Ο Γιώργος Πασσάς (απόφ. 2019) είναι δημοσιογράφος στην ελληνική σύνταξη της DW και φοιτητής νομικής. Στην τελευταία του ανάρτηση (19/6/2024) ασχολείται με τους θανάτους τουριστών στην Ελλάδα όπως παρουσιάζονται στον γερμανικό Τύπο, στην επιλογή του Νίκου Παναγιωτόπουλου για να αναλάβει τα ηνία στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, και στην πρόσφατη απόφαση – σταθμό του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) σχετικά με τους πρόσφυγες, όπως αυτή σχολιάζεται από το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (Redaktions Netzwerk Deutschland – RND).
Αναζήτηση νέων Ομίλων Eργασίας
Αγαπητοί γονείς και φίλοι της Γερμανικής Σχολής Αθηνών,
Οι Όμιλοι Eργασίας παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην απογευματινή ζώνη του Σχολείου, καθώς διευρύνουν τη σχολική ζωή πέρα από το υποχρεωτικό πρόγραμμα και τα μαθήματα. Η δήλωση συμμετοχής σε έναν Όμιλο Eργασίας είναι βασικά προαιρετική. Οι μαθητές/τριες επιλέγουν με βάση τα ενδιαφέροντά τους, τις κλίσεις και το πρόγραμμά τους. Οι περισσότεροι Όμιλοι που προσφέρονται ανήκουν στους τομείς αθλητισμού, μουσικής, καλλιτεχνικών, θεάτρου, αλλά επίσης και γλωσσών (ισπανικά, ιταλικά) σαν εμπλουτισμός γνώσεων μαθημάτων (Χημεία – Πειράματα, Μαθηματικά, Σχολική εφημερίδα, επιχειρηματολογία, ιστορία κλπ.).
Μέσω της εξαιρετικής δουλειάς που γίνεται στους ομίλους οργανώνονται παραστάσεις στο θέατρο, μουσική, musical, σχολικές ομάδες σε όλα τα αθλήματα, στην επιχειρηματολογία κλπ..
Οι Όμιλοι διεξάγονται μια φορά την εβδομάδα από τέλη Σεπτεμβρίου έως τον Ιούνιο και κατά κανόνα διαρκούν 90 λεπτά. Σε κάθε Όμιλο συμμετέχουν τουλάχιστον 10 παιδιά.
Στην παρούσα φάση ψάχνουμε τρόπους, για να εμπλουτίσουμε ακόμα περισσότερο τις επιλογές που προσφέρουμε. Γι’ αυτό αναζητάμε άτομα που ενδιαφέρονται να συντονίσουν έναν Όμιλο Εργασίας.
Θα σας ενδιέφερε να προσφέρετε κάποιον Όμιλο Εργασίας; Ή μήπως γνωρίζετε κάποιον που θα ήθελε να το κάνει;
Αν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, τότε μπορείτε ευχαρίστως να επικοινωνήσετε στο kambouris@dsathen.gr
.
Η νέα πλατφόρμα του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, poesea.gr, φέρνει τη λογοτεχνία και την ποίηση πιο κοντά στα πολυμέσα! Με γνώμονα τη δυναμική της βιντεοτέχνης, 31 νησιά ζωντανεύουν ποιήματα που στόχο έχουν να αναδείξουν τη σπουδαιότητα της θάλασσας στην ελληνική σκέψη.
Φιλοδοξώντας να αποτελέσει ολιστικό εκπαιδευτικό εργαλείο, η καινοτομία της πλατφόρμας poesea.gr δεν περιορίζεται στα βίντεο. Αντιθέτως, προσφέρει πλήθος πληροφοριακού υλικού, ενώ συνοδεύεται και από προτάσεις-ασκήσεις προς αξιοποίηση εντός και εκτός του σχολικού πλαισίου, και από το ευρύτερο κοινό.
Με σεβασμό στις παραδοσιακές του αξίες, το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη επιθυμεί ο διαδικτυακός τόπος poesea.gr να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Αναγνωρίζοντας τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής, καλεί για την επιστροφή στις λέξεις μέσα από τις εικόνες, έχοντας ως οδηγό τη μοναδικότητα των ελληνικών τοπίων και της ελληνικής γλώσσας.
Στο Σύνταγμα, την αρχή της οδού Ερμού άνοιξε στα μέσα του 19ου αιώνα (1858) ο Karl Wilberg ένα γερμανικό βιβλιοπωλείο, που σε λίγα χρόνια εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα βιβλιοπωλεία της Αθήνας. Μετά τον θάνατο του Wilberg το 1882 το βιβλιοπωλέιο πέρασε στα χέρια του Wilhelm Barth και του Karl Beck και στην συνέχεια, το 1910, στον Κωνσταντίνο Ελευθερουδάκη έναντι του ποσού των 25.000 δραχμών.
Να προσθέσουμε ότι ο Wilhelm Barth εξέδωσε το 1937 το βιβλίο του: “Geschichte der Deutschen Schule in Athen“, στην οποία βασίστηκε ο Jens Godber Hansen και με την σειρά του εξέδωσε το 1970 το βιβλίο: “Το Γυμνάσιο Dörpfeld στην Αθήνα / Das Dörpfeld-Gymnasium in Athen”.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 8.8.2018 στην Griechenland Zeitung και σαν επιδόρπιο προσθέτουμε ένα αφιέρωμα στην Οικογένεια Ελευθερουδάκη, που δημιούργησε έναν πραγματικό ναό του βιβλίου. «Έλαμπε ολόκληρο, γινόταν ένας κόσμος πέρα από τον κόσμο», όπως έγραψε κάποτε ο Αγγελος Τερζάκης για το μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της Αθήνας.
Το “Jingle Bells” είναι συνυφασμένο με τα Χριστούγεννα και ίσως να είναι το πιο πολυτραγουδισμένο από όλα τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Όπως και πολλά άλλα τραγούδια, γράφτηκε για άλλο σκοπό και τελικά χρησιμοποιήθηκε διαφορετικά και παρ όλο που αρχικά δεν είχε καμία σχέση με τα Χριστούγεννα, συνδέθηκε άρρικτα με τον χειμώνα και την Χριστουγεννιάτικη μουσική τις δεκαετίες του 1860 και 1870.
Η ιστορία λέει ότι, το 1850 ο συνθέτης James Lord Pierpont (1822-1893) το συνέθεσε στην Simpson Tavern στο Medford της Μασαχουσέτης και η παρτιτούρα του δημοσιεύτηκε με τον τίτλο “The One Horse Open Sleigh” τον Σεπτέμβριο του 1857. Πιστώθηκε αρχικά ως “Song and Chorus written and composed by J. Pierpont.”
Αρχικά το τραγούδι προοριζόταν σαν ένα “drinking song”, δηλαδή ένα τραγούδι, που τραγουδούν στις πάμπ πίνοντας μπύρα και μόλις δεκαετίες αργότερα αφ’ ότου πρωτο-ακούστηκε, έγινε “χριστουγεννιάτικο”. Ο Pierpont αφιέρωσε το τραγούδι στον John P. Ordway, Esq., έναν διοργανωτή ενός θιάσου, που ονομαζόταν “Ordway’s Aeolians”.
Το τραγούδι επαναδημοσιεύτηκε το 1859 από την Oliver Ditson and Company, 277 Washington Street, Boston, με τον νέο τίτλο “Jingle Bells; ή, The One Horse Open Sleigh”. Στο εξώφυλλο της παρτιτούρας του είχε ένα σχέδιο με κουδούνια έλκηθρων, κουδούνια που κρέμονταν από τα άλογα για να κουδουνίζουν όταν αυτά τρέχουν. (περισσότερα…)
Η ηθοποιός και σκηνοθέτης Έφη Ρευματά (΄91) θα διδάξει Υποκριτική στο Καλοκαιρινό Σχολείο 2024 (8 Ιουλίου – 26 Σεπτεμβρίου 2024) του Θεάτρου των Αλλαγών.
Τρίτης Σεπτεμβρίου 19α, Αθηνα 10432. Τηλέφωνο: +30-210.52.48.251. +30-210.52.46.833
Πληροφορίες για το πρόγραμμα του σχολείου και την επικοινωνία: https://theater-school.com/el/
Η Μαρία Ζενέτου-Κομνηνού γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 18 Οκτωβρίου 1925. Πατέρας της ήταν ο Χαρίλαος Ζενέτος, γνωστός κοσμηματοπώλης των Αθηνών και αδελφός της ο γνωστός πολεοδόμος – αρχιτέκτων Τάκης Ζενέτος, μαθητής και αυτός της Σχολής.
Στα μαθητολόγια εμφανίζεται δύο φορές. Την χρονιά 1929-30 ατην Α’ Δημοτικού και την χρονιά 1935-36 στην Α’ Γυμνασίου και εικάζουμε ότι λόγω απώλειας των μαθητολογίων παρουσιάζεται το κενό αυτό.
Παρακολουθώντας τη Γερμανική Σχολή Αθηνών και την Αγγλική Σχολή Χιλλ, ολοκληρώνει τη βασική της εκπαίδευση στο Αρσάκειο Αθηνών. Με τη λήξη του πολέμου, μπαίνει στο Πανεπιστήμιο Σορβόννης στη Γαλλία και σπουδάζει Ψυχολογία του Παιδιού, κατά την προσχολική ηλικία, καθώς και Καλές τέχνες στην Ecole des Beaux Arts. Διακρίνεται από τη μεγάλη αγάπη της για τα παιδιά.
Από το γάμο της με τον Γιάννη Κομνηνό αποκτά 3 παιδιά, την Ιωάννα, την Χάρις και τον Διομήδη. Ο τελευταίος, σε ηλικία 17 ετών, δολοφονείται εν ψυχρώ, κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου, στις 16 Νοεμβρίου 1973. Αστυφύλακας της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, τον πυροβόλησε με ευθεία βολή στην καρδιά, ενώ βοηθούσε τραυματισμένους πολίτες και την ανακοίνωση του θανάτου του γιού της έκανε ο Τάκης Ζενέτος. Η Χάρις μάλιστα απέκτησε μία κόρη, την Φλώρα, και έναν γιό, στον οποίο έδωσε το όνομα του Διομήδη.
Καθώς τα χρόνια περνούν και τα δικά της παιδιά ενηλικιώνονται, η Μαρία, ελεύθερη πιά από τις μητρικές φροντίδες, ετοιμάζει και παρουσιάζει, για πρώτη φορά, τη δουλειά της, στο ευρύ κοινό, λαμβάνοντας μέρος στην έκθεση του Ζαππείου. Ακολουθεί μια αλυσίδα από ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στο Ζάππειο, στο Θόλο, στην Αρχιτεκτονική, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και στη δική της γκαλερί «Διομήδης».
Η συνεχής ενασχόλησή της με τα καλλιτεχνικά την βοήθησε να απαλύνει τον πόνο της από τον τραγικό θάνατο του γιού της.
Πέθανε το 1995. Τα έργα της μένουν στα χέρια των θυγατέρων της.
πηγή: Ιωάννα και Χάρις Κομνηνού (περισσότερα…)
Ο Αργύρης Στριγγάρης, Καθηγητής Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων στο ΕΚΠΑ και στο University College London (UCL), δημοσίευσε στην Καθημερινή της 16/6/2024 άρθρο για την επιφανή παιδοψυχίατρο Αλεξάνδρα Ρούσσου, που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Μάιο. Ήταν η πρώτη επιστήμων στην Ελλάδα που μίλησε για τη Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) αλλά και για τον αυτισμό.
Μέσα στο κλίμα των Ευρωκλογών και πολλαπλών ανασχηματισμών και μελλοντικών ανακατατάξεων, εωρτάσθηκε ποικιλοτρόπως η απόβαση στην Νορμανδία, με πάσα μεγαλοπρέπεια. 80 έτη από εκείνη την Τρίτη της 6ης Ιουνίου 1944.
Λησμονήσαμε όμως κάτι. Ο Γερμανός κατακτητής δεν είχε είπη την τελευταία του λέξη. Τέσσερεις ημέρες μετά , το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944, ο στρατός των Ναζί συνέχιζε την προσπάθειά του να ολοκληρώση την δημιουργία μίας νέας Ευρώπης με την σφαγή στο Δίστομο. Δολοφόνησαν άνδρες, γυναίκες, παιδιά, βρέφη, όλοι 228. Έκαψαν ό,τι μπορούσε να καή, μαζί με τους ανθρώπους. Την αυτή ημέρα, την 10ην Ιουνίου 1944, οι Ναζί ισοπέδωσαν το χωριό Oradour sur-Glane, βορείως της Limoges, και τα θύματα ανέρχονταν σε 642. Το χωριό δεν κτίσθηκε εκ νέου με διαταγή του στρατηγού De Gaulle για να ενθυμούνται οι νεώτεροι. Στο νέο χωριό, σε μικρή απόσταση, ένας δρόμος φέρει την ονομασία Δίστομο.
Με αφορμή τη μεγάλη συναυλία των LOCOMONDO στο Θέατρο Πέτρας την Τετάρτη 3 Ιουλίου (στο πλαίσιο της καλοκαιρινής τους περιοδείας), ο Μάρκος Κούμαρης (’92) μιλά με τον Ξενοφώντα Ραράκο για τη μουσική, τα τραγούδια και πολλά πολλά άλλα!
Η συνέντευξη δόθηκε την Τρίτη 18 Ιουνίου και μπορείτε να την ακούσετε…
Μέχρις ενός σημείου το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ήταν ένα σοκ για πολλούς. Ομως οι βασικοί πολιτικοί συσχετισμοί διατηρήθηκαν και αυτό κατά πάσα βεβαιότητα δεν πρόκειται να οδηγήσει την ελίτ των Βρυξελλών σε ρεαλιστικές προσαρμογές.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών μπορεί να θεωρείται σοκαριστικό σχεδόν σε ολόκληρη την ΕΕ, όμως δεν υπάρχει βάσιμη ελπίδα, ώστε να θεωρεί κανείς ότι το σοκ θα ξυπνήσει τις κυβερνήσεις και –κυρίως– το γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών. Παρά τις ανατροπές σε ορισμένες χώρες και τις τάσεις αμφισβήτησης στις περισσότερες, οι πολιτικοί συσχετισμοί στο ευρωκοινοβούλιο δεν επηρεάστηκαν και πολύ. Αντιθέτως, το μπλοκ που εξέλεξε την προηγούμενη φορά την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στην πραγματικότητα ενισχύθηκε και όλα δείχνουν ότι παρά τα όσα είχαν διαφανεί τις τελευταίες εβδομάδες, θα το ξανακάνει και δεν θα χρειαστεί και πολύ «παρασκήνιο».
Ο Θανάσης Γεράνιος, απόφοιτος 1962, Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής δημοσίευσε ένα άρθρο του στις 1/6/2024 στην εφημερίδα “Τα Νέα” στο ένθετο για το “Περιβάλλον” για τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση της πυρηνικής ενέργειας προσθέτοντας ότι:
…λόγω της αύξησης των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου κάποια κράτη επικαλούνται τη λύση της πυρηνικής ενέργειας σαν συμπληρωματική υποστηρίζοντας μάλιστα πως η πυρηνική ενέργεια είναι “πράσινη”…
Διαβάστε το άρθρο του Θανάση Γεράνιου:
Με πολύ μεγάλη συμμετοχή, με ανακατεμένες όλες τις ηλικίες, με άφθονο φαγητό και ποτό να κυκλοφορεί ανάμεσα στα πηγαδάκια, με την Ελένη Βαλεντή, απόφοιτο του 2000, ακούραστη να τραγουδά ασταμάτητα, μία εικόνα μοναδική, με όλους χαρούμενους έξω από την τάξη, στην κεντρική αυλή, εκεί, που ξεχυνόμασταν με το άκουσμα του κουδουνιού, σαν σε διάλειμμα, μόνο που τώρα δεν αναρωτιόμασταν σε ποια τάξη είναι ο καθένας, αλλά ποιας χρονιάς είναι απόφοιτος.
Μπράβο στο σχολείο, που το πρότεινε, μπράβο στους απόφοιτους που το στήριξαν, μπράβο σε όλες και όλους, κυρίως στην Χαρούλα Αντωνοπούλου, που συντόνισε όλη την προετοιμασία. Η εκδήλωση καθιερώθηκε πλέον σαν “η καλοκαιρινή συνάντηση” και ήδη από τώρα περιμένουμε την επόμενη. Το σχολείο μάλιστα δώρισε σε όλους και ένα “επετειακό λεύκωμα” από τον εορτασμό των 125 χρόνων.
Ήταν όλοι εκεί, όλες οι ηλικίες, απόφοιτοι από το 1961 έως το 2019. Είδαμε την Ρέα Αργυριάδου (’61), που συνοδευόταν όχι μόνον από τον σύζυγό της Γιάννη Μυλωνά, καθηγητή για πολλά χρόνια στο σχολείο, αλλά και από τον γιό και τον εγγονό της, απόφοιτο του 2019, που δεν ήταν ο μόνος μικρός. Ήταν και άλλοι: ο Δημήτρης Κεραμίδας, του ’17, ο γιός της Korinna Jessen, του ’13 και άλλοι, αλλά και πάρα πολλοί μεγάλοι. Απόφοιτοι της δεκαετίας του ’70, του ’80, του ’90, του 2000 και του 2010. Μετρήσαμε πολλούς της τάξης του ’73 και του ’80 χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχουμε εικόνα για όλες τις χρονιές.
Είδαμε καθηγήτριες και καθηγητές, νυν και πρώην, μέλη του Vorstand, αλλά και της διοίκησης της Σχολής, πρώην προέδρους του Συλλόγου Αποφοίτων: τον Μάκη Δριμαρόπουλο του ’73, τον Πέτρο Πετρακόπουλο του ’72 με τον γιό του, είδαμε πολλά παιδιά του γερμανικού τμήματος, ίσως μάλιστα να ήταν η πρώτη φορά, που ήρθαν τόσοι πολλοί Γερμανοί σε συνάντηση αποφοίτων και πρέπει να πούμε ότι η Χριστίνα Βάζου και ο Θάνος Ιωαννίδης έβγαλαν καταπληκτικές φωτογραφίες.
Εξαιρετικά οργανωμένη και η έκθεση με τα έργα, που δημιουργήθηκαν στο μάθημα Εικαστικών του Wolfgang Rottenkolber τις δεκαετίες του ’80 και του ‘90, μία ιδέα της Μυρτούς Κωσταροπούλου, που υλοποίησε η Αγγελική Κανελλακοπούλου.
Του χρόνου, να ‘μαστε καλά, θα το οργανώσουμε έτσι να έρθουν πιο πολλοί. Ας μην ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή διεξαγόταν ο Τελικός του Κυπέλλου της UEFA με τον Ολυμπιακό να διεκδικεί τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης. Πολλοί επέλεξαν την τηλεόραση, όσοι τα κατάφεραν επέλεξαν το γήπεδο και πάρα πολλοί φοβήθηκαν την κίνηση, κυρίως τη επιστροφή, και κάθισαν σπίτια τους. Δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα γινόταν στο σχολείο αν έρχονταν όλοι, όσοι το θέλανε.
Το έχουμε πλέον όλοι αντιληφθεί. Η δύναμη και το καμάρι του σχολείου είναι οι απόφοιτοί του, αλλά και η δύναμη και το καμάρι των αποφοίτων είναι, που πέρασαν από το σχολείο αυτό. Ήταν μία βραδιά αξέχαστη, μοναδική.
Η Χριστίνα Βάζου, απόφοιτος του ΄86 και ο Θάνος Ιωαννίδης, απόφοιτος του ’73 φωτογράφισαν την εκδήλωση. Οι φωτογραφίες είναι καταπληκτικές και προτιμήσαμε να τις δημοσιεύσουμε όλες αντί να επιλέξουμε ένα μικρό μέρος τους.
Δείτε τις 200 περίπου φωτογραφίες της Χριστίνας Βάζου:
https://drive.google.com/drive/folders/1yy3HuO8e2oWmucywqgQGDj9ndRLYemq0
και οι 100 περίπου του Θάνου Ιωαννίδη:
https://drive.google.com/drive/folders/186wgb8JrQCczHZYwO812D6FyHUBloo6b
Στην δεξίωση είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν και ομάδες τάξεων κάνοντας μικρά reunion:
η τάξη του 1980
η τάξη του 1973
και ανάκατα
Την Παρασκευή 14, το Σάββατο 15 και την Κυριακή 16 Ιουνίου συμμετείχε η Χριστίνα Σημαντήρα στην έκθεση Open Studios 2024 του ΜΕΤ (Master in Fine Arts) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας .
Η πλειοψηφία των 20 επιλεγμένων φοιτητών/φοιτητριών του ΜΕΤ (Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών) ανοίγουν τα εργαστήρια τους και δείχνουν τη δουλειά τους.
Η Χριστίνα-Σύλβια Σημαντήρα είναι Eλληνογερμανίδα εικαστικός και εκπαιδευτικός. Γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα από Έλληνα πατέρα και Γερμανίδα μητέρα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 2005. Από το 2018 διδάσκει το μάθημα των Εικαστικών στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. (περισσότερα…)
Ο Βασίλης Νεραντζόπουλος αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1974 και από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1979. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Οικονομολόγου-Μηχανικού στο Πολυτεχνείο Καρλσρούης (Universitaet Fridericiana) δραστηριοποιούμενος παράλληλα ως επιστημονικός συνεργάτης του τομέα Μηχανουργικής Τεχνολογίας, αλλά και ως εθελοντής-τακτικό μέλος στη Διεθνή Οργάνωση Φοιτητικών Ανταλλαγών AIESEC. Οι καινοφανείς τότε εξελίξεις στην πληροφορική τον ώθησαν στην επιλογή μιας σταδιοδρομίας με επίκεντρο τις νέες τεχνολογίες. Με την απόκτηση του μεταπτυχιακού του τίτλου μετανάστευσε στις Η.Π.Α., όπου εργάστηκε επί 8ετία στον ιδιωτικό τομέα με αντικείμενο τη μηχανοργάνωση βιομηχανικών και διοικητικών διεργασιών.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1989 και εργάστηκε ως Υπεύθυνος Εργων πληροφορικής και ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε εγχώρια και διεθνή έργα. Παράλληλα διετέλεσε επί 15ετία καθηγητής πληροφορικής και διοίκησης επιχειρήσεων σε ιδιωτικό κολλέγιο στην Αθήνα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 απετέλεσαν μια νέα ευκαιρία αξιοποίησης της εμπειρίας του στους τομείς πληροφορικής και τεχνολογίας στον αθλητισμό. Εργάστηκε επί 5ετία ως Υπεύθυνος Εργων και Διευθυντής Τεχνολογίας Εγκαταστάσεων στην Οργανωτική Επιτροπή ΑΘΗΝΑ2004. Σήμερα δραστηριοποιείται ως Μηχανικός Πληροφορικής και Διοίκησης στο πλαίσιο των Ευρωπαΐκών Προγραμμάτων Χρηματοδότησης (ΕΣΠΑ). Εχει μετάσχει σε ομάδες έργων σε χώρες όπως Γερμανία, Η.Π.Α., Αυστραλία, Γαλλία, Σουηδία, Ολλανδία κ.ά.
Η παραδοσιακή ναυπηγική αποτελεί μείζον κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας. Παρά τη σπουδαιότητά της, η διατήρηση και η ανάδειξη των παραδοσιακών σκαφών βρίσκονται ακόμα στα σκαριά.
Αναγνωρίζοντας τη σημασία της παραδοσιακής ναυπηγικής και τιμώντας τις παραδοσιακές του αξίες, το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη προχώρησε στην παραγωγή σύντομης κινηματογραφικής ταινίας καθώς και στη δημιουργία πρωτότυπης εφαρμογής με άξονα το παραδοσιακό σκάφος Ευαγγελίστρια, που ανήκει στη συλλογή του.
Η εφαρμογή Με ένα καΐκι που το λένε Ευαγγελίστρια προσφέρει στους επισκέπτες τη δυνατότητα να θαυμάσουν το παραδοσιακό σκάφος τρισδιάστατα, να το περιστρέψουν και να περιηγηθούν στο εσωτερικό του, ανακαλύπτοντας με λεπτομέρεια τα μέλη του. Πέρα του εκπαιδευτικού της χαρακτήρα, στόχος της εφαρμογής, όσο και της σύντομης κινηματογραφικής παραγωγής, είναι να αφυπνίσει το κοινό για μία ακόμα πτυχή της θαλασσινής ιστορίας της Ελλάδας που αξίζει τον σεβασμό όλων μας. (περισσότερα…)
“Ξανασυναντιόμαστε” είναι ένας όρος που παραπέμπει στα reunions, στα Klassentreffen, δηλαδή τις συναντήσεις μεταξύ συμμαθητών της ίδιας τάξης.
Εδώ, στην ενότητα “Ξανασυναντιόμαστε” έχουμε κάτι πιό γενικό. Έχουμε τις συναντήσεις όλων των τάξεων ταυτόχρονα, είτε με αφορμή τα Χριστούγεννα, είτε τις επετείους της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, είτε κάτι άλλο.
Πρόσφατα, το 2024 η Γερμανική Σχολή Αθηνών και ο Σύλλογος Αποφοίτων αποφάσισαν να συνδιοργανώσουν κάτι μεγάλο, κάτι για πρώτη φορά. Μία συνάντηση / δεξίωση / Gala για όλους τους απόφοιτους / μαθητές, όλων των τάξεων. Και να ξεκαθαρίσουμε, ότι για τον Σύλλογο Αποφοίτων ισχύει το “μια φορά μαθητής, για πάντα απόφοιτος”.
Στην ενότητα αυτή θα δείτε όλες τις εκδηλώσεις που απευθύνονται στους αποφοίτους, ενώ τις άλλες, όπως το Oktoberfest, που απαευθύνονται σε όλους (μαθητές, αποφοίτους, καθηγητές κτλ) θα τις αναζητήσετε σε άλλες ενότητες.
Οπότε, τις συναντήσεις με αφορμή την αποφοίτηση πριν από 10, 20, 25, 30 και 50 χρόνια θα τις βρείτε στις αντίστοιχες χρονιές αποφοίτησης στην ενότητα “Klassenzimmer”
Υπάρχουν παρέες από τα σχολικά χρόνια που βρίσκονται, που μιλάνε κάθε μέρα. Μιά τέτοια παρέα είναι η απόφοιτοι του ’42, που είναι (ήταν) σε μία διαρκή επαφή, και βρίσκονται όποτε μπορούν. Μιά άλλη παρέα είναι η Gruppe 61, οι απόφοιτοι της τάξης του 1961, η τάξη του ’63 και του ’64, πολλοί απόφοιτοι του ’73 καί άλλοι. Ειδικά αυτές οι πρώτες τάξεις της δεκαετίας του ’60, οι πρώτες χρονιές των αποφοίτων της Σχολής μετά το άνοιγμά της το 1956, έχουν να πουν πολλά, που δεν γνωρίζουν οι νεώτεροι, και οι συναντήσεις τους είναι ταυτόχρονα και “διαλέξεις ιστορίας”.
Φωτογραφικό υλικό από όσα Reunions έχουν πραγματοποιηθεί θα βρείτε στην ενότητα Klassenzimmer
Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024 – Ωδείο Αθηνών, Λύκειο Αριστοτέλη, 13:30-23:30
Δύο από τα σημαντικότερα διεθνώς πανεπιστήμια, η Οξφόρδη και το Στάνφορντ «έρχονται» στην Αθήνα και σε συνεργασία με το με το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» και το World Human Forum διοργανώνουν ένα ολοήμερο συνέδριο με τίτλο The Lyceum Project: AI Ethics with Aristotle την Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2024 στο Ωδείο Αθηνών αλλά και στο Λύκειο του Αριστοτέλη με συναρπαστικές ομιλίες, παρουσιάσεις, διεπιστημονικούς διαλόγους και ένα masterclass που συνδυάζει το χορό και την δημοκρατία.
Η γλώσσα εργασίας του συνεδρίου θα είναι τα αγγλικά.
Το συνέδριο θα αποτελέσει μια μοναδική ευκαιρία για όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν τη διασταύρωση της αρχαίας φιλοσοφίας και των καινοτόμων εξελίξεων στην τεχνητή νοημοσύνη. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης την ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ οι καθηγητές και σπουδαστές φιλοσοφίας θα συζητήσουν ένα από τα πιο πιεστικά ερωτήματα της εποχής μας «πώς μπορούμε να ρυθμίσουμε ηθικά την τεχνητή νοημοσύνη;».
