Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 9ης Μαρτίου 2022 συνήλθε μέσωτηλεδιάσκεψης το νέο ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων την Πέμπτη 17 Μαρτίου 2022 καισυγκροτήθηκε αυθημερόνσε σώμα ως εξής:

Ο Παναγιώτης Παντελούκας από την θέση του Ειδικού Γραμματέα ανέλαβε παράλληλα και την αρμοδιότητα του Υπεύθυνου Marketing.

Το σώμα αποτελείται απο οκτώ (8) μέλη, αφού, βάσει του ισχύοντος Καταστατικού μέχρι την ημερομηνία των Εκλογών της 9.3.2022, η 9η θέση προβλέπετο να καταληφθεί από έναν Εκπρόσωπο του Συλλόγου Γονέων. Τέτοια όμως υποψηφιότητα δεν υπεβλήθη.

Να σημειωθεί ότι από την ΓΣ της 1.12.2021 έχει ήδη ψηφιστεί νέο Καταστατικό, που δεν προβλέπει θέση μέλους από τον Σύλλογο Γονέων, το οποίο όμως δενείχε εγκριθεί από το Πρωτοδικείο μέχρι την ημερομηνία διενέργειας των Εκλογών της 9.3.2022.

Το νεό ΔΣ επιφυλάχθηκε να αναθέσει ειδικά καθήκοντα και στα υπόλοιπα μέλη όπως επίσης και σε μέλη εκτός ΔΣ.

Γιά την Εξελεγκτική Επιτροπήτηςπεριόδου 2022-2023επελέγησαν οι:

– Αλεξάνδρα Γεωργακοπούλου (’86),

– Μιχάλης Τσερέκλας (’75), και

– Βασίλης Χαρισόπουλος (’73).

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ο Άγγελος Κωβαίος, ως πρόεδρος της απερχόμενης διοίκησης, έκανε τον απολογισμό της αναφέροντας:

Οι ημέρες δεν επέτρεψαν πολλές δραστηριότητες παρ΄όλα αυτά:

– Με την βοήθεια του Κώστα Καραγιάννη επανασυντάξαμε και υποβάλλαμε το νέο Καταστατικό διορθώνοντας αδεξιότητες και αβλεψίες του προηγούμενου. Να ευχαριστήσουμε τον Κώστα, που χωρίς αμοιβή προσέφερε το έργο του γραφείου του για την σύνταξη και την υποβολή

– Πριν λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η καταγραφή όλων των ονομάτων των μαθητών της Αραχώβης. Πρόκειται για ένα έργο εξαιρετικής δυσκολίας που διεκπεραίωσε εξ ολοκλήρου η Ελένη Καραμηνά και το οποίο, πέραν της καταγραφής των 1600 ονομάτων από τα μαθητολόγια του 1926 έως το 1944 (δυστυχώς τα προηγούμενα έχουν χαθεί), είχε την ιδιαίτερη δυσκολία ότι όλα τα μαθητολόγια ήταν χειρόγραφα, ενώ πολλά ονόματα ήταν δηλωμένα δύο και τρεις φορές και σε διαφορετικές μεταξύ τους τάξεις. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν αυτό της ορθογραφίας αφού απο χρονιά σε χρονιά τα ίδια παιδιά δηλώνονταν ή καταγράφονταν με διαφορετικό τρόπο από τους εκάστοτε γραμματείς

– DSA Erinnert – Η ΓΣΑ θυμάται 1941-1944″ ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε η έρευνα για τα χρόνια της Αραχώβης, όπου εμείς ως σύλλογος συνεισφέραμε με την παρουσία και τις συνεντεύξεις αποφοίτων (Βασίλης Μαυρίδης, Φωκίων Φωτιάδης Νεγρεπόντης) αλλά και άλλο υλικό. Να υπενθυμίσουμε ότι η ανάδειξη του έργου των αποφοίτων του Πολέμου ξεκίνησε από τον σύλλογό μας και μάλιστα αντιμετωπίστηκε με μία καχυποψία, αλλά η εξέλιξη μας δικαίωσε

– Μάλιστα, η Σχολή που επανασχεδιάζει την νέα ιστοσελίδα της, αναγνωρίζοντας την συμβολή και τον ρόλο των αποφοίτων προέβλεψε μία ενότητα με τίτλο “our stories” με ιστορίες αποφοίτων και για αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και την Αγγελικη Κανελλακοπούλου και την Χαρούλα Αντωνοπούλου που είχαν την ιδέα και τον συντονισμό.

– Το montags παρ’ όλες τις δυσκολίες συμπλήρωσε σχεδόν 350 τεύχη (κυκλοφορεί από τον Ιούλιο του 2015) και μάλιστα “έχασε” μόλις δύο τεύχη και αυτά για τεχνικούς λόγους

– Συναντηθήκαμε με την νέα Διευθύντρια, παρουσιάσαμε το έργο του Συλλόγου, το οποίο γνωρίζει και αντιμετωπίζει πολύ θετικά και της ζητήσαμε την ανάληψη της θέσης της Alumniarbeit από την Αγγελική Κανελλακοπούλου, θέμα που αντιμετώπισε επίσης θετικά. Αυτέ τις ημέρες η Αγγελική έχει επιφορτιστεί με ένα θέμα πολύ σοβαρό, αυτό της αντικατάστασης της Ute Grimm στον συντονισμό του Abitur και να πούμε ότι η Ute Grimm έφυγε ξαφνικά από την ζωή στο τέλος Ιανουαρίου

– Κλείνοντας να κάνουμε και μία αναφορά σε αυτούς που “έφυγαν” αυτήν την τελευταία χρονιά:

Ροδούλα Σταθάκη Κούμαρη (απόφ.΄42)

Έβη Τουλούπα Στασινοπούλου (’42)

Βασίλης Μαυρίδης (’44)

Γιούλα Μαραβελέα (΄62)

Θανάσης Λαβίδας (΄65)

Έλλη Μαλέα (΄65)

Γιάννης Καπαγιαννίδης (΄67)

Κορίννα Πολίτη Κουτουζή (΄69)

Θωμάς Μπονέλης (΄70)

Κοσμάς Θέμελης (΄75)

Karl Mallwitz (1977, γερμανικό τμήμα)

Χρήστος Καραμπάτος (΄81)

Μανώλης Σουλτανόπουλος (΄89)

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ο Δημήτρης Καραδήμας, ως ταμίας της απερχόμενης διοίκησης παρουσίασε τον Οικονομικό Απολογισμό, που συνέταξε και υπέγραψε η Εξελεγκτική Επιτροπή:

Περισσότερα…

Έφυγε σήμερα Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020 σε ηλικία 98 ετών ο Μανώλης Γλέζος. Δανειζόμαστε από το δημοσίευμα του Αθηναϊκού & Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων:

Εφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 98 χρονών, λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, ο Μανώλης Γλέζος.

Εμβληματική μορφή της Αριστεράς αλλά και της αντίστασης κατά των ναζί κατακτητών στη διάρκεια της κατοχής, ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην Απείρανθο, το ορεινό χωριό της Νάξου, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, το οποίο και «προίκισε» με μια μοναδική συλλογή πετρωμάτων από όλον τον κόσμο (ήταν απαράμιλλη η αγάπη του για τη γεωλογία). Ένιωθε, από την άλλη, μισός Ναξιώτης και μισός Παριανός, με ιδιαίτερη αγάπη για την Πάρο, αφού από εκεί καταγόταν η μητέρα του, Ανδρομάχη Ναυπλιώτου. Στην Πάρο, άλλωστε, συνήθιζε να περνά τα καλοκαίρια του τα τελευταία χρόνια. Ο πατέρας του, Νικόλαος Γλέζος ήταν δημόσιος υπάλληλος και δημοσιογράφος.

Τα παιδικά του χρόνια ο Μ. Γλέζος τα έζησε στο χωριό του, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 η οικογένειά του μεταναστεύει στην Αθήνα και το 1940 ο εκλιπών περνά στην ΑΣΟΕΕ. Ως μαθητής ακόμη πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιφασιστικής ομάδας για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς αλλά κατά της δικτατορίας του Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής δίνει το «παρών» στην αντίσταση του λαού μας μέσα από τις τάξεις της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ, με αποτέλεσμα να υποστεί φυλακίσεις, βασανιστήρια και διώξεις.

Όμως, η πλέον τολμηρή ενέργεια ήταν εκείνη της νύχτας της 30ής προς την 31η Μαΐου 1941, όταν μαζί με τον Απόστολο Σάντα, σκαρφάλωσαν στα βράχια της Ακρόπολης, κατέβασαν από εκεί το μισητό σύμβολο του κατακτητή, τη σβάστικα, με μοναδικά τους «όπλα», ένα φαναράκι και ένα σουγιά. Και οι δύο έφηβοι έχουν περιγράψει σε κατοπινές συνεντεύξεις τους πώς ανέβηκαν, πού κρύφτηκαν αμέσως μετά (στις σπηλιές του Βράχου που είναι ταυτισμένος με το ιδανικό της Δημοκρατίας), πώς έκρυψαν στον κόρφο τους ένα κομμάτι από τη σημαία… Η θέα της σημαίας που λείπει από τον ιστό, προκαλεί την επομένη εκνευρισμό στον κατακτητή, δίνει κουράγιο στον κατακτημένο αλλά αδούλωτο λαό της Αθήνας και όλης της Ελλάδας. Η ποινή, ερήμην σε θάνατο.

Ακολουθεί η Απελευθέρωση και η δραστηριοποίηση του Μανώλη Γλέζου, διαδοχικά μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ και της ΕΔΑ, αλλά και η ενασχόλησή του με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, σε διευθυντικές θέσεις πρώτα στο «Ριζοσπάστη» αμέσως μετά την απελευθέρωση, και μια δεκαετία αργότερα, στην «Αυγή». Συνολικά παραπέμφθηκε σε 28 δίκες για αδικήματα Τύπου, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’40 καταδικάσθηκε δις εις θάνατον, καταδίκες που δεν εκτελέστηκαν μετά από ελληνική και διεθνή καμπάνια. Το 1950 οι θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε στις 16 Ιουλίου 1954.

Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, παρότι φυλακισμένος, εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ. Ξεκινά απεργία πείνας, με αίτημα την αποφυλάκιση των δέκα εξόριστων εκλεγμένων βουλευτών της ΕΔΑ. Σταμάτησε την απεργία πείνας τη 12η ημέρα, με την απελευθέρωση κάποιων από αυτούς. Ακολουθεί η δίκη για «εσχάτη προδοσία» το 1958, ενώ στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 εξελέγη και πάλι βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στη φυλακή.

Με την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, ο Μ. Γλέζος συλλαμβάνεται μαζί με άλλους πολιτικούς ηγέτες και ακολουθούν φυλακίσεις σε Γουδή, Πικέρμι, Γενική Ασφάλεια, Γυάρο, Παρθένι Λέρου, Ωρωπό, από όπου αποφυλακίζεται το 1971. Συνολικώς, 16 χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε εξορίες και φυλακές.

Μεταπολιτευτικά δραστηριοποιείται πολιτικά μέσα από τις τάξεις της ΕΔΑ και του ΠΑΣΟΚ -στα ψηφοδέλτια του οποίου εξελέγη, ως συνεργαζόμενος, βουλευτής και ευρωβουλευτής τη δεκαετία του ’80.

Όμως, ο Μ. Γλέζος ποτέ δεν τα είχε καλά με θητείες και μονιμότητες, και στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1986 επιστρέφει στην αγαπημένη του Απείρανθο, όπου οι συγχωριανοί του τον εκλέγουν κοινοτάρχη και εκείνος, από τη δική του πλευρά, εισαγάγει το θεσμό της Άμεσης Δημοκρατίας.

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002 κατέρχεται επικεφαλής του συνδυασμού «Ενεργοί Πολίτες» για τη διευρυμένη Νομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, που υποστηρίχθηκε από το Συνασπισμό και εκλέγεται νομαρχιακός σύμβουλος.

Επανέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή το 2012, όταν στις διπλές εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας με το ΣΥΡΙΖΑ. Με το ίδιο κόμμα εξελέγη ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014, κάνοντας ως κεντρικό θέμα της θητείας του τις γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα. Έγραψε, άλλωστε, και βιβλίο για το θέμα, υπό τον τίτλο, «Και ένα μάρκο να ήταν…» (Εκδόσεις Λιβάνη). Χαρακτηριστική, ωστόσο, της προσωπικότητάς του, η κίνησή του το καλοκαίρι του 2017 να δώσει εκείνος το στεφάνι στο Γερμανό πρεσβευτή Γενς Πλέτνερ, στο μνημείο εκτελεσθέντων κατοίκων του Διστόμου. Τελευταία εμπλοκή του με την ενεργό πολιτική, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας, το Σεπτέμβριο του 2015.

Ο Μ. Γλέζος δεν ήθελε να τον αποκαλούν «ήρωα», για εκείνον ήρωας ήταν ο μικρότερος αδελφός του, Νίκος, που εκτελέσθηκε από τους Γερμανούς στην Καισαριανή το Μάιο του ’44, αφήνοντας πίσω του το εξής σημείωμα για τη μάνα τους: «Αγαπητή μητέρα σας φιλώ, χαιρετισμούς, σήμερα πάω για εκτέλεση. Πάω. Πέφτοντας για τον ελληνικό λαό». Ήταν ένας καημός μέσα του ο πρόωρος χαμός του αγαπημένου του Νίκου, ένας καημός για τον οποίον σπάνια τον άκουγες να μιλά.

Η τελευταία, ίσως, δημόσια παρουσία-παρέμβαση του Μ. Γλέζου, ήταν στη δίκη της Χρυσής Αυγής, το 2018, όταν με τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο Μανώλης Γλέζος πήγε και κάθισε στο πλευρό της μητέρας του, Μάγδας.

Από σήμερα, ο «Τελευταίος Παρτιζάνος» -όπως τιτλοφορείται το ντοκιμαντέρ του Ανδρέα Χατζηπατέρα για τον Μανώλη Γλέζο- δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Να θυμίσουμε ότι ο Μανώλης είχε μιλήσει στη Σχολή προσκεκλημένος του Συλλόγου με σεβασμό για τον Γερμανικό Πολιτισμό και την φρίκη που προκάλεσε ο Πόλεμος. Η Δανάη Βλάχου είχε βγάλει δύο κατα πληκτικές φωτογραφίες και η αφίσα που του αφιερώσαμε ήταν επίσης μοναδική.

Δείτε την εκδήλωση…

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946, αποφοίτησε απο τη Γερμανική Σχολή το 1963 και σπούδασε στη Γερμανία με υποτροφία της DAAD. Είναι Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός του Πολυτεχνείου του Braunschweig και Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός του Πολυτεχνείου της Στουττγάρδης. Εξεπόνησε το διδακτορικό του στην ΕΤΗ Zürich και την διατριβή του επί υφηγεσία (Dr. Ing. habil.) στο Πολυτεχνείο της Δρέσδης. Διετέλεσε επί σειράν ετών διευθύνων σύμβουλος γνωστών επιχειρήσεων στον τομέα δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και πρόσφατα εξελέγη πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής CIGRE (www.cigre.org).

Ασχολείται επί σειρά ετών με τον Φιλελληνισμό, είναι επιμελητής της Φιλελληνικής Βιβλιοθήκης των Εκδόσεων Παρισιάνου και Αντιπρόεδρος της Εταιρείας για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό.

Το 2019 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Τechnische Universität Dresden.

Πρόεδρος στο CIGRE ο Κωνσταντίνος Παπαηλιού

Ο Νίκος Αποστολίδης είναι απόφοιτος των χρόνων του Πολέμου, τέως καθηγητήςστη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ, αφού προηγουμένως εργάσθηκε ως Γενικός Διευθυντής – Διευθύνων Σύμβουλος στη ΓΕΜΕΕ ΑΕ , θυγατρική της ΕΤΒΑ (1977-1979), και στη συνέχεια (1979 – 1982) ως Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών καιΜεταλλευτικών Ερευνών)και ως μελετητής στην Ελληνική Εταιρία Βιομηχανικών και Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων(ΕΛΕΒΜΕ) (1982 – 1984). Το βιογραφικό του ευρίσκεται στην ενότητα “Απόφοιτοι / Θετικές Επιστήμες”.

Την Κυριακή 29 Μαρτίου 2020 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του στην εφημερίδα “Καθημερινή” με τίτλο “Ήταν ληστρικά τα δάνεια που λάβαμε από την Αγγλία;”. Στο pdf όπου φαίνεται το άρθρο η αναγραφόμενη ημερομηνία δεν είναι η ημερομηνία δημοσίευσης αλλά η ημερομηνία αποστολής.

Η Ηρώ-Βασιλική Κωδούνη γεννήθηκε το 1927. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1940-41 στην Γ’ Γυμνασίου και παραμένει έως το 1942-43 στην Ε’ Γυμνασίου.  Ο πατέρας της ήταν ο καθηγητής Αντώνης Κωδούνης, αιματολόγος παθολόγος, πολύ διάσημος στην εποχή του, και ο πρώτος έλληνας γιατρός, που του απονεμήθηκε στη Γαλλία ο Σταύρος της Λεγεώνας της Τιμής. Η σύζυγος του Αντώνη, Άλκηστη Κωδούνη, ήταν μια πολύ έντονη προσωπικότητα και μία απο τις τρεις ιδρύτριες της ΕΛΕΠΑΠ.

Παντρεύτηκε και το 1952 και μετανάστευσε στο Βελγικό Κονγκό με τον σύζυγό της, ο οποίος ασχολήθηκε με το εμπόριο και απέκτησαν δύο κόρες, την Άλκηστη και την Άννα, την ηθοποιό Άννα Κουρή, η οποία αναφέρει σε συνέντευξή της το 2023 στο in.gr:

«Μέχρι τα 10 μου μεγάλωσα στο Βελγικό Κονγκό, ήταν το ιδανικό μέρος για παιδική ηλικία, γιατί ήταν όλα τα σπίτια μονοκατοικίες, με κήπους. Οι γονείς μου πήγαν στο Κονγκό να δοκιμάσουν την τύχη τους, ο πατέρας μου ασχολιόταν με υφάσματα. Η μητέρα μου είναι 96 ετών και της αρέσουν οι περιπέτειες στα ταξίδια. Φέτος θέλουμε να κάνουμε μια κρουαζιέρα, να πάμε μέχρι Βενετία. Στη Βουδαπέστη ήθελε να ανέβει σε αερόστατο». (περισσότερα…)

Η Δήμητρα Κουζή μας ενημερώνει ότι το KinderDocs ξεκίνησε τις επόμενες ημέρες και τις online προβολές του!

Πρεμιέρα μας σε αυτή τη νέα δράση, με ταινίες μας διαθέσιμες και διαδικτυακά για να τις βλέπετε όπου και όταν θέλετε θα κάνουμε με την ταινία Gods of Molenbeek.

Εδώ και το τρέιλερ…

Δείτε πάναπλα ΕΔΩ την ταινία στο VIMEO μέσω του video on demand και κατόπιν ζητήστε να σας στείλουμε το δωρεάν εκπαιδευτικό υλικό…

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο liberal.gr για τον Helmut Scheffel, Γερμανό πρόξενο στα χρόνια του Πολέμου μας έδωσε τροφή για έρευνα και έτσι εντοπίσαμε ένα άρθρο τουΑν. Καθηγητή Λαογραφίας Παν/μίου Θεσσαλίας Δρ. Δημητρίου Μπενέκου με τίτλο “Εις μνήμην του φιλέλληνα Προξένου στον Βόλο Έλμουτ Σέφελ”, που δημοσιεύτηκε το 2016:

Πέρασαν 52 χρόνια από την ημέρα που ο Γερμανός πρόξενος στη Θεσσαλία με έδρα τον Βόλο, Έλμουτ Σέφελ, διάβηκε το κατώφλι της αιωνιότητας και από εκεί στην Ιστορία. Πέρασαν 52 χρόνια από τότε που οι καμπάνες της ορθόδοξης Μητρόπολης του Αγίου Νικολάου Βόλου ηχούσαν πένθιμα, στέλνοντας το ύστατο χαίρε στον Γερμανό ευαγγελικό Σέφελ.

Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος στον οποίο ο Δήμος του Βόλου χάρισε το όνομα σε ένα δρόμο της πόλης, την «οδό Σέφελ» και όταν το μάτι μας αναπαύεται στον καταπράσινο με το μοναδικό πυκνό πευκόδασος λόφο «Πευκάκια», απέναντι από το λιμάνι του Βόλου, συνειρμικά συνδέουμε τα «Πευκάκια» με το όνομα του Σέφελ; Θυμούμαστε ακόμη τον άνθρωπο, που, σ’ όλη την περίοδο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και της Κατοχής, το όνομά του ήταν συνώνυμο με τον «σωτήρα», τον «ευεργέτη» και την «ελπίδα ζωής»;

Ας γυρίσουμε τον τροχό της Ιστορίας πίσω στο 1905. Στον Βόλο εγκαθίσταται ένας νεαρός από τη Σαξονία, ο Έλμουτ Σέφελ, με σκοπό να ασχοληθεί με το εισαγωγικό εμπόριο αγροτικών μηχανών. Μέχρι το 1916 διευρύνει διαρκώς τον κύκλο δραστηριοτήτων των επιχειρήσεών του και καθίσταται σημαντικός οικονομικός παράγοντας της περιοχής. Ως επιβράβευση τούτου διορίζεται εκπρόσωπος του Γερμανικού προξενείου στον Βόλο.

Με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο απελαύνεται από την χώρα και παραμένει στη Γερμανία μέχρι το 1920. Η μοίρα το έφερε και στην πατρίδα του, στο Γκαίρλιτς της Σαξονίας, εγκαταστάθηκε για το διάστημα 1916-1919 το Δ΄ Ελληνικό Σώμα Στρατού από τη Μακεδονία με σχεδόν 6.500 άνδρες ως «φιλοξενούμενοι της αυτοκρατορικής κυβέρνησης για τη διάρκεια του πολέμου». Ο Σέφελ γνωρίζεται εκεί με πολλούς έλληνες στρατιώτες (αρκετοί κατάγονταν από τη Μαγνησία και τη λοιπή Θεσσαλία), τους οποίους μαζί με άλλους γερμανούς επιστήμονες δίδαξε εθελοντικά Γερμανικά, ενώ ταυτόχρονα ανάλαβε καθήκοντα διερμηνέα ανάμεσα στις γερμανικές Αρχές και την ελληνική στρατιωτική Δύναμη. Το 1920 επιστρέφει στην Ελλάδα και έκτοτε δεν εγκαταλείπει τον Βόλο μέχρι τον θάνατό του, στις 11.05.1964.

Το 1923 διορίζεται εκ νέου πρόξενος της Γερμανίας, αξίωμα που διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του, εξαιρουμένων των ετών μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν είχαν διακοπεί οι διπλωματικές σχέσεις της Ελλάδας με τη μεταπολεμική Γερμανία.

Ο Έλμουτ Σέφελ ήταν εργατικότατος, ανιδιοτελής, φιλάνθρωπος, αλτρουιστής και φλογερός φιλέλληνας. Όπως, μάλιστα, τόνισε ο νυν επίτιμος πρόξενος της Γερμανίας στη Θεσσαλία κ. Γεώργιος Παπαρρίζος «ο Σέφελ υπήρξε ένα άτομο που χαρακτηριζόταν για την ελληνομάθειά του και την ιδιαίτερη αγάπη για την Ελλάδα και ο οποίος έζησε, συμμετείχε και έδρασε σε όλα τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας από το Γκαίρλιτς μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο». Η απεριόριστη αγάπη που έτρεφε για την «δεύτερη» πατρίδα του, τον Βόλο, τον ανέδειξε σε εθνικό σωτήρα σ’ όλη τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια 1941-1944, όταν η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από την ιταλική και στη συνέχεια γερμανική Κατοχή.

Ο υπέρμετρος φιλελληνισμός του ήταν γνωστός στους γερμανικούς διπλωματικούς κύκλους, για τούτο, λίγο πριν από την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, όταν κλήθηκε από τον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα να δηλώσει την θέση που θα έπαιρνε, είπε κατηγορηματικά: «Η Γερμανία είναι η πατρίς μου, την οποίαν πάντοτε αγαπώ. Ο κύκλος της δράσεώς μου όμως από το 1905 είναι η Ελλάς. Εδώ ερρίζωσα, και απέκτησα πλείστους αγαπητούς φίλους. Συνεπώς φυσικόν είναι να επιθυμώ εξ ίσου το καλόν της Ελλάδος και οφείλω να ομολογήσω ότι εάν δεν ήμουν Γερμανός θα ήθελα να ήμουν Έλλην.»

Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ο πρόξενος Έλμουτ Σέφελ έπραξε τα πάντα ώστε, όσο ήταν εφικτό από τη θέση του, οι κάτοικοι του Βόλου και της Θεσσαλίας να σώζονται από μαζικές εκτελέσεις, ατομικούς τυφεκισμούς, να αποφυλακίζονται, να φυγαδεύονται, να αποτρέπονται βομβαρδισμοί και πυρπολήσεις χωριών και πόλεων και να περιορίζονται τα αντίποινα που επέβαλαν στην αρχή οι ιταλικές δυνάμεις Κατοχής και στη συνέχεια τα Ες Ες και η Γκεστάπο. Σίγουρα αρκετοί θα τα θυμούνται στον Βόλο, στα χωριά του Πηλίου, στον Αλμυρό και στα γύρω χωριά, στα Φάρσαλα, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα και στη Λάρισα.

Ο Σέφελ υποστήριζε ευκαιριακά και, κατά περίπτωση, συγκάλυπτε την Αντίσταση και ποτέ του δεν πληροφόρησε τις στρατιωτικές δυνάμεις Κατοχής για «παράνομες» ενέργειες των Ελλήνων, οι οποίοι, εν γνώσει του, χορηγούσαν στους Εβραίους του Βόλου πλαστές ταυτότητες με κοινά ελληνικά ονόματα. Όταν, μάλιστα, ήρθε η κρίσιμη στιγμή, τότε ο ίδιος προσωπικά έδωσε το σωτήριο σύνθημα στους Εβραίους του Βόλου, να εγκαταλείψουν χωρίς αναβολή την πόλη, επειδή είχε προγραμματιστεί από τα Ες Ες η σύλληψη και η μεταφορά τους στα γερμανικά στρατόπεδα του θανάτου.

Βοηθούσε οικονομικά, όπου μπορούσε, προσφέροντας δωρεάν στον πληθυσμό της Θεσσαλίας σιτηρά, φάρμακα και καύσιμα. Καμία από όλες τις παραπάνω παρεμβάσεις δεν διαψεύσθηκε ποτέ και από κανέναν.

Μετά τη λήξη του πολέμου, ο Σέφελ δεν εγκατέλειψε τον Βόλο και έτσι, αυτός ο άνθρωπος που αμέτρητες φορές τιθάσευσε την αγριότητα των ιταλικών και γερμανικών δυνάμεων Κατοχής, σώζοντας Έλληνες και Εβραίους, έπεσε θύμα του γενικευμένου, τότε, στην Ελλάδα μεταπολεμικού αντιγερμανικού κλίματος. Συνελήφθη, φυλακίστηκε στον Βόλο και σύρθηκε ως κοινός εγκληματίας από φυλακή σε φυλακή και, τελικά, οδηγήθηκε στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου στην Αθήνα, με την κατηγορία της κατασκοπείας.

Στην Αθήνα έσπευσαν από τον Βόλο και τη Θεσσαλία να καταθέσουν, ως μάρτυρες υπεράσπισης, ανώτατοι αξιωματικοί, βουλευτές και δήμαρχοι, έμποροι και απλοί πολίτες, καθώς και ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιωακείμ Αλεξόπουλος, που υπήρξε ο αποδέκτης πολλών μυστικών σωτήριων πληροφοριών του Σέφελ, κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Κατοχής,

Το Δικαστήριο συνεδρίασε στις 16.10.1947 και μετά από σύντομη ακροαματική διαδικασία τον αθώωσε πανηγυρικά, τον αποκατάστησε ηθικά και επέστρεψε τη δημευθείσα περιουσία του.

Ο Σέφελ ίδρυσε το 1955 την εταιρεία «Σέφελ & Παναγής» και επειδή παρέμεινε άγαμος, υιοθέτησε τον ανεψιό του δευτέρου βαθμού Γκύντερ Σέφελ, που κατάφερε να φέρει από την τότε Ανατολική Γερμανία και τον οποίο όρισε συνιδιοκτήτη της εταιρείας του.

Το 1958 ο Έλμουτ Σέφελ, αν και σε προχωρημένη ηλικία, δέχτηκε να διοριστεί εκ νέου πρόξενος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στον Βόλο, αξίωμα που κράτησε μέχρι τον θάνατό του στις 11.05.1964.

Η είδηση του θανάτου του Έλμουτ Σέφελ συγκλόνισε όλα τα στρώματα της κοινωνίας του Βόλου και της λοιπής Θεσσαλίας. Σωρεία ψηφισμάτων των Δήμων, Συλλόγων, Συνδέσμων, Ομίλων, του Εμπορικού Επιμελητηρίου, του Γηροκομείου κλπ. «επί τω θανάτω του Έλμουτ Σέφελ» δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες του Βόλου με εκφράσεις βαθιάς λύπης για τη μεγάλη απώλεια του «ευεργέτη», του «σωτήρα», του «συνοδοιπόρου φυσιολάτρη» και του «φίλου», ενώ πολλά ιδρύματα είχαν αναρτήσει, προς τιμήν του, μεσίστιες τις ελληνικές σημαίες.

Η μεγάλη εκτίμηση του πληθυσμού του Βόλου στο πρόσωπο του Έλμουτ Σέφελ εκδηλώθηκε με την πρωτοφανή απόφαση η σορός του να εκτεθεί σε δημόσιο προσκύνημα στον μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου και η νεκρώσιμη ακολουθία να τελεσθεί «κατά το ορθόδοξον δόγμα, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου κ. Δαμασκηνού πλαισιωμένου υπό πολλών ιερέων», αφού δόθηκε η σχετική άδεια από την προτεσταντική Εκκλησία, στην οποία ανήκε ο εκλιπών.

Την επιβλητική πάνδημη κηδεία παρακολούθησαν, χιλιάδες κάτοικοι της πόλης, εκπρόσωποι του διπλωματικού σώματος, οι πρόξενοι της Γαλλίας και Ολλανδίας στον Βόλο, Γερμανοί και Αμερικανοί εκπρόσωποι των εταιρειών Lanz και John Deer, παλαιοί συνεργάτες του και αντιπρόσωποι της εταιρείας «Σέφελ & Παναγής» από τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα και τη Μακεδονία, όλη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Βόλου, καθώς και εκπρόσωποι σχεδόν όλων των Συλλόγων, Σωματείων και συνδικαλιστικών οργανώσεων της πόλης.

Σε εκπλήρωση προσωπικής επιθυμίας του, ο νεκρός ετάφη στον λόφο «Πευκάκια», ανάμεσα στις χιλιάδες των δέντρων που ο ίδιος με τους φίλους του είχε φυτέψει. Έτσι, η Ελλάδα δώρισε στον Σέφελ «το ενάμισι μέτρο γη» που κάποτε είχε ζητήσει, απευθυνόμενος στον πρόεδρο του Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου. Ο Σάξονας έγινε πλέον Θεσσαλός και αναπαύεται τον ύπνο του δικαίου στον δικό του «Μέλανα Δρυμό», τα «Πευκάκια».

Ο Έλμουτ Σέφελ με τις πράξεις του, την ευεργετική παρουσία του και την υπερβολική αγάπη του για την Ελλάδα, αναμφίβολα κατατάσσεται στη χορεία των μεγάλων Γερμανών Φιλελλήνων αυτής της χώρας.

Δείτε το άρθρο του Δρ.Δημητρίου Μπενέκου…

Δείτε το βιβλίο: “Ο Γερμανός πρόξενος στο Βόλο – Ελμουτ Σέφελ”…Ο Γερμανός πρόξενος στο Βόλο – Ελμουτ Σέφελ”…

Δείτε το άρθρο στο liberal.gr…

Με αφορμή την πρωτοβουλία του Λαέρτη Χρήστου, απόφοιτου του 1971 στο facebook με τίτλο “Φίλοι της Deutsche Schule Athen” με πολύ φωτογραφικό υλικό, σπάνιο και μεγάλη συμμετοχή (πάνω από 600 μέλη) πρέπει να κάνουμε κα΄πιο σχόλιο. Παρόλο που προσπαθούμε να διαχωρίσουμε την θέση μας από αυτούς οι οποίοι χρησιμοποιούν την ανταλλαγή υβριστικών μηνυμάτων, εν είδει μαγκιάς ή και κακώς εννοούμενου χιούμορ, θα πρέπει να τους εξηγήσουμε τα εξής:

– Οι πρώτοι φίλοι του σχολείου ήταν οι γονείς μας. Αυτοί μας έστειλαν εκεί και αυτοί συνέχισαν να μας χρηματοδοτούν όσο σπουδάζαμε, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό καμαρώνοντας για την επιλογή τους να μάθουμε γερμανικά.

– Οι γονείς είναι αυτοί, που απευθύνονταν στο σχολείο ακόμη ακόμη και όταν αποφοιτήσαμε, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, διότι δεν έχουν άλλο τρόπο να υποστηρίξουν κάποιες ανάγκες των παιδιών τους. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί δεν γνωρίζουν γερμανικά και η πρώτη ερώτηση στην πρώτη απορία θα “πέσει” είτε στο Σχολείο, είτε στον Σύλλογο.

Με το νέο Καταστατικό δεν συμφώνησαν όλα τα μέλη του ΔΣ. Υπήρξε όμως ένα σκεπτικό για ποιον λόγο θα έπρεπε να επιχειρήσουμε την διεύρυνση προς τους γονείς, ακόμη και αν αυτή δεν έγινε τελικά με τον ορθότερο τρόπο.Δυστυχώς αυτοί που χλευάζουν την προσπάθεια αυτή δεν μπήκαν καν στον κόπο να διαβάσουν τον “απολογσμό του απερχόμενου ΔΣ”, αλλά ούτε καν το ίδιο το Καταστατικό και αναφέρθηκαν χαχανίζοντας σε θειάδες, θείτσες και τα συναφή.

Δείτε πώς αποτυπώσαμε τις θέσεις μας στην Γενική Συνέλευση της 24.2.2020 και είναι αναρτημένο στην αρχική σελίδα του site μας:

Καταστατικό

Η αφορμή για να αλλάξουμε το καταστατικό ήταν η ανάγκη εκσυγχρονισμού του. Βεβαίως οι δραχμές δεν είχαν θέση στο περιεχόμενο, βεβαίως ο ορισμός της έννοιας αποφοίτου ήταν προβληματικός. Έπρεπε να ξεκαθαριστεί ότι κάποιος, έστω και μία ημέρα να έχει περάσει από το σχολείο, αρκούσε για να θεωρείται δικός μας. Βεβαίως έπρεπε να περάσουμε στην επόμενη ημέρα επιτρέποντας ψηφοφορία εκ του μακρόθεν, με όρους και προϋποθέσεις.

Γονείς και συγγενείς

Διαπιστώσαμε ότι οι γονείς, ακόμη και εάν τα παιδιά τους είχαν αποφοιτήσει, όλο και επικοινωνούσαν με το σχολείο για βοήθεια ψάχνοντας σπίτι στη Γερμανία, ψάχνοντας επαφές σε πόλεις κλπ. Διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί ήσαν κοντά στους δικούς μας, αλλά πλέον, μη έχοντας τον σύλλογο γονέων για να απευθυνθούν, έψαχναν απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, που έφταναν σε εμάς μέσω της γραμματείας μας.

Διακρίναμε την ανάγκη να είμαστε κοντά τους και ήταν αμοιβαία η επιθυμία. Τους θεωρήσαμε δικούς μας, και κάναμε μία απόπειρα διεύρυνσης του καταστατικού. Στην πορεία είδαμε ότι υπήρξαν δυσκολίες στην εφαρμογή της διεύρυνσης, όμως με τις κατάλληλες ενέργειες θα ευθυγραμμίσουμε κάποιες διατάξεις ώστε να ενισχυθεί η επαφή.

Εμείς θεωρήσαμε ότι αυτή η προσέγγιση, ασχέτως των απαιτούμενων διορθώσεων, τις οποίες καλείται το νέο ΔΣ να επιβάλλει, έχει μία αγνή πρόθεση. Βεβαίως ακούσαμε και διαβάσαμε “βίαιες” δηλώσεις και προθέσεις. Ακούσαμε για επανάσταση εναντίον του Συλλόγου που συνοδεύονταν από τα σχόλια που προαναφέραμε. Επανάσταση απο ποιους; Από αυτούς που θεωρούσαν ως κύριο άξονα δραστηριότητας του Συλλόγου την διοργάνωση του Χορού κάθε δύο χρόνια; Τι έχουμε δηλαδή; την επανάσταση των φουρό;που οι παλαιότεροι τα θυμούνται και μάλιστα, επειδή διδάσκονταν γαλλικά αντί των αγγλικών, δικαιολογούνται να αναπολούν τοfourreau, το κοινώς αποκαλούμενο μεσοφόρι, που τραγουδούσε ο Βασίλης Αυλωνίτης.

Να αναφέρουμε ότι ανάμεσα στα πικρόχολα που διαβάσαμε στο facebook για το Καταστατικό, ήταν και αυτό το “ρατσιστικό” περί καθαρών αποφοίτων, αυτών δηλαδή, που τελέιωσαν στο σχολείο. Αιμοκάθαρση δηλαδή του Συλλόγου. Ας το εξηγήσουν αυτό στον Βασίλη Μαυρίδη, που υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το σχολείο στην Κατοχή, επειδή ο αδελφός του ανέβηκε στα βουνά, στον Φωκίωνα Φωτιάδη-Νεγρεπόντη, που έμεινε χωρίς σχολείο γιατί είδε την Αραχώβης να κλείνει οριστικά δύο χρόνια πριν τελειώσει το τότε Γυμνάσιο, ή τέλος στην Ντόρα Μπακογιάννη και στην Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, που τις μάζεψε άρον-άρον ο πατέρας τους στην δικτατορία και τις πήγε στο Παρίσι. Ας σοβαρευτούμε.

Ο Δρ. Γιάννης Θεολογίτης μας έστειλε μία μελέτη που συγκεντρώνει όλα τα ν’εα δεδομένα που προέκυψαν από την εξέπλωση του κορωνοϊού. Θα θυμίσουμε ότι ο Γιάννης μας είχε πρόσφατα στείλει και τα τρία μέρη της μελέτης “Aspects of an Emerging World B. Times of conflict … “.Δείτε την ανάλυση μαζί και με τις μελέτες που δημοσιεύσαμε πρόσφατα…

Μία de profundis εξομολόγηση έκανε η Ντόρα Μπακογιάννη στην Ελεονώρα Μελετη “Μεσάνυχτα” τον Φεβρουάριο (2020). Δείτε την συνένετυξη…

Από την Έλια Δομνηνού λάβαμε μία παρατήρηση σχετικά με την ορθογραφία του ονόματος Χρίστος / Χρήστος:

Καλησπέρα σε όλους και όλες, εύχομαι Καλή χρονιά με υγεία και χαρά.

Απευθύνω με την ευκαιρία αυτή μιαν ερωτησούλα στον/στους συντάκτες του θαυμάσιου Δελτίου μας (γιατί δεν διαθέτω το με 10.000 λήμματα λεξικό του κ.. Μπαμπινιώτη ούτε μου βρίσκεται ….. πρόχειρος κάποιος Καθηγητής γλωσσολόγος να τον ρωτήσω :

Από πότε το όνομα Χρήστος γράφεται με Ι, που αν το “πάμε” με το ατονικό σύστημα, τα εγγόνια μας θα διαβάζουν Χριστό και Χρίστο το ίδιο και ΙΣΩΣ τα μπλέκουν κι απορούν ;;

Δεν είστε οι μόνοι που χρησιμοποιείτε αυτη τη γραφή. Εχω όμως να παρατηρήσω, επειδή διαβάζω και τις δύο εφημερίδες, ότι αλλοιώς το γράφει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ και αλλοιώς ΤΑ ΝΕΑ. ΄Οχι πως ακολουθώ πιστά την γραμματολογία/γραφολογία (και συχνά, πολυλογία) τους, αλλά μεγαλώνοντας ξεχνάω κι αυτά που έμαθα

Θα μου πείς τώρα, τί ψάχνεις, ψύλλους στ’αχερα ;; Αυτή η πολύπαθη γλώσσα μας, από τότε που τελειώσαμε εμείς (κάποιας ηλικίας βέβαια) το σχολείο, έχει τόσο πολύ κατακρεουργηθεί και κακοποιηθεί που ούτε Μπαμπινιώτης ούτε ……Κίσινγκερ δεν το πιστεύουν !

Οταν βλέπω το Αυγό γραμμένο Αβγό και το εξ άλλου, εξάλλου (όπως και το πιό πάνω που δεν διόρθωσα επίτηδες ) αλλοιώς (αλλιώς : και παρακαλώ, γιατί δεν καταργούν οι δεν ξέρω ποιοί σοφοί και τα διπλά σύμφωνα – έτσι κι έτσι δεν προφέρονται έντονα , όπως στα Ιταλικά), ώστε να έχουμε μιαν ομοιόμορφη Διεστραμμένη διαμόρφωση της παντέρμης γλώσσας μας ;

Μήπως ασχολείται κανείς από τους ΠΑΛΗΟΥΣ απόφοιτους με σχετικά θέματα, ώστε τεκμηριωμένα να απαντήσει ; Θα ήταν ενδιαφέρον να ξέρουμε τί πρέπει να διδάσκουμε σε παιδιά κι εγγόνια, καθώς ίσως και ολίγη από την αρχαιότατη ιστορία της γλώσσας μας, ώστε να μπορούμε να συνεννοούμαστε (ή μήπως συνεννοούμεθα 😉 μαζί τους, για να κλείνει λίγο και το φοβερό ΓΚΑΠ = χάσμα γενεών ;; Λέω τώρα εγώ , και μην παρεξηγηθεί κανείς σας, γιατί σας αγαπώ και σας εκτιμώ

Φορές-φορές όμως με πιάνει λύσσα για όσα στραβά – νομίζω εγώ – ότι βλέπω. Οπως, αν θυμάστε, προ μηνών, πέρυσι νομίζω, με το θέμα του Σήματος της Γερμανικής Σχολής. Και τότε πολλοί υπήρξαμε οι δικαίως διαμαρτυρόμενοι.

Εμείς απλώς θα παραθέσουμε τρία link μετά από μικρή έρευνα στο διαδίκτυο αναμένοντας και την αντίδραση κάποιου ειδικού:

Χρίστος ή Χρήστος: Ποιο είναι το σωστό…

Γιατί πρέπει να γράφουμε “Χρίστος” και όχι “Χρήστος”…

Χρήστος ή Χρίστος;…

Με αφορμή την πρόσκληση του Μάρκου Κούμαρη και των Locomondo στην εκπομπή “Στην υγειά μας ρε παιδιά” του Σπύρου Παπαδόπουλου στον ΣΚΑΙ το Σάββατο 28.3.2020 εντοπίσαμε του μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Μάρκου Κούμαρη στον Βασίλη Καψάσκη στο lifo από τον Αύγουστο του 2018, πριν δηλαδή από ενάμισυ χρόνο.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους Αμπελοκήπους, κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά από τις ανθισμένες νεραντζιές. Παίρναμε την μπάλα και βγαίναμε στον δρόμο μαζί με τ’ άλλα παιδιά. Τότε περνούσε ένα αυτοκίνητο κάθε δέκα λεπτά. Είχαμε φτιάξει και μια ποδοσφαιρική ομάδα και παίζαμε με άλλες γειτονιές. Ήταν ο δικός μας προσωπικός μύθος.

Στην αδερφή μου χρωστάω την αγάπη για τη μουσική. Ταξίδευε πολύ και έφερνε διάφορες κασέτες, τις οποίες άκουγα πριν κοιμηθώ. Ντέιβιντ Μπάουι, Σπρίνγκστιν, Κουίν, Κιουρ, τα πάντα, από την ποπ των ’80s μέχρι μουσικές της Καραϊβικής. Μέσα από αυτές έμαθα και τη ρέγκε. Νομίζω πως εκείνη την αίσθηση που ένιωθα ως παιδί, ακούγοντάς την, προσπαθώ να «αναστήσω» μέσα από τη μουσική που γράφω.

Δεν τα πηγαίνω καλά με τα social media. Τα χρησιμοποιώ λόγω δουλειάς, αλλά έχω την εντύπωση ότι βγάζουν στην επιφάνεια τα χειρότερα ένστικτά μας. Νομίζω ότι παλιότερα, όταν δεν υπήρχαν, το ίδιο το περιβάλλον μας συγκρατούσε από το να εκφέρουμε μια άποψη γεμάτη θυμό.

Ξεκίνησα να μαθαίνω πιάνο, αλλά δεν μου άρεσε κι έτσι ζήτησα να μου δώσουν την κιθάρα της αδερφής μου. Πρέπει να ήμουν 12 ετών. Πρώτος μου δάσκαλος ήταν ο αδερφός του ζωγράφου Φασιανού, ο Παύλος Φασιανός. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάω πολύ. Για ένα διάστημα έψαχνα μανιωδώς να βρω παιδιά για να παίξουμε παρέα ξένη μουσική, αλλά δεν έβρισκα. Στα 18 έφυγα για σπουδές στη Γερμανία και μπήκα στην πρώτη μου πανκ μπάντα.

Δείτε την συνέντευξη…

Τι είναι κανονικό στις μέρες που ζούμε; Τι είναι φυσιολογικό; Τι είναι αναμενόμενο; Να μας πανικοβάλλει ένα φτέρνισμα; Να μας αγχώνει η απομάκρυνση από την εργασία; Να μην αντέχουμε και να βγαίνουμε έξω παρά τις σαφείς οδηγίες περί ατομικής ευθύνης; Έχουμε μάθει άραγε και έχουμε εκπαιδευτεί στην ατομική ευθύνη;

Η Μαρία Σούμπερτ μας έστειλε ένα άρθρο της που δημοσιεύτηκε στο PSYCHOLOGY – Η Πύλη της Ψυχολογίας. Περισσότερα…

Αφιερωμένη στους Locomondo, το γκρουπ του αποφοίτου μας Μάρκου Κούμαρη, ήταν η εκπομπή «Στην υγειά μας ρε παιδιά» του ΣΚΑΪ, το βράδυ του Σαββάτου28.3.2020.

Στις δύσκολες αυτές ημέρες για όλους, το δίωρο με τις μουσικές του συγκροτήματος ήταν μία ευκαιρία για «απόδραση» και ψυχαγωγία, κάτι σαν ένα μουσικό ταξίδι από την Καραϊβική στην Ικαρία και από εκεί στις Κυκλάδες. Εστω και από τηλεοράσεως, όπου εκ των πραγμάτων κυριαρχούν οι θλιβερές ειδήσεις σε σχέση με την εξάπλωση της πανδημίας.

Ακούστηκαν όλα τα γνωστά κομμάτια τους, τα οποια ερμήνευσαν με φίλους και συνεργάτες. Μεταξύ αυτών ο Τονίνο Καροτόνε και ο Γιάννης Γιοκαρίνης (σε μία εθνικ-ρέγγε διασκευή της «Ευλαμπίας») και πολλοί άλλοι.

Η εκπομπή είχε μαγνητοσκοπηθεί πριν από έναν μήνα. Δείτε όλο αφιέρωμα…

Η Μαρία Κατσαρού ανήρτησε στο linkedin ένα άρθρο της με τίτλο “Οι συνέπειες του Covid-19 στην δυναμική της οικογένειας, στις σχέσεις,…”.

The impact of Covid-19 on family dynamics, relationships, affairs…

Whole countries are going into a complete shutdown. The implications, health, financial and other, are immense, and we can’t even begin to imagine their true dimension yet… #StayTheFuckHome. That’s the new hashtag that is going around. There are jokes galore about dysfunctional family relationships, affairs, as well as having the kids at home and not knowing what to do with them. Family dynamics and relationships in general are going to be affected one way or another. And I am not just referring to the Greek Family, but all the families, that will eventually have to endure each other’s presence in REAL time without ‘distractions’ like being in a restaurant, going to a park, talking to others, and so on. Unrealised, internet or other forms of affairs or sexual relationships are going to be reviewed and tested big time. Imagine, if in the midst of all this the internet broke down…

The main characters in El amor en los tiempos del colera (Love in the Time of Cholera) by Gabriel Garcia Marquez were communicating via the good old letters and telegraph. Can you even imagine doing this at this day and age?

We are funny creatures of habit… most of us, wake up, go to work, come back, we think we have figured it all out, having a ‘career’ (whatever that is for everyone), we have some friends, maybe a family (mostly dysfunctional but we choose to ignore it), we go on holidays and life just goes on. Until something major hits us, a big event that reminds us that life is too short. Some decide to stop, get off the train and re-evaluate, whether this is how they want to spend the rest of their lives or whether they want to make any changes. Change is hard. Our brain looks like scrambled eggs the minute it hears the word, because it needs to maintain the perceived status quo, a perceived equilibrium, balance or whatever YOU feel better calling it. Humans prefer the devil we know to the devil we don’t know and that’s why we remain in toxic relationships, relationships that are “OK” as long as we don’t break each other’s balls (seems to be the norm), in jobs we hate, and so on.

Dr Will Schutz, an American psychologist studied human relations in the 1950s and one way he did that was through observation of how people behave in confined spaces (crew in a submarine) and he argued that humans have basic, fundamental needs. They all want to be included and include others in what they do, they want to feel they have control over what they are doing and feel competent, and they also want to show and receive affection. BUT, the amount they want to give is not always the same amount they want to receive. For individual reasons (which are beyond the scope of the article) we all have those needs but in varying degrees. Another way to think about this is if you look at hedgehogs. They need each other to keep warm. If they come too close, they might (unintentionally) hurt each other. If they stay too far away, they will be cold. It’s the same with humans. We need to find the ideal distance from each other which can be tricky. So, going back to the family situation in a confined space: families revolve around highly complex ritual interactions of members moving in and around each other. It’s almost like a dance… just don’t tread on each other’s feet. Much of what happens in families is a complicated choreography, mostly out of their awareness. Each member has a role to play which is maintained by the roles of the other members. You may want to start observing your own family systems… So, the Stay-Home mandate is going to test this choreography, shake it, and some will adapt and change from a Waltz to a Rock ‘n’ Roll, others will stick to what they always do, with the respective consequences.

After any crisis or event that is unchartered territory for us, tends to put us in a frame of reviewing our lives (ok not all of us – me doing an eyeroll now…). An event of this magnitude like the Covid-19 pandemic with a global impact is a call for reflection and review of everything. The things we take for granted… the people we take for granted… the walk, the coffee, going into a shop… all the little mundane things that filled our lives with seemingly important activities were at the same time GREAT DISTRACTIONS to keep us away from thinking about the HARD ISSUES, feeling the FEELINGS we have been avoiding, having the difficult conversations …

I was having a chat with some friends and we were joking about how after this, there will be a rise in divorces as well as a rise in people seeking professional help. But it’s not a joke. It’s a possible reality. Once we have survived this, some of you will decide to jump off the deep end and have children, or get married, or divorce or leave that job because you hate it anyway and follow your dream, others will realise how unhappy they have been and others will simply do nothing and continue to be as they were or remain oblivious. If such an event doesn’t shake you up to re-evaluate what the fuck you want from life and what the fuck you are doing on this planet, then nothing probably will.

Από την Σοφίκα Ελευθερουδάκη λάβαμε ένα μήνυμα που θα λέγαμε ότι μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους. Άλλωστε η προσπάθεια που κάνουμε μέσω του site μας αυτό αποδεικνύει:

Ήθελα να σας ενημερώσω ξανά για την ενέργεια του «Ελευθερουδάκη», που λέγεται «Γράψε, Μπορείς!».

Προτείνουμε σε όλους να γράφουν τις αναμνήσεις τους – τις δικιές τους, της οικογένειας, γονιών, επιχείρησης… Πιστεύω ότι φεύγοντας οι άνθρωποι, χάνονται και οι μνήμες τους, ιδιαίτερα τώρα που τα παιδιά δεν μεγαλώνουν τόσο με τους παππούδες και γιαγιάδες όπως παλιά, ο χρόνος είναι λιγότερος, η τεχνολογία έχει πάρει το πάνω χέρι, φωτογραφίζουμε με το κινητό φωτογραφίες που δεν βλέπουμε ποτέ..κλπ.

Και… ποιες καλύτερες αναμνήσεις από αυτές του σχολείου;;; Έχω κάποιες σκέψεις επ’αυτού και ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε από κοντά;

Γ.Κ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ Α.Ε.

Δελτίο Τύπου

Γράψε, Mπορείς!(είναι ευκολότερο και κοστίζει λιγότερο, απ’ όσο νομίζεις)

Δεν χρειάζεται να έχεις πάει στο φεγγάρι, για να έχεις κάτι ενδιαφέρον να αφηγηθείς!

Όλοι μας έχουμε μια ιστορία να πούμε, αληθινή ή φανταστική.

Μέσα από την μοναδική πρωτοβουλία Γράψε, Μπορείς!, ο «Ελευθερουδάκης» ξυπνά τον συγγραφέα μέσα μας και απευθύνεται σε όλους εκείνους, που γράφουν ή θέλουν να γράψουν και να εκδώσουν τα γραπτά τους.

Στον ταξιδιώτη που θέλει να θυμάται τα ταξίδια του, στον καλλιτέχνη που θέλει να καταλογογραφήσει τη συλλογή των έργων του, στον επιχειρηματία που επιθυμεί να διηγηθεί την ιστορία της επιχείρησής του, στους κατοίκους μιας περιοχής που θέλουν να καταγράψουν την ιστορία του τόπου τους,

στην καταπληκτική μαγείρισσα που θέλει να κάνει τις συνταγές της βιβλίο, αλλά και …στην εγγονή που θέλει να καταγράψει τις συνταγές της γιαγιάς της,

στη μαμά που θέλει να χαρίσει στους παππούδες το «βιβλίο» με τις ζωγραφιές των εγγονιών τους, αλλά και στην ίδια που θέλει… να γράψει για τη δική της ζωή, όταν ήταν μικρή, για τα παιδιά και τους φίλους της.

Στον διπλωμάτη, που θέλει να μοιραστεί τις εμπειρίες του, στον ταξιτζή που έχει μαζέψει ολόκληρο θησαυρό από αυτά που του λένε οι πελάτες του, στον καπετάνιο που δεν θέλει να ξεχάσει τα ταξίδια της ζωής του, στον συνταξιούχο που έχει ζήσει την περιπέτεια της ζωής και επιτέλους έχει χρόνο να την περιγράψει, για την οικογένεια και τους φίλους του.

Στον νέο συγγραφέα που ανυπομονεί να δει τυπωμένο το βιβλίο του, στον επιστήμονα, που θέλει να δημοσιεύσει τα άρθρα και τις σημειώσεις του, στον πολιτικό, για να μοιραστεί τα άπειρα σοβαρά και αστεία στιγμιότυπα της καριέρας του, στον γιατρό, στον….

Η Γ.Κ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ Α.Ε., με έτος ιδρύσεως το 1898, είναι συνυφασμένη για πάνω από 100 χρόνια με το βιβλίο και τις εκδόσεις στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση επηρέασε την εταιρία και τις ιδιοκτήτριες, Μαρίνα και Σοφίκα Ελευθερουδάκη, οι οποίες – αποφασισμένες να «μην το βάλουν κάτω», συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση με νέες, καινοτόμες και δημιουργικές ενέργειες..

Η ενέργεια, που ανακοινώνεται σήμερα, είναι το Γράψε, Μπορείς!

Όπως, χαρακτηριστικά, είπε η Σοφίκα Ελευθερουδάκη: «Ο βιβλιοπώλης είναι μια γεννημένη προξενήτρα. Φέρνει κοντά τους ανθρώπους με τα βιβλία. Στόχος μας σήμερα με το Γράψε, Μπορείς!, είναι να φέρουμε τους ανθρώπους που θέλουν να γράψουν, πιο κοντά στο να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους και να προτρέψουμε όλους να καταγράψουν τις αναμνήσεις τους.

Σε όλους εσάς που ονειρευόσαστε να μοιραστείτε τις ιδέες σας γράφοντας!

Υπάρχει τρόπος!

Ο «Ελευθερουδάκης» με εξειδικευμένους συγγραφείς, μεταφραστές, επιμελητές και γραφίστες, μπορεί να σας βοηθήσει να κάνετε το δικό σας βιβλίο πραγματικότητα.

Τηλέφωνα επικοινωνίας 210-3317-600, 601, 603.

Email: internet@books.gr. eleftheroudakispublications@gmail.com.

www.books.gr.

Η Γ.Κ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ Α.Ε., με έτος ιδρύσεως το 1898, είναι συνυφασμένη για πάνω από 100 χρόνια με το βιβλίο και τις εκδόσεις στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση επηρέασε την εταιρία και τις ιδιοκτήτριες, Μαρίνα και Σοφίκα Ελευθερουδάκη, οι οποίες – αποφασισμένες να «μην το βάλουν κάτω», συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση με νέες, καινοτόμες και δημιουργικές ενέργειες. Η πρώτη, ξεκίνησε πριν λίγο καιρό και αφορά στη συνεργασία με τον μεγαλύτερο Κινέζο εκδότη CNPIEC για τη δημιουργία μικρών «γωνιών» με κινέζικα βιβλία (στα κινέζικα και αγγλικά) σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία της χώρας.

Η δεύτερη ενέργεια, που ανακοινώνεται σήμερα, είναι το Γράψε, Μπορείς!

Πέρα από τις φανταστικές ιστορίες, διηγήματα, μυθιστορήματα, αλλά και ποιήματα, μέσω των οποίων πολλοί επίδοξοι συγγραφείς επιθυμούν να δοκιμάσουν το ταλέντο τους, υπάρχει και το, πολύ σημαντικό για όλους μας, θέμα των αναμνήσεων.

Όταν τα παιδιά μας ήταν μικρά, τους άρεσε πολύ να ακούνε τις ιστορίες που τους έλεγε ο μπαμπάς τους για την παιδική του ηλικία. Ιστορίες από το σχολείο, τον αυστηρό λυκειάρχη, τα παιχνίδια, τις διακοπές με τις θείες, τις σκανδαλιές του…

Αλήθεια, σε ποιόν δεν αρέσει να ακούει αληθινές ιστορίες «από τα παλιά»;

Με την τεχνολογία, ο χρόνος περνά γρήγορα και οι μνήμες ξεχνιούνται. Παρά τα σύγχρονα μέσα, όπως τα κινητά τηλέφωνα με τις κάμερες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι μνήμες φεύγουν μαζί με τις γενιές των γονιών μας, αφήνοντας πίσω τους ένα μεγάλο κενό, καθώς και νέους ανθρώπους, που μπορεί να παίζουν στα δάχτυλα την τεχνολογία, αλλά δεν έχουν ιδέα για το πώς έζησαν οι παππούδες και προπάπποι τους.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη καταγραφής των αναμνήσεων, αλλά και των γεγονότων που διαμορφώνουν τη ζωή, οι εκδόσεις «Γ.Κ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ Α.Ε.», μέσα από την πρωτοβουλία Γράψε, Μπορείς!, παροτρύνουν όλους μας να καταγράφουμε και να εκδίδουμε τις αναμνήσεις μας. Από τις συνταγές τις γιαγιάς έως τα ταξίδια που κάναμε, τις εμπειρίες διπλωματών, τις ιστορίες επιχειρήσεων, τη στρατιωτική θητεία και τα ευτράπελα που συμβαίνουν καθημερινά στους οδηγούς ταξί – όλα είναι σημαντικά και όλα αξίζουν να καταγραφούν για να διατηρηθούν ζωντανά.

Ακόμη και οι Δήμοι και Κοινότητες της χώρας μπορούν να ζητήσουν από τους δημότες τους να ψάξουν και να ανασύρουν παλιές, ξεχασμένες φωτογραφίες και αναμνήσεις των παππούδων, των γονιών και της ιδιαίτερης πατρίδας τους, ώστε να μη χαθεί το νήμα που τη συνδέει με το παρελθόν. Πιστεύουμε ότι έχουμε όλοι μια υποχρέωση – ο καθένας στον τόπο και τους ανθρώπους του – να διατηρούμε ζωντανές τις μνήμες που μας ενώνουν.

Στις 25 και 26 Μαρτίου 2020 η Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) θα πραγματοποιήσει μία διαδικτυακή έκθεση γερμανικών πανεπιστημίων στην οποία θα λάβουν μέρος τα ακόλουθα ιδρύματα:

– Offenburg University of Applied Sciences

– Ilmenau University of Technology

– RWTH Aachen University

– Dresden University of Technology

– Brandenburg University of Technology

– University of Passau

– University of Erlangen-Nürnberg

– HTW Berlin – University of Applied Sciences

– University of Mannheim

– Berlin School of Economics and Law​

Η συμμετοχή είναι δωρεάν και η εγγραφή γίνεται …

Στην έκθεση αυτή, εκπρόσωποι γερμανικών πανεπιστημίων θα παρουσιάσουν τα ίδρυματά τους σε 15λεπτες παρουσιάσεις και στη συνέχεια θα απαντούν σε ερωτήσεις από το κοινό. Οι συμμετέχοντες θα έχουν επίσης την ευκαιρία να ακούσουν από αποφοίτους των πανεπιστημίων αυτών τις προσωπικές τους εμπειρίες από τη φοίτηση και τη ζωή τους εκεί.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να παρακολουθήσουν τις παρουσιάσεις άνετα από το κινητό, τάμπλετ ή τον υπολογιστή τους καθώς και να θέσουν ερωτήσεις. Στον σύνδεσμο αυτό θα βρείτε και το αναλυτικό πρόγραμμα παρουσιάσεων της έκθεσης.

Πρόκειται για μία μοναδική ευκαιρία να κερδίσει κανείς μία πρώτη εμπειρία από τα γερμανικά πανεπιστήμια και στη συνέχεια, με τη βοήθεια των εκπροσώπων τους, να βρει το κατάλληλο πρόγραμμα σπουδών και να πληροφορηθεί για τη διαδικασία υποβολής αίτησης.

Για το λόγο αυτό θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να προωθήσετε την πληροφορία αυτή σε γνωστούς σας μαθητές, φοιτητές, αποφοίτους καθώς και οποιονδήποτε άλλον θεωρείτε πως μπορεί να ενδιαφέρεται για την έκθεση αυτή χρησιμοποιώντας τον παραπάνω σύνδεσμο για την εγγραφή.

Για περαιτέρω πληροφορίες: daad-athen@goethe.de

Αποστολία Γουδουσάκη

Μυρτώ Προβίδα

DAAD Greece – Information Center Athens

Σπουδές και έρευνα στη Γερμανία

c/o Goethe Institut Athen

Πανεπιστημίου 57

GR – 105 64 Αθήνα

Τηλ.: 210-3608171

www.daad.gr

Η Ειρήνη Φρεζάδου, απόφοιτος 1978, Αρχιτέκτων‐Πολεοδόμος, αγωνίζεται μέσω της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού για την παράταση της απόφασης αναστολής έκδοσης οικοδομικών αδειών στην περιοχή της Ακρόπολης και του Μακρυγιάννη.Δείτε το site της Ελληνικής Εταιρείας…

Ο Στράτος Σωπύλης παίζει στην παράσταση “Βασιλιάς Αλέξανδρος” του συγγραφέα Ανδρέα Κεντζού, έργο κοινωνικού προβληματισμού το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή του Θεάτρου Μπιπ στην Κυψέλη σε σκηνοθεσία Αρκαδίας Ψάλτη και μ’ έναν εξαιρετικό θίασο ηθοποιών.

Λίγα λόγια για την παράσταση: Η λαθραία επίσκεψη ενός άνδρα στο σπίτι της φίλης του παίρνει άσχημη τροπή οδηγώντας μια ολόκληρη οικογένεια στην παράνοια.

Μπιπ,Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων, Κυψέλη,Τηλ : 2130344074,Παραστάσεις : Δευτ., Τρ. 9 μ.μ.,Τιμή : € 15, 10.,Μέχρι : 7/4.Περισσότερα…

In den Räumlichkeiten des Jüdischen Museums Griechenlands in Athen (JMG) fand am Mitt-woch, den 4. März 2020, die Übernahme des IHRA-Vorsitzes (International Holocaust Remembrance Alliance) durch Deutschland statt.Die Leiterin des Museums Zanet Battinou sowie der Präsident Samuel Matsas hießen die Gäste herzlich willkommen.

Der Sonderbeauftragte für Antisemitismusbekämpfung und Aufrechterhaltung der Holocaust-Erinnerung und Leiter der griechischen Delegation der IHRA Dr. Efstathios Lianos Liantis be-tonte in seinem Grußwort die Notwendigkeit der engen Zusammenarbeit angesichts der Tat-sache, dass Griechenland den Vorsitz von Deutschland übernehmen wird. Der Botschafter des Großherzogtums Luxemburg Paul Steinmetz dankte allen Beteiligten für den Erfolg der Aktivitäten während des Vorsitzes von Luxemburg. Der Botschafter der Bundesrepublik Deutschland in Athen Dr. Ernst Reichel erläuterte die strategischen Prioritäten des deutschen Vorsitzes und die Planungen der Botschaft für einen kulturellen Schwerpunkt auf der Insel Korfu. Daniel Benardout sprach sowohl in Vertretung des Vorsitzenden des Zentralrates der Juden Griechenlands David Saltiel als auch im Namen der Jüdischen Gemeinde von Korfu, die im Mittelpunkt des deutschen IHRA-Vorsitzes stehen wird und hieß den deutschen Vorsitz herz-lich willkommen.

Vertreter des diplomatischen Corps, der Jüdischen Gemeinde Athen, unter ihnen Hochwürden Rabbi Gabriel Negrin sowie des Jüdischen Zentralrates Griechenland ehrten die Zeremonie mit ihrer Anwesenheit.Mehr Informationen zum deutschen IHRA-Vorsitz…