Ο Günter Dietz γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1930 στην Καρλσρούη και πήγε στο (altsprachlichen) Bismark Gymnasium. Σπούδασε Κλασσική και Γερμανική Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Freiburg (Breisgau) από το 1949 έως το 1954, ενώ η διδακτορική του διατριβή υπό τον Karl Büchner είχε σαν αντικείμενο τα γράμματα του ιστορικού Σαλούστιου προς τον Ιούλιο Καίσαρα.

Από το 1958 έως το 1964 δίδαξε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και κατά το διάστημα εκείνο γνώρισε τον Οδυσσέα Ελύτη και μετέφρασε στα γερμανικά το έργο του «Αξιον Εστί» (1969 και σε δύο γλώσσες το 2001).

Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία διετέλεσε για 21 χρόνια διευθυντής του Heidelberger Kursfürst-Friedrich-Gymnasium.

Ποιητικά του έργα τα «Rot und Schwarz in die Nacht» (1958), «Scholien. Gedichte» (1968) κ.α. ενώ δημοσίευσε δοκίμια πάνω στο έργο του Όμηρου («Menschenwürde bei Homer», 2000).

Πέραν του «Αξιον Εστί» μετέφρασε στα γερμανικά πολλά έργα του Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου («Μαρτυρίες», 2009 με την Andrea Schellinger), κ.α.

Τον Δεκέμβριο του 2005 βραβεύθηκε με το 4^ο Γερμανο-Ελληνικό Βραβείο Μετάφρασης από κοινού από το «Ινστιτούτο Γκαίτε» και το «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου» σε συνεργασία με το «Literaturhaus München» για το μεταφραστικό του αλλά και το ποιητικό του έργο.

Ο Günter Dietz μας “άφησε” το 2017 και η Andrea Schellinger μας έστειλε ένα βιογραφικό του:

Günter Dietz (1930-2017)

Am 13. Mai 2017 ist Günter Dietz, von 1958-1964 Lehrer an der DSA, in seinem Heidelberger Haus nach einem erfüllten Leben friedlich verstorben, bis zuletzt umsorgt von seiner Frau Hildegard. Zwei Jahre nach der Wiedereröffnung der Schule 1956 hatte der damalige Leiter Helmut Flume den frischpromovierten Altphilologen nach Athen geholt.

Die Erfahrung im „Südland” hat Günter Dietz und sein anschließendes Leben und Werk nachhaltig geprägt. Er hinterlässt Kollegen, die ihm – zuletzt von 1972-1993 Direktor des humanistischen Kurfürst-Friedrich-Gymnasiums Heidelberg – hohe Wertschätzung entgegenbrachten, genau wie zahlreiche Schüler in Athen, Karlsruhe und Heidelberg, die noch lange nach dem Abitur vielfältig mit ihm in Verbindung standen. Darüber hinaus hat er ein facettenreiches Œu¬v¬re geschaffen, nicht nur als Altphilologe (z.B. „Menschenwürde bei Homer”, 2001; „Grenzsituationen und neues Ethos”, 2005) oder Lyriker (zuletzt: „Wundpsalmen. Ausgewählte Gedichte”, 2004), sondern auch als Übersetzer moderner griechischer Lyrik und Prosa; für ihn war Griechisch die „Grundsprache Europas”. Schon während seiner Athener Zeit befasste er sich mit der Übertragung von Odysseas Elytis´ Epos „Gepriesen Sei – To Axion Esti”, die er damals mit dem Autor persönlich durchsprach und bald darauf publizierte, lange vor der Verleihung des Literaturnobelpreises an den Dichter. Seine Übertragung der „Zeugenaussagen” von Jannis Ritsos konnte er noch 2009 persönlich im Clubhaus von „Philadelphia” vorstellen. Für sein übersetzerisches Gesamtwerk erhielt er 2005 den Deutsch-Griechischen Übersetzerpreis.

Günter Dietz wird uns als inspirierender Lehrer (daskalos) und als Persönlichkeit des deutsch-griechischen Kulturaustauschs immer in Erinnerung bleiben.

A.Schellinger

Ο Götz Funck γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1943 στο Glogau της Πολωνίας, αλλά η οικογένειά του, που ήταν ευπατρίδες, καταγόταν από τη Στουτγκάρδη. Ο πατέρας του υπήρξε συνεργάτης του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και εξελίχθηκε σε ένα από τα πρώτα στελέχη της τότε Ενωμένης Ευρώπης με αποτέλεσμα ο νεαρός Götz να περάσει τα σχολικά του χρόνια στις Βρυξέλλες και μεγαλώνοντας να εξελιχθεί σε ένα κοσμοπολίτη.

Σπούδασε νομικά, αλλά δεν ακολούθησε καμμία από τις κλασικές σταδιοδρομίες των νομικών και τον κέρδισε ο χώρος των επιμελητηρίων του εξωτερικού ταξιδεύοντας αρχικά στο Αφγανιστάν και μετά στην Ελλάδα στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο, όπου εργάστηκε ως Rechtsreferendar, δηλαδή ως ασκούμενος δικηγόρος και μετά ως προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας.

Με μία διετή διακοπή μέσα στη δεκαετία του ’70, όπου μετακόμισε στην Τεχεράνη για να ιδρύσει το εκεί επιμελητήριο, επέστρεψε λίγο πριν ξεσπάσει η επανάσταση του Χομεϊνί, αλλά το 1986 ξαναέφυγε πάλι, για το Χονκ Κονγκ αυτήν τη φορά, όπου και ίδρυσε το εκεί επιμελητήριο.

Το 1990 ανέλαβε τη Γενική Διεύθυνση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, επέβαλε ένα ρόλο συμπληρωματικό προς αυτόν των επιχειρήσεων και το ανέδειξε ανάμεσα στα 5 κορυφαία των 80 περίπου γερμανικών επιμελητηρίων στον κόσμο και απετέλεσε πρότυπο manager βοηθώντας σημαντικά στην εξέλιξη των διμερών σχέσεων.

Με την Ελλάδα δέθηκε στενά, παντρεύτηκε Ελληνίδα, έζησε σαν Έλληνας, αγάπησε πολύ τον τόπο και τον βοήθησε. Το 2008 συνταξιοδοτήθηκε απο τη θέση του Γενικού Διευθυντή αλλά μετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο, όπου τελευταία κατείχε τη θέση του Α’ Αντιπροέδρου. Απεβίωσε ξαφνικά στις 28 Απριλίου 2012 σε ηλικία 68 ετών.

Ο Kurt Roeske γεννήθηκε το 1933 και σπόυδασε κλασσική φιλολογία στη Φρανκφούρτη (Main) και στο Tübingen και δίδαξε σαν καθηγητής 26 χρόνια. Το 1961 παντρεύτηκε και από τον γάμο του απέκτησε 3 παιδιά και 4 εγγόνια.

Πρωτοδίδαξε το 1971 στο Wiesbaden, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1979, χρονιά κατά την οποία ήρθε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Στην Αθήνα έμεινε ως διευθυντής της Σχολής μέχρι το 1986. Κατά το διάστημα αυτό και από κοινού με την καθηγήτρια Δήμητρα Καρβελά, απόφοιτο (42) και μετέπειτα καθηγήτρια, συνέβαλε στην αναβίωση του Συλλόγου των Αποφοίτων και μάλιστα ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος του από κοινού και με τον Δρ. Joachim Zeidler.

Το 1986 επέστρεψε στο Mainz, όπου και συνέχισε να διδάσκει έως το 1997, και από το 1997 έως το 2007 ήταν διευθυντής και αναπληρωτής πρόεδρος της ένωσης „Vereinigung der Freunde der Universität Mainz”, διάστημα κατά το οποίο παρέδιδε σεμινάρια και διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο του Mainz και μεταξύ άλλων και στην Γερμανο-ελληνική Εταιρεία.

Έχει συγγράψει πολλά και έργα και έχει εκδόσει πολλά βιβλία για το μάθημα των Ελληνικών (Lexis, Eklogai, Typoi), ιστορικο-πολιτιστικούς ταξειδιωτικούς οδηγούς της Αρχαίας Αττικής, της Αρχαίας Σικελίας, και της Αρχαίας Κύπρου. Ο τελευταίος μάλιστα κυκλοφόρησε το 2013.

Από την «πέννα» του προέρχονται βιβλία για την «Οδύσσεια» του Ομήρου, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, και την «Απολογία του Σωκράτη» του Πλάτωνα.

Ακόμη δημιουργήθηκαν «ακουστικά» βιβλία γιά την «Οδύσσεια», τη «Μήδεια» και τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου.

Ο Klaus Meyer γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1935 στο Limburg a. d. Lahn στην δυτική Έσση. Σπούδασε μετά το Abitur στο Marburg, στο Erlangen και στο Μόναχο Κλασσική Φιλολογία, Φιλοσοφία και Ευαγγελική Θεολογία (με σκοπό τη διδασκαλία). Στο Marburg πήρε προαγωγή λόγω του διδακτορικού του πάνω στον «Οικονομικό» του Ξενοφώντος.

Μετά τις εξετάσεις του δίδαξε αρχικά Λατινικά, Ελληνικά και Εβραϊκά στο σχολείο Fürst-Johann-Ludwig-Schule, ένα κλασσικό γυμνάσιο στο Hadamar. Το 1978 ανέλαβε τη διεύθυνση του Tilemannschule (γυμνάσιο και κλασσικό γυμνάσιο) στο Limburg.

Από το 1986 ήρθε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη διεύθυνση της Γερμανικής Σχολής Αθηνών έως το 1994 και στο αμέσως επόμενο διάστημα ανέλαβε τη διοίκηση του κλασσικού γυμνασίου Lessing-Gymnasium στη Φρανκφούρτη (Main). Για την προσφορά του στο πλαίσιο των γερμανοελληνικών σχέσεων του απενεμήθη το 1991 το παράσημο της Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Από το 1999 μένει, παράλληλα με το Limburg, στην Άμπελο, ένα μικρό χωριό στη Σάμο και ξαναγράφει ως φιλόλογος. Η τελευταία του δημοσίευση είναι : «Σάμος, η πλούσια σε ύδατα – Το νησί της αρχαίας λογοτεχνίας, Möhnesee (Bibliopolis) 2012.

O Filipp Strecker γεννήθηκε το 1920 στη Σερβία στο γερμανόφωνο χωριό Beschania κοντά στο Βελιγράδι, απόγονος απόδημων Γερμανών, που είχαν υποχρεωθεί απο του Τούρκους να μετοικήσουν από τα αυστριακά εδάφη σε διάφορα μέρη της Ευρώπης.

Το 1941 εργάστηκε ως συντηρητής στο αεροδρόμιο του Βελιγραδίου και μετατέθηκε στο αεροδρόμιο των Αθηνών από την Wehrmacht. Με την λήξη του πολέμου έμεινε στην Αθήνα, παντρεύτηκε Ελληνίδα (την Τασούλα) και αρχικά εργάστηκε σε ένα εργοστάσιο και ακολούθως σαν σαν επιστάτης στην Ευαγγελική Γερμανική Εκκλησία.

Όταν επαναλειτούργησε το 1956 η Σχολή στην οδό Μετσόβου ο Karlhans Höflinghaus, αναγνωρίζοντας τα προσόντα του, του ανέθεσε το έργο του επιστάτη, που όμως δεν περιελάμβανε μόνο τη συντήρηση των κτιρίων, αλλά και την ευθύνη και καθοδήγης του βοηθητικού προσωπικού, παράλληλα με την εκτέλεση πολλών εξωτερικών εργασιών (τράπεζες, πρεσβείες, υπουργεία, τελεωνεία κλπ.). Τα πρώτα εκείνα χρόνια της Σχολής ήταν δύσκολα και ο ρόλος του επιστάτη τον υποχρέωνε κάθε πρωί στις 5 και να προετοιμάζει την θέρμανση που γινόταν με λιγνίτη που έπρεπε να διατηρείται μέχρι αργά το βράδυ, διαδικασία βέβαια που άλλαξε με την ματακόμιση το 1968 στις νέες εγκαταστάσεις στο Μαρούσι. Στο πόστο αυτό το παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1990.

Ο Knut Koch γεννήθηκε στο Dortmund, στις 1 Μαίου 1942. Το 1943 η οικογένεια του μετεγκαταστάθηκε στην επαρχία Lippe, όπου φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο του Oerlinghausen. Αποφοίτησε το 1961 από το Γυμνάσιο του Wattenscheid. Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Münster και μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στο Lippe, όπου το 1968 νυμφεύθηκε τη σύζυγό του Ursula, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ένα γιό, τον Τόμας (απόφοιτος ΓΣΑ 2000).

Εργάστηκε σε σχολεία του Lemgo, Padeborn, Oerlinghausen και το 1977 μετακόμισε στο Κάϊρο, όπου δίδαξε στην Γερμανική Σχολή ως το 1984 (από το 1980 υποδιευθυντής). Συνέχισε τη σταδιοδρομία του στο Lemgo. Lage, Padeborn και Detmold, όπου κι εγκαταστάθηκε οικογενειακώς μόνιμα.

Το Σεπτέμβριο 1994 έγινε Διευθυντής της Γερμανικής Σχολής Αθηνών αναλαμβάνοντας τη Σχολή σε μια κρίσιμη στιγμή της. Επέφερε βαθιές τομές στο σύστημα, όχι πάντα ευχάριστες κι όχι προσωρινού χαρακτήρα, αλλά με ορίζοντα. Ακόμη η θητεία του χαρακτηρίστηκε κι από ένα ευρύ πρόγραμμα εκσυγχρονισμού κι επέκτασης των κτιριακών εγκαταστάσεων της Σχολής, αλλά κι από τον μεγαλειώδη εορτασμό της εκατονταετηρίδας της.

Το καλοκαίρι του 2000βαριά άρρωστος από τον καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε επί μία διετία, επέστρεψε ως συνταξιούχος στο Detmold, όπου παεέμεινε μέχρι το θάνατό του στις 5 Απριλίου 2001.