Ο Φαίδων Σοφιανός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 27 Φεβρουαρίου 1952 από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970. Αδερφή του είναι η Ήβη Σοφιανού (επίσης απόφοιτος) και γονείς του η Μπριγκίτε Σοφιανού και ο Δήμος Σοφιανός. Όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, όλη η οικογένεια ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Είναι ηθοποιός και τηλεοπτικός παραγωγός και μαζί με την αδερφή του (σκηνοθέτη, παραγωγό και μουσικό) Ήβη Σοφιανού, απόφοιτο της Σχολής το 1973, θεωρούνται δύο από τους καλύτερους κουκλοπαίχτες παγκοσμίως. Συμμετείχε στις εξής εκπομπές: Χιλιοποδαρούσα (Τιμολέων Αλαλέων), Στούντιο Φούσκοι (Τηλεπαιχνίδι για παιδιά το οποίο παρουσίαζε μαζί με τις αδερφές του Ήβη και Μπριγκίτε και τη Ρένα Καζάκου), Τα παραμύθια του Ευγένιου Χρυσοβελόνη (Παιδικό κουκλοθέατρο, στο οποίο έκανε τον Ευγένιο Χρυσοβελόνη), Φρουτοπία (Παιδική σειρά με κούκλες, της οποίας είχε τη διεύθυνση παραγωγής), Ψαροκωστούλα, αγάπη μου (Εκπομπή με κούκλες την οποίας είχε τη διεύθυνση παραγωγής).
Η Οικογένεια Σοφιανού είναι γνωστή για την παραγωγή πολλών τηλεοπτικών σειρών με κούκλες, όπως η Ψαροκωστούλα, η Φρουτοπία και του Κουτιού τα Παραμύθια. Κοινή καλλιτεχνική δραστηριότητα των μελών της οικογένειας είναι το κουκλοθέατρο, με το οποίο ασχολούνται από το 1953, όταν στην Κωνσταντινούπολη δημιουργήθηκε η «Μικρή Σκηνή». Η αναγκαστική μετεγκατάσταση στη δεκαετία του ’60 έφερε την οικογένεια Σοφιανού στην Αθήνα κι η “Μικρή Σκηνή” έγινε το καλλιτεχνικό κούκλοθέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε. Οι παραστάσεις περιλαμβάνουν έργα για μεγάλους (Φάουστ, Μικρός πρίγκιπας) και παιδιά (Φεγγαροφάναρο, Νάνος Μυταράς). Οι παραστάσεις παρουσιάστηκαν κι εκτός Ελλάδος και η “Μικρή Σκηνή” απέκτησε διεθνή αναγνώριση κυρίως στον Ευρωπαϊκό χώρο. Wikipedia…
“Τα στέκια” : Το κουκλοθέατρο…
Φαίδων Σοφιανός: «Η Φρουτοπία ανήκε στα φρούτα της» και στα αιώνια παιδιά

Η Έφη Ρευματά (’91) υπογράφει τη μετάφραση, συμμετέχει στη διασκευή – δραματουργική επεξεργασία και παίζει στην παράσταση “Ο Καθένας Πεθαίνει Μόνος του”.


Δυο απόφοιτοί μας συμμετέχουν στην παράσταση της οπερέτας Απάχηδες των Αθηνών του Νίκου Χατζηαποστόλου:
Μία προσφυγή στη Χάγη είναι το αποκορύφωμα της διεθνοποίησης των ελληνοτουρκικών διαφορών, σχολιάζει ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους και αναλύει τον ρόλο του διεθνούς παράγοντα.
Οι εποχές που άφηνες επιδεικτικά πάνω στο τραπέζι της καφετέριας και του μπαρ το κλειδί του «μουράτου» αυτοκινήτου σου, έχουν περάσει πλέον οριστικά και αμετάκλητα. Τα μεταλλικά κλειδιά με τα επάργυρα και επιχρωμιωμένα μπρελόκ με το σηματάκι της μάρκας του αυτοκινήτου ανήκουν εδώ και χρόνια στο παρελθόν και έχουν αντικατασταθεί από – συνήθως μικρούς μαύρους και αισθητικά αδιάφορους – πομπούς ραδιοκυμάτων, που δεν έχουν καμία σχέση με τις υπερπαραγωγές παλαιότερων δεκαετιών. Έτσι δεν προσφέρονται για επίδειξη, αφού είναι φτιαγμένοι συνήθως από φθηνό πλαστικό, ακόμη και αν αφορούν ακριβά αυτοκίνητα πολυτελείας.
Μια παράπλευρη συνέπεια της εκλογής του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι άνοιξε η συζήτηση για το «Τι είναι ελληνική οικογένεια σήμερα» και για πρώτη φορά οι απαντήσεις μοιάζουν να τείνουν προς το άπειρο.
Η Γερμανία θεωρείται χώρα υποδοχής μεταναστών. Πού πηγαίνουν οι ίδιοι οι Γερμανοί, όταν αναζητούν καλύτερες δουλειές; Στην κορυφή των προτιμήσεων η γειτονική Ελβετία.
Αυτό το φθινόπωρο, σας περιμένουμε και πάλι στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη για οργανωμένες ξεναγήσεις στην έκθεση επιλεγμένων αρχετύπων από τις συλλογές του Ιδρύματος, με τίτλο “Η ελληνική γραμματεία στην πρώιμη τυπογραφία”.
„Am Brunnen vor dem Tore 
Η μουσικός και τραγουδίστρια Αγγελική Παπανδρέου μας περιμένει την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου στις 21.30 στο Μπαράκι της Διδότου να μοιραστούμε ένα συναρπαστικό ταξίδι παρέα με τρεις καταπληκτικούς μουσικούς που την συνοδεύουν, στην παράστασή της “,,,τι τζαζ…τι χι τζαζ…”
Ο Εμμανουήλ Ιακ. Διαμαντόπουλος γεννήθηε στις 1.1.1947 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1964. Πήρε το Προδίπλωμα Ιατρικής Πανεπιστημίου Βιέννης (1967), το Πτυχίο Ιατρικής Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης (1971, άριστα), το Διδακτορικό Δίπλωμα Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης (1971, «τα πλείστα μετ’ επαίνου») και απέκτησε την Άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος (Γερμανία και Ελλάδα, 1972). Έκανε Μεταδιδακτορικές σπουδές και έρευνα στην Παθολογική Κλινική, Αγγειολογικό Τμήμα, Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης (1971-73). Τίτλος Ειδικότητας Παθολογίας (1976).