Την Τρίτη 29 Απριλίου μίλησε ο Κώστας Παπαηλιού στο Action 24 για το Blackout στην Ισπανία:
και την ίδια ημέρα έκανε και μία σύντομη παρέμβαση στο Αναλυτικό Δελτίο Ειδήσεων της ΕΡΤ, στις 6 μμ. στην χρονική περίοδο 10:18 – 10:42:
https://www.ertflix.gr/vod/vod.602503-1800-analutiko-deltio-eideseon-trite-29-apriliou-2025
Ο Βαγγέλης Τρικεριώτης, απόφοιτος του ’65 και ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου “Πρωτοπορία” παραχώρησε μία συνέντευξη στο Athens Voice της 14.1.2014:
Τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝ.ΕΛ.ΒΙ.), ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (Σ.Ε.Β.Α.), ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.), η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ) και η Εταιρεία Συγγραφέων πραγματοποίησαν συνέντευξη τύπου υπέρ της διατήρησης της ενιαίας τιμής βιβλίου, δηλαδή του νόμου που απαγορεύει τις μεγαλύτερες του 10% εκπτώσεις στις τιμές των βιβλίων! Το παρακάτω κείμενο είναι ένας αντίλογος που απηύθυνα στη συνέντευξη αυτή στους φορείς του βιβλίου, τους οποίους για λόγους συντομίας και ουσίας ονομάζω στο κείμενο «συντεχνία». Πιστεύω ότι με αυτό, οι βιβλιόφιλοι θα λύσουν πολλές απορίες τους σχετικά με το θαυμαστό κόσμο του βιβλίου, στην επιβίωση του οποίου συμβάλλουν αγόγγυστα αγοράζοντας βιβλία.
Στην αγορά του βιβλίου υπάρχουν 857 δυσλειτουργίες που πρέπει να διορθωθούν, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Η νούμερο 1 δυσλειτουργία είναι η διατίμηση που έχει επιβληθεί στην τιμή του βιβλίου, όπου ο αυθαίρετος και πολλές φορές αισχροκερδής προσδιορισμός της τιμής από τον εκδότη είναι για τους πάντες υποχρεωτικός. Και αυτήν ακριβώς τη δυσλειτουργία ο κόσμος του βιβλίου (για την ακρίβεια ο συνδικαλιστικός κόσμος του βιβλίου) θέλει να τη διατηρήσει με νύχια και με δόντια. Νομίζω πως είμαι ο πλέον καθ’ ύλην αρμόδιος να πω δυο κουβέντες για τον περίφημο νόμο της διατίμησης του βιβλίου, αφού το φωτογραφικό νομοσχέδιο αφορούσε αποκλειστικά το βιβλιοπωλείο «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ». Η επιχειρηματολογία για το καλό του κλάδου, την προώθηση του καλού βιβλίου και άλλα μπλα μπλα μπλα αποτελούν την πάγια τακτική των συντεχνιών που τα οικονομικά αποκλειστικά αιτήματά τους τα διανθίζουν με «θεσμικά αιτήματα».
Η ιστορία αυτή ξεκινάει από πολύ παλιά, από την ίδρυση του βιβλιοπωλείου σε μια υπόγα στην Κωλέττη πριν από 40 χρόνια. Λειτουργώντας πάντα σαν συνεπής συντεχνία, οι κινούμενοι στον εκδοτικό-βιβλιοπωλικό χώρο συνδικαλιστές, αφού προσπάθησαν με διάφορους, αθέμιτους κυρίως, τρόπους να με «συνετίσουν» κατάφεραν το 1998 με τον τότε υπουργό Πολιτισμού κ. Βενιζέλο να επιβάλουν τη διατίμηση στο βιβλίο. Ήταν, βλέπετε, η εποχή των παχιών αγελάδων και του «λεφτά υπάρχουν».
Έκτοτε πολλές φορές, οι συνδικαλιστές και οι συνεταίροι επιφανών πασόκων με έσυραν στα δικαστήρια με τη σουρεαλιστική κατηγορία ότι πουλάμε τα βιβλία, ή κάποια βιβλία, φτηνότερα απ’ αυτό που επιβάλλει ο νόμος. Φυσικά αθωωθήκαμε όλες τις φορές.
Για να δούμε όμως πόσο σέβονται τον νόμο οι ίδιοι οι εμπνευστές του, οι εκδότες. Όλες οι πωλήσεις που κάνουν στα γραφεία τους, μαζικές ή μεμονωμένες, σε μη επαγγελματίες, γίνονται με εκπτώσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ την επιτρεπόμενη από το νόμο. Οι εξαιρέσεις είναι τόσο ελάχιστες που μπορούμε να μιλάμε εκ του ασφαλούς για όλες.
Οι περισσότεροι εκδότες στις ανατυπώσεις δεν αλλάζουν τη χρονολογία έκδοσης κι έτσι μετά την παρέλευση των δύο ετών τα βιβλία τους εξαιρούνται από τη διατίμηση. Με τη λογική της συντεχνίας αυτοί απεργάζονται την καταστροφή του βιβλίου γενικότερα. Γιατί δεν τους πάνε στα δικαστήρια οι ηρακλείς της διατίμησης; Άλλο κόλπο ενός (;) εκδότη για να παρακάμψει την διατίμηση σε κάποια σχολικά βιβλία, ήταν να τα πουλάει «πακέτο» φτηνότερα. Η υπόθεσή του έφτασε στα δικαστήρια με άγνωστη σε μένα έκβαση.
Μια άλλη σουρεαλιστική εκδοχή του φαινομένου, είναι βιβλία που είναι στη διατίμηση στα βιβλιοπωλεία να δίνονται ως δώρο ή με τεράστια διαφορά τιμής (προς τα κάτω εννοείται) από τις εφημερίδες. Πρόσφατο παράδειγμα, που τρέχει στα περίπτερα, τα βιβλία του Καζαντζάκη. Αλλά βεβαίως όταν πρόκειται για τον Μπόμπολα, τον ΔΟΛ κ.λπ. η συντεχνία κάνει τους νόμους γαργάρα. Μόνο τα βιβλιοπωλεία πρέπει να τον τηρούν απαρέγκλιτα. Το ότι ακριβώς η ύπαρξη του νόμου της διατίμησης οδηγεί τους εκδότες για μερικά χιλιάρικα στις εφημερίδες είναι προφανώς ένας περίπλοκος συλλογισμός και δεν περνάει από το μυαλό των συνδικαλιστών του βιβλίου.
Εκτός από τις εφημερίδες, όμως, έχουμε τώρα και τα παζάρια. Αυτά ξεκίνησαν σαν μια ευκαιρία να πουλήσουν οι εκδότες το στοκ των καλών ή κακών, πάντως αντιεμπορικών, βιβλίων τους. Ραγδαία όμως εξελίσσονται σε αυτόνομες αγορές βιβλίου, και πολλοί εκδότες ανατυπώνουν (χωρίς βέβαια να αλλάζουν την ημερομηνία έκδοσης) και ανατιμούν τα βιβλία τους ώστε να πωλούνται στα παζάρια σε υποτίθεται δελεαστικές τιμές (δηλαδή κάτω από το 30% της ονομαστικής τιμής).
Μια άλλη τεράστια αγορά στην οποία οι εκδότες καταστρατηγούν τη διατίμηση είναι ο κύκλος των ανθρώπων που κινούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά στο χώρο των εκδόσεων, καθώς και ο κύκλος αυτών, οι φίλοι τους και οι συγγενείς τους και οι φίλοι των φίλων τους και των συγγενών τους. Η αγορά αυτή περιλαμβάνει πρώτα απ’ όλα τους υπαλλήλους των εκδοτικών οίκων και των βιβλιοπωλείων, στη συνέχεια τους ανθρώπους στην παραγωγή του βιβλίου (χαρτέμπορους, τυπογράφους, βιβλιοδέτες, ατελιέ γραφικών τεχνών, άλλους προμηθευτές, κλπ. κλπ.) και μετά συγγραφείς, μεταφραστές, διορθωτές, επιμελητές, εικονογράφους, φωτογράφους, βιβλιοθηκάριους, βιβλιοθηκονόμους, υπαλλήλους βιβλιοθηκών και γενικά όλο τον κύκλο των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με τους εκδότες (υπάλληλοι τραπεζών, δήμων, ΙΚΑ, εφοριών, κοσμοτέ, τυροπιτάδικων κλπ. κλπ.) Δεν τελειώνουμε, όμως, με αυτούς. Όλοι αυτοί του «χώρου» εξυπηρετούν και συγγενείς, φίλους και γνωστούς τους, και πολλές φορές τους φίλους των φίλων τους και πάει λέγοντας. Να σημειώσω εδώ ότι αυτά λειτουργούν διαγώνια και «συναδελφικά» σε όλο το εκδοτικό φάσμα.
Ο νόμος επίσης καταστρατηγείται από τα βιβλιοπωλεία που δεν τηρούν αποθήκη και εκδίδουν αποδείξεις από ταμιακή μηχανή. Με την απόδειξη αυτή δεν μπορεί να αποδειχτεί η καταστρατήγηση του νόμου, κι έτσι μπορούν να πωλούν με όποια τιμή θέλουν.
[Εδώ ανοίγω μια παρένθεση. Δεν εκφέρω καμιά άποψη αν όλα αυτά είναι καλά ή κακά. Απλώς επισημαίνω την υποκρισία της συντεχνίας που σας κάλεσε σήμερα εδώ να «αγωνιστείτε» υπέρ της διατήρησης του νόμου. Κλείνει η παρένθεση.]
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις που ανέφερα οι εκδότες σύμφωνα με τον νόμο παρανομούν. Αφού ο νόμος υπάρχει για το καλό του βιβλίου, μπλα μπλα μπλα, γιατί τον καταστρατηγούν; Πώς να εξηγήσω αυτή τη σχιζοφρενική και υποκριτική συμπεριφορά, σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις πώλησης βιβλίων στα γραφεία τους, να θεωρούν την έκπτωση εύλογη.
Ποιοι λοιπόν απομένουν για την αγορά που υποτίθεται ότι θέλει να προστατέψει η συντεχνία; Και γιατί για τους μαθητές, φοιτητές και βιβλιόφιλους, γενικά, που αγοράζουν τα βιβλία τους στα βιβλιοπωλεία η έκπτωση δεν θεωρείται εύλογη; Ευτυχώς πολλοί ακόμα, που είτε έχουν ακόμα χρήματα, είτε δεν έχουν κάποιον γνωστό στον «κόσμο του βιβλίου» και αγοράζουν τα βιβλία χωρίς καμία έκπτωση.
Το καταπληκτικό είναι ότι ενώ ο νόμος απαγορεύει και την υπερτιμολόγηση στην πώληση των βιβλίων, ουδείς ασχολείται με αυτό. Η υπερτιμολόγηση δεν ενοχλεί κανέναν, ενοχλούνται μόνο μην τυχόν και πουλήσει κάποιος φτηνότερα τα βιβλία, για την ακρίβεια μην και κάποιος αγοράσει τα βιβλία του φτηνά.
Δεν ξέρω αν εδώ μέσα υπάρχει κάποιος καταναλωτής βιβλιόφιλος. Αν υπάρχει καλό θα ήταν ν’ ακούσουμε και τη δική του άποψη. Κατά τα άλλα, όλοι εμείς, εκδότες, βιβλιοπώλες, συγγραφείς που μαζευτήκαμε εδώ, αγοράζουμε τα βιβλία, όταν τα αγοράζουμε και δεν μας χαρίζονται, με μεγάλη ή πολύ μεγάλη έκπτωση. Και μαζευτήκαμε εδώ για να εξηγήσουμε στο λαό (τους αφελείς; τα κορόιδα;) πόσο καλό για το βιβλίο γενικά είναι, να αγοράζουν τα βιβλία χωρίς έκπτωση, και πόσο πολύ τον ωφελεί αυτό. Καλά, τις πέτρες είσαστε ατρόμητοι και δεν τις φοβόσαστε, το χάχανο που προκαλείτε και τις λεμονόκουπες δεν τα φοβόσαστε;
Όλα τα παραπάνω τα ανέφερα για να δείξω ότι ένας νόμος με χιλιάδες αστερίσκους είναι κουρελόχαρτο. Αν όλα ήταν όμορφα και αγγελικά γιατί το 10% έκπτωση που επιτρέπει ο νόμος το δίνουν οι πάντες; Η αγορά, δηλαδή οι καταναλωτές, σε πάνε αλλού, κι αυτό το αλλού δεν μπορεί να το αποτρέψει κανένας νόμος. Γι’ αυτό κι έχουμε τα υποκριτικά φαινόμενα που ανέφερα παραπάνω.
Ας υποθέσουμε όμως ότι ο αγώνας σας δικαιώνεται –στην Ελλάδα του σουρεαλισμού όλα είναι πιθανά–, πώς σκέφτεστε να αποτρέψετε το ενδεχόμενο ενός ιντερνετικού βιβλιοπωλείου στη Βουλγαρία, την Τουρκία, στην Αλβανία ή και στην Κύπρο, που θα πουλάει τα βιβλία με όση έκπτωση θέλει, αφού δεν θα διέπεται από την πανέξυπνη ελληνική νομοθεσία. Φαντάζομαι ότι ένα τέτοιο επίδοξο βιβλιοπωλείο θα ήταν αναφανδόν υπέρ της διατήρησης της διατίμησης.
Στην Αγγλία, που σας αρέσει να αναφέρετε ως παράδειγμα, τα βιβλιοπωλεία δεν επλήγησαν από την μη ύπαρξη διατίμησης, αλλά από το Άμαζον. Επλήγησαν και πράγματι έκλεισαν πολλά, και λοιπόν; Ο καταναλωτής δεν αγοράζει φτηνότερα τα βιβλία του; Τελικά τι θέλουμε; Να διατηρήσουμε ένα νόμο που προστατεύει υποτίθεται τα μικρά βιβλιοπωλεία εις βάρος του βιβλιόφιλου καταναλωτή;
Ωστόσο στην Ελλάδα, που ως γνωστό είναι η χώρα με τον εξυπνότερο λαό του κόσμου, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Οι θηριώδεις επενδύσεις σε βιβλιοπωλεία έγιναν ακριβώς επειδή λειτουργούν χωρίς κανέναν ανταγωνισμό, αφού απαγορεύεται η έκπτωση. Έτσι ο νόμος αυτός δεν προστατεύει τα μικρά βιβλιοπωλεία, αλλά τις λεγόμενες αλυσίδες που έχουν μεγάλα λειτουργικά έξοδα. Και για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, το Πάμπλικ, για παράδειγμα, με 15 εκατομμύρια ζημιές το χρόνο, δεν έχει καμιά δυνατότητα να αυξήσει τις εκπτώσεις του. Έτσι αναγκαστικά κάνει το 10% που έχει καθιερωθεί παντού. Άλλωστε ποιος το εμποδίζει και τώρα να μεγαλώσει την έκπτωση στα εκτός διατίμησης βιβλία; Το ίδιο ισχύει για τα σούπερ-μάρκετ, τις αλυσίδες που επικαλείται η συντεχνία ότι θα αφανίσουν το βιβλίο.
Παρ’ όλα αυτά, ας υποθέσουμε πως πρέπει για κάποιους λόγους, φολκλορικούς, ιστορικούς, συναισθηματικούς, μεταφυσικούς ή τους αστείους που επικαλείται η συντεχνία, ή όποιους άλλους, δεν έχει σημασία, να παραμείνει σε ισχύ ο νόμος αυτός για να προστατευτεί υποτίθεται το καλό βιβλίο και η αγορά του βιβλίου γενικά. Αύριο που ένα διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι των βιβλιόφιλων θα στραφεί στο ψηφιακό βιβλίο –κι αυτό δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ήδη υπάρχουν, και ήδη τα πανεπιστήμια το έχουν ζητήσει–, τι θα κάνετε; Τα βιβλία θα είναι πλέον άυλα, ψηφιακά αρχεία. Θα ζητήσετε καινούργιους νόμους, που θα απαγορεύουν στην απλ, στην άμαζον και σε άπειρες παγκόσμιες, αλλά και ελληνικές ιστοσελίδες να τα πουλάνε; Θέλω να πω πως όταν προσπαθείς να πας κόντρα στην εξέλιξη και την τεχνολογία φτάνεις σε τραγελαφικά αδιέξοδα, γιατί αυτές προχωρούν πιο γρήγορα –ευτυχώς– από τα μυαλά των συνδικαλιστών.
Χριστός Ανέστη!
Μετά την πτώση του τείχους και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στις χώρες της Ανατ. Ευρώπης, ακούσθηκε από διαφόρους κύκλους, κατά βάσιν συντηρητικούς, αλλά και ανιστόρητους, περί καταργήσεως της Πρωτομαγιάς , δεδομένου ότι δεν συνάδει πλέον με τις περιστάσεις. Αντέστην και υπενθύμισα ότι η εργατική Πρωτομαγιά είναι μία χαρμολύπη, εορτάζομε μίαν οικτράν και αιματωμένη επέτειον, στο Σικάγο, αλλά και αλλαχού, όπως την Πρωτομαγιά του 1936 με τους καπνεργάτες, τα επεισόδια που έλαβαν χώρα με τα αιματηρά αποτελέσματα στην Καβάλα και στην Θεσσαλονίκη- εξ ού και ο Επιτάφιος του Γ. Ρίτσου -, που βαθμιαία ωδήγησαν στην 4ην Αυγούστου, και κυρίως υπεστήριξα, ότι αναμιμνησκόμεθα της ημέρας, διότι και ο Ιησούς ήτο εργαζόμενος-ξυλουργός. Αναλυτικώς έχω γράψει για την επιχείρηση επίπλων που είχε ο πατέρας του Ιωσήφ, με τον προηγμένο καταμερισμό της εργασίας και τα ποιοτικά έπιπλα που παρήγαγε. Επίσης , τα αδέλφια του Ιησού εργάζονταν στην βιοτεχνία του μνήστορος Ιωσήφ! Αυτά για να μην λησμονούμε! Την Πρωτομαγιά αργούν και οι ιερείς! Ο αγιασμός δίδεται από τον εσπερινό!
Μετά θερμών αναστασίμων και μεταπασχαλίων ευχών
αληθώς ανέστη!
Καλεσμένος στο studio του Πρώτου Προγράμματος, με τη δημοσιογράφο Ευαγγελία Μπαλτατζή, ήταν την Τετάρτη 30/4 o Τάσος Γιαννίτσης, πρώην Υπουργός και Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο ΕΚΠΑ σε μια συζήτηση για την ελληνική οικονομία, την ανάπτυξη, τα διεθνή προβλήματα, τις πολιτικές Τραμπ, την Ευρώπη σήμερα. Η εκπομπή διακόπηκε για λίγα λεπτά για να μεταδοθεί ενδιαμέσως η ομιλία του πρωθυπουργού από το συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) στην Βαλένθια.
Ακούστε την συζήτηση: https://www.ertecho.gr/radio/proto/show/nai-men-alla/ondemand/992674/nai-men-alla-me-tin-eyaggelia-mpaltatzi-30-04-2025/
1η συνέντευξη στην Μαρία Νικόλτσιου
Ο Πάνος Λασκαρίδης μίλησε στην Μαρία Νικόλτσιου στο πλαίσιο του 10ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.
Με την ερώτηση “Πως επηρεάζεται η παγκόσμια ναυτιλία από τη επιβολή των νέων δασμών απο την πλευρά του Ντόναλντ Τραμπ;” ξεκίνησε η συνέντευξη και συνεχίστηκε με:
και έδωσε μία νέα εικόνα του μεγέθους της ελληνικής ναυτιλίας σε σχέση με τα διεθνή μεγέθη ομολογώντας ότι η επιδραστικότητά μας στην Ευρώπη δενείναι τέτοια όσο θα έπρεπε να είναι.
Δείτε το video: https://www.youtube.com/watch?v=M_3M4ZxdgPs
«Πριν πέντε χρόνια ήμουν σαράντα και αισθάνομαι πως ήμουν αρκετά καλά ενημερωμένος, όμως δε γνώριζα πως η πιο θανατηφόρα λοιμώδης ασθένεια του κόσμου είναι η φυματίωση», έλεγε πέρσι ο Τζον Γκριν, διάσημος συγγραφέας πολλών μπεστ σέλερ νεανικής λογοτεχνίας όπως “Το λάθος αστέρι” στις εκδόσεις Ψυχογιός, σε ένα Tuberculosis Fighters Have a Posse από τα πολλά του βίντεο για το θέμα.
Το νέο βιβλίο του Γκριν Everything is tuberculosis βγήκε τον Μάρτιο και αφορά στην ιστορία και το παρόν μιας ασθένειας που στη Δύση μοιάζει με φάντασμα του παρελθόντος. Κι όμως, σκότωσε 1,25 εκατομμύρια ανθρώπους το 2023, ενώ τα κρούσματα ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια παγκοσμίως.
Η Ντόρα Μπακογιάννη συζήτησε με τον Παύλο Τσίμα στο πλαίσιο του Συνεδρίου που διοργάνωσε ο “Κύκλος Ιδεών” μεταξύ 16 και 18 Μαρτίου 2025 στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία.
οι φωτογραφίες είναι από το site του Κύκλου Ιδεών
Ο Άγγελος Κωβαίος συντόνισε στο πλαίσιο του συνεδρίου του Κύκλου Ιδεών “Η Ελλάδα Μετά VIII” μία συζήτηση με τον Γιώργο Ζαννιά, Πρόεδρο του ΔΣ της Eurobank και τον Γκίκα Χαρδούβελη, Πρόεδρο του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας αλλά και της ΕΕΤ.
Παρακολουθείστε την συζήτηση:
Ο Δρ. Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πολιτικός αναλυτής και Κύριος Ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, γράφει στο NEWS 24/7 για τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες του νέου καγκελάριου της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς, στο ασταθές γεωπολιτικά περιβάλλον.
Για τα γερμανικά δεδομένα, η συμφωνία για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στο Βερολίνο επετεύχθη με ταχύτητα. Οι εκλογές για την Ομοσπονδιακή Βουλή διεξήχθησαν πριν από λιγότερο από δύο μήνες. Χρειάστηκαν έξι εβδομάδες διαπραγματεύσεων μέχρι την παρουσίαση της συμφωνίας, η οποία αναμένεται να καθοδηγήσει την πολιτική της μελλοντικής κυβερνητικής συμμαχίας. (περισσότερα…)
Ο Σπύρος Αρταβάνης-Τσάκωνας (΄64 ) είναι Καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Harvard και τέως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ). Στη συνέντευξη που έδωσε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εξηγεί τα προβλήματα που συνάντησε στη θητεία του και τους λόγους της παραίτησής του.
Εχουν περάσει δύο μήνες από την παραίτηση του Σπύρου Αρταβάνη-Τσάκωνα από τη θέση του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ) λόγω της «απουσίας στρατηγικής εκ μέρους του υπουργείου Ανάπτυξης». Το ίδιο έπραξαν ο Αγγελος Χανιώτης, καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών του Πανεπιστημίου Πρίνστον, ο Πέτρος Κουμουτσάκος, πρόεδρος του Τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Χάρβαρντ, ο Στέλιος Παπαδόπουλος, συνιδρυτής και πρόεδρος της Exelixis Inc και η πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Χριστίνα Κουλούρη – μεταξύ άλλων.
Τότε, ο καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ δεν είχε θελήσει να μιλήσει εφ’ όλης της ύλης ούτε να επιχειρήσει μια αποτίμηση όσων έγιναν – και, κυρίως, όσων δεν έγιναν. Πριν από λίγες ημέρες αισθάνθηκε έτοιμος να το κάνει. Από το γραφείο του στη Βοστώνη μιλήσαμε για πολλά. (περισσότερα…)
Ο Δρ. Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πολιτικός αναλυτής και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, γράφει στο NEWS 24/7 για μια πρωτοβουλία Ισραηλινών και Παλαιστινίων που επισκέφτηκαν την Αθήνα και, παρά τις ζοφερές εξελίξεις, συνεχίζουν να πιστεύουν σε ειρηνική επίλυση στη Γάζα.
Δεν περνάει μέρα χωρίς φρικιαστικές ειδήσεις από τη Μέση Ανατολή: αναφορές για θανάτους, τραυματισμούς και εκτοπισμούς. Στο επίκεντρο της βίας βρίσκεται η Λωρίδα της Γάζας, όπου ο βίαιος κύκλος του πολέμου άνοιξε το πιο πρόσφατο, τραγικό του κεφάλαιο στις 7 Οκτωβρίου, πριν από ενάμιση χρόνο.
Το τέλος των δεινών δεν διαφαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Η διπλωματία παίζει, στην καλύτερη περίπτωση, περιθωριακό ρόλο. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες -που εξακολουθούν να κατέχουν το κλειδί για την ειρήνη- ο τερματισμός της αιματοχυσίας φαίνεται να μην αποτελεί προτεραιότητα, τουλάχιστον προς το παρόν. (περισσότερα…)
Ο Χρήστος Μπαλόγλου μας έστειλε, με αφορμή την εκτέλεση Μπελογιάννη, ένα μοναδικό κείμενο, που όμως σχετίζεται και με μία δική μας απόφοιτο. Ο Δημήτριος Μπάτσης, που αναφέρεται στο κείμενο και εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη, ήταν σύζυγος της αποφοίτου της Αραχώβης Λίνας (Χριστίνας) Αιλιανού.
Από τα 2500 και πλέον τηλεγραφήματα που έλαβε από όλη την υφήλιο η Κυβέρνηση του στρατηγού Πλαστήρα για την ματαίωση της εκτελέσεως του Νίκου ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ [Αμαλιάδα 22 Δεκεμβρίου 1915- στρατόπεδο στο Γουδή 30 Μαρτίου 1952] και των άλλων τριών συντρόφων του , οι οποίοι κατεδικάσθησαν εις θάνατον από το τακτικό Στρατοδικείο ένεκα κατασκοπείας, ενδιαφέρουσα και σχετικώς άγνωστη είναι η παρέμβαση του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Χριστοφόρου Δανιηλίδη [Μάδυτος Θράκης 17 Ιανουαρίου 1876- Κηφισιά 27 Ιουλίου 1967, πατριαρχ. 24 Ιουνίου 1939-16 Αυγούστου 1966]. Ο Βαρσοβίας Διονύσιος απέστειλε στον Χριστοφόρο επιστολή-παράκληση να επηρεάση την ελληνική κυβέρνηση για την ματαίωση της εκτελέσεως. Είναι εντυπωσιακά ενδιαφέρον, ότι σημαίνουσες προσωπικότητες από τον χώρο της Τεχνης, της Επιστήμης και της Εκκλησίας, όπως ο Πάπας Πίος ΙΒ΄Πατσέλλι [Pacelli] και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας Σπύρου απέστειλαν εκκλήσεις πρός την ελληνική κυβέρνηση. Ενδεικτική είναι η απόφανση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνος Βλάχου [Χηλή Βιθυνίας 1876-Αθήναι 21 Μαρτίου 1956], όταν ο ίδιος έγραψε: << Έχω συγκλονισθή από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από αυτό των πρώτων χριστιανών, διότι ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή>>. (περισσότερα…)
Ο Παύλος Αγιαννίδης (΄79) ανέβασε στο fb ένα άρθρο στο οποίο αναλύει διεξοδικά την ιστορία, τον ρόλο και τη σημασία του εμβληματικού πίνακα του Ντελακρουά – μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Σάς καλώ να φανταστείτε τούτη τη Γυναίκα. Με προτεταμένα τα ημίγυμνα στήθια της. Με φόντο ζοφερό. Δίπλα σε πτώματα και φαιούς δυνάστες.
Με δυο λόγια, σάς καλώ να φανταστείτε τούτη την ιστορία πίσω από την εμβληματική και σημαδιακή εικόνα, τον πίνακα ζωγραφικής του Ευγένιου Ντελακρουά (βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Μπορντό), «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου» – La Grèce sur les ruines de Missolonghi. Ένα έργο τέχνης, που «γεννήθηκε» πριν από 199 χρόνια και προκάλεσε ή σηματοδότησε πολλά, όπως θα διαβάσετε παρακάτω. (περισσότερα…)
Στο περιοδικό “Ο Αναγνώστης για το βιβλίο και τις τέχνες” δημοσίευσε ο Γιάννης Μπασκόζος ένα άρθρο με αφορμή τον θάνατο του George Steiner, ο οποίος έφυγε από την ζωή στις 3 Φεβρουαρίου 2020 σε ηλικία 90 ετών:
του Γιάννη Ν.Μπασκόζου
O George Steiner ένας λογοτεχνικός πολυγνώστης και ένας άνθρωπος που πάλεψε με τα γράμματα και με τα μεγάλα διλήμματα της εποχής του όπως τη σχέση της ηθικής με την λογοτεχνία και την αδυναμία του χειρισμού ενός γεγονότος όπως το Ολοκαύτωμα, πέθανε χθες Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου στο σπίτι του στο Cambridge της Αγγλίας. Ήταν 90 ετών. Ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε από το γιο του, Δρ. David Steiner. (περισσότερα…)
Η Ειρήνη Φρεζάδου ήταν το κεντρικό πρόσωπο του αφιερώματος “Οι Αθηναίοι” στην εφημερίδα “Lifo” στο τεύχος 848 της 13ης Μαρτίου 2025. Δείτε το άρθρο της Ντίνας Καράτζιου, όπου αναφέρεται η Γερμανική Σχολή και ο Παναγιώτης Στάμος (η φωτογραφία είναι απόσπασμα από μία φωτογραφία του Πάρι Ταβιτιάν στην LIFO) :
Αγωνίζεται ενάντια «στην απληστία που ξοδεύει τον αρχιτεκτονικό, φυσικό και πολιτιστικό μας πλούτο». Βγήκε μπροστά για το κτίριο «που ντροπιάζει την Ακρόπολη». Και τώρα, το νέο της σχέδιο είναι η αναβίωση του ιστορικού σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Πατήσια μέχρι τα 17 μου. Τα Πατήσια τότε ήταν μια πανέμορφη γειτονιά. Θυμάμαι νεοκλασικά με διπλές ελικοειδείς μαρμάρινες σκάλες, μεγάλες αυλές, υπέροχους βαθύσκιωτος κήπους με τεράστια δέντρα. Θυμάμαι έντονα και τις σιδερένιες στρογγυλές σκάλες που είχαν τα παλιά σπίτια πίσω στους ακάλυπτους. Σ’ αυτές κάθονταν, σαν σε σκηνή θεάτρου, οι κοπέλες που δούλευαν στα σπίτια. Εκεί ετοίμαζαν το φαγητό της ημέρας, καθάριζαν τα λαχανικά, γελούσαν, συζητούσαν.
• Τα Πατήσια της παιδικής μου ηλικίας ήταν μια πολύ ζωντανή και πολύ αστική γειτονιά μέσα στα λουλούδια και στο πράσινο. Μια γειτονιά ασφαλής, που παίζαμε σχοινάκι και λάστιχο στους δρόμους. Σχολείο πήγα στο 24ο Δημοτικό. Θυμάμαι ότι μας πήγαιναν εκδρομές στο δάσος του Προμπονά, που ήταν ένα πανέμορφο τεράστιο δάσος. Εγώ είμαι συνομήλικη της καταστροφής αυτή της γειτονιάς. Μέχρι τη δεκαετία του ’70 ήταν μια ανθρώπινη γειτονιά με αυλές, κήπους και νεοκλασικά σπίτια, μέχρι που άρχισαν να χτίζονται τα τέρατα της αντιπαροχής.
• Ο πατέρας μου κατάγεται από την Κυλλήνη και τη Ζάκυνθο. Σπούδαζε νομικά, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σπουδές τους. Ήταν αριστερός. Δεκαεννιά χρονών τον συνέλαβαν και τον πήγαν εξορία, στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Λόγω της εξορίας αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του. Αργότερα σπούδασε λογιστική, δημιουργώντας στη συνέχεια μια επιχείρηση μεταφοράς δομικών υλικών.
Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια χώρα όπου το μέτρο στα σπίτια, στα νησιά και στις πόλεις ήταν η ανθρώπινη κλίμακα. «Σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς», έλεγαν οι παλιότεροι. Το μέτρο… Αυτό χάνεται και ενοχλεί. Με ενοχλεί βαθιά. (περισσότερα…)
Η μεταφράστρια και ιστορικός Έμη Βαϊκούση (’76) δημοσίευσε στο τεύχος 159 του Books’ Journal μια εμπεριστατωμένη παρουσίαση του βιβλίου της Άνγκελα Μέρκελ “Ελευθερία. Αναμνήσεις 1954–2021” που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη δική της μετάφραση από τα γερμανικά, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Τίτλος του άρθρου: Ό,τι θυμάται η Άνγκελα Μέρκελ.
Μεταφράζοντας αυτό το σημαντικό και πολυσέλιδο πολιτικό ντοκουμέντο, η Έμη Βαϊκούση επισημαίνει και παρουσιάζει αναλυτικά τα εξής σημεία:
· Στη σκιά Ρωσίας, ΗΠΑ, Κίνας
· Οι μηχανισμοί της πολιτικής
· «Ελευθερία»: «ψιλά γράμματα»
· Ελλάδα: Μνημόνια και ελληνοτουρκικά
· Μαχητική, ετοιμόλογη, πνευματώδης
· «Η εκκλησία να μείνει στο χωριό»
https://booksjournal.gr/kritikes/istoria/5206-o-ti-thymatai-i-angkela-merkel
Η Ξένια Κουναλάκη σχολιάζει στην εφημερίδα “Καθημερινή” τα πρόσφατα γεγονότα στον Ενδιάμεσο Χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης στην έκθεση με τίτλο “Η Σαγήνη του Αλλόκοτου”. Θα σημειώσουμε ότι ανάμεσα στα εκθέματα ήταν και αυτό της “δικής μας” Μαλβίνας Παναγιωτίδη, που δημοσιεύσαμε την Δευτέρα 10.3.2025:
Διαβάζω και ακούω αμφίθυμες αντιδράσεις για τον βανδαλισμό των έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη από τον βουλευτή της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο. Ναι μεν είμαστε κατά της καταστροφής, αλλά η αισθητική του καλλιτέχνη προσέβαλε τα θρησκευτικά αισθήματα της χριστιανικής πλειοψηφίας, είναι ένα από τα συνήθη επιχειρήματα. «Μα, με τα χρήματα χριστιανών φορολογουμένων;» (σ.σ.: χρηματοδοτούνται τέτοιου είδους εκθέσεις;) αγανάκτησαν ορισμένοι, αποκαλώντας τα έργα βλάσφημα. Παράλληλα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εξέφρασε «τη λύπη της για το περιεχόμενο συγκεκριμένων έργων τής εν λόγω εκθέσεως και αποφάσισε να ενεργήσει τα δέοντα προς την Ελληνική Κυβέρνηση». Ποια είναι τα δέοντα; Η αποκαθήλωση; Η λογοκρισία; Η πυρά; (περισσότερα…)
Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης (΄79) ανέβασε στο fb άρθρο για την Καίτη Κωνσταντίνου η οποία υπήρξε επίσης σπουδαία θεατρική ηθοποιός:
Ξέρω, ξέρω. Οι περισσότεροι θα τή μνημονεύετε ως Σωσώ στη σειρά “Εγκλήματα”. Άντε και για τις ατάκες της στην “Τούρτα της μαμάς”.
Προσωπικά, θα μνημονεύω την Καίτη Κωνσταντίνου (η οποία είχε δηλώσει πολλές φορές υπερήφανη που ήταν κωμική ηθοποιός) για τον πιο δραματικό και τον πιο απρόσμενο ρόλο της: Αιμοσταγής βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’ του Σαίξπηρ, στην παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά, το 2016, στο Σύγχρονο Θέατρο. Και σε άλλους θεατρικούς ρόλους, από τις “Εσωτερικές φωνές” του Εντουάρντο Ντε Φιλίπο, από το Γιώργο Αρμένη, το 1986, στο Θέατρο Τέχνης (σε μετάφραση Άλκης Ζέη, παρακαλώ), κι εντεύθεν. (περισσότερα…)
Ο Χρήστος Μπαλόγλου και με αφορμή τα τεκταινόμενα και τίτλο “περί των πολιτικών και των τεμπών“, θυμήθηκε τον ελληνολάτρη, φιλόσοφο, ρήτορα Μάρκο Τύλλιον Κικέρωνα [Αρπίνο 3.1.106 – Φόρμα 7.12.43 π.Χ.], ο οποίος δυστυχώς αποκεφαλίσθηκε και δεν πρόλαβε να γεράση-δεδομένου ότι μας άφησε μία πραγματεία περί γήρατος [De senectute]-, αυστηρόν διαχειριστήν των οικονομικών της Κιλικίας και Κύπρου, όπου διετέλεσε έπαρχος και άφησε μνήμη αγαθή, με την μοναδική θεωρία που διετύπωσε κατωτέρω. Νομίζω, ότι μας καλύπτει όλους και όλες!
Η Θεωρία του Κικέρωνα:
Ο πτωχός, εργάζεται.
Ο πλούσιος, τον εκμεταλλεύεται.
Ο στρατιώτης, προστατεύει και τους δυό.
Ο φορολογούμενος, πληρώνει και για τους τρεις.
Ο απατεώνας, εκμεταλλεύεται και τους τέσσερεις.
Ο μεθύστακας, πίνει στην υγεία και των πέντε.
Ο τραπεζίτης, εξαπατά και τους έξι.
Ο δικηγόρος, αγορεύει ξεγελώντας και τους επτά.
Ο γιατρός, σκοτώνει και τους οκτώ.
Ο νεκροθάφτης, θάβει και τους εννέα.
Ο πολιτικός, ζει σε βάρος και των δέκα.
Επιβεβαίωση: Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια !…
Γι’ αυτό και ο Πόπλιος Οβίδιος έγραψε: Bene qui latuit,bene vixit, δηλαδή όποιος κάνει το κορόιδο ζει ωραία! (περισσότερα…)
