German Speaking Inside Sales Operator: https://apply.smartcv.co/lalizas/job/vp4y
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν κα κάνουν αίτηση απευθείας στο link ή στο email recruiter2@lalizas.com
Η πλειονότητα των δημοκρατικών δυνάμεων ορθώς υποστηρίζει ότι οι εχθροί της δημοκρατίας πρέπει να νικηθούν με πολιτικά επιχειρήματα. Αν η πολιτική τάξη στη Γερμανία δεν είναι σε θέση να το κάνει αυτό, τότε είναι καθήκον των πολιτών να πάρουν την πρωτοβουλία.
“Το Βερολίνο δεν είναι Βαϊμάρη” – Οι μαζικές κινητοποιήσεις αποτελούν σημάδι ελπίδας
“Εμείς είμαστε ο λαός” φωνάζουν οι οπαδοί της ριζοσπαστικής δεξιάς “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AFD) και άλλων εξτρεμιστικών ομάδων στις συγκεντρώσεις τους. Στις ομιλίες, οι ηγέτες τους συκοφαντούν τις ελίτ και τους διανοούμενους που -σύμφωνα με το λαϊκιστικό αφήγημα- έχουν χάσει την επαφή με τη βάση. Προσβάλλουν και βρίζουν τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους και το “παλιό σύστημα”. Ο κύριος στόχος της προπαγάνδας τους είναι τα πολιτικά κόμματα ενός κατεστημένου που θέλουν να καταργήσουν.
Ο Αλέξανδρος Κουδουνάς, που ανέλαβε πριν από λίγες ημέρες τη διεύθυνση της IWG για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι απόφοιτος. Πρόσφατα (21.2.2024) έδωσε μία συνέντευξη στην εφημερίδα “Καθημερινή” για την αύξηση της ζήτησης ευέλικτων χώρων εργασίας στην ελληνική αγορά.
«Το 2023 η ζήτηση που μας εκδηλώθηκε από πιθανούς πελάτες ήταν τριπλάσια σε σχέση με τους χώρους που μπορούσαμε να διαθέσουμε. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια ανάπτυξης του δικτύου μας, ώστε να είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε στη ζήτηση αυτή και παράλληλα να καλύψουμε μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας της χώρας, τόσο στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης όσο και σε πόλεις της περιφέρειας»
https://www.kathimerini.gr/economy/562894303/enoikio-e-tin-ora-sto-airbnb-ton-grafeion/
Ο Σύλλογος Philadelphia διοργανώνει παρουσίαση του βιβλίου:
“Wir waren Menschen zweiter Klasse” στις 5 Μαρτίου στις 19.30
1040 Griechen, Geschäftsleute, Arbeiter, Taxifahrer, Studenten, zwischen 14 und 60 Jahre alt, meist aus den „roten“ Stadtvierteln Athens, Dourguti und Vyronas, wurden am 7. und 9. August 1944 bei blutigen Razzien von der SS und griechischen kollaborationistischen Sicherheitsbataillonen aufgegriffen und in das im Herbst 1943 eingerichtete KZ Chaidari bei Athen verschleppt.
Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους εντόπισε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Πέτρου Μάρκαρη στηνSüddeutsche Zeitung για τονWolfgang Schäuble:
Διάβασα τις γερμανικές εφημερίδες την νεκρολογίαγια τον Wolfgang Schäuble και αμέσως μετά τις αναφορές στις ελληνικές εφημερίδες. Η διαφορά είναι όπως η μέρα με την νύχτα. Τα γερμανικά άρθρα ήταν όπως ένα ρέκβιεμ, μία νεκρώσιμη ακολουθία. Στην Ελλάδα κυριαρχούσε στον Τύπο και προπαντός στα κοινωνικά δίκτυα το πορτραίτο ενός πολιτικού, που με την σκληρή του οικονομική πολιτική, οδήγησε την Ελλάδα στον γκρεμό.
Αυτή η άποψη δεν είναι ούτε νέα ούτε και περιορίζεται στονWolfgang Schäuble. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από την δεκαετία του ’50 αναζητούν έναν ράστη, έναν θύτη, έτσι ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν του ψηφοφόρους ως θυσία.
DER UNSICHTBARE ZOO, der neue Film von Romuald Karmakar, ehemaliger Schueler der DAS (geb.15.2.1965) hat heute Premiere auf der Berlinale.
Naeheres zum Film gibt es auf Romualds Site: https://www.romuald-karmakar.de/film/der-unsichtbare-zoo
DER UNSICHTBARE ZOO ist der zwölfte Film, den Romuald auf der Berlinale präsentieren darf, nach “Warheads” (1993) und “Das Himmler-Projekt” (2000) ist es die dritte dreitsündige Filmpremiere im Forum.
 |
 |
 |
 |
|||
| Κωνσταντίνος Βολανάκης | ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ | Πρώιμη Τυπογραφία | Βία στο σχολείο. Μας αφορά | |||
 |
||||||
| Μεταδιδακτορικες Υποτροφίες |
Η Ολυμπία (Λία) Ζάννου γεννήθηκε το 1926. Η Λία πήγε στη σχολή Μπερζάν και μετά στη Γερμανική Σχολή και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Γ’ Γυμνασίου το έτος 1940-41, αλλά αποφοίτησε από την Σχολή “Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου” (πρώην Μακρή). Ήταν κόρη του Ιωάννη Κ. Ζάννου και της Ελένης Παππά (κόρης του ιατρού Αλέξανδρου Παππά).
Φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών γιατί είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική.
Το 1947 παντρεύτηκε τον Κλέωνα Κέδρο, εγκατεστημένο στην Τεργέστη. Ο Κέδρος ασχολείτο με το εμπόριο και μετά με τα ναυτιλιακά. Απέκτησαν μαζί τρία παιδιά, τον Αλέξανδρο (1950), την Άννα (1951), που παντρεύτηκε τον γιατρό Διαμαντόπουλο και την Μαρίνα (1953), που παντρεύτηκε Μενέλαο Παπά. Ο Κλέων Κέδρος απεβίωσε το 1971 κι από τότε η Λία μοίρασε τη ζωή της ανάμεσα σε Τεργέστη κοντά στα παιδιά της, το Λονδίνο και την Αθήνα.
Απεβίωσε την 18.4.2018.
~ai-c11f46f5-867f-430c-bdfd-92408dbacd93_
H ελληνόφωνη θεατρική ομάδα της Γερμανικής Σχολής Αθηνών σας προσκαλεί στην τρομακτική κωμωδία «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον. Από 5 έως 7 Απριλίου στις 20:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών!
Βρισκόμαστε στα 1890, στο Κουλιέντσικοφ, ένα χωριουδάκι της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι όμως του Κουλιέντσικοφ έχουν μια ιδιαιτερότητα: έχουν καταδικαστεί να είναι ηλίθιοι από τη μέρα που γεννιούνται, εξαιτίας μιας κατάρας που έπεσε πάνω τους πριν από διακόσια χρόνια! Ένας νέος δάσκαλος που έρχεται στο χωριό, ο Λέων Στεπάνοβιτς Τολτσίνσκυ, «εισβάλλει» σε έναν παράλογο και αλλόκοτο, γι’ αυτόν -και για μας-, κόσμο και προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με αυτόν. Ένας βοσκός, ένας δικαστής, ένας ταχυδρόμος, ένας χασάπης, μία εμπόρισσα, ένας γιατρός με την γυναίκα και την κόρη του κι ένας μοχθηρός κόμης, συνιστούν τον κόσμο των «Ηλιθίων». Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ξεδιπλώνουν μια απίστευτη ιστορία σε ένα χωροχρόνο που όλα είναι δυνατό να συμβούν. Kαι συμβαίνουν…
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Διασκευή-Σκηνοθεσία: Λήνα Ψυχογιού
Παίζουν: Γιώργος Χρυσανθίδης, Θοδωρής Δημητράς, Άννα Παπαοικονόμου, Λυδία Γκιζελή, Όλγα Κοκκίνη, Αλεξάνδρα Κακούρη, Ιωάννα Παπαοικονόμου, Ανδριάνα Νταγιαντά, Πέτρος Αξαρλής, Πέννυ Γεωργιάδη, Φαίη Κολοβού, Άγγελος Ρήγος
Σε ρόλο έκπληξη, ο Βασίλης Τόλιας
Σκηνική επιμέλεια: Δημήτρηs Χαλάτσης – Όμιλος Εργασίας Σκηνικών
Επιμέλεια βίντεο: Johannes Müller (περισσότερα…)
Η Margerite Huck γεννήθηκε στις 6.11.1931 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του Paul Huck και της Δανάης Σώχου, το γένος Μαλακατέ. Φοίτησε για λίγα χρόνια στην Γερμανική και αν η Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944, θα αποφοιτούσε το 1949.
Ο πατέρας της ήταν διπλωματούχος μηχανικός από την Βιέννη και ήρθε στην Ελλάδα ώστε να σχεδιάσει και να επιβλέψει την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής συνελήφθη δύο φορές, μία από τους Γερμανούς, με τους οποίος αρνήθηκε να συνεργαστεί, αλλά και από τις ομάδες αντίστασης που, λόγω της καταγωγής του, εθεωρήθη “φιλογερμανός”. Για ένα διάστημα μάλιστα εθεωρείτο νεκρός, αλλά τελικά διέφυγε και επέστρεψε στο σπίτι του. Είχε επιλέξει σαν τόπο διαμονής την Ελλάδα, νυμφεύθηκε Ελληνίδα και περιόδευσε σε όλη την χώρα απαθανατίζοντας με την φωτογραφική του μηχανή περιοχές και ανθρώπους και απεβίωσε το 1980.
Η οικογένεια απέκτησε δύο παιδιά την Μαργαρίτα (Γκρέτα) και τον Stefan, που φοίτησαν στην Γερμανική Σχολή, και δεδομένου ότι η Σχολή έκλεισε το 1944 και τα δύο παιδιά υποχρεώθηκαν να αλλάξουν σχολείο.
Η Γκρέτα, η οποία ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένη και μιλούσε, σαν την μητρική της, τέσσερεις γλώσσες (ελληνικά, γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά), εργάστηκε ως διευθύντρια του γραφείου του Ν. Γρηγοριάδη, CEO των Διυλιστηρίων Ασπροπύργου, που εξαγοράστηκε το 1971 από την ΠΕΤΡΟΛΑ, του Ομίλου Ιωάννη Λάτση, η οποία συμμετείχε στην κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης.
Παντρεύτηκε τον Φίλιππο Μπαλωμένο και απέκτησε μία κόρη, την Αθηνά, που αποφοίτησε από την Σχολή το 1983.
Απεβίωσε στις 10.7.2017. (περισσότερα…)
Η Άννα Λυμπεροπούλου αποφοίτησε από την Σχολή το 1966. Σπούδασε διερμηνέας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Εργάσθηκε ως Free lancer interpreter στην Κομισιόν, σε Στρασβούργο, Λουξ. και Βρυξέλλες, αλλά και σε άλλους διεθνείς ή ελληνικούς οργανισμούς.
Ο Γεώργιος Πολυκράτης, τρίτο παιδί του Δημητρίου και της Γερτρούδης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930 και σπούδασε ιατρός στο Πανεπιστήμιό της.
Εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1940-41 στην 1η τάξη του 8-ταξίου (Ε’ Δημοτικού) και την επομένη 1941-42 στην ΣΤ’ Δημοτικού. Αν είχε συνεχίσει και παράλληλα η Γερμανική Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944 θα αποφοιτούσε το 1948.
Παντρεύτηκε την οδοντίατρο Γεωργία Μπάκουλη, και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλκυόνη. Ελληνολάτρης μέχρι υπερβολής, υπήρξε ενθουσιώδης ορειβάτης και καταδύτης, εραστής της ελληνικής φύσης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα την δεκαετία του 1950 με νεανικά του έργα, δύο μικρές ποιητικές συλλογές και μία τραγωδία. Όμως η έντονα υπεύθυνη άσκηση της ιατρικής για πέρα από σαράντα χρόνια, δεν του άφησε περιθώρια να λειτουργεί παράλληλα και την ποίηση.
Στα μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται και τα άλλα δύο αδέλφια (;) του:
Ο Ροβέρτος Πολυκράτης, γεννημένος και αυτός το 1930, και ο Γοδεφρείδος Πολυκράτης, γεννημένος το 1927
Η Λένα Σακαλή αποφοίτησε από τη Γερμανική το 1965. Σπούδασε στη Χαϊδελβέργη μετάφραση και στο Άαχεν Γερμανική Φιλολογία – Γλωσσολογία, ενώ επι σειρά ετών διδαξε γερμανικά σε αλλοδαπούς φοιτητές στο τμήμα Deutsch als Fremdsprache του RWTH Aachen. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα (1986 ή 1987) ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διδασκαλία γερμανικών και τη μετάφραση με σειρά βιβλίων στο ενεργητικό της. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε επίσης με τη βιβλιοθηκονομία στο “Ίδρυμα Αικατερίνη Λασκαρίδη” έχοντας αναλάβει την επιμέλεια των συλλογών του Ιδρύματος. Έφυγε στις 6 Ιουνίου 2017.
Ο Βύρων Κουρουνιώτης γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα και έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην Καλλιθέα. ‘Ηταν γιός του Ιωάννη και της Ουρανίας και πρωτοεμφανίζεται στα μαθητολόγια της Σχολής στην Β’ Γυμνασίου την χρονιά 1937-38, παραμένει έως την Στ’ Γυμνασίου και αποφοιτά την χρονιά 1941-42 και όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του όνειρό του ήταν να σπουδάσει στη Γεωπονική Σχολή της Γερμανίας. Όμως όταν έγινε η γερμανική Κατοχή εντάχθηκε στην αντίσταση, στην ΕΠΟΝ, στο αντάρτικο κίνημα και μετά στον ΕΛΑΣ. 19 ετών έφυγε στα βουνά και πολέμησε στο αντάρτικο Ρούμελης και μετά στην Πελοπόννησο.
Στη διάρκεια της Κατοχής έχασε τους 2 από τους 3 αδελφούς του. Ο μεγαλύτερος, ο Μικές Κουρουνιώτης, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς ενώ ο μικρότερος, ο Αντώνης, πέθανε από φυματίωση λίγους μήνες πριν βρεθεί το εμβόλιο για τη φυματίωση.
Μετά την απελευθέρωση και τα Δεκεμβριανά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία. Δεν εκτελέστηκε αλλά από το 1945 ως το 1949 «επισκέφθηκε» όλα τα όμορφα νησιά μας (τόπους εξορίας τότε) ως πολιτικός κρατούμενος: Αίγινα, Κέρκυρα, Σύρο και κατέληξε στη Γυάρο όπου μαζί με συγκρατούμενούς του, ενώ ζούσαν σε υποτυπώδη αντίσκηνα, έχτιζαν με βράχους που κουβαλούσαν μόνοι τους το «κολαστήριο» της Γυάρου όπως το ονόμαζε πάντα λέγοντας: «όταν μπήκαμε σ΄αυτή την κόλαση νοσταλγούσαμε τις σκηνές μας…»
Μετά το 1949 συνέχισε να είναι ενεργό μέλος του ΚΚΕ και της ΕΔΑ αργότερα. Παντρεύτηκε την Βασιλική Ζαχαρία και απέκτησαν μια κόρη την Ουρανία.
Στη Δικτατορία του 1967 γλύτωσε τη σύλληψη γιατί τον έκρυψαν επί ένα χρόνο, ίσως και περισσότερο, με κίνδυνο της ζωής τους, δύο «φιλοβασιλικές» και άρα υπεράνω πάσης υποψίας θείες του (από την πλευρά της γυναίκας του), που τον αγαπούσαν πάρα πολύ…
Κατάφερε να διαφύγει παράνομα στην Ευρώπη όπου έζησε κάποια χρόνια.
Απογοητευμένος από τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 απομακρυνόταν, σταδιακά, από την ενεργό πολιτική δράση.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα ασχολήθηκε με το εμπόριο κινηματογραφικών ειδών και τον κινηματογράφο, μαζί με τον μόνο αδελφό του, που είχε επιβιώσει, τον Διονύση.
Μπορεί να μην κατάφερε να σπουδάσει γεωπονία όμως κατάφερε ν’αγοράσει ένα μικρό κομμάτι γης παραθαλάσσιο στην Αίγινα και ένα τρεχαντήρι. Σ’ αυτά αφιέρωνε όλον σχεδόν τον ελεύθερο χρόνο του μέχρι το τέλος της ζωής του ψαρεύοντας και αγαπώντας τη φύση και τα φυτά του. Κατάφερε να μεταμορφώσει ένα άγονο και αμμώδες έδαφος σ’ έναν μικρό παράδεισο δίπλα στη θάλασσα. Το έργο του συνεχίζει με περισσή αφοσίωση και ζήλο ο γαμπρός του Γιάννης Λάζαρης μέχρι σήμερα.
Πρόφθασε να χαρεί τον εγγονό του Αλέξη Κωτσόπουλο και τα δύο του δισέγγονα τον Βύρωνα και τον Άγγελο. Δεν πρόλαβε να γνωρίσει την δισέγγονή του Άννα.
Ενώ άντεξε παληκαρίσια όλες τις κακουχίες και τα βασανιστήρια δεν μπόρεσε ποτέ, μέχρι το τέλος, να συγκρατήσει τα δάκρυά του όταν θυμόταν την «επαίσχυντη», όπως την έλεγε, «Συμφωνία της Βάρκιζας» και την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ.
Πέθανε το 2008 βαθειά πικραμένος από την «κατάντια», όπως έλεγε, και την πολυδιάσπαση του κινήματος.
(*) το βιογραφικό του το οφείλουμε στην κόρη του Ουρανία Κουρουνιώτη και είναι αναρτημένο μαζί με την φωτογραφία του στην ιστοσελίδα http://www.aylonfilmarchives.com/
Ο Παναγής Ζαφειρίου γεννήθηκε το 1923 και ο πατέρας του ήταν χρηματιστής. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Α’ Γυμνασίου και την επόμενη χρονιά στην Β’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1942.
Ασχολήθηκε με το εμπόριο και τις αντιπροσωπείες στερεοφωνικών συσκευών. Άνοιξε στην οδό Βαλαωρίτου το κατάστημα “electronica” και αντιπροσώπευε την εταιρεία Alpine με στερεοφωνικά αυτοκινήτων. Νυμφεύθηκε την Θεώνη Βελή.
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και είναι απόφοιτος του 1963. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1963-1968) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του γερμανικού κράτους, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (1971-1976).
Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Νέοι Έλληνες ρεαλιστές” (1971-1971) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΙ, Αθήνα 1974-1976). Ήταν επίσης μέλος της καλιτεχνικής ομάδας 10/9 του Μονάχου (1975). Υπήρξε προσκεκλημένος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Δυτικού Βερολίνου DAAD (1977).
Από το 1977 μέχρι και το 1986 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Από το 1986 μέχρι και το 1992 ζει και εργάζεται στις Βρυξέλες. Το 1994 εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα.
Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις του έργου του στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Δυτική και Ανατολική Γερμανία, στο Λουξεμβούργο, στην Ισπανία, στη Γιουκοσλαβία, στη Ρουμανία, στην Ιρλανδία, στην Αλβανία, στην Κύπρο, στις ΗΠΑ, στη Σουηδία, στο Ισραήλ, στην Αγγλία, στην Ολλανδία, στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στην Ιταλία, στον Καναδά κ.λπ., σε ιδιωτικές γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία.
Έκθεση για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος
στο φουαγιέ της Γερμανικής Σχολής Αθηνών από τις 05.02. μέχρι τις 08.03.2024
Στις 3 Ιανουαρίου 1996, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Γερμανίας Ρόμαν Χέρτσογκ καθόρισε την 27η Ιανουαρίου ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ναζισμού. Τον Νοέμβρη του 2005, εννιά χρόνια αργότερα, αποφασίστηκε στο Γενικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών (Resolution 60/7) ότι η ίδια ημερομηνία θα αποτελέσει και Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος (International Holocaust Remembrance Day).
Με την αφορμή αυτή πραγματοποιείται τη φετινή σχολική χρονιά στον χώρο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών η Έκθεση «Ο Ψίθυρος των Παπουτσιών», για να τιμήσουμε τα 6 εκατομμύρια θύματα αλλά και τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος.|
Σκοπός της Έκθεσης αυτής είναι να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει τη μαθητική κοινότητα αλλά και να εμπλουτίσει τις γνώσεις της για το Ολοκαύτωμα. Η θεματική αυτή προσεγγίζεται με πληροφορίες, οι οποίες βρίσκονται σε είκοσι συνολικά σημεία, συνοδευόμενες και από ιστορικές φωτογραφίες και μαρτυρίες επιζώντων. Η Έκθεση καταγράφει τις διάφορες φάσεις καταδίωξης Εβραίων πολιτών από τη ναζιστική κυβέρνηση και τεκμηριώνει τον κοινωνικό αποκλεισμό που βίωσαν, την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, καθώς και τη συστηματική εξόντωση εβραϊκών κοινοτήτων σε όλη την Ευρώπη, λόγω των μαζικών δολοφονιών στα κέντρα εξόντωσης. Το Άουσβιτς-Μπίρκεναου, η Τρεμπλίνκα κ.α. συμβολίζουν τη γενοκτονία των Εβραίων πανευρωπαϊκώς.
Σημαντικό σύμβολο αποτελούν, επίσης, τα παπούτσια και οι βαλίτσες που «κουβαλούν» τις μνήμες και τα βιώματα επιζώντων της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και τις «μεταφέρουν» στο παρόν, αλλά και στο μέλλον. Οι μαρτυρίες αυτές βρίσκονται στο ψηφιακό αρχείο του ερευνητικού προγράμματος «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα» («Erinnerungen an die Okkupation in Griechenland»), το οποίο δημιουργήθηκε από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Freie Universität Berlin) και εξηγούν την καταδίωξη, την εκδίωξη, την φυγή, την καταναγκαστική εργασία, τις απελάσεις και τη φρικτή καθημερινότητα και τα εγκλήματα των Ναζί στα κέντρα εξόντωσης, αλλά και το θάρρος κάποιων συμπολιτών που έσωσαν ζωές με γενναιότητα και ανιδιοτέλεια.
Μια ιδιαίτερη θεματική είναι η «Καταπάτηση των Δικαιωμάτων» με αμέτρητες αντι-εβραϊκές διατάξεις και νόμους, καθώς και οι επιπτώσεις τους στις ζωές των Εβραίων της Γερμανίας και της -υπό γερμανική κατοχή- Ευρώπης. Μαθητές και μαθήτριες λαμβάνουν κατά αυτόν τον τρόπο ερεθίσματα και παρακινούνται σε συζητήσεις σχετικές με την βασική σημασία και τις συνέπειες των νόμων στην κοινωνία, αποκτώντας μια καινούρια συνείδηση για το πώς οι νόμοι των απολυταρχικών κυβερνήσεων οδηγούν σε διακρίσεις και επιβάλλουν τον κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων ομάδων, αλλά και για το ποια είναι η ευθύνη της πολιτείας σε αυτό. «Πώς είναι η κατάσταση σήμερα;» – η ερώτηση αυτή προσεγγίζει την επικαιρότητα και τους κινδύνους του παγκοσμίως αυξανόμενου αντισημιτισμού, ωθώντας τους μαθητές και τις μαθήτριες να αναρωτηθούν για το πώς μπορούμε να αναλάβουμε δράση συλλογικά, ώστε να προστατέψουμε τις δημοκρατίες μας. Μια επιπλέον σημασία αποκτά η μνεία των 1,5 εκατομμυρίων δολοφονημένων παιδιών, θυμάτων του Ολοκαυτώματος, για τα οποία δίνει πληροφορίες το δέντρο με τις πεταλούδες.
Το «Πρότζεκτ Πεταλούδα» δημιουργήθηκε από το Μουσείο του Ολοκαυτώματος στο Χιούστον (Holocaust Museum Huston) και απευθύνεται στους νέους σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται, λοιπόν, για μια διαδραστική Έκθεση, η οποία προσφέρει την ευκαιρία γιααυτόνομη εξερεύνηση με πολλά μέσα και με τη βοήθεια συνοδευτικού διδακτικού υλικού,καθώς και τη δυνατότητα της πρακτικής ανάλυσης των διαφόρων υλικών και αντικειμένων. Επιπλέον, η Έκθεση συμπληρώνεται από μια βιντεοσκοπημένη παρουσίαση στην οποία διηγείται τη βιογραφία της η Ροζίνα Ασέρ-Πάρδο, μια επιζήσασα του Ολοκαυτώματος που συνεργάστηκε με το αρχείο του προγράμματος «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα».
Η Έκθεση δημιουργήθηκε από τη συνεργασία της ομάδας «Η ΓΣΑ θυμάται» με τον Όμιλο Εργασίας του σκηνικού σχεδιασμού. Καλλιτεχνικά, την επιμελήθηκαν οι μαθητές και οιμαθήτριες της ομάδας σκηνικού σχεδιασμού υπό την καθοδήγηση του κου Χαλάτση. Η ομάδα «Η ΓΣΑ θυμάται» σχεδίασε το περιεχόμενο της Έκθεσης και επέλεξε το φωτογραφικό υλικό και τα κείμενα που παρουσιάζονται.
«Η μνήμη πρέπει να διαφυλάσσεται. Ο ρόλος της είναι να υπενθυμίζει και στις επόμενες γενιές πως πρέπει να επαγρυπνούν.
Επομένως, είναι σημαντικό να διαμορφώσουμε σήμερα μια μορφή μνήμης που θα τροφοδοτεί το μέλλον.» Ρόμαν Χέρτσογκ
Η Έκθεση κατά συνέπεια αποτελεί μια σημαντική συνεισφορά στην ανάπτυξη μιαςζωντανής κουλτούρας ανάμνησης από και για μαθητές και μαθήτριες. Σκοπός της είναι η ευαισθητοποίηση μαθητών και μαθητριών για ιστορικές αλλά και επίκαιρες μορφές τουκοινωνικού και κρατικού αντισημιτισμού, της φυλετικής διάκρισης και του αποκλεισμού στην καθημερινότητά μας, ώστε να δημιουργήσουν μια διαρκή συνείδηση για τη δημοκρατία, την ανεκτικότητα και την αλληλεγγύη με τις αδικημένες και υποβαθμισμένες κοινωνικές ομάδες.
| Δημήτριος Χαλάτσης
Διευθυντής Ομίλου Εργασίας σκηνικού σχεδιασμού Συνεργάτης του προγράμματος «Η ΓΣΑ θυμάται» |
Ρεγγίνα Βίζινγκερ
Υπεύθυνη τμήματος Κουλτούρας Μνήμης Διευθύντρια του προγράμματος «Η ΓΣΑ θυμάται» |
Απεβίωσε την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024, μετά από μακρά ασθένεια, η απόφοιτός μας του 1975c Τάνια (Αναστασία) Δασκαρόλη, Καθηγήτρια στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Γαλλική Φιλολογία και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, Στρασβούργου, Χαϊδελβέργης και Αθηνών. Eργάσθηκε ως υπάλληλος μεταφράστρια στην Ecole Française d’ Athènes-Γαλλική Aρχαιολογική Σχολή Aθηνών και στο Eυρωπαϊκό Kοινοβούλιο στο Λουξεμβούργο, ως επιστημονική βοηθός στο Πανεπιστήμιο της Xαϊδελβέργης-Germanistisches Seminar, όπου εκπόνησε και υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή. Δίδαξε γερμανική γλώσσα στα τμήματα αλλοδαπών φοιτητών του Πανεπιστημίου Xαϊδελβέργης, στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Aθηνών και γερμανική οικονομική ορολογία στο Oικονομικό Πανεπιστήμιο Aθηνών. Την περίοδο 1993-2003 υπηρέτησε ως εμπειρογνώμων στη Γενική Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών. Από το 2003 δίδαξε Μετάφραση και Συγκριτική Γραμματολογία στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών, όπου και είχε εκλεγεί Επίκουρη Καθηγήτρια.
Η κηδεία της έγινε την Παρασκευή 9.2 στον Άγιο Νικόλαο της Γλυφάδας.
Ο Σύλλογος Αποφοίτων εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στα δύο αγαπημένα της αδέλφια, Θοδωρή και Θάνο Δασκαρόλη, καθώς και στην τάξη της, που τη θυμάται με πολλή αγάπη.
Την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024 συνεδρίασε το νέο 9μελές ΔΣ και συγκροτήθηκε σε σώμα ως ακολούθως:
Πρόεδρος : Κώστας Γαλάνης (΄74)
Αντιπρόεδρος : Άγγελος Κωβαίος (’88)
Γενική Γραμματέας : Σοφία Χριστοφορίδου (’80)
Ταμίας : Αλέξης Δημητράς (’89)
Υπεύθυνη Πολιτιστικών : Λίζα Γεωμπρέ (΄73)
Υπεύθυνη Δικτύωσης : Τένια Παπαδάκη (΄67)
Υπεύθυνος Εκδηλώσεων : Βασίλης Χαρισόπουλος (’73)
Υπεύθυνος Wandertage : Τάσος Καβαδέλλας (’71)
Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων :
Ξανθίππη Τοκμακίδου (’91 ΓΣ Θεσσαλονίκης)
Η θητεία του νέου ΔΣ είναι διετής.
