Ο Πλάτων Παντελούρης γεννήθηκε το 1919. Πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1932-33 στην Β’  Γυμνασίου και παραμένει έως τη αποφοίτησή του το έτος 1936-37 στην ΣΤ’  Γυμνασίου.

Ως νεαρός φοιτητής της Φυσικομαθηματικής στην Αθήνα εντάχθηκε στην ΕΟΝ και κατά τον ελληνοιταλικό πόλεμο διέσχισε το μέτωπο και έφθασε με την ομάδα του μέχρι το Αργυρόκαστρο προκειμένου να προσφέρουν βοήθεια στον άμαχο ελληνικό πληθυσμό της Β. Ηπείρου.

Την περίοδο της κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και μετείχε στην αντίσταση. Όπως αναφέρει η σειρά ντοκυμαντέρ της ΕΡΤ1 « Το χρονικό της εθνικής αντίστασης» (που προβλήθηκε στις 24/11/1987), ο Πλάτων ήταν επικεφαλής της «πρώτης πράξης αντίστασης» στην Αθήνα. Την ημέρα της εισόδου των κατοχικών στρατευμάτων στην πρωτεύουσα, τοποθέτησε με την ομάδα του καρφιά στα λάστιχα των αυτοκινήτων μηχανοκίνητης ομάδας Γερμανών που είχε στρατοπεδεύσει στο 26ο Δημοτικό Σχολείο στη Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη.

Ένα χρόνο αργότερα, διέφυγε στο Κάιρο και μέχρι το τέλος του πολέμου εργάστηκε σε βρετανικά στρατόπεδα Ελλήνων προσφύγων στην Κένυα, και την Τανζανία. Αρχές του 1946 επέστρεψε στην Ελλάδα και μετείχε ως διερμηνέας στην Ειδική Επιτροπή του ΟΗΕ που ερευνούσε τις καταγγελίες για διώξεις ανθρώπων της αριστεράς. Με το αιτιολογικό ότι επηρέασε την επιτροπή υπέρ της αριστεράς, η ελληνική κυβέρνηση τον απέλασε το 1948 «ως ανεπιθύμητο αλλοδαπό» (ο Πλάτων είχε βρετανική υπηκοότητα λόγω του Κυπρίου πατέρα). Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Μ. Βρετανία και σπούδασε ηλεκτρολόγος/μηχανολόγος με εξειδίκευση σε μεγάλα έργα υποδομών (μεταξύ των άλλων εργάστηκε στην κατασκευή του φράγματος του Ασουάν στην Αίγυπτο και στην ηλεκτροκίνηση μεγάλων ορυχείων στη Μ. Βρετανία).

Την περίοδο της δικτατορίας υπήρξε δραστήριο στέλεχος του ΠΑΜ και της αντιδικτατορικής επιτροπής Λονδίνου. Πέθανε το 1972 σε ηλικία 50 χρονών στο Λονδίνο χωρίς να του επιτραπεί, παρά τις συνεχείς αιτήσεις του, να επανέλθει στην Ελλάδα. Ο Πλάτων Παντελούρης είναι ετεροθαλής αδελφός του Παντελή Μ. Παντελούρη, ιδρυτή και πρώτου προέδρου του Συλλόγου Αποφοίτων μετά τον πόλεμο.

Το Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης (ΕΡΤ): https://archive.ert.gr/8116/

(στο χρονικό σημείο του video 00.38.00 αναφέρεται ο Τάκης Μιχαηλίδης στον Πλάτωνα Παντελούρη, φοιτητή της Χημείας…)

Σύμφωνα με μαρτυρία του Παντελή Παντελούρη, ο Πλάτων γεννήθηκε την 1.3.1922, όμως αυτό δεν ταιριάζει ούτε με την αναγραφόμενη στα μαθητολόγια, ούτε στην εμφάνισή του στις διάφορες τάξεις, αφού αποφοιτά σε ηλικία 18 ετών το 1937.

Πλάτων και Ευαγόρας Παντελούρης…

Ο Γιάννης Τρύφων γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1922 στην Αθήνα και εμφανίζεται πρώτη φορά στα μαθητολόγια της Σχολής την χρονιά 1928-29 στην Α’ Δημοτικού. Η αδελφή του Βικτωρία, η οποία όμως ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη, εμφανίζεται εγγεγραμμένη την ίδια χρονιά στην Α’ Δημοτικού, όμως διορθώνει στην πορεία τις τάξεις και αποφοιτά το 1939.

Ο πατέρας του, Αναστάσιος Τρύφων, ήταν ο πρώτος πολιτικός μηχανικός της Αθήνας, συμμετείχε στην στατική μελέτη του Εργοστασίου του Φιξ, στην ανέγερση του “Ακροπόλ”, αλλά και των bungalows του Αστέρα Γλυφάδας, όριζε δε το επώνυμο των αγοριών της οικογένειας να είναι “Τρύφων” (ακόμη και στην γενική) και των κοριτσιών “Τρύφωνος”. Η μητέρα του, Ελισάβετ Μπαχάουερ (Bachauer) αυστριακής καταγωγής ήταν θεία της γνωστής πιανίστριας Τζίνας Μπαχάουερ.

Είχε τρία αδέρφια, την Βικτωρία, τον Νίκο και τον Αλέξιο, που όπως και αυτός, φοίτησαν στην Γερμανική Σχολή. Μετά την αποφοίτησή του το 1940 από την ΣΤ’ Γυμνασίου, μετέβη στην Γερμανία, όπου σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Μονάχου.

Οταν πήρε το πτυχίο δούλεψε σαν βοηθός έδρας στατικής. Στο Μόναχο γνώρισε και παντρεύτηκε την Μargit Huber. Το 1949 γύρισε στην Αθήνα με την γυναίκα του και τα 4 παιδιά του, Αικατερίνη-Ούρσουλα, Βαρβάρα-Ζίγκριντ, Ελισάβετ-Πούψη και Αναστασία-Πόπηλε, που και αυτά με την σειρά τους πήγαν στην Γερμανική.

Στην Αθήνα δούλεψε στο γραφείο του πατέρα του μαζί με τα δυο αδέρφια του, που ήταν και αυτοί πολιτικοί μηχανικοί. Στα τέλη του ’50 συνεργάστηκε με την αρχιτέκτονα Ελένη Σουφλή με βασικότερο έργο το τουριστικό συγκρότημα του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη, ένα από τα πρώτα τουριστικά συγκροτήματα της εποχής εκείνης. Οι επόμενες δουλειές του τον απασχόλησαν στην Κέρκυρα, όπου και εγκαταστάθηκε στις αρχές του 70. Εκεί ασχολήθηκε με μελέτες και κατασκευές Τουριστικών συγκροτημάτων, ξενοδοχείων, πολυκατοικιών οικιών, κλπ. Το 1986 συνταξιοδοτήθηκε και ανέλαβε το γραφείο η κόρη του Αικατερίνη Τρύφων, που τελείωσε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Darmstadt Γερμανίαs. Ο Γιάννης Τρύφων πέθανε στην Κέρκυρα στις 17 Απριλίου 2011.

Η οικογένεια Τρύφων

Ο Αχιλλεύς Αλέξανδρος Ζάννος γεννήθηκε το 1922 στην Αθήνα Το πρώτο του σπίτι ήταν στην Κυψέλη και η πρώτη του γλώσσα η γαλλική. Ξεκίνησε το σχολείο στο Παρθεναγωγείο της Κρίκου, που δεχόταν και αγοράκια μέχρι την πέμπτη δημοτικού. Κατόπιν συνέχισε στο σχολείο Μακρή και από το 1934 ως το 1940 φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών.

Πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1934-35 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1939-40 στην ΣΤ’ Γυμνασίου.

Η Γερμανική σχολή οργάνωσε το 1938 ένα ταξίδι στη Γερμανία κι έτσι ο Αλέκος έκανε το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό μαζί με άλλους 12 συμμαθητές. Φιλοξενήθηκαν σε ένα γυμνάσιο αρρένων στην Ερφούρτη όπου τα παιδιά φορούσαν στολή Hitlerjugend (γερμανική ναζιστική νεολαία) και παρακολούθησαν μια μεγάλη παρέλαση στην Νυρεμβέργη που παρευρέθηκε όλη η ηγεσία της Ναζιστικής Γερμανίας και ο Αδόλφος Χίτλερ.

Ο Αλέκος είχε πάντα έφεση στις θετικές επιστήμες. Από μικρός μηχανευόταν διάφορα. Έφτιαξε όταν ήταν παιδί ένα τηλέφωνο δικής του επινόησης, ένα ραδιόφωνο από σύνεργα που έφερε από τη Γερμανία καθώς κι ένα μικρό πλεούμενο.

Φοίτησε στη σχολή Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων του Πολυτεχνίου. Ηταν κατοχή. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ανέλαβε υπεύθυνος για το Πολυτεχνείο. Όταν τελείωσε ο πόλεμος έγινε ενεργό μέλος του ΕΛΑΣ.

Τον Μάρτιο του 1952 παντρεύτηκε την Λία Κοσσαρά. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Αλίκη η οποία έχασε τη ζωή της το 1987 σε ατύχημα με μοτοσυκλέτα. Οι γονείς της δέχτηκαν να γίνει δωρεά οφθαλμών και νεφρών, κάτι σπάνιο για την εποχή καθώς οι μεταμοσχεύσεις τότε μόλις άρχιζαν να γίνονται στην Ελλάδα.

Εργάστηκε ως προϊστάμενος της υπηρεσίας Μηχανικού Εξοπλισμού Οδοποιίας στο Μεσολόγγι και ως διευθυντής της Δημοτικής Επιχείρησης Ηλεκτροφωτισμού Ρεθύμνου. Λόγω όμως των πολιτικών του φρονημάτων υπήρχαν δυσκολίες να διοριστεί σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Έτσι δούλεψε ως καθηγητής σε διάφορες τεχνικές σχολές, μετά προσελήφθη από την γαλλική εταιρία Omnium Lyonnais και μετά από διάφορες συνεργασίες αποφάσισε να ανοίξει δικό του γραφείο μελετών.

Πήρε εργολαβικό πτυχίο και εξετέλεσε την κατασκευή του ηλεκτροφωτισμού του λιμανιού της Τήνου καθώς και όλων των εγκαταστάσεων του Γενικού Νοσοκομείου της Πάτρας.

Εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιστημονικού Συλλόγου Ηλεκτρολόγων- Μηχανολόγων. Το έργο του στην σύνταξη νόμων, κανονισμών και συμβάσεων που καθόριζαν τις πολιτικές του Υπουργείου Βιομηχανίας και Δημοσίων Έργων είναι πολύ σημαντικό.

Το 1977-1979 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της Δημοτικής Επιχείρησης Φωταερίου Αθηνών (ΔΕΦΑ). Στο διάστημα αυτό έθεσε τα θεμέλια για την απομάκρυνση του εργοστασίου παραγωγής γκαζιού από την οδό Πειραιώς και την μετατροπή από τη χρήση άνθρακος, στη μέθοδο της σχάσης ναύτας. Το 1986 μελέτησε και εγκατέστησε στο αεροδρομίου του Άκτιου το σύστημα αυτόματης προσγείωσης της βάσης του ΝΑΤΟ και το 1987 μελέτησε και εγκατέστησε για λογαριασμό του ΗΣΑΠ σύστημα ραδιοεπικοινωνίας των τρένων με τους σταθμούς.

Ασχολήθηκε επίσης με την σύνταξη των προδιαγραφών για την κατασκευή του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας.

Απεβίωσε το 2004.

(πηγή: Μιράντα-Ζάννου Παπαδοπούλου, Μία οικογένεια δύο αιώνες. Το χρονικό της οικογένειας Ζάννου)

Ο Ευάγγελος Κοφινιώτης γεννήθηκε το 1922 κα πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης στην Β’ Δημοτικού το έτος  1929-30 και παραμένει έως το έτος 1937-38 στην Δ’ Γυμνασίου. Πιθανόν να συνέχισε και να αποφοίτησε από την Γερμανική και να έχουν χαθεί τα αντίστοιχα φύλλα των μαθητολογίων, διότι τον αναφέρει ο συμμαθητής του Γένιο Σαντορίνης: “το 1948, μόλις διπλωματούχος μηχανικός, απέθανε ο Ευάγγελος Κοφινιώτης”.

Ο Αλέξιος Τρύφων γεννήθηκε στο Φάληρο και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης από το έτος 1932-33 στην Α’ Δημοτικού έως την αποφοίτησή του το 1942-43 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ, όπως και ο πατέρας του, Αναστάσιος Τρύφων, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος μηχανικός της Αθήνας με συμμετοχή στην στατική μελέτη του εργοστασίου Φιξ, στην ανέγερση του “Ακροπόλ”, αλλά και των bungalows του Αστέρα Γλυφάδας, όριζε δε το επώνυμο των αγοριών της οικογένειας να είναι “Τρύφων” (ακόμη και στην γενική) και των κοριτσιών “Τρύφωνος”. Η μητέρα του, Ελισάβετ Μπαχάουερ (Bachauer), αυστριακής καταγωγής, ήταν θεία της γνωστής πιανίστριας Τζίνας Μπαχάουερ.

Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στις οικοδομές, στα Δημόσια Έργα και συμμετείχε στις στατικές μελέτες του Εφετείου, του Άρειου Πάγου και ήτα μέλος της Ένωσης Εργοληπτών.

Νυμφεύθηκε την Αγγελική Προσηλιακού και απέκτησε δύο κόρες, την Λίζα (Ελισσάβετ) και την Σοφία.

Απεβίωσε στις 4.11.1995

Η οικογένεια Τρύφων

Ο Γιώργος Κουμούσης γεννήθηκε στις 10.10.1926.  Πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως το έτος 1943-44, στην ΣΤ’  Γυμνασίου.

Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ.

Ιδρυσε την κατασκευαστική εταιρεία “ΑΛΙΑΚΜΩΝ ΑΤΕ”.

Απεβίωσε στις 13.8.1991

(*) εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1940-41 στην 2η τάξη του 8ταξίου (ΣΤ’ Δημοτικού) και παραμένει έως την 5η του 8ταξίου (Γ’ Γυμνασίου) το έτος 1943-44, οπότε αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή, η οποία έκλεισε το 1944, θα αποφοιτούσε το 1947.

Ο Γιώργος Παπαδάκης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 16 Ιουνίου 1930. Ο πατέρας του, που ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, είχε μετατεθεί εκεί, οπότε και τα τρία παιδιά της οικογένειας παρακολούθησαν το Δημοτικό σχολείο και ακολούθως τόσο ο Γιώργος όσο και η αδελφή του Σοφία εισάγονται στην Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης στο τότε οκτατάξιο γυμνάσιο-λύκειο, που έχει καθιερωθεί από το 1937.

Ο Πόλεμος τον βρίσκει στην 2η τάξη και δεδομένου ότι η οδηγία προς τους αξιωματικούς ήταν να οργανώσουν την άμυνα κάτω από τον Όλυμπο, όλη η οικογένεια μετακομίζει στην Αθήνα όπου φιλοξενείται σε σπίτια συγγενών.

Ο 10χρονος Γιώργος εγγράφεται στην Γερμανική Σχολή της οδού Αραχώβης αμέσως μόλις ξαναξεκινούν τα μαθήματα, τον Απρίλιο του 1941, όταν δηλαδή οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα (η Γερμανική είχε κλείσει αμέσως μετά την κήρυξη του Πολέμου στην Ελλάδα), αλλά αναγκάζεται το 1944 να ολοκληρώσει το Γυμνάσιο στη Σχολή Μακρή, δεδομένου ότι η Σχολή κλείνει οριστικά.

Μετά τον Πόλεμο εισάγεται στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ.

Ιδρύει μαζί με τον συμμαθητή του, Γιώργο Παμπούκη, τον Λουκά Κυριακόπουλο και τον Άλκη Εξάρχου την Ελληνική Τεχνοδομική, μία από τις σημαντικότερες κατασκευαστικές εταιρείες στην Ελλάδα και αναλαμβάνει μάλιστα την κατασκευή των νέων κτιρίων της Γερμανικής στο Μαρούσι.

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να διακόψει λόγω του Πολέμου θα είχε αποφοιτήσει το 1948

η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα Καθημερινή

Ο Γιώργος Παμπούκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Φοίτησε στην Γερμανική Σχολή αλλά λόγω του Πολέμου αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1940-41 στην 1η τάξη του 8ταξίου (στα μαθητολόγια φαίνεται Α’  Γυμνασίου, υπονοώντας 1η 8ταξίου δηλαδή 5η Δημοτικού) και παραμένει έως την 4η 8ταξίου (Β’ Γυμνασίου) την χρονιά 1943-44, όταν κλείνει η Σχολή λόγω του Πολέμου.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και μαζί με τον Γιώργο Παπαδάκη, απόφοιτο της Σχολής, τον Άλκη Εξάρχου και τον Λουκά Κυριακόπουλο ίδρυσαν την Ελληνική Τεχνοδομική, μία εταιρεία, που εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές στην Ελλάδα και η οποία ανέλαβε την ανέγερση των κτιρίων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στο Μαρούσι.

Παράλληλα με την άσκηση του επαγγέλματός του, ασχολείται με τη συγγραφή δοκιμίων. Υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας “Το Βήμα” για τέσσερα περίπου χρόνια και του “Οικονομικού Ταχυδρόμου” για δεκατέσσερα χρόνια περίπου. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία:- “Ο μεγάλος κόσμος του μικρού ανθρώπου”, Ερμής, 1973 (Έπαινος Δοκιμίου της Ακαδημίας Αθηνών το 1975).- “Πλοηγός ιδεών για την τρίτη χιλιετία”, Δόμος, 1992.- “Στην τροχιά του ενός Θεού: απόπειρα προσέγγισης των πραγματικών γεγονότων στις μονοθεϊστικές θρησκείες”, Έκδοση Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α.), 1999- “Η μεγάλη αντιπαράθεση”, Κριτική, 2004- “Ημιμάθειας εγκώμιο”, Κριτική, 2009 και “Ιστορίες ντροπής” το 2012.

Θα προσθέσουμε εδώ και μία προσωπική εξομολόγηση του Γιώργου Παμπούκη: Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα ζητήσαμε η αδελφή μου και εγώ από τον πατέρα μας να μας πάρει από την Γερμανική Σχολή. Εκείνος αρνήθηκε διότι τότε κρύβαμε στο σπίτι μας την Μαρία Ρεζάν !

Περισσότερα για τα βιβλία του Γιώργου Παμπούκη στην Βιβλιονέτ…

Γιώργος Παμπούκης: “Οι αρχαίοι δεν είναι συγχωροχάρτι”…

Γιώργος Παμπούκης: «Το δίπολο δεξιά – αριστερά έχει χάσει κάθε λόγο ύπαρξης»…

Ο Αθανάσιος Απέργης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942, είναι απόφοιτοςτης Γερμανικής Σχολής Αθηνών (DSA). Σπούδασε στα πολυτεχνεία τουΜονάχου και της Αθήνας. Είναι Διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός τουΕθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ).

Εργάστηκε και εργάζεταιακόμη σε μεγάλες Ελληνικές τεχνικές εταιρείες και μελέτησε,κατασκεύασε και επέβλεψε πολλά τεχνικά έργα προκατασκευήςπεριβάλλοντος και προκατασκευής. Μεταξύ άλλων την επένδυση τηςπρόσοψης του κτιρίου, και τις βάσεις των αγαλμάτων, του ΝέουΜουσείου της Ακρόπολης. Έχει παρουσιάσει και δημοσιεύσει πολλές τεχνικές και ερευνητικές εργασίες. Επίσης έχουν δημοσιευτεί σειράδιηγημάτων του, με ιστορικό και κοινωνικό περιεχόμενο.

Ο Θανάσης Απέργης στο ΕΜΠ 13.12.2018…

Ο Θανάσης Απέργης για τον Παναγιώτη Σούρσο…

Το βραχυκύκλωμα – Αθ. Ν. Απέργης…

Ομιλία του Θανάση Απέργη στην Τήνο…

Ο Παύλος Κρεμέζης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1962. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ από όπου αποφοίτησε το 1971.

Από το 1971 έως το 1978 εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας με αντικείμενο την εκπόνηση στατικών μελετών.

Το 1978 ξεκίνησε την συνεργασία του με το γραφείο μελετών (ΟΜΕΤΕ ΕΠΕ & από το 1989 ΟΜΕΤΕ ΑΕ),όπου ανέλαβε την διεύθυνση του γραφείου και την σύνταξη στατικών, συγκοινωνιακών & μελετών υπογείων έργων.

Ήταν συνεργάτης της διευθύνσεως Γ7 (Παραδοσιακοί Οικισμοί) ΥΠΕΧΩΔΕ σε θέματα επικινδυνότητας παραδοσιακών κτιρίων μετά από σεισμούς (1981 – 1982) (Π.Κρεμέζης) και Σύμβουλος του Δήμου Καλαμάτας για τις επισκευές δημοτικών κτιρίων από λιθοδομή μετά το σεισμό (1986 – 1990).

Ο Γιώργος Ιωαννιδης, ο Τζόκος όπως όλοι τον αποκαλούσαν, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1944. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1962, ήταν δηλαδή στην ιστορική τάξη του ’62, την πρώτη τάξη με πλήρη εξαετή φοίτηση στην Γερμανική όταν ξανάνοιξε μετά τον πόλεμο. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός μέχρι το προδίπλωμα στο ΤU Braunschweig και τελείωσε μετά το ΕΜΠ. Ασχολήθηκε κατ’ αρχήν με την οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του, επίσης πολιτικού μηχανικού, και μετά ανέλαβε μεγάλα έργα υποδομής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άριστος εργοταξιάρχης και εξαιρετικός πρακτικός μηχανικός έβρισκε λύσεις σε όλα τα προβλήματα και όλοι τον εκτιμούσαν. Παντρεύτηκε την επίσης απόφοιτο (1966) της Γερμανικής Μελίνα Καραιωσηφίδου, η οποία δυστυχώς απεβίωσε το 1999. Του χάρισε δύο παιδιά, τον Φρίξο και την Ελένη, και από αυτά απέκτησε τρία εγγόνια που υπεραγαπούσε. Ένας σπάνιος άνθρωπος έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 6 Ιουlίου (το κείμενο από τον Κώστα Παπαηλιού).

Ο Γιώργος Χατζηθεοδώρου αποφοίτησε από την Σχολή το 1965 με υποτροφία για ανώτατες σπουδές στη Γερμανία, αλλά πέτυχε μεταξύ των πρώτων (9ος) στις εισαγωγικές εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδος και σπούδασεστην Αθήνα Πολιτικός Μηχανικός.

“Ήμουν ένα φτωχόπαιδο”…

Ο Νίκος Βούλγαρης γεννήθηκε στις 17.7.1951 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1969.

Σπούδασε στο Technical University of Vienna Austria, Civil Engineering (1970-1974) και ακολούθως ολοκλήρωσε το Master’s του στο Civil Engineering στο Technical University of Darmstadt (1975-1977).

Είναι συνεχώς ενεργός στον κατασκευαστικό τομέα είτε ως project manager είτε ως construction manager, είτε ως technical and commercial consultant.

Η επαγγελματική του καριέρα:

– 1975-77, Γερμανία, Bilfinger – Berger,

– 1977-79, Αυστρία, Ilbau Construction Company, Bridge Project: L34 Tauern Highway Length 2 Times 620m,

– 1980-82, Ελλάδα, JV. KETE, Ανακατασκευή κτιρίων που χτυπήθηκαν από σεισμό,

– 1983-85, Θησαυρός, Νέστος, Diversion Tunnel, Nestos River, length 1620m, 142m2,

– 1985-93, Ελλάδα, διάφορα έργα για λογαριασμό του Υπουργείου Δημοσίων Έργων,

– 2006-08, Lamda Development, Company, έργα για λογαριασμό του Υπουργείου Υγείας,

-2008-13, Ελλάδα διάφορα έργα για το Υπουργείο Υγείας,

Είναι μέλος του ΤΕΕ και διετέλεσε μέλος του ΔΣ του ΟΣΕ την περίοδο 1987-1990. (περισσότερα…)

Ο Δημήτρης Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951, αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1969 και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Fridericiana στην Karlsruhe της Ο.Δ. της Γερμανίας απ’ όπου επισκέφτηκε πλήθος εκθέσεων, θησαυρών και παραστάσεων του ευρωπαϊκού χώρου.

Ασχολήθηκε με έρευνα, μελέτες, επιβλέψεις, κατασκευές, πραγματογνωμοσύνες, παροχή τεχνικών συμβουλών και συνεργασία με ξένους οίκους. Ως συνεργάτης πολιτιστικών φορέων οργανώνει εικαστικές, λογοτεχνικές, μουσικές και φιλοσοφικές εκδηλώσεις, δημοσιεύει άρθρα (“Μεγάλη Γενική Εγκυκλοπαίδεια ΥΔΡΙΑ”, τόμοι 29-55, 1983-1988) και κριτική.

Αναφέρεται στο “Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής” του Τάκη Καλογερόπουλου, Αθήνα 1998-2002 και στους “Μεγάλους Μαέστρους” του Α.Γ.Κ. Σαββίδη, Αθήνα 2008.

Το 2006/2007 εξέδωσε τις μοναδικές στον κόσμο “Πραγματογνωμοσύνες” σε 2 τόμους (το 2008 σε επίτομη μορφή, που εξαντλήθηκε επίσης). Ως τότε είχαν διατεθεί συνολικά 3.200 τεμάχια.

Στο διάστημα 2006-2010 ολοκλήρωσε, προς το παρόν, την τετραλογία του “Περί Κειμένων και Κριτικής”, αυτοβιογραφία της μακράς θητείας του στον Πολιτισμό, διαθέτοντας πάνω από 2.500 τόμους.

Διεκπεραίωσε άνω των 150 εκτιμήσεων και πραγματογνωμοσυνών κατ’ εντολή ιδιωτών, εταιριών κι επιχειρήσεων, του Τ.Ε.Ε., της Δικαιοσύνης και της Εθνικής Τράπεζας, αρκετές από τις οποίες δημοσιεύτηκαν τελεσίδικα στη νομολογία ανατρέποντας προηγηθείσες εκθέσεις συναδέλφων καθώς και πρωτοβάθμιες δικαστικές αποφάσεις στηριζόμενες σ’ εκείνες.

Κληθείς από το Τ.Ε.Ε/Τμήμα Θράκης έδωσε διάλεξη για τις “Πραγματογνωμοσύνες” του στις 22.2.2011.

Φιλοδοξεί να εκδώσει το μουσικολογικό και το φιλοσοφικό του αρχείο. Στις 12.09.2007 παρουσίασε τα συγγράμματά του στο τέως Ίδρυμα Γ.Χ., στην Πλάκα και στις 08.04.2009 εξέθεσε έργα, συλλογές και φωτογραφίες του στο Golf της Γλυφάδας. Από το 2010 συμμετέχει και στο “Athens Fringe Festival”. (περισσότερα…)

Ο Δημήτρης Ταυλαρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1970. Σπούδασε στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου στο Braunschweig. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου, σε θέματα που τον ενδιέφεραν όπως η πολεοδομία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μετά τον μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης το 1978, απέκτησε μεγάλη εμπειρία την καταγραφή και την αποκατάσταση της στατικής των κτιρίων μετά από σεισμούς, δεδομένου ότι ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με αυτό το θέμα. Κατόπιν αυτού και σε συνεργασία με την κόρη του, λειτούργησαν τη δική τους τεχνική εταιρεία (Dimitris Tavlaridis & Associates) και ασχολούνταν κυρίως με ανακαινίσεις και αποκαταστάσεις κτιρίων.

Απεβίωσε τον Μάρτιο 2025.

“Έφυγε“ ο Δημήτρης Ταβλαρίδης

Ο Παναγιώτης Παπακυριακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1971. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ (1971-1976) και πήρε το διδακτορικό του το 1983 από το Πολυτεχνείο (TU) του Braunschweig, ενώ παράλληλα εργάστηκε ως Έμμισθος Επιστημονικός Συνεργάτης στην Έδρα Εδαφομηχανικής και Θεμελιώσεων του TU Braunschweig.

Ακολούθως εργάστηκε ως:

– Συνεργάτης στο Τεχνικό Γραφείο “PROF. DR.-ING. HANNS SIMONS + PARTNER GMBH” (1982-83)

– Project Manager στη κοινοπραξία “ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ, ΚΟΤΖΙΑΣ – ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΕΠΕ, ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΟΕ” (1984-86)

– Έκτακτος καθηγητής ΤΕΙ – Αθηνών (1983-87)

– Ειδικός Επιστήμονας Πολυτεχνικής Σχολής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1984-87)

– Υπεύθυνος Μελετών της “Γ.Σεισάκης-Γ.Ρούσσος ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΟΕ” και “ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΩΝ Ε.Π.Ε.” (1986-1995)

– Εταίρος στη “ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΩΝ ΕΠΕ” (1989 -1995)

– Εταίρος στη “Γ. Σεισάκης-Γ.Ρούσσος ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΟΕ” (1989-1995)

– Επίκουρος Καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο” Εδαφομηχανική – Θεμελιώσεις”, Τομέας Γεωτεχνικής Μηχανικής, Δ.Π.Θ. (από 1993)

Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα οδηγώντας από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα το 2004.

Τα τρία του παιδιά: η Νεφέλη, ο Ορέστης και ο Μίνωας αποφοίτησαν από την Σχολή, ενώ η σύζυγός του, Ειρήνη Τσαμανδουράκη, ήταν στο Δ.Σ του Συλλόγου Γονέων – 6 χρόνια, συμμετείχε στις Ημερίδες Επαγγελματικού Προσανατολισμού (8 χρόνια) και το  γραφείο της (PiN – Communication & Design) προσέφερε το σχεδιασμό των Album των αποφοίτων για 5 χρόνια.

(περισσότερα…)