Προχτές έχασε την ζωή του ένας 43χρονος και κινδύνευσε σοβαρά και η ζωή της συνοδηγού.

Με ένα αυτοκίνητο που οι επιδόσεις του ξεπερνούν κατά πολύ την κατάσταση των δρόμων και τις ικανότητες πολλών οδηγών.

Η γοητεία αυτής της μηχανής;

Όλοι γνωρίζουμε: Να δώσει στον οδηγό μια αίσθηση υπέρτερης δύναμης, περιπέτειας, αθλητικής πρωτιάς.

Πράγματι; Η μήπως επιθυμία απόκτησης ιδιοτήτων του αυτοκινήτου;

Αν πεζοπορούσε στο βουνό, αν κολυμπούσε στις θάλασσές μας, αν ποδηλατούσε, θα ήταν μαζί μας σήμερα.

Εκεί έξω, κατάματα την φύση και τον εαυτό μας.

πεζοπόροι της DSA

Στην αρχή παρακολούθησα το σποτάκι της Lacta με καχυποψία. Μια σοκολάτα της οποίας οι διαφημίσεις έχουν ταυτιστεί με γλυκερές ιστορίες αγάπης υπογράφει μια ταινία μικρού μήκους για μια γυναικοκτονία, από κοινού με μια γυναικεία ΜΚΟ, τη Διοτίμα, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών.

Η αλήθεια είναι πως το σενάριο είναι πολύ ρεαλιστικό. Δύο νέα παιδιά ερωτεύονται παθιασμένα, ασφυκτικά, δεν μπορούν να ξεκολλήσουν ο ένας από τον άλλο, στη συνέχεια η σχέση εξελίσσεται σε κτητική – κακοποιητική και καταλήγει στη δολοφονία. Εχει νόημα να προβάλλεται μία ταινία σαν κι αυτήν, τόσο σκληρή και ωμή και τελικά να καταλήγει με το λογότυπο μιας σοκολάτας, συνυφασμένης με καρδούλες και ροζ συννεφάκια; Ή ο αρχικός συνειρμός ακυρώνει αυτόματα το μήνυμα, το εντάσσει αμέσως σε ένα κιτς πλαίσιο, εκχυδαΐζει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα –την έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες– και εξοικειώνει το κοινό με το φαινόμενο;

Δείτε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή” της 25.11.21…

Με την έλευση του 2022 η Ελλάδα συμπλήρωσε 20 χρόνια συμμετοχής στην ΟΝΕ. Στον σκληρό πυρήνα της Ένωσης, στην ομάδα των κρατών που υιοθέτησαν το ενιαίο νόμισμα, με τις ιστορικές του διαστάσεις και την νέα συνθήκη που αυτό δημιούργησε στην παγκόσμια οικονομική ισορροπία.

Ωστόσο, τα μισά από τα χρόνια της συμμετοχής της στο εγχείρημα, η χώρα τα βίωσε σε συνθήκες κρίσης, πολιτικής αναταραχής και με κίνδυνο, σε δύο διαφορετικές περιστάσεις, να βρεθεί εκτός ευρωζώνης. Οι πολιτικοκοινωνικές επιπτώσεις αυτής της ανωμαλίας είναι ακόμη αισθητές, η αμφιθυμία πολλών έναντι του ενιαίου νομίσματος είναι υπαρκτή και υπό αυτό το πρίσμα, ίσως δεν είναι και τόσο παράξενο το γεγονός ότι μόνο ένα πρόσωπο θεώρησε σωστό και επιβεβλημένο να θυμίσει κάποια πράγματα: Ο Κώστας Σημίτης.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο reporter…

Με την τελευταία ανάσα του 84χρονου Ανδρέα Νομικού, γνωστού στο κέντρο της Αθήνας ως «η Φτερού», σε ιδιωτική κλινική όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες, κλείνει ένα ακόμη κεφάλαιο στην ιστορία μιας Αθήνας που χάθηκε. Με μύθους, αλήθειες, 51 ταινίες και μια χαρακτηριστικά ψιλή φωνή που διαλαλούσε «Φτεραααααά» στο ιστορικό κέντρο.

Ταραγμένες ημέρες του Πολυτεχνείου. Νοέμβριος 1973. Στην Πατησίων, δίπλα σε ένα τεθωρακισμένο με φαντάρους. Ο Ανδρέας Νομικός πλησιάζει, με τις τσάντες του γεμάτες με φτερά για το ξεσκόνισμα. Και τις χαρακτηριστικές κραυγές του, με την επίσης χαρακτηριστικά ψιλή φωνή του: «Φτερουυυυυύ, φτεραααααά, καλέ φτεραααααά»! Σταματάει μπροστά στους φαντάρους. Τούς κοιτάει. Και αναφωνεί: «Καλέ, τι παίζετε εδώ; Τον “Αγνωστο Πόλεμο”;»

Δείτε το αφιέρωμα του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon τον Νοέμβριο του 2021…

Είναι το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Ο Όλαφ Σολτς διαδέχθηκε στις 8 Δεκεμβρίου την Άγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία. Η Μέρκελ παρέμεινε καγκελάριος επί 16 ολόκληρα χρόνια και άγγιξε το ρεκόρ του πολιτικού της μέντορα, Χέλμουτ Κολ, ο οποίος –μεταξύ άλλων- διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην επανένωση των δύο Γερμανιών και στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Για να τον ξεπερνούσε θα έπρεπε η να παραμείνει στη θέση της μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου. Κάπως έτσι, η μαθήτρια δεν ξεπέρασε τον δάσκαλο! Με αφορμή αυτή την «σύγκριση», ανατρέξαμε στο αρχείο της Οικονομικής Επιθεώρησης (Τεύχος 577 / 578, Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1982) για να δούμε τι έγραφε τότε το περιοδικό για τους στόχους και τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης του Χέλμουτ Κολ.

Δείτε όλο το άρθρο του τεύχους του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1982 της Οικονομικής Επιθεώρησης που αναδημοσίευσε το site των εκδόσεωνπριν από δύο εβδομάδες…

Άλλη μια χρονιά ολοκληρώθηκε. Όχι μια οποιαδήποτε χρονιά. Η πρώτη χρονιά του κοινού απολυτηρίου DIA. Η χρονιά που πάντα ονόμαζα “τα πειραματόζωά μας”. Που μαζί με αυτά πειραματιστήκαμε και εμείς, οι εκπαιδευτικοί τους. Βρέθηκα τριάντα χρόνια μετά την έναρξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας μου να δουλεύω ασταμάτητα, για να καταφέρω να προετοιμάσω το μάθημα της ημέρας. Νέο περιεχόμενο, νέες απαιτήσεις, νέες προκλήσεις. Το πείσμα όμως και από τις δυο πλευρές τεράστιο. Θα τα καταφέρουμε, λέγαμε! Και τα χτεσινά αποτελέσματα μάς δικαίωσαν όλες και όλους.

Από τις/τους 99 τελειοφοίτους/αποφοίτους οι 80 υπήρξαν μαθήτριες και μαθητές μου. Κάποιες και κάποιοι από αυτούς για πέντε χρόνια. Άλλες πάλι για λιγότερα. Αλλά δεν παίζει ρόλο. Γιατί χτες, τελευταία ημέρα των εξετάσεων, ημέρα που τα παιδιά έμαθαν την βαθμολογία τους σε γραπτά και προφορικά, ήταν όλα τους παιδιά μου και παιδιά μας. Παιδιά όλων των εκπαιδευτικών της DSA που τα συντροφέψαμε στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας, που ακουμπήσαμε τις ανησυχίες τους την τελευταία δύσκολη και απαιτητική διετία.

Δεκαοκτώ παιδιά μου επέλεξαν τα μαθήματά μου (Ιστορία και Κοινωνιολογία) ως προφορικά εξεταζόμενα. Η αγωνία τους είχε γίνει αγωνία μου. Πώς μπορώ να τα βοηθήσω να προετοιμαστούν καλύτερα; Είμαι επαρκής; Τελικά, όμως, οι κουβέντες που μου είπαν χτες αρκετές και αρκετοί από αυτά τα παιδιά που είναι έτοιμα να ζήσουν πλέον την ενήλικη ζωή τους, ξέφευγαν από το γνωστικό επίπεδο. Τα λόγια τους βάλσαμο και η μεγαλύτερη επιβράβευση για μια δασκάλα. Γιατί οι γνώσεις μπορεί θεωρητικά να κερδηθούν σχετικά εύκολα. Οι στρατηγικές όμως εκείνες που θα κάνουν την κατάκτησή τους να φαίνεται παιχνιδάκι, και πάνω από όλα η στάση ζωής που επιλέγεις, το αν θα πολεμάς ή θα συμβιβάζεσαι, αν θα σηκώνεις το ανάστημά σου για το δίκιο, αν θα τολμάς να ονειρευτείς κάτι διαφορετικό και μετά να κυνηγήσεις το όνειρό σου, χωρίς να αφήνεις κανέναν να σε φρενάρει, αυτά είναι τα εφόδια που συνάδελφοι της μεγάλης οικογένειας της DSA δώσαμε απλόχερα σε αυτούς τους νέους ανθρώπους. Έκλαψα χτες. Και την ημέρα της αποφοίτησης θα κλάψω ακόμη περισσότερο. Κλάμα περηφάνειας και χαράς.

ΥΓ: στη φωτό το γαρύφαλλο που συνόδευσε την παρουσίαση (νέο πέμπτο μάθημα στην προφορική εξέταση) του ενός παιδιού μου με θέμα την καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης μέσω της ζωγραφικής με παράδειγμα την χούντα των Ελλήνων συνταγματαρχών.

Η προσωπικότητα του Μίκη σημάδεψε τη μεταπολεμική Ελλάδα

Είχε μια πορεία τεράστια, πρωτοποριακή πολλές φορές, γεμάτη από ελπίδες, αγωνίες, νίκες και ήττες, αντιφάσεις και ανατροπές. Όπως ήταν όλη η πορεία του 20ου αιώνα

Tο έργο του Μίκη προσλαμβάνεται διαφορετικά από την κάθε γενιά, παράγοντας διαφορετικά πολιτιστικά και αισθητικά αποτελέσματα

Από το 2008 ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχει καταφέρει να βρει έναν κανονικό βηματισμό -όσο κανονικός μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο βηματισμός του πριν.

Αμέσως μετά την υποχώρηση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, ξέσπασε η κρίση του COVID, μια κατάσταση που δημιουργεί νέες προκλήσεις, νέες ανισότητες μεταξύ του ανεπτυγμένου και του αναπτυσσόμενου κόσμου και επομένως νέες προκλήσεις για την Αριστερά παγκοσμίως.

Περισσότερα…

Εξαιρετική χαρακτήρισε την τοποθέτηση της Εκκλησίας σχετικά με την προτροπή για διενέργεια τεστ σε ανεμβολίαστους η βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη μιλώντας το πρωί στηντηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Σήμερα». «Μεγάλος και Πεφωτισμένος Ηγέτης ο Αρχιεπίσκοπος, είμαστε ευγνώμονες στην Εκκλησία», ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Η Εκκλησία με διαφορετικό λόγο και αξιοπιστία προς το δικό τη ποίμνιο μπήκε μπροστά σε συνεργάσια με την κυβέρνηση» πρόσθεσε ηΝτόρα Μπακογιάννη, εξηγώντας ότι «οτιδήποτε είναι ανεφάρμοστο, αδυνατίζει την ίδια την απόφαση»

Σύμφωνα με την ίδια δεν μπορούσε να το επιβάλλει η κυβέρνηση και για λόγους πρακτικούς, ενώ εκτίμησε ότι με την πίεση που θα υπάρξει ένα κομμάτι των πιστών θα πειστεί.

Η Αγγελική Κανελλακοπούλου δημοσίευσε ένα άρθρο τηςτην 16.10.21 στην “Καθημερινη”:

Τα γεγονότα της Σταυρούπολης αναδεικνύουν εκ νέου το πρόβλημα με τα φασιστοειδή, νεοναζιστικά μορφώματα που δεν σταματούν να επωάζουν το «αβγό του φιδιού» στον τόπο μας. Τι κι αν πριν ένα χρόνο η δικαιοσύνη αποφάσισε ότι όντως η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση και οι πρωτεργάτες της οδηγήθηκαν στη φυλακή; Παρά τα ευχολόγια για κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα και ευαισθητοποίηση των νέων το πρόβλημα συνεχίζει να είναι εδώ. Και δυστυχώς πολλοί ιθύνοντες του κλείνουν πονηρά το μάτι και εφευρίσκουν ψευτοδικαιολογίες για τα πρόσφατα γεγονότα. Ο φασισμός δυστυχώς δεν τελειώνει έτσι απλά, επειδή μπήκαν στη φυλακή κάποιοι φασίστες. Είναι ευθύνη του κράτους να επενδύσει στην καλλιέργεια συνειδητοποιημένων πολιτών και ορθά ενημερωμένων ψηφοφόρων. Και αυτό τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολο, όπως αποδείχτηκε στον δικό μου μικρόκοσμο.

Περισσότερα…

Η ομιλία του Αντιπροέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης Π.Πικραμμένου στο Διεθνές Φόρουμ του Μάλμε:

Η λέξη Ολοκαύτωμα, μία καθαρά αρχαία ελληνική λέξη, χρησιμοποιήθηκε ήδη από τους χρόνους της Παλαιός Διαθήκης. Αιώνες αργότερα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε για να εκφράσει την άνευ προηγουμένου καταστροφή του εβραϊκού στοιχείου στην Ευρώπη με τη ναζιστική γενοκτονία εις βάρος των Εβραίων. Στις 12 και 13 Οκτωβρίου στο Malmo της Σουηδίας στη διάρκεια του Διεθνούς Φόρουμ για την Μνήμη του Ολοκαυτώματος και την καταπολέμηση του Αντισημιτισμού, η λέξη Ολοκαύτωμα ακούστηκε και αναγράφηκε εκατοντάδες φορές για να σηματοδοτήσει και να ενισχύσει τη βαρύτητα του μηνύματος κατά της ρητορικής μίσους και του αντισημιτισμού στη σύγχρονη εποχή. Ολοι δε οι συμμετέχοντες συμφώνησαν πως τα φαινόμενα αυτά όχι μόνο δεν ανήκουν στο παρελθόν, αλλά αποτελούν μια διαρκή απειλή που πρόσφατα εμφανίζεται να ενισχύεται-κυρίως στην ψηφιακή «κοινωνία» του Διαδικτύου. Η Ελλάδα συμμετείχε ενεργά στο Διεθνές Φόρουμ ως Προεδρεύουσα Χώρα του International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) το 2020- 2021. Οι συμμετοχές ήταν υψηλού επιπέδου. Παρέστησαν, μεταξύ άλλων, το βασιλικό ζεύγος της Σουηδίας, ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας Stefan Lofven, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel, αρχηγοί κρατών κ.ά. Συμμετείχαν επίσης διαδικτυακά διεθνείς πολιτικές προσωπικότητες όπως οι Emmanuel Macron, Justin Trudeau, Antony Blinken, Antonio Guterres, Ursula von der Leyen κ.ά.

Ως εποπτεύων της Ελληνικής Προεδρίας του IΗRA αναφέρθηκα αρχικά στη στρατηγική της Ελληνικής Κυβερνήσεως του Κυριάκου Μητσοτάκη που περιλαμβάνει τη στήριξη της ιστορικής μνήμης του Ολοκαυτώματος μέσω της εκπαίδευσης, ειδικά τώρα που οι τελευταίοι επιζώντες μάς εγκαταλείπουν και μας αφήνουν χωρίς τις συγκλονιστικές προσωπικές τους αφηγήσεις. Η ιστορική αυτή συγκυρία αναδεικνύει την ανάγκη να βρεθούν τα κατάλληλα μέσα που θα μεταφέρουν ακέραιες τις μαρτυρίες και τα αφηγήματα του Ολοκαυτώματος, ώστε να ενταχθούν στη συνείδηση των επόμενων γενεών ως αντίδοτο σε κάθε είδους ρατσισμό και ρητορική μίσους.

Στα πλαίσια της ενίσχυσης της στρατηγικής καταπολέμησης του αντισημιτισμού κατά την περίοδο 2021 – 2030, σημείωσα την ανάγκη ενίσχυσης και εφαρμογής των βασικών μέτρων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε κάθε χώρα – μέλος της.

Να θυμίσω ότι ήδη η ευρωπαϊκή στρατηγική καθορίζει μέτρα που επικεντρώνονται:

– στην πρόληψη και στην καταπολέμηση κάθε μορφής αντισημιτισμού με τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού δικτύου αξιόπιστων πηγών επισήμανσης παράνομου περιεχομένου και ενίσχυσης εβραϊκών οργανώσεων για την εξάλειψη της ρητορικής μίσους στο Διαδίκτυο·

– στην προστασία και στη διαφύλαξη της εβραϊκής ζωής στην ΕΕ με την αξιοποίηση και τη διάθεση πόρων και μηχανισμών προστασίας δημόσιων χώρων και χώρων λατρείας- και

– στην εκπαίδευση, στην έρευνα και στη διατήρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος. Σήμερα, ένας στους είκοσι Ευρωπαίους δεν έχει ακούσει ποτέ για το Ολοκαύτωμα. Για να διατηρηθεί η μνήμη ζωντανή, η Επιτροπή θα στηρίξει τη δημιουργία ενός δικτύου τοποθεσιών όπου πραγματοποιήθηκε το Ολοκαύτωμα, στις οποίες περιλαμβάνονται και τοποθεσίες που δεν είναι ευρύτερα γνωστές, για παράδειγμα τοποθεσίες που χρησιμοποιήθηκαν ως κρυψώνες ή ως τόποι εκτελέσεων.

Τα μέτρα αυτά συμπληρώνονται από τις διεθνείς προσπάθειες της ΕΕ για την αντιμετώπιση του αντισημιτισμού σε παγκόσμιο επίπεδο.

Υπογράμμισα ωστόσο ότι η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οφείλει να υποστηριχθεί παράλληλα, τόσο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, προκειμένου οι εθνικές στρατηγικές των κρατών – μελών να συντονίζονται και να αξιολογούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η αξιολόγηση αυτή πρέπει να γίνεται καθώς τα κράτη – μέλη έχουν ήδη αναλάβει δέσμευση για την πρόληψη και την καταπολέμηση κάθε μορφής αντισημιτισμού μέσω νέων εθνικών στρατηγικών ή και σχεδίων δράσης για την πρόληψη του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της ριζοσπαστικοποίησης και του βίαιου εξτρεμισμού.

Ειδικά στον χώρο της ψηφιακής εποχής με τις αναρίθμητες πλατφόρμες και πηγές ενημέρωσης η εποπτεία. ο έλεγχος και η παρέμβαση θεσμικών οργάνων στις περιπτώσεις ρατσισμού για το θρήσκευμα, την εθνότητα, το φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό οφείλει να είναι συνεχής αλλά και επίκαιρος, σύμφωνα με τις συνεχώς εναλλασσόμενες εξελίξεις στη χρήση και τις εφαρμογές του διαδικτύου. Εστιασα πιο συγκεκριμένα στο γεγονός ότι οι νέες γενιές πολιτών αναζητούν πληροφόρηση, γρήγορα και σχεδόν αποκλειστικά στις χιλιάδες πλατφόρμες ενημέρωσης του Διαδικτύου, γεγονός που εκμεταλλεύονται επιτήδειοι προπαγανδιστές ακραίων πολιτικών και υποκινητές βίαιων εκδηλώσεων. ΓΓ αυτό άλλωστε και χαιρετίσθηκε από όλους τους συμμετέχοντες η ενεργή παρουσία κορυφαίων στελεχών εταιρειών που διαχειρίζονται σημαντικές πλατφόρμες του διαδικτύου (Facebook, YouTube, Tik Tok κ.α.).

Ολα αυτά τα ζητήματα θα έχουμε την ευκαιρία να εξετάσουμε εκτενώς στα πλαίσια των εκδηλώσεων που προγραμματίζονται στη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας του IHRA και ειδικότερα στο προσεχές Διεθνές Συνέδριο που θα φιλοξενηθεί τον Φεβρουάριο – Μάρτιο του 2021 στην πρωτεύουσα της Ηπείρου και συγκεκριμένα στα Ιωάννινα. Την ελληνική πόλη με την πλέον πολυάριθμη και δραστήρια εβραϊκή κοινότητα μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τέλος ανέφερα στην παρέμβασή μου την σπουδαιότατα της ανανέωσης της μνήμης και της συμπόρευσης των μηνυμάτων με τη σύγχρονη εποχή και τις νέες γενιές μέσα από εξελισσόμενα και ζωντανά Μουσεία Μνήμης του Ολοκαυτώματος που βρίσκονται σε όλο και περισσότερες χώρες του κόσμου. Η Ελλάδα προχωρά με σταθερά βήματα στην ίδρυση και λειτουργία ενός τέτοιου εμβληματικού Μουσείου στη Θεσσαλονίκη που θα «επικοινωνεί» και θα «συνομιλεί» με αντίστοιχα Ιδρύματα, Μουσεία και Φορείς του εξωτερικού σε μία αλληλοτροφοδότηση και επικαιροποίηση των μηνυμάτων που θέλουμε να στείλουμε ώστε η βασική Αρχή του ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ να είναι πάντοτε και για όλους όσους θα ακολουθήσουν σαφής, ευκολονόητη, αδιαπραγμάτευτη αλλά κυρίως, απαράγραπτη.

– O Παναγιώτης Πικραμμένος είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Το άρθρο δημοσιεύεται στα Νέα…

«Πεντακόσιοι άνθρωποι τον χρόνο διαγιγνώσκονται με Πολλαπλό Μυέλωμα στην Ελλάδα.​

Ένας από αυτούς είμαι πλέον κι εγώ.​

Πολλαπλό Μυέλωμα σε πολύ αρχικό στάδιο και με την καλύτερη δυνατή πρόγνωση για την πορεία της νόσου.​

Δεν είναι ποτέ εύκολο ν’ ακούς ότι έχεις καρκίνο. ​

Αυτό που δεν ελέγχεις, αυτό που σου ‘ρχεται ξαφνικά από το πουθενά, αυτό σε τρομάζει περισσότερο. ​

Και σε τρομάζει, όχι μόνο για σένα, αλλά για όσους αγαπάς και σ’ αγαπούν.​

Ωστόσο η ασθένεια αυτή παλεύεται και νικιέται.​

Κι αν ένα είναι σίγουρο, είναι πως δεν έχω κάνει ποτέ πίσω από καμία μάχη στη ζωή μου.​

Θα συνεχίσω να δουλεύω κανονικά και να παλεύω γι’ αυτόν τον τόπο που τόσο αγαπώ, παράλληλα με τη θεραπεία μου.​

Στους άλλους 499, ένα έχω να πω: αυτή είναι μια ασθένεια με την οποία μαθαίνεις να ζεις.​ Παράλληλα. Ταυτόχρονα.​

Είναι άλλη μια συνθήκη, άλλο ένα θέμα στην καθημερινότητα.​

Δεν είναι κάτι παραπάνω.​ Δεν θα λιποψυχήσουμε.​ Δεν θ’ αλλάξουμε.​

Πιστεύω ότι σας χρωστούσα την αλήθεια.​

Δεν είμαι άλλωστε το είδος του ανθρώπου που κρύβεται.​

Είμαι στα χέρια εξαιρετικών γιατρών που έχει η χώρα μας και νιώθω αποφασισμένη για αυτή τη νίκη και πολύ αισιόδοξη για το μέλλον».​

Άρθρο Ντόρας Μπακογιάννη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» για την Ελληνογαλλική Συμφωνία

Είναι ίσως λίγες οι στιγμές, οι πραγματικές, που μπορεί κανείς να τις χαρακτηρίσει ιστορικές για μία χώρα, ένα έθνος, μία κυβέρνηση. Η Ελλάδα έχει βιώσει τέτοιες ιστορικές στιγμές όπως ήταν η προσχώρηση στην ΕΟΚ το 1981. Στιγμές που καθόρισαν την πορεία μιας χώρας, και που ενδεχομένως χαρακτηρίζονται ιστορικές εκ των υστέρων, με μία σε βάθος χρόνου αξιολόγηση. Μία τέτοια ιστορική στιγμή θα τολμήσω να προικονομήσω ότι συντελείται με την υπογραφή της Ελληνογαλλικής συμφωνίας στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία στην άμυνα και ασφάλεια.

Ιστορική στιγμή για την Ελλάδα που εδώ και δυο χρόνια υλοποιεί ένα στρατηγικό όραμα, μία ισχυρή αμυντική και εξωτερική πολιτική, θωρακίζοντας τα εθνικά συμφέροντα και εδραιώνοντας παράλληλα την αξιοπιστία και την παρουσία της χώρας μας διεθνώς. Μέσα σε μόλις δυο χρόνια, με ιδιαίτερο συμβολισμό αλλά και προκλήσεις, η Ελλάδα αναγνωρίστηκε ως η αιχμή του δόρατος των ευρωπαϊκών συνόρων, απέκρουσε την τουρκική επιθετικότητα, ενδυνάμωσε τις συμμαχίες της, σύναψε σχήματα διπλωματικής, ενεργειακής και αμυντικής συνεργασίας με την πλειονότητα των Μεσογειακών χωρών, και αύξησε την επικράτεια της στο Ιόνιο.

Τώρα, με αυτή την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αλλά και η ελληνική αμυντική βιομηχανία ισχυροποιούνται και εκσυγχρονίζονται ακόμα περισσότερο. Αυτό για την χώρα μας έχει τεράστια προστιθέμενη αξία, καθώς η ισχυρή αμυντική ικανότητα αποτελεί βασική αρχή και προϋπόθεση για ισχυρή εξωτερική πολιτική και διπλωματία.

Πρωτίστως όμως, και εδώ έγκειται ο ιστορικός χαρακτήρας της συμφωνίας, τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και η ακεραιότητα της ελληνικής επικράτειας γίνονται, για πρώτη φορά, οργανικό μέρος του αμυντικού σχεδιασμού μίας χώρας συμμάχου, και μάλιστα της μεγαλύτερης στρατιωτικής και πυρηνικής δύναμης της Ευρώπης.

Ακόμα, αν επεκτείνουμε το βλέμμα μας από το στενό πλαίσιο της διακρατικής συμφωνίας προς την ευρύτερη στρατηγική ευκαιρία που παρουσιάζεται, προκύπτει και μία επιπλέον ιστορικότητα, αυτή την φορά για ολόκληρη την Ευρώπη. Οι μετατοπίσεις, γεωπολιτικά, των ισορροπιών ισχύος και η στροφή της Αμερικής στην Ασία δημιουργούν τις προϋποθέσεις που η Ευρώπη χρειάζεται για να κάνει το επόμενο βήμα. Δεν μπορούμε πλέον να κρυβόμαστε πίσω από στερεότυπα και ταμπού μιας άλλης εποχής.

Αυτό αναγνώρισαν Μακρόν και Μητσοτάκης, δράττοντας την ευκαιρία για να κάνουν το βήμα μπροστά. Η συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας ανοίγει τον δρόμο για την στρατηγική αμυντική χειραφέτηση ολόκληρης της Ευρώπης. Δίνεται πλέον εμπράκτως η δυνατότητα μελών του ΝΑΤΟ να δημιουργούν παράλληλη αμυντική στρατιωτική συνεργασία, με γνώμονα τα κοινά εθνικά και ευρωπαϊκά τους συμφέροντα, και μάλιστα προς υπεράσπιση τους ακόμα και έναντι άλλων μελών του ΝΑΤΟ. Η αποδοχή δε της συμφωνίας από την Αμερική ισχυροποιεί έτι περαιτέρω το επιχείρημα ότι τα αμυντικά και στρατηγικά συμφέροντα της Ευρώπης αποτελούν πλέον δική της ευθύνη.

Η ουσία λοιπόν αυτής της συμφωνίας είναι ότι χάρη στα γρήγορα αντανακλαστικά του πρωθυπουργού, μετά τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η συμφωνία AUKUS, η Ελλάδα πέτυχε μια ισχυρή αμυντική συμφωνία, οικονομικά συμφέρουσα, εκπληρώνοντας τον πάγιο στρατηγικό αμυντικό στόχο όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά, και έθεσε τα θεμέλια μιας αμυντικά ανεξάρτητης Ευρώπης.

Είναι λίγα τα λόγια για να μπορέσουν να εκφράσουν την θλίψη και όλους τους αναστεναγμούς μας την μέρα της κηδείας του Μίκη Θεοδωράκη, του τελευταίου μεγάλου Έλληνα του 20ου αιώνα.

Υπήρξε ο άνθρωπος που ενέπνευσε έναν ολόκληρο λαό. Ο καλλιτέχνης που μίλησε στις ψυχές των Ελλήνων μελοποιώντας το πάθος και τις ελπίδες τους. Ο συνθέτης που έκανε την ποίηση καθημερινά λόγια πόνου, αγάπης και καημού που ήχησαν σε κάθε γειτονιά. Ενέπνευσε τα όνειρα και τους πόθους μας, κάνοντας τα αγώνες για την ελευθερία, την δημοκρατία, την ενότητα, για την πατρίδα τούτη που τόσο αγάπησε.

Στέκοντας στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Γαλατά Χανίων, στην αγαπημένη Κρήτη του Μίκη, θυμάμαι όλες τις στιγμές εκείνες με τον Μίκη, και η χαρά που φέρνουν αυτές οι αναμνήσεις μπλέκεται αμήχανα με την θλίψη της απώλειας του. Θυμάμαι τον Μίκη που γνώρισα στην εξορία, να μας τραγουδάει για πρώτη φορά τα «Λιανοτράγουδα», παρουσία του Καραμανλή, του Μητσοτάκη, της Μελίνας, του Πλωρίτη. Θυμάμαι τις ατελείωτες συζητήσεις για το πως θα πέσει η δικτατορία, την ελπίδα να λάμπει στα μάτια του. Την ίδια ελπίδα που είδα στο ταξίδι μας τότε στην Σοβιετική Ένωση επί Γκορμπατσόφ, για το αν ο λαός εκείνος θα κατάφερνε να αποκτήσει την πολυπόθητη δημοκρατία.

Ο Μίκης υπήρξε ένας άνθρωπος ιδεών, χωρίς παρωπίδες, ονειροπόλος και δημοκράτης. Έσπασε πολιτικά στερεότυπα, ξέφυγε από στενές συμβατικές γραμμές, που άλλωστε δεν τον χωρούσαν, και χάραξε τον δικό του μονοπάτι σε όλα, με μοναδικό γνώμονα την πίστη του στην πατρίδα. Στις φυλακίσεις και την εξορία της χούντας αντιμέτωπος με τόσο πόνο, η κρητική λεβεντιά του δεν υποτάχθηκε. Δεν λύγισε στις αβάσταχτες στιγμές της ζωής του, και δεν άφησε και εμάς να λυγίσουμε στις δικές μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Μίκη και το πόσο μου στάθηκε όταν δολοφόνησαν τον Παύλο.

Νιώθω ένα απέραντο κενό. Η απώλεια του Μίκη σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής που σημάδεψε την γενιά μου, μα και πολλές γενιές έκτοτε. Μία εποχή που σφυρηλάτησε αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που γέννησε φυσιογνωμίες ανεξίτηλες. Νιώθω όμως και ελπίδα. Την ελπίδα εκείνη για την οποία ο Μίκης μας τραγουδούσε, και που ακόμα και σήμερα τα παιδιά και τα εγγόνια μας τραγουδούν. Με πόνο βαρύ σου ευχόμαστε καλό ταξίδι Μίκη, μα ξέρω πως θα ζεις για πάντα στις αναμνήσεις, στα όνειρα μας, και κάπως έτσι, σαν ένα βίωμα ψυχής, κληρονομιά αιώνια χαραγμένη στην ψυχοσύνθεση τούτου του λαού, θα συνεχίζεις να εμπνέεις και να καθοδηγείς τις επόμενες γενιές.

Άρθρο Ντόρας Μπακογιάννη στα «Νέα Σαββατοκύριακο»

Ένα αφιέρωμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εν όψει των Γερμανικών Εκλογών φιλοξένησε ένα άρθρο της Ξενιας Κουναλάκη με τίτλο “Η κόρη του ιερέα που έγινε καγκελάριος”. Στο ίδιο αφιέρωμα φιλοξενείται ένα άρθρο του Παναγιώτη Πικραμμένου με τίτλο “Μία καθοριστική Συνάντηση”, αλλά και ενός φίλου από τα παλιά, του Peter Schoof, πρώην πρέσβη στην Αθήνα.Περισσότερα…

Ο Κώστας Γαλάνης προσβλήθηκε από κορονοϊό, μπήκε στο “Σωτηρία” και διασωληνώθηκε για δύο μήνες, ενώ για ένα ακόμη μήνα παρέμεινε στην ΜΕΘ. Μετά από 6 μήνες παραμονής στα νοσοκομεία βγήκε σώος και αβλαβής και αποτύπωσε την περιπέτεια αυτή με ένα σύντομο μήνυμά του, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 20.9.2021:

100 «ΜΕΘ»υσμένες μέρες

Πάνε σχεδόν 6 μήνες από τότε που προσβλήθηκα από τον κορονοϊό και εισήλθα στο νοσοκομείο Σωτηρία, βέβαιος ότι σε δυο εβδομάδες θα είμαι και πάλι έξω.

Ξαφνικά, μέσα σε δύο ημέρες, με βαριά πνευμονία και χωρίς οξυγόνο κατέληξα στην Πανεπιστημιακή ΜΕΘ του νοσοκομείου όπου και διασωληνώθηκα και για δυο περίπου μήνες ήμουν σε καταστολή, στην πραγματικότητα σε κώμα.

Όταν ξύπνησα μου είπαν πως επέστρεψα μιας και όπως φαίνεται είχα «φύγει» αρκετές φορές μέχρι τότε.

Μεθυσμένες μέρες γιατί όλο αυτό το διάστημα ζούσα μια παράλληλη ζωή η οποία συνεχίστηκε και μετά την αποσωλήνωση για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και σε κάθε περίπτωση ήμουν έρμαιο των ορέξεων του ιού. Αυτός αποφάσισε αν θα ζήσω, αν θα βγω αλώβητος, αν θα μείνω σε κώμα μία μέρα ή ένα χρόνο. Μόνοι αντίπαλοί του η επιστήμη, το ιατρικό προσωπικό και οι δικοί μου άνθρωποι.

Αυτά γι’ αυτούς οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν να προβάλλουν αντίσταση στο εχθρό, που όταν σε προσβάλλει καθορίζει απόλυτα την επόμενή σου ημέρα, αν τυχόν υπάρξει αυτή. Δεν είναι ανάγκη να νοσήσεις ο ίδιος για να πειστείς. Αρκεί να κάτσεις δίπλα σε έναν δικό σου άνθρωπο ή σε ένα παιδί που είναι σε κώμα και να εκλιπαρείς μέρα-μέρα να ξυπνήσει και να’ ναι καλά.

Μια ασθενής με σθένος

Χρόνια ακούμε ότι η Δημόσια Υγεία νοσεί. Πως το ΕΣΥ είναι ανύπαρκτο, πως λειτουργεί πλημμελώς, πως αν θέλει κανείς πραγματικά να ιαθεί θα πρέπει να απευθυνθεί εκτός αυτού του συστήματος.

Είχα και εγώ αυτήν την άποψη, την εσφαλμένη άποψη.

Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας όχι απλώς άντεξε στα δύσκολα αλλά διεκπεραίωσε με τρόπο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πρότυπος τη λαίλαπα του κορονοϊού.

Το προσωπικό εκπαιδεύτηκε άμεσα από τα ίδια τα περιστατικά και προσέφερε υπηρεσίες υψηλότατου επιπέδου επιδεικνύοντας το απαραίτητο για την υπόθεση σθένος.

Έτσι και εγώ βγήκα από όλο αυτό νικητής.

Παρακολουθώ τους αρνητές του κορονοϊού, τους αρνητές του εμβολίου, τις γκρίνιες για το ΕΣΥ όταν εγώ έχοντας μπει και βγει σε αυτήν τη στενωπό ξέρω πολύ καλά πως οι υποστηρικτές των παραπάνω απόψεων ζουν τουλάχιστον μια πλάνη.

Είναι δύσκολο να μεταφέρεις μια τέτοιου είδους εμπειρία όπως δύσκολο είναι και να επιβάλεις. Πρέπει να έχεις τη γνώση για να συγκρίνεις και εάν αποκτήσεις τη γνώση αυτό θα γίνει με μεγάλη οδύνη.

Όλα τα παραπάνω τα απευθύνω σε όσους υποστηρίζουν πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας νοσεί. Τα ιδιωτικά θεραπευτήρια δεν κλήθηκαν να δώσουν τη μάχη εναντίον του Covid παρά μόνον οριακά συνεπικουρώντας σε κάποιες περιπτώσεις τους δημόσιους φορείς. Εκείνο ωστόσο που έκανε σημαντική διαφορά είναι πως το προσωπικό του ΕΣΥ- εξαιρετικά υψηλού επιπέδου – αγνόησε ωράρια, προσωπική ζωή και ότι συνιστά την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη και έκανε το θαύμα.

Κλείνοντας όλη αυτήν την αναφορά στην περιπέτεια θα ήθελα να προτείνω σε όλους όσοι πιστεύουν πως μπορούν να χτίσουν πολιτικά επιτεύγματα πάνω στην πανδημία, λίγο να το ξανασκεφτούν. Κανένας δεν θα τους κατηγορήσει για την πλάνη τους αρκεί να μην αποπλανήσουν άλλους αθώους, έτοιμους να γοητευτούν από τον πολιτικό κίνδυνο του ιού.

Κώστας Γαλάνης

CΕΟ Galanis Sports Data

Ο Γιάννης Παπαδημητρίου (’87), δημοσιογράφος της Deutsche Welle, αφιερώνει 2 πρόσφατα άρθρα του στην τρέχουσα γερμανική επικαιρότητα, ενώ ένα τρίτο του άρθρο μιλάει για τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, ένα χρόνο ακριβώς μετά την καταστροφή του στρατοπέδου στη Μόρια από φωτιά. Υπάρχουν στην ιστοσελίδα της DW, και συγκεκριμένα:

Οι Γερμανοί δεν θέλουν «πολιτικά τζάκια» (01.09.2021)

Επτά άνδρες και μία γυναίκα κατείχαν ως τώρα το κορυφαίο αξίωμα του καγκελάριου. Σχεδόν όλοι είχαν μάλλον ταπεινή καταγωγή, αλλά αξιοθαύμαστο βιογραφικό. Συνέχεια στο: https://www.dw.com/el/%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1/a-59045131?maca=el-Facebook-sharing&fbclid=IwAR2-lurafcJMC1LRe7zEPopdOQ7a3NneMk6B6BLJ3xj8-XCvof1q-DWelMc

Γερμανικές εκλογές: Ισοπαλία στην πρώτη τηλεμαχία (29.08.2021)

«Άμυνα έπαιξαν» οι υποψήφιοι για την καγκελαρία στην προεκλογική τηλεμαχία της Κυριακής, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές. Ωστόσο, δεν έλειψαν οι συναρπαστικές στιγμές. Συνέχεια στο: https://www.dw.com/el/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1/a-59021629?maca=el-Facebook-sharing&fbclid=IwAR3RkeiLIDSdE0N46Kle0ZUvz733WvJKjtS6xOd_GPD-VXQvgudpbF5ueJw

Lesbos: “Die Menschen hausen immer noch in Zelten, direkt am Meer” (08.09.2021)

Am 9. September 2020 brannte das Flüchtlingslager Moria auf Lesbos nieder. Die Lebensbedingungen der Migranten auf der griechischen Insel haben sich seitdem kaum verbessert. Συνέχεια στο: https://www.dw.com/de/lesbos-die-menschen-hausen-immer-noch-in-zelten-direkt-am-meer/a-59113090?maca=de-Facebook-sharing&fbclid=IwAR0gIfTabJ7qTyTFmlnLXQgyx0AmCYr8JNNYliCe5JMXFn0Oie_poKH6BGY

Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης (’79) ανήρτησε προσφάτως στο protagon.gr 3 άρθρα για τις συνεργασίες του κορυφαίου μας μουσουργού με διεθνή σπουδαία ονόματα:

#1. Όταν ο Μίκης συνάντησε την Εντίτ Πιάφ

https://www.protagon.gr/themata/1-otan-o-mikis-synantise-tin-entit-piaf-44342341443

#2. Όταν ο Μίκης συνάντησε τη Μελίνα

https://www.protagon.gr/themata/2-otan-o-mikis-synantise-ti-melina-44342341763

#3. Oταν ο Μίκης συνάντησε τον Άντονι Κουίν

https://www.protagon.gr/themata/3-otan-o

Αποχαιρετίσαμε τον Μίκη Θεοδωράκη, παρακολουθώντας βήμα – βήμα την άφιξη στα Χανιά και μετά στον Γαλατά. Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν εκεί όπως και όλη η πολιτική ηγεσία του τόπου. Παρών και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, στενός φίλος του Μίκη. Ο κόσμος, πολύς, συνόδευσε τον Μίκη με τραγούδια και λουλούδια.

Καμαρώσαμε τον δικό μας Γιώργο Ευγενίδη, σοβαρό, λιτό, εξαιρετικό φιλοξενώντας τον Γρηγόρη Ψαριανό για τέσσερις και πλέον ώρες από τον τηλεοπτικό σταθμό Star πλέον, και όχι από τον ΣΚΑΙ, που τον είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα.

Χείμαρος ο Γρηγόρης επανέλαβε αυτά που είχε δηλώσει λίγες ημέρες νωρίτερα:ήταν εξουσιολάγνος και αντιεξουσιαστής, αναρχικός με αρχές, ενώ σε μία παρέμβαση του ο Γιώργος Λιάνης σχολιάζοντας την συμμετοχή και την στάση του κόσμου ανέφερε την κουβέντα του Γιώργου Σεφέρη: ο λαός αναδεικνύεται κατά τι ανώτερος της ηγεσίας του.

Ο Δήμαρχος Χανίων Παναγιώτης Σημανδηράκης θύμισε τον χαρακτηρισμό “ουρανοΜίκης“, που είχε δώσει ο Μητροπολίτης Κισάμου – Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης.

Βουβάθηκαν οι παρευρισκόμενοι ακούγοντας την συγκλονιστική Μαργαρίτα, η οποία αντί επικήδειου τραγούδησε πάνω από το φέρετρο το “παλληκάρι” σε στίχους του πατέρα της, που πρωτοείχε τραγουδήσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης:

Κλαίνε τα δέντρα κλαίνε τα σύννεφα κι οι φίλοι σου κλαίνε.

παλικάρι στη δουλειά στο σπίτι παλικάρι

μίλαγες κι η γειτονιά μας γέμιζε πουλιά.

Άπλωνες το χέρι σου κι έκοβες το φεγγάρι

πως σ’ έκοψε σαν λούλουδο ο Χάρος μια νυχτιά.

Κλαίνε οι τράτες κλαίνε τα κύματα κι οι φίλοι σου κλαίνε.

παλικάρι στα κουπιά στο γλέντι παλικάρι

οι κοπελιές κεντούσανε για σένανε κρυφά

κεντούσανε τα όνειρα, τον ήλιο, το φεγγάρι

κεντούσαν την αγάπη τους, της βάζανε πανιά.

Κλαίνε οι ναύτες κλαίνε τα σήμαντρα κι οι φίλοι σου κλαίνε.

παλικάρι η μάνα σου τυλίχτηκε στα μαύρα

τους φίλους σου τους τύλιξε φουρτούνα, συννεφιά

το λιμανάκι ερήμωσε κι η θάλασσα ερημώθη

κι ο ήλιος εκαρφώθηκε και δε σαλεύει πια.

Τέλος με το ριζίτικο “τον αντρειωμένο μην τον κλαις” αποχαιρέτησαν 96 βρακοφόροι τον Μίκη ακουμπώντας στο φέρετρο,ένα κεφαλομάντηλο, το μαύρο μαντήλι με τα κρόσσια να συμβολίζουν ως σήμερα τα δάκρυα για την Άλωση.

Η Ντόρα Μπακογιάννη μίλησε στην τηλεόραση του Mega για την απώλεια του Μίκη Θεοδωράκηκαι αναφέρθηκε στο Παρίσι, στηνκυβέρνηση Μητσοτάκη, στο ταξίδι στην Σοβιετική Ένωση, στις κουβέντες με τον Γκορμπατσόφ. Μίλησε για την συνεργασία του πατέρα της με τον Μίκη και αναφέρθηκε στο “Καραμανλής ή τάνκς”.

“τα δικά μου εγγόνια τραγουδούν Μίκη με πάθος…”.Περισσότερα…

Η πρώην πρόεδρος της ActionAid θυμάται τη συνάντησή της με τον πρέσβη καλής θέλησης Μίκη Θοδωράκη – Αλεξάνδρα Μητσοτάκη: τον Μίκη δεν μπορείς να τον αντικαταστήσεις.

Τον Μίκη τον ήξερα από την εποχή της εξορίας στο Παρίσι, από τις συναντήσεις του με τον πατέρα μου, αλλά πάνω από όλα από τις συναυλίες του τότε εκεί και αλλού στην Ευρώπη που ήταν για το μικρό κορίτσι που ήμουνα οι πιο δυνατές στιγμές συγκίνησης και νοσταλγίας για την χώρα μου.Περισσότερα…