Ο Γιάννης Καλιφατίδης, απόφοιτος του 1982, μετέφρασε μαζί με την επίσης απόφοιτο Ηλιάνα Αγγελή (1996) το έργο του Σίγκμουντ Φρόυντ “Ο Ντοστογέφσκι και η πατροκτονία” που κυκλοφόρησε το 2014 απο τις εκδόσεις Πατάκη.

Στη διάρκεια του πλούσιου και πολυτάραχου βίου του ο Φρόυντ δεν ασχολήθηκε μόνο με την κλινική ψυχανάλυση και τη συγγραφή επιστημονικών βιβλίων και μελετών που έμελλε ν’ αλλάξουν ριζικά τον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε σήμερα τις ψυχικές ασθένειες, αλλά μελέτησε σε βάθος τη λογοτεχνία και το θέατρο. Σε πολλά κείμενά του ανέλυσε με τρόπο διεισδυτικό και πρωτότυπο κλασικά μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, θέλοντας να δείξει ότι πολλές από τις θεωρίες του επιβεβαιώνονταν από τη δράση και συμπεριφορά των ηρώων τους. Εκτός από το κλασικό πλέον δοκίμιο που φέρει τον ενδεικτικό τίτλο “Ο Ντοστογέφσκι και η πατροκτονία”, όπου ο Φρόυντ επιχειρεί να ψυχαναλύσει τον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα και να προσεγγίσει ερμηνευτικά το κορυφαίο του μυθιστόρημα, “Αδερφοί Καραμάζοφ”, ο παρών τόμος περιέχει άλλα τέσσερα σημαντικά δοκίμια για τη λογοτεχνία, μέσω της οποίας ο Φρόυντ θέλησε να στηρίξει και να δικαιώσει τις δικές του ψυχαναλυτικές θεωρίες και εμμονές. Με εξαίρεση το πρώιμο δοκίμιο “Ψυχοπαθείς χαρακτήρες επί σκηνής”, το οποίο γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα στα τέλη του 1905 ή στις αρχές του 1906, αλλά εκδόθηκε μετά θάνατον, τα άλλα τρία δοκίμια του τόμου, “Το εφήμερο”, “Ορισμένοι χαρακτήρες ιδωμένοι μέσα από την ψυχαναλυτική εργασία” και “Μια παιδική ανάμνηση από την αυτοβιογραφία του Γκαίτε”, γράφτηκαν κατά τη δεκαετία του 1910 και αποτελούν σημείο αναφοράς στο έργο του. Σε αυτά ο Φρόυντ καταπιάνεται με διάφορες πτυχές της ψυχανάλυσης και μας προσφέρει ένα σπάνιο και πνευματώδες ψυχογράφημα ιστορικών χαρακτήρων αλλά και μια de profundis ανάλυση κλασικών θεατρικών έργων, όπως ο Μακμπέθ, ο Ριχάρδος Γ΄ και ο Άμλετ του Σαίξπηρ, το Ρόσμερσχολμ του Ίψεν, η Εμίλια Γκαλόττι του Λέσσινγκ, καθώς και ο Αίας και ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή.

Στην ιστοσελίδα της biblionet.gr, από όπου δανειστήκαμε το κείμενο μπορείτε να δείτε και άλλες κριτικές που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα έντυπα.

Ο Γιώργος Δεπάστας, απόφοιτος του 1963, μετέφρασε τον “Λύκο της Στέπας”, έργο του Hermann Hesse, που πέθανε το 1962, ένα χρόνο πριν ο Γιώργος αποφοιτήσει. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Μίνωας και είχε πρωτοεκδοθεί στη Γερμανία το 1927, ότον ο Hesse ήταν 50 ετών.

Ο μελαγχολικός Χάρρυ Χάλλερ ζει σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο. Η απέχθεια που νιώθει για τον μοντέρνο τρόπο ζωής τον ωθεί να μένει μόνος – σαν ένας λύκος της στέπας. Και παρόλο που αποζητά την ανθρώπινη ζεστασιά και τη συντροφικότητα, αδυνατεί να συμβιβαστεί με την υποκρισία των αστικών αξιών. Ωστόσο, γνωρίζοντας την ανέμελη αλλά και απατηλή Ερμίνε θα νιώσει τα ψήγματα μιας πιθανής ευτυχίας.

Ο Χάλλερ αγωνίζεται να συμβιβάσει την αρχέγονη, άγρια φύση του λύκου με τις επίπλαστες κοινωνικές επιταγές. Διχασμένος ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα, προσπαθεί να ανακαλύψει τη βαθύτερη φύση του και να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους και τη ζωή. Μεταθέτοντας τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ο Χάρρυ Χάλλερ επιδιώκει να βγει από την απομόνωση, ανασύροντας από τα σκονισμένα κιτάπια της καθημερινότητας τη μέθεξη και την ελευθερία.

Ο λύκος της στέπας εκδόθηκε το 1927 και ήταν το μυθιστόρημα που χάρισε στον Έσσε την παγκόσμια αναγνώριση. Αποτελεί ένα δυνατό ανάγνωσμα, που ιχνηλατεί τα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής και μας παρασύρει στη δίνη του.

Στη biblionet.gr, απ’ όπου δανειστήκαμε το κείμενο μπορείτε να δείτε μία κριτική του Γιώργου Περαντωνάκη.

Ο Γιώργος Δεπάστας, απόφοιτος του 1963, μετέφρασε το έγρο του Friedrich Schiller “Οι ληστές”, κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Νεφέλη. Περισσότερα στη biblionet.gr

	Την Πέμπτη 20 Αυγούστου συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Θέμελη, απόφοιτου του 1964. Θεωρήσαμε λοιπόν ότι, παράλληλα με ένα αφιέρωμα για το συγγραφικό του έργο, θα έπρεπε να αναζητήσουμε και τα άλλα πρόσωπα του Νίκου, αυτά του μαθητή, του φοιτητή, του φίλου. Ανατρέξαμε στους συμμαθητές και στις συμμαθήτριές του, που θυμήθηκαν μικρές ιστορίες μέσα κι έξω από την τάξη, μέσα κι έξω από το Πανεπιστήμιο αλλά και αργότερα, όταν άρχισε να γράφει, μέχρι που ασχολήθηκε με την πολιτική, γιατί από εκείνη τη στιγμή και μετά «εξαφανίστηκε». Πριν μιλήσουμε με τους συμμαθητές του, θυμηθήκαμε μια εκδήλωση που είχε γίνει στο σχολείο, τον Μάρτιο του 2002 και συντόνισε η Andrea Schellinger, και στην οποία ο ίδιος διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο του “Η αναζήτηση”. Δημοσιεύτηκαν συνολικά εννέα βιβλία του Νίκου, το τελευταίο μετά τον θάνατό του, ενώ κείμενά του εμφανίστηκαν σε συλλογικά έργα. Όποιος ενδιαφέρεται να δει μία αναλυτική παρουσίαση του έργου του, μπορεί να ανατρέξει στη biblionet.gr, όπου “κάτω” από τους τίτλους των βιβλίων υπάρχουν πολλές εξαιρετικές κριτικές.
Μιλήσαμε με όσους μπορέσαμε να εντοπίσουμε στη μέση του Αυγούστου. Κάποιοι αναφέρθηκαν σε περιστατικά, κάποιοι μίλησαν γενικά: Λένα Μερίκα: Αναγεννησιακός, πολυτάλαντος, πρωτοπόρος του διαφωτισμού και του εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας, με πλατιά ευρωπαϊκή κουλτούρα, παρούσα στην πολιτική του δράση, στο έργο του αλλά και στην καθημερινή του ζωή, υπόδειγμα μοναδικής σεμνότητας και ευπρέπειας. Στα έργα του σκύβω ξανά με πάθος και με ζήλο, σαν που ταιριάζει με που αξιώθηκα έναν τέτοιο φίλο.
Νίκος Αθηναίος: Ξαναβρεθήκαμε σχεδόν μια δεκαετία μετά το σχολείο στην Κολωνία στα μέσα της δεκαετίας του 70. Θυμάμαι ατέλειωτους περιπάτους στον Ρήνο, αξέχαστες βραδιές στα σπίτια μας, μια στο δικό του και μια στο δικό μου. Αγαπούσε πολύ τη μουσική και ήταν βαθύς γνώστης του Wagner, όμως οι σχέσεις του με την τέχνη δεν σταματούσαν εκεί. Ήταν εξαιρετικός ζωγράφος, ηθοποιός, σκηνοθέτης και λάτρης του Κουν. Ξεχώριζε ήδη από τότε, αλλά τον χάσαμε όταν ανακατεύτηκε με την πολιτική.
Δημήτρης Λούνδρας: Τον θυμόμουν από τα χρόνια του σχολείου αμυδρά, αφού ήμασταν σε άλλο τμήμα. Έτυχε και τον ξαναβρήκα στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου ως Διπλωματικός είχα κληθεί να διευθετήσω συνδικαλιστικά θέματα. «Βρε, εμείς δεν ήμασταν συμμαθητές?» με ρώτησε. Ξαφνικά ήταν σαν να μην είχε περάσει μια μέρα. Πάνω από τριάντα χρόνια είχαν διαρκέσει μια στιγμή.
Νίκος Μπελλώνιας: Καθόμουν στο τελευταίο θρανίο μαζί με τον Δεπάστα. Μπροστά μου ο Σωτήρης Στέφου με τον Νίκο. Μάθημα Αρχαίων, απόλυτη ησυχία και ξαφνικά ακούγεται η φωνή του Νίκου «Ξερή!». Οι αθεόφοβοι έπαιζαν χαρτιά και είχαν απορροφηθεί. Ήμασταν πολύ δεμένοι. Χάσαμε έναν αδελφό μας.
Χάρης Βαφειόπουλος: Θυμάμαι τη σοφίτα του Νίκου στην Κολωνία. Μετά τις σπουδές του στη Θεσσαλονίκη βρεθήκαμε τυχαία εκεί για μεταπτυχιακά. Τον επισκεπτόμασταν με τη γυναίκα μου πολύ συχνά, αλλά το σπίτι του ήταν τόσο μικρό που βάζαμε το πορτ-μπεμπέ με το μωρό μέσα στη μπανιέρα, γιατί απλά δεν χωρούσε αλλού.
Ιφιγένεια Δανοπούλου: Ήμασταν σε άλλα τμήματα και από τα χρόνια του σχολείου τον θυμάμαι λίγο. Όμως θυμάμαι από τότε ήταν ιδιαίτερα ευγενής και σε έκανε να νιώθεις αμέσως πολύ κοντά του. Βρεθήκαμε σε συναντήσεις τάξεων πολλά χρόνια μετά, ήταν ακριβώς η ίδια αίσθηση.
Γιάννης Μπελλώνιας: Τι να πρωτοθυμηθώ! Μιά μέρα μπαίνει στην τάξη με αλλαγμένο το χρώμα των μαλλιών του. “Τι έγινε βρε Νικόλα;”. “Άστε τα ρε παιδιά. Αντι να πάρω την κολώνια πήρα κατά λάθος το μπουκάλι με το οξυζενέ!”. Μιά άλλη φορά έχουμε κάνει κοπάνα στο Μουσείο. Πάμε σε ένα περίπτερο και ο Νίκος λέει στον περιπτερά: “Θα ήθελα ένα θεοδόλιχο!”. Ο περιπτεράς στραβομουτσούνιασε απορημένος. Έψαξε από ‘δω, έψαξε από ‘κει, χάθηκε μέσα στο περίπτερο και αφού ζορίστηκε λέει του Νίκου: “Συγγνώμη μου τέλειωσε”.
Φρόσω Δημάκου: Ήταν Σάββατο απόγευμα. Η λαϊκή της Καλλιδρομίου είχε τελειώσει και είχαν μαζέψει τους πάγκους. Η Αθήνα ήταν άδεια και τον είδα να περπατά στην Ιπποκράτους κοιτώντας τα παλιά σπίτια. Ήταν τόσο συγκεντρωμένος σαν να ήθελε να εμπνευστεί από τις ιστορίες που έκρυβαν. Τον θυμόμουν λίγο από το σχολείο. Μετά είχαμε βρεθεί μερικές φορές για πολύ λίγο. Στον Δικηγορικό Σύλλογο, τυχαία σε κάποια συγκέντρωση συμμαθητών και κάπου αλλού. Τη φορά αυτή όμως στα Εξάρχεια ανταλλάξαμε μια πολύ ζεστή ματιά και εκείνος συνέχισε την περιήγησή του. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα.
Μπελίνα Καμπάνη: Ο Νίκος ήταν πολυτάλαντος. Είχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική και είχε φτιάξει μια καταπληκτική δισκοθήκη. Ήταν εξαιρετικός ζωγράφος, όλα τα εξώφυλλα των βιβλίων του είναι δικά του έργα. Ο αγαπημένος του καθηγητής ήταν ο Fritz Klemm, καθηγητής των καλλιτεχνικών. Θυμάμαι που του είχε πει «Θα γίνεις μεγάλος ζωγράφος» και ο Νίκος του απάντησε «Όχι εγώ, ο Ψυχοπαίδης». Σπούδασα Αρχιτεκτονική στη Βιέννη και χαθήκαμε, γιατί ο Νίκος ήταν Θεσσαλονίκη και μετά Γερμανία. Ξαναβρεθήκαμε τυχαία στο Ηρώδειο, στην παράσταση «Ο Κύκλος με την Κιμωλία» του Μπρέχτ και από τότε είχαμε πολύ τακτική επαφή. Ο Νίκος είχε μεγάλη αγάπη στο θέατρο, έπαιζε και σκηνοθετούσε αλλά ήταν και εξαιρετικός μίμος. Κάποια μέρα στην τάξη ο Κίμων Τζαρατζούρης είχε κάνει κοπάνα και αποφασίσαμε να του κάνουμε πλάκα. Παίρνει λοιπόν ο Νίκος τηλέφωνο σπίτι και κάνοντας την αυστηρή φωνή της Di Lernia του ζητάει να μιλήσει με τον πατέρα του και επειδή αυτός έλειπε, απαίτησε να εμφανιστεί μαζί του στο γραφείο της την επόμενη μέρα, πράγμα που και έγινε προς μεγάλη έκπληξη του «Κέρβερου».

Για το τέλος αφήσαμε μία φωτογραφία που μας έστειλε η Τένια Παπαδάκη από μία εκδρομή στην Πελοπόννησο την άνοιξη του 1964. Η εκδρομή έγινε για όπως κάθε χρόνο για τους τελειόφοιτους, όμως είχε και μαθητές από τις μικρότερες τάξεις, δηλαδή τους μελλοντικούς τελειόφοιτους του 1965 και του 1966. Ειδικά τη χρονιά αυτή λίγοι συμμετείχαν από τη τάξη του ’64, όμως ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Νίκος, σε μια από τις σπάνιες φωτογραφίες του από το σχολείο. Πέραν του Δημητράκου και του Βασιλόπουλου που θεωρούμε ότι όλοι αναγνωρίζουμε, θα ζητούσαμε να μας βοηθήσετε να αναγνωρίσουμε και τους υπόλοιπους.

Την Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015, στις 8 μ.μ., στο Polis Art Café (Πεσμαζόγλου 5, στη Στοά του Βιβλίου, Αθήνα) παρουσιάζεται το βιβλίο της Μαρλένας Πολιτοπούλου “Η Πηνελόπη των Τρένων“.

Μια άκρως ενδιαφέρουσα αστυνομική υπόθεση

που συνδέει πρόσωπα και καταστάσεις από τα χρόνια του πολέμου

με τους μετανάστες της δεκαετίας του ’60

στη Γερμανία και την Ημαθία του σήμερα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

1965: Ο Στέλιος Καζαντζίδης φτάνει στον σταθμό του Μονάχου για να δώσει μια σειρά από συναυλίες σε όλη τη Γερμανία. Σε μια γωνιά του ίδιου σταθμού ο Στρατής Κοκκινίδης, ένας έλληνας μετανάστης, βρίσκεται νεκρός. Ο φόνος του δεν θα εξιχνιαστεί ποτέ. Πενήντα χρόνια αργότερα, ο ερευνητής και σκιτσογράφος Παύλος Γ., ως οφειλή στον αστυνόμο πατέρα του, θα ασχοληθεί με την υπόθεση. Τα ίχνη θα τον οδηγήσουν στη Νάουσα, τόπο καταγωγής του Κοκκινίδη, και πίσω στα χρόνια της Κατοχής, για να ανακαλύψει ερωτικά μυστικά, δωσίλογους, λίρες, προδοσίες και επαναστάτες. Θα αφήσει για λίγο την αγαπημένη του τζαζ για να ακούσει τα τραγούδια του Στέλιου και θα ανταμειφθεί από την κόρη της Πηνελόπης των τρένων με είκοσι 45άρια δισκάκια. Και όταν όλα θα έχουν πια τελειώσει, ο κόσμος της μετανάστευσης δεν θα του είναι πια ξένος.

Η Ελίζα Παναγιωτάτου, απόφοιτος του 2002, κόρη του επίσης απόφοιτου Βαγγέλη Παναγιωτάτου, παρουσιάζει το βιβλίο της “Αυτά έγιναν χτες“, την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου, στις 18:30, στο Polis Art Cafe στην οδό Πεσμαζόγλου 5, πάνω από τη Στοά του Βιβλίου.

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ενάλιος το νέο βιβλίο του Νίκου Κυριαζή, απόφοιτου του 1970 και του Εμμανουήλ-Μάριου Οικονόμου με τίτλο “Δημοκρατία και οικονομία“.

Δανειζόμαστε απο την biblionet.gr…

Το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου μαζί με την Εφημερίδα των Συντακτών κυκλοφόρησε ένα ένθετο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Δημήτρη Ψαρρά, απόφοιτου του 1971, με τίτλο Κωνσταντίνος Γκλύξμπουργκ: «Όσα δεν είπα»

με αφρομή το τρίτομο έργο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Το Βήμα”.

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Διονύση Αναπολιτάνου, συζύγου της Λίζας Γεωμπρε, η οποία φιλοτέχνησε και το εξώφυλλο.

Είναι, λοιπόν, ο θάνατος των άλλων κατ’ αναλογίαν προσβάσιμος, με την έννοια ότι μαθαίνουμε με επαγωγικό τρόπο πως οι άνθρωποι αναποδράστως φεύγουν για πάντα. Μας έχουν πει, έχουμε ακούσει, έχουμε βιώσει, έχουμε πεπερασμένα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που πέρασαν ή που διάβηκαν τα μονοπάτια της ζωής έφυγαν χωρίς να υπερβούν ένα ανώτατο ηλικιακό όριο. Έτσι, επαγωγικά σκεπτόμενοι και αναμένοντες, θεωρούμε ότι κάπου εκεί και κάπως έτσι οριοθετείται το ένζωο. Το ένζωο που κατά πάσα πιθανότητα μας αφορά και σε προσωπικό επίπεδο, με την έννοια ότι η αθανασία ακόμη και αν υπάρχει δεν γνωρίζεται. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Διονύσιος Αναπολιτάνος είναι Καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο Μεθοδολογία και Φιλοσοφία των Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών – Λογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει βραβευθεί με το Johnsonian Prize in Philosophy για την καλύτερη μονογραφία ή διατριβή στη φιλοσοφία στις Η. Π. Α. για το έτος 1986,. Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών μελετών σε περιοδικά διεθνούς κύρους και συλλογικούς τόμους.

βιβλιονέτ… 

Περισσότερα…

Κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα της Ελίζας Παναγιωτάτου (΄02) από τις εκδόσεις Αντίποδες.

Από την οικειότητα, την κρίση και την απώλεια της Αθήνας, η ηρωίδα θα βρεθεί στην Ντίρε Ντάουα με τα κόκκινα λουλούδια, τις ύαινες και το παρελθόν της γιαγιάς της. Στο μέρος όπου η μία κατάφερε να ξεχάσει, η άλλη θα θυμηθεί και θα συνεχίσει. Ένα βιβλίο για ταξίδια χωρίς στόχο και για μυστικά που περνάνε από τη μία γενιά στην άλλη. Μπορεί τελικά μια γάτα να είναι η μετενσάρκωση ενός μπαμπά; Μπορεί το δέρμα μιας γυναίκας να έχει το χρώμα της άμμου; Μπορείς να θυμάσαι με τρυφερότητα χωρίς να πονάς; Μέσα από ερωτικές ιστορίες και ενώ θα ψάχνει τις λίρες της γιαγιάς της, η Τέσση θα βιώσει μεγάλες αλλαγές και μικρές νίκες και θα συναντηθεί με αναπάντεχες μητριαρχίες.

Περισσότερα…

Οι εκδόσεις Ars Nocturna παρουσιάζουν τη νέα τους κυκλοφορία «Απόκριες/Ο σιδηροδρομικός φύλακας Τηλ/Ο απόστολος’» του Γερμανού νομπελίστα Gerhart Hauptmann, την Παρασκευή, 15/12 και ώρα 19:30 στο καφέ-βιβλιοπωλείο Locomotiva Cooperativa (Μπόταση 7, Εξάρχεια), με ομιλητές τον μεταφραστή και επιμελητή της έκδοσης Γιάννη Καλιφατίδη, τη δημοσιογράφο Μικέλλα Χαρτουλάρη και την ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Θεανώ Πολυζογοπούλου.

Τρεις σκοτεινές νουβέλες ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον ονειρισμό, τρία νεανικά αφηγήματα του νομπελίστα συγγραφέα Gerhart Hauptmann, εμβληματικά για τον γερμανικό νατουραλισμό, αλλά, παράλληλα, φορείς της βαθιάς επίδρασης του γερμανικού ρομαντισμού και πρωτοπόροι προάγγελοι του γερμανικού εξπρεσιονισμού.

Αν υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα που να διατρέχει τις ιστορίες του Hauptmann, αυτό είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι δέσμιος της μοίρας του, αλλά έρμαιο των επιλογών του, μολονότι τις περισσότερες φορές δεν έχει καν την πολυτέλεια να επιλέξει, όντας υποταγμένος στην κοινωνική τάξη του.

Η μετάφραση της νουβέλας «Ο σιδηροδρομικός φύλακας Τηλ» έγινε από τον Γιάννη Καλιφατίδη.

Οι νουβέλες «Απόκριες» και «Ο απόστολος», σε μεταφραστική και γλωσσική επιμέλεια του Γιάννη Καλιφατίδη, μεταφράστηκαν από την Ανδρομάχη Μαλακάτα, την Ευαγγελία Μουχρίτσα, τη Σήλικα Ρηγοπούλου, την Τατιάνα Τζιώτη και την Κατερίνα Φωτιάδου, σπουδάστριες του τμήματος γερμανοελληνικής λογοτεχνικής μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ (2011-2012) και του αντίστοιχου τμήματος που λειτούργησε κατά την περίοδο 2012-2013 στο Goethe-Institut Athen.

Με τίτλο “Ιστορία του Οικονομικού Βίου και των Οικονομικών Θεωριών: διδασκαλία και έρευνα με αφορμή την ίδρυση της πρώτης έδρας στην Ελλάδα (1943)” συνέβαλε ο Χρήστος Μπαλόγλου στο έργο “Ενδιάμεσοι Κόσμοι“, που αποτελεί αφιέρωμα στον Ομότιμο Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ιστορικό, Κωνσταντίνο Απ. Βακαλόπουλο.

Το αφιέρωμα εξεδόθη το 2023 στην Θεσσαλονίκη από τον εκδοτικό οίκο Κ. & Μ. Σταμούλη (επιμέλεια: Ιφιγένεια Βαμβακίδου – Κωνσταντίνος Τσιούμης).

Ο Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951, γιος του επίσης ιστορικού και καθηγητή Απόστολου Βακαλόπουλου. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών) μέχρι το 1973 και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ανωτάτων Διεθνών Σπουδών της Γενεύης (Institut universitaire de hautes études internationales) μέχρι το 1975.

Με αφορμή την ίδρυση της πρώτης έδρας στην Ελλάδα στην ΑΣΟΕΕ το 1943 (πριν από 80 έτη) ο Χρήστος Μπαλόγλου επιχειρεί να αναδείξει την συμβολή των πρώτων διδασκόντων του αντικειμένου στην ΑΣΟΕΕ σε δύο ενότητες, την 1η μέχρι το 1943, μέχρι την στιγμή της αποχώρησης του Αριστοτέλους Σίδερι το 1960 και την 2η, όπου το 1960 προβάλλεται για πρώτη φορά η ιδέα περί διαχωρισμού της Έδρας σε δύο αντικέιμενα: την Ιστορία του Οικονομικού Βίου και την Ιστορία των Οικονομικών και Κοινωνικών Θεωριών.

Στην ιστορική αυτή αναδρομή γίνονται αναφορές στους ιστορικούς σταθμούς όπως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Συνθήκη των Σεβρών, που

Την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου, ώρα 18.00, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της Αναστασίας Δασκαρόλη με τίτλο: «Ούλριχ φον Βιλαμόβιτς-Μέλλεντορφ: Τα ταξίδια του στην Ελλάδα, 1873-1917».

Η συγγραφέας απόφοιτός μας Τάνια Δασκαρόλη (’75), είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

To βιβλίο θα παρουσιάσουν ο Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, η Διευθύντρια του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών Καθηγήτρια Δρ. Κάτια Σπορν, ο Καθηγητής Φιλοσοφίας κ. Γεώργιος Μποζώνης και η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας κ. Σοφία Παπαϊωάννου.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών (οδός Ι.Παπαρρηγοπούλου αρ. 5-7, Πλ. Κλαυθμώνος, 105 61 Αθήνα).

Είσοδος ελεύθερη.

Το Αthens Book Space του Δήμου Αθηναίων και οι εκδόσεις Μελάνι διοργάνωσαν την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2023 την παρουσίαση του βιβλίου «Αρχέγονη» της Νάνας Παπαδάκη.

Η «Αρχέγονη» είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο της ηθοποιού, σκηνοθέτιδος και συγγραφέως Νάνας Παπαδάκη. Αποτελείται από 55 θραύσματα αφιερωμένα σε μια άγνωστη, «αρχέγονη» δύναμη, η οποία εκφράζεται μέσω της σιωπής, της ενόρασης, των ονείρων, της φύσης, της τρέλας. Το βιβλίο είναι επηρεασμένο απ’ την Art Brut (Ακατέργαστη Τέχνη), τη Σκοτεινή Κυρία των Σονέτων του Σαίξπηρ, τη Συκόραξα της Τρικυμίας, ακόμη και το σύμπαν του σαιξπηρικού Άμλετ ή της ιψενικής Έντα Γκάμπλερ. Ένα σύμπαν σκοτεινό, καταστροφικό και αποκαλυπτικό, το οποίο αρθρώνεται σε 55 ποιητικά ρινίσματα που έλκονται απ’ τον δημιουργικό πυρήνα του θεάτρου και της γραφής μαγνητίζοντας ταυτόχρονα τον σύγχρονο αναγνώστη, αλλά και θεατή.

Περισσότερα…

Μπορεί τα φίδια να έκλεισαν σχολεία προσφάτως και να έγιναν ο φόβος και ο τρόμος στα πλημμυρισμένα σπίτια…

Όμως στο νέο βιβλίο της ΛέναςΜερίκα (’64), που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, τα επικίνδυνα αυτά ερπετά παίρνουν μία άλλη διάσταση και μορφή μέσα από τα ήθη και έθιμαμιας μικρής κοινότητας, κάπου στο πανέμορφο νησί της Κεφαλονιάς.

Η πολυβραβευμένη και πολυγραφότατη συγγραφέας (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2004, βραβείο Ιπεκτσί 2001) με το ξεχωριστό αυτό έργο της, ταξιδεύει τους μικρούς αναγνώστες στη λαογραφία, τη μυθολογία, την ιστορία, τα ήθη και έθιμα της περιοχής, συνδυάζοντας την λογοτεχνική απόλαυση με τη γνώση.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαΐτη για παιδιά από 6 ετών και η εικονογράφηση έγινε από την Αθηνά Κοντογιάννη.

Περισσότερα…

Στον Κώστα Μαντζάκο, που είναι απόφοιτος του 1985 και επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 30 χρόνια στο εξωτερικό, είχαμε αναφερθεί με αφορμή την πρώτη του μετάφραση σε ποιήματα Γερμανών εξπρεσιονιστών με τίτλο “Το λυκόφως” (Die Dämmerung), από το ποίημα του Alfred Lichtenstein.

Αυτήν τη φορά παρουσιάζουμε το νέο βιβλίο, ένα  κύκλο 52 ερωτικών σονέτων της Αμερικανίδας Edna St. Vincent Millay, που καταγράφει ποιητικά τη σχέση της με τον πολύ νεότερο ποιητή George Dillon.

Η Millay ήταν η πρώτη γυναίκα που έλαβε το βραβείο Πούλιτζερ και έγινε γνωστή τόσο για την ποίηση της, που αναχρονιστικά επέμενε σε παραδοσιακές φόρμες, παρά το μοντέρνο της περιεχόμενο, όσο και για την αντισυμβατική ζωή της. Ακόμα και παντρεμένη, είχε μια σειρά από σχέσεις με άντρες και γυναίκες, που υπήρξαν η έμπνευση για τους ερωτικούς της στίχους.

Ο Τόμας Χάρντυ είπε χαρακτηριστικά γι αυτήν: Η Αμερική έχει δύο αξιοθέατα: τους ουρανοξύστες και την ποίηση της Μιλέυ.- Το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ρώμη.

Über die Autorin: Hanna von Feilitzsch (’83) lebt mit ihrer Familie in Oberfranken und am Tegernsee. Die Autorin hat bisher zahlreiche Drehbücher für das Fernsehen geschrieben und mehrere Bücher veröffentlicht.

Hanna von Feilitzsch ist Halbgriechin. “Der letzte Ouzo” ist ihr zweiter Roman, der sich in Griechenland abspielt. Ein spannendes Krimi.

Η συγγραφέας Hanna von Feilitzsch, κατά το ήμισυ Ελληνίδα, αποφοίτησε από τη Σχολή το 1983 (γερμανικό τμήμα) ως Johanna – Sophia Strobolakos. Το “Der letzte Ouzo” είναι το δεύτερο βιβλίο της που εκτυλίσσεται στην Ελλάδα. Ένα απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί σε Taschenbuch (16 Euro) και σε eBook (11,99 Euro)…

Το καλλιτεχνικό σύμπαν της Λένας Κιτσοπούλου μέσα από ημερολογιακές σημειώσεις, σκίτσα και ζωγραφιές. Ένα ταξίδι δημιουργίας και γέννησης ξεδιπλώνεται μέσα από τις σελίδες της έκδοσης «Ημερολόγιο Φράνκενσταϊν», που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2022.

Συγγραφέας, σκηνοθέτρια, ηθοποιός, ζωγράφος και τραγουδίστρια του ρεμπέτικου, η Λένα Κιτσοπούλου, Onassis Culture resident artist τη χρονιά 2020-2021, στέγασε το στούντιο-ατελιέ της σε ένα πρώην μηχανουργείο στου Ρέντη, που το Ίδρυμα Ωνάση ανακαινίζει για να στεγάσει το νέο πολιτιστικό κέντρο Onassis Ready. Στο διάστημα της έρευνάς της για ένα θεατρικό έργο και μια σειρά από εικαστικά έργα με κοινό σημείο αναφοράς το μυθιστόρημα «Φράνκενσταϊν ή ο σύγχρονος Προμηθέας» (Μαίρη Σέλλεϋ, 1818), η Λένα Κιτσοπούλου κρατούσε ημερολογιακές σημειώσεις. Γραμμένες με την παροιμιώδη αντιδραστικότητά της, τη θρασεία μετεφηβική ορμή της και μια, από καρδιάς, ειλικρίνεια, αγρίως αυτοβιογραφική, ήδη από την πρώτη καταγραφή, στις

11 Μαρτίου 2021: «Εδώ και κάποιες μέρες έχει εμφυτευτεί μέσα μου ένα έμβρυο και περιμένω αν αυτό θα κρατηθεί ή αν θα πέσει από το δέντρο μου σαν σάπιο κεράσι κερασιάς». Οι σημειώσεις εκείνες, σχεδόν αυτούσιες, μαζί με σκίτσα και ζωγραφιές, αποτελούν το «Ημερολόγιο Φράνκενσταϊν» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του Ιδρύματος Ωνάση.

Περισσότερα…

Ο καθηγητής Μιχάλης Ψαλιδόπουλος δεν χρειάζεται συστάσεις. Διαθέτει τεράστιο ερευνητικό έργο στην ελληνική οικονομική ιστορία, έχοντας δείξει μια ιδιαίτερη προτίμηση στον Παναγή Παπαληγούρα, ο οποίος διαδραμάτισε κορυφαίο ρόλο στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από το Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων μία βιογραφία του Ψαλιδόπουλου («Παναγής Παπαληγούρας – Ενας διανοούμενος στην πολιτική»), που ανασυνθέτει τη ζωή και την παρακαταθήκη του αείμνηστου πολιτικού.

Έτσι ξεκινά ο συγγραφέας και ερευνητής Αχιλλέας Χεκίμογλου την αναφορά του στο βιβλίο του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου που παρουσιάστηκε πρόσφατα. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Καθημερινή” την 9.10.2023

Περισσότερα…

Η Αρχέγονη είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο της ηθοποιού, σκηνοθέτιδος και συγγραφέως Νάνας Παπαδάκη (’90) και κυκλοφόρησε προσφάτως από τις εκδόσεις Μελάνι.

Αποτελείται από 55 θραύσματα αφιερωμένα σε μια άγνωστη, «αρχέγονη» δύναμη, η οποία εκφράζεται μέσω της σιωπής, της ενόρασης, των ονείρων, της φύσης. Το βιβλίο είναι επηρεασμένο απ’ την Art Brut (Ακατέργαστη Τέχνη), τη Σκοτεινή Κυρία των Σονέτων του Σαίξπηρ, τη Συκόραξα της Τρικυμίας, ακόμη και το σύμπαν του σαιξπηρικού Άμλετ ή της ιψενικής Έντα Γκάμπλερ. Ένα σύμπαν σκοτεινό, καταστροφικό και αποκαλυπτικό, το οποίο αρθρώνεται σε 55 ποιητικά ρινίσματα που έλκονται απ’ τον δημιουργικό πυρήνα του θεάτρου και της γραφής μαγνητίζοντας ταυτόχρονα τον σύγχρονο αναγνώστη, αλλά και θεατή.

Περισσότερα…