Ο Πέτερ Μπούσορ γεννήθηκε το 1921 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1927-28 στην Β’ Δημοτικού και το επόμενο στην Γ’ Δημοτικού, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1938. Το όνομά του στα ελληνικά αποδίδεται λανθασμένα, ως “Μπούχορ”.

Ο πατέρας του, Έρνστ Μπούσορ (Ernst Heinrich Buschor,  1886-1961 ) ήταν Γερμανός κλασικός αρχαιολόγος που εργάστηκε στην Ελλάδα και ένας από τους πιο σημαντικούς αρχαιολόγους της εποχής του. Μετάφρασε όλες τις τραγωδίες του Αισχύλου , του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Η εξέταση του έργου του καθόρισε μεγάλα τμήματα όχι μόνο της γερμανόφωνης κλασικής αρχαιολογίας πολύ μετά τον θάνατό του. Από το 1922 έως το 1929 διετέλεσε Πρώτος Διευθυντής του Τμήματος Αθηνών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου , όπου, μεταξύ άλλων, πραγματοποίησε ανασκαφές στην Αθήνα, στην Ολυμπία και στις Αμύκλες κοντά στη Σπάρτη. Είχε πέντε παιδιά αλλά μόνο δύο από αυτά γεννήθηκαν στην Ελλαδα. Ο Peter (γεν. 1921) και ο Georg (γεν.1923), ο οποίος πιθανόν να πήγε στην Γερμανική στο Νηπιαγωγείο, όμως επειδή η οικογένεια εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1929 ίσως παρέμεινε για λιγότερο από ένα χρόνο στην Σχολή, όμως έκανε λαμπρή καριέρα ως τραγουδοποιός.

Ο Georg Buschor γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1923 στην Αθήνα, Ελλάδα. Το 1929, αφού ο πατέρας του διορίστηκε στην έδρα της κλασικής αρχαιολογίας στο LMU , η οικογένεια μετακόμισε στο Μόναχο. Μετά το τέλος του πολέμου σπούδασε φιλοσοφία και θεατρικές σπουδές στο Μόναχο και στη συνέχεια άρχισε να εργάζεται ως τραγουδοποιός στο Schwabing . Ήταν συνθέτης, γνωστός για τα Junge Leute brauchen Liebe (1961), Spukschloß im Salzkammergut (1966) και Der Orgelbauer von St. Marien (1961). Πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου 2005 στο Λουγκάνο της Ελβετίας.

Ο Georg Buschor εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο επιτυχημένους Γερμανούς τραγουδοποιούς των επιτυχιών και είχε το μουσικό του αποκορύφωμα τη δεκαετία του 1960, όταν έγινε ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της Mireille Mathieu.  https://de.wikipedia.org/wiki/Georg_Buschor

Η Έλλη Αγαλλίδου (*) γεννήθηκε το 1914 στην Αθήνα και ήταν το πρώτο παιδί του Ιωάννη Αγαλλίδη και της Μαρίας-Εντίθ Ζάννου. Στα Μαθητολόγια αναφέρεται ως γεννηθείσα το 1913 και πρωτοεμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Γ’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου και παραμένει έως την αποφοίτησή της το έτος 1930-31 στην Στ’  Γυμνασίου.

Αποφοίτησε με πτυχίο Φυσικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1934 και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Εργαστήριο Φυσικής Χημείας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, τότε υπό τη διεύθυνση του Heinrich Otto Wieland. Εκεί γνώρισε τον Georg-Maria Schwab, τον μελλοντικό σύζυγό της, ο οποίος της πρότεινε να εξετάσει το παραϋδρογόνο και επέβλεψε την πειραματική της εργασία.

Στον Schwab είχε απαγορευτεί να διδάσκει στη ναζιστική Γερμανία λόγω της εβραϊκής καταγωγής του και υπό τον φόβο της δίωξης, αποφάσισε το 1930 να μεταναστεύσει στην πατρίδα της Έλλης, την Ελλάδα και παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά στην Αθήνα.

Η Elly Schwab-Agallidis κατάφερε να βρει δουλειά και για τους δύο στο χημικό εργαστήριο του Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας Κανελλόπουλου , όπου το ζευγάρι συνεργάστηκε σε διάφορα θέματα φυσικοχημικής έρευνας για τα επόμενα δέκα χρόνια (1939–1949). Μεταξύ αυτών των θεμάτων η Schwab-Agallidis συνέχισε την εργασία της για τις ιδιότητες του παραϋδρογόνου, για την οποία πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1939 και δημοσίευσε πολλαπλές σχετικές εργασίες στα ακόλουθα χρόνια. Την ίδια περίοδο έδωσε επίσης διαλέξεις για τη Φυσικοχημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Μετά από μια δύσκολη περίοδο για το ζευγάρι κατά τη διάρκεια της κατοχής του Άξονα στην Ελλάδα και την επανέναρξη των ερευνών τους μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι δύο επιστήμονες επέστρεψαν τελικά στη Δυτική Γερμανία όταν στον Schwab προσφέρθηκε ο καθηγητής Φυσικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1951.

Έκανε 4 παιδιά :τους Karl, Andreas Josef, Maria Edith και Johanna Monika και πέθανε στο Έσσεν σε ηλικία 92 ετών το 2006.

(*) Επειδή έκανε διεθνή επιστημονική καριέρα και αναφέρεται ως Elly Agalidis-Schwab πολύ συχνά αναφέρεται και ως Αγαλλίδη. (περισσότερα…)

Με αφορμή την αναφορά μας στον Γεώργιο Γαλίτη, ως τον μόνο δάσκολο μας, που εξελέγη καθηγητής στο Πανεπιστήμιο επεσήμανε ορθώς Αγγελική Κανελλακοπούλου ότι και άλλοι εκπαιδευτικοί μας είχαν αυτήν την εξέλιξη. Οπότε θα διορθώσουμε για τον Γεώργιο Γαλίτη, ότι ήταν ο πρώτος και με την αφορμή αυτή θα αναφέρουμε και τους άλλους.

Ας δούμε και τους άλλους:

η Έλενα Παλλαντζά, η οποία είναι και απόφοιτος του 1987. Από το 1997 έως το 2003 εργάστηκε ως φιλόλογος στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και από το 2003 ζει στη Γερμανία και διδάσκει Νέα Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό στο Πανεπιστήμιο της Βόννης,

ο Χρήστος Σταυράκος, που ήταν δίδαξε Αρχαία Ελληνικά και Ιστορία το 1992 και εξελέγη Καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας στα Ιωάννινα, και

ο Βαγγέλης Αλεξίου Καθηγητή Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Έλενα Παλλαντζά βιογραφικό…

Χρήστος Σταυράκος βιογραφικό…

Ευάγγελος Αλεξίου βιογραφικό…

Ο Γιώργος Δεπάστας γεννήθηκε στις 23/04/1945 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1963. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και από το 1974 έως το 1990 εργάστηκε ως ειδικευόμενος ιατρός στο Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής. Το 1991 εγκατέλειψε την Ιατρική και επέστρεψε στην Αθήνα. Έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη λογοτεχνική και θεατρική μετάφραση αγγλικών και γερμανικών κειμένων. Δίδαξε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας μέχρι το 2011, όταν αυτό έπαψε να λειτουργεί. Από το 2000 έως το 2006 εργάστηκε ως δραματουργός και καλλιτεχνικός συνεργάτης στο πρωτοποριακό «Θέατρο του Νότου», και κατόπιν στο Εθνικό Θέατρο.

Έχει μεταφράσει έργα των Goethe, Schiller, Kleist, Lessing, Schnitzler, Horvath, Mann, Musil, Rilke, Stifter, Kaiser, Sternheim, Shakespeare, Yeats, Durrel και πολλών σύγχρονων Γερμανών και Βρετανών θεατρικών συγγραφέων. Το 2004 τιμήθηκε με το Ελληνογερμανικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για την ελληνική μετάφραση του θεατρικού έργου «Ο θάνατος του Δαντόν» του Georg Büchner (Εκδόσεις Νεφέλη 2003). To 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας για την μετάφραση του έργου «Απληστία» της Elfriede Jelinek και το 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης «Μάριος Πλωρίτης» για τη μετάφραση του έργου «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» του Marius von Mayenburg.

Η Βερένα Έστερ Χούμπερ-Ντάισον (Verena Esther Huber-Dyson, 6 Μαΐου 1923 – 12 Μαρτίου 2016) ήταν Ελβετίδα-Αμερικανίδα μαθηματικός, γνωστή για το έργο της στην θεωρία ομάδων και την τυπική λογική. Έχει περιγραφεί ως “λαμπρή μαθηματικός”, και έκανε έρευνα για τη διασύνδεση μεταξύ άλγεβρας και λογικής, με έμφαση στη μη-αποφασισιμότητα στην θεωρία ομάδων. Την χρονιά του θανάτου της ήταν ομότιμη καθηγήτρια της σχολής στο τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, Αλμπέρτα.

Η Χούμπερ-Ντάισον γεννήθηκε ως Βερίνα Έστερ Χούμπερ στην Νάπολη, της Ιταλίας, στις 6 Μαΐου του 1923. Οι γονείς της, Καρλ Χούμπερ (1893-1946) και Μπέρθυ Ρίφελ (1899-1945), υπήκοοι της Ελβετίας οι οποίοι ανέθρεψαν τη Βερίνα και την αδερφή της Αδελαΐδα (“Χάιντι”, 1925-1987) στην Αθήνα, όπου τα κορίτσια παρακολούθησαν τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, μέχρι την αναγκαστική επιστροφή τους στην Ελβετία το 1940 λόγω του πολέμου.

Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζεται το έτος 1929-30 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως την αποφοίτησή της το 1940 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Στα μαθητολόγια υπάρχει κενό στην φοίτησή της μετά το 1935, όμως στις “Αναμνήσεις” του Ευγένιου Σαντορίνη αναφέρεται ρητά ότι μόνον οι δυό τους παρακολούθησαν ανελλιπώς όλα τα χρόνια από το 1929 έως το 1940.

Αντίστοιχα η Χάιντι εμφανίζεται τος έτος 1931-32 στην Α’ Δημοτικού, δύο αργότερα από την αδελφή της, παραμένει στην Γερμανική και προφανώς πριν ολοκληρώσει την φοίτησή της φεύγει για την Ελβετία. (περισσότερα…)

Ο Θεμιστοκλής Herbert (Ερβέρθος) Πάνος γεννήθηκε στις 29.4.1923 στο Μόναχο. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Θ. Πάνου και μητέρα του η Alice Laich από το Kreefeld της Γερμανίας. Μεγάλωσε στο Αμβούργο και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία περίπου 10 ετών.

Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1935-36 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1939-40 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Πήδηξε μία τάξη και βρέθηκε στην ίδια τάξη με την Λίλιαν Ζάννου (μετέπειτα Βασιλειάδου), αλλά νυμφεύτηκε την αδελφή της, Ιωάννα Μαρία Ζάννου.

Η Νάτα Μελά γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1923 στην Κηφισιά Αττικής και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1941. Μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον με ιστορικές ρίζες. Είναι εγγονή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη. Ο πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Μελάς και η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας μαζί με το Γεώργιο Σταύρου. Η γιαγιά της από την πλευρά του πατέρα της προερχόταν από το γένος Δραγούμη και ήταν αδελφή του Ίωνα Δραγούμη και κόρη του Στέφανου Δραγούμη.

Το 1942 πήγε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με καθηγητές τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχάλη Τόμπρο και εργάστηκε στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη. Αποφοιτώντας, το 1948, δούλεψε για ένα διάστημα με τον Δημήτρη Πικιώνη για τη στήλη στον τάφο του Μητροπολίτη Χρύσανθου και αργότερα για το Μνημείο Πεσόντων στο Λεόντιο της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Εκείνο το διάστημα κατασκεύασε τις προτομές, του Στέφανου Δραγούμη στο Ζάππειο και του Γεωργίου Πεσμαζόγλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, όπου η επιρροή του Πικιώνη είναι εμφανής.

Μετά την αποφοίτησή της άνοιξε δικό της εργαστήριο στον τελευταίο όροφο ενός σπιτιού στη Βασιλίσσης Σοφίας και λίγο αργότερα, το 1945, στον στάβλο ενός σπιτιού στην οδό Μουρούζη. Εκεί μαζεύονταν, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης κ.α. Το 1951 παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη (1913 – 1993) με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλεξάνδρα και για δέκα χρόνια έπαψε να δουλεύει, ασχολούμενη με την κατασκευή σκηνικών στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Αρχικά δούλεψε με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επέστρψε από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στράφηκε στη χρήση του μετάλλου, υιοθετώντας τα διδάγματα της αφηρημένης τέχνης, που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική σκηνή της Δύσης, χρησιμοποιώντας “ready-made” σιδηρικά και εργαλεία, τα οποία προμηθεύεται από την οδό Αθηνάς. Αντλεί τα θέματά της από το φυσικό κόσμο, πτηνά και ζώα – κοκόρια, κριάρια, ταύρους, κατσίκες, περιστέρια – και από την ελληνική μυθολογία.

Η Ναταλία Μελά παρουσίασε τις δημιουργίες της σε ατομικές εκθέσεις (Αθήνα 1963 και 1964, Βιέννη 1965, Νέα Υόρκη 1970), καθώς και σε διεθνείς εκθέσεις στη Μπιενάλε Σάο Πάολο της Βραζιλίας 1965, στο Παρίσι – Salon de la jeune sculpture 1976, 1967. Τα έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πρόσφατα παρουσίασε ένα κύκλο 35 γλυπτών από χαρτί με τίτλο “τα χάρτινα“.

Ναταλία Μελα – wikipedia…

Ένα αφιέρωμα του Μανώλη Νταλούκα για τη Νάτα Μελά…

Απεβίωσε στις 14 Απριλίου 2019 σε ηλικία 96 ετών…

Η Griechenland Zeitung για τη Νάτα Μελά…

Μία σπάνια φωτογραφία της Νάτας Μελά

Με τη μουσική βραδιά «Καλωσορίσατε κι απόψε στα τραγούδια μας» η Σοφία Καμαγιάννη (πιάνο, φωνή και καλλιτεχνική επιμέλεια) και η Άννη Ονουφρίου (τραγούδι) θα εμφανιστούν  στην όμορφη Βήσσανη Πωγωνίου.

Δευτέρα 12 Αυγούστου, ώρα έναρξης  9.30μμ.

(περισσότερα…)

Όταν έχουμε εκλογές, δουλεύουμε στην εφημερίδα και την Κυριακή. Δεν παραπονιέται κανείς, γιατί πάντα τα μεγάλα γεγονότα είναι συναρπαστικά και η κάλυψή τους ένα δημοσιογραφικό πάρτι. Η εργάσιμη εβδομάδα που ακολουθεί, όμως, είναι πάντα αφόρητη, αργή και βασανιστική. Φτάνει η Τετάρτη και νιώθουμε όλοι πτώματα από την κούραση. Στο τέλος της εβδομάδας, το burnout είναι έκδηλο. Κι αυτό συμβαίνει μόνο μια-δυο φορές σε διάστημα τετραετίας.

Οσοι έχετε εργαστεί έξι συνεχόμενες ημέρες καταλαβαίνετε αυτό που περιγράφω. Σε όλο τον κόσμο, το έχουν αντιληφθεί πλέον και οι εργοδότες. Ηδη σε πολλές χώρες εφαρμόζεται πειραματικά η τετραήμερη εργασία με θετικά αποτελέσματα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, 61 επιχειρήσεις πήραν μέρος στο πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα το 2022 και εξ αυτών οι 54 το κράτησαν έως τώρα, παρά τη μέχρι πρότινος εχθρική υποδοχή του μέτρου από τη συντηρητική κυβέρνηση του Ρίσι Σούνακ. Παρόμοιες πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί στη Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ισλανδία. Η λογική είναι πολύ απλή: όσο αυξάνεται η ικανοποίηση των εργαζομένων και αποκαθίσταται η ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής τόσο ενισχύεται η παραγωγικότητα. (περισσότερα…)

Ο Παντελής Παντελούρης, πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων, έστειλε ένα εξαιρετικό κείμενο για του δύο ετεροθαλείς αδελφούς του. Ο Πλάτων Παντελούρης εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1932-33 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1936-37 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Ο Ευαγόρας δεν εμφανίζεται, αλλά, όπως και πολλοί άλλοι, είναι πολύ πιθανόν να κάθισαν στα θρανία της Σχολής. Στα μαθητολόγια αναφέρεται ως έτος γέννησης του Πλάτωνα το 1919, όμως με βάση την ληξιαρχική πράξη γεννήσεως που έχει στα χέρια της η οικογένεια, η ημερομηνία γέννησης είναι η 1 Μαρτίου 1922.

Ο Πλάτωνας και ο Ευαγόρας Παντελούρης γεννήθηκαν σε ένα μικρό χωριό της Εύβοιας, τον Οξύλιθο Κύμης. Εκεί είχε πρωτοδιοριστεί ως δάσκαλος ο Κύπριος πατέρας τους Μιχάλης Παντελούρης. Αργότερα, ακολουθώντας τον πατέρα στις μεταθέσεις του, έζησαν πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, την Κύμη και τη Σκύρο και κατέληξαν στην Αθήνα, την Κυψέλη.

(*) στην φωτογραφία του 1970, στην πρώτη συνάντηση του Παντελή με τον Ευαγόρα, αριστερά φαίνεται ο Παντελής, δεξιά ο Ευαγόρας, καθηγητής Γενετικής τότε στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και στο μέσον ο Philipp, τον οποίο βάφτισε έτσι για να τιμήσει τον ελληνικής καταγωγής Φίλιππο, τον άνδρα της Ελισάβετ.

Ολη η οικογένεια είχε βρετανική υπηκοότητα μια και η Κύπρος ήταν ακόμα βρετανική αποικία. Ο πατέρας τους είχε αποφοιτήσει από βρετανικό διδασκαλείο στη Λευκωσία και είχε έρθει στην Ελλάδα ως εθελοντής στους βαλκανικούς πολέμους και παρέμεινε ως δημοδιδάσκαλος και αργότερα ως καθηγητής φιλόλογος.

Ο Ευαγόρας (είχε το όνομα του αρχαίου βασιλιά της Σαλαμίνας της Κύπρου) γεννήθηκε στις 05.12.1917, σπούδασε στη Φυσικομαθηματική της Αθήνας Βιολογία. Ηδη σαν τριτοετής φοιτητής είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο του Οργανισμού Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων για τη συγγραφή βιβλίου ανθρωπολογίας για τα Γυμνάσια και η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΠΑΝΤΕΛΟΥΡΗ διδασκόταν για πάνω από τριάντα χρόνια (μέχρι τη μεταπολίτευση) στα Γυμνάσια. Την περίοδο της δικτατορίας το βιβλίο εκδόθηκε με το πουλί της χούντας και ο Ευαγόρας έστελνε συνεχώς από το Λονδίνο επιστολές διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας ζητώντας να σταματήσουν την έκδοση του, χωρίς αποτέλεσμα.

Ενταγμένος στην αντίσταση την περίοδο της κατοχής και προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη μπάρκαρε σε ένα τυχαίο καράβι στον Πειραιά και κατέληξε στην Αργεντινή, όπου παρέμεινε μέχρι τη λήξη του πολέμου εργαζόμενος στην αρχή ως λιμενεργάτης και αργότερα στο εργοστάσιο πούρων που είχε ανοίξει ο Αριστοτέλης Ωνάσης στο Μπουένος Αϊρες.

Με τον αδελφό του Πλάτωνα ξανασυναντήθηκαν μετά τον πόλεμο στο Λονδίνο, μέσω της υπηρεσίας αναζητήσεων του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Ο Ευαγόρας είχε και αυτός την ίδια τύχη με τον αδελφό του. Ως βρετανός υπήκοος κηρύχτηκε «ανεπιθύμητος αλλοδαπός» και του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα, μέχρι την πτώση της δικτατορίας.

Ο πατέρας τους πέθανε το 1965 χωρίς να μπορέσει να ξαναδεί τα δύο αγόρια του, δεδομένου ότι ούτε στον ίδιο – ως χαρακτηρισμένο αριστερό – δεν του εδίδετο όλα τα χρόνια διαβατήριο για να ταξιδεύσει.

Ο Ευαγόρας, όπως και ο Πλάτωνας αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν στη Μ. Βρετανία σπουδές από την αρχή. Ο Ευαγόρας σπούδασε Ζωολογία και Γενετική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας με θέμα από τη Γενετική. Αποτέλεσε έναν από τους πρώτους ερευνητές στο χώρο της γενετικής την εποχή εκείνη. Πλήν του Εδιμβούργου όπου δίδαξε ως υφηγητής, υπήρξε καθηγητής στο Queen’s University του Μπέλφαστ και στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της πανεπιστημιακής του ζωής στην έρευνα για τον καρκίνο, περιορίζοντας συχνά την πανεπιστημιακή του διδασκαλία. Ηταν επίλεκτο μέλος της The Royal Society για τον Καρκίνο και συγγραφέας πολλών μονογραφιών και επιστημονικών ανακοινώσεων.

Το 1968 δημοσίευσε στο περιοδικό Nature τα αποτελέσματα της έρευνας του για το «άτριχο ποντίκι» (the nude mice) που άνοιξε νέους δρόμους στην ογκολογία και την ανοσολογία.

 Παρακολουθούσε ακατάπαυστα τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τη δεκαετία του 1980 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το βιβλίο του “Greece – an Introduction”. Πολλά άρθρα του για την Ελλάδα έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά της Μ.Βρετανίας. Πέθανε στο Dumfries της Σκωτίας λίγες μέρες πριν κλείσει τα 100 χρόνια, στις 07.11.2017. Ο Παντελής Παντελούρης θυμάται ότι η οικογένεια είχε προετοιμαστεί να γιορτάσει στη Σκωτία τα γενέθλια του και ειχε αναγγελθεί και η έλευση  επίσημου αγγελιαφόρου της Ελισάβετ για να τον συγχαρεί ως επίλεκτο μέλος της βασιλικής αντικαρκινικής εταιρείας, αλλά τελικά πήγε στην κηδεία του.

Στο σχολείο διδασκόταν στην δεκαετία του ’60 και του ’70 χρόνια η «Ανθρωπολογία» του Ευαγόρα Παντελούρη. Ηταν το βιβλίο που είχε συγγράψει ο Ευαγόρας όντας ακόμα φοιτητής της φυσικομαθηματικής. Ειχε λάβει μέρος σε διαγωνισμό του Υπουργείου Παιδείας. Ανατυπωνόταν ακόμα και την περίοδο της δικτατορίας με το γνωστό πουλί και ο Ευαγόρας έστελνε τότε συνεχώς επιστολές διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας να σηματήσουν την ανατύπωση με το λογότυπο της δικτατορίας. Δεν σταμάτησαν όμως. Τελικά αποσύρθηκε με τη μεταπολίτευση.

Η Διευθύνουσα Σύμβουλος του Διεθνούς Μουσικού  Φεστιβάλ Μολύβου Λητώ Ντάκου – Dörken (΄80), μας καλωσορίζει θερμά στη φετινή διοργάνωση, που είναι μια γιορτή της καλλιτεχνικής έκφρασης και της φιλίας.

Με θέμα τη “Φιλία”, το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου γιορτάζει φέτος την 10η επέτειό του, προσκαλώντας το κοινό σε μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία, από τις 9 έως τις 19 Αυγούστου 2024. Το μαγευτικό νησί της Λέσβου και ιδιαίτερα ο Μόλυβος θα αποτελέσουν το σκηνικό για ένα πλούσιο πρόγραμμα συναυλιών και εκδηλώσεων, υπογραμμίζοντας την έννοια της φιλίας και τη δύναμή της να ενώνει ανθρώπους και πολιτισμούς.

Όπως αναφέρουν στο σημείωμά τους οι Καλλιτεχνικές Διευθύντριες του Φεστιβάλ, Δανάη Dörken και Κυβέλη Dörken: Στα ελληνικά, η λέξη φιλία αναφέρεται αφενός στην έννοια ενός υψηλού ιδανικού, αφετέρου σε έναν από τους θεμέλιους λίθους μιας ευημερούσας κοινωνίας. Φέτος το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου κλείνει δέκα χρόνια, επέτειος που αφιερώνεται σε όλες τις φιλίες και συνεργασίες που έκαναν δυνατή την υλοποίηση του Φεστιβάλ στο διάστημα αυτό.

Το φετινό θέμα θα πλαισιώσει και μία ενδιαφέρουσα ημερίδα το μεσημέρι της 17ης Αυγούστου, με θέμα: «Μπορεί το αριστοτελικό ιδεώδες περί της φιλίας να υπάρξει πέραν του υποκειμένου;», με τη συμμετοχή του διάσημου αστροφυσικού και ακαδημαϊκού Σταμάτη M. Κριμιζή.

Στη  φωτογραφία η Λητώ Ντάκου με τις δύο κόρες της, Καλλιτεχνικές Διευθύντριες του Φεστιβάλ, Δανάη Dörken και Κυβέλη Dörken.

περισσότερες πληροφορίες, στο  https://molyvosfestival.com/

Με επικεφαλής τον Μάρκο Κούμαρη συνεχίζεται η καλοκαιρινή περιοδεία των Locomondo και τον Αύγουστο.

Παρασκευή, 2 Αυγούστου, Ελάτεια

Κυριακή, 4 Αυγούστου, Καλαμάτα

Τετάρτη, 7 Αυγούστου, Μύρτος, Ιεράπετρα

Παρασκευή, 9 Αυγούστου, Αποκόρωνας, Χανιά

Τετάρτη, 14 Αυγούστου, Σύμη

Κυριακή, 18 Αυγούστου, Ακράτα

Παρασκευή, 30 Αυγούστου, Σέρρες

Σάββατο, 31 Αυγούστου, Κιλκίς

(περισσότερα…)

Die DEUTSCHE SCHULE ATHEN

sucht zum 01.09.2024 bis voraussichtlich Ende Oktober

Stellenumfang: 14 Stunden

Eine Ortslehrkraft für das Fach Biologie

Die Deutsche Schule Athen (DSA) ist eine deutsche Auslandsschule mit einem umfassenden Bildungsangebot für Kinder ab 3 Jahren vom Kindergarten über die Grundschule bis zum deutschen internationalen Abitur.

Wir erwarten:

– Fundierte Kenntnisse der curricularen Vorgaben für das entsprechende Fach

– Möglichst Berufserfahrung an einer öffentlichen oder privaten Regelschule

– Deutschkenntnis auf muttersprachlichem Niveau

– Ein abgeschlossenes Lehramtsstudium (D/A/CH) mit Lehrbefähigung für die Sekundarfstufen I und II

– Teamfähigkeit, Flexibilität, hohe Belastbarkeit und Freude an der Arbeit mit Kindern

Wir bieten:

• Ein anspruchsvolles Arbeitsumfeld an einer renommierten deutschen Auslandsschule

• Gute kollegiale Zusammenarbeit in einem multikulturellen Kollegium

• Begleitung und Unterstützung bei der Einarbeitung durch erfahrene Kollegen und

Kolleginnen

• Angemessene Bezahlung und Beteiligung an Ausreise-/Heimreisekosten

Ihre aussagekräftige vollständige Bewerbung (Anschreiben, Motivationsschreiben, Lebenslauf,

Lichtbild und Zeugnisse) richten Sie bitte in deutscher Sprache bis 04.08.2024 – bitte nur in

elektronischer Form – an die Schulleitung der Deutschen Schule Athen, unter bewerbungen@dsathen.gr

Αγαπητές Φίλες, Αγαπητοί Φίλοι,

Σας παρουσιάζουμε το νέο εξαμηνιαίο περιοδικό μας! Το νέο μέσο επικοινωνίας του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη με τα μέλη και τους φίλους του. Το περιοδικό θα αποστέλλεται δυο φορές τον χρόνο και θα έχει απολογιστικό χαρακτήρα.

Ευχαριστούμε όλες και όλους για τη στήριξή σας!

Σας ευχόμαστε καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

*Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη θα παραμείνει κλειστό από τις 12-23 Αυγούστου.

Δείτε το περιοδικό…

Εκτός από την οδυνηρή επέτειο του Κυπριακού το 1974, που την έζησα τότε πολύ έντονα κατά τη θητεία μου, αυτό το καλοκαίρι γιορτάζουμε με ευχαρίστηση και υπερηφάνεια μια άλλη, θετική αυτή τη φορά, επέτειο, τα 20 χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.

Είχα τη μεγάλη τύχη να τους ζήσω από κοντα, καθώς σαν εθελοντής συνόδευα τον πρόεδρο της Ελβετικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Και θυμάμαι τι εντύπωση του είχε κάνει, οπως και αλλωστε σε όλους, η εξαιρετική οργάνωση των αγώνων! Η Ελλάδα, όταν θέλει μπορεί!

Κώστας Παπαηλιού, και πολλά μετάλλια στην Εθνική μας,

Ο Αντώνιος Ρεγκάκος (απόφ. 1975), Ακαδημαϊκός και Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ήταν μεταξύ των ομιλητών στην επιστημονική ημερίδα «Η Ευρώπη στο Μέλλον, επιστροφή στον Άνθρωπο». Οι συμμετέχουσες και συμμετέχοντες, συνομιλώντας με τη δημοσιογράφο Βίκυ Φλέσσα (η οποία είχε συντονίσει την εκδήλωση) είχαν την ευκαιρία να εξετάσουν και να αναλύσουν στοιχεία τεσσάρων θεματικών ενοτήτων (Παιδεία, Πολιτισμός, Πρόνοια και Ψυχική Υγεία, Περιβάλλον) και να καταθέσουν τις προοπτικές για το Μέλλον της Ευρώπης και για την Επιστροφή της στον Άνθρωπο.

Η ημερίδα έλαβε χώρα στο Ωδείο Αθηνών, την Δευτέρα 27 Μαΐου 2024.

Ο Αντώνιος Ρεγκάκος μίλησε για τα Κλασσικά Γράμματα και την ανάγκη να επιστρέψουν στην εκπαίδευση και τη ζωή μας.

Η ομιλία:  https://www.youtube.com/watch?v=TY_ZHJfml3Q

Η Βάννα (Ιωάννα) Σβορώνου γεννήθηκε το στις 23.9.1922. Ήταν κόρη του Αρισταίου Σβορώνου και πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια στην Β’ Γυμνασίου το έτος 1935-36 και παραμένει ως την αποφοίτησή της το έτος 1939-40 στην ΣΤ’ Γυμνασίου.

Την περίοδο εκείνη εντάσσεται στην Αντίσταση με την ΕΠΟΝ και έρχεται σε επαφή με τον αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη, γιό της σημαντικής λαογράφου και συγγραφέως Αγγελικής Χατζημιχάλη, ο οποίος διέφυγε με το πλοίο Ματαρόα στην Γαλλία.

Οι δύο συναντώνται στο Παρίσι και παντρεύονται, σπουδάζει και ολοκληρώνει τις σπουδές της στην  αρχαιολογία στο Institut d’Art et d’Archéologie και γεννιέται εκεί ο γιός τους Αλέξης Πλάτων.

Επέστρεψε με τον σύζυγό της το 1958 στην Αθήνα, όπου έζησαν για τέσσερα χρόνια στο Αρχοντικό στην  Πλάκα. Εκεί γεννήθηκε ο άλλος της γιός, Νικήτας Χατζημιχάλης. Σήμερα το σπίτι της Αγγελικής και του Πλάτωνα είναι μουσείο: “Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης του Δήμου Αθηναίων”. Το 1962, η οικογένεια της Βάννας και του Νίκου μετακόμισαν στο Κολωνάκι, στο σπίτι του Περικλή Βυζάντιου.

Εργάστηκε στην Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή και συμμετείχε σε διάφορες ανασκαφές στην Κρήτη, στην Θάσο και αλλού, ενώ εργάστηκε πολύ για να ολοκληρώσει το index του BCH (Bulletin de Correspondance Hellénique).

Την περίοδο 1975-1978 διετέλεσε Α’ Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων με Πρόεδρο την Αμαλία Φλέμινγκ Κουτσούρη.

Απεβίωσε τον Μάρτιο του 1995

Ο παππούς της (πατέρας του Αρισταίου) ήταν ο Ιωάννης Σβορώνος (27 Απριλίου 1863 – 7 Σεπτεμβρίου 1922), διαπρεπής Έλληνας νομισματολόγος και αρχαιολόγος, οποίος σπούδασε με υποτροφία της Κυβερνήσεως νομισματική (1883-1887) στο Βερολίνο, Λονδίνο και Παρίσι και δημοσίευσε το 1890 το πρώτο του σύγγραμμα Numismatique de la Crete ancienne, το οποίο και βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία, όπου και προσελήφθη αμέσως προκειμένου να βοηθήσει στην σύνταξη του “Corpus numorum”. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε νομισματογνώμονας του Νομισματικού Μουσείου Αθηνών όπου και εργάστηκε σ’ αυτό μέχρι τον θάνατό του. Αργότερα, το 1899, ανέλαβε διευθυντής του Νομισματικού Μουσείου. Το 1918 εκλέχθηκε καθηγητής της Νομισματικής, μετρολογίας και σφραγιδολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, θέση που διατήρησε μέχρι το 1920, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος του Αρχαιολογικού Συμβουλίου του Κράτους.

Η μητέρα του συζύγου της ήταν η Αγγελική Χατζημιχάλη (1895-1965), σημαντική Ελληνίδα λαογράφος και συγγραφέας, η οποία έμεινε γνωστή κυρίως για τις μελέτες της πάνω στην ελληνική λαϊκή τέχνη και παράδοση και για τις προσπάθειες της να διατηρηθεί η ελληνική πολιτιστική κληρονομιά. Παντρεύτηκε πρώτα τον μηχανικό Μιχάλη Γλητσό με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Έρση, αλλά ο γάμος της  κράτησε μόλις ενάμιση χρόνο και στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Πλάτωνα Χατζημιχάλη, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον μετέπειτα αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη (1923-1986).

Η Έρση Χατζημιχάλη έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο”Περίπατος με την Αγγελική” που εξέδωσε ο “Κάκτος” το 1999. (περισσότερα…)

Ο Αλέκος Κυριακός γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1922, όπου και τέλειωσε το Δημοτικό. Το 1936 ο πατέρας του, που εργαζόταν σε μία γερμανική εταιρεία, μετατέθηκε στην Ελλάδα γεγονός, που το δέχθηκε με ανακούφιση αφού ήταν ο μοναδικός μαθητής στο σχολείο του που αρνιόταν να ενταχθεί στη νεολαία του Χίτλερ. Στην Αθήνα πήγε αρχικά σε ελληνικό σχολείο και ένα χρόνο μετά το 1938 πήγε στη Γερμανική Σχολή, όταν διαπίστωσε την ύπαρξη της.

Το 1941, όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί στην Αθήνα τα μαθήματα λιγόστεψαν και ανάλαβε ο Βύρων Θεοδωρόπουλος να διδάξει, και μάλιστα στο σπίτι του Πέτρου Μόρντο, ώστε να μπορέσουν οι μαθητές να πάρουν το Abitur (ανάμεσα σ’ αυτούς δε ήταν και ο Μιλτιάδης Καρύδης, ο Θέμις Πάνος, ο Kurt Goldberg κ.α.)

Μέσα στο πόλεμο έκανε διάφορες δουλειές, ενώ μετά από αυτόν πήγε ένα χρόνο στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Μ.Τόμπρου. Επειδή οι Σχολές είχαν παραμείνει κλειστές στον πόλεμο έμαθε τη μαρμαρογλυφία εργαζόμενος στα μαρμαράδικα της οδού Αναπαύσεως.

Το 1948 έκανε την πρώτη και μοναδική ατομική του έκθεση με γλυπτά στην Αθήνα στον Παρνασσό. Αμέσως μετά έφυγε για τη Νέα Υόρκη, όπου έμεινε ένα χρόνο συναναστρεφόμενος με ανθρώπους της Τέχνης όπως ο Θεόδωρος Στάμος, ο Τρούμαν Καπότε κ.α. που του συνέστησε ο καθηγητής και μεταφραστής Κίμων Φράιερ. Μετά από ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη μετακόμισε στην Πενσυλβάνια όπου εργάστηκε επάνω σε ξύλο, μπρούτζο και υαλοβάμβακα.

Επί πέντε χρόνια δίδαξε γλυπτική στο Wyomissing Institute of Fine Arts και έκανε διάφορες εκθέσεις με προτομές, πορτραίτα κυρίως για ιδώτες συλλέκτες. Το 1976 παρουσίασε τρία έργα στο Balch Institute στη συνοπτική έκθεση “Η Ελληνική Προοπτική – Η Συμβολή των Ελλήνων Καλλιτεχνών στην τέχνη των ΗΠΑ”, όπου το μεγαλύτερο έργο του, και επίκεντρο της έκθεσης είναι ένα υπερμεγέθες “πούμα”, που έκτοτε θα χρησιμοποιηθεί ως σήμα στα έντυπα του Πανεπιστημίου. Ένα χρόνο μετά το 1977 στήθηκε ένα μνημειώδους μεγέθους λιοντάρι στη κεντρική αίθουσα του Allentown Museum of Art, ανάμεσα σε ένα έργο του Rodin και της Barbara Hepworth, ενώ το 1995 ήταν ένας από τους έξι καλλιτέχνες που επέλεξε το Ελληνικό Πνευματικό Κέντρο του Παρισιού για να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα στην “Triennale De Sculpture” στο Jardin Des Plants.

Από το 1979 άρχισε να μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ και το 1986 πλέον μετακόμισε οριστικά στην Αθήνα, όπου διατηρεί επαφή με συμμαθητές του από τη Γερμανική Σχολή, ανάμεσα σε αυτούς και τη Νάτα Μελά.

Ξύλινα έργα του βρίσκονται ατην Εθνική Πινακοθήκη, στο παρεκκλήσι του Albright College στο Reading της Pennsylvania, μπρούτζινα (π.χ. η Sappho) στην Πινακοθήκη του Oakland, στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Φιλαδέλφεια και αλλού.

Απεβίωσε στις 4 Απριλίου 2019