“Με προνοητικότητα, ευελιξία και προσαρμοστικότητα, θα βγούμε πιο ισχυροί από την κρίση”.Τη δέσμευση της Alpha Bank να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις την επιστροφή της χώρας στην ομαλή οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα, επανέλαβε στις 12 Ιουνίου ο CEO του Ομίλου Βασίλειος Ψάλτης, από το πάνελ “Covid-19 and Banking: The Leader’s Response” του 5ου Delphi Forum, τονίζοντας παράλληλα ότι η εμπειρία του κορωνοϊού επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά τη σημασία που έχουν η προνοητικότητα, η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα για την αντιμετώπιση κάθε κρίσης.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος που εορτάζεται στις 5 Ιουνίου, το envinow.gr, πραγματοποίησε μία εφ’ όλης της συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Αραβώση (’81), Καθηγητή ΕΜΠ και Γενικό Γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων του ΥΠΕΝ. Μεταξύ πολλών θεμάτων που αναλύθηκαν, ήταν το περιβαλλοντικό πολυνομοσχέδιο στο οποίο υπήρξε ένας από τους βασικούς συντελεστές της προετοιμασίας του, το μέλλον της ανακύκλωσης και της διαχείρισης απορριμμάτων στην Ελλάδα, το σχέδιο για τη διαχείριση των λυμάτων και πολλά ακόμη. Διαβάστε τη συνέντευξη…

Η ενότητα Zeitreise παρουσιάζει την παράλληλη ιστορία της Ελλάδας, της Γερμανίας και τις πιό ενδιαφέρουσες για τους τότε μαθητές της Γερμανικής Σχολής, αλλά και τους απόφοιτους εν γένει: την ιστορία της Γερμανικής, αλλά και των κτιρίων της Αραχώβης, Το σκέλος της ιστορίας της Σχολής έχει σπάνιες φωτογραφίες που μας ταξιδεύουν πίσω στον Ιανουάριο του 1931.

Περισσότερα…

Πολλοί φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι και μαθητές ήρθαν στο Νεκροταφείο της Δροσιάς την Πέμπτη 11 Ιουνίου για το τελευταίο αντίο στον Νίκο Βασιλείου.

Η Αγγελική Κανελλακοπούλου, ως μαθήτρια και συνάδελφός του, ο Γιάννης Μυλωνάς, ως συνάδελφος και φίλος του και ο ανηψιός του Γιάννης τον αποχαιρέτησαν μέσα από ιστορίες των χρόνων που τον είχαν δίπλα τους.

Η σύζυγός του Έλντα και η κόρη του Ζωή έστειλαν ένα ευχαριστήριο μήνυμα:

Σας ευχαριστούμε για την συμπαράσταση σας αυτές τις στιγμες. Με τις φωτογραφίες, τα κείμενα, τα σχόλια, τις ιστορίες, τα μηνύματα, νιώσαμε ότι η οικογένεια μας δεν περιοριζεται στους τοίχους του σπιτιού μας, ότι είμαστε και θα είμαστε δεμένοι με όλους σας! Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Αγγελική Κανελλακοπούλου:«Όλοι, κύριε Νίκο, είναι εδώ…»

Ο Νίκος Βασιλείου για πολλές και πολλούς από εμάς ήταν δάσκαλος με ό,τι σημαίνει η λέξη αυτή. Ενδιαφερόταν για την καθεμία και τον καθένα από εμάς, ποτέ δεν ήταν άλλωστε σκοπός του η στείρα μετάδοση γνώσεων. Στεκόταν πλάι μας, στα μικρά και στα μεγάλα, ένας δεύτερος πατέρας. Άνθρωπος αλέγρος και φύσει καλός – όπως αποδεικνύεται και από τον υπέροχο τρόπο που έφυγε, χωρίς να ταλαιπωρηθεί και χωρίς να ταλαιπωρήσει, απολύτως ειρηνικά όπως ειρηνική ήταν και ολόκληρη η ζωή του. Όλοι οι μαθητές είχαν την ίδια αξία για τον Βασιλείου (έτσι τον λέγαμε όλοι εμείς), ακόμη και αυτοί που έφεραν την ρετσινιά του «τεμπέλη». Ως εκπαιδευτικός είχε πάντα κατανόηση για τις εφηβικές αμυαλιές, ακόμα κι όταν μας «μάλωνε», το έκανε με έναν τρόπο που κανείς, καμία δεν μπορούσε ποτέ να του κρατήσει κακία. Γιατί στην τελική είχε πάντα δίκιο και το έκανε με τρόπο απαλό και αβρό. Όπως ήταν και ο ίδιος. Γλεντζές στην καθημερινότητά του, χωρίς αγκυλώσεις και «δήθεν». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, όποτε αναφέρεται το όνομά του, τα σχόλια και οι ιστορίες που ακούγονται είναι όλες ξέχειλες μόνο από αγάπη. Γιατί η αγάπη ήταν μια λέξη που σημάδεψε όλη την ζωή του. Αγάπη για την μαθήτρια και τον μαθητή, αγάπη για τους γονείς του σχολείου που ανησυχούσαν για τα βλαστάρια τους, αγάπη για τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους του, αμέριστη αγάπη για τις γυναίκες της ζωής του, την Έλντα και την Ζωή – που ήταν άλλωστε η ίδια του η ΖΩΗ, αγάπη για τους άντρες που μπήκαν αργότερα στον δρόμο του, τον γαμπρό του Γρηγόρη και τους εγγονούς του Κωνσταντίνο και Νικόλα. Ο Βασιλείου διάλεξε για τραγούδι ορόσημο, τι άλλο, ένα τραγούδι ύμνο στην αγάπη. «Σ΄αγαπώ» έλεγε και τα μάτια του ξεχείλιζαν από συναίσθημα.

Την ίδια αγάπη απλόχερα του χαρίζουν οι παλιές μαθήτριες και μαθητές του, οι απόφοιτοι του σχολείου που τόσο αγάπησε και στο οποίο υπηρέτησε αρχικά ως φροντιστής, στη συνέχεια ως διορισμένος εκπαιδευτικός και ακολούθως ως υποδιευθυντής και διευθυντής Λυκείου, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Όπως έγραψε πριν λίγες μέρες ένας συναπόφοιτος: «Αυτό το «Σ’ αγαπώ» μάς το είχατε πει με κάθε δυνατό τρόπο, κύριε Βασιλείου μας. Από την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο σχολείο μέχρι όχι μόνο την τελευταία, μα την τελευταία φορά που σας είδα, που σας είδε, ο καθένας από εμάς. Αδύνατο να θυμηθώ πόσα χρόνια σας είχαμε καθηγητή, νιώθω σίγουρος πως ήταν σχεδόν 40, τα 6 που ήμαστε στο σχολείο και όσα ακόμα έχουν περάσει από τότε».

Ναι, ο Βασιλείου είμαι σίγουρη ότι τώρα μας ακούει και μας χαμογελάει με τον γνωστό γλυκό του τρόπο. Για αυτό σας λέω, «κύριε Νίκο», απλά και σταράτα, έτσι όπως τα λέγαμε πάντα μεταξύ μας:

Εξ ονόματος των χιλιάδων μαθητριών και μαθητών σας σάς ευχαριστούμε για όσα μας διδάξατε, σας ευχαριστούμε που σας είχαμε στην ζωή μας.

Και σας ευχαριστώ εγώ προσωπικά για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, όταν ξεκίνησα 23 χρονών κοριτσάκι να διδάσκω, εμπιστοσύνη που δίνατε απλόχερα σε όλους τους νέους εκπαιδευτικούς στα πρώτα βήματά τους.

Ελαφρύ το χώμα που θα σας σκεπάσει, αιώνια η μνήμη σας.

Γιάννης Μυλωνάς:Επικήδειος λόγος για τον Νίκο Βασιλείου

Θλιβερό προνόμιο να αποχαιρετάς αγαπημένο φίλο και συνάδελφο. Τούτη τη στιγμή του ύστατου αποχαιρετισμού λίγα λόγια, απλά και όχι βαρετά χρειάζονται, για να ξεπαγώσουν τον χρόνο.

Ο Νίκος ανήκει στην πονεμένη γενιά που γνώρισε την Κατοχή, τον αδελφοκτόνο σπαραγμό του εμφυλίου της πολύπαθης πατρίδας μας, τη Χούντα, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τέλος την πανδημιοκρατία, που όλοι μας ήδη βιώνουμε. Ανήκει στη γενιά με τα πολλά παράσημα…….,που δεν ανάβει θυμιατά και δεν καίει λιβάνια. Στ΄αλήθεια, δύσκολη η ζωή του και πολυκύμαντη.

Τύχη αγαθή μάς έφερε στη Γερμανική Σχολή, όπου και οι δυο αφυπηρετήσαμε ύστερα από 35 συναπτά χρόνια. Συνάδελφος αγαπητός, προσηνής, άδολος,χαμηλών τόνων, μειλίχιος και ιδιαίτερα συνεργάσιμος. Πραγματικά, θελξικάρδιος, τερψίθυμος και φερέπονος, όπως θα έλεγε ο λεξιλάγνος αείμνηστος συνάδελφός μας Γιάννης Ποντικός. Πίστευε πως ο δάσκαλος, όταν δεν ξέρει κάτι, πρέπει να το λέει. Το λάθος δεν τον φόβιζε, γιατί και με το λάθος το δασκαλίκι μπορεί να γίνει καλύτερο. Με τους μαθητές του δεν έκανε πόλεμο. Έδινε μάχες, ασχέτως αν κάποιες μπορούσε να τις χάσει……Ο παθός και ο μαθός, έλεγε.

Όταν λυκειάρχευσε, η ποινή, το θρυλικό Tadel, αντικαταστάθηκε από το τραγούδι……..έλεγε αστειευόμενος. Η αλήθεια είναι πως η ευρυθμία της Σχολής δεν διαταράχθηκε…….Η Κεραμέως, σήμερα,είμαι σίγουρος πως θα τον καλούσε σε απολογία…Κοντολογίς, ίσως και χωρίς να το αντιληφθεί, πήρε το γιώτα από το πρέπει και το έγδαρε ίσαμε το πι, καταπώς λέει ο Ελύτης.

Ως μαθηματικός, και μάλιστα καταξιωμένος, μπορεί να μην κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο – Δει Δήλιον πρόβλημα λύσαι και κύκλον τετραγωνίσαι, έλεγαν οι αρχαίοι – όμως τον χαρακτήριζε η τετραγωνική λογική. που πάει να πει πως πάντα ορθοτομούσε το λόγο και πάντα ήταν στη σωστή μεριά της Ιστορίας!!

Αγαπητή μου Έλντα, λατρεμένη του Νίκου, ξέρω πως μια μαθηματική άσκηση θέλησε να λύσει λίγο πριν να δραπετεύσει από τη ζωή. Βέβαια, για το καλό μας, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας……Και κάτι τελευταίο, Έλντα μου. Οφείλω να το πω κι αυτό. Ο Νίκος είχε ένα μεγάλο ελάττωμα……Ναι, στ΄αλήθεια. .Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους, φίλους και εχθρούς, γι αυτό και τόσο αξιαγάπητος!!!

Αργότερα, η έλευση της Ζωής, της μονάκριβης λατρεμένης κόρης του, της άριστης μαθήτριάς μου και στη συνέχεια λαμπρής συναδέλφου μου, του έδωσε νόημα ξεχωριστό και νέα τροπή στη ζωή του. Ήταν τότε που ανακάλυψε το τραγούδι και πήρε νόημα η ύπαρξή του. Ζωοποιός δύναμη και αγάπη ξεχωριστή. Ύμνος για τη ζωή……Βλέπεις, πολλά τα φοβερά, πιο φοβερά απ΄όλα ο άνθρωπος. Πίστευε πως ο ασφαλέστερος τρόπος να μην υπονομεύσεις το κύρος σου είναι το τραγούδι και η χαρά που βγαίνει απ΄αυτό. Χαρίεσσα η αντιμετώπιση των πραγμάτων της σύντομης ζωής μας. Όμορφη βιοθεωρία!! Ως χαρίεν έστ΄άνθρωπος, όταν άνθρωπος η. Χαριτωμένο πλάσμα ο άνθρωπος, όταν άνθρωπος είναι..

Βέβαια, ευτυχώς και υπήρχαν και κείνες οι στάσεις που κάναμε στο ταξίδι μας που έλεγε ο παππούς Δημόκριτος << βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος >>. Όμορφα συναπαντήματα, γλεντοκόπια και συνάφειες. Γελάσαμε και κλάψαμε, χαρήκαμε και πονέσαμε. Δώσαμε και πήραμε στη σύντομη ζωή μας. Για να επικρατήσει στο τέλος η χαροποιός ρήση. Ανάσα μια, ανάσα δυο, όλα καλά, βρε χαρμολύπη.

Όταν τραγουδούσε, αισθανόταν ως ένας αιώνιος έφηβος, λες και ήταν μια φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Πίστευε πως και τα μικρά πράγματα έχουν, μπορεί να έχουν μεγάλη σημασία και πως το τραγούδι μάς εξυψώνει ενώ η ύλη μάς γειώνει στην πεισματάρα πραγματικότητα. Κοντολογίς, με το τραγούδι του και την απέραντη καλοσύνη έγινε για μας μνήμη ζωντανή που αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου. Τέλος, στο τέλος της ημέρας, στο τέλος της ανάσας επανέρχεται η αντίφαση, δηλαδή να διεκδικούμε την ανάταση μες στην υπαρξιακή αγωνία μας.

Υπέροχη λιακάδα σήμερα. Θριαμβική επέλαση του καλοκαιριού. Διάλεξες, βρε Νίκο μου, και τη μέρα που θα έφευγες για το ταξίδι στο Επέκεινα, λες και ήσουνα έτοιμος από καιρό να σαλπάρεις για τα αστρικά πελάγη με λελογισμένη αυτοπειθαρχία και με μια επικούρεια αντίληψη της αείρροης ζωής, Ήθελες με αξιοπρέπεια να πάρεις το δρόμο προς την επουράνια ουτοπία, χωρίς καμιά προσδοκία για κανένα μεταφυσικό παράδεισο.

Νίκο μου, αγαπητέ συνάδελφε, κλείνω τον στερνό χαιρετισμό μου με ένα στίχο του Κωστή Παλαμά. Σμίλεψες, δάσκαλε, ψυχές ως στη στερνή πνοή σου. Και μια δική μου προσθήκη. Σ΄αγαπώ γιατί είσαι ωραίος, σ΄αγαπώ γιατί ήσουν Εσύ!!

Νίκο, καλό ταξίδι…

Ο Παναγιώτης Πικραμμένος έδωσε μία συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή της 6.6.2020. Ο Νότης Παπαδόπουλος που πήρε την συνέντευξη σχολιάζει:

Κάθε φορά που συναντιέμαι με τον κ. Παναγιώτη Πικραμμένο νιώθω χαρά αλλά και ντροπή. Χαρά γιατί συναντώ έναν άνθρωπο με σημαντική κατάρτιση, χιούμορ και απίθανες ιστορίες από την πολυετή θητεία του σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ντροπή, γιατί μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα στο βήμα της Βουλής να στέκεται με τα άσπρα του μαλλιά, βουρκωμένος από την προσβολή που είχε γίνει στο πρόσωπό του στην υπόθεση Novartis. Αυτός, ένας πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, πρώην πρωθυπουργός που προσφέρθηκε για να βοηθήσει τη χώρα στις δύσκολες εποχές των μνημονίων, να βρίσκεται απολογούμενος με κατασκευασμένες μυθιστορηματικές κατηγορίες που αμφισβητούσαν την ηθική του ακεραιότητα. Δεν θέλει να μιλάει πλέον για αυτή την απόπειρα σπίλωσής του – «η υπόθεση είναι αυτή τη στιγμή στα χέρια της Βουλής και της Δικαιοσύνης. Επομένως, δεν επιθυμώ να σχολιάσω ή να προσθέσω κάτι. Ας αφήσουμε τα θεσμικά όργανα να κάνουν τη δουλειά τους απερίσπαστα», λέει.

Δείτε την συνέντευξη…

Η Αλεξάνδρα Βοβολίνη έδωσε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο portraits παρουσιάζοντας την διαδρομή τουπαλαιότερου και ιστορικότερου οικονομικού περιοδικού την “Οικονομική Επιθεώρηση”, που εκδίδει και που είναι και το μόνο οικονομικό περιοδικό που έχει επιβιώσει όλων των κρίσεων. Το μοναδικό στην συνένετυξη αυτή είναι ότι παράλληλα με την ιστορία της οικογένειάς της διατρέχει και την ιστορία της ελληνικής βιομηχανίας από την πρώτη στιγμή της έκδοσης του περιοδικού που τότε είχε τίτλο “Βιομηχανική Επιθεώρηση”, η οποία, όπως αναφέρει:…ξεκίνησε το 1934 μια εποχή που η βιομηχανία στην Ελλάδα ήταν στα σπάργανα.

Θυμάται τα παιδικά της χρόνια:…θυμάμαι τη Μιχαλακοπούλου ποταμάκι και πηγαίναμε και παίζαμε. Δεν υπήρχε τότε η Αμερικάνικη Πρεσβεία και εκεί ερχόταν ένα Λούνα πάρκ κάθε καλοκαίρι και η Βασιλίσσης Σοφίας είχε μόνο μονοκατοικίες. Πήγαινα σχολείο στο Μαράσλειο και κάθε μέρα περπατούσα μέχρι τα γραφεία του περιοδικού στη Μουρούζη. Εκεί πρώτα διάβαζα και μετά «δούλευα» για το περιοδικό.

Η Αλεξάνδρα είναι απόφοιτος, αλλά δεν είναι μόνον εκείνη. Είναι και ο σύζυγός της Θανάσης Λασκαρίδης, ο αδελφός του συζύγου της Πάνος, ο πατέρας τους Κώτιας Λασκαρίδης, αλλά και η μητέρα της:

Όταν τέλειωσα τις σπουδές μου στη Νομική, έκανα ένα μεταπτυχιακό στα Ναυτιλιακά στο Λονδινο, και το 1977 παντρεύτηκα το Θανάση Λασκαρίδη. Ήμασταν μαζί από το σχολείο, εκείνος σπούδαζε στο Μπέρμιχαμ και τον συνάντησα στην Αγγλία, όπου και μείναμε μαζί ένα χρόνο.Ήμασταν συμμαθητές και μάλιστα ήταν συμμαθητές και ο πατέρας του με τη μητέρα μου, πριν από τον πόλεμο στη Γερμανική Σχολή. Ο πεθερός μου ο Κώτιας Λασκαρίδης ήταν Πόντιος, ήταν ιχθυολόγος με σπουδές στη Γερμανία και η πρώτη του επιχειρηματική δραστηριότητα ήταν δύο αλιευτικά πλοία. Μετά πούλησαν τα αλιευτικά και πήραν πλοία ψυγεία. Τα πρώτα του λεφτά ο Θανάσης τα έβγαλε σαν μεσίτης πλοίων και μετά με συνεταίρους άρχισε να μεγαλώνει η εταιρεία τα πρώτα χρόνια του γάμου μας. Ο παππούς είχε κρατήσει ένα αλιευτικό «για να παίζει» και θυμάμαι που μας έφερνε κατεψυγμένες γαρίδες….

Όταν άρχισε να μεγαλώνει η εταιρεία μπήκε και ο αδερφός του ο Πάνος Λασκαρίδης που ήταν ναυπηγός και ταίριαξε τέλεια με την ομάδα και η εταιρεία μεγάλωνε. Ήταν πολύ ωραία χρόνια, δημιουργικά.

Δείτε όλη την συνέντευξη…

Η ΡοδούλαΚούμαρη-Σταθάκη συνεχίζει να μας εκπλήσσει. Μαθήτρια των χρόνων του Πολέμου στην Αραχώβης, διάσημη λαογράφος, μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Κηφισιάς και Γαλαξειδίου μελετώντας και γράφοντας. Πολυγραφότατη εξέδωσε πριν από μία εβδομάδα το 15ο βιβλίο της με τίτλο “Ένας περίπατος στο Κοιμητήριο Γαλαξειδιού” μέσα από το οποίο καταγράφει τον πλούτο που βρίσκεται στην “γλυπτοθήκη”, όπως αποκαλεί το Κοιμητήριο του Γαλαξειδιού. Φωτογράφισε ένα-ένα τα μνημεία αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τους δημιουργούς γλύπτες και διατυπώνει την αγωνία της για την προστασία τους.

Δείτε πως σχολιάζεται το έργο της στο blogspot της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Άμφισσας:

Δυναμική και περιεκτική πάντοτε στα γραπτά της και είναι δεκατέσσερα βιβλία, λαογραφικού, κυρίως περιεχομένου, η κ. Ροδούλα Κούμαρη – Σταθάκη, εστίασε, εξόρμησε, συνέλεξε εικόνες/φωτογραφίες, ερεύνησε κι αποτύπωσε όψεις του Κοιμητηρίου του Γαλαξειδιού. Ακόμη κι αν είναι εκζήτηση, ματαιοδοξία, η επιμονή γι’ ανάδειξη της τελευταίας κατοικίας, προβολή των νεκρών και των οικογενειών τους, δεν παύει να αποτελεί καθρέπτη της κάθε πόλης, πόσο νοιάζονται για τους μεταστάντες και την πολιτεία της σιωπής που τους εναποθέτουν, οι ζώντες.

Πολυταξιδεμένος ευπατρίδης ο Γ.Μ. εξέφραζε τη λύπη του για τη σημερινή εικόνα των Κοιμητηρίων της ευρύτερης περιοχής. Έχει απ’ την αρχαιοελληνική περίοδο και τη δυτική χριστιανική παράδοση δημιουργηθεί μια θαυμαστή κληρονομιά γλυπτών κι αναγλύφων, κυρίως που, πέραν της αναμφισβήτητης καλλιτεχνικής της αξίας, συχνά υψηλής και μοναδικής, συνιστά και πολύμορφη, σύνθετη ιστορική μαρτυρία για την εποχή, την κοινωνία, τις θρησκευτικές δοξασίες, συνήθειες, καλλιτεχνικές νοοτροπίες και τάσεις. Πάντοτε η εικόνα αντίστοιχων Κοιμητηρίων του εξωτερικού, με την άπλα, τους απέριττους τάφους και τη μικρή και μεγάλη γύρω βλάστηση, προκαλούσε μελαγχολικές σκέψεις απ’ τη σύγκριση με των δικών μας τον ιδιοκτησιακό συνωστισμό…

Λίγο-πολύ προϊδέαση, κατατόπιση κι εισαγωγή στο κλίμα της περιήγησης του βιβλίου, κάνει ο καθηγ. Π. Βαλαβάνης προλογίζοντας το βιβλίο. Η συγγραφέας γράφει την ιστορία της δημιουργίας του Πολυάνδριου του Γαλαξειδιού (1858), τις επεκτάσεις, τα ευδιάκριτα τμήματά του, επιλέγει ν’ ασχοληθεί με το παλαιότερο αι σ’ αυτό ξεχωρίζει τα ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος μνήματα/ταφικές συνθέσεις. Παραθέτει στο κάθε επιλεγέν φωτογραφίες, γενική και λεπτομερειών και το περιγράφει σύντομα και διεξοδικά: γλυπτό/ανάγλυφο, επιγραφή του. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στον μαρμαρογλύπτη – εργαστήριό του στην Αθήνα/Πειραιά (αφοί Βούλγαρη, Γεωργίου, Καρπάκης, αφοί Κοτζαμάνη, Μάστορης-Αρμακόλας, Ναύτης, Παπαγιάννης, Πίσσας, Ρενιέρης, Ρήγος, Σκλαβούνος, Σπανός, Σώχος).

Αναδεικνύεται η πρωτοτυπία, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, συσχετίζονται κοινά μοτίβα, σταυροί, λύχνοι, άγκυρες, πηδάλια. Αφού πρόκειται για την ονομαστή ναυτική πολιτεία, συνοπτικάπαρατίθενται και χρήσιμα ιστορικά στοιχεία για επιφανείς οικογένειες (Αρβανίτη, Πρίμα, Παπαπέτρου, Αγγελή, Βλάμη, Χαρδαβέλα, Καραλίβανου, Κατσούλη, Δεδούση, Μητροπούλου, Καμμένου), ιστορικές προσωπικότητες που αναπαύονται εκεί. Με προσοχή και συγκρατημένα στενάχωρη διάθεση, η συγγραφέας εντοπίζει και υπολείμματα ταφικών μνημείων που δεν υπήρξαν, ή δεν μερίμνησαν απόγονοι να τα διατηρήσουν – συντηρήσουν…

Η προσεκτική παράθεση φωτογραφιών – κειμένων, η συσχέτιση κι ανάδειξη των μνημείων και η αγωνία – πρόταση προς αρμοδίους, να περιφρουρηθεί συνολικά και να συντηρηθούν – διασωθούν ειδικά στοιχεία της κληρονομιάς του Κοιμητηρίου του Γαλαξειδιού, είναι η συγκινητική συνεισφορά του βιβλίου. Eίναι όμως και πολλαπλά προβληματίζουσα η αναγνωστική του ωφέλεια, για τον τόπο όπου ‘‘καθρεφτίζεται η τελευταία ακμή και παρακμή της ναυτικής πολιτείας’’, από μια συγγραφέα που εξακολουθεί να δραστηριοποιείται ύστερα από τόσα πολλά και μεγάλα που έχει κομίσει, στην τοπική και την ελληνική βιβλιογραφία.

Κυκλοφόρησε το τεύχος του Ιουνΐου της Οικονομικής Επιθεώρησης με κύριο θέμα “Η Ευρώπη σε ώρα Βερολίνου”.

Σε μια κρίσιμη για το μέλλον συγκυρία, η Γερμανία αναλαμβάνει στο τέλος του μήνα την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ. Η πρωτοβουλία που παρουσίασαν, μέσα Μαΐου, η καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος Μακρόν, για τη στήριξη των οικονομιών της ΕΕ, φαίνεται ότι θα είναι μόνο η αρχή της δημόσιας συζήτησης, καθώς εκδηλώθηκαν ποικίλες αντιδράσεις. Επόμενο βήμα ήταν η παρουσίαση των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και σίγουρα θα υπάρξει συνέχεια, προτού αποσαφηνιστεί η εικόνα. Η Οικονομική αναλύει το τοπίο που διαμορφώνεται στην Ευρώπη για την επόμενη ημέρα, αξιοποιώντας τη διεισδυτική «ματιά» έμπειρων συνεργατών και του The Economist.

Περισσότερα…

Ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου (απόφοιτος του ’85) έλαβε μια μεγάλη διάκριση: με την ανακοίνωση στις 3 Ιουνίου, από το Υπουργείο Πολιτισμού, των Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου 2019 (για τις εκδόσεις του 2018), το βιβλίο του “Τη νύχτα που έσβησαν τ’ αστέρια” τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εφηβικού-Νεανικού Βιβλίου.

Περισσότερα για το σκεπτικό…

Τη νύχτα που έσβησαν τ’ αστέρια…

Την Παρασκευή 5 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, προέβαλε η ΕΡΤ2 το ντοκυμαντέρ “Ένα Αρχιπέλαγος χωρίς πλαστικά”, τουδημοσιογράφου και παραγωγούΣωτήρη Δανέζη,που γυρίστηκε σε νησιά των Κυκλάδων, όπως η Δονούσα και η Σίκινος, στον Αργοσαρωνικό, στην Πάτρα και στην Αθήνα.Από την άνοιξη του 2019 οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ καταγράφουν το πρόβλημα με εναέριες και εντυπωσιακές υποβρύχιες λήψεις και παρακολουθούν πρωτοποριακά προγράμματα και δράσεις που έχουν σκοπό τη μείωση των πλαστικών μίας χρήσης στις μικρές, νησιωτικές κοινότητες του Αιγαίου. Ακολουθούν εθελοντικές ομάδες, συνομιλούν με επιστήμονες και ειδικούς και επιβιβάζονται στον «Τυφώνα», το υπερσύγχρονο πλοίο του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αθανασίου Κ. Λασκαρίδη, που σαλπάρει με αποστολή τον καθαρισμό μακρινών και δυσπρόσιτων ακτών από σκουπίδια και πλαστικά. Δείτε το ντοκυμαντέρ…

Δείτε επίσης και το περυσινό (14/8/2019) αφιέρωμα της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα” του Βασίλη Τσακίρογλου για το “Σχέδιο Τυφώνας” και την αγοράτου μοναδικού ειδικής κατασκευής πλοίου στη Μεσόγειο για την μάχη για τον καθαρισμό των δυσπρόσιτων ελληνικών ακτών που μετατρέπονται σε σκουπιδότοπους…

Το μεσημέρι του Σαββάτου 6 Ιουνίου, έφυγε σε ηλικία 85 ετών ήσυχα στο σπίτι του ο Νίκος Βασιλείου, ενώ καθόταν στην πολυθρόνα του λύνοντας ασκήσεις !

Ο καθηγητής μας είχε γεννηθείτο 1935 στην Αθήνα και τελείωσε το Γυμνάσιο στην Καλλιθέα. Πτυχίο πήρε από την Μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκε στο Δημόσιο και παραιτήθηκε το 1966 για να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα και τον Σεπτέμβριο του 1970 ήρθε τυχαία στην Γερμανική Σχολή ως «φροντιστής» διδάσκοντας τριγωνομετρία και κοσμογραφία, προσπαθώντας παράλληλα να καλύψει το πρόβλημα της εξοικείωσης με τους ελληνικούς μαθηματικούς όρους.

Βάσει του καταστατικού τα μαθηματικά διδάσκονταν από Γερμανούς και οι μαθητές, που επιθυμούσαν να δώσουν Εισαγωγικές Εξετάσεις στο Πολυτεχνείο ήταν αναγκασμένοι να αναζητήσουν βοήθεια στα φροντιστήρια της εποχής, αφού όροι όπως το «ολοκλήρωμα» και η «παράγωγος», το «ημίτονο» και το «συνημίτονο» ήταν «ξένες λέξεις» γι’ αυτούς.

Παράλληλα η εξεταστέα ύλη περιελάμβανε την τριγωνομετρία η οποία δεν διδασκόταν στη Γερμανία και κατ’ επέκτασιν στη Γερμανική Σχολή, έτσι η ανάγκη της παρουσίας ενός Έλληνα μαθηματικού ήταν επιτακτική.

Το 1977 γίνεται τακτικός καθηγητής αναλαμβάνοντας και την γεωγραφία, που μέχρι τότε δίδασκε ο Βασίλης Παπαχρυσάνθου και μεταξύ 1980 και 1983 συντονίζει μία σειρά προαιρετικών «φροντιστηριακών» μαθημάτων προκειμένου να προετοιμαστούν αρτιότερα οι μαθητές των θετικών επιστημών.

Το 1989 γίνεται υποδιευθυντής και και το 2000 διευθυντής έως το 2005, οπότε και συνταξιοδοτείται έχοντας πλέον συμπληρώσει 35 χρόνια παρουσίας στη Σχολή, ενώ ο Σύλλογος Αποφοίτων τον αναγόρευσε σε σε Επίτιμο Μέλος του.

Η κόρη του Ζωή είναι φιλόλογος, διδάσκει στην Σχολή και έχει υπό την εποπτεία της την συνεργασία της Σχολής με τον Σύλλογο Αποφοίτων.

Θερμά συλλυπητήρια στην Ζωή και στην σύζυγό του Έλντα.

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 11 Ιουνίου στις 5 μ.μ. στο Κοιμητήριο της Δροσιάς-Ροδόπολης (Αγ.Τριάδος 9, Ροδόπολη 14574) και η οικογένεια ζήτησε αντί στεφάνων να δοθούν χρήματα στην Κιβωτό του Κόσμου.

Ας θυμηθούμε τον Νίκο να τραγουδά πριν από δύο χρόνια,το Σάββατο 30 Ιουνίου 2018,στην εκδήλωση “Οι Καθηγητές Ξανάρχονται”,“σας αγαπώ γιατί είστε ωραίοι”...

Επίσης ο Νίκος έκανε μια αξέχαστη εμφάνιση στη Ρεμπέτικη Βραδιά, που οργάνωσε ο Σύλλογός μας πριν λίγους μήνες στην Aula την Πέμπτη 28.11.2019. Προς το τέλος της μαγικής αυτής συναυλίας, η Μυρτώ Αρεταίου τον ανέβασε μαζί με τη Ρέα Μυλωνά στη σκηνή, όπου τραγούδησαν οι τρεις τους το αγαπημένο του “Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία“. Μετά τραγούδησε μια παραλλαγή σε δικά του λόγια του “Μια βοσκοπούλα αγάπησα“, με τους στίχους να αναφέρονται σε μια μαθητριούλα, συγκινητική αφιέρωση στη σύζυγό του Έλντα με την οποία ήταν μαζί 50 χρόνια. Έτσι έκλεισε η υπέροχη εκείνη εκδήλωση, και ήταν η τελευταία φορά που ήταν ο Νίκος μαζί μας.

Όλα αυτά μπορείτε να τα ακούσετε από το 16 ως το 27 περίπου…

Κυρίως σε δασωμένο περιβάλλον.Μέτρια δύσκολο, 900μ. ανάβαση

Μάλλον οκτώ ώρες πορεία+στάσεις:Χωρίς συνυπολογισμό Ταβερνο-χρόνου…

Ορειβατική ικανότητα χρειάζεται.

Έρχεστε με δική σας ευθύνη. Συμμετοχές στο tasoskavadellas@gmail.com

Έλα, περπατάμε και καλοκαίρι ! Όλη η Ελλάδα είναι αδειανή!

Πεζοπόροι της DSA

Στα μαθητολόγια της Αραχώβης συναντάμε τρία μέλη των οικογενειών Δουμπιώτη: τον Ιωάννη, την Ελισάβετ (Έλζα), (παιδιά του Αξιωματικου Νικολάου Δουμπιώτη) και την Σωτηρία του Δικηγόρου Αγαμέμνονα Δουμπιώτη.

Για τα παιδιά γνωρίζουμε ελάχιστα, όπως για παράδειγμα τα έτη φοίτησής τους στην Σχολή:

του Νικολάου:

Δουμπιώτης Ιωάννης, έτος γέννησης 1917, εγγράφεται το 1926-27 στην Γ’ Δημοτικού και παραμένει έως το  1933-34 στην Ε’ Γυμνασίου

Δουμπιώτη Ελισάβετ (Έλζα), έτος γέννησης 1920, εγγράφεται στην Γ’ Δημοτικού το 1929-30 και παραμένει έως το 1933-34 στην Δ’ Γυμνασίου

του Αγαμέμνονα:

Δουμπιώτου Σωτηρία, έτος γέννησης 1919, εγγράφεται το 1926-27 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως το 1930-31 στην Ε’ Δημοτικού

Όπως αναφέρεται στην wikipedia σε ότι αφορά τον Νικόλαο Δουμπιώτη, πατέρα του Ιωάννη και της Ελισάβετ, ήταν ο Μακεδονομάχος, γνωστός ως “Καπετάν Αμύντας” και νυμφευμένος με την Μυρτώ Σουρή, κόρη του ποιητή Γεωργίου Σουρή, ενώ για τον έτερο πατέρα, τον Αγαμέμνονα δεν έχουμε στοιχεία.

Ο ποιητής, ως γνωστόν, με τη γυναίκα του Μαρία Κων/νίδου-Ροδοκανάκη απέκτησαν 5 παιδιά: Τον Κρίτωνα, την Έλλη, την Ηρώ, την Αλεξάνδρα και τη Μυρτώ. Από τα 5 παιδιά απογόνους άφησαν η Έλλη, η οποία έζησε στην Αγγλία παντρεμένη με τον Ανδρέα Μοσχονά και η Μυρτώ, η οποία έζησε στην Ελλάδα παντρεμένη με το Μακεδονομάχο Νικόλαο Δουμπιώτη, το γνωστό καπετάν «Αμύντα» από διακεκριμένη οικογένεια αγωνιστών της Χαλκιδικής. Η Μυρτώ απέκτησε 2 παιδιά, τον Ιωάννη που χάθηκε εθελοντής στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και την Ελισάβετ, η οποία με τον Γ. Γιαννακόπουλο απέκτησε το Νικόλαο και το Δημήτριο, δισέγγονα του ποιητή.

η αναφορά αυτή οφείλεται στην έρευνα που έκανε ο Νικόλαος Γιαννακόπουλος, δισέγγονος του ποιητή Γεωργίου Σουρή)…

Απο την wikipedia μαθαίνουμε:

Ο Νικόλαος Δουμπιώτης (Αταλάντη, 1866 – Αθήνα, 1951) ήταν Έλληνας υποστράτηγος.

Γεννήθηκε στην Αταλάντη το 1866 και καταγόταν από την οικογένεια των Δουμπιώτηδων (από τα Δουμπιά της Χαλκιδικής). Ο πατέρας του Ιωάννης Δουμπιώτης συμμετείχε με τον Τσάμη Καρατάσο στην επανάσταση του 1854 στη Μακεδονία. Το 1882 κατετάγη εθελοντής στον ελληνικό στρατό. Συμμετείχε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως ανθυπολοχαγός του 4ου συντάγματος. Το 1907 με το βαθμό του λοχαγού και με το ψευδώνυμο καπετάν Αμύντας πέρασε στη Μακεδονία αντικαθιστώντας το σώμα του Μακεδονομάχου καπετάν Άγρα. Η περιοχή ευθύνης του περιελάμβανε τη Βέροια, την Έδεσσα (Βοδενά) και τη Νάουσα, όπου αντιμετώπισε τις συμμορίες των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους ως ταγματάρχης. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του υποστράτηγου το 1923.

Παντρεύτηκε, σε δεύτερο γάμο (η πρώτη του γυναίκα είχε αποβιώσει) την κόρη του ποιητή Γεωργίου Σουρή, Μυρτώ με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Ιωάννη και την Ελισάβετ η οποία του “χάρισε” δύο εγγόνια, τον Δημήτριο και τον Νικόλαο Γιαννακόπουλο. Πέθανε στην Αθήνα το 1951. Ο γιος του Ιωάννης σκοτώθηκε το 1940 στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Περισσότερα…

Η οικογένεια Αργυριάδη μετρά πέντε μέλη στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Στην Αραχώβης φοίτησαν: η Έρση Αργυριάδου, γεννημένη το 1926, ο Δώρος-Κωνσταντίνος, γεννημένος το 1927 και ο Άλκης Αργυριάδης, γεννημένος το 1930. Η Έρση αποφοίτησε το 1944 έχοντας προλάβει να ολοκληρώσει λίγο πριν κλείσει η Σχολή, ο Δώρος υποχρεώθηκε να μετακομίσει στην Σχολή Μακρή και ο Άλκης στο Πειραματικό και μετά στην Βαρβάκειο.

Στην μεταπολεμική Γερμανική η Ρέα, η μικρότερη αδελφή, αποφοίτησε το 1961 και δίδαξε αργότερα στο Μαρούσι και παντρεύτηκε τον Γιάννη Μυλωνά, αλλά και ο Άγης Lange, γιός της Έρσης, ο οποίος αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα το 1982.

Ο Werner Hermann είναι αντιπρόεδρος στον Σύλλογο “ΛΑΝΑΣΣΑ”. Στις 18 Μαΐου ηIntercontor Hellas ΑΕ, ημεταφορική εταιρεία του Werner, προσέφερε δωρεάν την διανομή προς το Γηροκομείο Αθηνών.

Αν δεν είχαμε την καταγραφή παλαιότερων Wandertage, θα νόμιζα ότι πρόσφατα περπατήσαμε στοΜαυρόρεμα. Και όμως πέρασαν κιόλας δυό χρόνια. Έχουμε κάνει 18 πεζοπορίες από τότε! (Wandertag #84: Mαυρόρεμα – Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018).Έτσι για να πρωτοτυπήσουμε αντιστρέψαμε την ροή της αρίθμησης και τούτη η εκδρομή προηγήθηκε τουWandertag #101…

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων προειδοποίησα ότι ίσως πάρει οκτώ ώρες και πράγματι χρειαστήκαμε εφτά ώρες με συνεχή προσπάθεια και αρκετή κούραση. Τώρα, τέλος Μάη, βάζουμε παλτά πάλι αλλά τότεείχε καύσωνα 38 βαθμών.

Ήρθε ο Χρήστος, βετεράνος ψηλών κορυφών. Οδηγούμε ως το οροπέδιο Βούντημα πάνω απ’τον Αυλώνα. Σύντομα μπαίνουμε στο στεγνό ρέμα, στο σημείο που βγήκαμε στο τέλος της διαδρομής #84.

Είναι σκιερά και δροσερά σχετικά με επάνω. Καλό αυτό. Στον χάρτη είναι μακρύ τμήμα άγνωστης δυσκολίας. Πλατάνια, βελανιδιές, και άλλα. Από τα φύλλα δέντρων, φωτογράφησα δύο να τα ψάξω σε βιβλίο αργότερα. Περάσαμε από την σκιά είδους Κράταιγου με παλαμόλοβα φύλλα και ενός Νερόφραξουμε λεπτό, λείο κορμό, πτεροσχιδή φύλλα και τις ρίζες στην κοίτη της ρεματιάς.

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε βράχια σμιλεμένα σε ομαλές καμπύλες / τομές από το νερό.Μια εγκοπή είκοσι εκατοστών πόσο χρόνο ροής νερού απαιτεί;Αιώνες; Χιλιετίες; Περισσότερο;

Φτάνουμε σε συμβολή. Έρχεται μικρότερο ρέμα από δυτικά. Είναι το Μπαλικεμπόρεμα. Το ρέμα αυτόπαραπάνω δημιουργούσε τοπία μεγάλη ομορφιάς που καταστράφηκαν από την πυρκαγιά του 2007.

Φαίνεται ότι προχωράμε επί χάρτου με ενάμισο χιλιόμετρο την ώρα. Συνεχίζουμε μετά από σύντομη στάση και φωτογραφίες. Παρακάτω βρίσκουμε καταρράκτη, εύκολα προσπελάσιμο.Αυτό που εμποδίζει σε σημεία είναι τα πεσμένα δέντρα. Φαίνεται ότι, στο δάσος, τα δέντρα παρέχουν αμοιβαία στήριξη. Απαντήσαμε αρκετά σημεία με πεσμένα δέντρα, πάντα τρία η τέσσερα όλα μαζί.Άμα πέσει ένα, ακολουθούν και τα γειτονικά.

Άλλος καταρράκτης, κοιτώ το ρολόι. Πότε φτάνουμε;στις πέντε ώρες μέσα στο ρέμα, βλέπουμε τσιμεντένια δομή μπροστά μας. Είναι το γεφυράκι του χωματόδρομου που πάει στο Βούντημα. Φτάσαμε!

Η επιστροφή ως το αυτοκίνητο από τον δρόμο μας πήρε μιάμισυ ώρα. Επάνω έκανε ζέστη και κούραση υπήρχε, αυτό να λέγεται. Με το αμάξι κάνουμε στάση στη Μεγάλη Βρύση πάνω από τον Αυλώνα.

Στη βρύση, σε κρύο νερό, πλένουμε κεφάλι και χέρια από αλμυρούς ιδρώτες και σκόνη.Το νερό ήταν φάρμακο. Ήπιαμε κατά βούληση…

Η επομένη πεζοπορία θα είναι περίπατος! Ελάτε.οι πεζοπόροι της DSA

Από τηνΜυρτώ Προβίδα, απόφοιτό μας, η οποία εργάζεται στο Goethe με αρμοδιότητα το DAAD, λάβαμε μία ανακοίνωση

Η DAAD προσφέρει εδώ και καιρό Online Information Sessions, οι οποίες αποδεικνύονται ιδιαίτερα σημαντικές στους καιρούς που διανύουμε καθώς έχουν τη δυνατότητα να μας φέρουν – έστω και διαδικτυακά – πιο κοντά.

Στο πλαίσιο αυτό, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στη διαδικτυακή έκθεση γερμανικών πανεπιστημίων που θα λάβει χώρα τον επόμενο μήνα (9-10 Ιουνίου 2020) και στην οποία θα λάβουν μέρος γνωστά γερμανικά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων τα Johannes Gutenberg-Universität Mainz, Universität Mannheim, Universtität Passau και Technische Universität Darmstadt.

Στο επίκεντρο της έκθεσης θα βρίσκονται τα γερμανόφωνα προγραμματα σπουδών στα πανεπιστήμια αυτά και για τον λόγο αυτό οι συνεδρίες θα πραγματοποιηθούν εξ’ ολοκλήρου στα γερμανικά. Στόχος είναι η προσέλκυση φοιτητών που διαθέτουν ήδη γνώσεις γερμανικών και ενδιαφέρονται για γερμανόφωνα προγράμματα ή για μαθήματα γερμανικών πριν την έναρξη των σπουδών στα συμμετέχοντα πανεπιστήμια.

Σημειωτέον πως για πρώτη φορά θα συμμετάσχει στην έκθεση και το FernUniversität Hagen, το πρώτο και μοναδικό πανεπιστήμιο εξ αποστάσεως στη Γερμανία, το οποίο προσφέρει μία μεγάλη γκάμα μεταπτυχιακών σπουδών σε πολύ προσιτές τιμές.

Θα χαιρόμασταν ιδιαίτερα εάν μπορούσατε να πληροφορήσετε τους φοιτητές σας για την ερχόμενη διαδικτυακή έκθεση. Συνημμένο θα βρείτε ένα κείμενο με τις σημαντικότερες πληροφορίες καθώς και τον σύνδεσμο για την εγγραφή στην έκθεση, η οποία είναι δωρεάν. Σας στέλνουμε επίσης δύο εικόνες που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στις ιστοσελίδες σας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σας ευχαριστούμε και ευχόμαστε καλή συνέχεια.

Αποστολία Γουδουσάκη και Μυρτώ Προβίδα

Erste weltweite Study-in-Germany Online Info Session Deutschsprachige Studienangebote

Unsere Kontakte von Angesicht zu Angesicht, insbesondere internationale, sind derzeit sehr stark eingeschränkt. Wir sind jedoch voller Zuversicht und überzeugt, dass wir gemeinsam diese Krise überwinden können und überwinden werden. Glücklicherweise bleibt uns die Online-Kommunikation erhalten.

Der DAAD und zehn deutsche Universitäten freuen sich, dir ihre Hochschule und Studiengänge online vorzustellen. Diese Studiengänge sind für deutsche und internationale Studierende konzipiert. Sicherlich ist ein Studiengang dabei, nach dem du schon lange gesucht hast und der dich deinen Zielen näherbringen wird.

Wir laden dich sehr herzlich ein, am 9. und 10. Juni 2020, jeweils von 14-17 Uhr an der Online Info Session…

teilzunehmen.

Die Hochschulvertreter werden dir ihre Angebote vorstellen, in einer Talkrunde werden allgemeine Fragen von dir und anderen Teilnehmern beantwortet und zu guter Letzt stehen die Hochschulvertreter dir zwei Stunden lang für deine individuellen Fragen zur Verfügung.

Welche deutschen Hochschulen sind dabei? Hier sind sie:

• Brandenburgische Technische Universität Cottbus-Senftenberg

• TU Darmstadt

• Hochschule Fulda University of Applied Sciences

• Universität Greifswald

• FernUni Hagen

• Technische Universität Ilmenau

• Katholische Universität Eichstätt-Ingolstadt

• Johannes Gutenberg-Universität Mainz

• Universität Mannheim

• Universität Passau

Nutze zur Teilnahme an der Online Info Session dein Smartphone, Tablet oder deinen Computer.

Deine Registrierung dauert nur einen KLICK…

Teile uns hier auch deine wichtigste Frage mit. So können wir uns auf die Interessen der vielen Teilnehmer gut vorbereiten.

Alle Zugangsdaten und weitere Informationen senden wir dir mit der Bestätigung deiner Registrierung für die Online Info Session.

Wir freuen uns, dich sehr bald virtuell zu treffen.

————————–

Πρώτη παγκόσμια Online Information Session του Study-in-Germany για γερμανόφωνα προγράμματα σπουδών

Οι επαφές μας με άλλους πρόσωπο με πρόσωπο, και ιδιαίτερα οι διεθνείς , είναι επί του παρόντος πολύ περιορισμένες. Ωστόσο, είμαστε αισιόδοξοι και σίγουροι ότι από κοινού μπορούμε και θα ξεπεράσουμε την κρίση αυτή. Ευτυχώς, συνεχίζουμε να είμαστε σε θέση να επικοινωνούμε μέσω του διαδικτύου.

Η DAAD μαζί με δέκα γερμανικά πανεπιστήμια είναι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουν τα πανεπιστήμια αυτά καθώς και τα προγράμματα σπουδών τους διαδικτυακά σε απευθείας σύνδεση. Οι συνεδρίες αυτές έχουν σχεδιαστεί τόσο για φοιτητές από τη Γερμανία όσο και από το εξωτερικό. Στα προγράμματα που θα παρουσιαστούν θα υπάρχει σίγουρα και ένα που ψάχνατε καιρό και που θα σας φέρει πιο κοντά στους στόχους σας.

Σας προσκαλούμε θερμά να συμμετάσχετε στις Online Info Sessions…

στις 9 και 10 Ιουνίου 2020, από τις 14:00 έως τις 17:00.

Κατά τη διάρκεια των συνεδριών, οι εκπρόσωποι των πανεπιστημίων αρχικά θα σας παρουσιάσουν τα προγράμματα σπουδών τους. Στη συνέχεια θα απαντήσουν σε γενικού περιεχομένου ερωτήσεις από τους συμμετέχοντες και τέλος θα είναι διαθέσιμοι για δύο ώρες για να απαντήσουν προσωπικά στις ερωτήσεις σας.

Τα γερμανικά πανεπιστήμια που θα συμμετάσχουν είναι τα εξής:

· Brandenburgische Technische Universität Cottbus-Senftenberg

· TU Darmstadt

· Hochschule Fulda University of Applied Sciences

· Universität Greifswald

· FernUni Hagen

· Technische Universität Ilmenau

· Katholische Universität Eichstätt-Ingolstadt

· Johannes Gutenberg-Universität Mainz

· Universität Mannheim

· Universität Passau

Χρησιμοποιήστε το smartphone, το tablet ή τον υπολογιστή σας για να συμμετάσχετε στην ηλεκτρονική συνεδρία πληροφοριών.

Για την εγγραφή σας χρειάζεται μόνο ένα ΚΛΙΚ…

Κατά την εγγραφή σας μπορείτε και να μας ενημερώσετε για τις απορίες που έχετε ώστε να κάνουμε την απαραίτητη προετοιμασία για τις ερωτήσεις των συμμετεχόντων.

Περισσότερες πληροφορίες, καθώς και τα στοιχεία πρόσβασης, θα λάβετε μετά την επιβεβαίωση της εγγραφής σας στα Online Info Sessions.

Ανυπομονούμε να σας δούμε σύντομα!

Ο Θανάσης Κροντήρης, γιός του Ηλία, απόφοιτου του 1963, έστειλε φωτογραφίες του πατέρα του στον Κώστα Παπαηλιού και ο Κώστας εξηγεί:

Η φωτογραφία με το βεσπάκι γράφει πίσω “Spätsommer 1962”, ίσως να είναι από την εκδρομή που κάναμε αυτό το καλοκαίρι στην Γερμανία, συγκεκριμένα στο Rastatt κοντά στο Baden-Baden, δέκα μαθητές και μαθήτριες από την τότε Untersekunda. Οι άλλες δύο πρέπει να είναι από τα πρώτα φοιτητικά χρόνια του Ηλία στο Ανόβερο, τότε κάναμε πολύ παρέα (εγώ σπούδαζα στο Braunschweig) γιατί είμαστε και οι δύο μηχανόβιοι.

Η Μάρω Μαριολέα σχολιάζει: Η φωτογραφία στο δωμάτιο: φοιτητές με βάζο με λουλούδια; Μπράβο! Εμείς με πιάτα με μισοφαγωμένα ψωμοτύρια.	Η Μάρω Μαριολέα σχολιάζει: Η φωτογραφία με το Βεσπάκι είναι βέβαια στη Γερμανία (νούμερο και περιβάλλον), αλλά στην εκδρομή στη Rastatt μάς επιτρεπόντουσαν τα Βεσπάκια;Και ήτανε Spätsommer?