron (1920-2010), εγγονός του Émile Gilliéron pere και γιος του Émile fils, εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1930-1931 στην Ε’ Δημοτικού, όπου ήταν καταγεγραμμένος ως “Γκιλιέρου Αλφρέδος” και (χωρίς να γνωρίζουμε), αν συνέχιζε, θα αποφοιτούσε το 1938.

Χωρίς να έχει άμεση σχέση με την αρχαιολογία αλλά συνεχίζοντας την καλλιτεχνική παράδοση ο Alfred, γλύπτης, συνέχισε την τέχνη των προγόνων του στην ελεύθερη αγορά, μεταφέροντας τα αρχαιολογικά κίνητρα προς την αναπτυσσόμενη βιομηχανία του τουρισμού. Η χρήση, επαναχρησιμοποίηση και προσαρμογή μοτίβων, σχημάτων και θεμάτων που ξεκίνησαν από τους πρεσβυτέρους του στα τέλη του 19 ου και 20 ου αιώνες, μετατρέπει τον Alfred Gilliéron σε έναν ζωντανό σύνδεσμο μεταξύ της εποχής των πρωτοποριακών ανακαλύψεων και την εποχή της «κατανάλωσης» του Αιγαίου. Η δημιουργική του πορεία είναι ταυτόχρονη με την ανάπτυξη του μαζικού τουρισμού , από την μεταπολεμική περίοδο μέχρι την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις αρχές της δεκαετίας του 80. (περισσότερα…)

Η πραγματικότητα όλων μας, ατομική και συλλογική, είναι γεμάτη από ορθολογικά, αλλά και παράλογα και αλλόκοτα στοιχεία. Πάντα ήταν έτσι. Και όμως, η ιστορία προχωράει, η χώρα προχώρησε, εμείς, ατομικά, προχωρούμε, πότε προς τα εμπρός, πότε προς τα πίσω, και αυτό ακόμα «προχώρημα» είναι. Δε βελτιώνει το επίπεδο ζωής μας, αλλά εμπλουτίζει τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας, ώστε για κάποιο διάστημα να θυμόμαστε, να πετύχουμε κάτι καλύτερο, μέχρι να ξεχάσουμε ξανά. Ακόμα και στη Βίβλο, πρόσωπα και κοινωνίες ξέχασαν τόσες φορές αμαρτήματα, πλήρωσαν γι’ αυτό, αλλά το εκκρεμές θυμάμαι-ξεχνάω με τη θετική και αρνητική του ανταμοιβή εξάπτει διαφορετικά πεδία της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας και δεν μπορεί να αποφευχθεί. Υπάρχουν όμως στιγμές στην πορεία μιας χώρας που οι εξελίξεις φτάνουν στα άκρα. Η κοινωνία παγώνει, εξεγείρεται, επαναστατεί. Όμως, «όταν μια ολόκληρη χώρα στριγκλίζει, πρέπει να ουρλιάξουμε για να ακουστούμε». Παραφράζοντας τη ρήση του Jean Jaures, «αφήσαμε τη φλόγα και προτιμήσαμε τις στάχτες». Το ερώτημα «πώς με αφετηρία το 1974 καταλήξαμε στο 2009» είναι θεμελιακό για να καταλάβουμε τι κάναμε, τι δεν κάναμε, τι (δεν) πρέπει να κάνουμε και γιατί. Η χώρα, στην ιστορία της, βρέθηκε περισσότερες φορές σε τέτοια σημεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1930.

Η Ηλέκτρα Αποστόλου γεννήθηκε το 1912 στην Αθήνα από ευκατάστατη οικογένεια και ήταν αδελφή του στελέχους του ΚΚΕ Λευτέρη Αποστόλου. Φοίτησε στη Γερμανική Σχολή και εμφανίζεται στο Μαθητολόγιο του 1926-27 στην Β’ τάξη σε ηλικία 15 και του 1927-28 στη Γ’ τάξη σε ηλικία 16 ετών.

Σε μικρή ηλικία έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και αργότερα μέλος του ΚΚΕ. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Αντιφασιστικό και Αντιπολεμικό Συνέδριο Γυναικών το οποίο έγινε στο Παρίσι, ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας. Επί δικτατορίας της 4ης Αυγούστου συνελήφθη και βασανίστηκε ενώ ανέλαβε γραμματέας του Γραφείου της ΟΚΝΕ Μακεδονίας – Θράκης.

Ήταν παντρεμένη με τον γιατρό Γιάννη Σιδερίδη, στέλεχος του ΚΚΕ, που το 1943 πέθανε από πείνα στην Ακροναυπλία. Το 1939 γέννησε στην εξορία την κόρης της Αγνή.

Το 1942 ενώ είχε παραδοθεί στις κατοχικές δυνάμεις από το προηγούμενο καθεστώς κατάφερε να δραπετεύσει από το Τμήμα Μεταγωγών Αθηνών αφού πρώτα είχε μεταχθεί σε νοσοκομείο. Θα γίνει σταδιακά υπεύθυνη της εθνικοαπελευθερωτικής αλλά και φεμινιστικής οργάνωσης Λεύτερη Νέα, ενώ αργότερα έγινε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ και επικεφαλής της προπαγάνδας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ. Στην Αντιστασιακή οργάνωση Λεύτερη Νέα, η Ηλέκτρα Αποστόλου προσπαθούσε να περάσει την νοοτροπία ότι η γυναίκα θα απελευθερωθεί με την ενεργή συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες. Προσπαθούσε να πείθει τις γυναίκες μέλη της οργάνωσης να παίρνουν το λόγο, γενικά να πράττουν. Οργανώθηκαν συνεργεία αποκλειστικά από γυναίκες που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Τον Φλεβάρη του 1943 η Λεύτερη Νέα αυτοδιαλύεται και ενσωματώνεται στην ΕΠΟΝ.

Τον Ιούλιο του 1944 συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια για την αντιστασιακή της δράση, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε στο ξενοδοχείο Κρυστάλ στην οδό Ελπίδας 3, που ήταν και η έδρα της Ειδικής Ασφάλειας. Η γνωστή στιχομυθία που πήρε μέρος κατά την ανάκριση της στην Ασφάλεια – Από πού είσαι;- Από την Ελλάδα!- Πού κατοικείς;- Στην Ελλάδα!- Πώς σε λένε;- Είμαι Ελληνίδα!- Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου;- Όλοι οι Έλληνες! έχει καταγραφεί, και δεν είναι εξιδανικευμένη αφήγηση. Το πτώμα της βρέθηκε πλήρως βασανισμένο στις 26 Ιουλίου 1944 στους δρόμους της Αθήνας.

Ο Χρύσης Τριανταφύλλου γενήθηκε στο Cape Town της Νοτίου Αφρικής στις 7 Αυγούστου 1945 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1963. Ειχε την ατυχία να προσβληθεί απο τον ιό της πλυομυελίτιδος που τον ταλαιπώρησε αρκετά. Μετά την αποφοίτησή του απο την ΓΣΑ συνέχισε τις σπουδές του στο American University of Beirut (Business Administration). Μετά μια σχετικά σύντομη παραμονή του στην Ελλάδα και τον γάμο του με Ιρλανδέζα μετέβη στο Αμβούργο όπου εργάστηκε σαν πραγραμματιστής υπολογιστών. Μετά τον χωρισμό του, με την Γερμανίδα πλεον γυναίκα του, μετέβη στο Λονδίνο όπου και εργάστηκε σχεδόν μέχρι τον θάνατό του. Απέκτησε 3 παιδιά. Στην Ελλάδα ερχόταν αραιά και συναντιόταν με ελάχιστους φίλους και συγγενείς βασικά για να απολαύσει το αγαπημένο του σπορ την ιστιοπλοία. Σαν χαρακτήρας ηταν πρόσχαρος, τίμιος, οργανωτικός με πρωτότυπες ιδέεςκαι κυρίως καλός φίλος. Έπασχε από την στεφανιαία νόσο. Απεβίωσε στα τέλη Μαρτίου 2020 στην Αγγλία.

πηγή: Φώτης Χαροκόπος

Πολλοί παλαιοί αναφέρονται στον πρώτο χρόνο τους στην σχολή μιλώντας για την Quarta. Αναζητήσαμε όλες τις ονομασίες των τάξεων και η Marita Schwarz μας έδωσε τον πλήρη κατάλογο επισημαίνοντας, όπως θα δείτε, ότι η αρίθμηση  γίνεται αντίστροφα, δηλαδή η Prima (η πρώτη τάξη) είναι η δική μας τελευταία. Βεβαίως η τελευταία τάξη του Γερμανικού Τμήματος ήταν η 13η, κάτι που πλέον έχει καταργηθεί, οπότε οι του Ελληνικού Τμήματος αποφοιτούσαν στην 12η (Unterprima):

Nach 1945 wurde das Gymnasium zum „altsprachlichen Gymnasium“, das Realgymnasium zum „neusprachlichen Gymnasium“, schließlich die Oberrealschule zum „mathematisch-naturwissenschaftlichen Gymnasium“. 1974 wurden alle Gymnasien enttypisiert.

Die Klassen zählte man im Gymnasium rückwärts:

Sexta (VI) = Klasse 5 

Quinta (V) = Klasse 6 

Quarta (IV) = Klasse 7  

Untertertia (UIII) = Klasse 8 

Obertertia (OIII) = Klasse 9  

Untersekunda (UII) = Klasse 10  

Obersekunda (OII) = Klasse 11 

Unterprima (UI) = Klasse 12 

Oberprima (OI) = Klasse 13

Die Zählung hat sich in Resten bis heute erhalten („Sextanereinschulung“).

Η Διευθύνουσα Σύμβουλος του Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ Μολύβου Λητώ Ντάκου – Dörken (΄80), μας περιμένει στην φετινή 11η διοργάνωση από τις 12 μέχρι τις 19 Αυγούστου.

Φετινό θέμα: «ΧΑΟΣ»

Όπως σημειώνουν οι καλλιτεχνικές διευθύντριες Δανάη και Κυβέλη Dörken, «το ΧΑΟΣ είναι μια κατάσταση αταξίας και απρόβλεπτου που προηγείται της δημιουργίας και της δομής και μπορεί να αποτελέσει πηγή δυνατοτήτων αλλά και καταστροφής. Προκαλεί την ανθρώπινη επιθυμία για τάξη, αναδεικνύοντας την ένταση μεταξύ τυχαιότητας και νοήματος στο σύμπαν».

Όπως συνηθίζουν να κάνουν κάθε χρόνο, διερευνούν πολύπλευρα το θέμα και φέτος, μας καλούν να εξερευνήσουμε μαζί τους την ωμή ενέργεια της αταξίας μέσω της μουσικής και να αναδείξουμε τη δυνατότητα για επίλυση και αρμονία, αντανακλώντας τη λεπτή ισορροπία μεταξύ χάους και τάξης τόσο στη μουσική όσο και στη ζωή.

ΜΟΛΥΒΟΣ – ΛΕΣΒΟΥ, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΔΕΛΦΙΝΙΑ / ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΑΡΚΟ

ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 12 – 13 – 16 Αυγούστου 2025

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 17 – 18 – 19 Αυγούστου 2025

https://molyvosfestival.com/

Ο Ευγένιος Σαντορίνης (Genio Santorini) γεννήθηκε στην Αθήνα 1923. Από το 1929 (όταν ήταν 6 ετών) έως το 1940 φοίτησε στην Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης. Πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1929-30 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1940 στην ΣΤ’ Γυμνασίου.

Η μητέρα του ήταν γερμανίδα, καθηγήτρια ξένων γλωσσών και ο πατέρας του διάσημος Έλληνας μηχανικός, φυσικός και σπουδαίος εφευρέτης με σπουδές στην Ελβετία, που έγινε καθηγητής στο ΕΜΠ.

Μεταξύ 1942 και 1948 φοίτησε στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο και πήρε το δίπλωμα του αρχιτέκτονα.

Υπηρέτησε την στρατιωτική τουθητεία στο Ναυτικό από το 1948 έως το 1950 και την επόμενη χρονιά το 1951 προσλήφθηκε στο γραφείο των Αθηνών της εταιρείας Knappen Tippetts Abbett McCarthy (ΚΤΑΜ), όπου παρέμεινε για τρία χρόνια.

Το 1954 απεφάσισε να μεταναστεύσει στον Καναδά και το 1955 στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε αρχικά στο Columbus Ohio, έπειτα στο New Haven και το 1963 σε προάστειο της Ουάσινγκτον. Εργάσθηκε σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ, και σε πολλές χώρες της Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης.

Το 1990 συνταξιοδοτήθηκε και έζησε με την σύζυγό του και τις τρεις κόρες του στην Bethesda του Maryland.

Όπως αναφέρει το βιογραφικό του, που ακολουθεί στα αγγλικά, ήταν δεινός φωτογράφος και στις δουλειές του περιλαμβάνεται και η κάλυψη των ταραχών του 1968 στην Ουάσινγκτον που εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 σε γερμανικά περιοδικά, ενώ του άρεσε πολύ το διάβασμα τόσο που να ξενυχτά με ένα βιβλίο στο χέρι.

Όταν συνταξιοδοτήθηκε αφοσιώθηκε στο να σχηματίσει το οικογενειακό του δέντρο, το οποίο έφθανε μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα και προκειμένου να εξεσφακκλίσει τις πληροφορίες που ζητούσε αναγκάστηκε να ταξιδεύει πολύ και να παίρνει συνεντεύξεις από μέλη της οικογένειάς του. Τέλος, όταν ολοκλήρωσε το έργο έγραψε μία έκθεση, η οποία δημοσιέυτηκε σε δύο μέρη στην International Herald Tribune και στην εφημερίδα Καθημερινή.

Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου 2011. (περισσότερα…)

Το βιβλίο έχει 161 σελίδες, είναι στα γερμανικά και κυκλοφόρησε το 1969 με δύο προλόγους:

– του Γερμανού τότε Πρέσβη, Oskar Schlitter, και

– του Karlhans Höfflinghaus, Προεδρου του ΔΣ της Γερμανικής Σχολής Αθηνών

και περιέχει ένα κείμενο με τίτλο:

“Die Deutsche Schule Athen heute” του Joachim Zeidler, Διευθυντή της Σχολής από το 1968.

Δείτε τον τόμο:

https://drive.google.com/file/d/1LCtxCDGYX9JeBosru44APx8VCEL3Lylr/view?usp=sharing