Οσα συμβαίνουν στη Θράκη είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες και τίθεται ένα ζήτημα ως προς το τι κάνει το ελληνικό κράτος διαχρονικά. Η άτσαλη συζήτηση των ημερών θα έπρεπε πάντως να μετατραπεί σε στρατηγική αναπροσαρμογή, με αποκλειστικά εθνικό γνώμονα.

Η συζήτηση για τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη εξελίχθηκε μέχρι στιγμής άτσαλα και με προφανή εκλογική και όχι εθνική διάσταση. Με ευθύνη όλων.

Φαίνεται πως αυτό έγινε αντιληπτό και μάλλον θα επιχειρηθεί να πέσει η ένταση. Δεν είναι και πολύ αυθαίρετη η εκτίμηση ότι στην Αγκυρα θα χαμογελούν με μια κάποια ικανοποίηση, παρακολουθώντας τα ελληνικά κόμματα στην ουσία να επικυρώνουν την (ούτως ή άλλως γνωστή εδώ και δεκαετίες) αμφιλεγόμενη δράση του διαβόητου τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωαβίου στο protagon.gr…

Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη ηγείται της πρωτοβουλίας „Mission Alpha“ μέσω του World Human Forum, που ιδρύθηκε το 2017 στους Δελφούς και θέτει τον προβληματισμό για το κλίμα και τον πολιτισμό με συναντήσεις και εκδηλώσεις στο νησί της Δήλου κάθε χρόνο.

Ένα άρθρο του Rüdiger Schaper στο Tagesspiegel περιγράφει με μεγάλη προσοχή όλο το έργο μέχρι τώρα

Wie kann man die Welt retten? Auf der kleinen griechischen Insel, einst ein Heiligtum, traf sich das World Human Forum zur „Mission Alpha“.

Von der Partyinsel geht die Fahrt auf die Schatzinsel. Delos liegt eine halbe Stunde von Mykonos entfernt, und bei den starken Winden im Kreis der Kykladen kann es eine schöne Schaukelei werden, Einstimmung auf eine geistige Tour de force.

Wie hilft man dem Planeten? Um über die drängenden Probleme der Menschheit nachzudenken,

Mit dem Zentrum in Delphi arbeitet das World Human Forum als „think and do tank“. Und man kommt immer wieder nach Delos, wo es auch einmal ein Orakel gab. Und greift nach den Sternen. Nur ein Planet, die Venus, ist weiblich, alle anderen tragen Namen männlicher Götter. Athena Cousteni, Astrophysikerin bei der European Space Agency, gibt der Weltraumforschung einen feministischen Dreh. Die aktuelle Mondmission der Nasa, endlich, ist nach Artemis benannt.

Brent Sherwood, Topmanager bei Blue Origin, der Weltraumfirma von Jeff Bezos, denkt über riesige Schilde im All nach, die den blauen Planeten mit Sonnenenergie versorgen könnten. Und zum Schutz vor Strahlung würde man Mondstaub im großen Stil aufwirbeln. Das klingt irre, aber auch die Visionen eines Jules Verne und anderer Science-Fiction-Autoren haben sich realisiert und werden noch übertroffen. Die Lage sei so ernst, dass nur noch verrückte Ideen tatsächlich etwas bewirken. Die Wissenschaftler sagen: Wenn die Meere weiter steigen wie jetzt, wird Delos in wenigen Jahrzehnten versinken.

Auch Akram Khan, der Tänzer und Choreograf, ist auf der Götterinsel dabei. Sein „Jungle Book reimagined“ tourt derzeit durch Europa. Das Stück folgt Mowgli auf der Flucht vor der Naturkatastrophe in naher Zukunft, die unsere Städte in Urwälder verwandelt hat. Theater ist für ihn eines der letzten verbliebenen Rituale in der von Überkommunikation abgelenkten Welt.

bietet Delos ein singuläres Bühnenbild. Zwei Tage lang versammelten sich hier Wissenschaftler und Kulturleute, Künstler und Forscher beim World Human Forum und sondierten zur „Mission Alpha“. Eine Mischung aus Speeddating und Symposion zu Fragen des Klimas und zeitgemäßer Ausbildung, kurz: Wie kommen wir heraus aus dem globalen Desaster? Dem griechischen Stamm nach bedeutet das Wort so viel wie „die Sterne stehen in Unordnung“.

Versunkene Metropole

In der Antike steckte Delos voller Reichtum und Spiritualität. Auf seinen vier Quadratkilometern entwickelte sich ein florierender Handelsplatz für Waren aus dem Mittelmeerraum, bis zu 20.000 Menschen lebten in dem Freihafen. Das Sakrale hat sich ebenso eingewurzelt, wie die Machtpolitik der griechischen Stadtstaaten und später das Imperium der Römer hier zu Hause waren. Der Sklavenmarkt von Delos gehörte zu den größten der damaligen Welt.

Kein anderer Ort im griechischen Inselreich ist derart befrachtet. Apollo und Artemis wurden hier geboren, heißt es im Mythos, so war Delos ursprünglich ein mächtiges Heiligtum. „Und es erglänzte vor Lust blauer die Tiefe des Meeres“, schrieb ein Dichter im 6. Jahrhundert vor Christus.

World Human Forum

Hier soll es um den Menschen gehen und die Kultur, im Gegensatz zum World Economic Forum von Davos. Das WHF ist eine griechische Gründung, entstanden 2017 in Delphi. Auf einer Veranstaltung des Forums im März 2023 in Berlin zur „Regeneration der Erde“ sprachen u.a. Hermann Parzinger, Präsident der Stiftung Preußischer Kulturbesitz, und der Klimaforscher Hans Joachim Schellnhuber.

Heute ist die Insel unbewohnt, bis auf einige Archäologen, die sich um die Ausgrabungsstätten kümmern. Das Museum mit seinen herrlichen Statuen ist geschlossen. Kein Baum wächst in der wüstenartigen Landschaft. Frei stehende Säulen, Mauern und Skulpturen betonen noch die Leere und Einöde, die einst eine noble, interkulturelle Stadt mit Tempeln, mosaikgeschmückten Villen und einem Theater war. Und doch spürt man eine seltsame Anziehung, die sich, wenn der volle Mond über der einzigen Erhebung der Insel aufzieht, zu einem theatralischen Finale auswächst.

Feministische Astronomie

Das World Human Forum, 2017 in Delphi gegründet, hat in Athen, Paris, Venedig und Berlin Treffen veranstaltet, als freier Gegenpart zum World Economic Forum in Davos. Es versteht sich als „Katalysator kollektiver intelligenter Prozesse“ und zielt auf die Schaffung einer kritischen Masse von Individuen, die einen Wandel herbeiführen wollen. Präsidentin ist Alexandra Mitsotaki, die in Griechenland diverse Hilfsorganisationen gegründet hat und unterstützt, Vizepräsident ist Jochen Sandig, der Berliner Kulturmanager und Intendant der Ludwigsburger Schlossfestspiele.

Mit dem Zentrum in Delphi arbeitet das World Human Forum als „think and do tank“. Und man kommt immer wieder nach Delos, wo es auch einmal ein Orakel gab. Und greift nach den Sternen. Nur ein Planet, die Venus, ist weiblich, alle anderen tragen Namen männlicher Götter. Athena Cousteni, Astrophysikerin bei der European Space Agency, gibt der Weltraumforschung einen feministischen Dreh. Die aktuelle Mondmission der Nasa, endlich, ist nach Artemis benannt.

Brent Sherwood, Topmanager bei Blue Origin, der Weltraumfirma von Jeff Bezos, denkt über riesige Schilde im All nach, die den blauen Planeten mit Sonnenenergie versorgen könnten. Und zum Schutz vor Strahlung würde man Mondstaub im großen Stil aufwirbeln. Das klingt irre, aber auch die Visionen eines Jules Verne und anderer Science-Fiction-Autoren haben sich realisiert und werden noch übertroffen. Die Lage sei so ernst, dass nur noch verrückte Ideen tatsächlich etwas bewirken. Die Wissenschaftler sagen: Wenn die Meere weiter steigen wie jetzt, wird Delos in wenigen Jahrzehnten versinken.

Auch Akram Khan, der Tänzer und Choreograf, ist auf der Götterinsel dabei. Sein „Jungle Book reimagined“ tourt derzeit durch Europa. Das Stück folgt Mowgli auf der Flucht vor der Naturkatastrophe in naher Zukunft, die unsere Städte in Urwälder verwandelt hat. Theater ist für ihn eines der letzten verbliebenen Rituale in der von Überkommunikation abgelenkten Welt.

Δείτε όλο το άρθρο στο Tagesspiegel…

Τα συγχαρητήρια από τη Γερμανία στον νικητή δεν άργησαν. Δεν πέρασαν ούτε 24 ώρες από την επανεκλογή του Τούρκου προέδρου και ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς σήκωσε το τηλέφωνο. Το τηλεφώνημα αποτέλεσε κάτι περισσότερο από διπλωματική ευγένεια. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης, ο Σολτς και ο Ερντογάν συμφώνησαν να προσεγγίσουν τη συνεργασία με “ανανεωμένο σθένος”. Μετά τις εντάσεις το τελευταίο διάστημα, η πρώτη επικοινωνία των δυο ανδρών μπορεί να χαρακτηριστεί ως θετική. Επισήμως, το Βερολίνο είχε ασκήσει ουδετερότητα στις προεδρικές εκλογές. Ωστόσο, ήταν σαφές ότι η πολιτική τάξη στη Γερμανία – και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα – θα χαιρόταν με μια νίκη της αντιπολίτευσης.

Αυτό είναι πλέον παρελθόν. Τώρα το Βερολίνο πιέζει – με βιασύνη – για μια νέα εκκίνηση στις σχέσεις με την Άγκυρα. Για το σκοπό αυτό, ο Σολτς κάλεσε τον Ερντογάν να επισκεφθεί το Βερολίνο. Η ημερομηνία δεν έχει ακόμη οριστεί. Ωστόσο, η Καγκελαρία έχει ήδη κατονομάσει τα θέματα που θέλει να συζητήσει με τον Ερντογάν: “Μαζί θέλουν να εργαστούν για μια θετική εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο, για τις αποφάσεις στο ΝΑΤΟ και τη σχέση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση”, αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση του Βερολίνου.

Δείτε το σχόλιο του Ronald Meinardus στην DW…

«Δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας». Η φράση επαναλαμβάνεται ως θέσφατο. Κι αφού δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας, θα κάνουμε εκλογές μέχρι να βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μέσα στο καλοκαίρι, με μαγιό και αντηλιακό θα μας σέρνουν στην κάλπη έως ότου εξασφαλίσει το πρώτο κόμμα πάνω από 151 βουλευτές. Η απειλή εκτοξεύθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αορίστως όταν αναφέρθηκε σε τρίτη αναμέτρηση, ενώ ο Αδωνις Γεωργιάδης την έκανε χθες πιο απτή: «περίπου τον Δεκαπενταύγουστο» θα έχουμε νέες εκλογές. Η στρατηγική είναι σαφής. Ολοι οι πολίτες απεύχονται τρίτες εκλογές, συνεπώς θα συρθούν σε δυόμισι εβδομάδες να ψηφίσουν, έστω απρόθυμα «για να τελειώνουμε». Το πρώτο κόμμα πάντα ευνοείται σε αυτή την περίπτωση.

Το πρόβλημα είναι πως η ψήφος δεν θα έπρεπε να είναι απόρροια εκβιασμού ή έμμεσης απειλής, αλλά θετική υποστήριξη στο κόμμα εκείνο που παρουσιάζει τις εγγύτερες θέσεις, προτάσεις, οράματα με αυτές του ψηφοφόρου. Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ο διάλογος και η διαπραγμάτευση, όμως, γίνονται σε επίπεδο προσώπων. «Ούτε Τσίπρας ούτε Μητσοτάκης», ήταν το προεκλογικό σύνθημα του Νίκου Ανδρουλάκη. «Ο Ανδρουλάκης είναι Τσίπρας με γραβάτα», ήταν η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά τη διαφορά των 20 ποσοστιαίων μονάδων που του παρέχει την πολυτέλεια της αδιαλλαξίας.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Για πρώτη φορά οι απόδημοι είχαν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές. Δύσκολα βγαίνουν συμπεράσματα για την εκλογική τους συμπεριφορά και αυτό είναι λογικό, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Πολλοί απόδημοι ήθελαν να ψηφίσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Άλλοι τόσοι θα μπορούσαν να ψηφίσουν, αλλά δεν ήθελαν. Και όσοι ψήφισαν, μας οδήγησαν πολλές φορές σε αναπάντεχα αποτελέσματα και συμπεράσματα. Όπως συνέβη στη Γερμανία, για παράδειγμα, με το ΚΚΕ να παίρνει 13%. Έχει τόσο μεγάλο «ρεύμα» στη Γερμανία το ΚΚΕ; Μάλλον ναι, αν περιοριστούμε σε μία πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος. Μάλλον όχι, αν αναλογιστούμε ότι στη Γερμανία ζουν σχεδόν 500.000 Έλληνες, αλλά στους εκλογικούς καταλόγους γράφτηκαν το πολύ 3.000, από τους οποίους δεν προσήλθε το 1/3, με αποτέλεσμα το 13% να αντιστοιχεί τελικά σε …187 άτομα (μετά την καταμέτρηση του 75% των ψήφων μεταξύ των αποδήμων της Γερμανίας).

Για τους δημοσκόπους τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Στα παραδοσιακά μυστήρια των εκλογών, όπως οι μονοεδρικές περιφέρειες και η απρόβλεπτη (πρώην) Β’ Αθήνας, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη μέγα μυστήριο: Πώς ψηφίζει ο απόδημος Έλληνας; Η απάντηση είναι δύσκολη και εύκολη ταυτόχρονα. «Ο απόδημος Έλληνας» δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει ως μία ενιαία μάζα ψηφοφόρων με αποκλειστικό κριτήριο τη συναισθηματική νοσταλγία.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην Deutsche Welle…

Πριν από 9 χρόνια, το Μάιο του 2014, στα “Δημόσια και Ιδιωτικά” της Έλενας Χατζηιωάννου (’82) στον Αθήνα 98,4 η εκπομπή φιλοξένησε την Αριέττα Μουτούση και την Αμαλία Μουτούση, σπουδαίες ηθοποιούς και κόρες της αείμνηστης Νόνικας Γαληνέα, η οποία έφυγε από τη ζωή – και μίλησαν για τη ζωή την καριέρα της μητέρας τους.

Ο Αθήνα9.84, τιμώντας τη μνήμη της Νόνικας Γαληνέα, μετέδωσε την εκπομπή σε επανάληψη, το Σάββατο 3/6/2023, στις 8 το βράδυ.

Ακούστε την εκπομπή…

Τι θα μπορούσαμε να κρατήσουμε από εκείνον, τώρα που πέταξε για το ουράνιο Πάνθεον των Μεγάλων της ελληνικής Διεθνούς; Μια αναγνωρίσιμη, πρωτότυπη ελληνικότητα. Μια λόγια ροκιά, πατημένη πάνω στους ήχους και τις τεχνικές της ελληνικής παράδοσης και ρίζας. Και μια, φανερή και κρυφή, επαναστατικότητα. Αν θέλετε, μια διαρκή επανάσταση.

«Ανέμισαν μαύρα λάβαρα. Το μαχαίρι, βαφτισμένο (στο αίμα), ανέμισαν. Έλεος, έλεος». Ήταν η στιγμή της μεγάλης συνειδητότητας. Ήξερε ποιος είναι, που πάει, τι θέλει να πει, τι θέλει να καταγγείλει, τι θέλει να φωνάξει. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος.

Και τα κρουστά και οι φωνές, ό,τι πιο αρχαϊκό και πρωτογενές, ακολουθούσαν σε εκείνο το «Ζάβαρα Κάτρα Νέμια, ίλεος, ίλεος», με το οποίο έκανε τον αγώνα του κόντρα στη δικτατορία, αλλά και σε κάθε κατάχρηση εξουσίας. Ελληνικότατος και παγκόσμιος συνάμα, σε μια στιγμή βροντερή και μαγική.

Δείτε τι ανάρτησε ο Παύλος Αγιαννίδης στο Protagon.gr…

Οι επέτειοι των Εθνών είναι όπως οι εκλεκτές σελίδες της Μουσικής. Όταν ακούωνται διαρκώς, χάνουν διαρκώς από την γοητείαν των. Η περίπτωσις της Αλώσεως , 570 έτη σήμερον, είναι κάτι το διαφορετικόν! Ιδού και η σχετική ανακοίνωσις του γεραρού, υπεραιωνοβίου Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ [1865- ]. Επετειακή και σύγχρονη! Επίκαιρη και διαυγής.

Προχθές, την 26ην Μαΐου, συνεπλήρωσε ο πολύς Henry Kissinger έναν αιώνα ζωής και ατενίζει με διαύγεια, οξύτητα πνεύματος και εργατικότητα τον δεύτερον αιώνα. Ίσως πολλοί να διαφωνήσουν, όπως ο πολύ καλός μου φίλος Μελέτης, ένεκα των ανθελληνικών θέσεων και πράξεων κατά το μαρτυρικόν 1974 του εκ Νυρεμβέργης ορμωμένου, Ιουδαίου το θρήσκευμα, εις ΗΠΑ ανατραφέντος και γαλουχηθέντος, παλαιού ποδοσφαιρόφιλου, υπουργού των Εξωτερικών. Άλλωστε η διαφωνία είναι αποδεκτή τόσον στην πλατωνική όσον και στην αριστοτέλειον παράδοσιν.

Επισημαίνω τούτα:

Πρώτον, με την διδακτορικήν του διατριβήν περί Metternich and the Wiener Congress, το 1815, μας έδειξε, ότι ο Τσάρος και η Ρωσσία είναι οι ρυθμιστές της Ευρώπης. Ανήκουν στην Ευρώπη. Αντίθετος ο Kissinger με την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, μας υπενθύμισε την σημασία του Συνεδρίου της Βιέννης, μας έδειξε ότι ο πόλεμος αυτός θα φέρη την οπισθοδρόμηση στην Ευρώπη. Το βλέπομε άλλωστε.

Δεύτερον, με το έργον του Die Grossmacht Diplomatie (1960), ένα έργο που είχα τύχει να το μελετήσω στα χρόνια της Φρανκφούρτης, μας εξήγησε πώς γίνονται οι συμμαχίες . Ο “χριστιανικώτατος” βασιλεύς της Γαλλίας Φραγκίσκος συνεμάχησε με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή.

Τρίτον, κατά την διάρκεια των δηλώσεων του ονόματος του κράτους των Σκοπίων έλαβε θέση υπέρ της Ελλάδος.

Θιασώτης της προσεγγίσεως Κίνας – ΗΠΑ, -ποιός δεν θυμάται την μοναδική επίσκεψη του Νίξον στο Πεκίνο το 1972-, υπεγράμμισε σε συνέντευξή του το 1989, στο ZDF, μετά την πτώση του τείχους, πόσο επικίνδυνη μπορεί να καταστή η Γερμανία, εάν την αφήσωμε μόνη της. Τέλος, προσφάτως, εδήλωσε τους κινδύνους που ελλοχεύει η τεχνητή νοημοσύνη.

Ο Kissinger, κατά δήλωσή του, εώρτασε τα καλύτερα γενέθλια στο Παρίσι, στα 50χρονα του, προσκεκλημένος ομού μετά του Νίξον, από τον Πομπιντού. Δυστυχώς δεν κατώρθωσε να σβήση τα 50 κεράκια στο αεροδρόμιο Ορλύ που είχαν ετοιμάσει με την τούρτα οι δημοσιογράφοι. Αυτά σε συνέντευξή του στο ZDF.

Τέλος, για να δούμε πώς λειτουργούν οι δημοκρατίες, δύο σημεία χρήζουν εξάρσεως. Πρώτον, όταν επελέγη Υπουργός των Εξωτερικών , το Πανεπιστήμιον του Harvard, στο οποίον εδίδασκε , του απέστειλε εξώδικον και τον ερωτούσε, τι θα διαλέξη, το Υπουργείον ή το Πανεπιστήμιον? Δεύτερον, ως κάτοχος του βραβείου Nobel, έδωσε μία διάλεξη κάποτε και έλαβε ως αποζημίωση 10.000 δολλάρια. Τα χρήματα δεν τα εδήλωσε στην Εφορία και το επόμενο έτος, ως φοροφυγάς, επλήρωσε το πρόστιμον. Αυτά για να συγκρινώμεθα!

O Kissinger κατώρθωσε να φθάση τον αιώνα με δύο γυναίκες. Το 1974 παντρεύθηκε, σε δεύτερον γάμον, μία φοιτήτριά του, η οποία τον ανέμενε. Άντε και στα δικά μας!

Έρρωσθε πανοικεί!

Ζούμε στη χώρα που ακόμη και αριστεροί και κεντροαριστεροί πολιτικοί δεν επιτρέπεται να μιλούν προεκλογικά για αυξήσεις της φορολογίας ή των εισφορών. Τώρα, με ποιον τρόπο θα γίνει η αναδιανομή και θα επέλθει η κοινωνική δικαιοσύνη, παραμένει άλυτο μυστήριο.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ο «μαρτυριάρης» Νο 1, έκανε μια δήλωση περί αύξησης των εισφορών και υπολογισμού τους ανάλογα με το εισόδημα, που οδήγησε στην άμεση εκπαραθύρωσή του. Η αντιδημοφιλής θέση του, και δη μερικά 24ωρα προτού ανοίξουν οι κάλπες, υποχρέωσε το κόμμα του να τον θυσιάσει στον βωμό της «προσωπικής άποψης», ενώ αυτό που είπε, ακόμη κι αν δεν περιέχεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ηχεί αυτονόητο. «Είναι απόλυτα λογικό να συνδέεται με το εισόδημα η ασφαλιστική υποχρέωση και όχι με ένα αυθαίρετο ποσό της επιλογής», είπε. Πράγματι.

Η Ελένη Χρονοπούλου, υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, μετεξελίχθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες από σύμβολο του ελληνικού #ΜeΤoo σε υπεύθυνη για όλα τα δεινά της χώρας και «μαρτυριάρα» Νο 2. Μαζί με τον συνάδελφό της Παναγιώτη Δουδωνή, έκανε λόγο για αύξηση της φορολόγησης μερισμάτων, μεγάλων επιχειρήσεων και γονικών παροχών.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Η προοπτική των εκλογών στη χώρα προκάλεσε συζητήσεις, πρωτοβουλίες και διαμάχες που αφορούσαν θεσμικές ρυθμίσεις για την προστασία της δημοκρατίας από τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων ή πολιτικών δυνάμεων στην εκλογική διαδικασία.

Η προοπτική των εκλογών στη χώρα προκάλεσε συζητήσεις, πρωτοβουλίες και διαμάχες που αφορούσαν θεσμικές ρυθμίσεις για την προστασία της δημοκρατίας από τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων ή πολιτικών δυνάμεων στην εκλογική διαδικασία. Οι κίνδυνοι της δημοκρατίας βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο όχι μόνο του εθνικού, αλλά και του διεθνούς προβληματισμού. Ομως, ο πιο σημαντικός τρόπος να προστατευτεί η δημοκρατία είναι να μη χρειάζεται προστασία, να μη φτάνει δηλαδή στην ανάγκη να αναζητά σωτηρία σε πρόσωπα ή σε ειδικές ρυθμίσεις. Η προστασία της δημοκρατίας εξαρτάται από τον σεβασμό στη λειτουργία της, στους θεσμούς της, στον χειρισμό των θεμάτων που απασχολούν τους πολίτες και, ιδιαίτερα, από τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και άλλα αποτελέσματα που παράγει η πολιτική και οι συμπεριφορές φορέων, θεσμών, ατόμων.

Δείτε το άρθρο του Τάσου Γιαννίτση στην εφημερίδα “Καθημερινή”, δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου…

Με ένα σχετικά πρόσφατο κείμενό του στο Athens Voice ο Πάνος Λουκάκος και με αφορμή την συμπλήρωση 25 χρόνων από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ανατρέχει στο παρελθόν και στις συναντήσεις που είχε με τον Έλληνα πολιτικό:

Η επαγγελματική και φιλική μου σχέση με τον Έλληνα πολιτικό που έφυγε από τη ζωή πριν από 25 χρόνια, έχοντας διατρέξει μία πρωτοφανή πορεία.

Πέρασαν 25 χρόνια από την ημέρα του θανάτου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την 23η Απριλίου του 1998. Είχα το προνόμιο να τον συναντώ πολύ συχνά, είτε καθημερινές στο γραφείο του στο Προεδρικό Μέγαρο είτε πολύ χαλαρότερα Σαββατοκύριακα μεσημέρι για φαγητό και συζήτηση στου Λεωνίδα στη Βαρυμπόμπη, στου Ψαρόπουλου στη Γλυφάδα, στο Γκολφ της Γλυφάδας, στον Διόνυσο στην Ακρόπολη είτε στο σπίτι του στην Πολιτεία. Και ακόμη πιο χαλαρά στη Μύκονο για διακοπές το καλοκαίρι, φιλοξενούμενοι στο σπίτι του Θόδωρου Νικολαΐδη. Ήμουν στα χρόνια εκείνα πολιτικός συντάκτης και αρθρογράφος αρχικά στο Βήμα και την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και κατόπιν αρθρογράφος και διευθυντής στην Καθημερινή.

Δείτε όλο το άρθρο του Πάνου Λουκάκου στο Athens Voice…

Ποιος ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει για μερικές εβδομάδες να αλλάζουν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο και ο Πρωθυπουργός, δίχως να έχουν δικαίωμα υπογραφής ή λήψης αποφάσεων, δίχως να νομοθετούν και απλώς για να διορίζεται μία ομάδα συμβούλων και μετακλητών; Μήπως είναι ένας αναχρονισμός που θα πρέπει να διορθωθεί;

Παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες τις συνέπειες της ματαιότητας της απλής αναλογικής ή, ορθότερα, την ακύρωση της απόπειρας θεσμικής δολιοφθοράς που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και που για μία ακόμη φορά τράκαρε στην πραγματικότητα.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου καθιερώθηκε η υπέροχη φράση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη», που στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα. Το έκανε πρώτος ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, και δημιούργησε σχολή δεκαετιών, που κρατάει μέχρι σήμερα. Πριν από λίγους μήνες «ανέλαβε την ευθύνη» για την τραγωδία στα Τέμπη ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος μάλιστα έκανε την έκπληξη και παραιτήθηκε από υπουργός Μεταφορών. Βέβαια, την περασμένη Κυριακή επέστρεψε δριμύτερος, επανεκλεγόμενος στις Σέρρες και μιλώντας για «χωρίς μέτρο προσωπικές επιθέσεις».

Είδε κι απόειδε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει ούτως ή άλλως αποστηθίσει το παπανδρεϊκό λεξικό και διατηρεί καλές σχέσεις με το καραμανλικό σκέλος της Ν.Δ., και βγήκε από το Προεδρικό Μέγαρο διακηρύσσοντας ότι αναλαμβάνει και αυτός με τη σειρά του την πολιτική ευθύνη της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ: «Αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Αλλά στο δικό μου ηθικό λεξιλόγιο, αναλαμβάνω την ευθύνη σημαίνει στέκομαι και δίνω τη μάχη». Μάλιστα.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Η σύνθεση της Βουλής της 21ης Μαΐου θα είναι σε συντριπτικό ποσοστό η ίδια με αυτήν των επόμενων εκλογών, στις οποίες προεξοφλείται ότι οδηγούμαστε. Υπό αυτό το πρίσμα την ερχόμενη Κυριακή θα εκτυλιχθούν ορισμένα τοπικά, εσωκομματικά θρίλερ.

Τελειώνουν τα ψέματα σε λίγες ώρες. Τα δημοσκοπικά ποσοστά θα γίνουν πλέον εκλογικά, επίσημα και αδιαμφισβήτητα και κάθε θεωρητική πολιτική συζήτηση θα μετατραπεί σε πραγματική, βάσει στοιχείων και αριθμών. Οσο όμως θα είναι υπό εξέταση το ζήτημα της κυβερνησιμότητας και αναλόγως τού πώς θα εξελιχθεί η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, μία παράμετρος καθοριστική θα έχει προκύψει: η σύνθεση της νέας Βουλής.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Έτσι δεν έγινε ποτέ στρατευμένος καλλιτέχνης, έτσι διατήρησε πάντα την προσωπική ανεξαρτησία του, την ελευθερία της γνώμης, του λόγου και της τέχνης του.

Η επίθεση στον Διονύση Σαββόπουλο και η στοχοποίησή του, μετά τη δήλωσή του ότι ελπίζει σε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας

Η Ακρίτα θα του επέστρεφε έναν δίσκο που της είχε χαρίσει αν δεν τον είχε χάσει. Ο Μπίστης τον κατηγόρησε ότι αναπέμπει ωδές στο κατεστημένο και ότι έχει πρόβλημα με τα νιάτα του. Ο Πολάκης τον αποκάλεσε λίγο, διεφθαρμένο, επαρχιώτη, εγωπαθή, χαλασμένο και θεραπαινίδα του Μητσοτακέικου. Τα ίδια και χειρότερα ανέβασαν στο διαδίκτυο κομματικοί εγκάθετοι και διάφοροι φανατισμένοι ακόλουθοι στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Δείτε το άρθρο του Πάνου Λουκάκου στην Athens Voice…

Με δεδομένον, ότι την προσεχή Κυριακή του Τυφλού λαμβάνουν χώρα εκλογές , ας μην ξεχνούμε οτι εορτάζομε τους ισαποστόλους Κων/νο και Ελένη. Βέβαια, όπως μας διηγείται και ο ιστορικός της Εκκλησίας μας Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, ο Κων/νος δεν ωμιλούσε την ελληνική και φυσικά πρό του θανάτου του, επί της κλίνης, με ραντισμό, εβαπτίσθη χριστιανός. Στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο είχε διερμηνέα για να καταλαβαίνη τους Πατέρες.

Ας προσέξουν οι εκλεγεθησόμενοι ηγέτες της επόμενης Κυριακής, εάν θα μιμηθούν τον Μ. Κων/νο.

Ένα είναι σίγουρο: Το απόσπασμα των Πράξεων (των) Αποστόλων [α’ 1-19]που θα αναγνωσθή: Δύο σημεία χρήζουν προσοχής. Πρώτον, η ανάδειξη από την ορφανή και κολοβωμένη ομάδα των Μαθητών, του Πέτρου ως ΗΓΕΤΟΥ και όχι ως manager, και δεύτερον, το τραγικόν τέλος, η αυτοχειρία του ευρυμαθούς και λογιστικώς κατηρτισμένου, φοροτεχνικού Ιούδα. Ας προσέξουν οι μέλλοντες υπουργοί Οικονομικών.

Τελος, ας μην ξεχνούμε εξήντα έτη πίσω. Την 22αν Μαΐου 1963 πέφτει νεκρός στην Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Ας μην ξεχνούμε την φράση του Κων/νου Καραμανλή, που πέρασε στην ιστορία: “Μα τέλος πάντων, ποιός κυβερνά αυτόν τόν τόπον?”.

Στο εκλογικό τμήμα που ψηφίζω, ακολουθούμε τα σφαιρίδια. Είμεθα ρομαντικοί.

Ο Θεός να μας συγχωρήση για τα λάθη μας και να μας ελεήση να μην έχωμε νέα μνημόνια! Δυστυχώς, ο Πανάγαθος και Ελεήμων δεν μπορεί να μας συμβουλεύση τι θα πρέπει να πράξωμε? Ποίος θα πληρώση τελικώς τα ακριβοπληρωμένα γαλλικά μαχητικά, που με τόση έπαρση μας έδειξαν στην Τανάγρα? Ήταν και μεταχειρισμένα!

Μετά θερμών αναστασίμων, προσρήσεων και ευχών, αγάπης εν Χριστώ και εκτιμήσεως και σεβασμού πρός όλους και όλες,

Έρρωσθε πανοικεί!

Παρατηρώ ότι λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές πολλοί γνωστοί μου ψάχνουν ακόμη τι θα ψηφίσουν. Τα κριτήρια είναι στις περισσότερες περιπτώσεις «να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και κινδυνεύσει εκ νέου η χώρα», «να πληγεί η αλαζονεία του κυβερνητικού κόμματος και του πρωθυπουργού», ενώ πολλοί με ρωτούν αν έχω υπόψη μου «κάποια γυναίκα με κοινωνικές ευαισθησίες στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. στον Βόρειο Τομέα». Και δεκάδες μού έχουν εκμυστηρευθεί ότι σκέφτονταν σοβαρά να ψηφίσουν «Πράσινο και μωβ» προτού αποκλειστεί.

Η αλήθεια είναι ότι η παρατεταμένη απουσία ενός οικολογικού κόμματος από το πολιτική σκηνικό στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακή. Η κλιματική αλλαγή είναι ένα θέμα που κινητοποίησε εκατομμύρια νέους σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Και στη χώρα μας άρχισαν να πραγματοποιούνται μαζικές συγκεντρώσεις στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας «Παρασκευές για το μέλλον».

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Δελφοί, 03 Μαϊου 2023 – Στο πλαίσιο του 8ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας. Κατερίνας Σακελλαροπούλου πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα τις ευρύτερες γεωστρατηγικές επιπτώσεις που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Ο Ronald Meinardus, Mediterranean Program Coordinator στο ΕΛΙΑΜΕΠ, ανέφερε ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής και την γέννηση μιας καινούριας. Ξέρουμε πού είμαστε αλλά δεν ξέρουμε που πάμε, ενώ τα πιο ακανθώδη παγκόσμια ζητήματα είναι πλέον η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση.

Η Ελλάδα θεωρείται πλέον νικητής για τη στάση που έχει κρατήσει απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας ενώ μετατρέπεται σταδιακά σε ισχυρό ενεργειακό κόμβο της ανατολικής Μεσογείου.

Παίρνοντας το λόγο ο Θάνος Ντόκος, Σύμβουλος του Πρωθυπουργού σε θέματα ασφαλείας, τόνισε ότι η θέση της Ελλάδας έχει αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία. Την ίδια στιγμή, η ευρωπαϊκή άμυνα έχει αλλάξει προτεραιότητες για αυτό και πρέπει να βρούμε τρόπους να βάλουμε ενέργεια και χρήματα με στόχο την παραγωγική αξιοποίηση τους. Ο κ. Ντόκος ανέφερε ότι «το ρολόι της Αποκάλυψης» βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στα μεσάνυχτα, όχι μόνο εξαιτίας της Ουκρανίας αλλά και πολλαπλών άλλων προκλήσεων.

Υπογράμμισε, ωστόσο, ότι η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα ώστε να μπορεί να συντονίζεται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Στην περίπτωση του Σουδάν και της απομάκρυνσης των πολιτών δεν λειτούργησε συντονισμένα με αποτέλεσμα κάθε χώρα να παραλαμβάνει τους δικούς τους πολίτες. Είπε επίσης ότι η γεωστρατηγική σημασία της χώρας μας αναβαθμίστηκε και εξαιτίας της στάσης της Τουρκίας που εξακολουθεί να είναι περίπλοκη ενώ σε αυτήν την περιοχή δεν θα έπρεπε να υπάρχει χώρος ούτε για ανταγωνιστές ούτε για εχθρούς.

Η Anna Wieslander, Διευθύντρια του Atlantic Council για τη Βόρεια Ευρώπη, τόνισε ότι είναι πολύ σημαντικό να δημιουργηθεί ένας δυνατός πόλος από το Βορρά μέχρι το Νότο καθώς η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ αποτελούν έναν τέτοιο πυλώνα ανθεκτικότητας. Η κα. Wieslander επισήμανε πάντως, ότι αν δεν εγκριθεί και η Σουηδία στους κόλπους του ΝΑΤΟ αυτό θα το αποδυναμώσει.

Ο Jonathan Cohen, Πρέσβης του Atlantic Council, υπογράμμισε ότι οι συνεχείς απειλές της Ρωσίας θα την κάνουν έναν αναξιόπιστο εταίρο για μία ολόκληρη γενιά. Παράλληλα τόνισε, ότι η θέση της Ελλάδας και τη Κύπρου έχουν πολύ σημαντική γεωστρατηγική σημασία, στη Μεσόγειο, για τις ΗΠΑ, ως χώρες που μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια σε μια περίοδο που ο πόλεμος της Ουκρανίας έφερε κοντά το Ιράν και τη Ρωσία

Ο Ronald Meinardus, Mediterranean Program Coordinator στο ΕΛΙΑΜΕΠ, ανέφερε ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής και την γέννηση μιας καινούριας. Ξέρουμε πού είμαστε αλλά δεν ξέρουμε που πάμε, ενώ τα πιο ακανθώδη παγκόσμια ζητήματα είναι πλέον η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση.

Η Ελλάδα θεωρείται πλέον νικητής για τη στάση που έχει κρατήσει απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας ενώ μετατρέπεται σταδιακά σε ισχυρό ενεργειακό κόμβο της ανατολικής Μεσογείου.

Τη συζήτηση συντόνισε η Κατερίνα Σώκου, Nonresident Senior Fellow, Atlantic Council.

Για όσους από εμάς είχαμε φάει τα εφηβικά μας καλοκαίρια στη Μύκονο τις δεκαετίες 1980-90, η εικόνα του κλαμπ Principote στον Πάνορμο είναι σοκαριστική. Kαναπέδες, μαξιλάρια με στέμμα –παλιότερα χαλιά– σε μια παρθένα παραλία, στην οποία τότε δεν υπήρχαν καν ομπρέλες, ούτε ξαπλώστρες.

Σπεύδουν τώρα οι ιδιοκτήτες να αποτρέψουν τις κατεδαφίσεις των παρανομιών και τα πρόστιμα που τους έχουν επιβληθεί για να προλάβουν «τη σεζόν». Tο ίδιο και στο Nammos, το οποίο επανειλημμένως έχει κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή και είναι πλέον συνώνυμο των λουκέτων.

Γιατί να θέλει κάποιος να πατήσει σε χαλί αφότου μπει στη θάλασσα; Ποια τουριστική αισθητική υπαγορεύει πως πρέπει να ακούγεται εκκωφαντική μουσική στα παραλιακά κλαμπ για να διασκεδάσουν οι λουόμενοι; Ποιος θέλει να φάει σούσι με σαράντα βαθμούς Κελσίου;

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Η Ντόρα Μπακογιάννηέδωσεστον Άγγελο Κωβαίο μία συνέντευξη στο ΒΗΜΑ τηςΚυριακής 7 Μαΐου κια μίλησε για την απλή αναλογική, για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, για τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις, για τις κυβερνήσεις συνεργασίας, για την ενδεχόμενη αποχή, γιααντισυστημική ή ακραία ψήφο, αλλά και για τις επερχόμενες εκλογές στην Τουρκία

«Η απλή αναλογική είναι συνταγή αστάθειας»/«Το γεωπολιτικό μας περιβάλλον απαιτεί συναινέσεις και σταθερότητα»

Δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται οι κυβερνήσεις συνεργασίας, όμως αυτές είναι αποτελεσματικές μόνο αν βασίζονται σε προγραμματικές συμφωνίες, σημειώνει στη συνέντευξη της στο Βήμα της Κυριακής η πρώην υπουργός Εξωτερικών και υποψήφια βουλευτής της ΝΔ στα Χανιά, Ντόρα Μπακογιάννη. Εν όψει των εκλογών της 21ης Μαΐου δεν κρύβει την απογοήτευση της για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, ενώ εκφράζει και τον προβληματισμό της για το ενδεχόμενο ενός υψηλού ποσοστού αποχής.

Κυρία Μπακογιάννη, η εμπειρία σας από τις εκλογικές αναμετρήσεις είναι μεγάλη. Σας ικανοποιεί το περιεχόμενο και το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης;

Ομολογώ πως όχι. Θα περίμενα, μετά από μια δεκαετή κρίση και μετά από μια διακυβέρνηση η οποία παρά τις απανωτές κρίσεις κράτησε την Ελλάδα όρθια, να κάνουμε μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση για τις εναλλακτικές προτάσεις που καταθέτουν τα κόμματα. Είναι πολύ απογοητευτικό, μετά από τα όσα πέρασε η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, να γίνεται ένας επιφανειακός προεκλογικός αγώνας, με μία αξιωματική αντιπολίτευση η οποία όταν δεν χρησιμοποιεί ύβρεις και λάσπη, χρησιμοποιεί fake news και παρουσιάζει προγράμματα τα οποία είναι παντελώς ανεδαφικά, χωρίς κοστολόγηση και δυνατότητα εφαρμογής.

Από το 2009 έως και σήμερα έχουν διεξαχθεί επτά εκλογικές αναμετρήσεις με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Από αυτές προέκυψαν μόνο δύο αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Πιστεύετε ότι ορθώς εξακολουθούμε να δαιμονοποιούμε τις κυβερνήσεις συνεργασίας;

Καταρχάς, δεν δαιμονοποιούμε τις κυβερνήσεις συνεργασίας και πάντως όχι εγώ. Μιλάτε με έναν άνθρωπο που σε όλη του την πολιτική διαδρομή αναζητά συναινέσεις. Κυρίως όμως οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Αυτό το οποίο λέμε είναι πολύ απλό: οι κυβερνήσεις συνεργασίας για να είναι σταθερές και να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα και όχι απλώς διαχειριστικό, πρέπει να βασίζονται σε προγραμματικές συμφωνίες. Στην Ελλάδα δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας και την επιλέγουμε μόνο ως λύση ανάγκης. Επίσης έχουμε δομικές αδυναμίες. Το Σύνταγμά μας προβλέπει τρεις μέρες για την συγκρότηση κυβέρνησης. Στην Γερμανία για να κάνουν προγραμματική συμφωνία τους πήρε τρεις μήνες. Η μέχρι τώρα ελληνική εμπειρία είναι ότι κυβέρνηση συνεργασίας συνεπάγεται απλώς τον διαμοιρασμό των ιματίων και των υπουργείων μεταξύ των εταίρων. Και πάντως ένα είναι βέβαιο, ότι οι πολίτες στις εκλογές δεν ψηφίζουν μόνο κόμμα, ψηφίζουν και πρωθυπουργό.

Γιατί είναι προτιμότερη μία αυτοδύναμη κυβέρνηση ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από μία ισχυρότερη κυβέρνηση συνεργασίας;

Επαναλαμβάνω ότι για να είναι σταθερή και ισχυρή όπως λέτε, η κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει να έχουν συμφωνηθεί οι βασικές προγραμματικές θέσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που είναι το τελευταίο παράδειγμα κυβερνητικής συνεργασίας που έχουμε, ήταν μια απίστευτη φαρσοκωμωδία. Και στο μοναδικό θέμα για το οποίο χρειάστηκε να υπάρξει συναίνεση και συμφωνία, η Συμφωνία των Πρεσπών, η κυβέρνηση διαλύθηκε και έμειναν να την στηρίζουν αυτοί που δεν μπορούσαν να αποχωριστούν τα υπουργεία τους. Ο τόπος χρειάζεται πολύ μεγαλύτερες συναινέσεις, το σύνθετο γεωπολιτικό μας περιβάλλον απαιτεί συναινέσεις και σταθερότητα. Γι’ αυτό και εμείς μιλάμε για αυτοδύναμη κυβέρνηση αλλά όχι από ένα κόμμα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι αξιοποιεί στελέχη άλλων πολιτικών χώρων που όμως συστρατεύονται με τις βασικές μας αρχές και την κοινή προσπάθεια.

Σας προβληματίζει το ενδεχόμενο μίας μεγάλης αποχής; Το 2019 δεν ήταν και τόσο ευκαταφρόνητη, είχε υπερβεί το 42%.

Με προβληματίζει πολύ, διότι η δημοκρατία βάλλεται παγκοσμίως αυτή την στιγμή για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, πόσο μάλλον όταν το κύτταρο της δημοκρατίας που είναι η συμμετοχή βαίνει μειούμενο. Αυτό είναι κάτι που, στον βαθμό που ο καθένας από εμάς μπορεί, θα πρέπει με όλες του τις δυνάμεις να το πολεμήσει. Ένα από τα πράγματα, παραδείγματος χάριν, που όλοι λένε ότι απασχολεί, είναι το εάν θα ψηφίσουν οι 400.000 νέοι ψηφοφόροι. Και πράγματι, εγώ που κάνω ειλικρινή προσπάθεια προσέγγισης αυτής της γενιάς, διαπιστώνω μία άρνηση και μία άγνοια.

Πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε στο σύστημα Παιδείας πολλά πράγματα στην διδασκαλίας της πολιτικής αγωγής, για να μπορέσουν οι νέοι να συνειδητοποιήσουν ότι το δικαίωμά τους αυτό δεν πρέπει να το σπαταλούν. Αυτό δεν ξεκινάει και τελειώνει στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Είναι μια δουλειά διαρκείας που πρέπει να γίνει για τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν αναλύσει ποτέ ένα δελτίο ειδήσεων και δεν έχουν την αίσθηση της δύναμης της δημοκρατίας έναντι των διάφορων ολιγαρχικών και απολυταρχικών καθεστώτων ή δικτατοριών που υπάρχουν στον κόσμο. Είναι βασικό θέμα Παιδείας και για μένα θα πρέπει να είναι από τις προτεραιότητες μας την επόμενη τετραετία. Οι πολίτες δεν κατασκευάζονται σε 40 μέρες προεκλογικής περιόδου.

Πώς αξιολογείτε την ροπή των νεαρών ηλικιακών ομάδων προς την λεγόμενη αντισυστημική ή ακραία ψήφο;

Γνωρίζετε την αποδιδόμενη στον Τσώρτσιλ ρήση «αλίμονο σε αυτόν που δεν είναι κομμουνιστής στα 20 του και αλίμονο σε αυτόν που παραμένει κομμουνιστής στα 40 του». Την εποχή εκείνη ο Τσώρτσιλ θεωρούσε ως αντισυστημική την ψήφο στους κομμουνιστές. Πάντως δεν θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση με την περίοδο 2009-2015, σήμερα παρατηρούμε μεγαλύτερη αδιαφορία για συμμετοχή των νέων. Πιστεύω ότι θα πρέπει να ρίξουμε την προσοχή μας ως πολιτεία στην πρόσβαση στη γνώση και την αξιόπιστη πληροφορία, με τρόπο, όμως, που θα επιτρέψει στον νέο να κατανοήσει την πολυπλοκότητα της πολιτικής δράσης. Ο λαϊκισμός, θεωρώ, αξιοποιεί το πάθος της νέας γενιάς με λάθος τρόπο, παραπλανητικά, τον διαστρεβλώνει. Ένα σύνθημα, μία ατάκα, ένα τουίτ που εξάπτει την επαναστατικότητα και δράση των νέων με το να λέει για παράδειγμα ότι «ιδιωτικοποιείται το νερό» χωρίς όμως να προσφέρει καμία τεκμηρίωση είναι, ίσως, αναμενόμενο να παρασύρει και να πείσει πολύ πιο εύκολα από μια επιχειρηματολογία τεκμηριωμένη με στοιχεία. Επιμένω όμως ότι το προβληματικό είναι όταν ένας νέος δεν αντιλαμβάνεται τα δικαιώματά του και επιλέγει να πετάξει την ψήφο του στον κάλαθο των αχρήστων.

Πιστεύετε ότι υπάρχει σενάριο πολιτικής αστάθειας ή και ανωμαλίας για τη χώρα;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο σενάριο ή κάποια διεθνής συνωμοσία αποσταθεροποίησης της χώρας. Πιστεύω, όμως, ότι η απλή αναλογική εκ των πραγμάτων, με τα δεδομένα τα συνταγματικά όπως σας είπα και με τα δεδομένα με τα οποία ψηφίστηκε, είναι μία συνταγή αστάθειας και εξαιρετικά επικίνδυνη για την χώρα. Γι’ αυτόν το λόγο υποστηρίζω ότι ενισχυμένη αναλογική είναι το καλύτερο εκλογικό σύστημα για την χώρα μας.

Σε μία εβδομάδα διεξάγονται οι κρίσιμες εκλογές στην Τουρκία. Ποιες εκτιμάτε ότι θα είναι οι εξελίξεις στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών, αφότου λήξει και η δική μας εκλογική εκκρεμότητα;

Είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς μια ασφαλή πρόβλεψη σήμερα για το τι θα γίνει στην Τουρκία και, κακά τα ψέματα, εξαρτάται πάρα πολύ από το ποιος θα είναι αυτός που θα κερδίσει στις εκλογές. Διότι τα δεδομένα θα είναι διαφορετικά αν κερδίσει τις εκλογές ο Ερντογάν και διαφορετικά τις κερδίσει ο Κιλιντζάρογλου. Είναι βέβαιο, πάντως, ότι, είτε κερδίσει ο ένας είτε ο άλλος, η Τουρκία θα μπει σε μια μακρά περίοδο ανασύνταξης και ανάγκης στροφής της πολιτικής ηγεσίας στο εσωτερικό της χώρας για να μπορέσει να αποφύγει το ΔΝΤ και να στήσει ξανά την οικονομία. Η Δύση παρακολουθεί με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και επειδή οι στροφές που έχει κάνει τον τελευταίο καιρό ο Τούρκος πρόεδρος είναι πάρα πολύ σημαντικές. Στην Ελλάδα, παραδείγματος χάριν, δεν έχουμε αντιληφθεί ότι ο Ερντογάν συνεργάζεται ουσιαστικά με τον μεγαλύτερο εχθρό του στην περιοχή, που ήταν ο Άσαντ. Πιστεύω ότι θα ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας το οποίο με πολύ μεγάλη προσοχή και σύνεση θα πρέπει να παρακολουθήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική και, στον βαθμό που αυτό είναι μια ειλικρινής πρόθεση της Τουρκίας, να το εκμεταλλευτεί.