Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους εντόπισε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Πέτρου Μάρκαρη στηνSüddeutsche Zeitung για τονWolfgang Schäuble:

Διάβασα τις γερμανικές εφημερίδες την νεκρολογίαγια τον Wolfgang Schäuble και αμέσως μετά τις αναφορές στις ελληνικές εφημερίδες. Η διαφορά είναι όπως η μέρα με την νύχτα. Τα γερμανικά άρθρα ήταν όπως ένα ρέκβιεμ, μία νεκρώσιμη ακολουθία. Στην Ελλάδα κυριαρχούσε στον Τύπο και προπαντός στα κοινωνικά δίκτυα το πορτραίτο ενός πολιτικού, που με την σκληρή του οικονομική πολιτική, οδήγησε την Ελλάδα στον γκρεμό.

Αυτή η άποψη δεν είναι ούτε νέα ούτε και περιορίζεται στονWolfgang Schäuble. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από την δεκαετία του ’50 αναζητούν έναν ράστη, έναν θύτη, έτσι ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν του ψηφοφόρους ως θυσία.

Με την φράση αυτή του Αγγέλου Τερζάκη στον πρόλογο του βιβλίου του Φωκίωνος Δημητριάδη, “Σκιά πάνω από την Αθήνα”, Αθήνα, εκδ. Μαρή, 1970, ενθυμούμεθα πρίν από 80 χρόνια, ακριβώς τέτοια ημέρα, την 11ην Ιανουαρίου 1944, που άρχιζε η τελευταία, μα και πιό πικρή χρονιά της Κατοχής για τον τόπο μας. Την Τρίτη 11 Ιανουαρίου 1994, μία ηλιόχαρη ημέρα, συμμαχικά αεροσκάφη, αμερικανικά , ισοπέδωσαν άσκοπα και αναίτια τον Πειραιά. Αποτελεί η σημερινή ημέρα μία αποφράδα ημέρα για την νεώτερη ιστορία του Πειραιώς. Το μεγάλο φονικό έγινε στην Αγία Τριάδα, εκεί 800 οι νεκροί, εκατοντάδες οι θαμμένοι, τους ανέσυραν δέκα χρόνια αργότερα κατά τις εργασίες της κατασκευής του ναού.

Φέτος θα γίνουν ενθυμήσεις για τα 80χρονα από την λήξη της Κατοχής και την ίδρυση της ΠΕΕΑ. Όμως η χρονιά αυτή μας φέρνει στην θύμιση μόνον δυσάρεστα γεγονότα, πρίν από 80 χρόνια. Το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944 η σφαγή του Διστόμου. Οι Ναζί κατακτητές εσκότωσαν ότι εύρισκαν, 228 άτομα, όλων των ηλικιών. Θα ακολουθήση η Καισαριανή, την Πρωτομαγιά , το μπλόκο της Κοκκινιάς τον Δεκαπενταύγουστο 1944, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, την 5ην Σεπτεμβρίου , η Λέλα Καραγιάννη στις 8 Σεπτεμβρίου και εν τέλει η Απελευθέρωση την 12ην Οκτωβρίου 1944 , όπου πιστέψαμε ότι τα βάσανα τελείωσαν και θα επέλθη η Σύνεση, η Γνώση και η Δικαιοσύνη, το ακαθόριστο όνειρο και ο μόνιμος πόθος των Ελλήνων. Την τραγούδησε εκείνη την ημέρα ο ανεπανάληπτος Σικελιανός

Τι σκίζει πιά το σάβανο/κι από τον τάφο βγαίνει/η Ελλάδα αναστημένη, /με νέο τρανό σπαθί…

Αγγέλου ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ, Ελευθερία του 1944, Λυρικός βίος, τόμ. Γ΄, Αθήνα 1947, σ. 328.

Αλλά ακολούθησε ο αδελφοκτόνος σπαραγμός με την έναρξή του στα Δεκεμβριανά, 80 χρόνια πρίν.

Στην Κατοχή εκτός από την Αντίσταση υπήρξε και η άλλη πλευρά, αυτή των συνεργατών, των μαυραγοριτών. Δυστυχως δεν υπήρξε ΚΑΘΑΡΣΗ. Αυτή έχει την ικανότητα να την κάνη μόνον η θεϊκή πρόνοια, που ο πολεμιστής ποιητής προσφώνησε “της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ”. Καμμία φορά γίνεται και θαύμα. Μετά την πτώση του Μεσολογγίου ο Μορηάς συνθηκολόγησε με τον Αιγύπτιο . Νέμεσις έγινε ο Κολοκοτρώνης, που πέρασε με φωτιά και τσεκούρι τους προσκυνημένους στον κατακτητή-εισβολέα. Ο Γέρος του Μορηά δεν αναστήθηκε το 1944 και παντα αναμένομεν την Κάθαρση.

Δυστυχώς στην χώρα μας, που η λήθη αποτελεί ένα γεγονός βέβαιον, οι διάφοροι κατά καιρούς συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών έλαβαν θέσεις ευθύνης. Αυτοί είμεθα οι Νεοέλληνες. Αναζητούμε ακόμη την ΣΥΝΕΣΗ, την ΓΝΩΣΗ, την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Οι νεκροί των Τεμπών αναζητούν ακόμη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Η ΣΥΝΕΣΗ έλειψε στο συμβάν αυτό, διότι ήταν απούσα η ΓΝΩΣΗ. Άλλωστε, δεν ίσχυσε το του Πλάτωνος “ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση”.

Ευλογημένη και καλλίκαρπον χρονιά.

Υ. Γ. Την 11ην Ιανουαρίου 49 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρ διέβη τον Ρουβίκωνα. Επήλθε ο εμφύλιος με τον Πομπήιο. Έτσι συνδυάζω στην μνήμη μου τα δύο αυτά γεγονότα, του Πειραιώς και τον Ρουβίκωνα, με την φράση του Καίσαρος, όπως μας την διέσωσε ο Πλούταρχος.

Ας μην παρασυρόμαστε σε υπεραπλουστεύσεις. Ούτε ο Σόιμπλε ήταν ορκισμένος «ανθέλλην», ούτε ο Ντελόρ ήταν αδιάφορος για το ελληνικό χρέος, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Δύο μεγάλες προσωπικότητες της ευρωπαϊκής πολιτικής έφυγαν από τη ζωή την ίδια ημέρα, στα τέλη Δεκεμβρίου: ο Γάλλος σοσιαλιστής Ζακ Ντελόρ και ο Γερμανός χριστιανοδημοκράτης Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μέγας ευεργέτης ο πρώτος, «εχθρός του έθνους» ο δεύτερος, αν δώσουμε βάση σε ορισμένες αναλύσεις των τελευταίων ημερών. Μας αρέσει, φαίνεται, να αναζητούμε μεσσίες και αποδιοπομπαίους τράγους ανάμεσα στους ηγέτες μας (υποβιβάζοντάς τους, ενίοτε, από την πρώτη κατηγορία στη δεύτερη). Αλλά στην πραγματικότητα ούτε ο Σόιμπλε ήταν γεννημένος «ανθέλλην», ούτε ο Ντελόρ έκλεινε τα μάτια στο διαχρονικό πρόβλημα του ελληνικού χρέους.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…

“Returning Lost Marbles: Antiquities Restitution and the Law”

with Ira Kaliampetsos, Director of the Hellenic Society for Law and Archaeology

 on Tuesday, March 5th  at 7:00pm at The Athens Centre, Archimidous 48, Pangrati (Mets).

“Returning Lost Marbles: Antiquities Restitution and the Law”

with Ira Kaliampetsos, Director of the Hellenic Society for Law and Archaeology

 on Tuesday, March 5th  at 7:00pm at The Athens Centre, Archimidous 48, Pangrati (Mets).

Wine and conversation follows the event. The lecture is free and open to the public.

Ira Kaliampetsos works as a lawyer in Athens. She earned her law degree from the Ruhr-University Bochum in Germany and continued her postgraduate studies on ‘Art and Law’ at the Karl-Franzens-University in Graz, Austria. Her professional experience includes working for the Greek Ministry of Foreign Affairs (a position she still holds), the Delegation of the European Union to Turkey and several assignments for election observation. In 2006 she co-founded the Hellenic Society for Law and Archaeology (www.law-archaeology.gr), a non- profit organization dealing with all aspects of antiquities law – a field in which her law office specializes in. She is also a founding member of the Hellenic Wildlife Care Association, ANIMA (http://www.wild-anima.gr/” target=”_blank”>www.wild-anima.gr).

Ο Τάσος Γιαννίτσης, απόφοιτος του 1962, ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου και πρώην υπουργός, σχολιάζει με άρθρο του στην εφημερίδα “Η Καθημερινή” το θέμα του ιστορικού και συγγραφέα Heinz Richter, που το 2014 αναγορέυτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κρήτης. Περισσότερα…

H Ένωση Ελληνογερμανικών Εταιρειών τίμησε τη Ροζβίτα Τίλε για τη στήριξη που έχει παράσχει σε ελληνικά Παιδικά Χωριά SOS. Λιτή, αλλά συγκινητική η τελετή βράβευσης στην Κολωνία.

«Μα γιατί ασχολείστε συνεχώς με τα ελληνικά χωριά SOS;» την ρωτούν μερικές φορές. Κι εκείνη απαντά: «Ο Θεός μου έδειξε τον δρόμο, εγώ απλά τον ακολούθησα». Η πρώτη γνωριμία της κυρίας Ροζβίτα Τίλε με την Ελλάδα έγινε μέσα από φοιτητικές παρέες στο Ανόβερο. Πριν από 26 χρόνια αποφάσισε να στηρίξει το Παιδικό Χωριό SOS στη Βάρη, μετά από λίγο ακολούθησε ένα άλλο Χωριό SOS κοντά στη Θεσσαλονίκη. Στόχος της ήταν να συγκεντρώσει δωρεές, έστω και μικρά ποσά, ώστε να καλύπτει στοχευμένα κάποιες ανάγκες. Για τον σκοπό αυτό διαθέτει και πρωτότυπα ημερολόγια ή ακόμη και …χειροποίητες μαρμελάδες.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW..

Η ηλεκτροκίνηση θεωρείται μονόδρομος, καθώς από το 2035 θα σταματήσουν στην Ευρώπη οι πωλήσεις Ι.Χ. και ελαφρών επαγγελματικών οχημάτων με θερμικούς κινητήρες. Σε κάποιες χώρες μάλιστα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, θα ισχύσει αυτή η απαγόρευση αρκετά χρόνια νωρίτερα.

Οι κατασκευαστές οχημάτων εστιάζουν πλέον στην εξέλιξη αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων και οι επιλογές για μοντέλα με κινητήρες εσωτερικής καύσης θα αρχίζουν να λιγοστεύουν δραματικά τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο είναι γεγονός, ότι βρισκόμαστε ακόμη σε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου πολλοί υποψήφιοι αγοραστές αναρωτιούνται, αν έφτασε η ώρα να αποκτήσουν ένα καινούργιο ηλεκτρικό Ι.Χ. ή μήπως είναι καλύτερα να το αναβάλλουν για αργότερα. Ας δούμε λοιπόν τα κριτήρια και τα υπέρ και τα κατά πριν την τελική απόφαση αγοράς.

Να αγοράσω τώρα ηλεκτρικό αυτοκίνητο;

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr…

Η οικονομία μπορεί να πηγαίνει καλά, αλλά είναι φανερό ότι απαιτείται μια συνολικότερη αξιολόγηση της κοινωνικής συνθήκης, η οποία είναι απότοκο όσων έχουν επισυμβεί τα τελευταία χρόνια: Από την εποχή των μνημονίων και την πολιτική ασυναρτησία του ’15-’19, ως την πανδημία και τις κοινωνικές πληγές που αυτή άνοιξε και δεν έκλεισαν ποτέ.

Αυτό που παρατηρεί κανείς στην πολιτική συγκυρία έχει μια ιδιαιτερότητα –για τα δεδομένα της χώρας των τελευταίων 10-15 ετών: Οι προτεραιότητες εδώ και μερικούς μήνες δεν καθορίζονται από την οικονομία. Στο πεδίο ευθύνης της κυβέρνησης γίνονται πάνω-κάτω όσα είναι να γίνουν, έχει βελτιωθεί θεαματικά η διεθνής εικόνα της χώρας, έχει ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα, έχει μειωθεί η ανεργία και κατά τα λοιπά κυλούν κάποια πράγματα, αναγκαστικά μέσα στο πλαίσιο που καθορίζεται από τα πολλά και γνωστά προβλήματα της χώρας. Δεν διορθώνονται όλα μονομιάς και κάποια δεν διορθώνονται και καθόλου.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

«Mπορώ τώρα να παρατηρώ τη ζωή μου, έτσι όπως τελειώνει. Το βρίσκω συναρπαστικό να παρακολουθώ τον εαυτό μου», είχε δηλώσει σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του στον γερμανικό Τύπο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος πέθανε προχθές το βράδυ.

«Ναι, νιώθω μοναξιά», παραδέχθηκε πριν από ένα μήνα στο περιοδικό Spiegel. Ηξερε ότι πεθαίνει από καρκίνο, αλλά δεν ήθελε να μαθευτεί πέρα από τον οικογενειακό του κύκλο, δεν ήθελε κλάψα και τιμητικές εκδηλώσεις, ούτε ψευτοσυναισθηματισμούς. Ηταν εξίσου ωμός με τον εαυτό του και τη ζωή του, όπως ήταν με τη χώρα του, όπως υπήρξε και με την Ελλάδα.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Τα κτίρια νέας γενιάς δεν θα έχουν καμία σχέση με τα παλαιότερα. Ήδη οι μεγαλύτερες επενδύσεις στο Real Estate αφορούν την ανάπτυξη κτιρίων που υπηρετούν την «πράσινη» αρχιτεκτονική και τη βιώσιμη κινητικότητα, ώστε να προσφέρουν υψηλή υπεραξία. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην αρχή μιας εξελικτικής πορείας, όπου σε κάθε νέο κτίσμα θα θεωρείται αυτονόητη η ύπαρξη των απαιτούμενων υποδομών για τη φόρτιση ηλεκτροκίνητων οχημάτων, είτε πρόκειται για κατοικίες είτε -ακόμη περισσότερο- για επαγγελματικά ακίνητα. Ταυτόχρονα θα δούμε να μειώνεται δραστικά ο αριθμός των ιδιωτικών χώρων στάθμευσης και να προσφέρονται σε κοινόχρηστους χώρους καινοτόμες υπηρεσίες κινητικότητας και μικροκινητικότητας.

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ideisiseis.gr..στο ideisiseis.gr..

Η πραγματική εικόνα της ΕΕ δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Οι «27» είναι αδύνατον να ομονοήσουν σε οτιδήποτε κρίσιμο και σημαντικό και την ίδια στιγμή συζητούν για το πώς θα γίνουν «30» ή και περισσότεροι. Και στο βάθος, η εκκρεμότητα του νέου πλαισίου δημοσιονομικών κανόνων και οι γερμανικές εμμονές, απειλούν την Ενωση με την καταστροφή.

Η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της προηγούμενης εβδομάδας προσέφερε μία από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες για την οριακή κατάσταση της Ένωσης. Μία βαβέλ αντικρουόμενων συμφερόντων, μία διαρκής πολιτική παραδοξότητα, όπου 27 ηγέτες της διευρυμένης Ένωσης προσπαθούν, τάχα, να συμφωνήσουν για την περαιτέρω διεύρυνση της, γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα είναι ένα ακόμη βήμα προς το τέλος του εγχειρήματος. Ομολογουμένως, ξεκίνησε φιλόδοξα εδώ και μερικές δεκαετίες, όμως πλέον καρκικονοβατεί δίχως κατεύθυνση.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Η φωνή του οικιακού υπηρέτη του Κυρίου είναι σαφής και διαυγής. Ο Κύριος μας περιμένει.

Είναι, κατά την άποψή μου, ένα από τα πλέον γοητευτικά αναγνώσματα του Ευαγγελίου της επομένης Κυριακής των Προπατόρων, το Ευαγγέλιο του Μεγάλου Δείπνου [Λουκ. ιδ΄15-24], όπου ο Κύριος προσκαλεί συγκεκριμένα άτομα να γευθούν των εδεσμάτων, και μάλιστα δωρεάν, αλλά αυτά τα άτομα αρνήθησαν: ο πρώτος έπρεπε να οργώση, ο δεύτερος έπρεπε να δοκιμάση τα ζεύγη βοών, που μόλις αγόρασε, ο τρίτος έπρεπε να πάη στον γάμο: <<Γυναίκα έγημα και δια τούτο ου δύναμαι ελθείν>>. Ο Κύριος έδωσε εντολή στον οικιακό υπηρέτη να προσκαλέση στο Δείπνο τους περιθωριακούς: ζητιάνοι, επαίτες, λεπροί, αδύναμοι σωματικώς, εγεύθησαν τελικώς τα εδέσματα του Δείπνου.

Στο ζοφερό και θλιβερό έτος 2023, το οποίο θα μας εγκαταλείψη σε δύο εβδομάδες -θλιβερό και ζοφερό ένεκα των πολλαπλών φονικών περιστατικών, όπως τα Τέμπη με τα αθώα θύματα των νεαρών φοιτητών, τις φονικές πλημμύρες στην Θεσσαλία και τις πυρκαγιές στον Έβρο, με την καταστροφή της πανίδος και χλωρίδος,- φαίνεται ότι χάθηκε η ελπίδα. Το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας. Στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμό μας. Μία παρακμή. Όμως, ο χριστιανός δεν απελπίζεται. Αναμένει τον Κύριο. Ο Παύλος ομιλεί για την ελπίδα όπου στηρίζεται η ζωή του χριστιανού. Αυτή είναι η ελπίδα για την επάνοδο, επιστροφή του Χριστού.

Οι Θεσσαλονικείς τον ερωτούν επιμόνως να τους απαντήση, πότε θα έλθη ο Κύριος. Εκείνος τους απαντά από την Κόρινθο , το 57 μ.Χ., με τρόπο απόλυτο και απότομο: <<Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε ημίν γράφεσθαι. αυτοί γάρ ακριβώς οίδετε ότι η ημέρα κυρία ως κλέπτης εν νυκτί, ούτως έρχεται>>[Α΄Θεσσαλ. ε΄1-2]. Ο Παύλος δεν λέγει εδώ πότε θα έλθη ο Κύριος πάλι. Τουναντίον αποκρούει ρητώς να ορίση τον χρόνο επιστροφής του Κυρίου. Το μόνον για το οποίο ο Παύλος ομιλεί είναι το εξαίφνης. Η ελπίδα αυτή αποτελεί μία εμπειρία της ζωής στην πραγματικότητά της.

Για μένα ο Κύριος ήλθε. Στο πρόσωπο της άγνωστης, ανωνύμου, αγρότισσας συνταξιούχου από το Μεσολόγγι. Εδώρισε όλην την περιουσίαν της για την αγορά ενός νοσοκομειακού. Είναι μία διαφορετική Ελλάδα, μακράν της προβολής και της επικοινωνίας. Μας υπενθυμίζη την χήρα του Κατά Μάρκον Ευαγγελίου, που προβάλη ο Κύριος στους Μαθητές: Όλη την περιουσίαν της , έναν κροδάντη, εδώρισε στον Ναό.

Στις συζητήσεις που γίνονται για τα ομόφυλα ζευγάρια, είτε οι υπέρ είτε οι κατά του θεσμού, απουσιάζει ο Χριστός. Ουδείς τον μνημονεύει. Ουδείς τον ενθυμείται.

Συστήνονται εξεταστικές επιτροπές για τα Τέμπη, ενώ ο Ευρωπαίος εισαγγελέας είναι σαφής και διαυγής: Πρέπει να διωχθούν συγκεκριμένα άτομα για ευθύνες. Θα δήτε, στο τέλος το πόρισμα της Βουλής θα αναδείξη , ότι φταίνε για το δυστύχημα οι επιβάτες που επέλεξαν το τραίνο. Και εδώ απουσιάζει η χριστιανική ηθική.

Εύχομαι όπως ο Νηπιάσας Ιησούς δώσει περισσότερο φώς, υγίεια επ’ άμφω και δύναμι και υπομονή. Kατά τον Πλάτωνα η υπομονή είναι αρετή. Εύχομαι ευφρόσυνα και πνευματοφόρα Χριστούγεννα, έναν ευλογημένον Ενιαυτόν.

Λανθασμένη και ατελής η σύμβαση με την Ferrovie Dello Stato Italiane δεν εξασφάλιζε την ομαλή μετάβαση ανέφερε στην εξαταστική ο πρώην υπουργός

Στον ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα ως προς την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, την «εγκατάλειψη» των έργων σηματοδότησης/τηλεδιοίκησης και τη «λανθασμένη» συμφωνία με τους Ιταλούς για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ αναφέρθηκε ο πρώην υπουργός Μεταφορών & Επικοινωνιών (2000-2004) Χρ. Βερελής, ο οποίος κλήθηκε από την εξεταστική επιτροπή «για τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών» να τοποθετηθεί για την περίοδο 1997-2004.

Όπως είπε ο κ. Βερελής, υπήρξαν συστήματα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης επί εποχής του, αλλά αφέθηκαν αργότερα να καταστραφούν, με αποτέλεσμα να ανακύψει η ανάγκη για τη νέα σύμβαση 717. «Εγκαταλείφθηκαν τα έργα σε ορέξεις διαφόρων, με εντυπωσιακά δρώντες τους ανθρώπους που κανιβαλίζουν τις εγκαταστάσεις για καλώδια, για χαλκό και χρυσό. Κάναμε ενέργειες σε συνεργασία με την ΕΛΑΣ και την ΕΥΠ και συνελήφθησαν κάποιοι, απορώ ωστόσο που οι αρχές δεν έχουν εντοπίσει και σφραγίσει αυτά τα χυτήρια» στα οποία κατευθύνονται τα υλικά, είπε ο κ. Βερελής.

Ερωτηθείς από τον βουλευτή της ΝΔ Λάζαρου Τσαβδαρίδη για τον Μάνο Παναγιώτου (στέλεχος του ΟΣΕ) το όνομα του οποίου εμφανίζεται στην έρευνα της Ευρωπαίας εισαγγελέως για τα Τέμπη, ο κ. Βερελής είπε: «Γνώρισα την ύπαρξη του την περίοδο της εξεταστικής της Siemens. Γιατί και τότε ήταν πολυγραφότατος. Κλήθηκε από την επιτροπή τότε, χαρακτηρίστηκε αναξιόπιστος, και από ό,τι μου είχε πει ο κύριος Γιαννακός (διευθύνων σύμβουλος ΟΣΕ, 2001-2005) και άλλοι, οδηγήθηκαν στο δικαστήριο με δικές του ενέργειες και αθωώθηκαν παμψηφεί. Πώς μια τέτοια ιστορία εμφανίζεται και πάλι, δεν θα πω στην επιτροπή. Η σκέψη είναι ελεύθερες» είπε ο κ. Βερελής.

Σε διευκρινιστικό ερώτημα του προέδρου της επιτροπής Δημήτρη Μαρκόπουλου για το εάν ο κ. Βερελής θυμάται την Πόπη Παπανδρέου (Ευρωπαία Εισαγγελέας) ο κ. Βερελής είπε ότι ήταν βασικό πρόσωπο στην υπόθεση του κ. Γιαννακού. Στην παρατήρηση του κ. Μαρκόπουλου ότι στην υπόθεση των Τεμπών καταθέτει πάλι ο κ. Παναγιώτου και εάν «είναι τυχαία η σύνδεση και στις δύο υποθέσεις και των δύο προσώπων» ο κ. Βερελής είπε: «Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι εμφανίστηκε αυθόρμητως, από ό,τι διάβασα, ο κ. Παναγιώτου. Δεν το καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό. Δηλαδή βγαίνω από εδώ και πηγαίνω και βαράω την πόρτα του εισαγγελέα και λέω ότι έχω να πω αυτά;».

Ο κ. Βερελής χαρακτήρισε τη σύμβαση πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ferrovie Dello Stato Italiane ως μια λανθασμένη και ατελή σύμβαση, που δεν εξασφάλιζε την ομαλή μετάβαση, και γι’ αυτό και δεν λειτουργεί -μεταξύ άλλων- κέντρο ελέγχου. Όπως είπε χαρακτηριστικά, τη στιγμή που άρχισε να συνδιαλέγεται ο ΟΣΕ με την ιταλική εταιρεία, υπήρχαν μεγάλες «αμηχανίες που οδηγούν προφανώς σε αρρυθμίες, και αυτές οδηγούν και σε ατυχήματα και σε δυστυχήματα. Θεωρώ ότι η ιστορία αυτή αφέθηκε με μεγάλη εμπιστοσύνη στους Ιταλούς και κακώς. Εγώ θεωρώ ότι έπρεπε να έχουν διωχθεί οι Ιταλοί. Να έχουν φύγει».

Τέλος, για τον ανθρώπινο παράγοντα, είπε ότι ένα από τα πράγματα που παίζουν ρόλο στην ασφάλεια του σιδηροδρόμου είναι η τήρηση, ή μη, των κανόνων ασφαλείας. «Είχε γίνει by pass σε όλο τον Κανονισμό Ασφαλείας στο συγκεκριμένο δυστύχημα» είπε χαρακτηριστικά και προσέθεσε: «Το ανθρώπινο δυναμικό, σε τέτοιες καταστάσεις είναι ακόμα πολύ σημαντικό. Σε λίγα χρόνια, με την τεχνητή νοημοσύνη, (ο ρόλος αυτός) θα πάει πίσω. Για μένα, μία από τις δικλείδες ασφαλείας είναι η σωστή λειτουργία των ανθρώπων που χειρίζονται τα πράγματα. Μιλάω για τον περίφημο σταθμάρχη Λάρισας. Εμφανώς, (δεν υπήρχαν) τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα τον έκαναν να αντιμετωπίσει επιτυχώς τέτοιες καταστάσεις».

Δείτε το άρθρο από το Πρώτο Θέμα της 19.12.2023:

https://www.protothema.gr/greece/article/1447917/verelis-sto-dustuhima-eihe-ginei-by-pass-se-olo-ton-kanonismo-asfaleias/

Η απόσπαση της προσοχής του οδηγού από τις μεγάλες οθόνες των αυτοκινήτων έχει εξελιχθεί σε σύγχρονη μάστιγα και θεωρείται εξίσου επικίνδυνη με την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.

Σε μια τεράστια απειλή για την οδική ασφάλεια έχουν εξελιχθεί οι μεγάλες οθόνες, που υπάρχουν πλέον μέσα σε κάθε σύγχρονο αυτοκίνητο και φροντίζουν για την πληροφόρηση και την ψυχαγωγία οδηγού και επιβατών.

Η διαχείριση ωστόσο μίας οθόνης αφής αποσπά για κάποια πολύτιμα δευτερόλεπτα την προσοχή του οδηγού από τον δρόμο κατά τη διάρκεια των οποίων κινείται το όχημα ουσιαστικά σε τυφλή πορεία. Αυτήν τη στιγμή εκτιμάται, ότι το ένα στα τρία τροχαία ατυχήματα στην Ευρώπη οφείλεται στην έλλειψη προσοχής του οδηγού, ενώ ο βρετανικός οργανισμός οδικής ασφάλειας IAM RoadSmart είχε καταλήξει πριν μερικά χρόνια στο συμπέρασμα, ότι η ενασχόληση με τις οθόνες πολυμέσων του αυτοκινήτου είναι πιο επικίνδυνη από την οδήγηση στο όριο μέθης ή ακόμη και από τη χρήση κάνναβης πριν την οδήγηση!

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr…

Πριν από λίγες εβδομάδες, η ισραηλινή πρεσβεία οργάνωσε τη δημοσιογραφική προβολή ενός βίντεο που έδειχνε τις αγριότητες που διέπραξε η Χαμάς την 7η Οκτωβρίου. Το υλικό ξεκινούσε με την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός σκύλου. Ολοι οι παριστάμενοι βγάλαμε ένα επιφώνημα φρίκης. Για την επόμενη μία ώρα όμως παραμείναμε σιωπηλοί, αν κι αυτά που παρακολουθήσαμε ήταν πολύ χειρότερα.

Γιατί οι άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτερο αποτροπιασμό όταν η βία διαπράττεται εις βάρος ζώων παρά συνανθρώπων τους; Το σκεφτόμουν ξανά με αφορμή την υπόθεση του σκύλου Ολιβερ στην Αράχωβα. Το μένος που έχει εκτοξευτεί εναντίον του δράστη, της πόλης και των Αρχών δεν έχει προηγούμενο. Εκκλήσεις για μποϊκοτάζ του χειμερινού προορισμού, αυτοδικία κι εκτέλεση του δράστη είναι μεταξύ των «λύσεων» που δίνονται στα σόσιαλ μίντια. Είναι παράδοξη αυτή η αποκτηνωμένη οργή που εκφράζεται για την κακοποίηση ενός σκύλου, ενώ γύρω μας βρίσκονται σε εξέλιξη δύο περιφερειακές συγκρούσεις με χιλιάδες νεκρούς, εγκλήματα πολέμου και καθημερινές παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν άκουσα, π.χ., να ζητείται η δημόσια εκτέλεση του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Τα αποτελέσματα του νέου διαγωνισμού PISA επιβεβαιώνουν αυτό που διαπιστώνεται καθημερινώς. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει πατώσει. Υπό αυτή τη συνθήκη, οι επιπτώσεις αρχίζουν να διαμορφώνουν υπαρξιακό κίνδυνο και το να μιλάει κανείς για τα ξένα ΑΕΙ που θα λειτουργήσουν στη χώρα είναι κάτι σαν ανέκδοτο.

Είναι αλήθεια να απορεί κανείς διαβάζοντας τα θλιβερά μαντάτα του παγκόσμιου σχολικού διαγωνισμού PISA και το πώς «πάτωσε» για μια ακόμη φορά το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, αν ο υπουργός Παιδείας και οι προκάτοχοί του κοιμούνται ήσυχοι. Ή μήπως υπνοβατούν προς την καταστροφή και μαζί τους ολόκληρη η χώρα;

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Η Βασιλική Σιούτη συζητά για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με τον καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και πρώην υφυπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή, Γιάννη Βαληνάκη, ενόψει της επίσκεψης στην Αθήνα του Προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν.

Ακούστε την συζήτηση…

Η συμβολική τριπλή εορτή του Δεκεμβρίου έχει πάντα για μένα ένα σημασιολογικό περιεχόμενο. Με παραπέμπει στα Νικολοβάρβαρα του 1944, τα επονομαζόμενα στην βιβλιογραφία ως Δεκεμβριανά, τα οποία συνιστούν μία εκ των πλέον θλιβερών σελίδων της Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας μας.

Εισερχομένη η συγκροτηθείσα τον Μάιο 1944 σε ένα άσημο χωριό του Λιβάνου Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος την 18ην Οκτωβρίου 1944 στην Αθήνα, από την οποία είχαν αποχωρήσει οι Ναζί κατακτητές την 12ην Οκτωβρίου, έχει να αντιμετωπίση μία έκρυθμη κατάσταση. Ο Ε.Λ.Α.Σ. ελέγχει όλη την χώρα, πλήν της Ηπείρου, την οποία ελέγχει ο Ε.Δ.Ε.Σ., η οικονομία είναι αποσαρθρωμένη, δεδομένου, ότι οι Ναζί κατακτητές θέλησαν έστω και την τελευταία στιγμή να δείξουν το προσωπείο τους, καταστρέφοντας μεγάλο μέρος των υποδομών της χώρας, το πρόβλημα διατροφής ήταν οξύτατο και απουσίαζε η τάξη και η ασφάλεια στην ύπαιθρο. Ήδη είχαν αρχίσει οι αντιδικίες μεταξύ των πρώην δοσιλόγων και ανταρτών. Ο πληθωρισμός είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Το κρίσιμο ερώτημα ήταν, πώς και από ποίον θα κυβερνηθή η ταλαίπωρος αυτή χώρα?

Την 9ην Οκτωβρίου 1944 ο Churchill συνηντήθη με τον Stalin [Ιωσήφ Βησσσαριώνοβιτς, δια να μην ξεχνούμε και τον Βησσαρίωνα, τον Τραπεζούντιο] στην Μόσχα και συνεφώνησαν στην συμφωνία “των ποσοστών”, σύμφωνα με την οποία η νοτιοανατολική Ευρώπη διεμοιράζετο σε σφαίρες επιρροής. Παράλληλα, οι Σοβιετικοί έδιδαν την συγκατάθεσή τους για την αποστολή βρεταννικού στρατού στην Ελλάδα μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Πέραν τούτου, το πολιτειακόν ήταν ένα δυσεπίλυτο θέμα για την κυβέρνηση. Το κρίσιμον ερώτημα ήταν ο αφοπλισμός του Ε.Λ.Α.Σ., ένα ζήτημα που θα έπρεπε να επιλύση το υπό τον υποστράτηγο Scobie βρεταννικό εκστρατευτικό σώμα, δεδομένου, ότι το μόνον ελληνικό σώμα που διέθετε οπλισμό ήταν η Ορεινή Ταξιαρχία του Ρίμινι και η χωροφυλακή. Επιπλέον, ο αφοπλισμός των Ταγμάτων Ασφαλείας δεν προχωρούσε ικανοποιητικά.

Το κλίμα της εποχής θα μας το περιγράψει ένας σημαντικός άνθρωπος, ο διανοούμενος Γ. Θεοτοκάς, σημαντικός συγγραφέας και λογοτέχνης, εκπρόσωπος της Γενιάς του 30:

<<Η κοινή γνώμη είναι κομμένη στα δύο, θαρρείς με τρόπο ανεπανόρθωτο. Η μερίδα που βρισκεται υπό την επίδραση του ΚΚΕ είναι φανατισμένη, όπως δεν ήταν ποτέ, σε κατάσταση θρησκευτικής μυστικοπαθείας, έτοιμη για κάθε τι που θα της ζητήσουν οι αρχηγοί της, για κάθε τρέλα, κάθε ηρωισμό, κάθε θυσία… Από την άλλη μεριά,την μεριά της πλειοψηφίας, επικρατεί τώρα πιά το πνεύμα της αδιαλλαξίας. Η μεγάλη αντικομμουνιστική μάζα έχει ξεχάσει όλες τις διαφορές που τη χώριζαν ως χθές και δεν ζητά παρά ένα πράμα, το χτύπημα του ΚΚΕ από οποιονδήποτε και με όποια μέσα, ακόμη και τα σκληρότερα. Μα δεν έχει την ιδεολογική έξαψη των αντιπάλων της. Είναι ψύχραιμη, σιγομίλητη, σφιγμένη και γεμάτη μνησικακίες και αγανακτήσεις που στοιβάχτηκαν μέσα της τις τελευταίες αυτές εβδομάδες. Εάν επικρατήσει και έχει τα χέρια ελεύθερα να κάμει ό,τι θέλει (εάν δηλαδή δεν δεσμεύεται από εξωτερικούς παράγοντες), θα είναι αδυσώπητη. Θα είναι η ίδια η ψυχολογία της καθολικής πλειοψηφίας της Γαλλίας στη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Εδώ έχουμε φτάσει>> [Γ. ΘΕΟΤΟΚΑ, Τετράδια Ημερολογίου 1939-1953. Αθήνα 2005, σσ.515-516. Εγγραφή της 5ης Δεκεμβρίου 1944].

Η καχυποψία που περιγράφει ο ΘΕΟΤΟΚΑΣ υπήρχε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος. Εύστοχα το καταγράφει στο Ημερολόγιόν του ο Παναγιώτης ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, όταν σημειώνει: <<Σήμερα (ενν. 2 Δεκεμβρίου) παραιτήθηκε και ο Αγγελόπουλος. Στην κυβέρνηση μείναμε ο Παπανδρέου και εγώ. Δεν γνωρίζω εάν θα ξημερώσει και πως θα ξημερώσει>>.

Πράγματι, δεν ξημέρωσε. Οι διαταγές του Churchill πρός τον Scobie, ο οποίος σημειωτέον ήταν της επιμελητείας και όχι μάχιμος, ήταν σαφείς: Θα χτυπάτε όποιον βλέπετε στον δρόμο και θα συμπεριφέρεσθε σαν να είναι η Αθήνα πόλη εχθρική και υπό κατοχήν. Ο αποικιοκρατισμός σε όλον του το μεγαλείον.

Η πόλη των Αθηνών αιματοκυλίσθηκε για έναν μήνα. Ο Churchill ήλθε τα Χριστούγεννα για να εποπτεύση ο ίδιος την κατάσταση. Άλλωστε ο Πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμη.

Ποίος ωφελήθηκε από τα Δεκεμβριανά? Όπως έχω ξαναπή, ο Αρχιεπίσκοπος ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, τον οποίον μόλις είδε ο Churchill τρόμαξε με το ύψος του [1,98 μ.], και ως ένα νέον Μωυσή, οπως τον χαρακτήρισε, τον έχρισε Αντιβασιλέα. Ο ξένος παράγων επέβαλε τον εκλεκτόν του. Τον Οκτώβριο 1945 ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ έγινε και πρωθυπουργός. Η Ιστορία δημιουργεί και θυμηδία.

Τίθεται το ερώτημα: Θα μπορούσαν να αποφευχθούν τα Δεκεμβριανά? Τώρα, μετά από 80 έτη, περίπου, μπορούμε νηφάλια να απαντήσωμε?

Κατά την άποψή μου, αναγιγνώσκοντας τον ΘΕΟΤΟΚΑ, δεν μπορούσαν να αποφευχθούν. Η αδιαλλαξία, η καχυποψία και η αρχομανία, η διχόνοια των πολιτικών δυνάμεων ήταν διάχυτη. Ο κόσμος είχε μία δυναμική πρός μία ανατροπή των πάντων.

Το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα εισερχόταν σε έναν μακρύ Μεσαίωνα, όταν όλοι οι λαοί της Ευρώπης ανορθώνονταν οικονομικά και κοινωνικά, επούλωναν τις πληγές των και εμείς ανοίγαμε νέες πληγές που, δυστυχώς, υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Υ. Γ. Το παρελθόν Σάββατον, 25 Νοεμβρίου έφυγε η Δέσποινα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1930-2023) και ετάφη σε κλειστό κύκλο στο Κοιμητήριο της Νέας Ερυθραίας. Δύο σημεία τυγχάνουν εξάρξεως. Πρώτον, πρώην ΕΑΜίτισα και ΕΛΑΣίτισα εργαζόταν στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Εκεί, την είδε ο αποσπασμένος από του έτους 1957 Γεώργιος Παπαδόπουλος, πατέρας δύο παιδιών, την ερωτεύθηκε παράφορα και ένας δεσμός ανεπτύχθη μεταξύ των. Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ τον ενημέρωσε, ότι ο Βασιλέας ετοιμάζει κίνημα με τους στρατηγούς. Τους πρόλαβε ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, πρό της εορτής του και πρό του Πάσχα του 1967. Δεύτερον, ο τότε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ΛΕΩΝΙΔΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ) έλεγε πυκνά – συχνά:Δύο Δεσποίνας έχομεν, μίαν επί του ουρανού, την Παναγία, και μία επί της γής, την Δέσποινα Παπαδοπούλου.

Εύχομαι σε όλους και όλες έτη πολλά, ευλογημένα και ευφρόσυνα. Ο Θεός να μας ελεήση και να μας συγχωρήση. Είναι το μόνον που μας απομένει!

‘Ερρωσθε!

Στις 1 Δεκεμβρίου 1913, παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά και των εν ζωή, τότε, γηραιών αγωνιστών των Κρητικών Επαναστάσεων, του Χατζημιχάλη Γιάνναρη και του Αναγνώστη Μάντακα, η ελληνική σημαία υψώθηκε στο σημαιοστάσιο του ενετικού προμαχώνα, στα δυτικά της λεκάνης του λιμένα Χανίων, το γνωστό τοις πάσι και ως φρούριο του Φιρκά, λίγα μέτρα από το πρώτο δικηγορικό γραφείο του Ελ. Βενιζέλου.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου παρέστη στην εκδήλωση. Παρούσα και η βουλευτής Χανίων Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία δήλωσε: “Σήμερα γιορτάσαμε στα Χανιά την 110η επέτειο της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε την ιστορία μας, την ιστορία της Κρήτης και των ανθρώπων της που θυσιάστηκαν. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε δύσκολες μάχες και χρειάστηκε πολλές φορές να πάρει δύσκολες αποφάσεις κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στο λαϊκό αίσθημα για να προστατέψει τη Μεγάλη Ιδέα”.

Ακόμη, στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου 110 ετών από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, το Εθνικό Ίδρυμα “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” διοργάνωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα: «Το Κρητικό Ζήτημα και η εθνική ολοκλήρωση».

Ομιλητές ήταν ο Roderick Beaton, oμότιμος καθηγητής του King’s College Λονδίνου και πρόεδρος της Βρετανικής Σχολής Αθηνών και ο Πασχάλης Κιτρομηλίδης, ακαδημαϊκός και oμότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ του Ιδρύματος που προηγήθηκε ο πρόεδρος Νίκος Παπαδάκης αναφέρθηκε στη σημαντική και εξωστρεφή δράση του Ιδρύματος.

Δείτε το άρθρο από το reporter.gr…

Ποίος άραγε ενθυμείται την 25ην Νοεμβρίου ως ημέρα της Εθνικής Αντιστάσεως, όταν την 25ην Νοεμβρίου 1942 οι ηνωμένες αντιστασιακές δυνάμεις ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ ανετίναξαν , κάτω από τις οδηγίες του Chris. Woodhouse , την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου. Κάτω από το βάρος των γεγονότων και πολλαπλών αλλαγών που βιώνομε, ξεχάσθηκε η σημαντική επέτειος της συμφιλιώσεως.

Πρό πενήντα ετών, την Κυριακή 25 Νοεμβρίου 1973, εβίωνε η Αθήνα ένα νέον κίνημα, διπλό αυτή την φορά. Η Κυβέρνησις Μαρκεζίνη ανετράπη από την νέα δικτατορία Ιωαννίδη , σκληρότερη και χειρότερη, όπως εξελίχθηκε, και ο Παπαδόπουλος ενεκλείσθη οίκοι εις Λαγονήσιον, στην οικία Α. Ωνάση.Επί το ορθώτερον της εξαδέλφης του.

Το δεύτερο κίνημα αφορά την παραβίαση των ιερών κανόνων. Την Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσοπούλου και τον “Πρόεδρο” Φαίδωνα Γκιζίκη ώρκισε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ Τίκας (Αρτεσιανό Καρδίτσης 1913- Αθήνα 1998) , και όχι ο νόμιμος επίσκοπος εν Αθήναις Ιερώνυμος. Ο Σεραφείμ υπέπεσε στο βαρύτατο ολίσθημα, στο αμάρτημα της “εισπηδήσεως”, που τιμωρείται αυστηρώς από τους ιερούς κανόνες (Α΄Οικουμενική, Δ΄Οικουμενική), ακόμα και με την ποινή της καθαιρέσεως, στην πλέον σκληρή περίπτωσι. Ο επίσκοπος μίας επαρχίας δεν μπορεί να εισέλθη και να λειτουργήση, άνευ αδείας του επιχωρίου επισκόπου, σε άλλη επαρχία. Τούτο είναι άλλωστε και το μεγαλείο της Ορθοδοξίας, το δημοκρατικό της φρόνημα. Ο Ιερώνυμος, εκών-άκων , παρητήθη υπό το βάρος των εξελίξεων. Άλλωστε την πρώτη φορά υπέβαλε παραίτησι τον Μάρτιο 1973. Ο Σεραφείμ ανεδείχθη από ειδική Σύνοδο σε Αρχιεπίσκοπο. Ποίος θυμάται αυτά σήμερα?

Χρόνια Πολλά για την Αικατερίνη, τον Μερκούριο (25 Νοεμβρίου), τον Αλύπιο, μαθητή του Παύλου στην Αττάλεια, τον Στυλιανό, προστάτη των βρεφών και μωρών,και τον Νίκωνα τον Μετανοείτε, τον Πόντιο.

Σημειωτέον, ότι η 26η Νοεμβρίου, ημέρα χαράς για την Σπάρτη και τον πολιούχο της, άγιο Νίκωνα,είναι ημέρα λύπης, αναστοχασμού και μνημοσύνων ένεκα της τρομερής σφαγής των 118 κατοίκων της, εκ των πλέον προβεβλημένων οικογενειών, από τους Ναζί κατακτητές στην Σπάρτη, ειδικώτερον στην Σελλασία, 26 Νοεμβρίου 1943. Αιωνία Των η Μνήμη!

Υ. Γ. 1. Το αμάρτημα της εισπηδήσεως υπενθύμιζα πυκνά-συχνά σε Δ/ντες και Υποδ/ντες του ΟΤΕ, να μην εισέρχωνται σε αλλότριες Δ/νσεις. Τι ψυχή θα παραδώσουν?

Υ. Γ. 2. Την 26ην Νοεμβρίου 1973, ημέρα Δευτέρα ο Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Στυλιανός Κορρές ( Κόρωνος Νάξου 1910-Αθήναι 1989) , υφυπουργός Παιδείας στην Κυβέρνησι Μαρκεζίνη πήγε περίχαρις στο Υπουργείο για να κεράση τους υπαλλήλους. Ευρήκε την θέση του κατειλημμένη και έμεινε με τα κεράσματα στο χέρι.