Συντήρηση μονοπατιού
Τόπος : Ανατολική Πάρνηθα, δύσκολο έδαφος-απλό ορειβατικό
Χρόνος: Κυριακή 3 ΔΕΚ 2023
Γάντια εργασίας, κλαδευτήρι η/και πριονάκι . Συντήρηση υπάρχοντος μονοπατιού.
Διάρκεια: 5 – 6 ώρες
Συμμετοχή στο
Οι περισσότερες διανοίξεις / σηματοδοτήσεις είναι προϊόν εθελοντικής εργασίας !
Οι πεζοπόροι αποφοίτων της DSA
Βρεθήκαμε πέντε παρά το ψιλόβροχο. Ως να φτάσουμε στην εκκίνηση, είχε στεγνώσει τελείως. Έμεινε ευχάριστα συννεφιασμένο, ότι πρέπει για πεζοπορία.
Αρχίζουμε από ένα σημείο, τρία χλμ. προς Νέα Μάκρη, μετά τον Αγ.Πέτρο. Περνάμε χώρο με εστιατόριο και δραστηριότητες για παιδιά αποκαλούμενο Φάρμα Μούου.
Αμέσως μετά, μπαίνουμε στο, στεγνό, ρέμα Ντάρδιζας. Εκτός από <<ανακύκλωση>> καφασιών, καλωδίων , ρούχων κλπ, το περιβάλλον ήσυχο και ζωντανό.
Πεύκα, πλατάνια, πουρνάρια, σπάρτα και πολλά άλλα. Ασπρίζει το μάρμαρο στα λιθάριακάτω. Στην Πεντέλη είμαστε.
Φτάνουμε σε πλάτωμα με ψηλά πεύκα. Μπροστά μας ένα μεγάλο. ..φράγμα.
Μόνο λίγο νερό απομένει εδώ και εκεί. Έχουμε ξηρασία και ας είναι Φλεβάρης.
Στο βάθος μια βάρκα απιθωμένη στο χόρτο. Είμαστε στο τέλος του ρέματος. Κόβουμε αριστερά, βρίσκουμε μονοπάτι και σύντομα φτάνουμε σε χωματόδρομο όπου περνάνε τα νερά της Ραπεντώσας.
Μονοπάτι μέσα σε πυκνή βλάστηση. Πρώτος καταρράκτης. Πέφτει σε μεγάλη γούρνα με κρυστάλλινο νερό. Φωτογραφίες.
Ο Άρης λέει ένα αστείο με μωρό που το πετάν στο κρύο νερό δεμένο από το πόδι… Προχωράμε ενάντια στο ρυάκι.
Ο μεγάλος καταρράκτης. Το νερό λίγο, μειωμένη εικόνα. Η φύση δεν συγχωρεί. Ότι κάνουμε, θα το βρούμε μπροστά μας..
Γυρίζουμε μαζί με το ρυάκι της Ραπεντώσας, σε όλη την διαδρομή του ως το φράγμα. Μαγευτικές εικόνες ρεματιάς.
Κατά γενική απαίτηση ανεβαίνουμε στο φράγμα. Πριν από αυτό, ανεβαίνουμε έναν μικρό γκρεμό. Επάνω φυσάει. Φωτογραφίες.
Πίσω στον βάλτο, ο Κώστας βρίσκει μονοπάτι μέσα στα καλάμια.
Από εκεί, με ωραία διαδρομή επιστρέφουμε στην φάρμα Μούου και παραπάνω στα αμάξια μας.
με φυσιολατρικούς χαιρετισμούς από τους πεζοπόρους των ex-DSA
Πήραμε ένα κείμενο από τον Παναγιώτη Δεληβοριά, απόφοιτο του 1973, ο οποίος διατυπώνει την άποψή του σχετικά με το δημοσίευμα του montags για την “Παραγγελιά” του Παύλου Τάσιου. Δεδομένου ότι ο συναπόφοιτός μας σημειώνει ότι εκφράζει την άποψη μιάς ευρύτερης ομάδας αποφοίτων, το δημοσιεύουμε, και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα υπάρξει και μία απάντηση από την πλευρά της σύνταξης:
Αγαπητέ μου Πρόεδρε,
Παρόλον ότι από την διατύπωση του κειμένου φοβούμαι ότι πιθανότατα είσαι ο συντάκτης του (και, επομένως, δεν θα χαρείς ιδιαιτέρως για τις παρατηρήσεις μου), θέλω να σού εκφράσω (υπό την ιδιότητά σου του Προέδρου του Συλλόγου) την αγανάκτησή μου, καθώς και την αγανάκτηση άλλων αποφοίτων που το διάβασαν, για την δημοσίευση στο σημερινό “montags” (28/2016) ενός, λίαν επιεικώς, απαράδεκτου κείμενου που αναφέρεται στην “Παραγγελιά” του κ. Τάσιου, που προέβαλε χθές η ΕΡΤ.
Εξ όσων γνωρίζω, ούτε ο ταλαντούχος (και κυρίως άριστα δικτυωμένος) κ. Παύλος Τάσιος ούτε η ερίτιμος για κάποιο διάστημα σύζυγός του κα. Γώγου είχαν οιαδήποτε σχέση με την ΓΣΑ. Ως εκ τούτου, δυσκολεύομαι να καταλάβω τί ζητάει στο “montags” η σχετική αναφορά στο “αριστούργημα”, που δημιουργούσε κλίμα υπέρ ενός από πάσης απόψεως αποκρουστικού ψευτοπαλικαρά και θρασύδειλου φονιά (που έσφαξε με την υποστήριξη του αδερφού του και, αν θυμάμαι καλά, ενός ακόμα φίλου του τρείς και μαχαίρωσε άλλους οκτώ άοπλους, ανύποπτους ανθρώπους). Το ότι είχε υπάρξει ένα hype θαυμασμού για το άθλιο αυτό άτομο, με την με το αζημίωτο υποκίνηση κάποιων “διανοουμένων”, είναι κατά την ταπεινή γνώμη πολλών μη ειδικών ένα σύμπτωμα της νοοτροπίας που έφτασε αυτή την χώρα εκεί που την έφτασε. Και αποτελεί, βέβαια, την έσχατη ύβρη για τις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που χάσαν τις δουλειές τους, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν ή σκοτώθηκαν από τη χούντα να προσπαθούμε να χώσουμε λάθρα (hineinschmuggeln, που λένε και οι Γερμανοί) στην πράξη του άθλιου κακούργου το οιοδήποτε δήθεν αντιστασιακό νόημα. Όσον αφορά δε το ξύλο που κατά δήλωσίν του (καθ’ υπόδειξη του Γερο-Βασιλάτου) στη δίκη είχαν φάει οι γονείς του το ’45, μερικές δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και από τις δύο πλευρές σφαγιάστηκαν ή εκτελέστηκαν στον Εμφύλιο από το 1943 ως το 1950 (και βάλε), χωρίς κανένας απόγονός τους να το βρεί ως δικαιολογία για πράξεις του 25-30 χρόνια αργότερα.
Δεν γνωρίζω τί είχε πεί στην τάξη του συγγραφέως του άρθρου ο κ. Στάμος, αλλά δεν χρειαζόταν καμμία ιδιαίτερη ανδρεία για αυτό, γιατί κανείς τότε (ούτε, βέβαια, ο δολοφόνος) δεν είχε εκλάβει ως στρεφόμενη κατά της χούντας την πράξη του κ. Κοεμτζή. Ανδρεία χρειαζόταν για να πείς τίποτα θετικό για τον Παναγούλη, τον Φαράκο, τον Καράγιωργα, τον Οπρόπουλο ή, έστω, τον Σαββούρα. Όσον αφορά δε την αναφορά του άρθρου στην σφαγή άοπλων ανυποψίαστων ανθρώπων με την ορολογία “βίαιο γεγονός” (σαν να αντήλλαξαν μερικές μπουνιές δυό μεθυσμένοι), ομολογώ ότι μού θυμίζει το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί η Τουρκία για τις σφαγές των Αρμενίων – για να μην πώ κάτι κατά πολύ ακριβέστερο, αλλά βαρύτερο.
Τελειώνοντας, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω τον λεπτό ψυχισμό του συγγραφέα που βρίσκει συγκλονιστικό τον τρόπο που απαγγέλλει στην ταινία ποιήματά της περί Κοεμτζή η κυρία Γώγου. Σίγουρα ακούγεται μπανάλ και ολιγώτερον εντελλεκτυέλ, αλλά εμένα με συγκλονίζει πολύ περισσότερο να σκέφτομαι τις γυναίκες που χήρεψαν και τα μικρά παιδιά που ορφάνεψαν (κι’ ένας Θεός ξέρει πώς μεγάλωσαν) από το φονικό του Κοεμτζή.
Πάντα φιλικά,
Παναγιώτης Δεληβοριάς
Το ΊΔΡΥΜΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σας προσκαλούν σε ένα βιωματικό εργαστήριο για γονείς και εκπαιδευτικούς με αφορμή το νέο βιβλίο της Εύης Γεροκώστα την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου και ώρα 18.00 στη Δανειστική Βιβλιοθήκη.
Πόσες ιστορίες έχει να πει κάποιος για τα σημάδια του;
Με οδηγό το βιβλίο «Σημάδια» της Εύης Γεροκώστα, σε εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη, (εκδ. Μεταίχμιο, 2023) ερχόμαστε σε επαφή με ιστορίες και εικόνες. Μοιραζόμαστε κοινές εμπειρίες. Μιλάμε για τα ανείπωτα που, όταν γίνουν ειπωμένα, όλα μοιάζουν πιο εύκολα.
Χρησιμοποιώντας μικρές και μεγάλες αφορμές μέσα από κείμενα της λογοτεχνίας και της προφορικής παράδοσης αλλά και πραγματικά γεγονότα, ψάχνουμε και βρίσκουμε τα σημάδια μας, αποδεχόμαστε τις μοναδικές, πολύτιμες διαφορές στο δέρμα και την ψυχή μας, και φτιάχνουμε ο καθένας τον δικό του «χάρτη» σημαδιών.
Το εργαστήριο απευθύνεται σε γονείς και εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων – ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Ο Νίκος Περάκης γεννήθηκε το 1944 στην Αλεξάνδρεια, και ένα χρόνο μετά οι γονείς του επέστρεψαν στην Αθήνα, όπου πήγε σχολείο. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962 και το διάστημα μέχρι το 1966 σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου, ενώ εργάσθηκε σαν σκηνογράφος σε μικρές θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Μετά την στρατιωτική του θητεία στην ΤΕΔ (Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων) το 1966-69 επέστρεψε στην Γερμανία, όπου εργάσθηκε σαν σκηνογράφος, ενδυματολόγος και σχεδιαστής παραγωγής (production designer) και παράλληλα σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός πρώτα στην Γερμανία και αργότερα στην Ελλάδα, όπου γύριζε τις ταινιες του και όπου αποφάσισε να εγκατασταθεί το 2000.
Στις αρχές της δεακετίας του ‘70 θα ξεκινήσει να κάνει τις πρώτες του ταινίες σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός και μέσα στην δεκαετία αυτή θα σκηνοθετήσει το «Bomber und Paganini» (1976), ενώ θα είναι productiondesigner στην ταινία του Volker Schlöndorff «Die Blechtrommel» (The Tin Drum, 1979).
Στην Ελλάδα θα γίνει ευρύτερα γνωστός την επόμενη δεκαετία με το «Άρπα Colla» (1982), το «Λούφα και Παραλλαγή» (1984), που πραγματεύεται την κωμική πλευρά μιας δύσκολης περιόδου, υπό το καθεστώς δικτατορίας, και το γέλιο ως φυσική αντίδραση στην καταπίεση και τη στέρηση της ελευθερίας, και το BIOS και Πολιτεία (1987).
Στην δεκαετία του ’90 ανάμεσα στα άλλα θα σκηνοθετήσει το «Προστάτης Οικογένειας» (1997), αλλά θα εργαστεί και πάλι με τον Σλαίντορφ ως productiondesigner στο «Homo Faber» (The Voyager,1990). Το 2005 θα σκηνοθετήσει το «Σειρήνες στο Αιγαίο» (2005) (η τρίτη του ταινία στην δεκαετία αυτή), αλλά θα άναλάβει και τηλεοπτικές σειρές για την Βαυαρική τηλεόραση και τη ΝΕΤ σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. www.nikosperakis.gr
Ο Δημήτρης Δημόπουλος (’94) παρουσιάζει τον νέο σταντ-απ μονόλογό με τα πιο ενδοσκοπικά του κείμενα ως τώρα και με τίτλο Α4. Και όταν λέει «ενδοσκοπικά», εννοεί «αυτοναφορικά». Και όταν λέει «αυτοναφορικά», εννοεί «εγωκεντρικά».
Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Σκέπης Κέντρου Πολιτισμού Ιδρύματος Δημήτρης Δημόπουλος (ΣΚΠΙΔΔ).
Από την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη μέχρι 3 Ιανουαρίου. Μικρός Κεραμεικός, Ευμολπιδών 13, Αθήνα, μετρό: Κεραμεικός, πληροφορίες: 2103454831
Η φετινή εορτή Winckelmann του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών (ετήσιος απολογισμός της Διευθύντριας Katja Sporn και εορταστική ομιλία), θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2023, στις 6μμ.
Ο διακεκριμένος αρχαιολόγος Thomas Otten (Köln) θα παρουσιάσει την εορταστική ομιλία με θέμα: ” Wilhelm Dörpfeld, ein Pionier der archäologischen Denkmalpflege”, προς τιμήν του Dörpfeld, δεδομένου ότι συμπληρώνονται 170 χρόνια από τη γέννησή του.
Η ομιλία θα δοθεί στα γερμανικά, μετά τον ετήσιο απολογισμό της Διευθύντριας, στο αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης του Ινστιτούτου (Φειδίου 1).
Η ομιλία θα μεταδοθεί και διαδικτυακά. Περισσότερα…
Η Χρυσή Χουτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Σεπτεμβρίου 1923 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1942. Παρακολούθησε μαθήματα στην ΑΣΚΤ (1943-44) και σπούδασε γλυπτική και σχέδιο στην Ακαδημία Henri Paquet και στην Ecole des Arts et Metiers της Γενεύης. Στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης μελέτησε ιστορία και λογοτεχνία. Διδάχθηκε κοσμηματοποιία στη Λοζάννη. Με χρονική αφετηρία το 1962 πραγματοποίησε τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα. Ανάμεσα στις συμμετοχές της σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις συγκαταλέγονται οι: Biennale του Buenos Ayres (1960-64), Αλεξανδρείας (1963, 1970), Χαρακτικής (Λιουμπλιάνα, 1975, 1977, 1979, 1981, Κρακοβία, 1976, 1978, 1980 και Friedrikstad, 1976, 1978, 1980), Avanguardia e Sperimentazione (Μόντενα, Βενετία, 1978) κ.ά. To διάστημα 1972-74 συνεργάστηκε με τη Χρυσοθήκη Ζολώτα και παρουσίασε έργα της σε διεθνείς εκθέσεις κοσμήματος.
Οι μορφές στα έργα της είναι αφηρημένες και οι συνθέσεις της αυστηρά γεωμετρικές. Βασίζονται, κατά περίπτωση, στις εναλλαγές καμπύλων και ευθειών, στην οπτική αξιοποίηση των κενών μερών, στη ρυθμική και αρμονική επανάληψη όμοιων μονάδων. Στη δεκαετία του ’60 κατοικούσε, δουλεύοντας επάνω στα γεωμετρικά γλυπτά της (Νέες Μορφές το 1962, Rotation το 1965), στο σπίτι τής οδού Αρδηττού 34 στο Μετς, σπίτι το οποίο κατοικήθηκε από τον χαράκτη Α.Τάσσο, τη χαράκτρια Λουκία Μαγγιώρου, το ζωγράφο Γιάννη Μηταράκη (1898-1963), ενώ σύχναζε ο γλύπτης Θανάσης Απάρτης (1899-1972), που κατοικούσε κοντά ήδη από τα χρόνια της Κατοχής, και ο μεγάλος νεωτερικός γλύπτης Χρήστος Καπράλος (1909-1993). Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 η καλλιτέχνιδα εγκατέλειψε τα περίοπτα έργα για να περάσει σε επιτοίχιες τρισδιάστατες συνθέσεις, που επίσης βασίζονται στις ίδιες συνθετικές αρχές. Πέθανε στις 29 Ιουλίου 1984 στην Αθήνα.
Η Λίλα Πολενάκη στη νέα ατομική της έκθεση που φιλοξενεί η γκαλερί Batagianni παρουσιάζει ζωγραφικά έργα ποικίλων διαστάσεων από διάφορες στιγμές της δημιουργικής της πορείας και μια ομάδα αντικειμένων από την πρόσφατη ενασχόληση της με την κεραμική θα συνομιλήσουν «τρυφερά» με τα ζωγραφικά τελάρα.
Περί τρυφερών πραγμάτων (Von zarten Dingen)
Είναι ο τίτλος ενός μικρού κολλάζ της Γερμανίδας εικαστικού Hanna Hoch.
21 Νοεμβρίου 2023 – 23 Δεκεμβρίου 2023
Μια παλιά φίλη της από το Βερολίνο το έστειλε στη Λίλα Πολενακη. «Το είδα και σε θυμήθηκα», της έγραφε.
Έτσι μέσα από τις αλλεπάλληλες συνάφειες της μνήμης ο τίτλος επικολλήθηκε στην παρούσα έκθεση με τον ίδιο τρόπο που η δημιουργός χρησιμοποιεί κι ενσωματώνει στη ζωγραφική της, με εκλεπτυσμένες τεχνικές κολλάζ, διαφορά υλικά. Πρόκειται κυρίως για στοιχεία από ύφασμα και χαρτί:
(πηγή:www.culturenow.gr),Περισσότερα…
https://batagiannigallery.com/exhibitions/peri-tryferwn-pragmatwn
Πώς ομαλοποιήθηκαν οι ελληνογερμανικές σχέσεις;
Πώς περάσαμε από τις ταραγμένες μέρες των ελληνογερμανικών σχέσεων στη ρουτίνα των συναντήσεων Σολτς-Μητσοτάκη;
Η αποχώρηση από την καγκελαρία της Ανγκελα Μέρκελ, που υποστήριζε την τιμωρητική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και η πολιτική Μητσοτάκη, που επιδοκιμάζεται στα οικονομικά και στα ελληνοτουρκικά από τους Γερμανούς και έχει βάλει στην άκρη το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου είναι οι βασικοί λόγοι για τη βελτίωση των σχέσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τη Γερμανία.
Παράλληλα, ο καγκελάριος Σολτς προσπαθεί να αξιοποιήσει την καλή αυτή σχέση προς όφελός του στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, προσβλέποντας στη βοήθεια της Ελλάδας για τη μείωση των δευτερογενών ροών. Το μεταναστευτικό απασχολεί έντονα την γερμανική κοινωνία και επηρεάζει τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Βερολίνο, δήλωσε πρόθυμος να συμβάλει σε αυτό και η γερμανική κυβέρνηση υπολογίζει στη βοήθειά του, όπως και στον Ταγίπ Ερντογάν, η ανακοίνωση της επίσκεψης του οποίου στο Βερολίνο, ωστόσο, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση σε αντίθεση με αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού που θεωρήθηκε ρουτίνας.
Τους λόγους εξηγεί στη Βασιλική Σιούτη ο αναλυτής του ΕΛΙΑΜΕΠ Ρόναλντ Μαϊνάρντους….
Στο Πνευματικό Κέντρο Αγ. Δημητρίου, Ζυρίχη έγινε ομιλία του καθηγητή Κωνσταντίνου Παπαηλιού για τους Ελβετούς φιλέλληνες του ’21 στη Ζυρίχη.
Παρουσία του Έλληνα γενικού προξένου στη Ζυρίχη κ. Δημητρίου Παπαδόπουλου και με αθρόα προσέλευση του κοινού, έλαβε χώρα την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου στο πνευματικό κέντρο του Αγίου Δημητρίου στη Ζυρίχη η διάλεξη του αντιπροέδρου της Εταιρείας για τον Ελληνισμό και Φιλελληνισμό και εμπνευστή της «Φιλελληνικής Βιβλιοθήκης» των Εκδόσεων Παρισιάνου κ. Κωνσταντίνου Παπαηλιού, με θέμα «Ελβετοί Φιλέλληνες στον απελευθερωτικό Αγώνα του 1821».
Ο ομιλητής αναφέρθηκε στις μακροχρόνιες σχέσεις Ελλάδας και Ελβετίας και στη ζωή και δράση των Ελβετών φιλελλήνων στην Επανάσταση του 1821, παρουσιάζοντας πρωτότυπο αρχειακό υλικό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσαν οι αναφορές του κ. Παπαηλιού στον αποφασιστικό ρόλο που διαδραμάτισε ο Ιωάννης Καποδίστριας στην πολιτική διαμόρφωση της Ελβετικής Συνομοσπονδίας το 1815 και στη φιλία του με τον μεγάλο φιλέλληνα και εθνικό ευεργέτη Εϋνάρδο.
Η εκδήλωση οργανώθηκε από την Ελληνική Κοινότητα Ζυρίχης και την Ελληνική Βιβλιοθήκη Ζυρίχης «Αριστοτέλης».
 |
 |
Τόπος. Ανατολική Πάρνηθα. Ξεροβούνι.
Διάρκεια: 2 ώρες ανάβαση, 5. ώρες συνολικά. Δυνατότητα επιστροφής από διαφορετική διαδρομή. Θέες.
Συμμετοχή στο tasoskavadellas@gmaii.com
Παρακαλώ δηλώσετε ως και την Πέμπτη. Κατ’ ελάχιστο 5 συμμετοχές.
Ευχαριστώ, οι πεζοπόροι της DSA.
Ends on
About Columbia Global Centers
Columbia Global Centers | Athens is part of a network of 11 global centers of Columbia University in the City of New York, one of the world’s leading academic institutions. The centers were created to drive transformative connections between the university and the world, fostering innovation, understanding, and engagement. Columbia University launched the Athens Center in November 2022 to in-country partners on issues related to Climate Change; Migration and International affairs; Business and Innovation; Classics & Ancient Studies; Arts & Culture; Global Health & Preparedness; and Medicine, among others. The Global Centers are part of the broader Columbia Global initiative, which leverages the remarkable scholarship, expertise, and resources of Columbia University to help address the world’s most complex challenges while fostering intellectual endeavors that inspire, surprise, and push the boundaries of our thinking.
Position Summary
This is an exciting opportunity to join a growing team and shape the operations of one of Columbia’s newest global centers. The Finance and Administration Manager (FAM) will work closely with the Director of the Center, overseeing the financial and operational functions of the Athens Global Center office. As such, the manager will be expected to provide day-to-day management of the Center’s budget, human resources, space and technological functions. The FAM will liaise and collaborate with appropriate counterparts within the Columbia Global New York Office. The FAM is responsible for managing, monitoring, advising on and enforcing compliance with Columbia University policies as well as prevailing local policies and standards as they relate to accepted financial, labor and operational principles.
Responsibilities
Financial Management
Administration
Human Resources
Compliance and Risk Management
Capacity Building
Reporting
Minimum Qualifications
Bachelor’s degree in Business, Finance, or Accounting with at least 5 to 8 years of related finance and administration experience.
Additional Position-specific Qualifications
Preferred Qualifications
Ο Γιάννης Αντωνιάδης γεννήθηκε στις 06.04.1945 στην Αθήνα, αποφοίτησε απο τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1963 και σπούδασε στη Γερμανία στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Δ. Βερολίνου (TU Berlin), όπου και πήρε το δίπλωμα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού (Dipl. Ing.).
Εν συνεχεία εργάστηκε σαν βοηθός καθηγητού στο Institut für Allgemeine Elektrotechnik der TU Berlin. Παράλληλα έκανε σπουδές στις Οικονομικές Επιστήμες στο ίδιο πανεπιστήμιο, όπου και εκανε διδακτορική διατριβή στον τομέα της Επιχειρησιακής Έρευνας (Unternehmensforschung / Operations Research) και απεκτησε το 1975 το δίπλωμα Dr. Ing.
Από το 1976 έως και το 2001 εργάσθηκε στην εταιρεία SIEMENS στο Μοναχο σε περισσότερους τομείς. Τα τελευταία χρόνια διετέλεσε υπεύθυνος Strategische Planung und Strategisches Marketing ως ανώτερο στέλεχος (Oberer Führungskreis) σε ένα μεγάλο κεντρικό τομέα της SIEMENS με αντικείμενο μεγάλες εγκαταστάσεις συστημάτων πληροφορικής διεθνώς.
Ο Γιάννης Αντωνιάδης διαμένει μόνιμα στο Μοναχο.
Ο Αργύρης Φορτούνας γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1942. Ήταν στην ίδια τάξη με τη Βεατρίκη Δημητριάδου, την Έβη Στασινοπούλου, τη Ροδούλα Κούμαρη κ.α. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έμεινε στην Αίγινα και στο διάστημα αυτό, κατόπιν παράκλησης των τότε αρχών της Αίγινας, υπήρξε διερμηνέας μέχρι το τέλος του πολέμου, μαζί με την αδερφή του Διονυσία, επίσης απόφοιτο.
Μετά τον πόλεμο, σπούδασε Οικονομικά και Εμπορικές Επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ και το 1955 ίδρυσε την βιομηχανία ΘΕΡΜΟΠΛΑΣΤ ΑΕ και υπήρξε από τους πρώτους στην Ελλάδα που ασχολήθηκαν με την παραγωγή θερμοπλαστικών σωλήνων.
Έγραψε τεχνοοικονομικές μελέτες που αναφέρονταν κυρίως στις αντοχές των θερμοπλαστικών σωλήνων σε ελληνικές κλιματολογικές συνθήκες και πολλές από αυτές δημοσιεύθηκαν στα Ελληνικά και Γερμανικά περιοδικά του κλάδου.
Λίγο πριν από το θάνατο της γυναίκας του, Νίκης Οικονόμου, ξεκίνησε να γράφει για τη δύσκολη περίοδο της κατοχής και την μετέπειτα περίοδο του εμφυλίου στα βιβλία του.
Πέθανε στο σπίτι του στην Αίγινα το καλοκαίρι του 2014, στις 4 Ιουλίου.
Η ΔαρείαZazirei, απόφοιτος του ’99, εκθέτει στις
25 και 26 Νοεμβρίου μεταξύ 11.00 και 21.00
στον χώρο της στην οδό Τύχης 3, 152 33 στο Χαλάνδρι
έργα της, κοσμήματα και πολλά άλλα.
Η Δαρεία Ντάσα Τσατσιράι γεννήθηκε στην Μόσχα από Λιθουανό / Ουκρανό πατέρα και Ελληνορωσσίδα μητέρα. Έκανε master σε graphic design.
Το Ίδρυμα Ακατερίνης Λασκαρίδη διοργανώνει επιμορφωτικό κύκλο πέντε (5) συναντήσεων με θέμα την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης και της έμφυλης βίας. Στο σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί γενική επισκόπηση και προσδιορισμός του φαινομένου της κακοποίησης ανηλίκων, θα συζητηθούν οι βασικές ενδείξεις κακοποίησης στα παιδιά, ο ρόλος των αντιλήψεων στο θέμα της βίας και των έμφυλων στερεοτύπων, ενώ θα παρουσιαστεί ο ρόλος του σχολείου αλλά και η νομική πλευρά ως προς το θέμα της διαχείρισης των περιστατικών κακοποίησης. Το σεμινάριο θα ολοκληρωθεί σε πέντε δίωρες συναντήσεις που θα πραγματοποιηθούν διαδικτυακά και απευθύνεται σε όλους τους ενδιαφερόμενους.
Ημέρες συναντήσεων:Δευτέρα 20/11, 27/11, 4/12, 11/12και18/12. Περισσότερα…
Οι γενεές που επιτελούν σημαντικά εθνικά κατορθώματα δικαιολογημένα αποφασίζουν την καθιέρωση επετείων που να διαιωνίζουν την ανάμνησή τους. Τα κίνητρά τους είναι : Πρώτον, η εύλογη επιθυμία “ως μη έργα μεγάλα τε και θωμαστά […] ακλεά γένηται”, όπως ο είπε ο πατήρ της ιστορίας Ηρόδοτος στο προοίμιο του έργου του, εξηγώντας δια ποίον λόγον απεφάσισε να συγγράψη την ιστορία των Μηδικών Πολέμων. Δεύτερον, η επίγνωση ότι οι επέτειοι και οι εορτές εθνικού εμβλήματος αναρριπίζουν την ιερά φλόγα του πατριωτισμού, εμπνέουν ικανοποίηση και αγαλλίαση για τα συντελεσμένα και παροξύνουν νεωτέρους να φανούν, εάν χρειασθή, όχι κατώτεροι από τους παλαιοτέρους, “άμμες δε γ΄εσσόμεθα πολλώ κάρρονες”. Οι γενεές, πάλι, που διαδέχονται εκείνην που καθιέρωσε μία εθνική επέτειο, την διατηρούν και την μεταβιβάζουν στις επόμενες, διότι αποκτούν και αυτές επίγνωση της σημαντικής λειτουργίας που επιτελεί στην ζωή του έθνους, αλλά και για να τιμήσουν εκείνους που έπραξαν “μεγάλα τε και θωμαστά”.
Με τις εισαγωγικές αυτές σκέψεις ας μου επιιτραπή να καταθέσω ορισμένες σκέψεις και να μοιρασθώ μαζί Σας τον προβληματισμό για την επέτειο της “εξεγέρσεως” του Πολυτεχνείου, που φέτος συμπληρώνεται ήμισυ αιώνος.
Πρώτον, ο όρος “εξέγερσις”. Είναι ιστορικώς δόκιμος? Μου υπενθυμίζει την εξέγερση του Βαρ-Κοχβά (135 μ.Χ) που περιγράφει ο Φλάβιος Ιώσηπος (37/38 – 100 μ.Χ.) στο έργον του, Ιουδαϊκός Πόλεμος, την εξέγερση των Μακκαβαίων , που περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη, αλλά και την εξέγερση των Ζουλού εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών. Δεν μας είπαν , εν τέλει , πόσοι ήσαν οι φοιτητές σε σύγκριση με το σύνολο των φοιτητών του Ε.Μ.Π.?
Δεύτερον, η πολιτική διάστασις της επετείου. Περί αυτού έχει γράψει ο καλός μας φίλος Μελέτης ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ περισπούδαστες , πολυφρόντιδες μελέτες, σε τέτοιον μάλιστα βαθμόν, ώστε το έργον του έχει καταστή κλασσικόν. Άλλωστε είναι ο μόνος , ο οποίος έχει αναλύσει κοινωνιολογικώς το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Προσφάτως, εγράφη στον ημερήσιο τύπο, ότι εάν δεν είχε συμβή το Πολυτεχνείο, η χώρα θα ωδηγείτο σε ελεύθερες εκλογές τον Φεβρουάριο 1974, ως αυτός ήταν ο στόχος και ο σκοπός της Κυβερνήσεως Μαρκεζίνη (8 Οκτωβρίου 1973) , μία κυβέρνηση , η οποία ήταν εντεταλμένη να σώση την χώρα από τα αδιέξοδα που είχε δημιουργήσει το θλιβερόν κίνημα και το καθεστώς της 21ης Απριλίου . Θα είχαμε την κυπριακή τραγωδία?
Τρίτον, η σχέση και η στάση της διοικούσης Εκκλησίας. Δημοσιοποιώ σχετικήν μου έρευνα. Είχα ερωτήσει, κατ΄επανάληψιν, τον τότε πρωτοσύγκελλο του Αρχιεπισκόπου, Σωτήριο Τράμπα (Άρτα 1929-Σεούλ Ν. Κορέας 2022), αποθανόντα ως Μητροπολίτη Πισιδίας, τι έπραξε η Εκκλησία εκείνο το βράδυ της 16ης πρός την 17ην Νοεμβρίου? Απέφευγε να μου απαντήση. Ερωτήσεις είχα θέσει στον Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικόλαο Πρωτοπαπά (Υστέρνια Τήνου 1947-Λαμία 2019), τί έπραξε ο θείος του, Ιερώνυμος Κοτσώνης, Αρχιεπίσκοπος τότε, ηρνείτο να μου απαντήση. Ο ίδιος ο Ιερώνυμος Κοτσώνης, Αρχιεπίσκοπος τότε, γράφει στο πολύκροτον και αποκαλυπτικόν βιβλίον του, με τον τίτλον, 1829 ημέραι εις το πηδάλιον της Εκκλησίας, Αθήναι 1975, ότι την ημέρα αυτή “ευρισκόμην εκτός Αθηνών. Εάν ήμουν εις Αθήνας η αιματοχυσία θα είχε αποφευχθή”. Ο Άνθιμος Ρούσσας (Σαλμώνη Ηλείας 1934- ), ιερατικώς προϊστάμενος τότε του ιερού ναού Μεγάλου Βασιλείου της οδού Μπουμπουλίνας, πλησίον του Ε. Μ. Π., νύν πρώην Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, έχει δημοσιεύσει (1975)ότι “εζήτησα την άδεια να ανοίξω τον ναό να έρχωνται οι φοιτητές και ο πρωτοσύγκελλος μου το απηγόρευσε, λέγοντάς μου, ότι είναι τρομοκράτες”. Τούτο αναφέρεται σε διδακτορική διατριβή στο Α.Π.Θ.. Εξ άλλης πηγής (Γεώργιος Μουστάκης) γνωρίζω , ότι ο Ιερώνυμος ήταν στην Αθήνα και ήθελε να καταφύγη στο Ε.Μ.Π. και να σταθή ενώπιον του τεθωρακισμένου. Τον εμπόδισαν τρείς, ο ανωτέρω πρωτοσύγκελλος, ο Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος Γκατζιρούλης (Βόλος 1929-Αυλώνα Αττικής 2013) και ο τότε Αρχιγραμματεύς Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης , αποθανών ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Η πράξη του Ιερωνύμου θα ήταν το κορυφαίο αντιστασιακό γεγονός κατά του καθεστώτος και της επταετίας. Πυκνά, συχνά το υπενθύμιζε ο Μουστάκης (1941-2019) στον Νικόδημο Γκατζιρούλη, “Σεις καταστρέψατε τον Ιερώνυμο” .
Τι μένει από το Πολυτεχνείο? Ή κατ΄άλλην διατύπωσιν, ζή το Πολυτεχνείο, ή μήπως όλα είναι ένα πανηγύρι, μία εκμετάλλευση, μία διαπόμπευση, μήπως μία ελεγχόμενη εκτόνωσις? Μήπως μία υπόμνηση του τι θα μπορούσε να συμβή και πάλι? Ποίος χαίρεται? Ποίος λυπάται? Ποίος τιμά ποιόν, πώς, πού και διατί? Άλλωστε αυτή είναι η σημασία μίας εθνικής επετείου. Ασφαλώς το Πολυτεχενίο ζή και θα ζή, όσο θα υπάρχη έστω και ένας ελεύθερος άνθρωπος σε αυτή την χώρα. Και ασφαλώς τιμώνται οι ανώνυμοι ήρωες, όσοι και εάν ήσαν, ως θύματα της βίας. Αλλά ζή περισσότερο στον νού , στο μυαλό και την ψυχή αυτών, που το τιμούν, παρά εκεί όπου έγινε. Και ως ιστορικόν γεγονός και ως σύμβολον έχει ανεξίτηλη αξία. Δεν χρειάζεται να γίνεται όμως βορά στους λύκους, όπως “τα άγια τοις κυσίν και τους μαργαρίτας εις τους χοίρους”. Οι ίδιοι οι φοιτητές πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους να σταματήσουν κάποτε τις εορτές της επετείου και την πορεία, η οποία οδηγεί σε αθλιότητες πλειστάκις. Να εύρουν εναλλακτικές λύσεις αποτίσεως τιμής.
Τι έγιναν οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου? Μία εξ αυτών έφθασε στα ύπατα της πολιτικής. Αρχηγός κόμματος, Επίτροπος στην ΕΟΚ, δελφίνος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από τα Αριστερά στην Δεξιά. Άλλος σύγχρονός της, Μαοιστής τότε , με σπουδές στο Cambridge,καθηγητής οικονομικών, υπουργός επί ΠΑΣΟΚ, έφθασε ως υποψήφιος στην Ακαδημία Αθηνών και της εκτύπησε την πόρτα. Αυτή του την έκλεισε κατάμουτρα. Αυτός που πολεμούσε κάποτε το κατεστημένο, έγινε θιασώτης και υμνητής αυτού.
Να μην ξεχνούμε: Συμπληρώνονται σαράντα έτη από της ανακηρύξεως του (ψευδο)κράτους της Κύπρου. Ποίος το θυμάται? Γιατί δεν γίνεται καμμία πορεία? Η τραγωδία συνεχίζεται.
Εύχομαι να μην σας κούρασα. Ελπίζω να τα εύρετε ενδιαφέροντα. Η έρευνα για την θέση και στάση της διοικούσης Εκκλησίας έναντι του Πολυτεχνείου έχει ενδιαφέρον και συνεχίζεται. Ένα τελευταίο. Ο ταξίαρχος που έδωσε την διαταγή για την είσοδο του τεθωρακισμένου λεγόταν Φαραντάτος, ο αδελφός του διετέλεσε Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Νέας Φιλαδελφείας κατά την περίοδο 1994-2014. Απεβίωσε πλήρης ημερών την 20ην Ιανουαρίου 2020. Η αυταρχικότης ήταν δεδομένη.
