Αγαπητή Σχολική Κοινότητα,

Η DSA ενεργεί σταθερά με ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη απέναντι στις ανθρωπιστικές κρίσεις.

Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Θεσσαλία μετά την καταστροφική κακοκαιρία πριν από λίγες μέρες είναι δραματική.

Αυτό δημιουργεί την ανάγκη να κινητοποιηθούμε και πάλι. Σε συνεργασία με την εθελοντική οργάνωση Humanity Greece συλλέγουμε κατά προτεραιότητα:

– Αντικουνουπικά σώματος

– Είδη καθαρισμού (καθαριστικά και εξοπλισμό π.χ. φτυάρια, σφουγγαρίστρες, σφουγγαράκια, κλπ.)

– Είδη ατομικής υγιεινής (σαπούνια, σερβιέτες, οδοντόκρεμες κλπ.)

– Πάνες

– Είδη ρουχισμού και παπούτσια (σε καλή κατάσταση)

-Τρόφιμα που διατηρούνται και μεταφέρονται εύκολα (ρύζια, μακαρόνια, πελτέδες, κονσέρβες, παιδικά γάλατα, κλπ.)

Τόπος συλλογής προϊόντων: Aula

Διάρκεια δράσης: Παρασκευή 15.9.2023 έως Πέμπτη 21.9.2023

Αν κάποιος/α από εσάς επιθυμεί να πραγματοποιήσει δωρεά, αυτό είναι εφικτό μέσω της ιστοσελίδας: https://humanitygreece.org/kane-mia-dorea/ .

Ελπίζουμε να συμβάλλετε μαζικά σε αυτή την πρωτοβουλία ενίσχυσης των πλημμυροπαθών συνανθρώπων μας!

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Annedore Dierker εκ μέρους της Σχολικής Διεύθυνσης

Αγαπητοί απόφοιτοι,

Σας γράφω ως πρώην μαθήτρια της Σχολής (απόφοιτος 97) και νυν υπάλληλος/ διερμηνέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να σας ενημερώσω για τις δραστηριότητες στα πλαίσια της Ημέρας Πολυγλωσσίας στις 22/23 Σεπτεμβρίου.

Οι εγγραφές για ταon line εργαστήρια μετάφρασης και διερμηνείας (22 Σεπτεμβρίου) έχουν ήδη ανοίξει.

Σε περίπτωση που θέλετε να ενθαρρύνετε ενδιαφερόμενους μαθητές να συμμετάσχουν –έχουμε και κάποια στα ελληνικά και στα γερμανικά ασφαλώς- ο σύνδεσμος είναι ο εξής:

https://visiting.europarl.europa.eu/en/events/brussels/multilingualism-day-2023

Πέρα από τα ενημερωτικά εργαστήρια την Παρασκευή, φυσικά η είσοδος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στις δραστηριότητες της διεύθυνσης διερμηνείας και μετάφρασης, (Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου) στις Βρυξέλλες είναι ελεύθερη.

Στη διάθεση σας για ό,τι διευκρινίσεις χρειαστείτε.

Χριστίνα Φριλίγκου

Η Λένα Σακαλή αποφοίτησε από τη Γερμανική το 1965. Σπούδασε στη Χαϊδελβέργη μετάφραση και στο Άαχεν Γερμανική Φιλολογία – Γλωσσολογία, ενώ επι σειρά ετών διδαξε γερμανικά σε αλλοδαπούς φοιτητές στο τμήμα Deutsch als Fremdsprache του RWTH Aachen. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα (1986 ή 1987) ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διδασκαλία γερμανικών και τη μετάφραση με σειρά βιβλίων στο ενεργητικό της. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε επίσης με τη βιβλιοθηκονομία στο “Ίδρυμα Αικατερίνη Λασκαρίδη” έχοντας αναλάβει την επιμέλεια των συλλογών του Ιδρύματος. Έφυγε στις 6 Ιουνίου 2017.

Δείτε τίτλους βιβλίων που μετέφρασε η Λένα…

Θα προτιμήσω να πάρω τα πράγματα περίπου από την αρχή, με όχημα τις προσωπικές αναμνήσεις. Ανάκατες, καλές και αλγεινές, μαγικές και (κάποτε) αιματηρές. Τι είναι, αλήθεια, ο Λυκαβηττός για εσάς; Μπορώ να σας απαριθμήσω τι ήταν για μένα. Σήμερα που αναβιώνει με την Γιορτή Αφιέρωμα στον Σταύρο Ξαρχάκο

«Σκλάβα με σέρνουν οι Αχαιοί…». Βάλτε τη φαντασία σας να αναπλάσει τη βροντερή φωνή της τραγωδού Αννας Συνοδινού – Εκάβης, ως ανθρώπινο «ακουστικόμετρο» για τον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο, στο νεόκοπο τότε (το 1965) Θέατρο του Λυκαβηττού.

Κάθε μέρα, για μία ώρα, και ένας τραγικός ρόλος. Κάθε μέρα και μία μέτρηση. Κάθε φορά και μία διόρθωση. Διότι ο αρχιτέκτονας είχε στον νου του την περίφημη ακουστική στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Και την «κυνηγούσε», να την επιτύχει και στο δημιούργημά του, πάνω από την Αθήνα.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησε συγγνώμη για το βίντεο του εκ των αντιπάλων του Στέφανου Κασσελάκη στη Μακρόνησο «εκ μέρους όλου του ΣΥΡΙΖΑ», ο μέντορας του Κασσελάκη, Παύλος Πολάκης, απάντησε ότι «δεν έχει απολύτως καμία τέτοια εξουσιοδότηση, ούτε ελέω θεού δικαίωμα!» να ζητήσει συγγνώμη «ο Ευκλείδης», ενώ ο ευρωβουλευτής Πέτρος Κόκκαλης παρενέβη στη διένεξη λέγοντας «από μένα είναι Οχι». Από την πλευρά του ο ομοϊδεάτης ιστορικός Αντώνης Λιάκος περιέγραψε τη συζήτηση για τον σφετερισμό των συμβόλων και των τόπων μνήμης της Αριστεράς ως παιδική ασθένεια του χώρου, ανατρέχοντας στο πασοκικό «ιδεολογικό πάνθεον» του Βενιζέλου και του Βελουχιώτη και καταλήγοντας στις επιθέσεις που είχε δεχθεί ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όταν επισκέφθηκε το Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Η καταστροφή στη Θεσσαλία υπερβαίνει και τον εκλογικό κύκλο, αλλά και τις δυνάμεις της όποιας κυβέρνησης. Ας φωνάξει ο Μητσοτάκης τους πάντες να συνταχθούν, να κάνουν τις προτάσεις τους και να συμβάλουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν στην ανοικοδόμηση. Και όποιος δεν θέλει, ας μη συμβάλει. Αλλά μετά, ας σιωπήσει.

Η καταστροφή της Θεσσαλίας μοιάζει να είναι τέτοια που θα απαιτήσει όχι μόνο δαπάνες και προσπάθειες ανοικοδόμησης, αλλά πιθανότατα μία γενική αναπροσαρμογή του μεσοπρόθεσμου (τουλάχιστον) πολιτικοοικονομικού σχεδιασμού της χώρας.

Εδώ θα μπορούσε να σκάσει ένα πικρόχολο χαμόγελο. Για τον σχεδιασμό. Οχι μόνο επειδή δεν συγκαταλέγεται στις πολιτικές μας συνήθειες, αλλά και επειδή έτσι όπως είναι τα πράγματα, ζούμε σε μία περίοδο που ισχύει το «όταν εμείς κάνουμε σχέδια γελάει ο Θεός». Αυτό όμως έχει μεταφυσική διάσταση και σε κάποιες περιπτώσεις το επικαλούνται όσοι είναι επιφορτισμένοι με τα σχέδια και τεμπελιάζουν.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Η Γερμανική Σχολή ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από το Κολωνάκι. Στην αρχή από την οδό Σκουφά 35 και λίγο μετά τον Ιανουάριο 1897 στην οδό Ομήρου, εκεί που ήταν ο Ελληνογερμανικός Σύλλογος “Φιλαδέλφεια” και σήμερα βρίσκεται το Ινστιτούτο Γκαίτε. Δυστυχώς δεν έχουμε βρει φωτογραφίες του κτιρίου της Φιλαδέλφεια, το οποίο σημειωτέον γκρεμίστηκε το 1952 για να δώσει τη θέση του στο σημερινό κτίριο του Γκαίτε.

Πρόσφατα είχαμε δημοσιεύσει στο τεύχος του “montags” Της 4ης Απριλίου 2016 ένα δημοσίευμα από το τεύχος του Journal of Olympic History, που μας έστειλε ο Volker Kluge, στο οποίο υπαρχει μία φωτογραφία βγαλμένη “στη Γερμανική Σχολή”. Ποιά Γερμανική Σχολή; της Ομήρου, δηλαδή του “Συλλόγου Φιλαδέλφεια”;

Στην προσπάθειά μας να εντοπίσουμε μία φωτογραφία της εποχής του τέλους του 19ου αιώνα, ήρθε η απρόσμενη βοήθεια της Ειρήνης Λούβρου, ιδιοκτήτριας των εκδόσεων “Ολκός”, η οποία θυμήθηκε ότι το 2007 είχε εκδώσει το βιβλίο του Hubert Pernot: “Εξερευνώντας την Ελλάδα – Φωτογραφίες 1898-1913”, όπου φιλοξενείται μία φωτογραφία από την οδό Ομήρου των τελών του 19ου αιώνα.

Στις δύο φωτογραφίες, τραβηγμένες από την οδό Πανεπιστημίου κοιτώντας την Ομήρου προς τον Λυκαβηττό, φαίνεται αριστερά η Καθολική Εκκλησία του Αγίου Διονυσίου με τις καμάρες και δεξιά πιό πίσω (τρίτο) το Ινστιτούτου Γκαίτε στη σημερινή (κάτω) φωτογραφία αλλά και στην επάνω, ξεχωρίζοντας ελαφρά επειδή είναι λευκό, όπου βέβαια μιλάμε για τον Σύλλογο Φιλαδέλφεια. Ακριβώς απέναντί τους (αριστερά στη φωτογραφία) υπάρχει ένα νεοκλασσικό κτίριο με τρία παράθυρα απείραχτο από το χρόνο, το οποίο ανήκει στην Καθολική Εκκλησία.

Στη σημερινή φαίνεται δεξιά το κτίριο της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Στην παλαιά έχουμε το παιλαιό κτίριο της Αρχαιολογικής Εταιρείας, που κατεδαφίστηκε και αντικαταστάθηκε από το νεότερο, και λίγο πιό πίσω μία άλλη που έδωσε τη θέση της στο πολυώροφο γκαράζ της Ομήρου.

Ευχαριστώντας ιδιαίτερα την Ειρήνη Λούβρου για την βοήθεια και την άδεια της δημοσίευσης, δίνουμε τα link τόσο του βιβλίου όσο και των εκδόσεων Ολκός “Εξερευνώντας την Ελλάδα” – Hubert Pernot Εκδόσεις Ολκός

Στη συνέχεια όλων των προσπαθειών για υλικό βρέθηκε άλλη μία αεροφωτογραφία, σπάνια και αυτή από το 1931, σαν από google maps, όπου διακρίνεται η η Καθολική Εκκλησία του Αγίου Διονυσίου και απέναντί της ξεκαθαρίζεται απόλυτα η εικόνα. Στην γωνία δεξιά το παλαιό κτίριο της Αρχαιολογικής Εταιρείας, αμέσως μετά το κενό (κήπος?), ακολουθεί το κτίριο που έγινε γκαράζ και μετά αυτό του “Φιλαδέλφεια”, που είναι πιό χαμηλό.

Επίσης, μία ενδιαφέρουσα αναφορά γιά τον ΚΑθολικό Ναό που κτίστηκε μεταξύ 1853 και 1891 ευρίσκεται στο site του έργου «ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» στην ενότητα Αρχείο Νεοτέρων Μνημείων.

Ο Γιώργος Βήλος αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών (Dörpfeld Gymnasium) το 1987 και στη συνέχεια από την Οδοντιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό «Άριστα» (1993). Ειδικεύθηκε στη Στοματική και Γναθοπροσωπική Χειρουργική στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία και Κλινικές της Ιατρικής Σχολής του Birmingham, Alabama (1997 – 2001). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών “Master of Science” από την Οδοντιατρική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου. Το θέμα της διπλωματικής του εργασίας ήταν: “The effect of maxillomandibular advancement on the sleep apneic airway – a retrospective helical CT study”.

Από το 2001 ασκεί ιδιωτικά τη Στοματική και Γναθοπροσωπική Χειρουργική στην Αθήνα. Εκπαιδεύτηκε ως Fellow στη χειρουργική ογκολογία κεφαλής και τραχήλου στο Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο (Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας») επί 6 έτη (2002 – 2008). To 2006 έγινε Diplomate του American Board Oral and Maxillofacial Surgery, ενώ το 2007 έγινε Fellow της επιστημονικής εταιρείας I.T.I. (International Team for Implantology). Έχει διατελέσει υπεύθυνος εκπαίδευσης του Τμήματος ΙΤΙ Ελλάδας και Κύπρου από το 2012 ως το 2016. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Στοματογναθοπροσωπικής Χειρουργικής και της Εταιρείας Οδοντοστοματολογικής Ερεύνης.

Έχει δημοσιεύσει επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και έχει δώσει πολυάριθμες διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με θέματα που αφορούν στη χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου αποφρακτικών απνοιών – υποπνοιών στον ύπνο, στη χειρουργική εμφυτευματολογία, καθώς και στην αποκατάσταση των ελλειμματικών γνάθων με μοσχεύματα μαλακών και σκληρών ιστών. Είναι επιστημονικός υπεύθυνος Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής στη Βιοκλινική Αθηνών και διατηρεί χειρουργικά προνόμια στη Βιοκλινική Αθηνών, στον όμιλο Ιατρικού Αθηνών, στο Metropolitan General και στην παιδιατρική κλινική Ιασώ Παίδων.

Ο καθηγητής Άλφρεντ Ρομάιν γεννήθηκε στο Kassel το 1886 και ήρθε στην Αραχώβης ως Διευθυντής (Ober Studien Direktor). Σύμφωνα με το βιβλίο του Jens Godber Hansen, ήταν φιλόλογος γερμανικής φιλολογίας, και δίδαξε Γερμανικά και Ιστορία, ενώ παρέμεινε στην Αραχώβης από τον Σεπτέμβριο 1933 έως τον Ιούλιο 1944. Ο Γένιο Σαντορίνι τον αναφέρει στο άρθρο του “Αναμνήσεις από την προπολεμική Γ.Σ.Α.”:

Quinta, 1933-34. Νέος διευθυντής μέχρι το 1944 ο νεοφερμένος από τη Γερμανία Prof. Dr. Alfred Romain, προέχων μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και έμπιστος του νέου καθεστώτος.

Μαζί του ήλθαν και τα παιδιά του:

Δημοσίευσε ποιήματα “Das Wunschtor und andere Gedichte”

Στο αρχείο που ακολουθεί εμφανίζονται δύο καταχωρήσεις για δημοσιεύσεις:

– Deutsche Schule – mitten in der Welt: Die Athener Deutsche Schule im vierzigsten Jahre ihres Bestehens (σελίδα 204)

– Wilhelm Dörpfeld und die Deutsche Schule in Athen (σελίδα 227)

https://publikationen.ub.uni-frankfurt.de/opus4/frontdoor/deliver/index/docId/50529/file/ISBN_978-3-943059-20-5.pdf

Ο Σόλων Βούλγαρης γεννήθηκε το 1945 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1963. Σπούδασε αρχικά, Αρχιτεκτονική στο Darmstadt, αλλά διέκοψε για να σπουδάσει σκηνοθεσία στο Βερολίνο. Επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και ακολούθως πήγε στην Βιέννη, όπου σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Universität für angewandte Kunst Wien, σπουδές που ολοκλήρωσε με έπαινο.

Έζησε για ένα διάστημα στην Αυστρία και επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε ως αρχιτέκτων, ελεύθερος επαγγελματίας αλλά παράλληλα ήταν Διευθυντής του Γραφείου Ναοδομίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Σχεδίασε και έκτισε εκκλησίες, αλλά και κατοικίες ιδιωτών.

Απο τα μεγάλα έργα του είναι το Νοσοκομείο Υγεία και η Κλινική Genesis στην οδό Παπανικολή.

Απεβίωσε το 2003 σε ηλικία 58 ετών, ένα χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για τους οποίους είχε με δική του πρωτοβουλία ετοιμάσει μονάδες περίθαλψης αθλητών στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ.

Ο Κώστας Παπαηλιού, συμμαθητής του Σόλωνα, σχολίασε ότι, εκτός των πολλαπλών ταλέντων του, ήταν και μεγάλος μπαλλαδορος. Το καλύτερο χαφ της ομάδας της Γερμανικής για χρόνια!

(περισσότερα…)

Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη τιμά τη μνήμη, το έργο και το όραμα της μεγάλης δωρήτριας Ισμήνης Χρυσοχόου-Κάρτερ και διοργανώνει μια ξεχωριστή εκδήλωση-συναυλία με τη συμμετοχή των διακριθέντων του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Βιολιού στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023.

Στη συναυλία αυτή, οι διακριθέντες της «Υποτροφίας Ισμήνης Χρυσοχόου Κάρτερ» συναντώνται με την Ελληνοαυστριακή Ακαδημία Εγχόρδων “Strings in Motion” που έχει ιδρύσει ένας από τους επιφανέστερους μαθητές της Ισμήνης Κάρτερ, ο Χρήστος Κανέττης, βιολονίστας και καθηγητής του Πανεπιστημίου Mozarteum Salzburg της Αυστρίας.

Στη μεγάλη συναυλία, στην οποία δίδεται και ένας επετειακός χαρακτήρας, καθώς φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια του Πανελληνίου Διαγωνισμού Βιολιού, σε ένα συναρπαστικό σύνολο εγχόρδων, οι εξαιρετικοί βιρτουόζοι ανιχνεύουν ένα πέρασμα μέσα από την Κλασική και Ρομαντική περίοδο, εστιάζοντας σε έργα που υπεραγαπούσε η αξέχαστη Ισμήνη Κάρτερ.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Αυστριακής Πρεσβείας στην Αθήνα.

Περισσότερα…

Η Ρένα Κωνσταντάκη, απόφοιτος του 1972 έχει αναλάβει τη χορογραφία στη χορευτική παράσταση “eremus” στο θέατρο ΠΚ (Νέος Κόσμος) και έχει πρεμιέρα στις 15 Νοεμβρίου. Περισσότερες πληροφορίες …

Ο απόφοιτός μας ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι (’90) παρουσιάζει τη φετινή σεζόν την παιδική  παράσταση «Είστε και φαίνεστε» στο Σύγχρονο Θέατρο, (Ευμολπιδών 45, Γκάζι, τηλ. 210 3464380) τις Κυριακές στις 12 το μεσημέρι.

Η ιστορία του έργου είναι βασισμένη σε ένα έργο του VolkerLudwig, σε διασκευή από τον Βασίλη Κουκαλάνι, και ερευνά τα αίτια που οδηγούν στον σχολικό εκφοβισμό (bullying). Την σκηνοθεσία ανέλάβε ο Γιώργος Παλούμπης με τον Βασίλη Κουκαλάνι. Τα τραγούδια έγραψε ο  Φοίβος Δεληβοριάς εκ των οποίων ένα σε συνεργασία με το hip hop συγκρότημα Χνάρια.

Ο Γερμανός συγγραφέας VolkerLudwigείναι ιδρυτής του πρωτοποριακού θεάτρου GRIPSτου Βερολίνου και καλλιτεχνικός διευθυντής του. Τα έργα του αναβιώνουν μέσα από τις παραστάσεις της Ομάδας Νεανικού Θεάτρου «Συντεχνία του Γέλιου» της οποίας επικεφαλής βρίσκεται ο Βασίλης Κουκαλάνι.

Παράλληλα, επαναλαμβάνεται στο Σύγχρονο Θέατρο από τη Συντεχνία του Γέλιου, για ορισμένες παραστάσεις, το «Μια Γιορτή στου Νουριάν» (μετά την περσινή επιτυχημένη διαδρομή του στο θέατρο «Πορεία»). Το έργο είναι επίσης του VolkerLudwigσε διασκευή Βασίλη Κουκαλάνι,  Από 6 Δεκεμβρίου μέχρι και 31 Ιανουαρίου, κάθε Κυριακή στις 15.15.

Περισσότερες πληροφορίες στα sites:

http://www.athinorama.gr/theatre/performance/eiste_kai_faineste-10049080.html

και

http://tvxs.gr/news/theatro/i-syntexnia-toy-gelioy-epestrepse-sto-sygxrono-theatro-me-thema-bullying-o-skinothetis-

Einen guten Schulanfang! Καλή αρχή σε όλους τους μαθητές!

Όπως πάντα στο βιβλιοπωλείο NOTOS θα βρείτε τα πάντα για όσους μαθαίνουν ή διδάσκουν γερμανικά, προετοιμασία για τις εξετάσεις, γερμανικές γραμματικές, μεθόδους, ασκήσεις και απλοποιημένες ιστορίες – αυτή την περίοδο βέβαια ακόμα περισσότερα χαρτικά είδη, ιδιαίτερα τετράδια, σχολικά ημερολόγια και γλωσσικά παιχνίδια. Εκτός από την άμεσα διαθέσιμη συλλογή μας σε λογοτεχνικά και παιδικά βιβλία, σας προσφέρουμε με παραγγελία όποιο γερμανικό, ελληνικό ή άλλο ξενόγλωσσο βιβλίο χρειάζεστε.

Για τα μέλη μας: Kωδικός SCHULANFANG με έξτρα 5% για παραγγελίες* μέχρι τις 17/9/23 στο e-shop μας. Επικοινωνήστε μαζί μας για ενεργοποίηση του κωδικού σας!

notosplusbooks.gr

Ο Βασίλης Κουκαλάνι μετάφρασε και σκηνοθετεί τα έργα του Volker Ludwig “Μιά γιορτή στου Νουριάν” και “Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης” του Volker Ludwig στο Θέατρο Πορεία.

Ο Βασίλης Κουκαλάνι μετάφρασε και σκηνοθετεί τα έργα του Volker Ludwig “Μιά γιορτή στου Νουριάν” και “Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης” του Volker Ludwig στο Θέατρο Πορεία.

Οργανωμένες παραστάσεις για σχολεία καθημερινές στις 10:00. Τιμή εισιτηρίου 6 ευρώ.

Υπεύθυνη:  Υρώ Μιχαλακάκου,  τηλέφωνο επικοινωνίας:  215 5503656,   κινητό: 6978 06 86 99

Θέατρο Πορεία, Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69 – Πλατεία Βικτωρίας

Τηλ:  210-8210991 & 210-8210082, www.poreiatheatre.com

«Τζέλα,  Λέλα,  Κόρνας και ο Κλεομένης»

του Volker Ludwig

Η Τζέλα, η Λέλα και ο Κόρνας ζούνε στην οδό Σκουπιδοπόλεως. Οι τρεις τους αποτελούν μία μικρή παρέα, που μέσα σ ένα καταθλιπτικό κι αφιλόξενο για παιδιά αστικό περιβάλλον, δεν σταματούν να επινοούν συνεχώς παιχνίδια γεμάτα φαντασία και κέφι! Ο Κλεομένης είναι το καινούργιο παιδί της γειτονίας, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ιστορίας  εξελίσσεται από έναν αυταρχικό και κακομαθημένο «κομπλεξάκια» που παίζει μόνο με το ηλεκτρονικό του παιχνίδι, στον κολλητό της παρέας!  Αναζητώντας όλοι τους έναν χώρο για να παίζουν  πιο ελεύθερα -μια παιδική χαρά- και να ξεφύγουν από την γκρίνια των ενηλίκων της γειτονιάς που συνεχώς τους φωνάζουν να μην κάνουν φασαρία, ανακαλύπτουν ένα εγκαταλελειμμένο,προς κατεδάφιση σπίτι και το διαλέγουν για να γίνει ο δικός τους παιχνιδότοπος. Εκεί τους ”τσακώνουν”  δύο αστυνομικοί και τους μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα. Αντί όμως να δώσουν τα ονόματά τους, μπερδεύουν τόσο πολύ τα όργανα της τάξης (χρησιμοποιώντας πονηριά,  αλληλεγγύη κι εξαίσια παιδική «διαλεκτική») ώστε στο τέλος οι αστυνομικοί αμφισβητούν την πράξη τους κι εν τέλει συνδέονται μαζί τους στο αίτημα να τους δοθεί από τον Δήμο ένα «μέγαρο του παιχνιδιού». Η ιστορία μας κλείνει με τους συμμετέχοντες να συμφιλιώνονται και να γράφουν από κοινού ένα γράμμα στον Δήμο ζητώντας να τους  παραχωρηθεί το σπίτι γεμάτο μ ένα σωρό ευφάνταστα παιχνίδια!

Η παιδική σκηνή του θεάτρου Πορεία έχοντας την εμπειρία της παράστασης «Μια Γιορτή στου Νουριάν» και βλέποντας την αποδοχή και τον ενθουσιασμό του κοινού κάθε ηλικίας, διατηρεί την πίστη της σε αυτό το χειραφετημένο είδος παιδικού και νεανικού θεάτρου κοινωνικού προβληματισμού. Μετά τη συζήτηση που ανοίξαμε σε σχέση με την πολιτισμική συμφιλίωση, τις προκαταλήψεις και την παιδεία, έρχεται να προστεθεί μέσω της κωμωδίας «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης» του Volker Ludwig, το θέμα της αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των παιδιών, της απελευθέρωσης της φαντασίας, του δικαιώματος στο παιχνίδι και της παρότρυνσης στη συνδημιουργία.

Στο «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης» τα παιδιά θα διασκεδάσουν με την καρδιά τους, με τις πονηριές και τα παθήματα των ηρώων και ταυτιζόμενα μαζί τους θα νιώσουν φεύγοντας την θεμελιώδη αξία της αλληλεγγύης στην δύσκολη καθημερινότητά τους.

Εξάλλου … Ένας ίσον κανένας!

Την παράσταση σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ και ο Βασίλης Κουκαλάνι, ο οποίος έχει επίσης μεταφράσει και διασκευάσει το έργο από τα γερμανικά και καταπιάνεται για δεύτερη φορά – μετά το «Μια Γιορτή στου Νουριάν» – με έργο του Volker Ludwig, με τον οποίο τον συνδέει και στενή φιλία. Την πρωτότυπη μουσική υπογράφει ο συνθέτης και τραγουδιστής Φοίβος Δεληβοριάς. Παίζουν: Πολυξένη Ακλίδη, Γιώργος Δάμπασης, Βασίλης Κουκαλάνι, Ηρώ Μπέζου, Πέτρος Σπυρόπουλος, Μιχάλης Τιτόπουλος.

Η παράσταση θα παίζεται σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με το «Μια γιορτή στου Νουριάν».

Γνωρίστε την παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν», που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι.

Το 1973, ήταν το πρώτο παιδικό έργο που μιλούσε για τη σύγκρουση μεταξύ ντόπιων και αλλοδαπών, για φόβους, προκαταλήψεις, αλλά και για τη δυνατότητα καταπολέμησής τους με ζεστή καρδιά, χιούμορ και κοινό νου. Τότε οι Γερμανοί πραγματικά ένιωθαν πως απειλούνται από  Έλληνες, Τούρκους και Ιταλούς μετανάστες, σήμερα όμως μπορούμε και γελάμε όλοι  με αυτά.   Σήμερα οι Έλληνες απ’ την πλευρά τους αισθάνονται να απειλούνται αυτοί από τους πρόσφυγες και έχουν πάρει  το ρόλο των Γερμανών σ’ αυτό το έργο.

                           Η σελίδα μας στο internet είναι:

• http://nourian.wordpress.com/ (πληροφορίες για το έργο,τον συγγραφέα καθώς και δημοσιεύσεις για την παράσταση)
• http://www.poreiatheatre.com/gr/performances/current/mia-giorti-stou-nourian/
• http://www.poreiatheatre.com/gr/performances/current/tzela-lela-kornas-kai-o-kleomenis/

       Video της παράστασης μπορείτε να παρακολουθήσετε εδω:

• http://www.youtube.com/watch?v=_ZW2iKVPito 
• http://www.youtube.com/watch?v=wUOpSDn0mOs&feature=share
• http://www.youtube.com/watch?v=qeik27oRiP0&feature=relmfuhttp://www.youtube.com/watch?v=SA7Acen6SvM&feature=related

Η Ειρήνη Κριεζή γεννήθηκε το 1924 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1936-37 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Ε’ Γυμνασίου το έτος 1940-41.

Η Ιουλία (Λίλιαν) Κριεζή γεννήθηκε το 1923 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφίτησή της στην ΣΤ’ Γυμνασίου το έτος 1940-41.

Και οι δύο ήσαν κόρες του Αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή (1887 – 29 Ιουλίου 1962), ο οποίος γεννήθηκε στην Ύδρα, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αρχιτέκτονικη στη σχολη του Μονάχου.Υπήρξε ιδρύτικο μέλος και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρίας. Το 1914 σε ηλικία 27 ετών οικοδομεί κτήριο που σώζεται μέχρι σήμερα, στην συμβολή των οδών Ασκληπιού 185 και Αρματωλών και Κλεφτών για λογαριασμό του γερμανού Ευγενίου Πλοκ. Οικοδόμησε επίσης για λογαριασμό της Φιλεκπαιδευτικής εταιρείας το σχολικό κτήριο Αρσάκειο στο Ψυχικό.Επιπλέον το μέγαρο Καλιμασιώτη, στη διασταύρωση των οδών Μητροπόλεως και Καπνικαρέας το 1925 και το Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου στο τέρμα της Συγγρού είναι εργα δικά του. Το πολυώροφο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας (Πραξιτέλους 31) θεωρείται ξεχωριστό δείγμα του εκλεκτικισμού, λίγο πριν από την κυριαρχία του μοντέρνου κινήματος. Παρά το μεγάλο έργο του αυτό που τον διακρίνει είναι η σημερινή Βουλή. Ανέλαβε την διαρρύθμιση των Παλαιών Ανακτόρων και την μετατροπή του κτηρίου σε κοινοβούλιο το 1929. Κηδεύτηκε στις 29 Ιουλίου 1962 από το Α΄ Νεκροταφείο.

Ο Σύλλογος Philadelphia διαοργανώνει μαθήματα χορού μετ΄λα την επιτυχία του εγχειρήματος στην αρχή του χρόνου.

Οι χοροί χωρίζονται σε δύο ομάδες:

– Στάνταρ χοροί για μαθητές και μαθήτριες από 14 ετών και άνω σε 10 εβδομαδιαίες ωριαίες συναντήσεις (Wiener Walzer,

Foxtrott, Cha-Cha-Cha, Rumba und Samba) με κόστος 90 ευρώ για τα μέλη και 100 ευρώ για μη μέλη

– Ελληνικοί χοροί, από τον Γιάννη Σουσουρη στα ελληνικά κάθε Τετάρτημε κόστος 110 ευρώ για τα μέλη και 120 ευρώ για μη μέλη

Δηλώσεις συμμετοχής ως Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023.

Η αύξηση του κοινωνικού επιδόματος στη Γερμανία επαναφέρει μία κλασική συζήτηση: Πρέπει να ενθαρρύνεται η εργασία ή η αποχή από την εργασία; Ή μήπως πρόκειται για λάθος συζήτηση;

Ήταν μία σημαντική προεκλογική υπόσχεση του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2021: Το ελάχιστο προνοιακό επίδομα αντικαθίσταται με ένα νέο βοήθημα που αποκαλείται «Επίδομα του Πολίτη» (Bürgergeld)– ακριβώς γιατί φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει τον δικαιούχο ως πολίτη, όχι ως επαίτη- και μάλιστα αυτό το επίδομα αυξάνεται σημαντικά, ώστε να ανταποκρίνεται στο υψηλότερο, τα τελευταία χρόνια, κόστος ζωής. Τηρουμένων των αναλογιών θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα επίδομα αντίστοιχο με το «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα» που καταβάλλεται στην Ελλάδα.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…

Την προηγούμενη δεκαετία θυμάμαι τη φράση να εκφέρεται συχνά για τους ξένους, τους άλλους: «Γι’ αυτούς η ανθρώπινη ζωή δεν έχει την ίδια αξία». Αφορούσε πάντα μετανάστες κι αλλόθρησκους: Αφγανούς, μουσουλμάνους, μαύρους. Λαούς βγαλμένους από πολέμους, ανέχεια, εξοικειωμένους με τη βία, που πεθαίνουν ή σκοτώνουν για ψύλλου πήδημα, για μια φωτογραφική μηχανή, για μια χούφτα ευρώ. Μου φαινόταν παράδοξο πώς οι φορείς της συγκεκριμένης άποψης απέδιδαν π.χ. λιγότερη οδύνη στη μάνα που έχανε το παιδί της ή μεγαλύτερη κτηνωδία στον δολοφόνο ή στον βιαστή από το Πακιστάν. Συνέκριναν ανθρώπινα χαρακτηριστικά με μαθηματικά σύμβολα:

Η θεωρία καταρρέει με κρότο τις τελευταίες εβδομάδες. Οι Ελληνες δεν έχουν ανοσία στην ανθρώπινη αγριότητα, προσβάλλονται εξίσου από αυτήν. Το σοκαριστικό επεισόδιο προχθές το βράδυ στον Πειραιά γι’ αυτό μας συγκλόνισε τόσο πολύ.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Δύσκολα θα το παραδεχθούν διάφοροι αρμόδιοι, όμως το επιβεβαιώνουν όσοι το ζουν στο πετσί τους: Το διοικητικό μοντέλο της χώρας είναι ασύμβατο με την ελληνική πραγματικότητα και τα σχεδόν 30 χρόνια εμπειρίας το έχουν αποδείξει. Η Ελλάδα δεν είναι Ελβετία ούτε Γερμανία. Και ούτε μπορεί ούτε πρέπει να γίνει.

Πυρκαγιές, πλημμύρες, νέες πυρκαγιές, νέες, χειρότερες πλημμύρες, ατυχήματα, δυστυχήματα και άλλες συμφορές των τελευταίων ετών έχουν διαμορφώσει μια σωρευτική «ελληνική» εμπειρία. Δυσάρεστη, προφανώς.

Τις περισσότερες φορές, όσα καταστροφικά συμβαίνουν αποδίδονται σε «πρωτοφανείς συνθήκες». Και εσχάτως στην κλιματική αλλαγή. Μέχρις ενός σημείου αυτά μπορεί να στέκουν. Επειτα όμως αρχίζει η «κολοκυθιά» της αναζήτησης ευθυνών.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…